Στρώνοντας το δρόμο στο νεοναζισμό υπό τους ήχους τής Διεθνούς!

Πριν από τρεις περίπου μήνες, στις 28 Απριλίου, σε ανάρτηση με τίτλο «Ευρωσκεπτικισμός ή τι;», γράφαμε προς το τέλος τού κειμένου μας:

Αυτούς τους ευρωσκεπτικιστές που πολλαπλασιάζονται, ποιος θα τους πάρει; Η Αριστερά που κλείνεται στο καβούκι της και στο φρούριο του Περισσού; Η Αριστερά που «θέλει όλο τον κόσμο και τον θέλει τώρα»; Ή αυτή που αναγορεύει το ευρώ «εθνικό νόμισμα», κόντρα στις ίδιες της τις αποφάσεις;

Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να μη τους πάρει η Αριστερά; Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να τους πάρει το πιο ‘‘ριζοσπαστικό’’ κομμάτι τής Δεξιάς, αυτό που είχε την τόλμη να διακηρύξει από το βήμα τής Βουλής: «προτιμάμε το ευρώ, αλλά, αν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στο ευρώ και την Ελλάδα, διαλέγουμε Ελλάδα!»;

Δόθηκε μια πρώτη απάντηση στα ερωτήματά μας. Δεν δόθηκε εδώ, στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία. Τι σημασία έχει; Αυτό που συνέβη εκεί είναι ένα άριστο προείκασμα του τι μπορεί να συμβεί εδώ. Μόνο που, αν συμβεί εδώ, θα είναι χειρότερο απ’ όσο στη Γαλλία. Γιατί εμείς δεν έχουμε να κάνουμε με κανένα Εθνικό Μέτωπο και με καμία Μαρίν Λεπέν.  Εμείς έχουμε να κάνουμε με τη Χρυσή Αυγή και τον Μιχαλολιάκο!

Εξιστορεί ο Γιώργος Δελαστίκ, από τη στήλη του στο χθεσινό «Έθνος» (μην περιμένετε να δείτε το άρθρο στο Left.gr, στο Red Notebook, ή ακόμα και στο Ριζοσπάστη· για διαφορετικούς λόγους δεν θα το αναδημοσιεύουν ποτέ των ποτών!).   Διαβάστε προσεκτικά την αφήγησή του και βγάλτε τα ανάλογα συμπεράσματα. Κι αφού τα βγάλετε, να πάτε να πείτε σ’ όλα αυτά τα δογματικά ή ευθυνόφοβα και δειλά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους μεγάλους διεθνιστές και προσπαθούν να κρυφτούν ανάμεσα στα γένια τού Μαρξ και στα φουστάνια της αδικοχαμένης Ρόζας, να πείτε σ’ όλους αυτούς τους Μηλιούς και τους Τσακαλώτους και τους Παπαδάτους-Αναγνωστόπουλους και τους Λιάσκους  (και τους Λιάκους! —ναι, μας προκύπτει κι αυτός, λες και δεν μας φτάνουν αυτοί που έχουμε!), να τους πείτε χαιρετίσματα ότι πάνε να μας πάρουν όλους στο λαιμό τους, όπως πάνε να πάρουν στο λαιμό τους και τον από κάμποσες πλευρές κουφιοκεφαλάκη Αλέξη Τσίπρα.

Κι αφού τα πείτε όλα αυτά, μην ξεθυμάνετε ή επαναπαυθείτε. Μπείτε μπροστά! Πάρτε το λόγο όπου μπορείτε! Φωνάξτε —βρίστε εν ανάγκη! Κάντε ό,τι περνάει απ’ το χέρι σας για να ξεμπροστιάσετε σε όλο τον κόσμο, και πρώτα απ’ όλα στους δικούς μας, αυτούς τους πρωτομάστορες του υποκριτικού και προσχηματικού λόγου ή αυτά τα σκουριασμένα αριστερά μυαλά που έχουν μάθει να σκέφτονται με αυτόματο πιλότο, μένοντας πιστά μόνο στο γράμμα τού αριστερού νόμου και ποδοπατώντας έτσι το πνεύμα του! Γιατί, μην ξεχνάτε: μπορεί αυτοί, οι καπετάνιοι με PhD και προσόντα μούτσου, να είναι στο πηδάλιο, αλλά στο σκάφος που πάει ίσια στα βράχια είσαστε κι εσείς κι εμείς και όλοι! Μέχρι και τα αγέννητα ακόμα παιδιά…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Η Ακροδεξιά σαρώνει τους σοσιαλιστές ως και στη Γαλλία

Ένας ολόκληρος μήνας έχει περάσει από την αποφράδα ημέρα, αλλά η Γαλλία και δη οι σοσιαλιστές είναι αδύνατον να συνέλθουν από το πολιτικό σοκ. Ο προβληματισμός είναι βαθύτατος, οι συνειδήσεις των πολιτών αλλάζουν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα διχάζεται, ο αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός διασπάται. Όλα δείχνουν ότι οι επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές για την έδρα της ασήμαντης 3ης εκλογικής περιφέρειας της Λοτ-ε-Γκαρόν θα περάσουν στην Ιστορία και θα έχουν σοβαρότατες πολιτικές επιπτώσεις.

Η περιφέρεια στην οποία αναφερόμαστε συμπεριλαμβάνεται στα προπύργια -για να μην πούμε στα εκλογικά φέουδα- των σοσιαλιστών. Στον πρώτο γύρο όμως των επαναληπτικών εκλογών που έγιναν στις 16 Ιουνίου, ο σοσιαλιστής υποψήφιος ήρθε... τρίτος. Πρώτος ήρθε ο υποψήφιος της Δεξιάς και δεύτερος ο υποψήφιος του... ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, το οποίο από το 15,7% που είχε πάρει πέρυσι στις βουλευτικές εκλογές, φέτος, μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, εκτινάχθηκε στο 26% των ψήφων. Μετά την απερίγραπτη ψυχρολουσία, αυτομάτως οι σοσιαλιστές, οι κομμουνιστές, οι οικολόγοι σχημάτισαν το πάγιο στη Γαλλία «δημοκρατικό μέτωπο» - συμπαρατάχθηκαν δηλαδή πίσω από τον υποψήφιο της Δεξιάς για να σταματήσουν τον ακροδεξιό υποψήφιο.

Την Κυριακή 23 Ιουνίου ήρθε το δεύτερο, πολύ ισχυρότερο σοκ, το οποίο πάγωσε το αίμα στις φλέβες της Γαλλίας. Ναι μεν την έδρα την πήρε ο δεξιός Ζαν-Λουί Κοστ, έχοντας πίσω του όλα τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο, αλλά το ποσοστό που πήρε ανήλθε μόλις στο 53,7%. Το ποσοστό που πήρε ο ακροδεξιός υποψήφιος Ετιέν Μπουσκέ-Κασάν ανήλθε στο φανταστικό, ασύλληπτο... 46,3%!!! Η Ακροδεξιά 46,3% σε γαλλική βουλευτική εκλογή! Το ποσοστό αυτό προκαλεί δικαιολογημένα πολιτικό τρόμο γιατί σημαίνει πρώτα πρώτα ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων των σοσιαλιστών και της Αριστεράς ψήφισαν τον... ακροδεξιό υποψήφιο!

Όχι απλά δεν ψήφισαν τον δεξιό υποψήφιο, ψήφισαν τον ακροδεξιό. Το γεγονός ότι από την περιοχή αυτή κατάγεται ένας πρώην υπουργός των σοσιαλιστών που βρέθηκε μπλεγμένος σε σκάνδαλο (ονόματι Ζερόμ Καϊζάκ) εξηγεί άριστα γιατί οι σοσιαλιστές βρέθηκαν τρίτοι στον πρώτο γύρο. Δεν εξηγεί όμως καθόλου γιατί χιλιάδες σοσιαλιστές και αριστεροί δεν απείχαν στον δεύτερο γύρο, αφού κανένας από τους δύο υποψηφίους δεν ήταν της αρεσκείας τους, αλλά προσήλθαν στις κάλπες και ψήφισαν τον ακροδεξιό! Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι. Στον πρώτο γύρο ο υποψήφιος του Εθνικού Μετώπου πήρε 8.552 ψήφους και μία εβδομάδα αργότερα, στον δεύτερο γύρο, πήρε... 15.647 ψήφους, σχεδόν τις διπλάσιες! Οι ψήφοι της Ακροδεξιάς αυξήθηκαν κατά 83% μέσα σε μία εβδομάδα, για την ακρίβεια.

Η αύξηση του απόλυτου αριθμού των ψήφων του ακροδεξιού υποψηφίου αποκαλύπτει πολύ περισσότερα πράγματα από την οργή εναντίον ενός απατεώνα σοσιαλιστή βουλευτή. Επιβεβαιώνει πρώτα πρώτα τον ισχυρισμό ότι «το δημοκρατικό μέτωπο πέθανε», όπως δικαιολογημένα δήλωσε η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν. «Μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια του πολύ, πολύ σφιχτά».

Αν θέλουμε όμως να είμαστε ειλικρινείς μέχρι τέλους, μπορούμε επίσης να αναρωτηθούμε μήπως αυτό το αποτέλεσμα είναι η τιμωρία για την πολιτική του Φρανσουά Ολάντ» εξομολογείται στη «Μοντ» ένας σύμβουλος του προέδρου της Γαλλίας. Παταγώδης αποτυχία αποδεικνύεται λοιπόν η πολιτική του «συνταγματικού τόξου», όπως την αποκαλεί παρ’ ημίν ο ηγέτης των ήδη αποδεκατισμένων σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος. Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς ως άμεση συνέπεια της αντιλαϊκής πολιτικής λιτότητας που ακολουθεί ο Ολάντ υπό το βάρος των εκβιασμών και των πιέσεων της Γερμανίας και της ΕΕ, είναι επίσης ένα μάθημα και προς την πολιτική που θα ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας, αν ποτέ κληθεί να ασκήσει πρωθυπουργικά καθήκοντα.

Όταν δεν είναι σε θέση ούτε καν η Γαλλία να ακολουθήσει πολιτική φιλολαϊκή μέσα στο πλαίσιο που υπαγορεύουν το Βερολίνο και η Κομισιόν, είναι μάλλον ανέφικτο να το πετύχει αυτό ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα χωρίς να αμφισβητήσει το συνολικό πλαίσιο εξάρτησης, σφυρηλατώντας βεβαίως τις αναγκαίες κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς συμμαχίες.

Η εικόνα, από το e-cynical.blogspot.gr