Πρώτος γύρος αυτοδιοικητικών εκλογών: Κέρδη και ζημίες, ολίγη ‘‘δημιουργική’’ λογιστική και ανοιχτοί λογαριασμοί

Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν τα κυβερνητικά επιτελεία όταν αποφάσιζαν να σπρώξουν τον πρώτο γύρο τών δημοτικών και περιφερειακών εκλογών μία βδομάδα πριν από τις ευρωεκλογές. Το πολιτικό χρώμα τους, ιδίως τών δημοτικών, είναι εκ των πραγμάτων λιγότερο έντονο —και συχνά θολό και μπερδεμένο. Και ποιος ήθελε τις εκλογές όσο το δυνατόν πιο αποπολιτικοποιημένες; Η κυβέρνηση (ως συνήθως συμβαίνει με τις κυβερνήσεις στις αυτοδιοικητικές εκλογές). Επιπλέον: Στις βουλευτικές εκλογές τού Ιουνίου 2012, το κόμμα που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία, αν εξαιρέσουμε το λεκανοπέδιο της Αττικής, ήρθε δεύτερο (σε 3 περιπτώσεις τρίτο) στις 38 από τις 51 εκλογικές περιφέρειες όλης τής της υπόλοιπης Ελλάδας. Αν συνυπολογίσει δε κανείς και το γεγονός ότι επί δεκαετίες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν φέουδο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (αλήθεια, αυτός ο μύθος ότι η Αριστερά έχει παραδοσιακά ισχυρά ερείσματα στην τοπική αυτοδιοίκηση από πού έχει δημιουργηθεί;), κι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα προλάβει να αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τους κατά τόπους ψηφοφόρους του που εισέρρευσαν σ’ αυτόν δύο μόλις χρόνια πριν, δεν χρειάζεται και πολύ σοφία για να διαπιστώσει ότι η συγκυβέρνηση ξεκινούσε το ματς τών εκλογών με τουλάχιστον ένα γκολ από τα αποδυτήρια. Ένα γκολ που, αν δεν το έβαζε, τουλάχιστον δεν θα το έτρωγε, για να μπορέσει έτσι να ισχυριστεί ότι το κυβερνητικό σκάφος «δεν κινδυνεύει από κανένα ρεύμα ανατροπής».

Όλα τα παραπάνω πραγματολογικά είναι σωστά. Με αυτή την έννοια, το γκολ το έβαλε. Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα και ο κορμός και στυλοβάτης τής κυβέρνησης, η ΝΔ, έφαγε δύο! (έστω κι αν το δεύτερο είναι και λίγο αυτογκόλ): Πανηγυρική ήττα τού συνδυασμού της στην περιφέρεια Αττικής με τον Κουμουτσάκο να αποκλείεται καθαρά από το δεύτερο γύρο και αποκλεισμός της επίσης από το δεύτερο γύρο για το δήμο Αθηναίων, όπου κατέβηκε διασπασμένη (να το αυτογκόλ). Έτσι, κόπηκαν τα χαμόγελα. Πρώτα-πρώτα στον αρχηγό τής ομάδας Αντώνη Σαμαρά που ξεκίνησε από το βράδυ τής Κυριακής κιόλας, συνοφρυωμένος, να υπενθυμίζει τις «πληγές τού Φαραώ» που περιμένουν τον ελληνικό λαό, αν φέρει στις ευρωεκλογές πρώτο κόμμα και με διαφορά τον ΣΥΡΙΖΑ —από χθες τροποποίησε το ‘‘μείγμα’’, προσθέτοντας τόσο μαυρογιαλουρισμό που γελάει μέχρι κι ο μακαρίτης ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.

Μάθαμε τίποτε καινούργιο σχετικά με την επιρροή τών κομμάτων που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας σε 4 μέρες και αργότερα για τις βουλευτικές εκλογές; Μάλλον όχι. Για τους λόγους που εκθέσαμε στην αρχή, τίποτε δεν έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την πρωτιά που βλέπουμε εδώ και κάμποσο καιρό στις συντριπτικά περισσότερες δημοσκοπήσεις, στο διαδίκτυο και, κυρίως, στις καθημερινές κουβέντες και επαφές τής πραγματικής ζωής κι ότι η ΝΔ δεν είναι δεύτερη. Τίποτε δεν κλόνισε την αίσθηση που έχουμε όλοι για την πορεία αποδρομής, την οποία έχει πάρει το ΠΑΣΟΚ, η μεγαλύτερη συνιστώσα τής Ελιάς, ή η ΔΗΜΑΡ, καθώς και για το τεντωμένο σκοινί στο οποίο βαδίζουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Κι όσο για την εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά, ποιος δεν ήξερε ότι το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν ανακάμψει σε σημαντικό βαθμό —τηρουμένων βέβαια των αναλογιών τών δυνάμεών τους.

Έχουμε όμως και την περίπτωση της Χρυσής Αυγής. Αλλά κι εδώ: Ποιος δεν το έβλεπε ότι, παρ’ όλες τις αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες της, δεν έλεγε να δύσει; Ποιος δεν φοβόταν ότι το βίντεο με τον Μπαλτάκο θα της δώσει ανάσες; Και ποιος, πέρα από ευσεβείς πόθους, δεν υπολόγιζε ότι είναι πολύ πιθανό να ενισχύσει τη διείσδυσή της στους τρελαμένους (και απελπισμένους σε σημαντικό ποσοστό) κατοίκους τών υποβαθμισμένων συνοικιών τής Αθήνας και όλης της Αττικής , αλλά και στους κυνικούς αστούς (βλέπε Κολωνάκι);

Φυσικά, είχαμε και κάμποσες ασκήσεις «δημιουργικής λογιστικής». Κυρίως από τη μεριά τών κυβερνητικών «πηγών» και παπαγάλων (για να τα λέμε όμως όλα, και από το ΚΚΕ), που προσπαθούσαν να πείσουν για τη δήθεν πτώση τού ΣΥΡΙΖΑ, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής με τις εκλογικές επιδόσεις του τον Ιούνιο του 2012! Ποιοι πείστηκαν; Οι ήδη πεισμένοι και τα παιδιά τής προνηπιακής ηλικίας!

Οι καθαρά πολιτικοί λογαριασμοί τών ευρωεκλογών παραμένουν ανοιχτοί. Οι ‘‘μάγκικοι’’ εκφοβισμοί τους για τη σταθερότητα (κοινωνικού νεκροταφείου) που «απειλείται» και οι ψευτιές τους για το «τέλος τής κρίσης» και τις «630.000 θέσεις εργασίας», κόντρα στην αναγκαιότητα να γκρεμιστούν στον πολιτικό Καιάδα.

Η photo είναι τού Владимир Полищук. Από το photodom.com.