Κρείττον σιγάν; Κράτιστα! Κράτιστα!

Σε μία από τις μόνιμες στήλες τής Αυγής («Κρείττον σιγάν;»), την οποία υπογράφει η άγνωστή μας Μελίνα Βολιώτη, διάβασα με τον πρώτο πρωινό καφέ το χθεσινό άρθρο που ακολουθεί. Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή (τράβηγμα απότομο, με το οποίο κόντεψε να μου φύγει η κούπα απ’ τα χέρια, είναι η αλήθεια) και μου δημιούργησε σφοδρή επιθυμία να το σχολιάσω ήταν τα σημεία που θα δείτε να είναι υπογραμμισμένα.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Μέσα από τους όρκους τής Μελίνας Βολιώτη υπέρ τής μη κοινωνικής διαίρεσης και την αποστροφή της προς τη βία οποθενδήποτε και αν προέρχεται, μπορέσαμε να καταλάβουμε το άλυτο μυστήριο: πώς και γιατί συνέβη και η αιτία για την οποία έμεινε στη φυλακή 28 ολόκληρα χρόνια ο μεγάλος Νέλσον Μαντέλα (αρνήθηκε να βάλει τη τζίφρα του στην αποκήρυξη της βίας οποθενδήποτε και αν προέρχεται), έμεινε κι αυτή στο σκοτάδι σε όλα τα Συριζικά ΜΜΕ. (Εξαίρεση ένα βιντεάκι ξένης παραγωγής που ανέβασε το Red Notebook. Ξένης και πολύ καλής παραγωγής προφανώς, γι’ αυτό και δεν κατέστη δυνατή η διαγραφή τής ‘‘επικίνδυνης’’ πληροφορίας από τη γνωστή μονταζιέρα, την οποία, πιστοί στη ρήση τού Λένιν «να μαθαίνουμε από τους εχθρούς μας», ένιοι επιτελείς τού Τμήματος Επικοινωνίας τού ΣΥΡΙΖΑ έχουν μοντάρει…)

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Πάλι δαιμονοποίηση της γυναίκας;

Αγαπητή Ευγενία,

Φεύγετε να φεύγουμε...

Κάτι απίστευτο διάβασα προχθές σε ηλεκτρονικό έντυπο του Αγρινίου. Στο Καινούργιο του Δήμου Θεσπιέων υπάρχει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Σε μια μεγάλη κεντρική εξωτερική εικόνα απεικονίζεται ο Άγιος, έφιππος, να λογχίζει όχι έναν ειδωλολάτρη (που κι αυτό είναι ανατριχιαστικό), αλλά μια γυναίκα. Η γυναικεία μορφή κείται στο έδαφος και δέχεται πλήγμα πισώπλατα.

Αν όντως αυτό συμβαίνει, άραγε να είναι εκεί από παλιά; Και πώς κέντρισε τώρα το ενδιαφέρον; Πώς δεν το είχε καμία και κανείς προσέξει; Να είναι κάποια καινούργια σύνθεση; Κάποια απεικόνιση κόντρα στην παράδοση; Πάντως το σχόλιο αναγνωρίζει εύστοχα στην εικόνα σεξισμό και ρατσισμό και παραπέμπει σε εκκλησιαστικά κείμενα που υποτιμούν τη γυναίκα και την κατεβάζουν στο επίπεδο του αντικειμένου.

Ο συμβολισμός είναι πράγματι ολέθριος. Ταπείνωση, τιμωρία, εξόντωση. Η γυναίκα, ως άχθος αρούρης, ως επιζήμια, ως απειλή, ως εξοβελιστέα από την κοινωνία. Είναι φριχτό. Ποιος άραγε είχε αυτήν την έμπνευση; Να φιλοτεχνήσει τη γυναίκα ως ενσάρκωση όλων των δεινών; Να τη δαιμονοποιήσει για άλλη μια φορά;

Συνήθως παριστάνεται ο Άγιος Δημήτριος να λογχίζει τον Λυαίο, τον ειδωλολάτρη, όπως ο Άγιος Γεώργιος τον δράκο, τον όφι. Για μένα, τι να σου πω, σκληρές και οι δύο οι εικόνες, απαράδεκτες. Γιατί πρέπει αυτές οι σκηνές να έχουν κεντρική θέση; Άλλη ανάγνωση κάνουμε σήμερα, πρέπει να κάνουμε, της παράδοσής μας, που έχει και θετικές στιγμές. Ας απομακρύνουμε τις πολεμικές εικόνες ενός χριστιανισμού της ρομφαίας και ας προβάλλουμε τις γλυκύτατες φράσεις της αγάπης προς αλλήλους. Ας αποσιωπήσουμε ό,τι θυμίζει διαίρεση κι ας εντρυφήσουμε στην επί του Όρους Ομιλία, ένα αξεπέραστο κείμενο που προτιμώ.

Δυστυχώς, ορισμένοι ιεράρχες επιμένουν στον διαχωρισμό προβάτων και εριφίων. Όταν όμως αποφασίσουν να μιλήσουν τη γλώσσα της αγάπης, τότε οι λέξεις είναι γλυκές σαν μέλι και η αίσθηση της ανθρώπινης κοινότητας, στην οποία όλοι και όλες έχουν θέση, γίνεται κυρίαρχη. Διάβασα προχθές περίληψη της εγκυκλίου του Πάπα «Evangelii gaudium» και είδα χρήσιμες ιδέες για τους φτωχούς, την ειδωλολατρεία του χρήματος, την ειρήνη και την αλληλεγγύη. Δυστυχώς, ενώ ο Ποντίφηκας μετακινήθηκε σε πιο προοδευτικές κατευθύνσεις σε πολλά, στο θέμα των αμβλώσεων μένει στάσιμος. Βέβαια, σε διάκριση από προηγούμενες εγκυκλίους (π.χ. «Evangelium vitae»), τώρα τείνει να υιοθετηθεί μια πιο εύκαμπτη γλώσσα, σαν να υπολογίζεται όταν η σύλληψη είναι αποτέλεσμα βιασμού. Αλλά έως εκεί. Η αντιμετώπιση της γυναίκας στους κόλπους της Εκκλησίας εξακολουθεί να στηρίζεται στον σεξισμό.

Τούτο σημαίνει ότι είναι ακόμη μακρύς ο δρόμος για την ισότητα στον κόσμο της Εκκλησίας, αφού τα θρησκευτικά δόγματα έχουν έκπαλαι διαμορφωθεί πάνω στις σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και αφού η τήρηση της παράδοσης είναι προτεραιότητα για την ιεραρχία.

Όμως έχουμε κι εμείς εργαλεία για να αντιπαλέψουμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τις πρακτικές που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Έχουμε κι εμείς το κοσμικό ευαγγέλιο, την αποθησαύριση των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η διεθνής κοινότητα έχει αποφανθεί: όταν υπάρχει δίλημμα, σύγκρουση ανάμεσα στην παράδοση και στα ανθρώπινα δικαιώματα, αναπόσπαστο, οργανικό μέρος των οποίων είναι η ισότητα των φύλων, τότε έχουν προτεραιότητα τα τελευταία. Και ο σεβασμός στην παράδοση οφείλει να συνδυάζεται με τον σεβασμό στην ισότητα. Τίποτε λιγότερο!

***

Επιμύθιο

Φτηνά τη γλυτώσαμε που η Μελίνα δεν διάβασε αυτό. Θα μας είχε αφορίσει! Ο παππούς Κάρολος μας φύλαξε! Μπορεί και ο Χριστός, που, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, διακήρυξε: «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν»…