Πολιτικοί αγύρτες, απατεώνες και πραξικοπηματίες στο τιμόνι τού ΣΥΡΙΖΑ;

Σύμφωνα με την Αγγελική Σπανού που γράφει για το TVXS, o Νίκος Παππάς, Διευθυντής τού πολιτικού γραφείου τού Προέδρου Αλέξη Τσίπρα και «εξ απορρήτων» σύμβουλός του, δήλωσε (μάλλον χθες) στον ΣΚΑΪ —δεν μπόρεσα να εντοπίσω την εκπομπή για να βάλω link:

«Δεν πρέπει η ελληνική πολιτική ζωή να ξαναμπεί σε μια συζήτηση που έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, μέσα ή έξω από την Ευρώπη, το δίλημμα είναι ποια Ευρώπη».

Σ’ αυτή τη φράση, που παρατίθεται εντός εισαγωγικών στο κείμενο της Σπανού, δεν τα κοτσάραμε εμείς, σ’ αυτές τις 28 λεξούλες, ο ‘‘πονηρός’’ Νίκος Παππάς (βλάκας στην πραγματικότητα, ακριβώς επειδή νομίζει ότι απευθύνεται σε βλάκες) κάνει ταυτόχρονα τα εξής ‘‘ταχυδακτυλουργικά’’:

1. Βαφτίζει την ΕΕ Ευρώπη (όπως κάνουν, για να τα λέμε όλα, άπαντες οι «αριστεροί ευρωπαϊστές»).

2. Ταυτίζει την ΕΕ με την ευρωζώνη (ως γνωστόν υπάρχουν χώρες που είναι ενταγμένες στην ΕΕ χωρίς να έχουν υιοθετήσει το ευρώ ως νόμισμα).

3. Κηρύσσει τις αποφάσεις τού μόλις χθεσινού Ιδρυτικού Συνεδρίου τού ΣΥΡΙΖΑ «ξεπερασμένες από τις εξελίξεις». Διαγράφει δηλαδή εντελώς τελείως πραξικοπηματικά την Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου, το μελάνι τής οποίας δεν έχει στεγνώσει ακόμα, που λέει τα εξής για το επίμαχο ζήτημα:

13.2. [Οι προγραμματικοί μας στόχοι] Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Από τους κόλπους τού ΚΚΕ, αυτού τού, υποτίθεται, πρώτου, καλύτερου και ασυναγώνιστου κόμματος στη διαπαιδαγώγηση των μελών του στην ανοχή και την υποταγή σε οποιαδήποτε απόφαση εκπορεύεται «εκ τών άνω», ξεπήδησε τουλάχιστον ένας Αλέκος Χαλβατζής, ένας Εργατικός Αγώνας, μία Νέα Σπορά. Από τις τάξεις τού ΣΥΡΙΖΑ, τού κόμματος που, υποτίθεται, επαγγέλλεται τον σοσιαλισμό «με δημοκρατία και ελευθερία», άρα τον εφαρμόζει πρωτίστως στο ίδιο το κόμμα, κανείς; Τίποτε; Nothing; Niente; Nada;

Πώς να αποφύγουμε τον πειρασμό να γίνουμε κι εμείς ολοκληρωτιστές —γι’ αυτό και μόνο το συγκεκριμένο ζήτημα—, προσυπογράφοντας τον απόλυτα ταιριαστό εν προκειμένω αφορισμό που έχουμε επικρίνει «η ανοχή είναι συνενοχή»;