Καλά τα λέει (και τα ψέλνει) ο Κώστας
Λαπαβίτσας από το προσωπικό του blog. Ιδίως όταν θυμίζει ποιοι πανηγύριζαν στην
Ελλάδα για τη νίκη τού Ολάντ επειδή θα άνοιγε ταχαδήθεν το παιχνίδι
πανευρωπαϊκά προς όφελος της Αριστεράς. Κι ακόμα πιο ιδίως όταν αναφέρει
αριθμητικώς και ολογράφως την πολιτική καταγωγή αυτού τού απίθανου και ετερόκλητου
πλήθους, που, ορμώμενο εξ όλων σχεδόν τών αποτυχημένων ‘‘φυλών’’ τής Αριστεράς
και συνευρεθέν μέσω παρά φύση ομαδικών ιδεολογικών ‘‘συνουσιών’’, αποτελεί σήμερα όλον τον
απίθανο αχταρμά τών λεγόμενων «αριστερών ευρωπαϊστών». (Και οι οποίοι, να το
πούμε κι αυτό, παρά τρίχα θα ξεχώριζαν από τους δεξιούς τοιούτους, αν, δυστυχώς, δεν είχαν αμφότεροι
τη συνήθεια να φορούν το ρολόι τους στο αριστερό χέρι…)
Καλά τα λέει (και τα ψέλνει) ο Κώστας
Λαπαβίτσας, αλλά, φυσικά, δεν πρόκειται να πάρει απάντηση. Οι «αριστεροί
ευρωπαϊστές» είναι πρώτης τάξεως ‘‘κότες’’ όταν τους υπενθυμίζεται πόσες
απίστευτες ανοησίες έχουν ξεστομίσει κατά καιρούς και τίποτε για την ώρα δεν
δείχνει ότι έχουν βάλει μυαλό… Ούτε εμείς βεβαίως πρόκειται να τους βάλουμε.
Εδώ δεν ιδρώνει το αυτί τους με άλλους και άλλους, μ’ εμάς θα ιδρώσει, τις ύαινες;[1] Οι
μόνοι που μπορούν να τους βάλουν μυαλό είναι οι ταγμένοι Συριζαίοι (οι αριστεροί
και ‘‘διαβασμένοι’’ Συριζαίοι, να εξηγούμεθα, γιατί δεν είναι όλοι
τέτοιοι). Αρκεί να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που βλέπουν δεν είναι ένα κακό
όνειρο, αλλά η κακή, ψυχρή και ανάποδη πραγματικότητα…
[1]
;-)
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Ποιος
θυμάται σήμερα τις ελπίδες που έτρεφαν τόσοι —και στην Ελλάδα— για την προεδρία
Ολάντ; Η πραγματικότητα αποδείχθηκε τελείως αντίθετη, με τη δημοτικότητα του
Ολάντ σε ελεύθερη πτώση, την εμφάνιση οργανωμένης λαϊκής δυσαρέσκειας και την
εντυπωσιακή άνοδο του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Παράλληλα η Γαλλία έχει χάσει
την ικανότητα να διαμορφώνει την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα
αίτια είναι οικονομικά στη ρίζα τους. Η γαλλική οικονομία παρουσιάζει
αναιμικούς ρυθμούς μεγέθυνσης που ίσως φτάσουν το 1% του χρόνου. Η ανεργία ήδη
βρίσκεται στο 11% και το δημόσιο χρέος ξεπέρασε το 95% του ΑΕΠ. Υπάρχει μεγάλη
απώλεια ανταγωνιστικότητας και οι διεθνείς εμπορικές συναλλαγές έχουν γίνει
ελλειμματικές. Η αξιοπιστία του δημοσίου έχει πληγεί από δύο διαδοχικές
υποβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης. Η χώρα λιμνάζει οικονομικά, πράγμα που
αντανακλάται κατά μήκος και πλάτος της κοινωνίας.
Η
κυβέρνηση Ολάντ δε φαίνεται δυστυχώς να κατανοεί τη φύση του προβλήματος, ή αν
την καταλαβαίνει —που είναι και το πιθανότερο— δεν έχει το κουράγιο να κάνει
αυτό που χρειάζεται. Η οικονομική δυστοκία της Γαλλίας πηγάζει από την απώλεια
ανταγωνιστικότητας μέσα στο πλαίσιο της ΟΝΕ. Πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο
που οδήγησε στην καταστροφή της περιφέρειας το 2010-13 και το οποίο σταδιακά
εμφανίζεται και στις χώρες του κέντρου. Η βαθύτερη πηγή του είναι φυσικά η
Γερμανία.
Τη
δεκαετία που πέρασε, η Γαλλία τήρησε με ευλάβεια τους στόχους του πληθωρισμού
που έθεσε η ΕΚΤ, πιο πιστά από οποιαδήποτε άλλη χώρα του κέντρου της ΟΝΕ. Το
ίδιο όμως διάστημα η Γερμανία κράτησε τους μισθούς παγωμένους και σημείωσε
πληθωρισμό κάτω του στόχου. Συνεπώς είχε όφελος ανταγωνιστικότητας ως προς τη
Γαλλία, που μπορεί να μην ήταν τόσο μεγάλο όσο ως προς την περιφέρεια, αλλά
σωρευτικά ήταν κάθε άλλο παρά αμελητέο. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού νομίσματος,
που δεν επιτρέπει ούτε διολίσθηση της ισοτιμίας, ούτε υποτίμηση, το αποτέλεσμα
ήταν να δημιουργηθούν ολοένα και μεγαλύτερα προβλήματα για τις γαλλικές
επιχειρήσεις. Όταν ξέσπασε η κρίση της περιφέρειας το 2010, όσοι
παρακολουθούσαν τα ευρωπαϊκά πράγματα με ψύχραιμο μάτι γνώριζαν ότι και το
γαλλικό κεφάλαιο δε μπορούσε στην ουσία να ανταγωνιστεί το γερμανικό εντός της
ΟΝΕ.
Το
πρόβλημα λοιπόν που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Ολάντ είναι το δομικό αδιέξοδο
που ορθώθηκε για τη γαλλική ελίτ λόγω ευρώ. Αν υιοθετήσει την πολιτική που
επέβαλε το Βερολίνο στην περιφέρεια, δηλαδή σκληρή λιτότητα και συντριβή των
μισθών για ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, θα επιφέρει βαθύτατη ύφεση, με
απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις. Αν επιχειρήσει να βελτιώσει την κατάσταση με ‘‘ελαφριά λιτότητα’’, όπως στην ουσία κάνει τώρα, θα κωλυσιεργεί γεννώντας λαϊκή
αγανάκτηση. Αν επιδιώξει δομικές αλλαγές στην ΟΝΕ που θα άρουν τη λιτότητα και
θα επιτρέψουν καλύτερη ισορροπία στο εμπόριο και στις κεφαλαιακές ροές, θα
αντιμετωπίσει την αδιαπραγμάτευτη άρνηση του πανίσχυρου Βερολίνου. Η πλέον
ορθολογική λύση θα ήταν φυσικά να αναλάβει την πρωτοβουλία για ελεγχόμενη
διάλυση της αποτυχημένης νομισματικής ένωσης που πλέον πνίγει την Ευρώπη. Αυτό
όμως θα αποτελούσε αποδοχή στρατηγικής ήττας και πιθανώς θα συνοδευόταν από
βαθιά κοινωνική και πολιτική αναταραχή.
Το
αδιέξοδο έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολο λόγω της προβληματικής στάσης της
γαλλικής Αριστεράς που —όπως και μεγάλο μέρος της υπόλοιπης ευρωπαϊκής
Αριστεράς— θεώρησε την ΟΝΕ μια ‘‘προοδευτική’’ εξέλιξη στην κατεύθυνση της
ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αρνήθηκε συνεπώς να πάρει απορριπτική στάση προς το
ευρώ, ενώ την κατέλαβε τρόμος για τις πιθανές επιπτώσεις από τη διάλυση της
νομισματικής ένωσης. Χειρότεροι όλων ήταν οι οπαδοί του ‘‘επαναστατικού
ευρωπαϊσμού’’, ουκ ολίγοι εκ των οποίων απαντώνται και στη χώρα μας. Πρώην
ευρωκομμουνιστές, τροτσκιστές, αναρχικοί και άλλοι βρέθηκαν να επικροτούν την
κρατική φιλολογία περί της υποτιθέμενης καταστροφής που θα συνέβαινε αν εξέλιπε
το ευρώ. Η ΟΝΕ έπρεπε να διατηρηθεί, αλλά ταυτόχρονα να αλλάξει σε προοδευτική
κατεύθυνση μέσα από τους λαϊκούς αγώνες…
Η
γαλλική άκρα Δεξιά δεν είχε τέτοιες ψευδαισθήσεις και κατόρθωσε να αποκομίσει
μεγάλα οφέλη απορρίπτοντας και το ευρώ και την παχυλή γραφειοκρατία των
Βρυξελλών. Φτάσαμε έτσι στο απαράδεκτο σημείο να παίρνει η αγανάκτηση κατά της
λιτότητας το χαρακτήρα δεξιάς πολιτικής στροφής. Το θετικό είναι ότι η γαλλική
διανόηση, σε αντίθεση με την ελληνική, δεν είναι ακόμη τελείως εξουθενωμένη
πνευματικά. Ο «Μοντ Ντιπλοματίκ» έχει
δώσει σημαντικά δείγματα γραφής ασκώντας κριτική στο ευρώ και την ασφυξία που
προκαλεί στην Ευρώπη. Σημαντικοί οικονομολόγοι, όπως ο Φρεντερίκ Λορντόν και ο
Ζακ Σαπίρ, είχαν το θάρρος να τοποθετηθούν δημόσια υπέρ είτε της συντεταγμένης
διάσπασης της ΟΝΕ, είτε της γαλλικής εξόδου. Αν τα κόμματα της γαλλικής
Αριστεράς καταλάβουν έστω και την ύστατη ώρα τι ακριβώς διακυβεύεται, πολλά
μπορούν ακόμη να αλλάξουν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το μέλλον της
Ευρώπης για μια ακόμη φορά θα αποφασιστεί στη Γαλλία.
Η
photo, από το nostou-algos.pblogs.gr.
24 σχόλια:
Απο τη αναδημοσίευση του κειμένου Λαπαβιτσα
"Η πλέον ορθολογική λύση θα ήταν φυσικά να αναλάβει την πρωτοβουλία για ελεγχόμενη διάλυση της αποτυχημένης νομισματικής ένωσης που πλέον πνίγει την Ευρώπη. Αυτό όμως θα αποτελούσε αποδοχή στρατηγικής ήττας και πιθανώς θα συνοδευόταν από βαθιά κοινωνική και πολιτική αναταραχή."
Ομως, Αριστερά φιλαράκια,
ως συνεχεια των παραπάνω θα περίμενε κανείς να διαβάσει και τις περαιτέρω σκεψεις του Λ. δηλαδή ποια θα ηταν η εξελιξη της οικονομίας οχι μονο στη Γαλλία αλλά στην ευρώπη, αν πραγματοποιουνταν οι προτασεις του.
Συμπεραινεται οτι με τη διαλυση της ΟΝΕ οι χωρες επιστρεφουν στα εθνικα τους νομίσματα και τότε η ανταγωνιστικότητα θα ηταν προς οφελος των ευρωπαικων λαων και θα ειχε "εξαφανισθει" η κυριαρχία της Γερμανιας.
Ας μας πει τη μεθοδο, με αξιοπιστα επιχειρήματα, και ολα αυτά λαμβάνοντας βέβαια υποψη και τον παραγοντα παγκοσμα οικονομική κρίση η οποία δεν εχει καθολου εξαλειφθει, με ολα τα φαινόμενα της εν εξελίξει.
Αυτό αναμενει κανείς να ακουσει οταν ενας οικονομολόγος ασκει κριτική σε ενα ισχυον σύστημα αλλά δεν προχωρει και στην "περιγραφή" της καταστασης που θα δημιουργηθει στις χωρες της ΟΝΕ η καιμονο στη Γαλλία και βραχυπρόθεσμα (δηλαδή αμεσα) η σε μεσο-μακροπρόθεσμο διάστημα.
Μήπως ομως τότε ακριβως, μαλλον αναμένεται μια "βαθεια κοινωνική και πολιτική αναταραχή".
Εδώ και καιρό μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως η ακαδημαική αριστερά, ακολουθεί ως ένα σημείο δρόμους που συναρτώνται με την κυρίαρχη άποψη της ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας, στα πανεπιστήμια της οποίας εργάζεται. Στη Γερμανία την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, στη Γαλλία την κριτική του γερμανικού πλεονάσματος, στη Βρετανία την κριτική στην ονε κλπ. Αν ισχύει αυτό θα είχε πολύ ενδιαφέρον….. Σταύρος
Φίλη Ένη,
Αν προεκτείνω σωστά τη σκέψη τού Λαπαβίτσα, με την ελεγχόμενη διάλυση της ΟΝΕ, που μπορεί να πάρει πολλές μορφές (ο ίδιος δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες), θα μπορέσει η κάθε εθνική οικονομική πολιτική να προσαρμόσει τις στοχεύσεις της στις ιδιομορφίες τής κάθε χώρας ανάλογα με την οικονομική ‘‘παράδοση’’ και τη φάση που διανύει κάθε χώρα. Είναι δυνατόν ο Λαπαβίτσας να περιγράψει μια τέτοια πορεία σε λεπτομέρειες;
Αριστερός οικονομολόγος είναι, όχι Θεός! :-)
Τα λέμε
Φίλε Σταύρο,
Έχω πολλές φορές σκεφτεί ότι αποτελεί πια μείζον πρόβλημα για την Αριστερά το γεγονός ότι ‘‘ακαδημαϊκοκρατείται’’. Με την έννοια πως τις πολιτικές της τις χαράζουν άνθρωποι της academia σε υπερβολικά μεγάλο ποσοστό. Αυτή η καθ’ όλα βάσιμη ιδέα που καταθέτεις, αν ισχύει, αποτελεί έναν ακόμα ‘‘πονοκέφαλο’’. (Πάντως, δεν νομίζω ότι για τον Λαπαβίτσα ισχύει κάτι τέτοιο.)
Τα λέμε
Εσωτερικη υποτιμηση=νομισματικη υποτιμηση.
Μιλαμε για ταυτολογια αλα Χεγκελ.
Σιγα την κοντρα.Και στις 2 περιπτωσεις μιλαμε για μειση μισθων,καταρευση της εσωτερικης ζητησης και αναζητιση ξενων αγορων στα ερειπια την ζωης των εργαζομενων.
Σαχλαβιτσας!
G.
Φίλε G,
Αυτά που λέει ο Λαπαβίτσας τα συνδέει με αριστερή διακυβέρνηση. Εσύ βέβαια δεν θέλεις αριστερή διακυβέρνηση. Εσύ θέλεις Λαϊκή Εξουσία. ΟΚ. Για πές μου, όμως, για να 'χω και το καλό ρώτημα:
Στη Λαϊκή Εξουσία δεν θα έχεις εθνικό νόμισμα; Θα έχεις. Θα είναι υπερτιμημένο; Δεν θα ισχύει τότε η νομισματική υποτίμηση;;;
Τα λέμε
ΦΙλε λεφτ.Καταρχην στο σοσιαλισμο δεν θα διανεμονται ολα τα προιοντα μεσω χρηματος.Δευτερο οι επιχειρησεις δεν θα λειτουργουν ως κεφαλαιο,δεν θα χρειζεται να ειναι ανταγωνιστικες,δεν θα ειναι σκοπος το κερδος,δεν θα ειναικινητρο το υψηλο ποσοστο του κερδους.
εθνικο νομισμα θα εχεις οχι για να το υποτημισεις και να αρχισεις να κινηγας ξενες αγορες.Οι δικοι μας ανθρωποι δηλαδη δεν κανουν για καταναλωτες?Και τελος παντον αν αυτη την τακτικη την ακολουθησουν ολες οι κυβερνησεις του κοσμου να φανταζεσαι οτι δεν θα αναζητησουν αγορες στον κοκκινο πλανητη αλλα μαλλον θα κανουν και ενα πολεμο για τις αγορες(ασε την καταρευση της παγκοσμιας ζητησης)!Ειλικρινα δεν καταλαβαινω καμοια ειδοποιο διαφορα αναμεσα σε μια Αριστερη κυβερνηση αλα Ομπαμα και μια αλα Μερκελ.Εσυ που τη βρησκεις?
G.
http://www.youtube.com/watch?v=cbNjvQdKf-o#t=1001
Ακομα περιμενω απαντηση.
G.
Ωχ! Φίλε G, έχεις δίκιο. Συγγνώμη. Διακόπτω ό,τι κάνω και κάθομαι τώρα να σου απαντήσω.
Τα λέμε
Φίλε G,
Ας μείνουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε, στις εξωτερικές συναλλαγές. Μη μπλέξουμε με το ζήτημα της οικονομικής λειτουργίας στο σοσιαλισμό.
Λοιπόν: Λες ότι στο σοσιαλισμό «εθνικο νομισμα θα εχεις οχι για να το υποτημισεις και να αρχισεις να κινηγας ξενες αγορες». Δηλαδή, πώς το φαντάζεσαι; Στο σοσιαλισμό η Ελλάδα θα πάψει να έχει ανάγκη για οποιαδήποτε συναλλαγή με τρίτες και καπιταλιστικές χώρες; Όχι ασφαλώς. Σε τι νόμισμα θα συναλλάσσεται; Στην Κόκκινη Δραχμή; Και πάλι όχι. Θα είναι υποχρεωμένη να συναλλάσσεται σε ‘‘σκληρό’’ συνάλλαγμα (για την ώρα δολάριο ή ευρώ). Σε μία τέτοια περίπτωση, που είναι και η μόνη περίπτωση, αν τα προϊόντα που εξάγει για να μαζέψει ‘‘σκληρό’’ συνάλλαγμα χρήσιμο για τις αναγκαίες εισαγωγές είναι ανταγωνιστικά ως προς άλλες ανταγωνίστριες χώρες, έχει καλώς. Αν όμως δεν είναι, τι θα κάνει; Δεν θα ‘‘σκοτώσει’’ (υποτιμήσει) την Κόκκινη Δραχμή για να μαζέψει κάνα δολαριάκι ή ευρουλάκι; Θα τη ‘‘σκοτώσει’’ και θα πει κι ένα τραγούδι! Μην ξεχνάς: μιλάμε για σοσιαλιστική Ελλάδα, όχι για σοσιαλιστικό κόσμο. Ο κόσμος θα εξακολουθήσει να είναι καπιταλιστικός για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα και μετά την έλευση του σοσιαλισμού στην Ελλάδα.
Τα λέμε
ΥΓ Ο Παφίλης μια χαρά τα λέει. Αλλά περιγράφει μία δοσμένη κατάσταση. Εκεί που αρχίζουν οι διαφωνίες είναι στο πώς βγαίνουμε από αυτήν. Κι ακόμα, μια υπενθύμιση: Το σοσιαλιστικό εγχείρημα δεν είναι πενταήμερη στη Ρόδο. Έχει κόστος και θυσίες. Με αυτή την έννοια, τα πράγματα θα χειροτερέψουν πριν αρχίσουν να βελτιώνονται. Είναι αυτό που κάνει την Παπαρήγα να λέει «ο λαός δεν είναι έτοιμος». Αλλά εσείς περιμένετε να γίνει ένα θαύμα και να ετοιμαστεί ως δια μαγείας. Αρνείστε να συμπορευτείτε μαζί του και να αφήσετε να ‘‘δουλέψει’’ και η ίδια του η εμπειρία ώστε να πειστεί και από αυτήν ότι πρέπει «να σταματήσει να τους ακούει» ώστε να ετοιμαστεί…
Δεν ειμαι ειδικος σε θεματα νομισματικης πολιτικης.Το προγραμμα του ΚΚΕ λεει ομως τα παρακατω:
Αλλάζει ο ρόλος και η λειτουργία της Κεντρικής Τράπεζας. Η ρύθμιση της λειτουργίας του χρήματος ως μέσου κυκλοφορίας εμπορευμάτων περιορίζεται στην ανταλλαγή της σοσιαλιστικής παραγωγής με τη συνεταιρισμένη αγροτική παραγωγή, γενικότερα με την εμπορευματική παραγωγή ενός μέρους των καταναλωτικών προϊόντων που δεν παράγονται από σοσιαλιστικές παραγωγικές μονάδες μέχρι την πλήρη εξάλειψη κάθε μορφής ατομικής ιδιοκτησίας σε μέσα παραγωγής και ύπαρξης εμπορευματικής παραγωγής. Η Κεντρική Τράπεζα ελέγχει τις ανάλογες λειτουργίες ορισμένων εξειδικευμένων κρατικών πιστωτικών οργανισμών για τους αγροτικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς και ορισμένους ατομικούς εμπορευματοπαραγωγούς.
Η ανάπτυξη του Κεντρικού Σχεδιασμού και η επέκταση της κοινωνικής ιδιοκτησίας σε όλους τους τομείς καθιστά σταδιακά περιττό το χρήμα, όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στη μορφή, ως αποδεικτικό της ατομικής συμβολής στην κοινωνική εργασία και μέσο κατανομής του κοινωνικού προϊόντος που κατανέμεται με βάση την εργασία.
Η Κεντρική Τράπεζα αποκτά ρόλο στην άσκηση της γενικής κοινωνικής λογιστικής και συνδέεται με το όργανο και τους στόχους του Κεντρικού Σχεδιασμού. Η Κεντρική Τράπεζα ελέγχει τις διεθνείς συναλλαγές, διακρατικές εμπορικές και τουριστικές, για όσο θα υπάρχουν καπιταλιστικά κράτη στη Γη, συναλλαγές οι οποίες διεξάγονται αποκλειστικά από κρατικές υπηρεσίες. Ρυθμίζει τα αποθέματα του χρυσού ή άλλου εμπορεύματος με λειτουργία παγκόσμιου χρήματος ή άλλου γενικού αποθεματικού.
G.
H Κουβα παντως που επελεξε να μη παραδωθει,διπλα ακριβως στο στομα του λυκου με οτι αυτο συνεπαγεται-και συνεπαγεται παρα πολλα,αντεξε,σε πολλους τομεις ορθοποδησε και εγινε ζωντανο παραδειγμα και φαρος για τους λαους της Λατινικης Αμερικης με καποιους απο τους οποιους σημερα διατηρει επωφελεις εμπορικες σχεσεις.Αραγε οι οποιες θετικες εξελιξεις συνεβησαν σε χωρες οπως η Βενεζουελα θα ηταν δυνατον να επιτευχθουν χωρις την σθεναρη αντισταση της Σοσιαλιστικης Κουβας;
Ο Λενιν στο Ενωμενες Πολιτεις της Ευρωπης σημειωνε:
<>.
Πως μπορουμε λοιπον εκ των προτερων στη σημερινη Ευρωπη της επισης ανισομετρης καπιταλίστικης αναπτυξης να προδιαγραψουμε τον Σοσιαλισμο σε μια μονο χωρα εν προκειμενω στην Ελλαδα;Ακομα ομως και στη περιπτωση της Σοσιαλιστικης Ελλαδας περικυκλωμενης απο τον καπιταλισμο γιατι αφαιρειται αυτοματως η δυνατοτητα δημιουργιας επωφελων εμπορικων και αλλων σχεσεων ακομα και με καπιταλιστικα κρατη τα οποια ακομα και σημερα, τωρα που μιλαμε , δε δεσμευονται απολυτα απο περιορισμους στα πλαισια ιμπεριαλιστικων διακρατικων οργανισμων;
Гриша
Ο Λενιν στο Ενωμενες Πολιτεις της Ευρωπης σημειωνε:
"Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι ένας απόλυτος νόμος του καπιταλισμού. Επομένως, η επικράτηση του σοσιαλισμού είναι δυνατή στην αρχή σε λίγες ή ακόμη σε μία μονάχα, χωριστά παρμένη καπιταλιστική χώρα"
Φίλε G,
Εφόσον δηλώνεις μη-ειδικός σε θέματα νομισματικής πολιτικής, επίτρεψέ μου να σου πω ότι η ομολογία σου αυτή σε τιμάει. Την ίδια στιγμή όμως, αυτή η ίδια σου η ομολογία καθιστά προβληματικό τον κατηγορηματικό τόνο της προηγούμενης διαβεβαίωσής σου ότι η "εσωτερική" υποτίμηση δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά από τη νομισματική υποτίμηση. Ε, λοιπόν! Χωρίς να είμαι ούτε κι εγώ ειδικός στη νομισματική πολιτική, μπορώ να σου αποδείξω ότι έχει και παραέχει. Για να μη θεωρητικολογώ, θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα:
Έστω ότι ο Χ έχει ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ και καταθέσεις στην Τράπεζα άλλες 10.000 ευρώ. Από την άλλη μεριά, ο Ψ έχει ετήσιο εισόδημα 50.000 ευρώ και καταθέσεις στην Τράπεζα 500.000 ευρώ. Έστω ότι θέλουμε να κάνουμε υποτίμηση κατά 50%. (Το ορίζω αυθαίρετα, για λόγους ευκολίας στους λογαριασμούς.) Ας δούμε τώρα τι θα συμβεί με "εσωτερική" υποτίμηση και τι θα συμβεί με νομισματική υποτίμηση.
"Εσωτερική" υποτίμηση: Το ετήσιο εισόδημα του Χ θα γίνει 5.000 ευρώ και οι τραπεζικές του καταθέσεις θα παραμείνουν 10.000 ευρώ. Το ετήσιο εισόδημα του Ψ θα γίνει 25.000 ευρώ και οι τραπεζικές του καταθέσεις θα παραμείνουν 500.000 ευρώ.
Νομισματική υποτίμηση: Το ετήσιο εισόδημα του Χ θα γίνει 5.000 ευρώ και οι τραπεζικές του καταθέσεις θα γίνουν 5.000 ευρώ (εκτός αν υπάρξουν εγγυήσεις ότι δε θα πειραχτούν οι καταθέσεις από ένα όριο και κάτω· αλλά αυτό ας το αφήσουμε για την ώρα). Από την άλλη μεριά, το ετήσιο εισόδημα του Ψ θα γίνει 25.000 ευρώ και οι τραπεζικές του καταθέσεις θα γίνουν 250.000 ευρώ.
Συμπέρασμα: Με "εσωτερική" υποτίμηση πηδάς ασάλιωτα τον Χ, ενώ ο Ψ τη βγάζει καθαρή με ελαφρούς μώλωπες, αφού μένουν στο απυρόβλητο οι κάθε άλλο παρά ασήμαντες αποταμιεύσεις του. Αντιθέτως, με νομισματική υποτίμηση πηδάς ασάλιωτα τον Ψ -και μάλιστα έχεις την πολυτέλεια να εγγυηθείς τις μικροκαταθέσεις του Χ.
Δεν ξέρω τι γνώμη έχεις, αλλά εγώ προτιμώ να είναι ο Ψ αυτός που θα φάει το μεγαλύτερο πήδημα.
Tα σέβη μου
Φιλίστωρ
Φίλε Гриша,
Έστω ότι υπάρχει μία σοσιαλιστική χώρα στον κόσμο (ή ότι υπάρχουν περισσότερες από μία, που λειτουργούν όμως ως ενιαία οικονομική μονάδα). Εμπορικές σχέσεις με τις καπιταλιστικές χώρες θα υπάρχουν; Προφανώς ναι! Οι εμπορικές σχέσεις της σοσιαλιστικής χώρας με μία καπιταλιστική χώρα σε τι θα διαφέρουν από τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ δύο καπιταλιστικών χωρών; Σε τίποτα! Όσο υπάρχει ο καπιταλισμός και κυριαρχεί, το διεθνές εμπόριο θα διεξάγεται με καπιταλιστικούς όρους. Συμφωνούμε σ' αυτό; Αν ναι, τότε είναι προφανές ότι η εμπορική πολιτική της σοσιαλιστικής χώρας δε μπορεί να είναι θέμα άνευ σημασίας. Και η νομισματική πολιτική είναι ακριβώς τμήμα της εμπορικής πολιτικής. Aν πάλι διαφωνούμε, περιμένω ν' ακούσω τις αντιρρήσεις σου.
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
"Οι εμπορικές σχέσεις της σοσιαλιστικής χώρας με μία καπιταλιστική χώρα σε τι θα διαφέρουν από τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ δύο καπιταλιστικών χωρών; Σε τίποτα!"
WRONG!
Αντιθετα σε περιπτωσεις μπορει να ειναι και με πολλαπλως επωφελεστερους ορους. Π.χ η κουβα παραγει εξειδικευμενο ιατρικο προσωπικο.Η βενεζουελα παραγει πετρελαιο.Ερχεται πετρελαιο πηγαινουν γιατροι.
Εννοειται πως η εμπορικη πολιτικη της σοσιαλιστικης χωρας δεν ειναι ανευ σημασιας.Δεν ταυτιζεται απαραιτητα ομως με τη νομισματικη πολιτικη αυτη καθαυτη.Εξαρταται και με τι τροπο προσεγγιζεις το Σοσιαλισμο.
Гриша
@Φιλιστωρ
Επεσε πολλη απλοποιηση.
Υπαρχει ενα θεμα.Η εσωτερικη υποτιμηση σημαινει μειωση ονομαστικου μισθου,αρα και πραγματικου.Νομισματικη υποτιμηση σημαινει σταθεροτητα ονομαστικου μισθου και πτωση πραγματικου.Επιπλεον σημαινει σταθεροτητα ή σχετικη αυξιση του χρεους σε ξενο νομισμα(εφ οσον αναγνωριζεις το χρεος σαν χρεος του λαου),οπως το ιδιο σιμβαινει και για τα εισαγωμενα προιοντα.
G.
Αλλο ενα παραδειγμα που αποδεικνυει οτι πρεπει να λυσεις αλλα ζητηματα πρωτα και μετα το νομισμα:
Στην αγροτικη οικονομια με την ΚΑΠ επιβαλλονται περιορισμοι-ποσοστωσεις.Ξεχωρα οτι δεν μπορεις να λυσεις το διατροφικο σου προβλημα ενω υπαρχουν οι δυνατοτητες να το κανεις.Ανεξαρτητα λοιπον της νομισματικης πολιτικης εδω χρειαζεται σε πρωτη φαση αποδεσμευση απο την ΕΕ.
Eπειτα μπορει καποιος να ισχυριστει οτι θα κανουμε σοσιαλισμο μεσα στην ΕΕ και χωρις τα μεσα παραγωγης κοινωνικοποιημενα;
Αν δε λυσουμε αυτα τα θεμελιωδη και βασικα θεωρω περιττο να συζηταμε για το νομισμα.
Гриша
Φίλε Гриша,
Η αναφορά σου στις εμπορικές σχέσεις Βενεζουέλας-Κούβας δεν είναι απλώς λαθεμένη· είναι κάτι χειρότερο: Είναι εκτός θέματος. Η ανταλλαγή "γιατροί για πετρέλαιο" μεταξύ Κούβας και Βενεζουέλας είναι μια τυπική -τυπικότατη!- περίπτωση κλήρινγκ. Η συγκεκριμένη μορφή διακρατικού εμπορίου δεν είναι καθόλου -μα καθόλου!- άγνωστη μεταξύ ακραιφνώς καπιταλιστικών χωρών, οι οποίες υπήρξαν άλλωστε και οι πρώτες διδάξασες. Δεν υπάρχει λοιπόν κάτι το εγγενώς "σοσιαλιστικό" στο κλήρινγκ. Είναι μία τυπική -τυπικότατη!- μορφή διακρατικής εμπορικής σχέσης στον καπιταλισμό. Αλήθεια, δεν προσδιορίζεται η αξία των προς ανταλλαγή προϊόντων, προτού υπογραφεί η διακρατική σύμβαση μεταξύ Κούβας και Βενεζουέλας; Δεν καταβάλεται κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να ανταλλάσσονται ίσα με ίσα; Δεν υπολογίζεται σχολαστικά το πόσες εργατοώρες ενός Κουβανέζου γιατρού ισοδυναμούν με έναν τόνο βενεζουελάνικου πετρελαίου; Συνεπώς, το παράδειγμα "γιατροί για πετρέλαιο", στην ουσία επιβεβαιώνει πανηγυρικά τη θέση μου ότι για όσο υπάρχει και κυριαρχεί ο καπιταλισμός, το διεθνές εμπόριο θα συνεχίσει να διεξάγεται με καπιταλιστικούς όρους.
Υ.Γ.: Ούτε ισχυρίστηκα, ούτε άφησα να εννοηθεί ότι το θέμα του νομίσματος είναι κυρίαρχο. Μην καταφεύγεις λοιπόν στο λεγόμενο "Strawman argument". Αυτό που είπα είναι ότι η νομισματική πολιτική είναι αναπόσπαστο τμήμα της εμπορικής πολιτικής μιας χώρας και, ως εκ τούτου, μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να εξετάζεται. Είναι λαθεμένη η άποψη ότι το νόμισμα είναι κυρίαρχο. Είναι όμως εξίσου λαθεμένη η άποψη ότι το νόμισμα είναι επουσιώδες ή αδιάφορο. (Την τελευταία αντίληψη την έχω δει να διακινείται από το Μηλιό, το Λάσκο, τον Τσακαλώτο κλπ. Μην αρχίσω να τη βλέπω κι από άτομα που υπογράφουν με κυριλλικό αλφάβητο...)
Τα σέβη μου
Φιλίστωρ
Φίλοι G και Гриша,
Μα τον Τουτάτη, ρε παιδιά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μπερδευόμαστε έτσι και αναγκάζετε και τον Φιλίστορα να αναλύει τα αυτονόητα. Η κουβέντα ξεκίνησε από μια επισήμανση του G, η οποία, στο κάτω-κάτω τής γραφής, έλεγε ότι η νομισματική υποτίμηση είναι ένας οικονομικός χειρισμός που δεν τον έχει ανάγκη μία σοσιαλιστική χώρα (ή μία ομάδα χωρών, οπωσδήποτε όμως μειοψηφική ομάδα). Ε, αυτό είναι μία εντελώς παράλογη ιδέα! Και δεν χρειάζεται να έχει κάποιος νόμπελ οικονομίας για να το κατανοήσει.
Έγινε κουβέντα για ανταλλαγές προϊόντων (κλήρινγκ). Μάλιστα. Πρώτον: Όσο κι αν σε ένα τέτοιο σενάριο θα αξιοποιήσεις και την παραμικρή δυνατότητα για κάτι τέτοιο, ό,τι και να κάνεις αποκλείεται μαθηματικά να καλύψεις όλες τις ανάγκες σου σε εισαγωγές από χώρες που προσφέρονται για τέτοιου τύπου εμπορικές συναλλαγές. Δεύτερον και σημαντικότερο: Μπορεί να μη χρειαστείς συνάλλαγμα για να εισάγεις φάρμακα από την Κούβα (π.χ.), αλλά θα χρειαστείς τσιμέντο, ας πούμε. Πώς θα οριστεί η ισοτιμία μεταξύ αντιβιοτικών και τσιμέντου; Δεν θα οριστεί με βάση κάποιες συναλλαγματικές ισοτιμίες; Θα οριστεί με το ζύγι;
Παίδες, μην πάτε μακριά. Ξέρουμε πολύ καλά από την πρόσφατη Ιστορία ότι όλες οι σοσιαλιστικές χώρες έκαναν κρα για ‘‘σκληρό’’, δυτικό συνάλλαγμα. Ακόμα και στις μέρες τής σοσιαλιστικής ΕΟΚ (Κομεκόν). Εσείς τι πιστεύετε; Πώς όταν έσφιγγαν πολύ τα πράγματα και οι εξαγωγές τους ‘‘κολλούσαν’’, δεν υποτιμούσαν το νόμισμά τους με τον ένα ή άλλο τρόπο για να μαζέψουν δολάρια; Τα τύπωναν; Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβετε ότι αν κάποιος κάνει κρα για ‘‘σκληρό’’ συνάλλαγμα και η διαμορφωμένη τιμή τού νομίσματός του δεν τον διευκολύνει να εξάγει ένα Χ προϊόν σε ποσότητες αρκετές για να γεμίσει τα θησαυροφυλάκιά του, θα αναγκαστεί να υποτιμήσει το νόμισμά του, θέλει δεν θέλει;
Για σοσιαλισμό μιλάμε, ρε παιδιά. Όχι για το θαύμα στο γάμο τής Κανά! ;-) :-)
Τα λέμε
Για να ξεμπερδευτουμε...
Ειστε υπερ της αποδεσμευσης απο την ΕΕ και της κοινωνικοποιησης των μεσων παραγωγης ως αναγκαιων και ικανων συνθηκων για την οικοδομηση του σοσιαλισμου;
Ναι ή Ου ;
Aλλιως θεωρω οτι η συζητηση περι εμπορικης και νομισματικης πολιτικης ειναι φιλολογικου χαρακτηρα.
Δεν εχουμε πατησει σταφυλια δεν εχουμε τρυγησει,δεν εχουμε καν αμπελι
και μαλωνουμε για το γλυκανισο.
Гриша
Φίλε Гриша,
Όχι, δεν πρόκειται να ξεμπερδευτούμε καθόλου έτσι όπως πας να στρέψεις την κουβέντα. Είτε δεν έχεις παρακολουθήσει τη συζήτηση, είτε έχεις ξεχάσει ποιο ήταν το θέμα της. Το λοιπόν: Ξεκίνα να διαβάσεις (ή να ξαναδιαβάσεις) τα παρακάτω σχόλια:
1) Πέμπτη, Δεκεμβρίου 05, 2013 4:40:00 μ.μ.
2) Πέμπτη, Δεκεμβρίου 05, 2013 4:53:00 μ.μ.
3) Πέμπτη, Δεκεμβρίου 05, 2013 7:22:00 μ.μ.
4) Κυριακή, Δεκεμβρίου 08, 2013 12:15:00 μ.μ. (να δεις και το βίντεο)
5) Κυριακή, Δεκεμβρίου 08, 2013 2:01:00 μ.μ.
Αυτή ήταν η κουβέντα μας. Το ότι ο G κι εσύ πιάσατε και τη μεταφέρατε σε διαφορετικό γήπεδο είναι άλλου παππά ευαγγέλιο.
Τα λέμε (αλλά να μείνουμε εντός θέματος —να πάμε και σ’ άλλα, ουδεμία αντίρρηση· να ξεμπερδέψουμε όμως πρώτα μ’ αυτό!)
ΥΓ Τελευταία αλλά όχι ασήμαντη υπενθύμιση: ο Λαπαβίτσας είναι υπέρ τής αποδέσμευσης από την ευρωζώνη υπό αριστερή κυβέρνηση. Μπορεί να μην είναι ΚΚΕ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και υπέρ τού ευρώ: Εντάξει;
Με το μπαρδον φιλε Λεφτ,
Πηρε το ματι μoυ σοσιαλισμο και μπηκα.
Μονο που δεν ειδα στη ταμπελα σοσιαλισμος με εξοδο απο την ευρωζωνη υπο μια αριστερη κυβερνηση.
Εχεις τα δικια σου για το μπουρδελιασμα της αναρτησης.
Απλα πιστευω οτι το πατε λιγο αναποδα το πραγμα.
Гриша
Φίλε Гриша,
Στο σχόλιό μου της Τρίτης, Δεκεμβρίου 10, 2013 3:49:00 μ.μ., λίγο νωρίτερα δηλαδή, ξεκαθαρίζεται το ζήτημα που έβαλε ο G, καθώς και η προσωπική μου άποψη επ' αυτού. Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω και γράμματα γνωρίζω. :-)
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου