Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

−«Εν προκειμένω, στις γραμμές τής καθοδήγησης τού κόμματος ποιος είναι αόμματος;» −«Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος!»



Το «προκείμενο» είναι το μεταναστευτικό ζήτημα (μεταναστευτικό ζήτημα: ευφημισμός του μεταναστευτικού προβλήματος). Και ο Δημοσθένης  Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος (ΔΠΑ), κάποτε επίσημα τροτσκιστής και μετέπειτα ανεπίσημα και μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής τού ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ —τώρα πα μόνο τού ΣΥΡΙΖΑ—, ένα από τα γλαφυρότερα παραδείγματα των θυμάτων της νόσου του μεταναστευτισμού, πολιτική ασθένεια που πρώτος ονομάτισε ο Πιέρ-Αντρέ Ταγκιέφ. Ασθένεια, της οποίας τα κύρια αίτια είναι ο τυφλός και μπετοναρισμένος δογματισμός (ή/και η εξεύρεση ‘‘εργασίας’’ συμβατής με τις αξίες τής Αριστεράς από εκείνους εξ ημών που έχουν κατ’ ουσίαν παραιτηθεί από το στόχο της ριζικής και εκ βάθρων αλλαγής τής κοινωνίας), κόντρα πολλές φορές στη στοιχειώδη λογική αλλά και στα μαθήματα της κυρά Ιστορίας. Τραγική κατάληξή της: η ολοκληρωτική πολιτική τύφλωση.

Ως τέτοιον και μόνο ως τέτοιον εξέχοντα μεταναστευτιστή (μεταναστευτιστής = πάσχων από τη νόσο του μεταναστευτισμού) μνημονεύουμε σήμερα τον Δημοσθένη —δεν είναι η πρώτη φορά. Γιατί, δόξα να ’χει ο διάβολος του δογματισμού, στον ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως αλλά όχι μόνο) αποτελούν είδος εν επαρκεία αυτοί οι ατυχείς μεταναστευτιστές, στο δε Red Noteook, όπου ‘‘αρχισυντακτεύει’’ ο Παπαδάτος, είδος εν αφθονία, παρόμοιου βαθμού αφθονίας με εκείνον που θα υπάρχει στή β´ και ανώτερη βαθμίδα τής κομμουνιστικής κονωνίας, τον κομμουνισμό.

Όλο το χρόνο δίνει τα ρέστα του ο ΔΠΑ από τις στήλες του Red Notebook, της Αυγής και άλλων καναλιών επικοινωνίας τού ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι κρίσεις τής ασθένειας δεν γνωρίζουν από εποχές. Δεν γνωρίζουν από εποχές, εκτός από μία: την εποχή —συνήθως τον Ιούνιο— που διεξάγεται το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Εκεί πια ξεσαλώνει. Έτσι, φέτος μπουμπούνισε ένα ultra ‘‘μαχητικό’’ μεταναστευτιστικό άρθρο στη χθεσινή Αυγή που αναδημοσιεύτηκε καπάκι στο Red Notebook. Εκεί, λέει συνειδητά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Αυτό είναι σύνηθες και δεν μας εκπλήσσει. Εκείνο που κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρον το άρθρο του είναι τα όσα ομολογεί ασυνείδητα (προς μεγάλη ικανοποίηση του Φρόιντ και του Λακάν, που έδιναν ιδιαίτερο βάρος στις εκφράσεις τής γλώσσας και τις θεωρούσαν άκρως αποκαλυπτικές).

Θα μπορούσαμε να τραβήξουμε ένα ‘‘μπουγιουρντί’’ για τον ΔΠΑ που να είναι όλο δικό του. Αλλά μετά σκεφτήκαμε ότι θα ήταν χαμένος κόπος. Ούτε θα καταδεχόταν να απαντήσει, ούτε θα τον κάναμε κάπως να προβληματιστεί. Η ασθένειά του είναι σε πολύ προχωρημένο στάδιο…

Προτιμήσαμε να δώσουμε το λόγο σε έναν άνθρωπο υπεράνω κάθε υποψίας ρατσισμού (όχι σαν τα ‘‘ύποπτα’’ μούτρα μας). Είναι ο καθηγητής τού Πάντειου Πανεπιστήμιου Δημήτρης Χριστόπουλος, Πρόεδρος επί εννέα χρόνια τής Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου —από το 2011 Αντιπρόεδρος. Το κείμενο που  ακολουθεί είναι η εισήγηση του Δημήτρη Χριστόπουλου σε δημόσια συζήτηση η οποία διοργανώθηκε από το ελληνικό παράρτημα του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ το Δεκέμβριο της προηγούμενης χρονιάς. Να σημειωθεί δε ότι δημοσιεύτηκε και στο Red Notebook, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο ΔΠΑ, παρά το ότι σίγουρα το διάβασε (αρχισυντάκτης τού RNB είναι, διάολε!), δεν κατάλαβε Χριστό από όσα ο έχων σώας τας πολιτικάς φρένας Δημήτρης Χριστόπουλος είπε στις γραμμές του και ανάμεσα από αυτές. Για να διευκολύνουμε τον Παπαδάτο, αν τυχόν ‘‘ξεπέσει’’ κατά ’δω και ρίξει μια δεύτερη ανάγνωση στο κείμενο του Χριστόπουλου τονίσαμε με bold γράμματα κάποια σημαντική σημεία (η υποσημείωση είναι τού εισηγητή).

Καλή επανανάγνωση, Δημοσθένη. Και —όσο κι αν μας έχεις απελπίσει, εμείς θα στο ευχηθούμε: καλή κατανόηση…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ



Μια άσκηση που οφείλουμε να κάνουμε  όταν προσπαθούμε να συνοψίσουμε ένα ζήτημα (που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε) είναι η ιστορικοποίησή του. Η αναπαράστασή του δηλαδή στον ιστορικό του μέλλοντος. Πώς θα περιγράφει ο ιστορικός του μεταναστευτικού φαινομένου τη σύγχρονη ελληνική εμπειρία, ενταγμένη στο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον; Σε τι θα εστιάσει και τι θα παραλείψει.

Ξεκινώντας από το οικουμενικό, στο περιφερειακό και κατόπιν στο εθνικό θα έκανα την εξής εισαγωγή:

Πρώτον, οικουμενική αστάθεια. Με δεδομένους τους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων και το γεωπολιτικό χάος στο οποίο έχει βυθιστεί ένα μείζον τμήμα της ασιατικής ηπείρου από το δυτικό άκρο της ινδικής χερσονήσου ως τις ακτές της Μεσογείου σε συνδυασμό με την ανίατη χρόνια κατάσταση στην οποία ότι βρίσκεται η μαύρη Αφρική δεν φαίνεται στο ορατό μέλλον πιθανότητα παύσης των μεταναστευτικών ροών από τις περιοχές αυτές.

Δεύτερον, η γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Με δεδομένη επίσης τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας στο νοτιο-ανατολικό άκρο της Ευρώπης, όσο συνεχίζονται αυτές οι ροές δύσκολα η χώρα μπορεί να γλιτώσει από την υποχρέωση να αποτελεί το transit τμήματος των ροών αυτών όταν δεν είναι ο τελικός τους προορισμός.

Τρίτον, η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρά το ότι γνωρίζει πως έχει ανάγκη μεταναστευτική εργατική δύναμη σε μια ήπειρο που γερνάει, θα ήθελε η Ελλάδα να καταφέρει να συγκρατήσει αυτές τις ροές εντός επικράτειάς της. Για το λόγο αυτό, με διάφορα κονδύλια και χρηματοδοτήσεις που παρέχει στη χώρα ουσιαστικά ζητά να φτιαχτεί ένας σταθμός πρώτων μεταναστευτικών βοηθειών στον ΝΑ άκρο της ΕΕ, χωρίς ωστόσο να ενδιαφέρεται και πολύ να φτιάξει ένα αξιοπρεπές νοσοκομείο με πιο μόνιμες δομές εκτός Ελλάδας διότι αυτό θα αυξήσει το βάρος που θα πρέπει να επωμιστεί ο ευρωπαϊκός βορράς. Με την έννοια αυτήν, η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική είναι υποκριτική.

Τέταρτον, η ελληνική μεταναστευτική πολιτική. Και στο μεταναστευτικό, η ελληνική πολιτική παρουσιάζει συμπτώματα ενός εκφυλισμού που δεν απέχουν πολύ από αυτό που θα ονομάζαμε χρεοκοπία. Αυτό το σημείο θα τεκμηριώσουμε αργότερα.

Η αντανακλαστική αριστερή θέση στα ανωτέρω, τουλάχιστον στην Ελλάδα, βασίζεται παραδοσιακά σε μια παράδοξη ιεράρχηση.  Με ένταση λόγου διεξάγεται ένας τίμιος αγώνας για την αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών. Όσοι έχουν σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο θα θυμούνται κινητοποιήσεις της ελληνικής αριστεράς περί σχεδόν παντός αδίκου επιστητού στον κόσμο τούτον, με έμφαση κυρίως στις αδικίες που προκαλεί στην υφήλιο ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός: τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Ωστόσο, ο αγώνας αυτός —καλοπροαίρετος ως επί το πλείστον— έχει ένα πρόβλημα: τα βάζει με κάτι το οποίο, λόγω κλίμακας, είναι εξόχως δύσκολο —όχι αδύνατο βέβαια— να αλλάξει. Το πολιτικά δύσκολο όμως είναι και, από μια σκοπιά, ρητορικά εύκολο.  Είναι γεγονός ότι για τη μετανάστευση φταίνε η φτώχεια του Τρίτου Κόσμου και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της Δύσης όπου γης που εντείνουν την αιμορραγία. Ωστόσο, όσο εύκολο είναι να διαλέξεις αυτά ως αντίπαλο —διότι όσο υπάρχει φτώχεια και ανισότητα θα υπάρχει μετανάστευση—  τόσο δύσκολο είναι να μπορέσεις στοιχειωδώς να αλλάξεις έστω και κατ’ ελάχιστο αυτούς τους συσχετισμούς. Αντιθέτως, είναι μάλλον απλό, στα όρια του κοινότοπου, να τους καταγγέλλεις.

Η αριστερά λοιπόν όσο πηγαίνουμε από το οικουμενικά μεγάλο στο εθνικά μικρό εμφανίζει έναν αστιγματισμό. Για τα μεγάλα παλεύει, αλλά τα μικρά πολύ συχνά τα απωθεί. Δεν έχει πραγματικά ενδιαφερθεί τόσα χρόνια να επεξεργαστεί υπεύθυνα μια εναλλακτική πρόταση (και) για το μεταναστευτικό, ενώ τώρα που βρίσκεται ενώπιον των πυλών της κυβέρνησης χρειάζεται, μέσα σε όλα, να έχει και αυτό.[1] Η αβελτηρία αυτή μπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες που εκφεύγουν το ενδιαφέροντός μου εδώ αλλά σίγουρα σχετίζεται και με το γεγονός ότι οι προτάσεις μεταρρυθμίσεων μιας δημόσιας πολιτικής δεν ήταν πάντα μέσα στην πολιτική κουλτούρα ενός μείζονος τμήματος της αριστεράς στη χώρα, το οποίο έχει γαλουχηθεί με την ιδέα της ανατροπής.  Εξάλλου, η ελληνική πολιτική ιστορία του 20ου αιώνα προσφέρεται κατεξοχήν για τέτοιου είδους αναγνώσεις.  Τα πιο κρίσιμα με ανατροπές γίνανε.

Έρχομαι τώρα στην κυρίαρχη αντιμετώπιση από το κυβερνητικό μπλοκ δυνάμεων, την οποία αξιολογώ ως κρισιμότερη και φυσικά πιο παθογόνα. Εδώ έχουμε σχηματικά μια αντιστροφή η οποία φυσικά εντείνεται μέσα από τη συγκυρία της δομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα τα τελευταία χρόνια. Η κυρίαρχη αντίληψη εδώ είναι η αντιμετώπιση της Ευρώπης ως ένα άκαμπτου γεωπολιτικού δεδομένου, μονοδιάστατου και άτρωτου σε ό,τι αφορά τις κυρίαρχες, νεοφιλελεύθερες επιλογές του. Αυτή η προσέγγιση της Ευρώπης —Ευρώπη να’ ναι και ό,τι να’ ναι— ονομάστηκε εύστοχα «ευρωπαϊκός επαρχιωτισμός» (Σ. Βαλντέν). Σαν η Ευρώπη να μην είναι πολιτικό, αλλά φυσικό φαινόμενο το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει διότι υπακούει σε δυνάμεις που ξεπερνάνε την ανθρώπινη βούληση. Το αποτέλεσμα πλέον είναι μια διαρκής ρητορική περί εσωτερικών μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύονται αδιαμεσολάβητα πλέον από την ΕΕ —δια της τρόικας πλέον— ενώ η προσπάθεια αλλαγής των συσχετισμών εντός ΕΕ θεωρείται κάτι σαν έγκλημα καθοσιώσεως. Η Ευρώπη είναι ιδανικά ακίνητη. Εμείς πρέπει να την φτάσουμε. Η αντίληψη αυτή ηγεμονεύει με διάφορες παραλλαγές και εντάσεις στα τρία κόμματα που κυβερνάνε σήμερα.

Ειδικά τώρα, το μεταναστευτικό παρουσιάζει κάποιες κρίσιμες ιδιαιτερότητες σε σχέση με άλλους τομείς δημοσίων πολιτικών, στους οποίους το ως άνω σχήμα εφαρμόζεται χωρίς παραλλαγές. Η παραλλαγή του μεταναστευτικού είναι ότι ευθύς εξαρχής, για περισσότερο από 22 χρόνια πλέον, στην Ελλάδα είχαμε μια μοναδικής κοπής νεοφιλελεύθερη διαχείριση που τροχιοδεικτικά σαν να έδειχνε τι έπεται σε μια χώρα του νέο-φιλελεύθερου ευρωπαϊκού νότου. Με απλά λόγια, στη μετανάστευση είμαστε νεοφιλελεύθεροι από το 1990. Αυτό που εγκαινιάστηκε από το 1990 στους μετανάστες, δοκιμάζεται πλέον για τα καλά στους γηγενείς. Το κράτος για μια δεκαετία κυριολεκτικά  εξαφανισμένο και η ελληνική αγορά εργασίας μαύρη αγορά ρύθμιζε τα πάντα. Αυτή ήταν η ελληνική μεταναστευτική πολιτική: θέλαμε παράνομους, ανασφάλιστους μετανάστες. Μόνον έτσι τους θέλαμε. Όπως ακριβώς έναν αιώνα πιο πίσω στις δυτικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα βαλκανικό φαρ ουέστ.

Το απόλυτο νεοφιλελεύθερο μεταναστευτικό πείραμα όμως σκόνταψε εξαιτίας των εσωτερικών και εξωτερικών αντιφάσεων: των μη ελεγχόμενων διεθνών συγκυριών μετά την 11η Σεπτεμβρίου που ενέτειναν τις ροές και φυσικά την έλευση της κρίσης, ήδη από το φθινόπωρο του 2004, που αρχίσαμε να  ξυπνάμε από το παρατεταμένο και δαπανηρό ολυμπιακό μεθύσι. Ως τότε η mainstream ‘αντιρατσιστική’ ρητορεία της σοσιαλδημοκρατίας απέναντι στο νέο-συντηρητικό ρατσισμό, την οποία τμήμα της αριστεράς είχε ενστερνιστεί, υπαγόρευε πως οι μετανάστες είναι χρήσιμοι και για αυτό δεν πρέπει να φύγουν. Τώρα όμως;

Συζητώ για χρεοκοπία της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής υπό την έννοια:

1ον) της αδυναμίας καθετοποίησης πολιτικής βούλησης με στόχο τη ρύθμιση δεδομένων έξω από τις επιταγές της αγοράς.

2ον) της συρρικνωμένης δυνατότητας διοικητικής ρύθμισης: πόσα χρόνια τώρα το ελληνικό κράτος εκδίδει ληγμένες άδειες διαμονής; Αυτά ήταν δεδομένα και πριν το 2010. Η κρίση κομίζει ένα 3ο νέο: την κατάρρευση και της αγοράς εργασίας. Του κρίσιμου κρίκου που ρύθμιζε τα πάντα. Την στιγμή λοιπόν που και η ίδια αυτή αγορά εργασίας συνθλίβεται, τότε απλώς κοιτάμε τα συντρίμμια: συντρίμμια πολιτικών, συντρίμμια διοίκησης και φυσικά συντρίμμια ανθρώπων: η Ελλάδα αντιμετωπίζεται για πρώτη φορά μετά το 1974 ως χώρα αποστολής προσφύγων (όχι δικής της, αλλά αλλοδαπής ιθαγένειας) ενώ οι συστηματικές προσπάθειες που διεξάγονται σε τρεις χρονικές στιγμές, δηλαδή το 2000 (με τον 2910), το 2005 (με τον 3386) και κυρίως το 2010-11 (με τον 3838/2010 και 3907/2011) υπονομεύονται επιτυχώς από την ίδια τη διοίκηση, είτε από τη δικαιοσύνη (όπως κατεξοχήν με την επικείμενη απόφαση του ΣτΕ για το ν. 3838).

Η κατάσταση αυτή  στέλνει εξ αντικειμένου δύο διαφορετικού τύπου μηνύματα.  Δεν υπονοώ ότι κάποιοι εν πλήρη συνειδήσει τους τα παρήγαγαν (χωρίς κιόλας να το αποκλείω). Ένα προς την ανατολή και το νότο, και το άλλο προς το βορρά και τη δύση. Το πρώτο μήνυμα απευθύνεται προς τους μετανάστες ή κυρίως τους εν δυνάμει μετανάστες και είναι απλό και εμπεδωμένο πλέον σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, από την αστυνομία ως την κυβέρνηση: «μην έρχεστε άλλο στην Ελλάδα, η κατάσταση είναι αφόρητη, και για να μην έχετε αμφιβολίες για τούτο, θα σας την κάνουμε πιο αφόρητη ώστε να ξεγράψετε το ενδεχόμενο της αποδημίας σας εδώ».

Το μήνυμα εν μέρει λαμβάνεται καθώς η χώρα έχει παύσει ως αγορά εργασίας να αποτελεί μεταναστευτικό προορισμό. Ταυτόχρονα όμως δεν λαμβάνεται όσο προσδοκούν κάποιοι, διότι όσο κόλαση και να είναι η Ελλάδα σήμερα, χειρότερα από τις περισσότερες χώρες αποστολής δεν είναι. Το δεύτερο μήνυμα είναι προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που αποτελούν τους πραγματικούς μεταναστευτικούς προορισμούς των ανθρώπων που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα. Το μήνυμα αυτό —εξίσου κυνικό— στρέφεται εναντίον της ευρωπαϊκής υποκρισίας και λέει: «μας αφήνετε μόνους να διαχειριστούμε ένα ζήτημα που δεν είναι δικό μας αλλά δικό σας. Μας παρέχετε κονδύλια για να συμμαζέψουμε τις δομές υποδοχής, αλλά δεν δείχνετε ότι έχετε διάθεση να μοιραστείτε αναλογικά το βάρος του μεταναστευτικού πληθυσμού που σας πρέπει. Άρα, εμείς δεν κάνουμε τίποτε για να βελτιωθούμε. Διότι αν βελτιωθούμε, τότε και στους πεινασμένους ξυπόλητους στέλνουμε μήνυμα ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν καλύτερα γι’ αυτούς, αλλά και εσάς στέλνουμε το μήνυμα ότι πιθανώς να αντέχουμε να είμαστε ένα buffer zone του πλούσιου βορρά που μέσα στη κατάρρευση του θα πρέπει να υποστεί και τη παρουσία παρανόμων φτωχών μεταναστών».

Και τα δύο μηνύματα συγκλίνουν σε μια στρατηγική που δε λέγεται, αλλά, πάρα ταύτα, επιτελείται: όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα.

Η άρρητη αυτή στρατηγική, όσο κυνική και απάνθρωπη να είναι, μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι έχει μια ένθεν και ένθεν πειστικότητα. Τουλάχιστον, αυτό δείχνει να πιστεύει η ελληνική διοίκηση καθώς τίποτε, με τις εξαιρέσεις για τις οποίες κάναμε λόγο προηγουμένως, δε δείχνει να αλλάζει προς το καλύτερο.  Η πολιτική όμως αυτή είναι απάνθρωπη, επικίνδυνη  και εν τέλει μη πειστική. Ή μάλλον πιστεύω πως υπάρχει μια πειστικότερη. Είναι απάνθρωπη διότι ευτελίζει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων. Είναι επικίνδυνη διότι αποενεχοποιεί το νεοναζισμό που καραδοκεί να διαλύσει την πολιτική κοινότητα, και τέλος δεν είναι πειστική εκ του αποτελέσματος. Αν δεν ξεκινήσει μια συστηματική διαδικασία καταγραφής και ταυτοποίησης  για τον παράνομα ευρισκόμενο πληθυσμό στη χώρα, τότε ούτε για τι μιλάμε θα ξέρουμε, ούτε αποτελεσματικά φυσικά θα μπορούμε να ζητήσουμε από κανέναν εταίρο να μοιραστεί ένα βάρος που δεν γνωρίζουμε, ούτε φυσικά στοιχειωδώς την κοινωνική οδύνη θα μπορούμε να αμβλύνουμε. Αν δεν καταγράψουμε τον πληθυσμό αυτόν, ούτε καν την ελπίδα του επαναπατρισμού —που τόσο υποτίθεται θέλουμε— δεν μπορεί να έχουμε. Έτσι, εν είδει κοινοβουλευτικού εθίμου, η κάθε νέα νέο-συντηρητική κυβέρνηση θα ξεκινά με εξαγγελίες για κράτηση και επιχειρήσεις-σκούπες, οι οποίες πολύ γρήγορα αφού σκάσουν σαν επικοινωνιακές κροτίδες, θα δώσουν τη θέση τους στην καθημερινότητα —όπως την ξέρουμε και την ξέραμε— έχοντας  δηλητηριάσει κι άλλο την πολιτική ατμόσφαιρα σε όφελος των ναζιστών.

Στα συντρίμμια αυτά πάνω καλούμαστε σήμερα να επεξεργαστούμε μια  πολιτική για το μεταναστευτικό.  Αριστερή πολιτική; Εμφατικά, αν και είναι βέβαιο ότι στο χαρακτηρισμό αυτόν ο καθένας μπορεί να σκέφτεται άλλα. Πάντως, με κάθε τρόπο μια πολιτική ρεαλιστική και ανθρώπινη, αλληλέγγυα σε ανίσχυρους ανθρώπους —μετανάστες και μη—, ανάσχεση στον εκφασισμό της κοινωνίας και ελπίδα για μια σοβαρή ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση αναλογικού καταμερισμού τμήματος του πληθυσμού αυτού.

Μια τέτοια αριστερή πολιτική είναι δύσκολο έργο για όλους.  Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι κάτι μακράν χειρότερο από δύσκολο.


[1] Η προεκλογική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ για παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων στους μετανάστες που βρίσκονται παράνομα στη χώρα προκειμένου να πάνε στα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ εγγράφεται δυστυχώς σε μια τέτοια —κατ’ ουσίαν— μη στρατηγική.


Η ωραία photo με τους μαύρους Έλληνες, από το panosz.wordpress.com


26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

1. Είναι παρήγορο που ο ΔΠΑ , βλέπει κάποια θέματα , στα οποία θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να αντισταθεί στην πασοκοποίηση . Διαβάζοντας τον διαχειριστή καμιά φορά απελπίζομαι ( όσο και αν ξέρω πάρα πολύ κόσμο αξιόλογο στον ΣΥΡΙΖΑ ) ότι εκεί μέσα είναι τίγκα στους πασόκους .

2 . Ομολογώ ότι το κάνει με συνέπεια ( ο ΔΠΑ ) . Καταστολή , ρατσισμός , σεξισμός , είναι θέματα που το r / n αναδεικνύει . Σε μια συγκυρία που ο αστικός συνασπισμός εξουσίας στήνει μπλοκ με τον τρόμο και τον φασισμό , οι πολιτικές δυνάμεις χωρίζονται σε 2 κατηγορίες . Αυτές που δεν τα κεντρικοποιούν και την αριστερά .

3 . Θα ήταν καλύτερο ο ΔΠΑ να στοχοποιεί την πασοκοποιηση σε όλα τα θέματα . Να λέει πχ ότι κυβέρνηση με ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής από την ακροδεξιά και το ΠΑΣΟΚ ή την ΔΗΜΑΡ , κομμάτια τους κλπ δεν θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης . Και να αναδεικνύει το περιεχόμενο της αναγκαίας ρήξης με τις μορφές του σύγχρονου ιμπεριαλισμού , με τον πυρηνικό ρόλο στην χρεο - ευρωκρατία .

4 . δεν υπάρχει " λύση " για το μεταναστευτικό , γιατί δεν είναι " πρόβλημα " με την έννοια μιας κοινωνίας που πρέπει να καθαριστεί από έξωθεν στοιχεία .

σίγουρα δεν υπάρχει λύση σε πολιτικές κράτους ΕΕ , και ας διεκδικηθούν επικουρικά .

α η οργάνωση της γειτονιάς σε κοινωνικό κύτταρο εξουσίας όταν θα γίνει εφικτή η πολιτική ανατροπή και ήττα του νεοφιλελέυθερου φασισμού δανειστών - ΟΝΕ - ΕΕ- ΔΝΤ από την κυβέρνηση της αριστεράς

β η πλήρης απασχόληση υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο και ιδιοκτησία

γ η αντιμετώπιση με μαζικούς όρους κάθε δράσης και λόγου στους φασίστες

δ η καταγγελία κάθε σύμβασης μετατροπής της Ελλάδας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και η διεθνής διπλωματία επί του θέματος και με ευρωπαϊκές χώρες , και με τις χώρες προέλευσης .

δίνουν το πρώτο minimum περίγραμμα μιας απάντησης της αριστεράς .

σε μια κοινωνία που το κράτος λέει " θα σκοτώσουμε τον τάδε γιατί είναι αναρχικός " δεν έχουμε κανένα περιθώριο για αυταπάτες περί " δευτερευουσών αντιθέσεων " Να παίρνουμε και κανένα μάθημα από τον Σουλτάνο που βρήκε μπελά με αφορμή ένα πάρκο .

η συγκεκριμένη φωτό σε αντί αντιρατσιστικό κείμενο ( του διαχειριστή ) είναι εκ των πραγμάτων ειρωνική και ρατσιστική . Αντικειμενικά και ασχέτως προθέσεων .

οι αντιρατσιστές δεν είναι άρρωστοι , και προφανώς δεν είναι αντιρατσιστές μόνο όσοι το κεντρικοποιούν στον βαθμό που λέει ο ΔΠΑ , ή εγώ . Όποιος όμως λέει ότι ο αντιρατσισμός είναι αρρώστια , έστω ο αντιρατσισμός ο επιρρεπής στην πολυπολιτισμική αφέλεια , είναι βαθιά μπερδεμένος .

όπως και το να φέρνεις σε αντιπαράθεση 2 κείμενα που δεν είναι αντίθετα ούτε κατά διάνοια .

http://www.youtube.com/watch?v=BfyrN9uWEpA
΄
" την πόρτα ανοίγω το βράδυ ,

την λάμπα κρατώ ψηλά ,

να δούνε της γης οι θλιμμένοι ,

να 'ρθούνε , να βρουν συντροφιά "

Τάσος Λειβαδίτης , Μίκης Θεοδωράκης .


" κάποιος σύντροφος "

LeftG700 είπε...

Καλά κρασά!

Μάρκομ Ξ είπε...

Δεν ξέρω σε τι αναφέρεται το "καλά κρασά". Το πρώτο μου σχόλιο είναι ότι όσο η αριστερά (με την ευρεία έννοια) περιορίζεται στον ετεροπροσδιορισμό της πολιτικής της (αντι - ρατσισμός, αντι - ιμπεριαλισμός, αντι - και άγιος ο θεός), τόσο θα έρχεται δεύτερη και καταϊδρωμένη. Επιτέλους! Θα αναδείξει τις προτάσεις της σε πρόταγμα και θα σταματήσει να απαντά, αντί να θέτει αυτή τα ερωτήματα;

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

σωστό είναι αυτό που λες σ μάρκομ , φοβάμαι όμως ότι κάποιοι μπορούν να βολευτούν και να το κάνουν όχημα διολίσθησης στην διαχείριση του υπάρχοντος . δεν λέω ότι το λες έτσι εσύ .

" δεν λέμε μόνο όχι " , και τελικά ψάχνεις να βρεις το " όχι " και βρίσκεις " έντονη " δυσαρέσκεια και σκεπτικισμό !

" κάποιος σύντροφος "

LeftG700 είπε...

Φίλε ΜάρκομΞ,


Ε μα σε τι να αναφέρεται αυτό το «καλά κρασά»!; Δεν είδες τι γράφει ο κ.σ.; Διάβασε τον Χριστόπουλο; Διάβασε τον Παπαδάτο; Κατάλαβε τι εννοούμε; Διάβασε δεν διάβασε, δεν κατάλαβε Χριστό! Το ποστ (δηλαδή ο Χριστόπουλος) θίγει μερικά ζητήματα για τα οποία η μεταναστευτιστική μερίδα τής Αριστεράς είτε κάνει πως δεν τα βλέπει, είτε τα βλέπει και τα προσπερνάει σφυρίζοντας αδιάφορη τη Διεθνή! Και τι έγραψε για όλα αυτά ο κ.σ.; Κάτι ακαταλαβίστικα μάμπο τζάμπο + το ότι δεν υπάρχει λύση εντός τού κράτους! Έχει φτάσει ήδη με κατ’ ευθείαν πτήση στην κομμουνιστική κοινωνία βλέπεις αυτός, όπου έχουν καταργηθεί οι τάξεις, το κράτος, τα σύνορα, τα πάντα όλα ! Και στο φινάλε μας λέει κι ότι «ο αντιρατσισμός δεν είναι …ασθένεια»!!! κι ότι η φωτογραφία είναι αντικειμενικά …ειρωνική και …ρατσιστική!!! (Βλαδίμηρέ μου τι ακούμε για χάρη σου!!!)

Καλά κρασά; Και λίγο είναι! Κανονικά έπρεπε να το συμπληρώσω:

Καλά Χριστούγεννα, Αίσιον και Ευτυχές το Νέον Έτος και χαιρετισμούς στον ψυχαναλυτή σου!


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

είσαι τραγικός τύπος αν νομίζεις ότι πρέπει η αριστερά να κολακέψει και να ενσωματώσει τον ρατσισμό .

αυτό είναι το πολιτικό θέμα και όποιος τυχόν μας παρακολουθεί ( αν και το blog είναι σκουπίδια όπως το έχεις κάνει , και οι αξιόλογοι συνομιλητές αδικούνται και λιγοστεύουν κιόλας , και προσωπικά θα πάψω αν συνεχίσει έτσι ) καλό είναι να πάρει θέση .

όσον αφορά τις προσβολές και τους χαρακτηρισμούς επί προσωπικού , συνέχισε να γίνεσαι ρόμπα .

αν νομίζεις ότι ο Χριστόπουλος λέει ότι ο αντιρατσισμός είναι αρρώστια , μάλλον πρέπει να παρέμβει ο ίδιος αν και δεν αξίζει .

και λίγα σου λέω ...

ζητάω συγνώμη από τους αξιόλογους συντρόφους συνομιλητές για τον τόνο μου , αλλά έχει εξαντληθεί η υπομονή μου με τον τύπο .

" κάποιος σύντροφος "

LeftG700 είπε...

«[…] και προσωπικά θα πάψω αν συνεχίσει έτσι […]»

Αμήν και πότε!

Ανώνυμος είπε...

http://www.iskra.gr/index.php

φίλε διαχειριστή , πάθε εγκεφαλικό .

το " μικρόβιο " του αντιρατσισμού χτύπησε και την πιο κκεδίστικη οικονομίστικη iskra .

άσε που είναι και εναντίον της ΟΝΕ και της ΕΕ ... Πολύ χειρότεροι δηλαδή ...

ακραίοι κομμουνιστές , τι να πεις ...

" μπολσεβίκοι " που έλεγε και ο παπα -Γρηγόρης ( ή παπα- Φώτης , δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο καλός και κακός παπάς ) στο " ο Χριστός ξανασταυρώνεται " του Ν Καζαντζάκη ...

" κάποιος σύντροφος "

LeftG700 είπε...

Ρε φίλε! Είσαι όντως τόσο ηλίθιος ή υποκρίνεσαι; Νομίζεις ότι μου περισσεύει χρόνος και κέφι για να ασχολούμαι με τις μαλακίες σου; Για κάνε μου τη χάρη!

Μάρκομ Ξ είπε...

Αν και όπως ξέρετε όλοι πολύ σπάνια παρεμβαίνω σε διενέξεις συνομιλητών, πρέπει να το πω:

ΠΡΟΣ ΛΕΦΤΗΔΕΣ και Κ.Σ.

Πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να τσακώνεστε έτσι. Λέφτηδες, έχουν περάσει από εδώ μέσα πολύ χειρότερα φρούτα. Ζώα όρθια, προβοκάτορες, μειράκια της πολιτικής που νομίζουν ότι είναι Λένιν κ.ο.κ. Τι μύγα σας τσίμπησε με τον συγκεκριμένο που στο κάτω κάτω ούτε βρίζει χυδαία, ούτε προβοκάρει.

Κάποιε σύντροφε, νομίζω το έχεις παρεξηγήσει το τσαρδί. Εντάξει, μπορεί μερικές φορές να το παρακάνουν με εκφράσεις και λεξιλόγιο, αλλά έχουν αποδείξει ότι και φιλόξενοι είναι και ανέχονται πάρα πολλά. Συμφωνείς - διαφωνείς, κατά τεκμήριο επιχειρήματα χρησιμοποιούν και όχι κραυγές και πουστιές.

Αυτά. Ειρήνη υμίν και καλούς μας αγώνες.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

σ μάρκομ διαφωνώ ,δεν έχει αποδείξει τίποτα ( ένας είναι , δεν το τρώω ότι είναι 4 ) .

βρίζει όλη την ώρα . το ακριβές περιεχόμενο του αντιρατσισμού το συζητάω , και δεν το θεωρώ και ληγμένο , και για αυτό λέω ΄" δεν υπάρχει λύση " .

σε ένα βήμα " αριστερό " ότι ο αντιρατσισμός είναι αρρώστια ( αυτό που οι ακροδεξιοί λένε " θολοκουλτούρα " ) δεν το συζητάω , να κόψει σχόλια , όσο τα αφήνει θα τα ακούει χοντρά .

ο τύπος όμως βρίζει χυδαία . τι κουβέντα να κάνω ? μόνο με κραυγές απαντάει ...

σέβομαι την προσπάθεια σου σ μάρκομ αλλά δεν πρόκειται να τον αφήσω να δηλητηριάζει έστω και έναν απροετοίμαστο ασυγκρότητο και μπερδεμένο , που θέλει να προσεγγίσει την αριστερά και πέσει πάνω στο blog αυτό , και διαβάσει χυδαίο υβρεολόγιο εναντίον όσων ιεραρχούν ψηλά τον αντιρατσισμό . Το πως λες κάτι είναι σε μεγάλο βαθμό και το " τι " λες . Να αναλύσει τα αδιέξοδα του πολυπολιτισμικού αντιρατσισμού , αν μπορεί να γράψει κάτι σοβαρό . Γιατί να βρίζει ? Δεν είναι στυλ , είναι πολιτική γραμμή .

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12118:tolios-synedrio&catid=83:aristera&Itemid=200

από κείμενο του σ Τόλιου

6. " Ένα ακόμα ζήτημα, όχι το τελευταίο, που οι «Θέσεις» εμφανίζουν έλλειμμα συνεκτικότητας και πληρότητας, είναι το «μεταναστατευτικό». Το κείμενο υποβαθμίζει την ταξική διάσταση του ζητήματος και συγκεκριμένα για τα οργανωμένα κυκλώματα εντός και εκτός της χώρας που με την ανοχή των κυβερνήσεων και των επίσημων αρχών, ενθαρρύνουν την προσέλκυση μεταναστών, θέλοντας να εξασφαλίσουν φθηνή και ανασφάλιστη εργατική δύναμη υπέρ της εργοδοσίας και ταυτόχρονα να πετύχουν πειθάρχηση του εγχώριου εργατικού δυναμικού στις πολιτικές λιτότητας και της αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων και των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια χρειάζεται προστασία των θεμελιακών δικαιωμάτων των μεταναστών που εργάζονται (ίδια αμοιβή για ίδια δουλειά, κά) ως έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, ενώ από την άλλη εκείνοι που δεν τηρούν τις προϋποθέσεις νόμιμης παραμονής ή πολιτικού ασύλου, θα πρέπει, αφού τους παρασχεθεί ανθρωπιστική βοήθεια για όσο διάστημα παραμένουν στη χώρα (τροφή, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), να επιστρέψουν στις χώρες τους στα πλαίσια πάντα των κανόνων του διεθνούς δικαίου ή να τους παρασχεθούν τα ανάλογα ταξιδιωτικά έγραφα, για μετάβαση στις χώρες που επιθυμούν. "

κάπου την υποτιμάει την ακροδεξιά μετάλλαξη του κράτους και την ανάγκη ιδεολογικής πάλης , αλλά είναι εύστοχο και συντροφικό , μια χαρά δεν έχω να πω κάτι .

δεν υπάρχει επιχείρημα " άλλο το κείμενο διαλόγου επώνυμου στελέχους , άλλο ένας bloger " . Το ίδιο είναι , την ίδια ζημιά μπορεί να κάνει το " μάγκικο " στυλάκι του διαχειριστή . Που δεν είναι στυλάκι είναι η πολιτική του γραμμή , " να γίνουμε σαν την δεξιά γιατί αυτά περνάνε " . Αν ήταν στυλάκι θα έλεγε πχ " έτσι μιλάω και γράφω μην τα παίρνεις στο 100 % "

δεν θα το ανεχτώ , δεν θα το δικαιολογήσω , είναι δουλειά του κάθε αριστερού να τσακίσει αυτή την άποψη .

γεια σου σ Μάρκομ για αυτή την κουβέντα , με συγχωρείτε για την φλυαρία . Σε ευχαριστώ που πήρες θέση , θα το εκτιμούσα να το κάνουν όλοι οι τακτικοί συνομιλητές και οι όχι τακτικοί .

" κάποιος σύντροφος "

LeftG700 είπε...

Άκου να δεις, κ.σ.:

Από μένα είσαι τελειωμένος. Ως εδώ. Αυτό και θα γίνει. Γιατί: Αν γράφω μόνο για πάρτη μου, ό,τι θέλω κάνω. Κι αν γράφω και για άλλους τέσσερις, επειδη εγώ τραβάω το κουπί, πάλι ό,τι θέλω κάνω.

Κοίτα τώρα πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα:

Αύριο, μεθαύριο ή αντιμεθαύριο (δεν ξέρω αν θα είναι το επόμενο ή το μεθεπόμενο ποστ) θα ανέβει εδώ μία ανάρτηση που θα εξηγεί για ποιους λόγους κηρύσσεσαι ανεπιθύμητος ως σχολιαστής και σου απαγορεύεται να παίρνεις πια το λόγο εδώ. Μέχρι να γίνει αυτό, μπορείς να σχολιάζεις ελεύθερα. Εννοείται επίσης ότι θα μπορέσεις να πεις ό,τι θέλεις στην ανάρτηση την αφιερωμένη σ' εσένα. Εκείνα όμως θα είναι και τα τελευταία σου σχόλια σ' αυτό το τσαρδί.

Μιλημένα ξηγημένα!

LeftG700 είπε...

Γίνομαι ακόμα πιο large:


Αν προτιμάς, μπορείς να απαντήσεις στο δικό μας αποχαιρετιστήριο ποστ, με δικόο σου. Πιάσε γράψε ό,τι θέλεις, βάλε δικό σου τίτλο και στείλτο μας στο email μας. Θα δημοσιευτεί όπως ακριβώς θα το στείλεις.

Γκέγκε;

LeftG700 είπε...

14

Μάρκομ Ξ είπε...

Αδιαλλαξία both ways. Σεβαστό. Ωφέλιμο;

Λέφτηδες, τέτοια μεγάλη απόφαση δεν σηκώνει ολομέλεια της Κ.Ε.;

Κάποιε σύντροφε, ακόμα και τώρα, δε νομίζεις ότι υπερβάλεις;

Γιάκοβ (που σαι ορέ σύντροφε;)

Ένη (χαλάλι τα μαλλιοτραβήγματά μας)

Greg (ΚΚΕ και ξερό ψωμί :-))

spiral (ο θεωρητικός του κόμματος :-))

Καντρανιώτη (σε νιώθω, αλλά...)

και οι άλλοι... μιλήστε ορέ!

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Υ.Γ. Ελπίζω να μη μας βρει μαλωμένους η ανάπτυξη... :-)

Ανώνυμος είπε...

σωωωωωωωώπα !!!

" κάποιος σύντροφος "

Ανώνυμος είπε...

τι να υπερβάλω ρε μάρκομ ?

ξέρεις πόσο ώρα χρειάζεται να φτιάξει κάποιος ένα blogspot ? γύρω στα 2 λεπτά .

και ο τύπος πιστεύει ότι έχει κάποια εξουσία ,ότι είναι κάτι ...

όχι ότι είμαι εγώ βέβαια , αλλά τόσο καλάμι πια ? τόσο προσωπική ανάγκη ο παραγοντισμός και μάλιστα σε εικονικό πεδίο ?

γεια σου σ Μάρκομ , με κόβει ο λέφτης ( φαντάσου εικόνα με ένα δάκρυ να κυλάει ! )

" κάποιος σύντροφος "

LeftG700 είπε...

Ορέ Μάρκομ Ξ! Πίνω που πίνω κάτι μπύρες παραπάνω, δεν γίνεται να αντέξω και τον κ.σ. Το θέλω το σικώτι μου! Δες στο παραπάνω σχόλιιό του, ένα μόνο παράδειγμα της αριστερής μπτοβλακίασης που τον δέρνει:

Για μεταναστευτισμό κάνω λόγο εγώ, αναδημοσιεύοντας τον Ταγκιέφ, για αντιρατσισμό μού μιλάει εκείνο ποοστάροντας αποσπάσματα από την Iskra!

Εμ δεν ξέρει πού του παν' τα τέσσερα, εμ δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει, εμ θέλει και να ασχολούμαι μαζί του! Λες και δεν έχω να κάνω κάτι άλλο! Ε δεν γνεται, ρε αδερφέ!


Τα λέμε

Kαντριανιώτης είπε...

Μαρκομ Ξ.
Τι να πούμε και τι να μολογήσουμε σύντροφε?
Με νοιώθεις και σε νοιώθω,και φτάνει νομίζω.
Εγώ πάντως την ανάπτυξη δεν έχω σκοπό να την χάσω,ασχολούμενος με μαλλιοτραβήγματα,μια και λόγω ηλικίας τα μαλλιά μου λιγοστεύουν επικίνδυνα.
Με εκτίμηση.

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχει κ αυτο στον συριζα...
http://www.dikki.org/index.php?option=com_content&view=article&id=644:2011-07-25-08-50-39&catid=36:arthra&Itemid=48
Kαι ειναι αποδεκτο.Αρα ο συριζα εχει την κολυμπηθρα και βαφτιζει προοδευτικους.Αν αυτα που λεει το δηκκι τα ελεγα εγω πχ σε ενα καφενειο με εναν συριζαιο θα με ελεγε φασιστα
Γιωργος Π

Μάρκομ Ξ είπε...

Όχι, φίλε μου. Δεν είναι λόγια φασίστα αυτά. Είναι απολύτως δικαιολογημένα για έναν άνθρωπο που βλέπει μπροστά του προβλήματα που δεν λύνονται. Προβλήματα που έχουν να κάνουν και με την ύπαρξη φτωχών μεταναστών, φτωχών γενικά. Το πόσο μπορεί ο καθένας να κατανοήσει τις αιτίες τους και σε ποιο βαθμό, εξαρτάται και από το πως απαντάνε οι διάφορες οργανώσεις/ κόμματα σε αυτά.

Και όσο θα υπάρχουν κάποιοι που θα θεωρούν εξ ορισμού κάθε μετανάστη άγιο και καθέναν που τα βάζει με το μετανάστη φασίστα, τόσο θα κερδίζουν τα Χρυσά Αυγά.

Στο διά ταύτα, οι δυο από τις τρεις προτάσεις στις οποίες καταλήγει το κείμενο είναι επίσημες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (Δουβλίνο 2, ταξιδιωτικά έγγραφα). Διαφωνείς με αυτά; Δικαίωμά σου. Πάντως φασιστικές προτάσεις δεν τις λες.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

1 . δεν είναι λόγια ατόμου , είναι λόγια οργάνωσης με συγκεκριμένη πολιτική καταγωγή . Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άλλα κριτήρια , από το να τα πει κάποιος στο καφενείο . Τον οποίο δεν θα τον πεις φασίστα , αλλά δεν θα τον πεις και " ναι σε όλα " . Άσε που αν σου πει όλα αυτά , δεν είναι " άτομο " πλέον , θα τον αντιμετωπίσεις ανάλογα σαν φορέα ολοκληρωμένης πολιτικής πλατφόρμας , και όχι σαν άτομο με κάποια οξυμένα αντανακλαστικά .

2 . το κείμενο του ΔΗΚΚΙ είναι προβληματικό . Όχι γιατί αποδέχεται την ύπαρξη ζητημάτων εργασιακής και κοινωνικής αποδόμησης από την μετανάστευση , αλλά το κάνει με την ίδια την γλώσσα της ακροδεξιάς , έστω με βασικές της παραδοχές , με βασικά της στερεότυπα . ( αντί - πολυπολιτισμικότητα - η χώρα δέχεται εποικισμό ) . Ούτε το ΔΗΚΚΙ θα πεις φασιστικό , αλλά θα είσαι πιο αυστηρός από ότι σε κάποιον στο καφενείο .

Επίσης είναι προβληματικό γιατί αποσυνδέει το μεταναστευτικό από την γενική κοινωνική συγκυρία . Ακόμα χειρότερα το συνδέει με τις παραδοχές της ακροδεξιάς . Ότι η " λύση " ( προφανώς πάνω στον άξονα καταστολής - αποτροπής ) κάπως θα βελτιώσει το γενικότερο θέμα .

δεν λέω ότι πρώτα πρέπει να γίνει επανάσταση , ή πλήρης απασχόληση . Έξω όμως από μια στρατηγική κοινωνικού μετασχηματισμού , δεν θα αρχίσει καν να λύνεται , μόνο θα χειροτερεύει , και θα μένει πάνω στο δίπολο " φθηνό εργατικό δυναμικό - αποδιοπομαίος τράγος " .

3 . Γενικά οι πάντες λένε ότι το θέμα είναι δύσκολο , αλλά κατορθώνουν πολλές φορές και είναι πολύ κατηγορηματικοί .

Τοποθετήσεις τύπου " οι μετανάστες είναι ευλογία - ανοιχτά σύνορα " , αλλά και σαν του ΔΗΚΚΙ , δεν μας βοηθάνε .

Εκτός και αν το θέμα είναι εύκολο τελικά .

" κάποιος κομμένος σύντροφος "

Μάρκομ Ξ είπε...

Επειδή την έχω ξανακάνει την κουβέντα, θα είμαι σύντομος και θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα. Το σχολείο μεταναστών είναι μια πράξη αλληλεγγύης προς τους μετανάστες. Είναι σωστή, αλλά ένας φορέας που υποτίθεται θέλει να βοηθήσει στη λύση του προβλήματος που απασχολεί μια γειτονιά (κλοπές, βιαιοπραγίες, υποβάθμιση γενικά) πρέπει παράλληλα να απευθυνθεί και προς τους γηγενείς. Μέχρι τώρα ως επί το πλείστον, ένα τμήμα της αριστεράς ασχολείται μόνο με τους μετανάστες, ένα άλλο επικροτεί τις ενέργειες που έχουν να κάνουν μόνο με τους μετανάστες και ένα τρίτο παραπέμπει στο πόσο κακός είναι ο ιμπεριαλισμός που φτωχοποιεί τους λαούς κλπ. Συμπέρασμα: κανένας οργανωμένος φορέας της αριστεράς δεν ασχολείται σοβαρά και με σχέδιο με τα άμεσα προβλήματα που δημιουργούνται σε γειτονιές, νοσοκομεία κλπ, τα οποία προφανώς δεν έχουν σαν αίτιο τους μετανάστες, αλλά εκλαμβάνονται από τους γηγενείς ως τέτοια. Τι να κάνουμε δηλαδή; Πρέπει να αποδεχτούμε ότι στα μυαλά πολλών (πάρα πολλών) συνανθρώπων μας οι μετανάστες είναι πηγή προβλημάτων. Είναι επομένως αναποτελεσματικό απλά να απαγγέλουμε "Έλληνες και ξένοι, εργάτες ενωμένοι" ή ότι για τη φτώχεια και τη μετανάστευση φταίνε οι πόλεμοι και ο καπιταλισμός. Χρειάζεται να ασχοληθούμε τόσο με τους κατατεγμένους ξένους, όσο και με τους καταπιεζόμενους Έλληνες. Να μπούμε στη θέση τους και να κατανοήσουμε, πριν σπεύσουμε να διδάξουμε.

Ξαναγυρνάμε στα ίδια και τα ίδια... οι βουλευτές της αριστεράς, τα μέλη των ανώτερων οργάνων πρέπει να βγουν στο δρόμο κάθε μέρα, όλη μέρα. Καλές και οι συναντήσεις με εργαζόμενους μια φορά το χρόνο, αλλά δεν φτάνουν. Αν δεν μπορούννα το κάνουν, ας μη βάζουν υποψηφιότητα για τέτοιες θέσεις.

το παράκανα με τις υποδείξεις, αλλά τα θέλει ο κώλος τους (των ηγεσιών)

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

LeftG700 είπε...

Αγαπητοί φίλοι,


Έχω την εντύπωση ότι η ανάρτηση πήγε στράφι. Δεν υπονοώ ότι η αιτία ήταν το πρόβλημα με τον κ.σ. που ‘‘έσκασε’’ μετά από επώαση μηνών (επιτρέψτε μου: δεν είναι καβγάς, είναι πρόβλημα). Η αιτία ήταν ότι η διάκριση μεταξύ αντιρατσισμού και μεταναστευτισμού πέρασε στο ντούκου και μαζί πέρασαν στο ντούκου και αρκετά δείγματα ενός τέτοιου μεταναστευτισμού που ανέφερε ο Χριστόπουλος στην εισήγησή του, ψέλνοντάς τα με τρόπο στη μερίδα τής Αριστεράς τής οποίας επιφανές στέλεχος είναι ο Παπαδάτος.

Δεν ξέρω πόσοι από όσους σχολίασαν ξέρουν τον όρο μεταναστευτισμός. Θεωρώ πάντως πολύ αμφίβολο να είναι γνωστός σε όλους. Κι όμως, δεν είδα ούτε ένα σχόλιο που να λέει: «τι σημαίνει, ρε παιδιά, μεταναστευτισμός;». Ας πω λοιπόν δυο λόγια, έστω και για τον έναν που συνάντησε τον όρο πρώτη φορά εδώ.

Μεταναστευτισμός είναι η από —λανθασμένα ή προσχηματικά— θέσεις αρχής άνευ όρων αποδοχή τού φαινομένου της μετανάστευσης στη σύγχρονη εποχή και των συνεπειών της και η οποία τείνει να λάβει μορφή ιδιαίτερης και αυτονομημένηςιδεολογίας (εξ ου και η κατάληξη σε –ισμός). Τονίζω το ιδιαίτερης και αυτονομημένης για να προσεχτεί η εξής ‘‘λεπτομέρεια’’: το αριστερό όραμα της πανανθρώπινης συναδέλφωσης εμπεριέχει τα αδελφικά αισθήματα και προς τους μετανάστες. Μια τέτοια διαδικασία όμως, για να είναι επιτυχής πρώτα-πρώτα, δεν μπορεί να συντελεστεί ούτε άκριτα, ούτε ερήμην τής πραγματικότητας, από θέσεις αρχής τάχα. Εκτός κι αν από υλιστές έχουμε μεταμορφωθεί σε ιδεαλιστές! Τελευταίο και όχι ασήμαντο επ’ αυτού: Ο Ταγκιέφ, ο νονός εν προκειμένω, κάπου ταυτίζει τον όρο φιλομεταναστευτισμός με τα φιλικά αισθήματα εν γένει προς τους μετανάστες. Αυτό είναι κάτι στο οποίο εμείς χωρίζουμε τα τσανάκια μας από εκείνον.

Χαρακτηριστικό γενικό σύμπτωμα του μεταναστευτισμού και των μεταναστευτιστών είναι η άρνηση, στην καλύτερη περίπτωση έντονη δυσανεξία, να προχωρήσουν έστω και ένα βήμα πέρα από αυτή τη θέση αρχής και να αντιμετωπίσουν πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν από τη μαζική και απότομη μετανάστευση (γι’ αυτή τη μετανάστευση βέβαια μιλάμε). Γι’ αυτό και έχουν μια φυσική απέχθεια στον όρο μεταναστευτική πολιτική.

Ειδικότερα συμπτώματα; Πάρτε μερικά: «Η μετανάστευση είναι ευλογία!». «Νόμιμοι τώρα όλοι οι μετανάστες!». «Χαρτιά για όλους − σύνορα για κανέναν!». «Είμαστε όλοι μετανάστες!». Και πάει λέγοντας.

Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους, ακόμα κι αν τα δει κανείς καθαρά από θεωρητική σκοπιά. Στις μέρες μας όμως, με τη ΧΑ τρίτο κόμμα σταθερά, αρχίζουν και γίνονται, αν δεν έχουν γίνει ήδη, ζήτημα ζωής και θανάτου! Γιατί είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι ότι ο μεταναστευτισμός είναι ένας πρώτης τάξεως καύσιμο για την περαιτέρω προώθηση και διείσδυση της ΧΑ μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Οι έχοντες ώτα ακουέτωσαν!


Τα λέμε


ΥΓ Υπάρχει μία ‘‘διαδικαστική’’ εκκρεμότητα με τον κ.σ. Απόο τη μεριά μας θα λυθεί με ένα σχόλιο εδώ αργότερα. Για την ώρα να πω μόνο το εξής ‘‘ορέο’’:

Αφού ο κ.σ., μπερδεύοντας τα μπούτια του και τον μεταναστευτισμό με τον αντιρατσισμό, μάς ξέχεσε κανονικά και βάφτισε και τη φωτογραφία τού ποστ «αντικειμενικά ειρωνική και ρατσιστική», έγραψε μέσα στην καλή χαρά, ανυποψίαστος και ‘‘ορέος’’:

«Τοποθετήσεις τύπου ‘‘οι μετανάστες είναι ευλογία - ανοιχτά σύνορα’’, […] δεν μας βοηθάνε.»!!!

Από αυτό προκύπτουν δύο και μόνο δύο εναλλακτικές κινήσεις τις οποίες τα πράγματα επιβάλλουν να κάνει:

Ή να παραδεχθεί ότι έγραψε ό,τι του κατέβαινε εκείνη την ώρα χωρίς να σκέφτεται,

Ή να παραδεχθεί ότι και ο ίδιος, αφού υιοθετεί κάποιες από τις ενστάσεις μας και έστω ένα μέρος από τον σκεπτικισμό μας, με βάση τα οποία άφησε υπονοούμενα και σκιές εις βάρος μας, να παραδεχθεί ότι δεν είναι και τόσο αντιρατσιστής.

Κόβω και τα δύο μου χέρια ότι δεν θα κάνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο!

LeftG700 είπε...

ΧΡΗΣΙΜΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ


Έχετε προσέξει πόσο λίγο προβάλλεται η ανάγκη τής αναθεώρησης της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ από τους μεταναστευτιστές τού ΣΥΡΙΖΑ; Νομίζετε πως οφείλεται μόνο στο ότι δεν θέλουν να ανοίγουν μέτωπα με την ΕΕ; —κατά διαβολική σύμπτωση, όλοι τους είναι και ορκισμένοι ΕΕνωσιακοί… Λάθος! Κατά μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην ασθένεια από την οποία υποφέρουν. Διότι σκέφτονται από μέσα τους:

«Να σηκώσουμε το ζήτημα; Μα είναι σαν να μη τους θέλουμε εδώ. Το πρώτο στάδιο τού ρατσισμού δεν είναι αυτό;»!!!

Τέτοια (και μη χειρότερα…)

Ανώνυμος είπε...

φίλε leftg700 εννοείται ότι δεν πρόκειται για καυγά αλλά για πρόβλημα . Ενώνω την φωνή μου με την δική σου .

Θα εξηγήσω το πρόβλημα όταν αναρτήσεις την διαγραφή μου . Με λεπτομέρειες ( κάνα 2 ενδεικτικές από τότε που επωάζεται το πρόβλημα , γιατί σαφώς είναι πρόβλημα . Οι απόψεις και η συμπεριφορά του leftg700 ανοίγουν θέμα για το αν είναι από δω ή με τους απέναντι )

αυτό που λες ότι λέω για " μετανάστευση ευλογία - ανοιχτά σύνορα " είναι το μισό μου επιχείρημα , με το άλλο μισό να είναι η υιοθέτηση ξενοφοβικών ακροδεξιών στερεότυπων από το ΔΗΚΚΙ .

ας κρατήσουμε φίλε ένα στυλ στις τελευταίες μας επικοινωνίες Μην κόβεις στην μέση αυτό που λέω , για να επικαλείσαι ότι σε δικαίωσα .

έριξα βάρος σε κριτική απόψεων τύπου ΔΗΚΚΙ και όχι ΔΠΑ , γιατί μονόπλευρα εσύ κριτικάρεις απόψεις τύπου ΔΠΑ , και γιατί τις θεωρώ λιγότερο επικίνδυνες από απόψεις τύπου ΔΗΚΚΙ . Δεν είμαι καν σίγουρος ότι ο ΔΠΑ είναι με ανοιχτά σύνορα , τον ταυτίζεις με αντιρατσισμό στυλ ΣΕΚ - ΔΕΑ , δεν είμαι σίγουρος ότι στέκει . Μπορεί και να είναι , δεν τα διαβάζω και όλα . Και ο αντιρατσισμός ΣΕΚ - ΔΕΑ από απόψεις τύπου ΔΗΚΚΙ ( που αρνήσαι να τις σχολιάσεις ) προτιμότερος είναι .

η ΧΑ διεισδύει στην κοινωνία γιατί είναι κόμμα του κράτους ( όχι κεντρικά όσο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ 40 χρόνια τώρα , αλλά είναι ).

το να μην αντιπαλέψουμε την ξενοφοβία , τον ρατσισμό και την ακροδεξιά δεν θα μας βοηθήσει να τα αντιμετωπίσουμε . ( εννοείται δεν το πρότεινες έτσι , οι απόψεις όμως αποτιμώνται )

ο αφελής ανθρωπιστικός πολυπολιτισμικός αντιρατσισμός κάνει κακό , λιγότερο όμως από το τρικ της ειρήνευσης με τους μικροαστούς και την δεξιά .

το προτείνουν διάφοροι με καλές προθέσεις . Να κάνουμε λίγο " σκόντο " να μην συγκρουστούμε με αξίες , φοβίες , αντανακλαστικά κλπ των μικροαστών , για να τους προσεγγίσουμε .

είναι λάθος δεν λέω ρατσιστή όποιον το λέει , ούτε εκτός αντιρατσιστικής πρόθεσης . Το ΔΗΚΚΙ με ακροδεξιά ορολογία ( οι αριστεροί δεν πρέπει να προτείνουν πολυπολιτισμικότητα , αλλά δεν την φοβούνται κιόλας ) μάλλον είναι εκτός αντιρατσισμού .

Απλά νομιμοποιώντας τις ερωτήσεις και απαντήσεις της δεξιάς , δεν της αμφισβητείς τα 60 % που χτυπάει στους συνταξιούχους και εσύ δεν κάνεις 60 % το δικό σου 40 % στους εργαζόμενους και την νεολαία .

και δεν λέω μόνο για τα μεταναστευτικά , αλλά για όλα τα θέματα ...

ελπίζω για το θέμα ρατσισμός - ξενοφοβία και απάντηση της αριστεράς να το κάλυψα ...

" κάποιος σύντροφος "