Η μονταζιέρα τού Χρήστου Λάσκου – Μέρος Γ´ (όλα τα μονταρίσματα + το τελικό ‘‘προϊόν’’)

Χωρίς πολλά-πολλά, παραθέτουμε αριθμώντας όλα τα ‘‘ορέα’’ (αντιπερισπασμούς, μισές αλήθειες, διαστρεβλώσεις, αποσιωπήσεις, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.) «που πολλοί από τους παλιούς τής Αριστεράς τα αγαπούν περισσότερο κι από τη ζωή τους κι εμείς τα σιχαινόμαστε πιο πολύ κι από τις αμαρτίες μας», όπως γράφαμε δύο αναρτήσεις πίσω όταν και αναδείξαμε το θέμα, αναδημοσιεύοντας εν είδει παραδείγματος προς αποφυγήν, ένα άρθρο τού Χρήστου Λάσκου (ΧΛ). Να επαναλάβουμε για όσους «έχουν χάσει επεισόδια» ότι αυτή η ανάρτηση θα ακολουθούσε την αρχική, αν δεν υποχρεωνόμαστε να απαντήσουμε πρωτοσέλιδα (και εμβόλιμα) στο σχόλιο ενός αναγνώστη μας. Είναι αυτονόητο ότι η καταγραφή που ακολουθεί βασίζεται στα όσα εντοπίσαμε εμείς, με το δικό μας φτωχό μυαλό. Ωστόσο, έχουμε την αίσθηση ότι δεν μας έχει ξεφύγει τίποτε —μέχρις αποδείξεως του εναντίου, φυσικά. Έχουμε λοιπόν και λέμε:

1. Ο ΧΛ αποκαλύπτει με το καλημέρα πώς εννοεί τις εσωκομματικές και γενικότερα τις ενδοαριστερές αντιπαραθέσεις γύρω από ζητήματα που διχάζουν την Αριστερά: ως προπαγάνδα —με τη χυδαία έννοια τού όρου. Οι ανάγκες αυτής τής προπαγάνδας τον υποχρεώνουν να ξεκινήσει το άρθρο του με κάτι εντελώς τελείως άσχετο με το επίμαχο ζήτημα, το ευρώ, —επίμαχο και για τον ίδιο, αφού αυτό είναι το θέμα τού άρθρου του. Έτσι, αφιερώνει τις πρώτες τέσσερις από τις 17 παραγράφους και το 1/5 τού κειμένου του (19.38% για την ακρίβεια) για να επικρίνει την Ισκρα επειδή αναδημοσίευσε ένα άρθρο τής εφημερίδας Πρώτο Θέμα, γραμμένο από τον άγνωστο σ’ εμάς δημοσιογράφο Σπύρο Γκουτζάνη. Το ‘‘κολπάκι’’ αυτό, που έχει χρησιμοποιηθεί από κάθε πολιτική παράταξη και όχι μόνο από την Αριστερά, είναι παμπάλαιο και ως εκ τούτου μηδενικής αξίας (πολύ φτηνό): Για να καταρρίψω κάποια θέση προσπαθώ να δημιουργήσω αρνητικές εντυπώσεις γι’ αυτόν που τη διατυπώνει, επικαλούμενος ένα αμάρτημά του το οποίο, όμως, ακόμα κι αν είναι όντως αμάρτημα, δεν σχετίζεται με αυτή τούτη τη θέση. Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και ο «ανανεωτής» τής Αριστεράς ΧΛ, που δεν έχει καταφέρει ο καημένος ούτε τη χοντροκομμένη προπαγάνδα της να ανανεώσει, με την επίκληση της αναδημοσίευσης του άρθρου μίας φυλλάδας. Γιατί, ασχέτως τού αν η Ίσκρα έκανε καλά να αναδημοσιεύσει χωρίς δυο συνοδευτικά λόγια (δεν έκανε), το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι το κείμενο που αναδημοσίευσε. Και στην τελική: Όλα όσα γράφονται σε μία φυλλάδα δεν είναι τού αντίστοιχου επιπέδου, ούτε όλοι οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν εκεί είναι ‘‘κίτρινοι’’. Φαίνεται όμως ότι ο ΧΛ, αν και ξέρει απ’ έξω τα άπαντα του Πουλαντζά, δεν έχει κατανοήσει πως όταν εκείνος μίλαγε για «σχετική αυτονομία τού κράτους» συμπεριελάμβανε σε αυτήν και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του. Θλιβερή κατάληξη για κάποιον που ξεκίνησε στα νιάτα του με τη φιλοδοξία να ανανεώσει την Αριστερά και δεν έχει καταφέρει στην ώριμη ηλικία που βρίσκεται σήμερα να μάθει ούτε την αλφαβήτα…

2. Μας λέει ο ΧΛ ότι δεν είναι μόνο ο Λαφαζάνης που υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι υποχρεωμένος να προετοιμαστεί για την ρήξη [όσο κι αν] φυσικά και θέλει και θα προσπαθήσει να μείνει η χώρα στην ΕΕ», αλλά όλο το κόμμα —«ολούθε», όπως με χαρακτηριστική εμφατικότητα γράφει. Και καταθέτει και τα σχετικά πειστήρια. Δηλαδή, τα «επίσημα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ» («συνεδρίων, συνδιασκέψεων και οργάνων»), στα οποία μάς υπενθυμίζει ότι γράφεται φαρδιά πλατιά «δεσμευόμαστε πως θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο […] απειλών και εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε και με τη χειρότερη έκβαση» κι ότι διευκρινίζεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένος να κάνει «καμιά θυσία για το ευρώ», καθώς «απόλυτη προτεραιότητα είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι…».

Πού νομίζει ότι απευθύνεται ο κύριος ΧΛ; Σε ιθαγενείς; Ή σε νεοφώτιστους νεολαίους τού ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έχει πάρει είδηση ότι εδώ και ένα χρόνο περίπου, και ιδίως από το Ιδρυτικό Συνέδριο και μετά που οι ομοϊδεάτες του έχουν ξεσαλώσει, τα ηγετικά στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει και κάνουν συστηματικά γαργάρα αυτό το ταλαίπωρο και ταλαιπωρημένο σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ» και περιορίζονται να ορκίζονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξ ορισμού και καταστατικά «ευρωπαϊκή δύναμη»; Αν ναι, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει την προηγούμενη ανάρτηση, στην οποία παρουσιάζουμε ένα μόνο μέρος από τα άπαντα αυτών τών όρκων. (Σιγά που δεν τα ξέρει! Το ομολογεί εμμέσως πλην σαφώς ό ίδιος, όταν στο τέλος τού άρθρου του γράφει: «συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται.»!!!)

3. Διαπράττει  όμως και την άλλη απατεωνιά. Στα αποσπάσματα που παραθέτει κοτσάρει μια διατύπωση από τις Θέσεις του Ιδρυτικού Συνεδρίου, την οποία όμως, κατά την καθαρογραφή τής Πολιτικής Απόφασης την έφαγε το μαύρο σκοτάδι! Ποια είναι αυτή; Είναι η αναφορά στη «χειρότερη έκβαση»  με την οποία, υποτίθεται, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να αναμετρηθεί. Εκ τών υστέρων, κρίθηκε προφανώς ότι αυτή η διατύπωση υπονοούσε αποχώρηση από την ευρωζώνη σε βαθμό που δεν επέτρεπε τις μελλοντικές κωλοτούμπες και γι’ αυτό κόπηκε (έχουμε αναδείξει αυτή τη μικρή ‘‘λεπτομέρεια’’ από την πρώτη στιγμή, λίγες μέρες μετά το Συνέδριο). Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας βέβαιο ότι ο ΧΛ, ως μέλος τών ‘‘μπολσεβίκων’’, ψήφισε με χέρια και με πόδια υπέρ αυτής της απάλειψης. Και έρχεται τώρα να πλαστογραφήσει επί τής ουσίας την Πολιτική Απόφαση, προσθέτοντας αυτό που και ο ίδιος αφαίρεσε! Όποιος εν προκειμένω δεν τον θεωρεί πολιτικό απατεώνα (εμείς σε αυτή την κατηγορία τον κατατάσσουμε), αλλά απλώς πεπλανημένο, να σηκώσει το χέρι του.

4. Άλλη ντρίμπλα που κάνει ο ‘‘πονηρός’’ ΧΛ, κατά την υπενθύμιση των ψηφισμένων θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ενδεχόμενο ρήξης με τη Νέα Ιερά Συμμαχία, στην οποία, υποτίθεται, το κόμμα είναι έτοιμο να αναμετρηθεί «ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση»:

Ενώ είναι απολύτως αυτονόητο πως αυτές αναφέρονται στην ελληνική κατάσταση (ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε Συνέδριο, δεν έκανε το ΚΕΑ, διάολε!), ο ΧΛ ‘‘τεχνηέντως’’ κοτσάρει δίπλα και την ευρωπαϊκή! Διότι ανάγει όλες αυτές τις δεσμεύσεις (λέμε τώρα) τού ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό! («Ακριβώς επειδή η ρήξη και η ριζική ανατροπή σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι αυτό που επιδιώκει η ριζοσπαστική Αριστερά» κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.). Δεν μας λέει όμως τι θα γίνει αν η ρήξη περιοριστεί σε «τοπικό επίπεδο» (στην πραγματικότητα το λέει, αλλά μόνο όσοι προτιμούν να κλείνουν τα αυτιά τους δεν το ακούνε!).

5. Η Μεγάλη ντρίμπλα! Γράφει ο ‘‘σοφός’’ ΧΛ:

«Καμιά θυσία για το ευρώ. Αλλά και καμιά αυταπάτη για τη δραχμή. Σε αυτές τις λίγες λέξεις συνοψίζεται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί τα σχετικά ζητήματα».

Αυτό κι αν είναι πολιτική απάτη!!! (για να τα λέμε όμως όλα, δεν φτάνει στην κατάντια τού  Ψευτοθόδωρου Παρασκευόπουλου, που δεν ισχυρίστηκε απλώς ότι έτσι ερμηνεύει εκείνος το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», αλλά πως έτσι ήταν διατυπωμένο και οι υποστηρικτές τής δραχμής το ‘‘ξεχνούν’’, κόβοντας το δεύτερο σκέλος του!!!). Ανατρέποντας τα όσα ο ίδιος έχει υπενθυμίσει λίγο προηγουμένως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι έτοιμος να αναμετρηθεί και με τη χειρότερη έκβαση», ισχυρίζεται τώρα ότι η θέση τού ΣΥΡΙΖΑ περί τα σχετικά ζητήματα είναι η παραπάνω αερολογία! Η οποία δεν είναι παρά μια ‘‘συνδικαλιά’’ τών «αριστερών ευρωπαϊστών» ως αντίβαρο του «καμιά θυσία για το ευρώ», που δεν υπάρχει στις συλλογικές αποφάσεις, αλλά μόνο στις ‘‘αναλύσεις’’ τους. Και ορθώς δεν υπάρχει (ευτυχώς δεν έφτασαν σε αυτό το σημείο). Διότι δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αποδοχή τού υπάρχοντος (ή σε μία νομισματική λύση που θα υιοθετεί το νόμισμα των Ελοχίμ!). Για να το καταλάβετε (και για να καταλάβετε πόσο καλοί στις απατεωνιές είναι μερικοί αριστεροί), κάντε μια αντικατάσταση. Στη θέση της λέξης «ευρώ» βάλτε τη λέξη «καπιταλισμός», και στη θέση τής λέξης «δραχμή» βάλτε τη λέξη «σοσιαλισμός». Προκύπτει η ακόλουθη πρόταση:

«Καμιά θυσία για τον καπιταλισμό. Αλλά και καμιά αυταπάτη για το σοσιαλισμό».

Σας προκύπτει κάτι διαφορετικό ως μήνυμα από το «παιδιά, είναι προτιμότερο να καθίσουμε στα αυγά μας» ή, στην καλύτερη περίπτωση, κάτι σαν το «αφού το τέλειο κοινωνικό σύστημα δεν έχει εφευρεθεί ακόμα, εμπρός να το σκεφτούμε εμείς και μετά να προσπαθήσουμε να πείσουμε και τους υπόλοιπους»;

6. Άλλη ‘‘κουτοπονηριά’’ (την ‘‘τσίμπησε’’ και ένας σχολιαστής μας στην προπροηγούμενη, αρχική ανάρτηση):

Αφού πρώτα μας αραδιάζει αριθμητικώς και ολογράφως μερικούς από αυτούς που επιθυμούν επιστροφή σε εθνικά νομίσματα («πολιτικές δυνάμεις, που περιλαμβάνουν από δεξιούς γερμανούς εργοδότες, αριστερούς διαφόρων ειδών, κεντρώους γάλλους «ρεπουμπλικανούς» μέχρι και πατεντάτους ακροδεξιούς.»), μετά, κατανοώντας προφανώς ότι είναι πολύ χοντρό να περιοριστεί εκεί, μπαίνει στον κόπο να πει συνοπτικά και en passant: «Πράγμα που ισχύει, βεβαίως, και για τους υποστηρικτές της νομισματικής ενοποίησης». Τι μένει στον αναγνώστη;

7. Επαναλαμβάνει το γνωστό ιδεολόγημα, ότι η θέση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα «δεν ενώνει» τους εργαζόμενους της Ευρώπης. Μπορεί να είναι διακριτικός και να μην κάνει λόγο αυτή τη φορά για «εθνικισμούς» και τα παρόμοια, αλλά όσοι ξέρουν την επιχειρηματολογία τών «αριστερών ευρωπαϊστών» θέλουν δεν θέλουν εκεί πηγαίνει το μυαλό τους. Το θέμα βέβαια δεν μπορεί να αναπτυχθεί εδώ όπως τού πρέπει. Ας περιοριστούμε μόνο σε ένα επιχείρημα που δείχνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο τι αέρα κοπανιστό περιέχει αυτό το επιχείρημα:

Η πιο φαντασμαγορική περίπτωση διεθνιστικής αριστερής αλληλεγγύης καταγράφτηκε από την Ιστορία στον ισπανικό εμφύλιο. Δηλαδή, ακριβώς όταν η Ευρώπη σπαρασσόταν από λυσσαλέους και ανεξέλεγκτους εθνικισμούς!

8. Δημιουργεί τεχνηέντως  την εντύπωση ότι προκύπτει τάχα μια κάποια αντίθεση/αντίφαση μεταξύ τής θέσης «η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι αναγκαία συνθήκη για το αριστερό πολιτικό σχέδιο» και της κατεύθυνσης που ορίζει το σύνθημα «την κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι». Όποιος καλόπιστος φάει τη φόλα κινδυνεύει, αν έχει επιπόλαιη σκέψη, να βγάλει το συμπέρασμα ότι στην Αριστερή Πλατφόρμα (και στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) υποστηρίζουν πως την κρίση πρέπει να την πληρώσουν οι φτωχοί!!! Τι ισχύει στην πραγματικότητα; Ισχύει ότι όντως το νόμισμα δεν ορίζει από μόνο του μια πολιτική υπέρ τών εργαζομένων. Μόνο που αυτό δεν ισχύει μόνο για τη δραχμή. Ισχύει για κάθε νόμισμα! Συνεπώς, και για το ευρώ. Ο ΧΛ ενοχοποιεί τη δραχμή, αλλά βγάζει με τρόπο το ευρώ από το κάδρο. Ούτε ο Μάγος Αϊζενχάιμ να ’τανε! Πώς να μη μείνουν μετά με το στόμα ανοιχτό τα Συριζόπουλα (με κίνδυνο να αποσπαστεί η προσοχή τους από την Πανελλαδική Ιδρυτική Συνδιάσκεψή τους);

9. Επιστρατεύει την ευχή που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στον Όλι Ρεν τις προάλλες για «καλό κουράγιο», αντιγυρίζοντας την ίδια ευχή που μας είχε δώσει εκείνος όταν μπαίναμε στο πηγάδι τών Μνημονίων. Και πάει να μας την πλασάρει ως απόδειξη αποφασιστικότητας και διάθεσης για ρήξη «μέχρις εσχάτων»! Τι φτήνια, Κάρολέ μου, τι φτήνια!...

Αφού ο Πρόεδρος είναι τόσο «μάγκας και νταής», όπως θέλει να μας τον παρουσιάσει ο ΧΛ, γιατί όταν ρωτήθηκε από τον Όλι Ρεν «αν επιθυμεί η Ελλάδα να βρίσκεται στο ευρωπαϊκό πλαίσιο», απάντησε λέγοντας «ότι γνωρίζει καλά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ» και ότι «καλό θα είναι να μην συνεχίζεται αυτή η κουβέντα γατί μόνο κινδύνους εγκυμονεί για την ελληνική και την ευρωπαϊκή οικονομία»; Δεν θα ήταν προτιμότερο να του απαντούσε αντιγυρίζοντας μια άλλη κουβέντα που την έχουμε ακούσει τα τελευταία τρία χρόνια άπειρες φορές από κάθε κατηγορίας Ευρωπαίους αξιωματούχους («Βεβαίως και θέλουμε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Προϋπόθεση όμως είναι να εφαρμόσει το πρόγραμμα εξυγίανσης»); Να έλεγε δηλαδή:

«Βεβαίως και επιθυμώ να βρίσκεται η Ελλάδα σε ευρωπαϊκό  πλαίσιο. Προϋπόθεση όμως είναι η Ευρώπη να κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση».

Τι λέει άραγε ο ΧΛ επ’ αυτού;

10. Παραδέχεται στην ακροτελεύτια παράγραφο του άρθρου του ο ΧΛ ότι «συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται». Κάτι είναι κι αυτό: έχει κατανοήσει πως θα ήταν η απόλυτη ξεφτίλα να ισχυριστεί ότι η γραμμή μεταφέρεται προς τα έξω ως έχει και ευρίσκεται. Αλλά φροντίζει, ως άλλος Σολομών, να ισομοιράσει τις ευθύνες σε όλες τις τάσεις! Σε όλες τις τάσεις, όταν: οι μεν ‘‘μενσεβίκοι’’ είναι βασιλικότεροι του βασιλέως (ο Λαφαζάνης ο ίδιος έσπευσε να μας διαβεβαιώσει πωςο Τσίπρας στο Τέξας «κινήθηκε στο πλαίσιοτων αποφάσεών μας»), οι δε μπολσεβίκοι («αριστεροί ευρωπαϊστές») έχουν πιάσει στασίδι σε όλα τα ΜΜΕ και δεν το κουνάνε ούτε με βίντσι!

11. Παραδέχεται ο ΧΛ ότι οι «συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται». Και πως σκοπεύει να συνεισφέρει στη διόρθωση αυτής τής κατάστασης; Δεν σκοπεύει! Γιατί, λέει, «αυτή η αρρώστια είναι απολύτως διατασική και, πολύ φοβάμαι, δεν επιδέχεται ίαση».

Γιατί να ξοδεύει δυνάμεις ανώφελα; Δεν είναι καλύτερα να τις κρατήσει για τη «ρήξη με την ευρωζώνη»;

Αντί επιλόγου

Φυσικά, δεν χρειάζεται σοφία για να καταλάβει κανείς ότι το συγκεκριμένο άρθρο τού ΧΛ, όπως όλα τα άρθρα τού ΧΛ εδώ και κάτι δεκαετίες, φωνάζει με όλους τους τρόπους «ευρώ και ξερό ψωμί». Για την περίπτωση που βγάλετε το συμπέρασμα πως εμείς, αφού διαφωνούμε μαζί του, πρέπει λογικά να φωνάζουμε το ακριβώς αντίθετο, σας παραπέμπουμε εδώ και εδώ. Είναι λίγα σε σχέση με όσα έχουμε γράψει για το επίμαχο ζήτημα, αλλά αρκούν. Με την προϋπόθεση ότι θα τα διαβάσετε χωρίς κομματικές μαρμελάδες στα μάτια… ;-)

Στην εικόνα, μερικά από τα μονταρίσματα. Παραπλεύρως, το δια χειρός Χρήστου Λάσκου τελικό ‘‘προϊόν’’ σε μία από τις πολλές χρήσεις του.