Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Η μονταζιέρα τού Χρήστου Λάσκου – Μέρος Γ´ (όλα τα μονταρίσματα + το τελικό ‘‘προϊόν’’)




Χωρίς πολλά-πολλά, παραθέτουμε αριθμώντας όλα τα ‘‘ορέα’’ (αντιπερισπασμούς, μισές αλήθειες, διαστρεβλώσεις, αποσιωπήσεις, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.) «που πολλοί από τους παλιούς τής Αριστεράς τα αγαπούν περισσότερο κι από τη ζωή τους κι εμείς τα σιχαινόμαστε πιο πολύ κι από τις αμαρτίες μας», όπως γράφαμε δύο αναρτήσεις πίσω όταν και αναδείξαμε το θέμα, αναδημοσιεύοντας εν είδει παραδείγματος προς αποφυγήν, ένα άρθρο τού Χρήστου Λάσκου (ΧΛ). Να επαναλάβουμε για όσους «έχουν χάσει επεισόδια» ότι αυτή η ανάρτηση θα ακολουθούσε την αρχική, αν δεν υποχρεωνόμαστε να απαντήσουμε πρωτοσέλιδα (και εμβόλιμα) στο σχόλιο ενός αναγνώστη μας. Είναι αυτονόητο ότι η καταγραφή που ακολουθεί βασίζεται στα όσα εντοπίσαμε εμείς, με το δικό μας φτωχό μυαλό. Ωστόσο, έχουμε την αίσθηση ότι δεν μας έχει ξεφύγει τίποτε —μέχρις αποδείξεως του εναντίου, φυσικά. Έχουμε λοιπόν και λέμε:

1. Ο ΧΛ αποκαλύπτει με το καλημέρα πώς εννοεί τις εσωκομματικές και γενικότερα τις ενδοαριστερές αντιπαραθέσεις γύρω από ζητήματα που διχάζουν την Αριστερά: ως προπαγάνδα —με τη χυδαία έννοια τού όρου. Οι ανάγκες αυτής τής προπαγάνδας τον υποχρεώνουν να ξεκινήσει το άρθρο του με κάτι εντελώς τελείως άσχετο με το επίμαχο ζήτημα, το ευρώ, —επίμαχο και για τον ίδιο, αφού αυτό είναι το θέμα τού άρθρου του. Έτσι, αφιερώνει τις πρώτες τέσσερις από τις 17 παραγράφους και το 1/5 τού κειμένου του (19.38% για την ακρίβεια) για να επικρίνει την Ισκρα επειδή αναδημοσίευσε ένα άρθρο τής εφημερίδας Πρώτο Θέμα, γραμμένο από τον άγνωστο σ’ εμάς δημοσιογράφο Σπύρο Γκουτζάνη. Το ‘‘κολπάκι’’ αυτό, που έχει χρησιμοποιηθεί από κάθε πολιτική παράταξη και όχι μόνο από την Αριστερά, είναι παμπάλαιο και ως εκ τούτου μηδενικής αξίας (πολύ φτηνό): Για να καταρρίψω κάποια θέση προσπαθώ να δημιουργήσω αρνητικές εντυπώσεις γι’ αυτόν που τη διατυπώνει, επικαλούμενος ένα αμάρτημά του το οποίο, όμως, ακόμα κι αν είναι όντως αμάρτημα, δεν σχετίζεται με αυτή τούτη τη θέση. Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και ο «ανανεωτής» τής Αριστεράς ΧΛ, που δεν έχει καταφέρει ο καημένος ούτε τη χοντροκομμένη προπαγάνδα της να ανανεώσει, με την επίκληση της αναδημοσίευσης του άρθρου μίας φυλλάδας. Γιατί, ασχέτως τού αν η Ίσκρα έκανε καλά να αναδημοσιεύσει χωρίς δυο συνοδευτικά λόγια (δεν έκανε), το ζήτημα δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι το κείμενο που αναδημοσίευσε. Και στην τελική: Όλα όσα γράφονται σε μία φυλλάδα δεν είναι τού αντίστοιχου επιπέδου, ούτε όλοι οι δημοσιογράφοι που δουλεύουν εκεί είναι ‘‘κίτρινοι’’. Φαίνεται όμως ότι ο ΧΛ, αν και ξέρει απ’ έξω τα άπαντα του Πουλαντζά, δεν έχει κατανοήσει πως όταν εκείνος μίλαγε για «σχετική αυτονομία τού κράτους» συμπεριελάμβανε σε αυτήν και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του. Θλιβερή κατάληξη για κάποιον που ξεκίνησε στα νιάτα του με τη φιλοδοξία να ανανεώσει την Αριστερά και δεν έχει καταφέρει στην ώριμη ηλικία που βρίσκεται σήμερα να μάθει ούτε την αλφαβήτα…

2. Μας λέει ο ΧΛ ότι δεν είναι μόνο ο Λαφαζάνης που υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι υποχρεωμένος να προετοιμαστεί για την ρήξη [όσο κι αν] φυσικά και θέλει και θα προσπαθήσει να μείνει η χώρα στην ΕΕ», αλλά όλο το κόμμα —«ολούθε», όπως με χαρακτηριστική εμφατικότητα γράφει. Και καταθέτει και τα σχετικά πειστήρια. Δηλαδή, τα «επίσημα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ» («συνεδρίων, συνδιασκέψεων και οργάνων»), στα οποία μάς υπενθυμίζει ότι γράφεται φαρδιά πλατιά «δεσμευόμαστε πως θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο […] απειλών και εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε και με τη χειρότερη έκβαση» κι ότι διευκρινίζεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένος να κάνει «καμιά θυσία για το ευρώ», καθώς «απόλυτη προτεραιότητα είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι…».

Πού νομίζει ότι απευθύνεται ο κύριος ΧΛ; Σε ιθαγενείς; Ή σε νεοφώτιστους νεολαίους τού ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έχει πάρει είδηση ότι εδώ και ένα χρόνο περίπου, και ιδίως από το Ιδρυτικό Συνέδριο και μετά που οι ομοϊδεάτες του έχουν ξεσαλώσει, τα ηγετικά στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει και κάνουν συστηματικά γαργάρα αυτό το ταλαίπωρο και ταλαιπωρημένο σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ» και περιορίζονται να ορκίζονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξ ορισμού και καταστατικά «ευρωπαϊκή δύναμη»; Αν ναι, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει την προηγούμενη ανάρτηση, στην οποία παρουσιάζουμε ένα μόνο μέρος από τα άπαντα αυτών τών όρκων. (Σιγά που δεν τα ξέρει! Το ομολογεί εμμέσως πλην σαφώς ό ίδιος, όταν στο τέλος τού άρθρου του γράφει: «συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται.»!!!)

3. Διαπράττει  όμως και την άλλη απατεωνιά. Στα αποσπάσματα που παραθέτει κοτσάρει μια διατύπωση από τις Θέσεις του Ιδρυτικού Συνεδρίου, την οποία όμως, κατά την καθαρογραφή τής Πολιτικής Απόφασης την έφαγε το μαύρο σκοτάδι! Ποια είναι αυτή; Είναι η αναφορά στη «χειρότερη έκβαση»  με την οποία, υποτίθεται, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να αναμετρηθεί. Εκ τών υστέρων, κρίθηκε προφανώς ότι αυτή η διατύπωση υπονοούσε αποχώρηση από την ευρωζώνη σε βαθμό που δεν επέτρεπε τις μελλοντικές κωλοτούμπες και γι’ αυτό κόπηκε (έχουμε αναδείξει αυτή τη μικρή ‘‘λεπτομέρεια’’ από την πρώτη στιγμή, λίγες μέρες μετά το Συνέδριο). Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας βέβαιο ότι ο ΧΛ, ως μέλος τών ‘‘μπολσεβίκων’’, ψήφισε με χέρια και με πόδια υπέρ αυτής της απάλειψης. Και έρχεται τώρα να πλαστογραφήσει επί τής ουσίας την Πολιτική Απόφαση, προσθέτοντας αυτό που και ο ίδιος αφαίρεσε! Όποιος εν προκειμένω δεν τον θεωρεί πολιτικό απατεώνα (εμείς σε αυτή την κατηγορία τον κατατάσσουμε), αλλά απλώς πεπλανημένο, να σηκώσει το χέρι του.

4. Άλλη ντρίμπλα που κάνει ο ‘‘πονηρός’’ ΧΛ, κατά την υπενθύμιση των ψηφισμένων θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το ενδεχόμενο ρήξης με τη Νέα Ιερά Συμμαχία, στην οποία, υποτίθεται, το κόμμα είναι έτοιμο να αναμετρηθεί «ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση»:

Ενώ είναι απολύτως αυτονόητο πως αυτές αναφέρονται στην ελληνική κατάσταση (ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε Συνέδριο, δεν έκανε το ΚΕΑ, διάολε!), ο ΧΛ ‘‘τεχνηέντως’’ κοτσάρει δίπλα και την ευρωπαϊκή! Διότι ανάγει όλες αυτές τις δεσμεύσεις (λέμε τώρα) τού ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό! («Ακριβώς επειδή η ρήξη και η ριζική ανατροπή σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι αυτό που επιδιώκει η ριζοσπαστική Αριστερά» κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.). Δεν μας λέει όμως τι θα γίνει αν η ρήξη περιοριστεί σε «τοπικό επίπεδο» (στην πραγματικότητα το λέει, αλλά μόνο όσοι προτιμούν να κλείνουν τα αυτιά τους δεν το ακούνε!).

5. Η Μεγάλη ντρίμπλα! Γράφει ο ‘‘σοφός’’ ΧΛ:

«Καμιά θυσία για το ευρώ. Αλλά και καμιά αυταπάτη για τη δραχμή. Σε αυτές τις λίγες λέξεις συνοψίζεται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί τα σχετικά ζητήματα».

Αυτό κι αν είναι πολιτική απάτη!!! (για να τα λέμε όμως όλα, δεν φτάνει στην κατάντια τού  Ψευτοθόδωρου Παρασκευόπουλου, που δεν ισχυρίστηκε απλώς ότι έτσι ερμηνεύει εκείνος το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», αλλά πως έτσι ήταν διατυπωμένο και οι υποστηρικτές τής δραχμής το ‘‘ξεχνούν’’, κόβοντας το δεύτερο σκέλος του!!!). Ανατρέποντας τα όσα ο ίδιος έχει υπενθυμίσει λίγο προηγουμένως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι έτοιμος να αναμετρηθεί και με τη χειρότερη έκβαση», ισχυρίζεται τώρα ότι η θέση τού ΣΥΡΙΖΑ περί τα σχετικά ζητήματα είναι η παραπάνω αερολογία! Η οποία δεν είναι παρά μια ‘‘συνδικαλιά’’ τών «αριστερών ευρωπαϊστών» ως αντίβαρο του «καμιά θυσία για το ευρώ», που δεν υπάρχει στις συλλογικές αποφάσεις, αλλά μόνο στις ‘‘αναλύσεις’’ τους. Και ορθώς δεν υπάρχει (ευτυχώς δεν έφτασαν σε αυτό το σημείο). Διότι δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αποδοχή τού υπάρχοντος (ή σε μία νομισματική λύση που θα υιοθετεί το νόμισμα των Ελοχίμ!). Για να το καταλάβετε (και για να καταλάβετε πόσο καλοί στις απατεωνιές είναι μερικοί αριστεροί), κάντε μια αντικατάσταση. Στη θέση της λέξης «ευρώ» βάλτε τη λέξη «καπιταλισμός», και στη θέση τής λέξης «δραχμή» βάλτε τη λέξη «σοσιαλισμός». Προκύπτει η ακόλουθη πρόταση:

«Καμιά θυσία για τον καπιταλισμό. Αλλά και καμιά αυταπάτη για το σοσιαλισμό».

Σας προκύπτει κάτι διαφορετικό ως μήνυμα από το «παιδιά, είναι προτιμότερο να καθίσουμε στα αυγά μας» ή, στην καλύτερη περίπτωση, κάτι σαν το «αφού το τέλειο κοινωνικό σύστημα δεν έχει εφευρεθεί ακόμα, εμπρός να το σκεφτούμε εμείς και μετά να προσπαθήσουμε να πείσουμε και τους υπόλοιπους»;

6. Άλλη ‘‘κουτοπονηριά’’ (την ‘‘τσίμπησε’’ και ένας σχολιαστής μας στην προπροηγούμενη, αρχική ανάρτηση):

Αφού πρώτα μας αραδιάζει αριθμητικώς και ολογράφως μερικούς από αυτούς που επιθυμούν επιστροφή σε εθνικά νομίσματα («πολιτικές δυνάμεις, που περιλαμβάνουν από δεξιούς γερμανούς εργοδότες, αριστερούς διαφόρων ειδών, κεντρώους γάλλους «ρεπουμπλικανούς» μέχρι και πατεντάτους ακροδεξιούς.»), μετά, κατανοώντας προφανώς ότι είναι πολύ χοντρό να περιοριστεί εκεί, μπαίνει στον κόπο να πει συνοπτικά και en passant: «Πράγμα που ισχύει, βεβαίως, και για τους υποστηρικτές της νομισματικής ενοποίησης». Τι μένει στον αναγνώστη;

7. Επαναλαμβάνει το γνωστό ιδεολόγημα, ότι η θέση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα «δεν ενώνει» τους εργαζόμενους της Ευρώπης. Μπορεί να είναι διακριτικός και να μην κάνει λόγο αυτή τη φορά για «εθνικισμούς» και τα παρόμοια, αλλά όσοι ξέρουν την επιχειρηματολογία τών «αριστερών ευρωπαϊστών» θέλουν δεν θέλουν εκεί πηγαίνει το μυαλό τους. Το θέμα βέβαια δεν μπορεί να αναπτυχθεί εδώ όπως τού πρέπει. Ας περιοριστούμε μόνο σε ένα επιχείρημα που δείχνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο τι αέρα κοπανιστό περιέχει αυτό το επιχείρημα:

Η πιο φαντασμαγορική περίπτωση διεθνιστικής αριστερής αλληλεγγύης καταγράφτηκε από την Ιστορία στον ισπανικό εμφύλιο. Δηλαδή, ακριβώς όταν η Ευρώπη σπαρασσόταν από λυσσαλέους και ανεξέλεγκτους εθνικισμούς!

8. Δημιουργεί τεχνηέντως  την εντύπωση ότι προκύπτει τάχα μια κάποια αντίθεση/αντίφαση μεταξύ τής θέσης «η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι αναγκαία συνθήκη για το αριστερό πολιτικό σχέδιο» και της κατεύθυνσης που ορίζει το σύνθημα «την κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι». Όποιος καλόπιστος φάει τη φόλα κινδυνεύει, αν έχει επιπόλαιη σκέψη, να βγάλει το συμπέρασμα ότι στην Αριστερή Πλατφόρμα (και στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) υποστηρίζουν πως την κρίση πρέπει να την πληρώσουν οι φτωχοί!!! Τι ισχύει στην πραγματικότητα; Ισχύει ότι όντως το νόμισμα δεν ορίζει από μόνο του μια πολιτική υπέρ τών εργαζομένων. Μόνο που αυτό δεν ισχύει μόνο για τη δραχμή. Ισχύει για κάθε νόμισμα! Συνεπώς, και για το ευρώ. Ο ΧΛ ενοχοποιεί τη δραχμή, αλλά βγάζει με τρόπο το ευρώ από το κάδρο. Ούτε ο Μάγος Αϊζενχάιμ να ’τανε! Πώς να μη μείνουν μετά με το στόμα ανοιχτό τα Συριζόπουλα (με κίνδυνο να αποσπαστεί η προσοχή τους από την Πανελλαδική Ιδρυτική Συνδιάσκεψή τους);

9. Επιστρατεύει την ευχή που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στον Όλι Ρεν τις προάλλες για «καλό κουράγιο», αντιγυρίζοντας την ίδια ευχή που μας είχε δώσει εκείνος όταν μπαίναμε στο πηγάδι τών Μνημονίων. Και πάει να μας την πλασάρει ως απόδειξη αποφασιστικότητας και διάθεσης για ρήξη «μέχρις εσχάτων»! Τι φτήνια, Κάρολέ μου, τι φτήνια!...

Αφού ο Πρόεδρος είναι τόσο «μάγκας και νταής», όπως θέλει να μας τον παρουσιάσει ο ΧΛ, γιατί όταν ρωτήθηκε από τον Όλι Ρεν «αν επιθυμεί η Ελλάδα να βρίσκεται στο ευρωπαϊκό πλαίσιο», απάντησε λέγοντας «ότι γνωρίζει καλά τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ» και ότι «καλό θα είναι να μην συνεχίζεται αυτή η κουβέντα γατί μόνο κινδύνους εγκυμονεί για την ελληνική και την ευρωπαϊκή οικονομία»; Δεν θα ήταν προτιμότερο να του απαντούσε αντιγυρίζοντας μια άλλη κουβέντα που την έχουμε ακούσει τα τελευταία τρία χρόνια άπειρες φορές από κάθε κατηγορίας Ευρωπαίους αξιωματούχους («Βεβαίως και θέλουμε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Προϋπόθεση όμως είναι να εφαρμόσει το πρόγραμμα εξυγίανσης»); Να έλεγε δηλαδή:

«Βεβαίως και επιθυμώ να βρίσκεται η Ελλάδα σε ευρωπαϊκό  πλαίσιο. Προϋπόθεση όμως είναι η Ευρώπη να κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση».

Τι λέει άραγε ο ΧΛ επ’ αυτού;

10. Παραδέχεται στην ακροτελεύτια παράγραφο του άρθρου του ο ΧΛ ότι «συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται». Κάτι είναι κι αυτό: έχει κατανοήσει πως θα ήταν η απόλυτη ξεφτίλα να ισχυριστεί ότι η γραμμή μεταφέρεται προς τα έξω ως έχει και ευρίσκεται. Αλλά φροντίζει, ως άλλος Σολομών, να ισομοιράσει τις ευθύνες σε όλες τις τάσεις! Σε όλες τις τάσεις, όταν: οι μεν ‘‘μενσεβίκοι’’ είναι βασιλικότεροι του βασιλέως (ο Λαφαζάνης ο ίδιος έσπευσε να μας διαβεβαιώσει πωςο Τσίπρας στο Τέξας «κινήθηκε στο πλαίσιοτων αποφάσεών μας»), οι δε μπολσεβίκοι («αριστεροί ευρωπαϊστές») έχουν πιάσει στασίδι σε όλα τα ΜΜΕ και δεν το κουνάνε ούτε με βίντσι!

11. Παραδέχεται ο ΧΛ ότι οι «συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται». Και πως σκοπεύει να συνεισφέρει στη διόρθωση αυτής τής κατάστασης; Δεν σκοπεύει! Γιατί, λέει, «αυτή η αρρώστια είναι απολύτως διατασική και, πολύ φοβάμαι, δεν επιδέχεται ίαση».

Γιατί να ξοδεύει δυνάμεις ανώφελα; Δεν είναι καλύτερα να τις κρατήσει για τη «ρήξη με την ευρωζώνη»;

Αντί επιλόγου

Φυσικά, δεν χρειάζεται σοφία για να καταλάβει κανείς ότι το συγκεκριμένο άρθρο τού ΧΛ, όπως όλα τα άρθρα τού ΧΛ εδώ και κάτι δεκαετίες, φωνάζει με όλους τους τρόπους «ευρώ και ξερό ψωμί». Για την περίπτωση που βγάλετε το συμπέρασμα πως εμείς, αφού διαφωνούμε μαζί του, πρέπει λογικά να φωνάζουμε το ακριβώς αντίθετο, σας παραπέμπουμε εδώ και εδώ. Είναι λίγα σε σχέση με όσα έχουμε γράψει για το επίμαχο ζήτημα, αλλά αρκούν. Με την προϋπόθεση ότι θα τα διαβάσετε χωρίς κομματικές μαρμελάδες στα μάτια… ;-)


Στην εικόνα, μερικά από τα μονταρίσματα. Παραπλεύρως, το δια χειρός Χρήστου Λάσκου τελικό ‘‘προϊόν’’ σε μία από τις πολλές χρήσεις του.



32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλοι του l g 700,
Αυτή η ανάρτηση τεκμηριώνει την αρχική μου απόφανση περί απεριόριστης εμπάθειας.
Στα σημείο 10 και 11 ο ΧΛ καταγράφει αυτό που όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ αισθανόμαστε. Την διαχρονική αδυναμία του κόμματος να διασφαλίσει την προσήλωση των εκπροσώπων του στα ΜΜΕ στην στοιχειώδη τήρηση της γραμμής και να αποφασίσει την επιβολή ποινών για όσους συστηματικά αλλοιώνουν τις επίσημες θέσεις του κόμματος. Προς τιμήν του ο ΧΛ παραδέχεται πως η αρρώστια αυτή είναι διατασική, όπως διατασική είναι και η ένταξη συντρόφων που προασπίζουν την γραμμή (π.χ. Χουντής που λειτουργεί υποδειγματικά ως ευρωβουλευτής όλου του κόμματος).
Με το υπάρχον καταστατικό δεν υπάρχει θεραπεία, αφού όλα επαφίονται στον πατριωτισμό των στελεχών (ο οποίος μόνο περιφερειακά λειτουργεί, π.χ. εμείς εδώ στην Μαγνησία είμαστε πάντοτε και όλοι εντός γραμμής).
Είχα καταθέσει σχετική πρόταση στην επιτροπή καταστατικού, η οποία θα έδινε το διοικητικό πλαίσιο για το ξερίζωμα αυτής της άθλιας συνήθειας, του να λέει ο καθένας ό,τι γουστάρει. Η πρόταση μου ήταν η εξής: όποιος αλλοιώνει την επίσημη θέση σε ΜΜΕ την πρώτη
φορά του γίνεται σύσταση από την Κεντρική Γραμματεία, ενώ (μετά από αποφάσεις εσωκομματικών δημοψηφισμάτων με συμμετοχή όλων των μελών) τη δεύτερη φορά αποδοκιμάζεται πολιτικά και την τρίτη ανακαλείται από την θέση του. Την πρόταση την έφαγε διατασικά η μαρμάγκα, κόπηκε από τα υλικά της επιτροπής καταστατικού και είναι μια από αυτές που θα παλέψω, αν πραγματοποιηθεί το διαρκές συνέδριο για τα εκκρεμή καταστατικά ζητήματα που μας υποσχέθηκαν. Η ευθύνη του ΧΛ είναι ίδια με την ευθύνη εκατοντάδων άλλων κεντρικών και μεσαίων στελεχών που ανέχονται την συνέχιση της βασιλείας αυτού του καρκινώματος που χαρακτήριζε τον ΣΥΝ και αυτούσιο μεταλαμπαδεύθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Για το σημείο 9, ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω πως η εμμονή σου, ο φανατισμός και η φαντασίωση πως αποτελείς τον ιππότη που προασπίζεται την ορθή έκφραση της γραμμής σε οδηγεί στο σημείο να αρνείσαι να αποδεχτείς το γεγονός πως ο Τσίπρας μιλώντας στον πρεσβευτή του κτήνους και όχι π.χ. στο συνέδριο της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, διατύπωσε με καθόλου διπλωματικό τρόπο μια απερίφραστη απειλή πιο προωθημένη από την διατύπωση που προτείνεις. Το θα σας κλείσουμε το σπίτι αν μας πάρετε τα σπίτια, τι να κάνουμε, είναι πιο προχωρημένο από το θα μείνουμε στην ΕΕ αν αυτή αλλάξει. Μένει να αποδειχτεί το πόσο ρεαλιστικό είναι, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με την κριτική σου που γίνεται από αντίθετη σκοπιά.

Μ.Κ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

Σημείο 8.
Την κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι, αυτός είναι ο στόχος.
Κανείς δεν διανοείται να προσάψει στην πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ την κατηγορία πως σπέρνει την αυταπάτη πως αρκεί η παραμονή στο ευρώ για να υλοποιηθεί αυτή η προγραμματική δέσμευση..
Πράγμα που δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς για τους οπαδούς της δραχμής και τις αυταπάτες που καλλιεργούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σε μεγάλο βαθμό αποσαφηνίσει το ποιες είναι οι προυποθέσεις που χρειάζεται να εκπληρωθούν για να σταματήσει η παραμονή στο ευρώ να μετατρέπεται σε εφιάλτη (κατάργηση Μνημόνιου, μορατόριουμ πληρωμών τόκων χρέους , επαναδιαπραγμάτευση, σχέδιο Μάρσαλ, παραγωγική ανασυγκρότηση, μεταρρύθμιση δημόσιας διοίκησης, αναδιανομή μέσω φορολογίας κ.λ.π.)
Οι οπαδοί της δραχμής δεν έχουν διατυπώσει κανένα πλαίσιο που να περιγράφει τα όσα θεωρούν απαραίτητα για να μην είναι καταστροφική η έκδοση εθνικού νομίσματος

Μ.Κ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

Στα σημεία 4 και 7 τα αμαρτήματα για τα οποία εγκαλείτε τον ΧΛ είναι πως, πρώτον διατυπώνει την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ για σύγκρουση σε εθνικό επίπεδο, εμπλουτίζοντας την με την εκτίμηση του πως από αυτή την τοπική ρήξη θα προέλθει αλλαγή στους συσχετισμούς σε όλη την Ευρώπη και δεύτερον, καταγράφει το αυτονόητο πως η προτροπή σε έκδοση εθνικών νομισμάτων δεν δημιουργεί κανένα κοινό πλαίσιο πάλης για τους λαούς της Ευρώπης.
Νομίζω πως εδώ κάνετε πλάκα. Αλλιώς είναι ακατανόητο το πως καλέσατε σε υπερψήφιση ενός κόμματος που κατέβηκε στις εκλογές με το σύνθημα ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ειρήσθω εν παρόδω, είχε από την εποχή της Αλλαγής να υλοποιηθεί κάποιο προεκλογικό σύνθημα οποιουδήποτε κόμματος)
Για το 6 απάντησα στον Φιλίστορα.
Το σημείο 5 αποδεικνύει πόσο άσχετοι είστε με το κλίμα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατανοητό ,δεν είστε μέλη του, αλλά πρέπει να μιλάτε μόνο με μενσεβίκους και μάλιστα με τους πιο άσχετους ή φανατικούς από αυτούς για να μην καταλαβαίνετε πως σας αρέσει
,δεν σας αρέσει το σύνθημα ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ είναι δεδομένο για τον κόσμο της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν αυτό έχει τυπικά αποτυπωθεί σε κείμενα αποφάσεων ή όχι, τα οποία μελετάτε με ζήλο μεσαιωνικών καλόγερων και πνεύμα ιεροεξεταστών. Η ερμηνεία που δίνετε στο σύνθημα αυτό πως τάχα παραπέμπει στην πάση θυσία παραμονή το ευρώ είναι αυθαίρετη. Παραπέμπει στις τεράστιες δυσκολίες του μονοπατιού της δραχμής και στο αντικειμενικό γεγονός πως η επιλογή αυτή θα προκύψει ως αποτέλεσμα ήττας της στρατηγικής για άμεσες αλλαγές στην δομή και στην πολιτική της Ε.Ε.
Το σύνθημα ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ αποτυπώνει με σαφήνεια το minimum συνεννόησης εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις εισηγήσεις συντρόφων που προτείνουν την επικαιροποίηση του με την εκδοχή ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ.

ΜΚ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

Για το σημείο 3 δεν γνωρίζω αν το χειρότερη έκβαση έμεινε ή έφυγε. Αν έφυγε αυτό προφανώς συνέβη επειδή η Αριστερή Πλατφόρμα διαμαρτυρήθηκε για την απολυτότητα αυτής της διατύπωσης και όχι επειδή η πλειοψηφία φοβήθηκε μια φράση που παραπέμπει σε ριζική ρήξη. Πάντως, ελάχιστα ή και κανένα στέλεχος του κόμματος δεν μπορεί να θυμάται διαρκώς τέτοιες λεπτομέρειες. Το ότι εσείς εργολαβικά τις εντοπίζετε είναι προιόν μανίας.
Για το σημείο 2 έχω εκτενώς αναπτύξει την [άποψη μου, ενώ για το σημείο 1 κατηγορείτε τον ΧΛ επειδή επισημαίνει ένα ατόπημα της Ϊσκρα το οποίο και εσείς παραδέχεστε. ΌΛο το υπόλοιπο των σχολίων σας είναι δίκη προθέσεων, μπινελίκια, ηθικολογίες και απόπειρα ηθικής εξόντωσης του διαφορετικού από εσάς (απατεώνας κ.λ.π.)τα οποία πηγάζουν εξίσου από την μονοθεματική πώρωση σας και την άγνοια σας για το τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, ποιες προσεγγίσεις είναι πλειοψηφικές στο εσωτερικό του και ποια είναι τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Φίλοι, ξεκολλήστε!!!!!!!!!!!!!!!! Η πολιτική του κινήματος μπορεί να είναι συναρπαστική και είναι κρίμα να την γελοιοποιείτε όταν την περιορίζετε στη λατρεία της δραχμής.

ΜΚ
ΟΥΦ!! ΤΕΛΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Να τη προσέξεις αυτή τη κρίση Μονομανίας.Μπορεί να εξελιχθεί σε ψυχωτικό επεισόδιο.
Αν όμως απλώς βγάζεις το ψωμί σου,η δουλειά δεν είναι ντροπή.
Εντάξει,δεν είμαστε ηλίθιοι,ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για τα μπάζα.Δε ξεκολάς να πάμε πάρακάτω,σε αυτούς που πληρούν τις προδιαγραφές σου;
z

LeftG700 είπε...

Φίλε/φίλη Ζ,


Αφού σε καλωσορίσω εδώ, να σε ξεχέσω λίγο (με την καλή έννοια);

Και ο προηγούμενος από σένα σχολιαστής κάνει λόγο για μανία, κ.λπ. Μπήκε όμως στον κόπο να βάλει στην οθόνη και κάποια επιχειρηματα για την ταμπακιέρα. Εσύ, τίποτε; Δεν πάει έτσι.


Τα λέμε (γράψε όμως και κάτι που να αξίζει τον κόπο, έ;)

Ανώνυμος είπε...

Kυριε Μ.Κ. ,
Eπειδη αναλαβατε το θλιβερο εργο υπερασπισης της γραμμης του Συριζα εν μεσω των διαρκως αυξανομενων ιδεολογικων αδιεξοδων και πολιτικων αντιφασεων που τον ταλαιπωρουν ως αποτελεσμα της σοσαλδημοκρατικης του μεταλλαξης και εν τελει ενσωματωσης εντος των οριων του αστικου συστηματος·Και επειδη στη προηγουμενη αναρτηση ακριβως πανω στη φουρια σας να στηριξετε την οποια γραμμη προβαινετε σε ανεξοδες και αυθαιρετες εκτιμησεις οπως η παρακατω:
"...Με ανησυχεί ότι ο κόσμος της οργανωμένης Αριστεράς ζει σε δικά του παράλληλα σύμπαντα.Οι περισσότεροι από τους άλλους χώρους της Αριστεράς ζουν έτσι σε ποσοστό κοντά στο 100%, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί αυτός ο τρόπος ζωής με λιγότερο ολοκληρωτικά ποσοστά..."
...πρεπει να γνωριζετε,
οτι εμεις "οι αλλοι αριστεροι",οργανωμενοι και μη αντιλαμβανομαστε απολυτα οτι το δικο σας -και του ΚΕΑ- κανονικο συμπαν οριοθετειται στην εξανθρωπιση του καπιταλιστικου συστηματος που περναει μεσα απο την αυταπατη για αλλαγη ροτας της αντιλαικης πολιτικης της ΕΕ. Της διακρατικης αυτης συμμαχιας δηλαδη που απο την ιδια τη φυση της αντικειμενικα εκφραζει με συνεπεια και στηριζει με νυχια και με δοντια το συστημα.
Απο αυτη την αποψη και παρα τις οποιες καλες προθεσεις, αντιλαμβανομαστε πληρως την απουσια προβληματισμου για τις ευθυνες οπισθοχωρησης και εκφυλισμου του λαικου κινηματος .Ποσω μαλλον την αναγνωριση απο μερου σας ,των τεραστιων αναλογικα ευθυνων που προκυπτουν απο τον υπερ σας συσχετισμο δυναμεων στους κολπους της αριστερας στην Ελλαδα και διεθνως.
Επιπλεον αντιλαμβανομαστε απολυτα, οτι στο δικο σας στρατηγικο στοχο για αναδειξη κυβερνησης, οι διωξεις π.χ συνδικαλιστων (http://902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/33497/pame-dimokratiki-syspeirosi-parastasi-simera-ston-proedro-toy-areioy#/0) που αναμετρωνται στην πραξη με τον εργοδοτικο αυταρχισμο φανταζουν στην καλυτερη περιπτωση στιγμιοτυπα απο ενα παραλληλο συμπαν.
Το θεμα ειναι να τα αντιληφθει ολα αυτα και ο κοσμος που σας πιστεψε.Καθολου να μην ηρεμησει , να εγκαταλειψει την λογικη της αναθεσης που του καλλιεργειτε , να ανασυνταχθει και να παλεψει ο ιδιος με τη μαζικη του δραση για να κανει τις ανατροπες στην κοινωνια.
ΥΓ
Δεν θα εκπλαγω καθολου αν θεωρησετε και μενα εμπαθη.
Θα σας διευκολυνω μαλιστα ,λεγοντας σας ,οτι εχω φοβερη εμπαθεια απεχθεια και αποστροφη για την πολιτικη απατη απ οπου και αν προερχεται.
ΥΓ(2)
Η τοποθετηση μου επι του συγκεκριμενου δεν εχει να κανει με ανταλλαγη αποψεων ,ουτε με τη λογικη της παραισθησης του "γονιμου ευγενους διαλογου".
Για αυτο ουτε αναμενω αλλα ουτε και επιθυμω απο σας καμια ειδους απαντηση.
Μονο και μονο γινεται για να αποκρουσει την παγια τακτικη του χωρου σας να ψαρευει σε θολα νερα.

Гриша

Unknown είπε...

Γεια σου Left G700.

Αν και παρακολουθώ πολύ-πολύ καιρό το blog σου, πρώτη φορά σχολιάζω. Κυρίως γιατί θέλω να δηλώσω πως σε αντίθεση με τον ΜΚ, εγώ κατά βάση συμφωνώ μαζί σου. Με αυτό το «συμφωνώ» δεν εννοώ ότι επικροτώ τον τρόπο ή τη γλώσσα με την οποία εκφράζεσαι π.χ. κατά του παλιού μου φίλου Θοδωρή Παρασκευόπουλου ή του Χρήστου Λάσκου αλλά ότι συμφωνώ με την ουσία αρκετών από τα επιχειρήματα με τα οποία τους ασκείς κριτική και με την κατεύθυνση στην οποία βλέπω να σε οδηγεί το ένστικτό σου. Πιστεύω δηλαδή ότι πράττεις άριστα εστιάζοντας στο θέμα του νομίσματος με επιμονή, γιατί αν και η μετάβαση σε άλλο νόμισμα έχει σοβαρές δυσκολίες και είναι προς συζήτηση τι είναι προτιμότερο να γίνει και σε ποια στιγμή, το όλο θέμα του νομίσματος και ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ το διαπραγματεύτηκε και το διαπραγματεύεται έχουν πολύ ψωμί για όσους από μας είμαστε όντως αριστεροί.

Θέλω επίσης να σου πω ότι δεν είσαι καθόλου μόνος σου σε όλη αυτή την έμφαση. Κι εγώ και πολλοί φίλοι μου παλαιοί ανένταχτοι και ενταγμένοι (με μέσα-έξω) ΣΥΡΙΖΑίοι και των δύο φύλων έχουμε βρεθεί μετά μεγάλης οδύνης μας όλο και αποκομμένοι ψυχικά από το ΣΥΡΙΖΑ και στην απομάκρυνσή μας έχει παίξει κεντρικό ρόλο, μεταξύ άλλων, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ το θέμα του νομίσματος. Ο δε λόγος απομάκρυνσης δεν είναι πρωτίστως π.χ. το ότι πιστεύουμε πως η χώρα θα έπρεπε να είχε πάει σε δραχμή το 2010 ή τώρα (αν και πλέον αρκετοί εντός και εκτός αριστεράς λένε ότι η χώρα θα έπρεπε να είχε πάει σε δραχμή από το 2010 έως το Φεβρουάριο του 2012 όπου έγινε το PSI αλλά πλέον χάθηκε το τρένο), αλλά η ανειλικρίνεια με την οποία θεωρούμε/θεωρώ ότι αντιμετώπισε η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ τα υπέρ δραχμής επιχειρήματα της Πλατφόρμας και του Αλαβάνου. Θα μου πεις: ανειλικρίνεια ή άγνοια. Δεν ξέρω, μάλλον και τα δύο. Αλλά δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό σε ένα κόμμα της αριστεράς με τόσους οικονομολόγους και καθηγητάδες οικονομικών.

Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα έχει δύο αιτίες. Αιτία πρώτη: το ότι κατά τη δεκαετία του 1990 ο τότε Συνασπισμός έκανε ένα ιστορικό λάθος θεωρώντας τη νομισματική ένωση και το ευρώ ως καλόν πράγμα. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε μια κομματική παράδοση και όταν ήρθε η κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε αδιέξοδο γιατί το ευρώ ήταν και δική του ιστορική επιλογή – στο όνομα της Ευρώπης των λαών. Αλλά όλο το σκεπτικό ήταν λάθος. Όχι μόνο το σκεπτικό του δεξιού Συνασπισμού της δεκαετίας του 1990 που ψήφισε ναι στο Μάαστριχτ κι έλεγε το 99 στην κυβέρνηση Σημίτη να σπεύσει μην χάσουμε το τρένο της ευημερίας του ευρώ. Αλλά και το σκεπτικό των συνιστωσών (πχ εγώ γνώριζα την ΑΚΟΑ) που προσυπέγραψαν την ΟΝΕ και το ευρώ στο όνομα του βήματος της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης που θα γινόταν υποτίθεται αργότερα, και που όταν θα γινόταν θα διευκόλυνε το συντονισμό των Ευρωπαίων εργαζομένων και νόμιζαν ότι στο ενδιάμεσο καθάριζαν με λίγη κριτική στους κανόνες του Μάαστριχτ. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να έχει ενδεχομένως κάποιο νόημα μόνον αν δεν υπήρχαν οι αναλύσεις που έδειχναν ότι το ευρώ μπορεί να οδηγήσει τα κράτη μέλη σε ύφεση, ανεργία και ενδεχομένως στην καταστροφή. (Για να μην τα γράφω όλα θες αν θέλεις αυτό http://eurounemployed.blogspot.gr/2013/07/blog-post_19.html). Οι οικονομολόγοι της αριστεράς δεν είχαν πάρει χαμπάρι όλες αυτές τις αναλύσεις; Ή μήπως τις είχαν πάρει αλλά τις αγνόησαν μπροστά στην τυφλή προσήλωσή στην Ευρώπη; Και πόσο λογικό είναι να κάνεις ένα δεύτερο βήμα όπου διακινδυνεύεις την καταστροφή της εργατικής τάξης στο όνομα ενός πιθανού μόνο τρίτου βήματος που θα δημιουργήσει καλύτερες προϋποθέσεις για την εργατική τάξη; Δεν είναι.

Unknown είπε...

Συνέχεια). Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκλωβιστεί σε αυτό και για να υποστηρίξει τη θέση του καταθέτει σαθρά επιχειρήματα. Ούτε το επιχείρημα το πρόβλημα δεν είναι το ευρώ αλλά να πληρώσουν οι πλούσιοι στέκει γιατί το ίδιο το ευρώ ως αντιπληθωριστικό νόμισμα διαφυλάσσει τον πλούτο σε βάρος της εργασίας και βασίζεται σε ένα σφιχτό πλέγμα τραπεζικών και διακυβερνητικών θεσμών που προστατεύουν τον πλούτο. Ούτε το επιχείρημα ότι δεν θέλουμε τα εθνικά νομίσματα γιατί δεν θέλουμε ανταγωνισμό ανάμεσα στις χώρες του Νότου στέκει γιατί το πρόβλημα του Νότου έχει να κάνει με την ανατίμηση του ευρώ έναντι των άλλων εθνικών νομισμάτων και τον ανταγωνισμό της Ασίας. Γενικώς τα επιχειρήματα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ή του Λάσκου υπέρ του ευρώ δεν στέκουν. Μόνο ένα επιχείρημα υπέρ του ευρώ στέκει: ότι η μετάβαση είναι δύσκολη, ότι βραχυπρόθεσμα και ενδεχομένως μεσοπρόθεσμα θα επιδεινώσει τη φτώχεια και μόνον μακροπρόθεσμα θα βοηθήσει. Αυτό ναι, τα άλλα όχι.

Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με το στελεχικό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ. Στο ΣΥΡΙΖΑ υπεραντιπροσωπεύεται ο δημόσιος τομέας: πανεπιστημιακοί, καθηγητές, δάσκαλοι, εργαζόμενοι δημοσίων οργανισμών, ΔΕΚΟ, συνταξιούχοι. Δεν ξέρω με ακρίβεια την αναλογία αλλά μου φαίνεται ότι πρέπει να είναι το 70% με 80% των στελεχών (μαζί με τα κομματικά στελέχη που πληρώνονται επίσης από το δημόσιο). Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να υπέστησαν μειώσεις στους μισθούς τους αλλά κατά βάση νιώθουν και είναι προστατευμένοι από το μινώταυρο της ανεργίας – που είναι το κύριο πρόβλημα της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Για να το πω απλά: οι άνθρωποι αυτοί, που από το 2010 έως σήμερα δεν έχουν πάψει να πληρώνονται, δεν έχουν νιώσει στο σβέρκο τους την καυτή ανάσα της ανεργίας, του μηδενικού εισοδήματος, της απλήρωτης ΔΕΗ και της εφορίας που κυνηγάει τους ανέργους με τεκμαρτή φορολογία. Γι’ αυτό και δεν είναι ριζοσπαστικοί. Αντίθετα, οι πιο πολλοί δραχμικοί (εκτός Πλατφόρμας) ΣΥΡΙΖΑίοι που γνωρίζω ή είναι άνεργοι, ή ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς δουλειά που χρωστάνε ή δουλεύουν αραιά και πού για κάτι ψίχουλα ή το παλεύουν με διάφορα αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα. Κι ακούς πολύ διαφορετικά πράγματα από τους μεν και από τους δε. Από τους μεν πχ. έχω ακούσει ότι πρέπει να διαφυλάξουμε το ευρώ για να μην κάνουμε το χατίρι των αμερικάνων που θέλουν να το διαλύσουν, ή για να μην χάσουμε τις καταθέσεις μας, ή για να μην φτωχύνουμε κι άλλο, ή για να μην κλείσουν οι πύλες της Ευρώπης και δεν θα μπορούν οι νέοι να πάνε μετανάστες αν δεν βρίσκουν δουλειά εδώ. Οι δε απλά θέλουν επανεκκίνηση.

Προσωπικά πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε τον ιστορικό του ρόλο ως αριστερά από το 2010, όταν αντί να κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να δει τι γίνεται με το νόμισμα και πού μπορούσε να μας πάει η παραμονή στο ευρώ και στο πρόγραμμα, αρνούνταν την ύπαρξη κρίσης. Αυτό τον ελιγμό τον βρίσκει μπροστά του τώρα που θέλει να κυβερνήσει και νιώθει ότι για να το κάνει πρέπει να γίνει συντηρητικός. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ασχοληθεί από τότε με το κεντρικότατο ρόλο του ευρώ στην κρίση, την έψαχνε να αντιληφθεί καλύτερα τι γίνεται στην Ευρωζώνη και έλεγε κάποιες αλήθειες, θα μπορούσε να έχει ζυμώσει τον κόσμο ώστε όταν το 2012 έγινε η γερμανική πρόταση να φύγουμε από το ευρώ με κάποια ανταλλάγματα, να είναι πιο εύκολο να γίνει δεκτή. Και όχι να κοκορεύεται ο Βενιζέλος ότι τάχα δεν μας έβγαλε από το ευρώ όταν του προτάθηκε. Διότι η χώρα πρέπει να βγει από το ευρώ για να υπάρξουν ελπίδες μείωσης της ανεργίας (ή αν θες το ευρώ πρέπει να διαλυθεί). Απλά μας νοιάζει αυτό να γίνει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.

Στην παραπάνω παράγραφο όταν λέω ΣΥΡΙΖΑ, εννοώ την ηγεσία και διάφορα κομμάτια της νομενκλατούρας, όχι τα μέλη. Για τα μέλη συμφωνώ με τον ΜΚ ότι είναι πολύ πιο προσηλωμένα σε αριστερές λογικές και ενδιαφέρονται πρωτίστως να εφαρμοστούν αριστερές πολιτικές χωρίς να κολλάνε στο νόμισμα.

Θα ήθελα να γράψω κι άλλα π.χ. για τις απογοητευτικές θέσεις του ΚΕΑ, αλλά κουράστηκα. Ίσως άλλη φορά.





Ανώνυμος είπε...

Κύριε με το όνομα που έχει κυριλλικούς χαρακτήρες.
Δεν σας απαντώ, επειδή όλα όσα θίγετε είναι εκτός θέματος (έκανε ή όχι πουστιές ο ΧΛ στο κείμενο του, όπως υποστηρίζει η ανάρτηση του μπλοκ που μας φιλοξενεί).
Επίσης, δεν σας απαντώ, επειδή η γενικόλογη διαδικτυακή αντιπαράθεση με μέλη ή οπαδούς του ΚΚΕ βρίσκεται εντελώς εκτός του πεδίου των ενδιαφερόντων μου.
Για την ενδιαφέρουσα παρέμβαση και ανάλυση του σχολιαστή με το αγγλόφωνο ψευδώνυμο δεν έχω να σημειώσω τίποτα, μια και δεν υποκρίνομαι τον ειδικό για το θέμα, ούτε με ενδιαφέρει η γενικότερη παρέμβαση στη διαμάχη μεταξύ της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ και των απόψεων των οπαδών της δραχμής, παρότι η πρό(σ)κληση του left με ανάγκασε να γράψω υπερβολικά πολλά για το ανούσιο αυτό θέμα). Παρατηρώ όμως,πως πέρα από την γενικότερη ανάλυση περί ΣΥΡΙΖΑ και νομισμάτων, επί του συγκεκριμένου και αυτός διαφωνεί με τους χαρακτηρισμούς του left για Θ.Π. και Χ.Λ.

Μ.Κ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Δεν είναι η πρώτη φορά που με τα γραφτά σου εδώ δείχνεις με φαντασμαγορικό τρόπο τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει ένας αριστερός με ελευθεριακές καταβολές ο οποίος έχει ενταχθεί σε κάποιο κόμμα —εν προκειμένω στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή είναι η περίπτωσή σου. Εμάς, επίτρεψέ μου, μας διασκεδάζει κάπως αυτό, μια και ποτέ δεν φάγαμε την παραμύθα ότι ένα κόμμα είναι κάτι σαν κίνημα (κάτι ανάλογο δηλαδή με το φεμινιστικό, το πολιτιστικό ή φιλοζωικό κίνημα) αντίληψη η οποία λίγο ή πολύ διαπερνά πολλούς Συριζαίους που τα έχουν κάνει όλα ίσωμα (μια και τα έχουν κάνει όλα νιανιά στο μυαλό τους). Κι έτσι, καθώς σε βλέπουμε να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, κάπου χαμογελάμε, αν και σε κατανοούμε. Χαμογελάμε γιατί δεν είναι δυνατόν να δικαιολογήσει κάποιος τα αδικαιολόγητα χωρίς να εκτεθεί. Και σε κατανοούμε γιατί όντως ένα κόμμα, ακόμα κι ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κίνημα. Αποτελεί μία οργάνωση με ιεραρχημένη δομή (‘‘σταλινική’’ θα έλεγε κάποιος αναρχοαυτόνομος) και τα μέλη πρέπει να την υπερασπίζονται. Άρα, να υπερασπίζονται και την ηγεσία.

Αυτό κάνεις κι εσύ (που άλλωστε, όπως έχεις δηλώσει εδώ, είσαι πιο ώριμος απ’ όσο ήσουν στα οργισμένα νιάτα σου και έχεις απαλλαγεί από πολλές ελευθεριακές αυταπάτες). Μόνο που το κάνεις προς υπεράσπιση ‘‘καμένων’’ καταστάσεων. Και, πίστεψέ με, το θέαμα που παρουσιάζεις δεν έχει την παραμικρή διαφορά (μα την παραμικρή όμως) από έναν σκληρό κομματικό τού ΚΚΕ, ο οποίος είναι έτοιμος να κρεμαστεί προκειμένου να πείσει ότι «βεβαίως και το Κόμμα ασκεί ενωτική πολιτική· απλώς, πασχίζει να ενώσει το λαό, όχι τα κόμματα»!

Ποια είναι η ‘‘καμένη’’ κατάσταση που υπερασπίζεσαι; Ότι οι ‘‘μπολσεβίκοι’’ τού ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρουν προς τα έξω τις συλλογικές αποφάσεις σχετικά με το νομισματικό. Μα ο ίδιος ο Λάσκος παραδέχεται πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, άσχετα αν, σαν καλός απατεώνας και ψεύτης, ισχυρίζεται ότι αυτό το κάνουν και οι δύο πλευρές. Λες και πήγε ποτέ ο Λαφαζάνης στην Αμερική να πει «το ευρώ είναι παρελθόν», το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που είπε ο Τσίπρας εκεί: «η συζήτηση για το ευρώ είναι υπόθεση των ιστορικών»!!! Ή λες και βγήκε ποτέ ο Στρατούλης στο MEGA να διακηρύξει πως η θέση τού ΣΥΡΙΖΑ είναι «Όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Όχι στο ευρώ. Τελεία.», όπως, απολύτως αντίστροφα, έκανε ο τρισάθλιος Σταθάκης!!!

Μα για κάτσε, μπερδεύτηκα! Ποια είναι η θέση σου; Είναι όντως αυτή, ότι οι συλλογικές αποφάσεις μεταφέρονται σωστά προς τα έξω; Μα όχι! Όχι! Γιατί σε προηγούμενο σχόλιό σου έχεις γράψει αυτό:

Η αλήθεια είναι πως οι δηλώσεις αυτές δεν λένε τίποτα για την εναλλακτική του κόμματος αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, η οποία εναλλακτική αποτυπώθηκε με υπέροχο τρόπο στις συνεδριακές αποφάσεις (δεσμευόμαστε ότι θα αναμετρηθούμε σε κάθε περίπτωση με την δυσμενέστερη έκβαση κ.λ.π.)!!!

Κι είναι και το άλλο που με μπερδεύει: Τι νόημα έχει ο αγώνας στον οποίο έχεις αποδυθεί, και σκοπεύεις να τον συνεχίσεις, για τον σεβασμό τών αποφάσεων από τα στελέχη που βγαίνουν στα ΜΜΕ, σεβασμό που εσύ, ένας ελευθεριακός αριστερός, θέλεις να επιβάλλεις με διοικητικά μέτρα (‘‘σταλινικά’’ θα έλεγε ένας αναρχοαυτόνομος κι εμείς θα διασκεδάζαμε γιατί στην προσπάθειά σου να τον αντικρούσεις θα ερχόσουν στα δικά μας ‘‘σταλινικά’’ λόγια);;; Αφού όλα είναι «ωραία και καλά» γιατί πρέπει να αναλωθείς σε μία τέτοια εκστρατεία και να καταντήσεις σαν εμάς: ένα μανιακός καλόγερος που ψάχνει τα κόμματα και τις άνω τελείες τών κομματικών αποφάσεων!

Δεν σε ‘‘στριμώχνω’’ άλλο, φίλε Μιχάλη. Δεν το θέλω. Κυρίως γιατί πιστεύω ότι δεν χρειάζεται. Κι εσύ καταλαβαίνεις και όλοι όσοι παρακολουθούν την κουβέντα μας. Το τι θα κάνετε γι’ αυτή την άθλια κατάσταση όσοι είστε κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ —είτε ως μέλη είτε ως οπαδοί και φίλοι— εξαρτάται από το κατά πόσο έχετε τη γενναιότητα να πάτε κόντρα στο ρεύμα τής πλεύσης που η ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ (με την ανοχή τής μειοψηφίας, να το πούμε καθαρά αυτό!) επιβάλλει πραξικοπηματικά στο κόμμα.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Μερικά λόγια τώρα για την αντίκρουση εκ μέρους σου των όσων ‘‘ορέων’’ εντόπισα στο άρθρο τού Λάσκου σ’ αυτή την ανάρτηση.

‘‘Ξεπετάς’’ τις επισημάνσεις μου, όμως: αλλού δεν διάβασες προσεκτικά τι γράφω και είσαι εκτός θέματος, κι αλλού επιδίδεσαι σε ‘‘συνδικαλιές’’. Τα παίρνω με τη σειρά της δικής μου αρίθμησης στην ανάρτηση, μια και την ακολουθείς.

1. Σημειώνεις ότι κι εγώ επικρίνω την Ίσκρα για την αναδημοσίευση, (παραλείποντας όμως να πεις ότι εκείνο για το οποίο την επικρίνω είναι επειδή την έκανε χωρίς μια συνοδευτική εισαγωγή), αλλά δεν μας λες τίποτε για την αξιοποίηση αυτού τού άσχετου ζητήματος από τον Λάσκο, προκειμένου να απαξιώσει την ΑΠ. Δεν μας λες τίποτε για την ταμπακιέρα τής κριτικής μου δηλαδή! Έκτακτα!

2. Έχεις αναπτύξει εκτενώς την άποψή σου μόνο που αυτή δεν είναι μία, όπως εξήγησα παραπάνω. Έγραψα για τον Δραγασάκη ότι παίζει ξύλο με τον εαυτό του κι ακόμα δεν ξέρει με ποιανού το μέρος, αλλά, νομίζω, κι εσύ δεν πας πίσω.

3. Οφείλω να το παραδεχθώ. Με την ανοησία που δέρνει και τους ‘‘μενσεβίκους’’, δεν αποκλείεται η αναφορά «ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση» να έφυγε από την πολιτική απόφαση με δική τους πρόταση. Αλλά σ’ αυτό το σημείο, για να σε ρωτήσω και το άλλο, για να ’χω το καλό ρώτημα (περιμένοντας μία καθαρή απάντηση):

Γιατί, προκειμένου να γλυτώσουμε όλοι από τέτοιες συζητήσεις, δεν σκέφτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ να γράψουν, αντί για όλες αυτές τις περιφραστικές και δισήμαντες διατυπώσεις («χειρότερη έκβαση», «όλα τα όπλα», «οποιαδήποτε όπλα» κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.) που μπορεί ο καθένας να τις γυρνάει κατά το κέφι του σαν το κάρο τού Χόντζα όπου γουστάρει, γιατί δεν σκέφτηκαν να γράψουν το απλό: «θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα όπλα συμπεριλαμβανομένου και αυτού τής εισαγωγής εθνικού νομίσματος»; Είναι χαζοί ή ξέμειναν από λέξεις, φίλε Μιχάλη;;;

4. Αυτό που λέγαμε εδώ είναι το εξής απλό (παρά το μπουρδούκλωμα που επιχειρεί ο Λάσκος):

Τα όσα αναφέρονται στο επίμαχο σημείο αφορούν στην Ελλάδα και ειδικότερα στην περίπτωση που η τοπική Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) φάει τα μούτρα της σε ευρωπαϊκό (Διευθυντήρια Βρυξελών, Τρόικες, Μόικες και δεν συμμαζεύεται). Τι δουλειά έχει να χώνει ο Λάσκος εκεί το «ευρωπαϊκό επίπεδο»; Αφού τα όσα σχετικά περιγράφει η Πολιτική Απόφαση ισχύουν για την περίπτωση που οι θεσμοί τού «ευρωπαϊκού επιπέδου» πουν στον σκληρό (στα χαρτιά και στα λόγια μέχρι στιγμής) νέο διαπραγματευτή ΣΥΡΙΖΑ take it or leave it.

5. Η ουσία τής κριτικής μου για την υπενθύμιση που φροντίζουν να κάνουν οι αριστεροί ευρωπαϊστές «καμιά αυταπάτη για τη δραχμή» όταν έρχεται η κουβέντα στο καμιά θυσία για το ευρώ συνοψίζεται σε αυτό που σου έγραψα σε ένα προηγούμενο σχόλιο («Επί τής ουσίας είναι μία αφόρητη κοινοτοπία, ένα άδειο πουκάμισο, μία μαλακία και μισή!») και σε αυτό που γράφω σε τούτη την ανάρτηση («Διότι δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αποδοχή τού υπάρχοντος (ή σε μία νομισματική λύση που θα υιοθετεί το νόμισμα των Ελοχίμ!)». Το πρώτο το προσπέρασες. Δεν απορώ που απορρίπτεις το δεύτερο. Πολύ περισσότερο επειδή προσπέρασες και αυτό το σχετικό που γράφω παρακάτω, στο 8:

«όντως το νόμισμα δεν ορίζει από μόνο του μια πολιτική υπέρ τών εργαζομένων. Μόνο που αυτό δεν ισχύει μόνο για τη δραχμή. Ισχύει για κάθε νόμισμα!».

Συνέχισε, φίλε Μιχάλη, να μην προσπαθείς να καταλαβαίνεις το τι λέω (ή να προσποιείσαι πως δεν καταλαβαίνεις και όταν στο λέω να ισχυρίζεσαι πως κάνω δίκες προθέσεων), αν έτσι θέλεις. Δεν μπορεί να προχωρήσει ο διάλογος όμως έτσι.

6. Δεν εντόπισα κάποια απάντηση για αυτό το σημείο που την έδωσες στον Φιλίστορα. Μάλλον έχεις κάνει κάποιο λάθος.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


7. Σε αυτό το σημείο θυμίζαμε το κορυφαίο ιστορικό συμβάν διεθνιστικής αλληλεγγύης (εμφύλιος Ισπανίας) στην κατακομματιασμένη και σπαρασσόμενη Ευρώπη τού μεσοπολέμου. Θέλοντας προφανώς να πούμε το αυτονόητο: η θεσμοθετημένη σύνδεση δύο ή περισσότερων κρατών σε μία υπερεθνική ολοκλήρωση δεν είναι ικανή συνθήκη για τη την αλληλεγγύη μεταξύ τών υποτελών τάξεων. Στην περίπτωση της Ισπανίας δεν ήταν ούτε καν αναγκαία!

Διαβάζοντας όμως την απάντησή σου επ’ αυτού συνειδητοποίησα ότι έκανα πλάκα (διαφορετικά πρέπει να δεχθώ ότι μέσα στη μανία μου σκαρφίστηκα ανύπαρκτα ιστορικά γεγονότα… ;-) ).

8. Μένω ενεός με τα όσα λες. Ξαναδιάβασε τι γράφω εγώ σ’ αυτό το σημείο. Για την ώρα, δεν έχω τίποτε άλλο να πω. Αν μου απαντήσεις ότι και μετά τη δεύτερη ανάγνωση εμμένεις στην ίδια άποψη, έχω να πω κάμποσα. Και δεν θα είναι για καλό… ;-)

9. Η μοναδική απειλή (ξεθυμασμένη αρκετά πια, αλλά απειλή) για τη Νέα Ιερά Συμμαχία είναι το να τα σπάσεις μαζί της. Γι’ αυτό και το πρώτο που ρώτησε ο Ρεν τον Τσίπρα είναι αν «επιθυμεί να βρίσκεται εντός ευρωπαϊκού πλαισίου». Με χαρτοπαικτικούς όρους τον ρώτησε «σκοπεύετε να παίξετε τα ρέστα σας, κύριε Πρόεδρε;». Και ο Τσίπρας στην πραγματικότητα τι τού απάντησε; Του απάντησε το εξής: «Δεν αφήνεις τις μαλακίες, ρε Όλι; Δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δεν σκοπεύουμε να παίξουμε τα ρέστα μας; Τι έλεγα εγώ ο πούστης στο Τέξας, και στέγνωσε το στόμα μου να μιλάω τόση ώρα; Μέχρι και τα ‘‘αμερικανάκια’’ το κατάλαβαν! Εσύ, ακόμα;». Όλα τα υπόλοιπα που είπε ο Τσίπρας, τα «καλά κουράγια» και άλλες τέτοιες χάντρες για ιθαγενείς και για τους νεολαίους τού ΣΥΡΙΖΑ, ήταν σαν τις μαγκιές τού Χατζηχρήστου στις παλιές ελληνικές ταινίες: «κρατάτε με, θα τον δείρω»! Κι εσύ μου λες να θαυμάσω τον Τσίπρα επειδή τάχα τα έκανε όλα πουτάνα; Άσε με, ρε Μιχάλη, να χαρείς ό,τι αγαπάς!

10. Επειδή το ήθελε η κουβέντα, το έχω καλύψει στην αρχή τού σχολίου μου. Να ξαναβάλω όμως εδώ ένα απόσπασμα προς εμπέδωση:

Ποια είναι η ‘‘καμένη’’ κατάσταση που υπερασπίζεσαι; Ότι οι ‘‘μπολσεβίκοι’’ τού ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρουν προς τα έξω τις συλλογικές αποφάσεις σχετικά με το νομισματικό. Μα ο ίδιος ο Λάσκος παραδέχεται πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, άσχετα αν, σαν καλός απατεώνας και ψεύτης, ισχυρίζεται ότι αυτό το κάνουν και οι δύο πλευρές. Λες και πήγε ποτέ ο Λαφαζάνης στην Αμερική να πει «το ευρώ είναι παρελθόν», το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που είπε ο Τσίπρας εκεί: «η συζήτηση για το ευρώ είναι υπόθεση των ιστορικών»!!! Ή λες και βγήκε ποτέ ο Στρατούλης στο MEGA να διακηρύξει πως η θέση τού ΣΥΡΙΖΑ είναι «Όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Όχι στο ευρώ. Τελεία.», όπως, απολύτως αντίστροφα, έκανε ο τρισάθλιος Σταθάκης!!!

11. Εδώ από την απάντησή σου μου έλειψε το εξής: Ένα κιχ κριτικής για αυτό που μας λέει ο Λάσκος ( η ασθένεια είναι ανίατη, άρα, μάγκες, μη μου ζητάτε να σηκώσω τα μανίκια για να τη διορθώσω)! Δεδομένου ότι εσύ μάς δήλωσες πως έχεις παλέψει και θα συνεχίσεις να παλεύεις ώστε να μπει κάποια τάξη στο μπουρδέλο (μην προσβληθείς, οι ίδιοι οι Συριζαίοι έτσι χαρακτηρίζουν το κόμμα τους όταν είναι κλειστά τα μικρόφωνα…), δικαιούμε να πω ότι τέτοια εφαρμογή ‘‘δημοκρατικού’’ συγκεντρωτισμού θα τη ζήλευε και ο Κουτσούμπας! ;-)


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

Αντί επιλόγου

Φίλε Μιχάλη, ελεύθερα! Μπορείς να με χαρακτηρίζεις όπως θέλεις. Ούτε ο πρώτος θα είσαι, ούτε ο τελευταίος. Ξέρεις πόσο χειρότερα έχουμε ακούσει εδώ (και αλλού); Από Μανιαδάκια και κρυπτορατσιστές, μέχρι ύποπτοι για μίσθαρνα όργανα του ΔΟΛ και της ΕΥΠ! (Μάνι-μάνι, λίγο παρακάτω από εσένα κάποιο ‘‘σαΐνι’’ διείδε ότι παίζει και το ενδεχόμενο να βγάζω το ψωμί μου υπονομεύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ…) Γι’ αυτό σού λέω. Σιγά μη στάξει η ουρά τού γαϊδάρου, επειδή με χαρακτηρίζεις μανιακό και καλόγερο του μεσαίωνα, ή ηθικολόγο και εμμονικό σαν τον Λασκαράτο και τον Ροΐδη και άλλα παρόμοια. Και σου προτείνω και το άλλο: Συνέχισε να μας διαβάζεις και να συζητάς μαζί μας. Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα αποδειχθεί η ορθότητα των εκτιμήσεών σου για μένα και θα βγει από τη μέση ένας ακόμα «εχθρός τού Κόμματος». Παρντόν. Του κόμματος ήθελα να γράψω. Ξέχασα ότι εσείς δεν το γράφετε με κάπα κεφαλαίο, μόνο το ΚΚΕ. Ξέχασα, αλλά κι εσύ με μπέρδεψες λίγο, ρε παιδί μου, για να τα λέμε όλα! ;-)


Τα λέμε


ΥΓ Διαπιστώνω κι άλλο διχασμό. Σε (λίγο) προηγούμενo σχόλιό σου είπες πως διάβασες τις αναρτήσεις μας που σου συστήσαμε, τις κατανόησες και συμφωνείς με το πνεύμα τους. Τώρα έγινα δραχμολάγνος; Κι αυτό το προηγούμενο «διάβασα, κατανόησα, συμφωνώ» έγινε «ανέγνων, έγνων, κατέγνων»; Ε τότε σού αξίζει:

Άνέγνως αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως ουκ αν κατέγνως»…

ΥΓ2 Ώστε οι καυγάδες που κάνουμε με την ηγετική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ είναι για το νομισματικό κι όχι για το διαρκές πραξικόπημα που διαπράττει; Το δεύτερο το χρησιμοποιούμε απλώς ως πρόσχημα, ας πούμε; Κάνεις μέγα λάθος. Και είναι μεγάλη πιθανότητα να το κάνεις γιατί δεν έχεις κατανοήσει τα εξής:

Ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ τής υπαρκτής (καπιταλιστικής) ΕΕ. Δουλεύει εναντίον της. Οι ‘‘μενσεβίκοι’’ αυτό το ξέρουν. Αλλά είναι ανίκανοι(;) να το επεξεργαστούν πολιτικά και να ‘‘στρίψουν’’, αφήνοντας και το χρόνο να δουλέψει υπέρ τους. Προτιμάνε να επαναλαμβάνουν τα γνωστά τροπάρια και αφήνουν απροστάτευτες τις συλλογικές αποφάσεις που κι έτσι όπως είναι μια χαρά επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να κρατάει επαφή με αυτή την τάση. Οι ‘‘μπολσεβίκοι’’, πιο ξύπνιοι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξέρουν πού πάει το πράγμα. Και φυσικά, τους πιάνει ανατριχίλα. Γι’ αυτό και κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να στρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έχουν οι άνεμοι, να τον αποκόψουν από το ρεύμα (που ήδη το έχουν βαφτίσει «εθνικιστικό» —και πάνε να του δώσουν και το δεύτερο όνομα του «ακροδεξιού»). Όλα αυτά όμως δεν αλλάζουν τους ανέμους. Ακριβώς όπως και ο πνιγμένος δεν σώζεται επειδή πιάνεται από τα μαλλιά του…

LeftG700 είπε...

Φίλε Ευρωάνεργε, σε καλωσορίζω εδώ.


Θα ήμουν ανόητος αν είχα την απαίτηση από τους αναγνώστες το συχνό ύφος μου. Ο καθένας κρίνεται για τα πάντα κι έτσι θα κριθώ κι εγώ. Ποντάρω τα πάντα στο να μην υπάρχει κόλαση! ;-)

Για τα καλά σου λόγια σε ευχαριστώ. Για όσα συμφωνούμε πάλι δεν χρειάζεται να πω κάτι (μπορεί να μας κατηγορήσουν ότι ευλογούμε τα γένια μας… ;-) ).

Δυο-τρεις σκέψεις απ’ αφορμή κάποια σημεία του σχολίου σου.

1. Όλη η ιστορία τής ευρωπαϊκής σύγκλισης, από την αρχή της εννοώ, από την ΕΚΑΧ ακόμα, ήταν ένα ναρκοθετημένο πεδίο για την ευρωπαϊκή Αριστερά. Δεν χρειάζεται να κάνουμε καμιά αναδρομή, να θυμηθούμε τις στοχεύσεις τού εγχειρήματος, τα συμφέροντα που το προώθησαν, αυτά που το αγκάλιασαν ή προσκολλήθηκαν στη συνέχεια κ.λπ. Δεν χρειάζεται. Τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως εξελίχθηκαν και φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.

2. Ο μόνος τρόπος για να παρουσιάσει κάποιος αριστερός την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως ένα ειδυλλιακό λιβάδι με λουλούδια ήταν να κάψει όλα τα παλιά βιβλία ως αχρείαστα και ξεπερασμένα από τα πράγματα πια και να αρχίσει να λέει με το πιο σοβαρό ύφος τού κόσμου ένα κάρο μαλακίες. Αυτό γινόταν φαντάζομαι εξ αρχής, αυτό εξακολουθεί και γίνεται και τώρα. Κι έτσι όλα μα όλα τα επιχειρήματα των «αριστερών ευρωπαϊστών» είναι είτε ιδεολογήματα (στην καλύτερη περίπτωση) είτε φτηνά παιχνιδάκια για παιδιά που πουλιόντουσαν στα πανηγύρια τής ελληνικής επαρχίας τη δεκαετία τού 50.

3. Όλα, εκτός από αυτό που αναφέρεις εσύ: τις δυσκολίες τής διαδικασίας αποσύνδεσης. Δυσκολίες που κατά τη γνώμη μου δεν οφείλονται μόνο σε οικονομοτεχνικά ζητήματα, αλλά και στο γεγονός ότι από τη μεταπολίτευση και μετά οι Έλληνες μεγάλωσαν με το όραμα της Ευρώπης. Όχι και τόσο παραδόξως, οι αριστεροί ευρωπαϊστές εξακολουθούν και αρνούνται να ποντάρουν πολλά λεφτά σε αυτό το μοναδικό πόιντ που έχουν και προτιμούν να επενδύουν σε αέρα κοπανιστό σε επαναστατική συσκευασία. Φαντάζομαι πως αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους:

α) Ξέρουν ότι το να πουν «Ωραία, ας πούμε ότι συμφωνούμε. Πώς θα το κάνουμε;» είναι ένα πρώτο βήμα υποχώρησης. Το οποίο μπορεί να αποδειχθεί και μοιραίο αφού θα μπουν σε συζητήσεις κι εκεί (ποιος ξέρει;) μπορεί να επιβεβαιωθεί για μία ακόμα φορά πως «όλα γίνονται εκτός απ’ τού σπανού τα γένια».

β) Η επίκληση τεχνικών δυσκολιών χαλάει το επαναστατικό προφίλ τους. Το οποίο το χρειάζονται απεγνωσμένα. Περισσότερο κι από όσο χρειάζεται ένας γυμνός κάποιο φύλλο συκής.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


4. Κι εμείς έχουμε ακούσει τις μουρμούρες κάμποσων Συριζαίων. Αλλά είναι ανοργάνωτες, χωρίς επεξεργασία, περισσότερο γκρίνια παρά συγκροτημένη αμφισβήτηση. Επιπλέον κι αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ο ηγετικός πυρήνας τής ΑΠ είναι για κλάματα… Δεν ξέρω, φίλε μου. Περισσότερο πιθανό βλέπω να επικρατήσει η τάση «θα κάτσω σπίτι, θα μείνω σπίτι» παρά η επιθυμία να βάλουν πλάτη να στρίψει το καράβι.

5. Συμφωνούμε με την αδρή περιγραφή τής κοινωνικής σύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ. Να σημειώσω μόνο κάτι που ασφαλώς δεν φαντάζομαι να αγνοείς. Ένα σημαντικό τμήμα του εκτός δημοσίου τομέα πολιτικού προσωπικού είναι εξωστρεφές και με διεθνείς προσανατολισμούς και στοχεύσεις. Π.χ.: εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό ή ακαδημαϊκοί (η μισή Κυριακάτικη Αυγή γράφεται από την academia και τα περισσότερα στελέχη κάτω τών 32 κάνουν μεταπτυχιακά υπό την επίβλεψη των πανεπιστημιακών τού χώρου).

6. Μη μου μιλάς για ΣΥΝ και Μάαστριχτ! ;-) :-) Και, τέλος

7. Έχουμε καταλήξει ότι η (μόνο ‘‘στα χαρτιά’’ ισχύουσα βέβαια) γραμμή τού ΣΥΡΙΖΑ από το τέλος τού 2011 και μετά (Προτεραιότητα το ευρώ, αλλά όχι μονόδρομος) είναι η καλύτερη δυνατή υπό τις παρούσες συνθήκες πολιτική πλατφόρμα και πλαίσιο δράσης. Ξεχωρίζει ως κύριους τους παρακάτω λόγους:

α) Επιτρέπει να συσπειρώνεις κόσμο χωρίς προαπαιτούμενα καταδίκης ή αποδοχής τού ευρώ.

β) Δίνει τη δυνατότητα συνεχούς και ανοιχτού διαλόγου με ευρέα στρώματα για όλα τα σχετικά ζητήματα, μέσα από τον οποίο διάλογο μπορεί να προκύψει η περίφημη κρίσιμη μάζα όχι απλών ψηφοφόρων που θα σκορπίσουν με το πρώτο ανάποδο φύσημα του αέρα, αλλά συνειδητοποιημένων πολιτών που θα βάλουν πλάτη στα δύσκολα. Φυσικά, το κλειδί σε έναν τέτοιο διάλογο είναι η ειλικρίνεια. Μόνο έτσι θα πείσεις και μόνο έτσι θα προετοιμάσεις τον κόσμο δια παν ενδεχόμενο, εξηγώντας παράλληλα γιατί είναι αναπόφευκτο σε βραχυπρόθεσμη ή και μεσοπρόθεσμη βάση (συμφωνούμε κι εδώ) τα πράγματα θα επιδεινωθούν πριν αρχίσουν να βελτιώνονται.

γ) Διευκολύνει το πλησίασμα της κατακερματισμένης Αριστεράς (ή, αν προτιμάς αντίστροφα, δυσχεραίνει την επιχειρηματολογία τών κάθε είδους και προέλευσης αριστερών ανθενωτικών —δεν φαντάζομαι να έχεις την εντύπωση ότι οι μόνοι ανθενωτικοί είναι οι του ΚΚΕ…).

Γίνονται όλα τα παραπάνω στον ΣΥΡΙΖΑ ή σχεδιάζεται να αρχίσουν να γίνονται κάποια στιγμή άμεσα; Μα ναι, ασφαλώς! Ασφαλώς και ατυχώς: Μόνο ‘‘στα χαρτιά’’, όπως ήδη ανέφερα.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Παρά το ότι συνταξιοδοτήθηκα, παρακολουθώ κάποιες φορές αυτό το blog.
Ππαρουσίες σαν του euro unemployed δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Πρόκειται για παρεμβάσεις που εκφράζουν τον μέσο κοινό τόπο της πλειοψηφίας των κάθε είδους αριστερών. Σε τέτοια βάση θα μπορούσε δυνητικά να συντεθεί η προγραμματική συμφωνία της όλης αριστεράς - ή έστω, σχεδόν όλης - αν βέβαια έλειπαν οι μανίες, τα κολληματα και τα γαντζώματα, των κάθε είδους επώνυμων της επετηρίδας.

Θα ήθελα όμως να τονίσω ότι αρκετά με την κρτική απόψεων ορισμένων ¨καθοδηγητικών” προσώπων του Συριζα, και ας μπει τουλάχιστον μια ανάπαυλα στον προσωπικό σχολιασμό αυτών των “επιλέκτων” της επετηρίδας του. Όχι μόνο κινδυνεύει να παρεξηγηθεί από κάποιους φουριόζους ως προσωπική εμπάθεια, αλλά κυρίως γιατί δεν είναι παραγωγική.
Δεν είναι καθόλου παραγωγικό να εξαντλείται κανείς στην κριτική απόψεων όπου διαπιαστώνεται κατ επανάληψη πως δεν στέκουν στην μεθοδική κριτική του λόγου.
Δεν είναι παραγωγικό γιατί σήμερα πλέον η κοινή βάση για να πάμε παραπέρα προσφέρεται εύκολα και αβίαστα, από παρεμβάσεις όπως π.χ. του euro unemployed. Δεν δικαιολογείται η ασύμμετρη προσκόληση στην κριτική, χωρίς γόνιμη συζήτηση για το τι πρέπει να σκεφτούμε, τι να προτείνουμε, και πως να συνεννοηθούμε για να προχωρήσουμε παρακάτω.Θα είχε νόημα ίσως ένας ευθύς και ιστότιμος διάλογος με αυτούς τους καθοδηγητές της επετηρίδας, αν πράγματι μπορούσε να είχε γίνει όσο ήταν καιρός. Ωστόσο μετά από αρκετές εμπιρίες θα πρέπει να είναι σαφές πως αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο ευθύς και ισότιμος διάλογος θέλει τουλάχιστο δύο, που να είναι και οι δύο με πρόθεση ευθύτητας και ισοτιμίας
(Δεν εννοώ βέβαια κάποιον σεβαστό επώνυμο που σχολιάζει εδώ δηλώνοντας τέτοια πρόθεση, αλλά δυστυχώς παραμένει με περισσό κόλλημα σε κάποια κλισέ, που δεν θα ήθελα να αναλύσω τώρα, - και φυσικά καθόλου δεν θα ήθελα να τον υποτιμήσω. Εξάλλου από ότι καταλαβαίνω μάλλον δεν είναι και τόσο της επετηρίδας, ακόμη...)

Προφανώς η ηγεσία ευθύνεται για ασυναρτησίες σαν αυτές που περιγράφω στο ΥΓ παρακάτω, (μιμούμενος την άγονη κριτική).
Και εδώ καλό είναι να θυμούνται όλοι οι σεβαστοί επώνυμοι και ανώνυμοι πως από τα αρχαία χρόνια την καθοριστική ευθύνη για κάθε δυσμορφία, αν-αποτελσματικότητα και α-δημοκρατία, την έχει η ηγεσία και η πλειοψηφία - και όχι η μειοψηφία!
Αλλά ας δούμε όμως τι λένε οι άλλοι. Τι ποιο συγκεκριμένο και άμεσα χρήσιμο λέει για παράδειγμα η ΑΠ, το σχέδιο Β, η ανταρσυα κλπ;
Έχουν κάνει κάποιες επεξεργασίες και προβλέψεις των σεναρίων, και πρόνοιες των όρων, ή έστω απτά βήματα δημιουργίας των όρων, ή εξαντλούνται στο ότι ¨πρέπει να γίνουν επεξεργασίες”, ότι “οφείλουμε να”, ότι “αγωνιζόμαστε για¨ κ.ο.κ.;
Έχουν υπόψη τους ότι ακόμη και οι επεξεργασίες είναι σχεδόν άχρηστες, εάν δεν έχουν βρει τρόπο να συνενώσουν τις δυνάμεις και να συναλλαγούν με λαϊκό τρόπο και έκφραση με τις λαϊκές μάζες, και εκεί να διδάξουν και να μάθουν, να μπολιάσουν και να βελτιώσουν και τις επεξεργασίες; Ας μην πιάσουμε εδώ και το Κκε στο στόμα μας, καθώς ούτε αυτό θα το ήθελε, αφού δεν έχει σχέση με τους αριστερούς όπως λέει, αλλά και ο σχετικός διάλογος με αυτούς τους συντρόφους δεν έχει αποδειχθεί παραγωγικός.

Αν δεν μπορεί η κάθε είδους αριστερά να περάσει από την κριτική στη συνένωση δυνάμεων, στην επεξεργασία πρότασης για αυτή τη δεδομένη συγκυρία, στην λαϊκή έκφραση και γλώσσα, στη διείσδυση στις λαϊκές μάζες, τότε δεν θα φταίει μόνο η ηγεσία του Σύριζα και οι πεπερασμένοι “επίλεκτοι΄της επετηρίδας της Αυτοί κάνουν αυτό που ξέρουν και μπορούν. Ας δούμε τι κάνουν οι άλλοι, αλλά και τι κάνουμε εμείς.
Ήδη είναι αργά, ίσως πολύ αργά. Αν συνεχίσει η άγονη προσκόληση στην επεναλαμβανόμενη κριτική, χωρίς το τι να κάνουμε, ποιοί να το κάνουμε, τώρα να το κάνουμε και σε μαζική λαϊκή κλίμακα να το κάνουμε, δεν θα φταίει μόνο ο Σϋριζα (και το Κκε)

Συνταξιούχος
(συνέχεια στο ΥΓ)

Ανώνυμος είπε...

Συνταξιούχος

ΥΓ (παραδειγματικής αγονης κριτικής)
Ο σύριζα δεν θέλει να απαντήσει στο πως μπορεί να είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει “κάθε διαθέσιμο” τρόπο απέναντι στην σχεδόν (1000%) σίγουρη ¨περίπτωση” εκβιασμών, ούτε να δικαιολογήσει από που κι ως που ελπίζει πως ¨ο λαός θα στηρίξει” τη (1000%) σίγουρη ρήξη, χωρίς καμία προετοιμασία, περιγραφή, πρόνοια, οργάνωση, ή οτιδήποτε σχετικό. Επίσης όλα αυτά τα υποτιθέμενα “διεθνιστικά”, ξεχνούν την διαστρωμάτωση και τον ακόμη αποικιακό χαρακτήρα του διεθνή καταμερισμού, βλέπε ιμπεριαλισμού, ενώ ισχυροποιούνται και καθόλου δεν καταργούνται λίγα ισχυρά κράτη έναντι των υπολοίπων μπανανιών. Η εκφραζόμενη απέχθεια απέναντι στους ¨εθνικούς ανταγωνισμούς” καταντά κοσμοπολιτισμός, όταν αδυνατεί να αναγνωρίσει ταυτοχρόνως, πως για εντελώς αντικειμενικούς λόγους, τα περιθώρια ταξικών συμμαχιών μεταξύ των εργαζόμενων του πλούσιου βορά και των εργαζόμενων των “αποικιών” χρειάζονται ριζικές αναταράξεις προκειμένου να αποκτήσουν κάποια ισχυρή αντικειμενική βάση (και υποκειμενική έκφραση). Ο δογματισμός των πρόσφατων σχετικών αναλύσεων του ΚΚΕ συναγωνίζεται εδώ τον δογματισμό των συνεχιστών του “ΚΚΕεσωτερικού”, με το ¨κομμουνιστικό” προκάλυμα της Β πανελλαδικής (χα!)

Ανώνυμος είπε...

Φίλε left
ευχαριστώ για τη κατανόηση. Με ενημερώνεις ότι συμβάλω σε κάποια διανοητική απόλαυση σου, μέσα από την προσπάθεια μου να αποκτήσει αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά ένας οργανισμός που από τη φύση του δεν μπορεί παρά να είναι εξουσιαστικός.
Δεν παρεξηγούμαι καθόλου για αυτό. Νομίζω όμως, πως αυτό που βρίσκεται πίσω από τα φιλικά (έτσι τα εισπράττω) πολιτικά πειράγματα σου είναι μια βεβαιότητα περί των οργανωτικών που δεν νομίζω ότι αντιστοιχεί στην κρίση του φαινόμενου του πολιτικού κόμματος, η οποία στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν σχετίζεται τόσο με γραμμές, κεντρικές κατευθύνσεις κ.λ.π. όσο με κάτι πολύ πιο δομικό που θα μπορούσα, πρόχειρα και ατελώς, να περιγράψω ως κρίση του τριτοδιεθνιστικού μοντέλου κόμματος και των μοντέρνων και μεταμοντέρνων παραλλαγών του. Για την υπέρβαση αυτής της κρίσης δεν έχουμε ολοκληρωμένες απαντήσεις, φοβάμαι όμως ότι εσύ δεν υποψιάζεσαι καν τα ερωτήματα. Νομίζω πως η πορεία υπέρβασης αυτής της κρίσης θα σημαδευτεί από την επικράτηση ιδεών, πειραματισμών, στοιχείων της κουλτούρας που διαχρονικά ανέδειξε ο ελευθεριακός χώρος (άμεση δημοκρατία, περιορισμός των επαγγελαματιών της πολιτικής κ.λ.π.) Η επικαιροποίηση αυτών των συμβολών μέσα από τα αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας έχει επηρεάσει ήδη σημαντικά την ατμόσφαιρα που επικρατεί στα κόμματα της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς. Γνώμη μου είναι πως η γείωση αυτής της κουλτούρας σε τμήματα του μαχόμενου λαού, όπως συνέβη στο εκπληκτικό κίνημα που ήρθε από το μέλλον των Ελλήνων αγανακτισμένων, είναι ο παράγοντας που θα βοηθήσει καταλυτικά στην μετατροπή της από γενικόλογη κουλτούρα και ατμόσφαιρα σε σύνολο πρακτικών κανόνων και ρυθμίσεων, για χρήση από κινήματα και κόμματα. Κάπου στη μέση αυτής της πορείας θα υπάρχουν κόμματα που θα λειτουργούν περισσότερο ως κινήματα και κινήματα που θα θέτουν στρατηγικά ζητήματα που παλιότερα ανήκαν στην δικαιοδοσία των κομμάτων.
Βεβαίως, η πορεία αυτή (αν υπάρξει, μπορεί τα κόμματα να εκφυλιστούν εντελώς) θα είναι αντιφατική, διαλεκτική και αυτό θα βασανίζει, αντιεξουσιαστές και άλλους ταλαίπωρους.

Μ.Κ.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

H εμμονή σου όμως φίλε left με την τήρηση της γραμμής είναι τόσο καταλυτική μέσα σου που δεν σε αφήνει ελεύθερο, ακόμα και όταν πας να χαλαρώσεις.
Με ρωτάς, με φιλική περιπαιχτική διάθεση, γιατί αγωνίζομαι να πάψει να λέει ο καθένας ότι γουστάρει στα ΜΜΕ, αφού θεωρώ πως όλα είναι μια χαρά στο σχετικό με τα νομίσματα ζήτημα. Δεν σου περνάει από το μυαλό πως το θέμα μου είναι οι δηλώσεις Λαφαζάνη πως δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε, οι βλακείες της Γαιτάνη για την Μακεδονία, οι ανοησίες του Τατσόπουλου για την απλή αναλογική, οι εκτός γραμμής δηλώσεις του Σταθάκη για τα διόδια και το Ελληνικό, οι συχνοί παραλογισμοί του Παναγούλη, οι διαφοροποιήσεις του Γλέζου και της Κωνσταντοπούλου, η δυσκολία της βουλευτίνας Ηλείας να καταδικάσει τους εγκληματίες ρατσιστές της Μανωλάδας και πολλές άλλες αντίστοιχες μαλακίες.
Φαίνεται πως στο μυαλό σου η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζεται σε ένα θέμα. Τηρούνται οι γραφές για το ευρώ και τη δραχμή ? Αυτό είναι το άγιο δισκοπότηρο σου και όλα τα άλλα να πάνε να γαμηθούν. Για αυτό σου είναι αδιανόητο το να αντιληφθείς πως κάποιος δεν θεωρεί ότι αυτό είναι το κορυφαίο ζήτημα. Για αυτό δεν πιστεύεις πως μπορεί ένας συνομιλητής σου που δρα στον ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει πρόβλημα με το κόμμα του για αυτό το θέμα και παράλληλα να θεωρεί ότι υπάρχουν πολύ σημαντικότερα ζητήματα στα οποία το κόμμα του δεν πάει καλά.
Εκεί αποδίδω και το ακραίο πείραγμα σου όπου λες ότι μοιάζω με μέλος του ΚΚΕ που υποστηρίζει πως το Κόμμα είναι ολόσωστο (βρες μου ένα μέλος του Κόμματος, όχι βέβαια από τους Φλωρακικούς της Νέας Σποράς που να χρεώνει στο ΚΚΕ τόσα προβλήματα, όσα εγώ στον ΣΥΡΙΖΑ και θα προβληματιστώ με τον παραλληλισμό σου)
Μου είναι πολύ κουραστικό να επανέλθω σημείο προς σημείο στα 11 σημεία της κριτικής σου και στις ανταπαντήσεις σου πάνω στα σχόλια μου για αυτές . Ίσως αύριο επανέλθω. Προς το παρόν να σου πω μόνο πως στο σημείο 11, έχω ήδη γράψει πως στον ΧΛ αντιστοιχεί το ίδιο μερίδιο ευθύνης με τα εκατοντάδες μεσαία και ανώτερα στελέχη του που ανέχονται αυτήν την κατάσταση . Μην ξεχνάς πως ο ΧΛ συνήθως είναι εκτός Πολιτικού Γραφείου (επι ΣΥΝ) ή Κεντρικής Γραμματείας (τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ) και η όποια αυξημένη βαρύτητα των απόψεων του αφορά σε οικονομικά και όχι οργανωτικά θέματα.
Τέλος, το πρώτο κομμάτι του επιλόγου σου περί εχθρού του κόμματος κ.λ.π. μου είναι ακατανόητο.
Για το ΥΓ 1.
ΟΚ παρασύρθηκα, ξέχασα προς στιγμή το μέγεθος του κολλήματος σου και διολίσθησα στην μόνη ορθολογική (για το δικό μου μυαλό) ερμηνεία πως είσαι, όπως ακριβώς είναι οι μενσεβίκοι σου, δραχμολάγνος.
Ανακαλώ λοιπόν και αναγνωρίζω πως είσαι μανιακός με τις ιερές γραφές
Για το ΥΓ 2
Δεν γνωρίζω που πάνε οι άνεμοι, ούτε νομίζω πως μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από πιθανολογήσεις.
Γνωρίζω πως με τη γραμμή της πλειοψηφίας πήγαμε στο 27%. Μια γραμμή που επικράτησε έχοντας πάντοτε απέναντι της τους μενσεβίκους σου. Για το άνοιγμα στον Μητρόπουλο, για την σύγκρουση με τον Αλαβάνο, για την γραμμή καμία θυσία, για τον στόχο της κυβέρνησης όλης της Αριστεράς τότε από τα αριστερά της Αριστεράς μέχρι την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και την ΔΗΜΑΡ (οι μενσεβίκοι δεν θέλανε τους δύο τελευταίους), για την ολόπλευρη σύμπλευση με τους αγανακτισμένους κ.λ.π.
Ε, λοιπόν αυτή τη γραμμή, που δεν έχει αλλάξει στα βασικά της, θα την υπερασπιστούν όσοι την πιστεύουν και όχι όσοι την θεωρούν λάθος. Θα είχε νόημα, αν εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε μια κατάσταση στελεχών που θα προωθούσε ένα πραγματικά επεξεργασμένο σχέδιο Β, με συγκεκριμένα βήματα, στην κατεύθυνση που περιγράφει ο συνταξιούχος στο σχόλιο του. Εγώ το πιο συγκεκριμένο σχέδιο Β που έχω δει είναι η αναφορά του Δραγασάκη στο ομόλογο που θα λειτουργεί και ως παράλληλο νόμισμα.
Η ανησυχία σου, πάντως, πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα το στρίψει μνημονιακά προκειμένου να αποφύγει την σκληρή σύγκρουση είναι τελείως αστήρικτη.


ΜΚ

Ανώνυμος είπε...

Δεν σε πείθουν ούτε το παρελθόν των αγώνων, ούτε το παρόν του μοναδικού επιτεύγματος σε δυτική χώρα της διεκδίκησης της κυβέρνησης από την ριζοσπαστική Αριστερά. Δεν σε πείθει ούτε η οργανωμένη πανστρατιά των συστημικών δυνάμεων σε Ελλάδα, Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Καταλαβαίνω πως αποκλείεται να σε πείσω εγώ να μη σπαταλάς χρόνο και φαιά ουσία σε πράγματα μηδαμινής σημασίας και σε ανυπόστατες φοβίες.
Μακάρι να έρθουν τα πράγματα έτι που να δοθεί η δυνατότητα στην πραγματικότητα των πράξεων και των παραλείψεων μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, να είναι αυτή που θα κρίνει ποιος από τους δυο μας έχει δίκιο σε αυτή τη διαφορά εκτιμήσεων και προβλέψεων.

Μ.Κ.

ΣΥΡΙΖΑ - ΑΡΤΑΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Σύντροφε Μ.Κ.,
Ας συμφωνήσουμε σε 2-3 βασικά ζητηματάκια, για να μπορέσουμε μετά να δούμε πού έγκειται η όποια διαφωνία.

Συμφωνούμε ότι ήταν σωστή η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ από το καλοκαίρι του '11 μέχρι το καλοκαίρι του '12; Νομίζω συμφωνούμε. Συγκεκριμένα:

(α) Σωστή ήταν η κριτική στήριξη -και όχι πλήρης σύμπλευση, όπως αφήνεις να εννοηθεί- με το κίνημα των Αγανακτισμένων και συμμετοχή σε αυτό, με τη διατήρηση της ιδιοπροσωπίας μας. Διότι ναι μεν δεν κατεβήκαμε σα σέχτα να διαφωτίσουμε τις αδαείς μάζες για τη μία και μοναδική μας αλήθεια, δεν πήγαμε όμως πλαδαρά να διαχυθούμε στο χυλό. Πήγαμε με τις απόψεις μας, τις παλαίψαμε και μέσα από την πάλη ανατροφοδοτηθήκαμε και βγήκαμε σοφότεροι. Επίτρεψέ μου μάλιστα να πιστεύω ότι οι πρώτοι σπόροι που μας οδήγησαν μετά από λίγο να θέσουμε ως στόχο την Κυβέρνηση της Αριστεράς είναι ακριβώς αποτέλεσμα της συμμετοχής μας στο κίνημα των Πλατειών.

(β) Σωστή ήταν η επιλογή να τηρήσουμε πολιτική ανοιχτών θυρών για πασοκογενή στελέχη, αντί να τα θεωρήσουμε συλλήβδην και εκ προοιμίου ως μιάσματα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ήταν πάντοτε σωστή η υλοποίηση της ιδέας και ότι οφείλουμε να είμαστε ευτυχείς με τον Μητρόπουλο, ή με την ανεκδιήγητη εκείνη πρόταση για Αρσένη μεταβατικό πρωθυπουργό.

(γ) Σωστή ήταν η επιλογή να συμπεριλάβουμε τότε και τη ΔΗΜΑΡ μέσα σε κείνους προς τους οποίους κάναμε απεύθυνση. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα πρέπει ντε και καλά να συνεχίσουμε την ίδια τακτική και εν έτει 2013, μετά την εμπειρία της τρικομματικής, αλλά και την κατάσταση αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται σήμερα η ΔΗΜΑΡ.

(δ) Σωστή ήταν η στάση απέναντι σε ΚΚΕ, Αλαβάνο και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ναι μεν απευθύνουμε ειλικρινή πρόσκληση, αλλά δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να θέτει προαπαιτούμενα ή να μας βάζει αριστερόμετρο.

(ε) Τέλος, σωστή -και εδώ είναι όλο το ζουμί- ήταν η γραμμή σχετικά με το ευρώ. Ναι μεν απορρίψαμε την άποψη ότι η έξοδος από το ευρώ είναι αναγκαία προϋπόθεση για οτιδήποτε άλλο, καταστήσαμε ωστόσο σαφές ότι είμαστε έτοιμοι ακόμα και για αποχώρηση από την ευρωζώνη, αν η διαπραγμάτευση δεν έχει αίσια έκβαση. Κόκκινη γραμμή για μας είναι η σωτηρία του λαού μας και όχι η παραμονή στο ευρώ. Με αυτή τη γραμμή πήγαμε στις εκλογές και αυτή μας έδωσε το 17% και κατόπιν το 27%. Και αυτή η γραμμή ήταν, αν θέλεις, που κατατρόμαξε τους ευρωκράτες κι έκανε τις ελληνικές εκλογές πρώτο θέμα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Ούτε το -ανύπαρκτο- "μέτωπο του Νότου", ούτε η "αλληλεγγύη των εργαζομένων στην Ε.Ε.", ούτε η στήριξη από τα -συνήθως ανεπαρκή, ποσοτικά και ποιοτικά- κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το μόνο που θορύβησε τους ευρωκράτες ήταν το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης στην Ελλάδα που δε θα μασάει από εκβιασμούς. Και ο μόνος εκβιασμός είναι η διακοπή της χρηματοδότησης, που αναγκαστικά σε οδηγεί, θέλοντας και μη, στην έκδοση εθνικού νομίσματος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

Αν συμφωνούμε στα παραπάνω, σύντροφε Μ.Κ., σε τι έγκειται λοιπόν η διαφωνία μας; Στο εξής ένα και μοναδικό: Στο ότι εσύ υποστηρίζεις ότι η σημερινή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με κείνη που μας έδωσε το 17% και κατόπιν το 27%, ενώ εγώ εκτιμώ ότι υπάρχουν μια σειρά κρίσιμες μετατοπίσεις, στρογγυλέματα και διολισθήσεις από αυτή τη γραμμή. Θέλεις παραδείγματα; Πολύ ευχαρίστως! Και θα μείνω αποκλειστικά στα ψηφισμένα κείμενα• όχι σε δηλώσεις, αρθρογραφία και συνεντεύξεις στελεχών.

Το Σχέδιο Απόφασης για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (αυτό που συζητήθηκε στις Οργανώσεις) έλεγε: "κατάργηση μνημονίων, καταγγελία δανειακών συμβάσεων, επαναδιαπραγμάτευση του χρέους". To τελικό κείμενο της Απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (για κάποιο λόγο που κανένας δε μπόρεσε να μου εξηγήσει) έλεγε: "κατάργηση μνημονίων, επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων". Την έφαγε η μαρμάγκα την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων.

Ναι, εντάξει. Είμαι φετιχιστής των διατυπώσεων• αλλά δε θα αργούσε η μέρα που η μαρμάγκα θα έτρωγε και την κατάργηση των μνημονίων. Τι; Δεν το πιστεύεις; Κάτσε διάβασε την απόφαση της τελευταίας Κ.Ε. Θα διαπιστώσεις -έντρομος, θέλω να ελπίζω- ότι η κατάργηση των μνημονίων (με ένα νόμο στη Βουλή κλπ κλπ) έγινε ξαφνικά "διαδικασία κατάργησης των μνημονίων".

Αν αυτά δε σε βάζουν σε σκέψεις, τι να πω; I rest my case...

Τα σέβη μου
Φιλίστωρ

Ανώνυμος είπε...

Προς Φιλίστωρα, με συντροφικούς χαιρετισμούς.
Χαίρομαι που συμφωνούμε στην εκτίμηση της πορείας από το 2011 μέχρι σήμερα. Χαίρομαι που συμφωνούμε ότι η γραμμή σήμερα συνεχίζει να είναι καμία θυσία κ.λ.π.
Η διαφορά εκτίμησης για το αν η γραμμή μετακινήθηκε ή όχι μικρή σημασία έχει. Αν δεν έχει μετακινηθεί και εσύ θα στηρίξεις τις κινήσεις που θα επιβάλει η υλοποίηση της, ενώ αν έχει αλλάξει και εγώ θα αντισταθώ στις πολιτικές που θα υποβάλει η αλλοίωση της. Έναν αιώνα να συζητάμε για το αν το ποτήρι είναι σχεδόν γεμάτο (όπως λέω εγώ) η έχει αρχίσει να αδειάζει (όπως ερμηνεύω πως αισθάνεσαι) δεν θα βγάλουμε άκρη
Αχ, βρε left 5 γραμμές σου έστειλα και στο τέλος θα σου έχω γράψει ολόκληρη ραψωδία.
Τέλος πάντων ανταπαντώ, εύχομαι για τελευταία φορά, στις περίφημες 11 θέσεις σου (ούτε οι Θέσεις του Απρίλη να ήταν).
Σημείο 1.
Σύμφωνα με την λογική σου, όταν αναφερόμαστε σε ένα ζήτημα (εν προκειμένω, η αναδημοσίευση από την ΙΣΚΡΑ άρθρου του ΠΘ πρέπει να μένουμε αυστηρά σε αυτό και να μην το συνδέουμε με το γενικότερο σύνολο θεμάτων στο οποίο εντάσσεται. Η ΙΣΚΡΑ κάνει ατόπημα αναδημοσιεύοντας ασχολίαστα άρθρο του εχθρικού σε εμάς τύπου που αναφέρεται στα εσωκομματικά μας, και αυτό το κάνει συστηματικά.

Σημείο 2.
Σε αντίθεση με όσα λες θεωρώ πως ήμουν σαφής και συνεκτικός (αλλά, φευ, όχι λακωνικός)

Σημείο 3.
Τα οποιαδήποτε όπλα, στα οποία αναφέρονται οι γραφές, δεν είναι αποκλειστικά η δραχμή. Με ή χωρίς πρωτογενές πλεόνασμα (αληθινό, όχι όπως το σημερινό) μπορούν να σου κόψουν την χρηματοδότηση, αλά δεν μπορούν νομικά να σε βγάλουν από το ευρώ.Μέχρι (αν) αυτό να καταστεί αναπόφευκτο μπορείς να προχωρήσεις σε διακοπή πληρωμής τόκων και ομόλογων που λήγουν, να καταγγείλεις τπ χρέος , να ξεκινήσεις διεθνή Επιτρ. Λογιστ. Ελέγχου και πολλά άλλα που δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για αυτά

ΜΚ
δυστυχώ ς, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ανώνυμος είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΣΤΩΡΑ

Χαίρομαι που συμφωνούμε πως η γραμμή ΠΡΕΠΕΙ να συνεχίσει να είναι καμία θυσία για το ευρω.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ πολυλογίας προς l g 700

Σημείο 5

Στο 5 δεν καταλαβαίνω τι εννοείς.
Συμφωνούμε πως το κάθε νόμισμα δεν ορίζει από μόνο του φιλολαική πολιτική. Ωραία ? Πολύ ωραία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσπαθήσει να περιγράψει με ποιους όρους η παραμονή στο ευρώ παύει να σηματοδοτεί κοινωνικό εφιάλτη. Η Αρ. Πλ. και πολύ περισσότερο το σχέδιο Β δεν έχουν κάνει το αντίστοιχο με την δραχμή. Το σχ Β μάλιστα, έφτασε αυτές τις ημέρες σε κορυφογραμμές γελοιότητας με αφίσες όπου τα κλειστά μαγαζιά ανοίγουν άμα τη ελεύσει του περιούσιου νομίσματος.
Μπορεί να πάμε στην δραχμή, αλλά τότε τα πράγματα, θα είναι πολύ δύσκολα για τον λαό και ακόμα πιο ζόρικα για την κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτό σημαίνει το σύνθημα ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ.

Σημείο 6.
Απάντησα στον Φ, πως ο ΧΛ, στο κείμενο του αναφέρει ξεκάθαρα πως το ποιος συμφωνεί με ποιόν από τους ταξικούς εχθρούς για το ζήτημα αυτό δεν αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης της άποψης του

Σημείο 7

Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τον συντονισμό καταρχήν του Ευρωπαικού Νότου και στη συνέχεια και των υποτελών τάξεων του Βορρά για την ανατροπή της πολιτικής της Ε.Ε. Αυτό θα οδηγούσε σε μια σκληρή ταξική σύγκρουση (εμπλουτισμένη με την διάσταση της αντίθεσης περιφέρειας κέντρου) με διακύβευμα την ριζική ανατροπή της αρχιτεκτονικής της νομισματικής ένωσης.
Τα εθνικά νομίσματα παραπέμπουν σε λύσεις συνδεδεμένες με την όξυνση των εθνικών ανταγωνισμών. Να υποτιμήσουμε όλοι τα νομίσματα μας για να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, να έρθουν εξαγωγές , ανάπτυξη κ.λ.π.
Φυσικά, η παραμονή στο ευρώ δεν εγγυάται τον συντονισμό των κινημάτων των λαών της Ευρώπης. Ούτε η διάλυση της ευρωζώνης αποκλείει μια αντεπίθεση του κινήματος σε πανευρωπαικό επίπεδο. Πάνω από τα νομίσματα είναι η πολιτική, οι κοινωνικοί συσχετισμοί δύναμης, η έκβαση της ταξικής πάλης. Το θέμα είναι ποιο πλαίσιο είναι πιο ευνοικό για τις επιδιώξεις μας.

ΜΚ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΓΑΙ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ, ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

Ανώνυμος είπε...

Σημείο 8
Πες ο,τι θέλεις. Επιμένω σε αυτά που σου απάντησα. Δες και την αντανταπάντηση μου στο σημείο 5. Ο κίνδυνος να πληρώσουν οι φτωχοί την κρίση επί δραχμής, ακόμα χειρότερα από όσο συμβαίνει τώρα είναι υπαρκτός. Καταρχήν εθνικό νόμισμα σημαίνει ριζική υποτίμηση μισθών, καταθέσεων κ.λ.π. Κανένας από τους σοβαρούς (Αρ. Πλ.) η μη (Σχέδιο Β) οπαδούς της δραχμής δεν έχει αποπειραθεί να ανιχνεύσει τους κινδύνους της πρότασης που εισηγείται.

Σημείο 9.
Εγώ διακρίνω φτήνια στην άρνηση σου να παραδεχτείς πως η δήλωση Τσίπρα στον Όλι Ρεν δεν ταιριάζει με τα κολλήματα σου. Τι άλλο σημαίνει το ΚΑΛΟ ΚΟΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ Ε.Ε. αν όχι ξεκάθαρη απειλή ότι θα χάσετε τα λεφτά που μας δανείσατε μετά από δικές μας μονομερείς ενέργειες ? Το υπόλοιπο της δήλωσης Τσ. είναι ό,τι αντιστοιχεί σε έναν πιθανό αυριανό πρωθυπουργό που δεν επιθυμεί καταρχήν την έξοδο από την ευρωζώνη.

Σημείο 10
Η απίθανη έκταση της μονομέρειας σου δεν σε αφήνει να αντιληφθείς πως ο ΧΛ στηλιτεύει τη γενικότερη παθογένεια του ΣΥΡΙΖΑ (μη σεβασμός της γραμμής από εκπροσώπους του στα ΜΜΕ) που εκδηλώνεται σε πολλά άλλα ζητήματα, πέρα από το προσφιλές σου.

ΜΚ
Τέλος Μαραθώνιου.

Ανώνυμος είπε...

@ΜΚ

Συγνώμη που χώνομε, αλλά διαφωνώ με αυτά που γράφεις σε απίστευτο βαθμό.

Α. Το νόμισμα αντιπροσωπεύει τους ταξικούς συσχετισμούς. Το ευρώ είναι νόμισμα φτιαγμένο για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.
Β. Μου φαίνεται αστείο αυτό για ανταγωνισμούς, αντίστοιχο με τα επιχειρήματα τροτσκιστών κατά την Β ΠΠ ότι και οι Βέρμαχτ είναι παιδιά του λάου. Το εθνικό νόμισμα σου επιτρέπει να κάνεις πολίτικη που θέλεις. Δεν υπάρχει λόγος να ανταγωνιστεις κανένα νομισματικά.
Γ. Το πιο απίστευτο από όλα, που δεν το χωράει το μυαλό μου, είναι οτι θα μπορέσεις να πείσεις έστω και μισό Ευρωπαίο πολίτη για το δίκαιο των αιτημάτων σου, σε μια Ευρωπη που έχει νικήσει ο φιλελευθερισμός κάργα και απίστευτα, και ενώ τώρα ο Γερμανικός λαός δωροδοκείτε με minimum wage. Πιο εύκολα θα πίστευα ότι υπάρχουν ρινόκεροι στον Όλυμπο. Για να πείσεις δε την ΕΕ και τους κύκλους τις Ευρωπαϊκής ελιτ μου φαίνεται κάτι έξω από αυτόν το κόσμο.
Δ. Πράγματι δεν υπάρχει καμιά σιγουριά για το ότι η δραχμή θα αλλάξει τα πράγματα, είναι αναγκαία όμως για να ύπαρξη αλλαγής, καθότι μπορεί να ξεκινήσεις από τα να χαρίσεις τα δάνεια (τις τράπεζες υποθέτω τις κάνουμε κρατικές μετατρέποντας τις προνομιακές μετοχές κανονικές, σωστά ; ) και να κόψεις χρήμα για επενδύσεις ΔΗΜΟΣΙΕΣ. Μου φαίνεται απίστευτο ότι συζητάμε για αλλαγή σε δραχμή μέσα στο ίδιο σύστημα.
Ε. Ο Συριζα έχει maximum 30 μέρες κυβέρνησης. Το σχέδιο του Ευρω δεν λέει καν για ομόλογα όπως λέει ο Βαρουφακης ( και αναμασάει ο Δραγασάκης), λέει θέλουμε 200Β ευρώ διαγραφή χρεών και άλλα 150Β για ανάπτυξη. Αν ήμουν ο Ντραγκι θα έκοβα την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών μόνο και μόνο για το μέγεθος του θράσους.
ΣΤ. Υπάρχει και καλό στην όλη ιστορία. Μόλις πέσετε από κυβέρνηση, δεν θα ξανακούσω για Ευρώπη των λαών και άλλες βλακείες, και επιτελούς θα προσγειωθείτε όλοι στην πραγματικότητα και θα μπορούμε να μιλάμε.

ΣπυροςΚ

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Κλείνω από τη μεριά μου αυτό το γύρο μιας κουβέντας που έφτασε μερικές χιλιάδες λέξεις. Εμπρός για τον επόμενο! :-)

Δεν θα αναφερθώ λεπτομερειακά στα τελευταία σου σχόλια (Παρασκευή, Δεκεμβρίου 20, 2013 3:59:00 μ.μ., 4:28:00 μ.μ. και 7:04:00 μ.μ.), όπου αναφέρεσαι διευκρινιστικά, σημείο προς σημείο, σε όσα καταλόγισα εγώ στον Λάσκο. Δεν έχει νόημα. Δεν θα βρούμε άκρη. Και δεν θα βρούμε άκρη γιατί δεν μπορώ να σε υποχρεώσω από την καρέκλα μου να απαντάς σε ό,τι ερωτάσαι, εξηγώντας σου παράλληλα ότι, αν πιστεύεις πως η πειθαρχία στους διαλόγους είναι εξουσιαστικότητα, κάνεις λάθος. Ένα μόνο παράδειγμα που σχετίζεται με το μπέρδεμα για το ποια είναι η επίσημη και δημοκρατικά ψηφισμένη θέση τού ΣΥΡΙΖΑ στο κομβικό ζήτημα του νομίσματος. Σου είπα, και σου είπα καθαρά (πιο καθαρά χαρακτηρίζεται κανείς μικροβιοφοβικός και τον τρέχουν στους ψυ):

Αλλά σ’ αυτό το σημείο, για να σε ρωτήσω και το άλλο, για να ’χω το καλό ρώτημα (περιμένοντας μία καθαρή απάντηση):

Γιατί, προκειμένου να γλυτώσουμε όλοι από τέτοιες συζητήσεις, δεν σκέφτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ να γράψουν, αντί για όλες αυτές τις περιφραστικές και δισήμαντες διατυπώσεις («χειρότερη έκβαση», «όλα τα όπλα», «οποιαδήποτε όπλα» κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.) που μπορεί ο καθένας να τις γυρνάει κατά το κέφι του σαν το κάρο τού Χόντζα όπου γουστάρει, γιατί δεν σκέφτηκαν να γράψουν το απλό: «θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα όπλα συμπεριλαμβανομένου και αυτού τής εισαγωγής εθνικού νομίσματος»; Είναι χαζοί ή ξέμειναν από λέξεις, φίλε Μιχάλη;;;


Και μου απαντάς ως εξής:

Τα οποιαδήποτε όπλα, στα οποία αναφέρονται οι γραφές, δεν είναι αποκλειστικά η δραχμή. Με ή χωρίς πρωτογενές πλεόνασμα (αληθινό, όχι όπως το σημερινό) μπορούν να σου κόψουν την χρηματοδότηση, αλά δεν μπορούν νομικά να σε βγάλουν από το ευρώ. Μέχρι (αν) αυτό να καταστεί αναπόφευκτο μπορείς να προχωρήσεις σε διακοπή πληρωμής τόκων και ομόλογων που λήγουν, να καταγγείλεις τπ χρέος , να ξεκινήσεις διεθνή Επιτρ. Λογιστ. Ελέγχου και πολλά άλλα που δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για αυτά. (!!!)

Sorry, αλλά δεν θα μπορέσω! Διότι εδώ σε ρωτάω «γιατί, βρε άνθρωπε, δυο χρόνια τώρα δεν ξεκαθαρίσατε το ζήτημα γράφοντας στις ιερές γραφές αριθμητικώς και ολογράφως μέχρι πού είστε διατεθειμένοι να το τραβήξετε, ώστε να μη μπορεί ο κάθε μαλάκας left G 700 να γράφει τα δικά του;» κι εσύ μού απαντάς «τα Χριστούγεννα θα τα περάσω οικογενειακά»!!! Σαν να μιλάω με κάποιον γραμμιτζή Κουκουέ, να τον ρωτάω να μου εξηγήσει πώς γίνεται στον Προσυνεδριακό Διάλογο οι διαφωνούντες να είναι γύρω στο 25% και στο Συνέδριο γύρω στο 1,5, και να μου απαντάει: «όσους μήνες το Κόμμα έβαλε σε διάλογο τις Θέσεις τής ΚΕ τόσες βδομάδες συζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ τις δικές του, και θα μου μιλήσεις εσύ για δημοκρατία;»!!! Άσε με, ρε Μιχάλη!

Κάποιες διευκρινίσεις σε απορίες σου στην προηγούμενη σειρά τών σχολίων σου (Παρασκευή, Δεκεμβρίου 20, 2013 1:42:00 π.μ., 2:51:00 π.μ. και 3:00:00 π.μ.), αλλά και στα αρχικά τέσσερα, με τα οποία άνοιξες την κουβέντα:


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


1. Ασφαλώς και είναι φιλικά τα πειράγματα! Εκφράζουν όμως έντονη διαφωνία.

2. Σχετικά με την απορία σου («Τέλος, το πρώτο κομμάτι του επιλόγου σου περί εχθρού του κόμματος κ.λ.π. μου είναι ακατανόητο».):

Αν ξαναδιαβάσεις με νηφαλιότητα τα πρώτα-πρώτα τέσσερα δικά σου σχόλια εδώ, θα καταλάβεις γιατί τα όσα έγραψα στο πρώτο κομμάτι τού επιλόγου μου δικαιολογούνται απολύτως. Όταν με βγάζεις περίπου μανιακό και με χαρακτηρίζεις απίστευτα εμπαθή, πόσο μακριά απέχω από την κατάταξή μου στους εχθρούς τού κόμματος; Εξ άλλου, σε παρέπεμψα σε κάποιον άλλο σχολιαστή που πετάει και τη λασπούλα του. Τι δεν καταλαβαίνεις, φίλε Μιχάλη;;;

3. Για την απορία σου πώς γίνεται να σε βάζω στην ίδια κατηγορία με τους γραμμιτζήδες τού ΚΚΕ. Δεν σε βάζω στην ίδια κατηγορία, ούτε, πολύ περισσότερο, στο ίδιο είδος. Στην προκείμενη όμως περίπτωση σε βάζω στο ίδιο γένος. Και δεν βρίσκω καλύτερο παραλληλισμό από το γνωστό ανέκδοτο με τις δύο φίλες που συζητάνε (εννοείται πως ο παραλληλισμός δεν πρέπει να εκληφθεί κυριολεκτικά —δεν βρήκα όμως καλύτερον):

– Θα πηδιόσουνα με κάποιο γέρο λεφτά για 10.000 ευρώ;

– Ας γελάσω!

– Για 100.000

– Ασφαλώς και όχι!

– Για μισό εκατομμύριο;

– Τι να σου πω… Θα έμπαινα σε σκέψεις.

– Για ένα;

– Ε, άμα ήταν για ένα εκατομμύριο, θα ’έλεγα ας πάει και το παλιάμπελο…

– Για 100 ευρώ;

– Α, για να σου πω! Για πουτάνα με έχεις;

– Χρυσή μου… Ότι είσαι πουτάνα, είσαι. Την τιμή σου ψάχνω να βρω!

4. Για την απορία σου πώς γίνεται από τη μια να ‘‘εισηγούμαστε’’ την υπερψήφιση ενός κόμματος ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ και από την άλλη να τα χώνουμε στον Λάσκο (και στον κάθε Λάσκο) για το ζήτημα του ευρώ και της ΕΕ γενικότερα:

Να σου θυμίσω για άλλη μία φορά ότι ο καβγάς γίνεται για το εξής αυτονόητο: μια αριστερή κυβέρνηση πρέπει να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει τον ελληνικό λαό για το ενδεχόμενο η Ευρώπη να μην πάρει το παραμικρό μήνυμα από την ανατροπή στην Ελλάδα ή θα χάσω πάλι τα λόγια μου;

Φίλε Μιχάλη, πολλά έμειναν έξω από αυτό το ‘‘κλείσιμό’’ μου. Πολλά και σημαντικά. Δεν γίνεται όμως να τα εξαντλήσουμε όλα εδώ και τώρα (μόνο για το ζήτημα κόμμα/κινήματα θα μας έπαιρνε το Πάσχα!). Τελευταία κουβέντα:

Η επιμονή μου στην υπεράσπιση της (στα χαρτιά) γραμμής τού ΣΥΡΙΖΑ «όχι πάση θυσία στο ευρώ» οφείλεται στο ότι αποτελεί τη χρυσή τομή μεταξύ τής αδιέξοδης γραμμής ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δεν συσπειρώνει και της γραμμής υποτέλειας της ΔΗΜΑΡ. Αυτό το ζήτημα εσύ το θεωρείς δευτερεύον. Ελπίζω και εύχομαι η αξιολόγησή σου αυτή να οφείλεται σε κακώς εννοούμενο κομματικό πατριωτισμό. Κακό, κάκιστο, αν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αλλά χίλιες φορές καλύτερο από το να μην καταλαβαίνεις, εσύ ένας έμπειρος της Αριστεράς, γιατί αυτή η χρυσή τομή πρέπει να διαφυλαχθεί και να διατηρηθεί με νύχια και με δόντια, ως κόρη οφθαλμού!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ


μια αριστερή κυβέρνηση πρέπει να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει τον ελληνικό λαό = μια εν δυνάμει αριστερή κυβέρνηση πρέπει να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει τον ελληνικό λαό

Ανώνυμος είπε...

OK
τέλος προς το παρόν, δεν απαντώ σε τίποτα. Απλώς επειδή το αναφέρεις δεύτερη φορά και παρέλειψα να πω κάτι για αυτό: θεωρώ ότι σχόλια σαν και αυτό που έλεγε πως βρίσκεσαι σε διατεταγμένη υπηρεσία κ.λ.π. είναι επιεικώς απαράδεκτα.

Μ.Κ.