Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Στρώνοντας το δρόμο στο νεοναζισμό υπό τους ήχους τής Διεθνούς!




Πριν από τρεις περίπου μήνες, στις 28 Απριλίου, σε ανάρτηση με τίτλο «Ευρωσκεπτικισμός ή τι;», γράφαμε προς το τέλος τού κειμένου μας:



Δόθηκε μια πρώτη απάντηση στα ερωτήματά μας. Δεν δόθηκε εδώ, στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία. Τι σημασία έχει; Αυτό που συνέβη εκεί είναι ένα άριστο προείκασμα του τι μπορεί να συμβεί εδώ. Μόνο που, αν συμβεί εδώ, θα είναι χειρότερο απ’ όσο στη Γαλλία. Γιατί εμείς δεν έχουμε να κάνουμε με κανένα Εθνικό Μέτωπο και με καμία Μαρίν Λεπέν.  Εμείς έχουμε να κάνουμε με τη Χρυσή Αυγή και τον Μιχαλολιάκο!

Εξιστορεί ο Γιώργος Δελαστίκ, από τη στήλη του στο χθεσινό «Έθνος» (μην περιμένετε να δείτε το άρθρο στο Left.gr, στο Red Notebook, ή ακόμα και στο Ριζοσπάστη· για διαφορετικούς λόγους δεν θα το αναδημοσιεύουν ποτέ των ποτών!).   Διαβάστε προσεκτικά την αφήγησή του και βγάλτε τα ανάλογα συμπεράσματα. Κι αφού τα βγάλετε, να πάτε να πείτε σ’ όλα αυτά τα δογματικά ή ευθυνόφοβα και δειλά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους μεγάλους διεθνιστές και προσπαθούν να κρυφτούν ανάμεσα στα γένια τού Μαρξ και στα φουστάνια της αδικοχαμένης Ρόζας, να πείτε σ’ όλους αυτούς τους Μηλιούς και τους Τσακαλώτους και τους Παπαδάτους-Αναγνωστόπουλους και τους Λιάσκους  (και τους Λιάκους! —ναι, μας προκύπτει κι αυτός, λες και δεν μας φτάνουν αυτοί που έχουμε!), να τους πείτε χαιρετίσματα ότι πάνε να μας πάρουν όλους στο λαιμό τους, όπως πάνε να πάρουν στο λαιμό τους και τον από κάμποσες πλευρές κουφιοκεφαλάκη Αλέξη Τσίπρα.

Κι αφού τα πείτε όλα αυτά, μην ξεθυμάνετε ή επαναπαυθείτε. Μπείτε μπροστά! Πάρτε το λόγο όπου μπορείτε! Φωνάξτε —βρίστε εν ανάγκη! Κάντε ό,τι περνάει απ’ το χέρι σας για να ξεμπροστιάσετε σε όλο τον κόσμο, και πρώτα απ’ όλα στους δικούς μας, αυτούς τους πρωτομάστορες του υποκριτικού και προσχηματικού λόγου ή αυτά τα σκουριασμένα αριστερά μυαλά που έχουν μάθει να σκέφτονται με αυτόματο πιλότο, μένοντας πιστά μόνο στο γράμμα τού αριστερού νόμου και ποδοπατώντας έτσι το πνεύμα του! Γιατί, μην ξεχνάτε: μπορεί αυτοί, οι καπετάνιοι με PhD και προσόντα μούτσου, να είναι στο πηδάλιο, αλλά στο σκάφος που πάει ίσια στα βράχια είσαστε κι εσείς κι εμείς και όλοι! Μέχρι και τα αγέννητα ακόμα παιδιά…

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ



Ένας ολόκληρος μήνας έχει περάσει από την αποφράδα ημέρα, αλλά η Γαλλία και δη οι σοσιαλιστές είναι αδύνατον να συνέλθουν από το πολιτικό σοκ. Ο προβληματισμός είναι βαθύτατος, οι συνειδήσεις των πολιτών αλλάζουν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα διχάζεται, ο αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός διασπάται. Όλα δείχνουν ότι οι επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές για την έδρα της ασήμαντης 3ης εκλογικής περιφέρειας της Λοτ-ε-Γκαρόν θα περάσουν στην Ιστορία και θα έχουν σοβαρότατες πολιτικές επιπτώσεις.

Η περιφέρεια στην οποία αναφερόμαστε συμπεριλαμβάνεται στα προπύργια -για να μην πούμε στα εκλογικά φέουδα- των σοσιαλιστών. Στον πρώτο γύρο όμως των επαναληπτικών εκλογών που έγιναν στις 16 Ιουνίου, ο σοσιαλιστής υποψήφιος ήρθε... τρίτος. Πρώτος ήρθε ο υποψήφιος της Δεξιάς και δεύτερος ο υποψήφιος του... ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, το οποίο από το 15,7% που είχε πάρει πέρυσι στις βουλευτικές εκλογές, φέτος, μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ, εκτινάχθηκε στο 26% των ψήφων. Μετά την απερίγραπτη ψυχρολουσία, αυτομάτως οι σοσιαλιστές, οι κομμουνιστές, οι οικολόγοι σχημάτισαν το πάγιο στη Γαλλία «δημοκρατικό μέτωπο» - συμπαρατάχθηκαν δηλαδή πίσω από τον υποψήφιο της Δεξιάς για να σταματήσουν τον ακροδεξιό υποψήφιο.

Την Κυριακή 23 Ιουνίου ήρθε το δεύτερο, πολύ ισχυρότερο σοκ, το οποίο πάγωσε το αίμα στις φλέβες της Γαλλίας. Ναι μεν την έδρα την πήρε ο δεξιός Ζαν-Λουί Κοστ, έχοντας πίσω του όλα τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο, αλλά το ποσοστό που πήρε ανήλθε μόλις στο 53,7%. Το ποσοστό που πήρε ο ακροδεξιός υποψήφιος Ετιέν Μπουσκέ-Κασάν ανήλθε στο φανταστικό, ασύλληπτο... 46,3%!!! Η Ακροδεξιά 46,3% σε γαλλική βουλευτική εκλογή! Το ποσοστό αυτό προκαλεί δικαιολογημένα πολιτικό τρόμο γιατί σημαίνει πρώτα πρώτα ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων των σοσιαλιστών και της Αριστεράς ψήφισαν τον... ακροδεξιό υποψήφιο!

Όχι απλά δεν ψήφισαν τον δεξιό υποψήφιο, ψήφισαν τον ακροδεξιό. Το γεγονός ότι από την περιοχή αυτή κατάγεται ένας πρώην υπουργός των σοσιαλιστών που βρέθηκε μπλεγμένος σε σκάνδαλο (ονόματι Ζερόμ Καϊζάκ) εξηγεί άριστα γιατί οι σοσιαλιστές βρέθηκαν τρίτοι στον πρώτο γύρο. Δεν εξηγεί όμως καθόλου γιατί χιλιάδες σοσιαλιστές και αριστεροί δεν απείχαν στον δεύτερο γύρο, αφού κανένας από τους δύο υποψηφίους δεν ήταν της αρεσκείας τους, αλλά προσήλθαν στις κάλπες και ψήφισαν τον ακροδεξιό! Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι. Στον πρώτο γύρο ο υποψήφιος του Εθνικού Μετώπου πήρε 8.552 ψήφους και μία εβδομάδα αργότερα, στον δεύτερο γύρο, πήρε... 15.647 ψήφους, σχεδόν τις διπλάσιες! Οι ψήφοι της Ακροδεξιάς αυξήθηκαν κατά 83% μέσα σε μία εβδομάδα, για την ακρίβεια.

Η αύξηση του απόλυτου αριθμού των ψήφων του ακροδεξιού υποψηφίου αποκαλύπτει πολύ περισσότερα πράγματα από την οργή εναντίον ενός απατεώνα σοσιαλιστή βουλευτή. Επιβεβαιώνει πρώτα πρώτα τον ισχυρισμό ότι «το δημοκρατικό μέτωπο πέθανε», όπως δικαιολογημένα δήλωσε η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λεπέν. «Μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια του πολύ, πολύ σφιχτά».

Αν θέλουμε όμως να είμαστε ειλικρινείς μέχρι τέλους, μπορούμε επίσης να αναρωτηθούμε μήπως αυτό το αποτέλεσμα είναι η τιμωρία για την πολιτική του Φρανσουά Ολάντ» εξομολογείται στη «Μοντ» ένας σύμβουλος του προέδρου της Γαλλίας. Παταγώδης αποτυχία αποδεικνύεται λοιπόν η πολιτική του «συνταγματικού τόξου», όπως την αποκαλεί παρ’ ημίν ο ηγέτης των ήδη αποδεκατισμένων σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος. Η ενίσχυση της Ακροδεξιάς ως άμεση συνέπεια της αντιλαϊκής πολιτικής λιτότητας που ακολουθεί ο Ολάντ υπό το βάρος των εκβιασμών και των πιέσεων της Γερμανίας και της ΕΕ, είναι επίσης ένα μάθημα και προς την πολιτική που θα ακολουθήσει ο Αλέξης Τσίπρας, αν ποτέ κληθεί να ασκήσει πρωθυπουργικά καθήκοντα.

Όταν δεν είναι σε θέση ούτε καν η Γαλλία να ακολουθήσει πολιτική φιλολαϊκή μέσα στο πλαίσιο που υπαγορεύουν το Βερολίνο και η Κομισιόν, είναι μάλλον ανέφικτο να το πετύχει αυτό ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα χωρίς να αμφισβητήσει το συνολικό πλαίσιο εξάρτησης, σφυρηλατώντας βεβαίως τις αναγκαίες κοινωνικές, πολιτικές και διεθνείς συμμαχίες.


Η εικόνα, από το e-cynical.blogspot.gr



9 σχόλια:

Kαντριανιώτης είπε...

O Δελαστίκ κάνει (σκόπιμα?) ένα λάθος.
Συγκρίνει τον Ολάντ που ήδη κυβερνάει στη Γαλλία με τον ΣΥΡΙΖΑ που εκτός του ότι δεν κυβερνά είναι κατά την γνώμη μου κάτι τελείως διαφορετικό απο τους σοσιαλιστές και τον Ολάντ.
Ενα δεύτερο.Λέει ο Δελαστίκ.''είναι μάλλον ανέφικτο να το πετύχει αυτό ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ''.(Οχι ο ΣΥΡΙΖΑ εν συνόλω αλλά ο αρχηγός.Σκόπιμο και αυτό?)
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και του νεοναζισμού στην Ελλάδα,είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τόσο επιφανειακά σχόλια σαν αυτό του Δελαστίκ.
Με τιμή.

LeftG700 είπε...

Φίλε Καντριανιώτη,


Δεν είμαι στο μυαλό τού Δελαστίκ, αλλά νομίζω ότι συγκρίνοντας τον Ολάντ με τον Τσίπρα δεν αποσκοπεί στην εξομοίωσή τους. Τυπικά, ο Ολάντ και το σοσιαλιστικό κόμμα εντάσσεται στην Αριστερά. Αυτό βέβαια είναι παραμύθια φούρναρης, αλλά για τον πολύ κόσμο ισχύει. Επιπλέον, ο Ολάντ εξελέγη με υποσχέσεις για ανάσχεση της κρίσης, ανάπτυξη με μείωση της ανεργίας και χαλάρωση της λιτότητας και για όρθωμα του αναστήματος της Γαλλίας απέναντι στη Γερμανία. Όλα αυτά πήγαν περίπατο. Οι διακηρύξεις τού ΣΥΡΙΖΑ δεν απέχουν από τις υποσχέσεις τού Ολάντ (αυτό δεν τους εξομοιώνει). Εκεί λοιπόν πατάει και κκάνει τη σύγκριση λέγοντας: Εδώ δεν τα κατάφερε ο Ολάντ (που ασφαλώς θα ήθελε να θριαμβεύει στις δημοσκοπήσεις) και η ισχυρή Γαλλία, θα τα καταφέρει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ της μικρής Ελλαδίτσας;

Ούτε πάλι νομίζω ότι η αναφορά του στον Τσίπρα είναι κάποια σπόντα (αν και θα μπορούσε: στο Συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ μία κάποια ευδιάκριτη στροφή στον αρχηγισμό την έκανε). Είναι μάλλον η ευκολία τού λόγου και ο περιορισμός τού αρθρογράφου σε καθορισμένο αριθμό λέξεων.

Δεν είναι επιφανειακό το άρθρο τού Δελαστίκ, τον αδικείς. Και λάβε υπ’ όψη σου ότι δεν τον θεωρώ και κανέναν πολιτικό αστέρα. Ψιλοδογματίλα, φανατικός κι αυτό που λένε ‘‘παλιό μυαλό’’. Όμως στο συγκεκριμένο στρατηγικό ζήτημα έχει δίκιο. Ή, εν πάση περιπτώσει, συμφωνώ μαζί του.

Όμως, φίλε Καντριανιώτη, ας το αφήσουμε αυτό. Επικεντρώσου στο γυμνό γεγονός που αναφέρει και ξέχνα τον Ολάντ και τον Τσίπρα και την ανάλυση και τις προβλέψεις τού Δελαστίκ. Το γεγονός είναι αναμφισβήτητο, δεν πλαστογραφεί την πραγματικότητα. Ε, λοιπόν, δεν κάνει μπαμ ότι οι διαψευσμένες ελπίδες στρώνουν το δρόμο στην ακροδεξιά που στην Ελλάδα είναι απροκάλυπτα νεοναζιστική;

Αυτό πρέπει να σκεφτούμε και να δούμε τι πρέπει να αλλάξουμε, όσο είναι καιρός…


Τα λέμε


Ανώνυμος είπε...

Το κύριο μέρος του άρθρου του Δελαστικ, σχετικά με την άνοδο της ακροδεξιάς, αν τα είναι πράγματι έτσι, αν δεν υπάρχουν τοπικές ιδιομορφίες κλπ αξίζει να το συζητήσουμε. Η σπόντα του τέλους που παραλληλίζει Τσίπρα - Ολάντ και επιχειρήματα του είδους: αφου δεν τα κατάφερε η Γαλλία ..... δεν θα τα καταφέρει και η Ελλάδα είναι παρελκυστικά σε βαθμό χυδαιότητας. Με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος αφού δεν τα κατάφερε η Γερμανία, η Πορτογαλλία ή και αφού δεν τα κατάφερε ο Σαμαράς ......κλπ. Υπενθυμίζω οτι και οι δεξιοί προεκλογικά δεν τάζουν χειροτέρευση αλλά βελτίωση του λαού... και ο Σαμαράς αυτό έκανε....
Η άποψη ότι η ακροδεξιά ανεβαίνει λόγω "ευρωσκεπτικισμού", δεν είναι τελείως λάθος αλλά είναι απλουστευτική. Αν ήταν έτσι, στην Ελλάδα θα ανέβαινε το ΚΚΕ, η Ανταρσύα και κυρίως ο Καζάκης και το ΕΠΑΜ που εστιάζουν στον "ευρωσκεπτικισμό" και το νόμισμα.
Επίσης απο άποψη αρχής αξίζει να ξεκαθαρίσουμε ότι αν υιοθετήσουμε τον ευρωσκεπτικισμό για να μην τον καρπωθούν οι φασίστες, ανοίγει ο δρόμος να υιοθετήσουμε και φασιστικά σχήματα και απόψεις..... για να μην τα "χαρίσουμε" στους φασίστες. Δυστυχώς η ακροδεξιά ανεβαίνει και στην Ελλάδα, ειδικά στη νεολαία και αξίζει να το κουβεντιάσουμε πιο προσεκτικά. Αν ήταν ανάχωμα ο "ευρωσκεπτικισμός" υπάρχουν αρκετά κόμματα στην Αριστερά ή ευρύτερα που είναι ενάντια στο ευρώ, την ευρωζώνη, την ευρωπαϊκή ένωση, ενάντια στους Γερμανούς κλπ αλλά δεν ......
Τέλος με την ίδια περίπου λογική θα έπρεπε να υιοθετήσουμε έναν ποιο μαχητικό "ευρωπαϊσμό" για να μην χαρίσουμε την ....Ευρώπη και το ευρώ, (που όπως φαίνεται έλκουν τη πλειοψηφία) στους δεξιούς και τη Δημάρ. Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μια τέτοια απόχρωση, ένα τέτοιο γλίστριμα. Από την άλλη μεριά η πλειοψηφία στις εκλογές τον φοβήθηκε και τον φοβάται και γιατί φοβάται την πιθανότητα ακραίας σύγκρουσης με την ΕΕ.
Τέλος όσοι θέλουν να φωνάξουν και να βρίζουν, μήπως πρέπει πρώτα να προσπαθήσουν να πείσουν με επιχειρήματα;
Σταύρος

Μάρκομ Ξ είπε...

Ο Δελαστίκ είναι κλασική περίπτωση αυτού που λέμε "κατά περίπτωση αρθρογράφος". Όταν γράφει στο Έθνος είναι κόσμιος και όταν ασχολείται με την αριστερά συνήθως σφάζει με το βαμβάκι τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν γράφει στο Πριν γίνεται κομμουνισταράς. Συμφωνώ επομένως με τα σχόλια του Καντρανιώτη. Το άρθρο όσον αφορά την πολεμική προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι της πλάκας.

Όσον αφορά το θέμα των ναζιστών τα χουμε ξαναπεί. Όσο η αριστερά δεν εκφράζει τα εξαθλιωνόμενα στρώματα, τόσο θα φουντώνει η μαυρίλα.

συντροφικά,
Μάρκομ Ξ

Ανώνυμος είπε...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στα όριά του. Ριζοσπαστικοποίηση των μαζών; Στρέφεται προς την ακροδεξιά μέσα από την ΧΑ. Γιατί δεν στρέφεται προς τα αριστερά; Μεγάλο ερώτημα. Η Ιστορία της Αριστεράς, οι μνήμες του Εμφύλιου, η δυσπιστία, οι αντιφάσεις, η πολυδιάσπαση, η πολυγλωσσία. Ακόμα και η άγνοια. Βλέπει ο "κόσμος" και τους συσχετισμούς. Ο φόβος καλά κρατεί. Σ' αυτόν επενδύει και η Μνημονιακή Ακροδεξιο-δεξιο-"σοσιαλιστική" κυβέρνηση. Ειδικά στη μεγάλη δεξαμενή του μικροαστικού κόσμου, που φοβάται τα άγνωστα νερά. Και προσπαθεί να περισώσει ό,τι κεκτημένο έχει απομείνει από την εποχή των κούφιων παχιών αγελάδων. Ακόμη: Η αδυναμία συγκρότησης συμμαχιών σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Οπως λέγαμε παλιά δεν είναι ώριμες οι συνθήκες. Μαζί με ό,τι κουβαλάει ο αρχηγισμός του Τσίπρα, μιμητισμός του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά τότε άλλες οι συνθήκες, άλλες οι απαιτήσεις, άλλοι συσχετισμοί, μαζί με το κλείσιμο του ματιού στους Αμερικάνους, που βέβαια είχαν καταλάβει, αν δεν υπέθαλπαν "Αλλαγή" το '81. Με λίγα λόγια το βρισίδι πέφτει σύννεφο στην κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα "ο σώζων εαυτόν σωθείτω" και αν είναι να 'ρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, "ευχαριστώ, δεν θα πάρω, τους φοβάμαι". "Τι να κάνουμε" (;)

LeftG700 είπε...

Φίλε Μάρκομ Ξ,


Πρέπει να γίνει κατανοητό, ειδικά από εσένα που συχνάζεις εδώ καιρό: Δεν αναδημοσιεύσαμε το άρθρο τού Δελαστίκ για την κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με Ολάντ κ.λπ. Το κάναμε γιατί είναι ένα εφιαλτικό σενάριο, μικρών διαστάσεων ακόμα και μακριά από εδώ που όμως κάλλιστα θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ αλλά σε χειρότερη βερσιόν.

Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Σταύρο,


Είπα και σε άλλους φίλους και επαναλαμβάνω ότι η αιτία τής αναδημοσίευσης είναι ακριβώς αυτό που δέχεσαι κι εσύ ότι αξίζει να συζητηθεί. Κατά τα άλλα:

1) Θα διαφωνήσω με τους βαρείς χαρακτηρισμούς για τη σύγκριση με τη Γαλλία. Οι παραλληλισμοί, οι συγκρίσεις και οι αναλογίες πάντα παίζουν στην πολιτική, δεν υπάρχει καμία παρελκυστική ερμηνεία και μάλιστα σε βαθμό χυδαιότητας. Ο Δελαστίκ λέει: Η Γαλλία είναι μεγάλη και την υπολογίζει το Βερολίνο. Παρ’ όλα αυτά τη γράφει στο τέλος. Σκέψου τι πέραση θα έχει ο λόγος τής Ελλάδας. Δεν υπάρχει τίποτε το παράλογο σε αυτή τη σκέψη. Και να σου πω και το άλλο; Είναι σκέψη που κάνουν πολλοί από τον από κόσμο. Και μόνο γι’ αυτό αξίζει να την παιδέψουμε κι εμείς στο μυαλό μας λίγο…

2) Νομίζω ότι είναι λάθος η άποψη που λέει ότι «αν υιοθετήσω τον ευρωσκεπτικισμό για να μην τον καρπωθούν οι φασίστες πού σταματάω;». Σταματάς όπου πρέπει να σταματήσεις. Και ό,τι ισχύει για τον ευρωσκεπτικισμό ισχύει για πολλά άλλα ζητήματα. Π.χ.: Οι φασίστες προτάσσουν ζητήματα ασφάλειας στις πόλεις. Αυτό τι σημαίνει για μία αριστερή κυβέρνηση; Ότι θα πρέπει να ιεραρχήσει αυτά το προβλήματα απολύτως αντίστροφα (τελευταία); Δεν καταλαβαίνεις πού οδηγεί αυτό;

3) Δεν υποστήριξα ότι η ακροδεξιά ανεβαίνει λόγω ευρωσκεπτικισμού. Υποστηρίζω ότι αν δεν εντάξουμε το ρεύμα αυτό στις γραμμές μας, πολλοί από αυτό θα στραφούν στους φασίστες. Επιτέλους, φίλε Σταύρο, αυτό ακριβώς δεν δείχνει ξεκάθαρα το γεγονός που συνέβη στη Γαλλία;

4) Ποιος σου είπε ότι μερίδα τού ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πιο μαχητικά ευρωπαϊστική; Όλες αυτές οι φωνές που βγάζουν ορισμένοι «Εσείς θα καταστρέψετε την ΕΕ, όχι εμείς!» δικοί μας δεν φέρνουν σε μία τέτοια μεγαλύτερη μαχητικότητα και διάθεση υπεράσπισής της; Εμένα μού φέρνουν και πολύ.

5) Διαφωνώ επίσης και με τη λογική «αφού ο ευρωσκεπτικισμός έχει πέραση γιατί δεν ανεβαίνει το ΚΚΕ και οι αντιευρωενωσιακοί ΑΝΤΑΡΣΥΟΙ κ.λπ.;». Το ΚΚΕ είναι ένα πακέτο που πρέπει να το πάρεις όλο, δεν μπορείς να πεις με ενδιαφέρει μόνο ο ευρωσκεπτικισμός σου. Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μικρή, άνευ επιρροής και κοινωνικών ριζών και, επιπλέον, πετούν στα επαναστατικά σύννεφα.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Ανώνυμε φίλε/φίλη (πάρε ένα ψευδώνυμο, σε παρακαλώ, διευκολύνει το διάλογο και τη συνεννόηση),


Ρεαλιστική και ‘‘ψυχρή’’ η σύντομη επισκόπηση που κάνεις. Μ’ αρέσει.

«Τι να κάνουμε;» Χμ… To πρώτο-πρώτο που μάλλον πρέπει να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε: «Τι πρέπει να κάνουμε αλλιώς;».


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

LeftG700, από τα σχόλια που έλαβες θα έπρεπε να έχεις πειστεί ήδη ότι για την άνοδο της ακροδεξιάς φταίει ο Δελάστικ ή όπως λέει ο κολλητός σου ο λασκαράκος που ειδικεύεται στη χα φταίνει οι ψηφοφόροι απόγονοι των δοσίλογων που υπήρχαν πάντοτε σε άλλα κόμματα. Ετοιμάσου για μετανάστευση με τέτοιες διάνοιες.

Ταμήλος