Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Κωστής Παπαϊωάννου: Η διαδικτυακή γελοιότητα ως όπλο του οπορτουνισμού (αναδημοσίευση)




Αναδημοσιεύουμε ένα σημερινό κείμενο του Κωστή Παπαϊωάννου, παλιού αριστερού με πολιτική καταγωγή, πριν κι από τη χούντα τού ’67 ακόμα, το μαοϊκό ρεύμα. Όπως θα θυμούνται οι τακτικοί μας αναγνώστες και αναγνώστριες  ο Κωστής Παπαϊωάννου υπήρξε συνομιλητής μας εδώ για κάμποσους μήνες. Μας ανέχτηκε στην αρχή, στη συνέχεια μετατράπηκε σε ισοπεδωτικό επικριτή μας μέχρι να υιοθετήσει τις αθλιότητες του Νοσφεράτου σύμφωνα με τις οποίες είμαστε Μανιατάκια, δηλαδή στημένο ασφαλίτικο blog, και να του απαγορεύσουμε να παίρνει πια το λόγο εδώ (βλ. Ημερολόγιο περιθωρίου #62), όπως έχουμε κάνει άλλωστε και με τον ίδιο τον γεννήτορα της ‘‘ιδέας’’-λάσπης. Αναδημοσιεύουμε το κείμενό του όχι για να ηρωοποιηθούμε δια της αυτοθυματοποίησης, μέσα από τον οχετό που εκτοξεύει εναντίον μας, με τις φανερές και υπονοούμενες αισχρές συκοφαντίες και τις ασύστολες διαστρεβλώσεις. Ούτε για να τον εκθέσουμε —ο Κωστής Παπαϊωάννου δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τα πολιτικά πράγματα στην ελληνική Αριστερά, ευτυχώς. Το κάνουμε για να έχουμε όλοι στο μυαλό μας πως μοιάζει περίπου ο πάτος τής αριστερής εκδοχής τής ολοκληρωτικής σκέψης, η οποία τίποτε δεν αποκλείει να έχει καλές προθέσεις. Με την ελπίδα πως η εικόνα που σας δείχνουμε θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για να προστατευθούμε (προστατεύοντας πρώτα απ όλα ο καθένας τον εαυτό του) από την πτώση σε μια τέτοια κόλαση...

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ



Το πραξικόπημα της ‘‘επανίδρυσης’’ της ΕΡΤ αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μιας πολιτικής σύγκρουσης που δεν θα τελειώσει εύκολα και σίγουρα δεν θα τελειώσει μέσα στα όρια του εξουσιαστικού συστήματος. Το διμετωπικό σύστημα φασισμού - οπορτουνισμού στον οποίο καταφεύγουν οι χειριστές του συστήματος δεν μπορεί να περιοριστεί στα όρια που προσπαθούν να ‘‘ορίσουν’’. Η φασιστική πλευρά είναι αναγκασμένη να παραβαίνει την νομιμότητα που επικαλείται και η οπορτουνιστική πλευρά είναι αναγκασμένη να την ακολουθεί έξω από τα όρια.

Το ζήτημα είναι αν το εξουσιαστικό σύστημα θα μπορέσει να επιζήσει έξω από τα όριά του. Η ίδια η ‘‘επανίδρυση’’ της ΕΡΤ είναι μια προσπάθεια κατάργησης του συστήματος στην ζωτική λειτουργία της επικοινωνίας με την ελπίδα ότι το σύστημα θα επιζήσει έξω από τα ελεγχόμενα σημερινά του όρια. Ο λόγος που η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ για να αδειάσει τις εγκαταστάσεις είναι γιατί οι ‘‘σύμβουλοι’’ ελπίζουν πως οι καταλήψεις θα γίνουν η ‘‘μαγιά’’ που θα μεταφέρει το μικρόβιο της εξουσίας μέσα στην κατάσταση που θα επακολουθήσει. Σε ότι αφορά το σύστημα, η έκβαση του πειράματος της ΕΡΤ θα εξαρτηθεί από τους χειρισμούς των επιτελών και των αυθεντιών του ανανεωτικού οπορτουνισμού γιατί οι δάσκαλοι του ορθόδοξου οπορτουνισμού (ΚΚΕ) καταφέρνουν προς το παρόν να κρατούν τις πισινές τους.

Η συμβολή του οπορτουνισμού στο πείραμα της ‘‘επανίδρυσης’’ έχει δύο τρόπους: (α) τον τρόπο της γελοίας σοβαρότητας που δεν θα πάει πολύ μακριά και (β) τον τρόπο της σοβαρής γελοιότητας που πάει λίγο μακρύτερα αλλά θα καταλήξει στο ίδιο τέλμα.

Η γελοία σοβαρότητα είναι ότι μέσα στο χάος οι επιτελείς και οι αυθεντίες επικαλούνται τους ‘‘τίτλους’’ τους για να ενισχύσουν την πρότασή τους για την επιστροφή στο καθεστώς που παραιτήθηκε από τον εαυτό του! Μέσα σε μια κατάσταση πλατείας (μέσα στα στούντιο της ραδιοτηλεόρασης) οι γραμματείς του συνταγματικού δικαίου και οι φαρισαίοι της πολιτικής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την κατάλυση της δημοκρατίας και υπόσχονται να την αναστήσουν εκ νεκρών μόλις τους ανατεθεί από την τρόικα η διακυβέρνηση.

Αυτή η γελοία σοβαρότητα των αυθεντιών δεν μπορεί να πάει μακριά: οι τεχνικοί που παρέχουν δωρεάν την δυνατότητα να βγαίνουν στον αέρα αυτές τις ηλιθιότητες θα βαρεθούν και θα φύγουν και το ίδιο θα συμβεί και με τους ανθρώπους που τοιχοκολλούν σε αφίσες και γράφουν σε πανό της ίδιες ηλιθιότητες συνεπτυγμένες. Αλλά ακόμα και αν ο συγκινητικός από μια άποψη μαζοχισμός των ανθρώπων που φουσκώνουν τα άδεια ασκιά των αυθεντιών συνεχιστεί οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης έχουν ήδη βαρεθεί να τους ακούνε και τους αντιμετωπίζουν σαν την επίσης παρωχημένη μουσική υπόκρουση στις εκδηλώσεις που συμμετέχουν.

Η γελοία σοβαρότητα ωστόσο θα είχε ήδη ξεπέσει αν δεν υπήρχε να την σιγοντάρει η σοβαρή γελοιότητα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Υπάρχει στο διαδίκτυο το blog (LOL G 700 ) ενός εξ επαγγέλματος γελοίου που έχει διοριστεί (ή αυτοδιοριστεί) υποστηρικτής του Τσίπρα, και ‘‘τιμωρεί’’ (βρίζοντας χυδαία) όποιον τολμάει να αμφισβητήσει πως ο ανεκδιήγητος ελέω θεού (των αγορών) αρχηγός του πρώην ΣΥΝ και νυν (και αεί) ΣΥΡΙΖΑ, είναι μετεμψύχωση του Λένιν!

Ιδού λοιπόν στον τόπο του εγκλήματος, ο τρόπος που υποδέχτηκε αυτός ο κουκουλοφόρος καραγκιόζης (δεν αντέχει ούτε και ο ίδιος να αναλάβει την ευθύνη της γελοιότητας του) το πραξικόπημα της ΕΡΤ, με ένα συνοπτικό κείμενο στο οποίο εκτελεί εν ψυχρώ κάθε έννοια σοβαρότητας και το οποίο παραθέτω ακέραιο και αυτούσιο:


Όλα τα κομμάτια τής Αριστεράς καλούν απόψε σε συγκέντρωση συμπαράστασης προς τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ και εναντίωσης στον πραξικοπηματικό και ακαριαίο θάνατο της δημόσιας τηλεόρασης. Έστω και πρόσκαιρα θα βρεθούμε όλοι μαζί: Παμίτες, Συριζαίοι, Αντάρσυοι, ανέντακτοι, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι και αναρχοαυτόνομοι. Άπαντες παρόντες!

Δεν μπορούμε να λείψουμε από αυτό το πανηγύρι. Κι εγώ, μόλις ανεβάσω αυτό το post, έγινα Λούης!

Ποιο είναι το γενικό πνεύμα αυτής της έγγραφης αθλιότητας; Ότι δεν μπορεί αυτό το απόβρασμα να λείψει από το πανηγύρι που στήνεται πάνω στο πτώμα της ‘‘δημόσιας τηλεόρασης’’ και στην δυστυχία των εργαζομένων στην ΕΡΤ! Αλλά στην ουσία η έκφραση αυτής της λέρας, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την μακάβρια γελοιότητα του θριαμβευτικού χαμόγελου με το οποίο το αφεντικό του ο Τσίπρας αναφέρεται στην καταστροφή της ‘‘χώρας’’. Κι αυτός δεν είναι παρά μόνο ένα παράδειγμα. Αν δεν υπήρχε η γελοιότητα του ύφους όλων των υποστηρικτών του οπορτουνισμού θα αποκαλυπτόταν η επικίνδυνη γελοιότητα της ουσίας του ‘‘σοβαρού’’ οπορτουνιστικού λόγου.

Αυτή η γελοία παράγραφος που αναφέρω πιο πάνω, περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά της οπορτουνιστικής αντίληψης και πολιτικής που εκφράζει και ο σοβαρός πολιτικός λόγος:

1) Η ‘‘Αριστερά’’ κατ' αυτόν τον σοβαρά γελοίο είναι ‘‘κομμάτια’’ (και ‘‘θρύψαλα’’). Κατά τον σοβαρό ‘‘πνευματικό’’ ηγέτη της ΚΟΕ, τον Ρινάλντι που κατατάσσεται επαξίως στην γελοία σοβαρότητα, η ‘‘Αριστερά’’ είναι ένα μάτσο από ‘‘συνιστώσες’’ και ο ίδιος επικεφαλής της επιτροπής που φτιάχνει το ‘‘καταστατικό’’ της θα την μετατρέψει σε ενιαίο οπορτουνιστικό φορέα. Βλέπει κανείς καμιά διαφορά;

2) Η ‘‘δημόσια τηλεόραση’’ κατ' αυτόν τον γελοίο (με ότι ‘‘αγαθό’’ μπορεί να σημαίνει ο όρος ‘‘δημόσιο’’ για έναν αλήτη που κρύβει την μούρη του από την ‘‘δημόσια’’ θέα για να μπορεί να εκτοξεύει με άνεση την βρωμιά του) πέθανε ακαριαία και πραξικοπηματικά. Υπάρχει εδώ επιπλέον η αγραμματοσύνη ενός ηλίθιου που δεν καταλαβαίνει ότι το πραξικόπημα αναφέρεται στην πράξη και όχι στο αποτέλεσμά της το οποίο βεβαίως ακόμα δεν το ξέρουμε. Η πραξικοπηματική αγραμματοσύνη μαζί με την ακαριαία γελοιότητα αυτού του άθλιου απλώς μας λένε ότι το ‘‘δημόσιο’’ αγαθό της τηλεόρασης τερμάτισε την ζωή του. Συμμετέχει επομένως αυτός ο γελοίος στην προσπάθεια κατατρομοκράτησης των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης. Συμμετέχει στον μηχανισμό της τρομοκρατίας που είναι το βασικό εργαλείο για τους χειρισμούς σε βάρος της κοινωνίας. Μήπως αυτό δεν κάνει και η γελοία σοβαρότητα της οπορτουνιστικής Αριστεράς με τα πρωτοσέλιδα της «Αυγής» και το «Δρόμου της Αριστεράς».

3) Αλλά αφού η ‘‘δημόσια’’ τηλεόραση πέθανε, γιατί τότε αυτός ο ηλίθιος ‘‘γίνεται Λούης’’ για να μην λείψει από το ‘‘πανηγύρι’’ των ‘‘κομματιών’’ και των ‘‘θρυψάλων’’; Για να ‘‘εναντιωθεί’’ στον θάνατο και να συμπαρασταθεί στους πεθαμένους ή μήπως για να μασήσει κανένα κομμάτι από το πτώμα και να δυναμώσει εν όψει του ανταγωνισμού που θα επακολουθήσει; Μα μήπως ποιο άλλο νόημα έχει και η γελοία σοβαρότητα της οπορτουνιστικής αριστεράς με την συμπαράσταση στους απολυμένους και τους θρήνους για τον θάνατο της ‘‘δημοκρατίας’’;

4) Στην νύχτα των ‘‘θρυψάλων’’, «Παμίτες, Συριζαίοι, Αντάρσυοι, ανέντακτοι, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι και αναρχοαυτόνομοι» χαίρεται αυτό το παλιόμουτρο ότι θα βρεθούν όλοι μαζί. Αλλά «έστω και πρόσκαιρα»! Θέλει να πει «μόνο πρόσκαιρα» γιατί ξέρει πως μόλις βρει ευκαιρία θα δαγκώσει όποιον από τους δυστυχείς οπαδούς αυτών των ρεταλιών βρει κοντά του με τον πιο χυδαίο τρόπο! Πόσο διαφορετικό νόημα έχει η επίκληση της ενότητας από την γελοία σοβαρότητα της οπορτουνιστικής Αριστεράς; Ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι το αποκορύφωμα της «όλοι μαζί μπορούμε» πολιτικής γελοιότητας μας έδειξε ήδη πόσο πρόσκαιρο είναι το ‘‘κοινό πανηγύρι’’. Δεν πρόλαβε το μεγάλο μυαλό ο Ρινάλντι με την ΚΟΕ του να φτιάξει το καταστατικό του ενιαίου φορέα και τώρα θα πρέπει να σκεφτεί πώς το μετατρέψει σε κανονισμό πολιτικής πυγμαχίας για το τουρνουά που έχει ήδη αρχίσει.

Αυτά είχα να πω για την ηθελημένα γελοία αντιμετώπιση της πολύ σοβαρής εξέλιξης που είναι το πραξικόπημα της ‘‘επανίδρυσης’’ της ΕΡΤ από τις δύο ‘‘τεχνοτροπίες’’ πολιτικής γελοιότητας του οπορτουνισμού. Ελπίζω να με συγχωρήσουν οι λιγοστοί αναγνώστες μου για τον προσωπικό τόνο του γραφτού. Αλλά αυτά που λέω εδώ κι αυτά που έχω πει στα προηγούμενα γραφτά μου γι αυτό το άθλιο υποκείμενο που ‘‘εμφανίζεται’’ με την κουκούλα του στο διαδίκτυο είναι ένα πολύ μικρό μέρος από αυτά που του χρωστάω. Έτσι κι αλλιώς όμως η αντιμετώπιση της γελοιότητας του οπορτουνισμού, ανανεωτικού και ορθόδοξου, από τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης είναι ένα σοβαρό ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να επανέλθω.


Η εικόνα είναι από το billcasselman.com



3 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Αναδημοσιεύουμε την απάντηση τού Κωστή Παπαϊωάννου (οι εμφάσεις στο κείμενο δικές του). Τα συμπεράσματα δικά σας.

ЖΟЖΟЖΟЖЖ


Νέες σελίδες ολοκληρωτικής οπορτουνιστικής γελοιότητας.
του Κωστή Παπαϊωάννου Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2013

Αν επιμένω να ασχολούμαι με τον LOL G 700 είναι γιατί αυτό το κουκουλοφόρο παλιόμουτρο αντιπροσωπεύει την χολέρα της οπορτουνιστικής γελοιότητας στο επίπεδο της κοινωνικής βάσης. Την ίδια ακριβώς χολέρα στο επίπεδο των επιτελείων την αντιπροσωπεύει ο Ρινάλντι της ΚΟΕ. Η χολέρα όμως στο επίπεδο της βάσης έχει μεγαλύτερη σημασία γιατί χωρίς αυτήν η οπορτουνιστική χολέρα των επιτελείων δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Μιλάω για "οπορτουνιστική γελοιότητα" και όχι για μια αντίπαλη "οπορτουνιστική πολιτική" ή για μια "οπορτουνιστική αποστασία-προδοσία" γιατί απλούστατα ο σημερινός οπορτουνισμός δεν είναι ούτε εξωτερικός ούτε εσωτερικός εχθρός της επαναστατικής Αριστεράς (που άλλωστε δεν εκφράζεται). Είναι μια πολιτική αρρώστια που παρουσιάζεται ακριβώς σαν ασυναίσθητη αποδοχή-ανοχή του γελοίου και κρατάει επικίνδυνα ανήμπορη την επαναστατική πλευρά της κοινωνίας, σε αδυναμία να λειτουργήσει και να γεννήσει την επαναστατική οργάνωση και την επαναστατική πολιτική.

Το άρθρο στο οποίο χρησιμοποίησα το σημείωμα αυτού του καραγκιόζη δεν αφορούσε την κατά φαντασία μεγαλειότητά του αλλά την γελοία στάση των επιτελείων της οπορτουνιστικής Αριστεράς απέναντι στο πραξικόπημα της βίαιας "επανίδρυσης" της ΕΡΤ. Πραξικόπημα που καθόλου τυχαία συνέπεσε με το πραξικόπημα της βίαιας "επανίδρυσης" του ΣΥΡΙΖΑ από τους κηδεμόνες του Τσίπρα.

Θα έπρεπε να είμαι εντελώς ηλίθιος για να μην προσέξω την τρίτη και φαρμακερή "σύμπτωση" όπου ένας αντιπροσωπευτικά ηλίθιος "υποστηρικτής" του Τσίπρα, ονομάζει ρητά πανηγύρι την συγκέντρωση για ένα γεγονός που ο ίδιος έχει ρητά ονομάσει ακαριαίο θάνατο.

Όταν αποφάσισα να στηρίξω το άρθρο μου στο σημείωμα αυτού του καραγκιόζη, ήξερα ότι είχε δύο τρόπους να αντιδράσει: ή να κάνει την πάπια, ή να προβάλει το άρθρο μου προλογίζοντάς το με κάποιο φασιστικής λογικής σημείωμα με το οποίο θα προσπαθούσε να με βάλει στην θέση του κατηγορούμενου. Προτίμησε να κάνει το δεύτερο και ιδού ( εδώ στον τόπο του εγκλήματος ) το φασιστικού τύπου γελοίο προλογικό του σημείωμα:

Αναδημοσιεύουμε ένα σημερινό κείμενο του Κωστή Παπαϊωάννου, παλιού αριστερού με πολιτική καταγωγή, πριν κι από τη χούντα τού '67 ακόμα, το μαοϊκό ρεύμα. Όπως θα θυμούνται οι τακτικοί μας αναγνώστες και αναγνώστριες ο Κωστής Παπαϊωάννου υπήρξε συνομιλητής μας εδώ για κάμποσους μήνες. Μας ανέχτηκε στην αρχή, στη συνέχεια μετατράπηκε σε ισοπεδωτικό επικριτή μας μέχρι να υιοθετήσει τις αθλιότητες του Νοσφεράτου σύμφωνα με τις οποίες είμαστε Μανιατάκια, δηλαδή στημένο ασφαλίτικο blog, και να του απαγορεύσουμε να παίρνει πια το λόγο εδώ (βλ. Ημερολόγιο περιθωρίου #62), όπως έχουμε κάνει άλλωστε και με τον ίδιο τον γεννήτορα της ''ιδέας''-λάσπης. Αναδημοσιεύουμε το κείμενό του όχι για να ηρωοποιηθούμε δια της αυτοθυματοποίησης, μέσα από τον οχετό που εκτοξεύει εναντίον μας, με τις φανερές και υπονοούμενες αισχρές συκοφαντίες και τις ασύστολες διαστρεβλώσεις. Ούτε για να τον εκθέσουμε -ο Κωστής Παπαϊωάννου δεν επηρεάζει στο ελάχιστο τα πολιτικά πράγματα στην ελληνική Αριστερά, ευτυχώς. Το κάνουμε για να έχουμε όλοι στο μυαλό μας πως μοιάζει περίπου ο πάτος τής αριστερής εκδοχής τής ολοκληρωτικής σκέψης, η οποία τίποτε δεν αποκλείει να έχει καλές προθέσεις. Με την ελπίδα πως η εικόνα που σας δείχνουμε θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο για να προστατευθούμε (προστατεύοντας πρώτα απ' όλα ο καθένας τον εαυτό του) από την πτώση σε μια τέτοια κόλαση...


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ








LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Σε τι έγκειται ο φασιστικός χαρακτήρας αυτού το κειμένου; Στο ότι αραδιάζει έναν περίδρομο μπούρδες (206 λέξεις για την ακρίβεια) για να πει μια φράση: «Αναδημοσιεύουμε το κείμενό του (...) για να έχουμε όλοι στο μυαλό μας πως μοιάζει περίπου ο πάτος τής αριστερής εκδοχής τής ολοκληρωτικής σκέψης» (23 λέξεις) εναντίον μου, η οποία αποδεικνύει απλά ότι είναι ...δεξιός: και μάλιστα δεξιός καραγκιόζης και αγράμματος.

Δεν έτυχε να ακούσει ποτέ ο βλάξ πως ο ολοκληρωτισμός δεν νοήθηκε ποτέ ως τρόπος σκέψης! Αυτοί που χρησιμοποίησαν τον όρο είναι οι μετά τους Ναζί φασίστες (όπως είναι αυτό το "νεαρό" φασιστόμουτρο) και τον εννόησαν ως είδος καθεστώτος, για να εξισώσουν τα φασιστικά καθεστώτα με τα καθεστώτα της δικτατορίας του προλεταριάτου. Σήμερα λίγοι έχουν μείνει να χρησιμοποιούν τον όρο, ακόμα και από τους φασίστες. Την τελευταία φορά τον άκουσα από τον Μαραντζίδη και τον συμβούλεψα να τον εγκαταλείψει. Τον χρησιμοποιούν μόνο κάτι αγράμματοι φασίστες σαν τα LOL μούτρα του (γι αυτό τα κρύβει). Και πάντως "ολοκληρωτική σκέψη" δεν υπάρχει: υπάρχει όμως ολοκληρωτική βλακεία, ολοκληρωτική γελοιότητα και ολοκληρωτική αγραμματοσύνη.

Αυτό που θα έπρεπε να αποδείξει αυτός ο ηλίθιος είναι ότι έχω άδικο να λέω πως αυτός και τα άλλα παλιόμουτρα του οπορτουνισμού, χαίρονται για την δυστυχία του κοσμάκη και για την φασιστική επιδρομή εναντίον αυτών που θεωρούν οι ίδιοι δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτό ούτε καν δοκίμασε να το αποδείξει. Απλά ανέφερε πως τον διαστρέβλωσα (!) αυτός που έχει διαστρεβλώσει το σύμπαν και αράδιασε όλη αυτή την μπουρδολογία απλά για να δημιουργήσει εντυπώσεις σαν γνήσιος (αλλά κάκιστος) μαθητής του Γκέμπελς.

Μια ανάγνωση του κειμένου που προλόγισε με το φασιστικό του σημείωμα δείχνει πως απλά βρίζω ένα κάθαρμα αποδεικνύοντας πως είναι κάθαρμα μέσα από τα ίδια του τα λόγια.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Και για να με επιβεβαιώσει πλήρως δυο post παρακάτω από την "διαπόμπευσή" μου, αυτό το παλιόμουτρο συνεχίζει στο ίδιο στυλ ... απολαύστε:
Το πρόταγμα είναι η προστασία τής δημοκρατίας. Και η προϋπόθεση γι' αυτήν, μια κυβέρνηση του λαού, από το λαό, για το λαό!

Δεν έριξε το μαύρο γάντι του ο Σαμαράς στους δύο θλιβερούς κομπάρσους Βενιζέλο - Κουβέλη και τα κομματόσκυλά τους, σε τελική ανάλυση. Το έριξε στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι τού ελληνικού λαού. Αυτού τού κομματιού που περισσότερο από τρία χρόνια τώρα βλέπει την παρούσα ζωή του να καταστρέφεται, χωρίς την παραμικρή ελπίδα στοιχειώδους αποκατάστασής της ακόμα κι αν κοιτάξει σε βάθος δεκαετιών προς το μέλλον. Και τώρα βλέπει αυτό το μαύρο μέλλον μπροστά στα μάτια του, μέσα στο ίδιο του το σπίτι! Και κάπου στο βάθος ακούει τα αποτρόπαια γέλια τών ναζί και τα βήματα από τις αιματοβαμμένες μπότες τους...

(...)

Με λογισμό και μ' όνειρο, λοιπόν! Για μια κυβέρνηση του λαού, από το λαό, για το λαό! Κι αν σας φαίνεται ότι λείπει το πρόσημο αυτής τής κυβέρνησης, αφού δεν την ονοματίζουμε κυβέρνηση της Αριστεράς, κακώς σας φαίνεται και άδικα στενοχωριέστε! Τι άλλο μπορεί να είναι μια κυβέρνηση του λαού, από το λαό, για το λαό;


* * *

Παρέλειψα τις λαμογιές της δεύτερης παραγράφου, Στην πρώτη παράγραφο τρομοκρατία στην τρίτη παράγραφο η θεραπεία: ψηφίστε μας.

Το νόημα: Τι να κάνουμε ρε παιδιά αν δεν μας παίρνει να κάνουμε κυβέρνηση της Αριστεράς, εκεί θα κωλώσουμε τώρα ! Θα την ονοματίσουμε δημοκρατική θα την πούμε και σοσιαλδημοκρατική άμα λάχει ... να μας την δώσουνε και μετά θα τα βρούμε μαζί ... με το καλό, με τα ΜΑΤ, κάπως θα τα βρούμε!