«Πάνω από 5.000 σταυρούς λαμβάνει ο αδικοχαμένος Μπάμπης Αγγουράκης» (Για την ακρίβεια, 5.005.)

Το είδα μόλις πριν από λίγο στο ηλεκτρονικό Βήμα. Δεν μπορούσα να το προσπεράσω. Τιμής ένεκεν, ανεβάζω αυτή την έκτακτη και εκτός προγράμματος ανάρτηση. Και προσθέτω και τους δικούς μας πέντε σταυρούς. Για τη σεμνότητά του και την ήρεμη δύναμη που εξέπεμπε, σε αντιδιαστολή με τις έξαλλες και τυφλωμένες από (αντι)κομματικό ‘‘πατριωτισμό’’ φωνές που συχνά ακούμε από συντρόφους του...

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Κουίζ: Ποιος είπε τα παρακάτω; Ο Βορίδης; Ο Βενιζέλος; Ο Μπίστης; Ο Νίκος Δήμου; Ο Πρετεντέρης; Ο Πάσχος Μανδραβέλης; Ο Σταύρος Ψυχάρης; Ο Ηλίας Κανέλλης; Ο Σταύρος Θεοδωράκης; Ο Τζήμερος; Ο Τάσος Τέλλογλου; Η Βάσω Κιντή; Ο Αφώτιστος Φιλέλλην; Ο Θόδωρος Σκυλακάκης; Ο Αλέξης Παπαχελάς; Ο Ψαριανός; Ο Γιάννης Βούλγαρης; Ο leo;

Κάτι η ζέστη, κάτι το ξενύχτι, κάτι η τεμπελιά μου, βαριέμαι να καταπιαστώ με ‘‘αναλύσεις’’ σήμερα. Αντί γι’ αυτές, ένα ελαφρύ και διασκεδαστικό κουίζ. Λοιπόν, το ερώτημα το βλέπετε στον τίτλο. Το αντικείμενο του ερωτήματος είναι το κείμενο που ακολουθεί.

Γαμώτο! Παραείναι εύκολο! Να το δυσκολέψω λίγο: Ποιος είπε τα παρακάτω και τι ψήφισε στις ευρωεκλογές;

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Αμετανόητος ο κ.Τσίπρας.

Το κόμμα του, όντας στην αντιπολίτευση απέναντι σε μια κυβέρνηση που παίρνει πολύ αντιδημοφιλή μέτρα, έπεσε (ελάχιστα) κάτω από το ποσοστό των βουλευτικών εκλογών. Αυτό είναι καθαρή αποδοκιμασία, αν κάποιος δεν σταθεί σε μια πύρρειο πρωτιά.

Η ΝΔ-Ελιά-Ποτάμι-ΔΗΜΑΡ-Γέφυρες έχουν 39,5%

Η Κεντροαριστερά βρυκολάκιασε με 15, 5 % (πολύ κακό αυτό για το ΣΥΡΙΖΑ)

Η Χ.Α. ανέβασε τα ποσοστά της.

Το Λάος βρυκολάκιασε.

Το εχθρικό του ΚΚΕ ανέβηκε 1,5%.

Η μόνη εν δυνάμει σύμμαχος (σε κάποιο τμήμα της) ΔΗΜΑΡ, έπαθε συντριβή.

Οι μοναδικοί του (λυκο) σύμμαχοι ΑΝΕΛ έπαθαν μεγάλη ζημιά, πέφτοντας σε ποσοστό κάτω από το μισό των προηγούμενων εκλογών.

Με τα σημερινά εκλογικά αποτελέσματα άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μειοψηφία 27% χωρίς συμμάχους, που δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, ούτε με τον αισχρό εκλογικό νόμο, του οποίου υποτίθεται ότι ΘΑ ζητήσει (σε τρια τέρμινα) την κατάργηση.

Όμως ζητάει εκλογές, ενώ και πλειοψηφία αν είχε πάρει στις ευρωεκλογές, το ποσοστό των ευρωεκλογών έχει στο παρελθόν ανατραπεί άμεσα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Δηλαδή στην Αγγλία η Ακροδεξιά πρέπει να ζητήσει εκλογές;

Εκλογές σήμερα σημαίνει αβεβαιότητα και ακυβερνησία με ότι αυτό συνεπάγεται, εκτός κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνήσει με τη ΝΔ.

Ο κ.Τσίπρας δεν σέβεται στοιχειωδώς τους κανόνες της λογικής και της Δημοκρατίας και προκαλεί τη νοημοσύνη μας.

Η φωτογραφία είναι τής Анна Вихастая. Από το photodom.com.

Η κάλπη τών ευρωεκλογών κι εμείς: Τίποτε δεν έχει αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως τον Ιούνιο του 2012

Όπως έχουμε ήδη γράψει, το blog σ’ αυτές τις ευρωεκλογές δεν θα ψηφίσει μονοκομματικά, όπως κατ’ εξαίρεση έκανε πριν δύο περίπου χρόνια, στις εκλογές τού Ιουνίου. Σωστό ή λάθος, το σκεπτικό είναι αυτό που ακολουθεί.

Τίποτε δεν έχει αλλάξει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί και είναι η μοναδική ελπίδα για μία κυβερνητική εναλλαγή (υπογραμμίζω: κυβερνητική εναλλαγή) στη διακυβέρνηση της χώρας και κίνηση προς τα αριστερά (υπογραμμίζω πάλι: προς τα αριστερά). Γιατί είναι το μοναδικό αριστερό κόμμα σοσιαλιστικής αναφοράς το οποίο συσπειρώνει γύρω του (και μπορεί να συσπειρώσει ακόμα περισσότερο) την αναγκαία κρίσιμη μάζα οπαδών και ψηφοφόρων που απαιτείται για την ανατροπή τών πολιτικών συσχετισμών. Επιπλέον και μάλλον σπουδαιότερο:

Εξακολουθεί, τουλάχιστον στα ‘‘χαρτιά’’, να υιοθετεί τη μοναδική κατά την άποψή μας στρατηγική διεξόδου από τη φρικτή μέγγενη στην οποία είναι πιασμένη η Ελλάδα σαν τον ποντικό στη φάκα. Τη στρατηγική δηλαδή που παρακάμπτει το «Νομισματικό Ζήτημα», θέτοντάς το σε παρένθεση, και προβάλλοντας το στόχο τής «πάση θυσία» εξόδου από το σπιράλ τής κοινωνικής καταστροφής, όπου το «πάση θυσία» συμπεριλαμβάνει και την εγκατάλειψη του ευρώ. Με τις ίδιες τις λέξεις της Πολιτικής Απόφασης του περσινού Ιδρυτικού Συνεδρίου (που επαναλαμβάνονται αυτούσιες και στη Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές):

13. 2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει.

Αυτοί ήταν χοντρικά και συνοπτικά οι δύο λόγοι (πιο αναλυτικά εδώ) για τους οποίους ‘‘εισηγηθήκαμε’’ στις εκλογές τού προπέρσινου Ιουνίου την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ, σπάζοντας έτσι, για πρώτη φορά σε εκλογές από το Μάιο του 2009 που υπάρχει αυτό το blog, την κομματική ουδετερότητα. (Να σημειωθεί ότι για τον δεύτερο λόγο, τον στρατηγικό, δεν κόβαμε το χέρι μας ότι απηχούσε συνειδητές ή ειλικρινείς προθέσεις τής ηγεσίας τού ΣΥΡΙΖΑ και δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα συμβιβαστικών ισορροπιών· κόβαμε και κόβουμε όμως το χέρι μας για τη δική μας ειλικρινή πίστη στην ευφυΐα μιας τέτοιας στρατηγικής.) Φυσικά, αυτό που προτείναμε τότε ήταν κάτι που, για πρώτη επίσης φορά, έκανε η παρέα για λογαριασμό τής οποίας γράφω: ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ μονοκούκι. Όμως (αχ, να μην υπήρχε αυτό το «όμως»...), αν και τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει αλλάξει, από την άλλη...

...και τίποτε δεν είναι όπως τον Ιούνιο του 2012

Γιατί το δομικό, θεμελιώδες και ειδοποιό στρατηγικό στοιχείο που αναφέραμε παραπάνω και το οποίο διαχώριζε τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο από αριστερά κόμματα που προτείνουν εδώ και τώρα την αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη ή και την ΕΕ —θέση που προσιδιάζει με την ανεδαφική για τις περιστάσεις στρατηγική τού «πολέμου κινήσεων», αντί τής πολύ πιο κατάλληλης του «πολέμου θέσεων»—, όσο και από κόμματα τύπου ΔΗΜΑΡ (ή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατά καιρούς) που είναι πρόθυμα να κάνουν τις πιο σκληρές διαπραγματεύσεις «υπέρ πίστεως και πατρίδος», αλλά «υπό τον απαράβατο όρο να μην διακυβευθεί η παραμονή τής χώρας στο ευρώ», έχει γίνει δυσδιάκριτο έως εξαφάνισης σχεδόν. Πώς έγινε αυτό; Δια της γνωστής μεθόδου τής σταδιακής διολίσθησης (που συχνά έπαιρνε τη μορφή απότομης πτώσης). Δηλαδή μέσα από την εγκατάλειψη της στρατηγικής τού ΣΥΡΙΖΑ που προέβλεπε ότι η «πάση θυσία» σωτηρία τής μεγάλης πλειοψηφίας τού ελληνικού λαού από την κοινωνική καταστροφή περιελάμβανε, αν οι συνθήκες το απαιτούσαν, και τη θυσία τού ευρώ. Μοιραία κατάληξη αυτής τής μεταστροφής, η αργή ή λιγότερο αργή Δημαροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν αφήσει απ’ έξω κανείς κάποιους παλικαρισμούς και ‘‘επαναστατικές’’ κορόνες. Κι έτσι, ανεπαισθήτως, το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ» άρχισε να μοιάζει όλο και και πιο πολύ με το «ευρώ πάση θυσία»...

Όλα αυτά είναι πράγματα που τα είπαμε και τα ξαναείπαμε. Σε όλους τους τόνους. Και με το καλό, και με το ‘‘άγριο’’. Και από την καλή, και από την ανάποδη. Και προς την ηγετική ομάδα των ‘‘μπολσεβίκων’’, και προς τους ‘‘μενσεβίκους’’ τής Αριστερής Πλατφόρμας (οι οποίοι, δυστυχώς, φάνηκαν ανεπαρκείς στο να ανακόψουν τις όλο και συχνότερες «στοχαστικές προσαρμογές» τού κόμματος από το 2013 και μετά). Και βεβαίως δεν το κάναμε μόνο από εδώ. Το κάναμε και στην πραγματική ζωή. Όπως και όσο μπορούσε ο καθένας, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα που του επέτρεπαν οι καθημερινές ανάγκες και οι αντοχές του. Δεν είδαμε και πολύ ανταπόκριση. Ως επί το πλείστον ακούσαμε μασημένα λόγια, ήξεις αφήξεις και συνδικαλιές, λες και ήμαστε μικρά παιδιά ή αντίπαλοι. Και με δεδομένο ότι εμείς δεν αντιπροσωπεύουμε τίποτε παραπάνω από τους τελευταίους τροχούς τής αμάξης, το μόνο που καταφέραμε ήταν μία ωραιότατη τρύπα στο νερό. Ας είναι. Εμείς την προσπάθεια την κάναμε και θα τη συνεχίσουμε. Η ζωή δεν σταματάει εδώ.

Μάς στενοχωρεί ειλικρινά που δεν μπορούμε και πάλι να στηρίξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ομόφωνα στις αυριανές (σημερινές) εκλογές και να σηκώσουμε μόνο τη δική του σημαία για την περίσταση. Με το χέρι στην καρδιά. Όμως, δεν είμαστε εμείς αυτοί που άλλαξαν απόψεις. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει αλλάξει θέσεις, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για θέσεις ψηφισμένες από ανώτατα όργανα. Παρ’ όλα αυτά, ευχόμαστε και θέλουμε αυτό που εύχονται και θέλουν πολλοί από τους αριστερούς που δεν θα τον ψηφίσουν, κι ας μη το ομολογούν ούτε στον εαυτό τους: να κερδίσει τις αυριανές εκλογές και με διαφορά (ιδανικά, με όση διαφορά απαιτείται για να υποχρεωθεί ο Σαμαράς σε εκλογές το συντομότερο). Υπό τις παρούσες συνθήκες, αποτελεί τη μοναδική πιθανότητα που έχουμε να ξεκολλήσουμε από το τέλμα, έστω κι αν ο δρόμος για τη «γη τής επαγγελίας» είναι αφάνταστα μακρύς, εξαιρετικά δύσκολος και κάθε άλλο από εγγυημένος.   

Καλή και αριστερή ψήφο σε όλους και όλες.

Ο βήχας κι ο ‘‘έρωτας’’ (για την αλήθεια) δεν κρύβονται!

Κάνω minimized το κείμενο που γράφω και ξεγράφω κάτι μέρες τώρα, για να σας μεταδώσω ένα έκτακτο και διόλου μη αναμενόμενο (μικρο)γεγονός. Πήρε το μάτι μου έναν κατά δήλωσή του πολιτικά φιλελεύθερο και οικονομικά σοσιαλδημοκράτη να σχολιάζει στο τσαρδί τους ένα βίντεο του left.gr για τη χθεσινή κωμικοτραγική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας. Γράφει λοιπόν ο φίλος μας ο σοσιαλφιλελεύθερος (ένα από τα χίλια ονόματα με τα οποία εμφανίζονται οι οπαδοί τού ακραίου κέντρου) τα εξής ορέα:

Ο κ.Σαμαράς μας είναι τρομερά αντιπαθής. Αγαπάμε όμως την αλήθεια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος το left.gr να κάνει λαθροχειρίες και να πλαστογραφεί την πραγματικότητα, υποτιμώντας τους πολίτες. Αναρωτιέται κανείς τι θα κάνουν αν πάρουν την κρατική τηλεόραση στα χέρια τους

Αμέσως μετά παραθέτει και το σχετικό βίντεο, το οποίο, κατά το θολωμένο(;) του μυαλό, αποκαλύπτει τις «λαθροχειρίες» και «πλαστογραφίες» τού left.gr, μέσω τών οποίων ισχυρίζεται ότι παραποιήθηκε (‘‘σταλινικά’’;) η αλήθεια —χωρίς όμως, όπως συνηθίζουν να κάνουν πολλές ‘‘νυφίτσες’’ τού συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, να έχει και τα guts ή την εντιμότητα να παραθέσει τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία ή, έστω, κάποιο σκεπτικό... Στο οποίο βίντεο, το μόνο που αποδεικνύεται περίτρανα και πανηγυρικά είναι ότι, ενώ ο Σαμαράς έχει αρχίσει ήδη την ομιλία του, ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί ήταν λίγο περισσότερος από τα παιδιά τού Λυκείου μου στο σημείο αναχώρησης για την πενταήμερη. Για δείτε:

Όμως, στις μέρες μας πολλά γίνονται. Και, βεβαίως, την αποκλειστικότητα στις μονταζιέρες κάθε είδους δεν την έχει ο Μουρούτης, όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψη κι εμείς από εδώ. Γι’ αυτό, δεν βλάπτει τουλάχιστον μία διασταύρωση της πληροφορίας. Δείτε λοιπόν και το επόμενο βίντεο, τραβηγμένο από άλλη γωνία, σε διαφορετική, πιο προχωρημένη ώρα και σε ανεξάρτητη παραγωγή:

Είδατε ‘‘έρωτα’’ για την αλήθεια, ο φίλος μας; Και δεν συγκινηθήκατε; Είναι δυνατόν; Δηλαδή, ούτε αν σας πω ότι κάλεσε από το τσαρδί τους σε καταψήφιση της Νέας Δημοκρατίας και της ΠασοκοΕλιάς (όχι όμως και του Ποταμιού, των Γεφυρών ή τής ΔΗΜΑΡ, ας πούμε), ούτε τότε θα συγκινηθείτε;

Άντε να χαθείτε! ‘‘Σταλίνες’’! Ε ‘‘σταλίνες’’!

Στην εικόνα (ehealthcyprus.com), ο φίλος μας συλλαμβανόμενος για μία ακόμα φορά στα πράσα.