Η δική μας απάντηση στο προχθεσινό κουίζ: Μαρίν Λεπέν!

Ναι! Η Μαρίν Λεπέν, η κληρονομική ηγέτις τού Εθνικού Μετώπου τής Γαλλίας, αυτοπροσώπως. Αυτήν επιλέγουμε εμείς ανάμεσα από τους Άνγκελα Μέρκελ, Φρανσουά Ολάντ, Ντέιβιντ Κάμερον, Μαρίν Λεπέν, Νάιτζελ Φάρατζ, Μάρτιν Σουλτς, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, Γκι Φερχόφστατ, Σκα Κέλερ, Αλέξη Τσίπρα και Δημήτρη Κουτσούμπα ως το πολιτικό πρόσωπο το οποίο, με τις πολιτικές κατευθύνσεις που ακολουθεί, δημιουργεί τις καλύτερες προοπτικές για μία πορεία τών ευρωπαϊκών κοινωνιών προς τα αριστερά, δηλαδή το σοσιαλισμό, σε κάποιο βάθος χρόνου. Όσοι έχουν φρικάρει με την «ανίερη ιδέα» ένα αριστερό ιστολόγιο να επενδύει ελπίδες σε ένα εθνικιστικό κόμμα και ετοιμάζονται ήδη να «την κάνουν» ας καταπιούν την οργή τους για δυο τρία λεπτά —όσο χρειάζεται για να διαβάσουν το σκεπτικό μας. Μετά, είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν να ζουν στον ‘‘όμορφο’’, ‘‘ηθικό’’ κι ‘‘αγγελικά’’ πλασμένο κόσμο τους...   

Προκείμενες και αφετηριακές θέσεις

1. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, και όχι βέβαια «η Ευρώπη», πορεύεται αργά αλλά σταθερά προς την ενοποίηση με όρους όλο και πιο αντιδραστικούς, φυσικό επακόλουθο της καταθλιπτικής κυριαρχίας τού μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το εξυπηρετούν. Η ανάγκη να ανακοπεί αυτή η πορεία είναι πιο άμεση παρά ποτέ. Κι αυτό είναι η πρώτη προϋπόθεση για να ανοίξουν και πάλι οι προοπτικές για σοσιαλισμό στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

2. Κατά μεγάλη πλειοψηφία, οι αριστερές ηγεσίες τών ευρωπαϊκών χωρών (σε όσες χώρες υπάρχει Αριστερά, έστω και ως ένα κόκκινο πουκάμισο αδειανό), για πολλούς και διαφόρους λόγους που δεν μπορούμε να αναλύσουμε εδώ, είναι επί τής ουσίας και στην πράξη, ανεξάρτητα αν δεν το ομολογούν, απολύτως παραδομένες στην ιδέα τής διαρκούς περαιτέρω ενοποίησης ακόμα και υπό τους χειρότερους όρους —με την ελπίδα, πραγματική ή προσχηματική, να τροποποιήσουν τους συσχετισμούς ώστε να μπορέσουν να αλλάξουν τα πράγματα αργότερα και σταδιακά από τα μέσα. Αυτό, βέβαια, φέρνει στο μυαλό την αποστροφή τού Κέινς «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί». Στις ελάχιστες χώρες που, είτε στο πρόσφατο παρελθόν, είτε ιστορικά, είχαν καταγραφεί ισχυρές δυνάμεις τής Αριστεράς με ευρωσκεπτικιστικές διαθέσεις ή και καθαρά αντιΕΕ στρατηγικούς προσανατολισμούς, αντίθετα από ό,τι θα περίμενε κανείς, παρατηρείται μείωση της επιρροής αυτών τών δυνάμεων μετά την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Τα παραδείγματα του Σοσιαλιστικού κόμματος της Ολλανδίας και του ΚΚΕ αντιστοίχως είναι χαρακτηριστικά. Φυσικά, οι λόγοι αυτής τής υποχώρησης είναι πολλαπλοί και σύνθετοι και δεν ανάγονται στη μεταστροφή των πολιτών που μέχρι πρότινος υποστήριζαν αυτά τα κόμματα προς φιλοΕΕ θέσεις.

3. Η παραίτηση της ευρωπαϊκής Αριστεράς από τη ριζική αμφισβήτηση της υπαρκτής ΕΕ στην κατεύθυνση «ή άμεση επανίδρυση, ή άμεση διάλυση» την απέκοψε από το τεράστιο και διαρκώς ογκούμενο ρεύμα ευρωπαίων πολιτών οι οποίοι τείνουν να υιοθετούν αυτήν ακριβώς τη ριζοσπαστική στάση που, είτε από δειλία και ανεπάρκεια, είτε επειδή έχουν ενσωματωθεί στο σύστημα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, αρνούνται να ακολουθήσουν οι αριστερές ηγεσίες.

4. Το κενόν πληρούται: οι δυσαρεστημένες μάζες τις οποίες αρνείται να ακούσει και με τις οποίες απαξιοί να συνομιλήσει η Αριστερά εστράφησαν προς τα ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα που είχαν την ευφυΐα να τις υποδεχθούν μετά βαΐων και κλάδων. Έτσι, καβάλα στο κύμα βρέθηκε η Δεξιά και η Αριστερά έμεινε να παίζει με τα κουβαδάκια της και τους πύργους της στην άμμο...

5. Ανεξάρτητα από το πόσο δυνατά είναι διατεθειμένοι οι δεξιοί ευρωσκεπτικιστές να χτυπήσουν το χέρι τους στο τραπέζι (αυτό μένει να αποδειχθεί), για εμάς είναι σαφές και καθαρό ότι η ανακοπή τής πορείας προς την αντιδραστική ενοποίηση μπορεί να προέλθει μόνο από τον δεξιό ευρωσκεπτικισμό. So be it! Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια!

6. Για να πιάνει ποντίκια η γάτα, δεν αρκεί να έχει τη διάθεση να τα βάλει μαζί τους. Πρέπει να έχει και την αναγκαία δύναμη. Και όσο μεγαλύτερη δύναμη έχει, τόσο και περισσότερες πιθανότητες έχει να είναι αποτελεσματική. Άρα, το μέγεθος, η ισχύς και το ‘‘ειδικό βάρος’’ της χώρας που θα επιχειρούσε να βάλει ένα φρένο στην ενοποιητική πορεία τής ευρωπαϊκής ηπείρου, «μετράνε».

7. Δεν πρέπει να λησμονηθεί σε καμία περίπτωση ότι η γάτα, ακόμα κι αν πιάσει ποντίκια, θα είναι υπό τις παρούσες συνθήκες ...μαύρη! Πράγμα που σημαίνει ότι καλό είναι να μην είναι ανεξέλεγκτη και να μην έχει προοπτικές να καταστεί τέτοια.

Δια ταύτα

Όπως ήδη προείπαμε, το δικό μας «δια ταύτα» καταλήγει στην Μαρίν Λεπέν. Οι λόγοι:

α) Δείχνει ότι είναι διατεθειμένη να σπρώξει το μαχαίρι ως το κόκκαλο. Φυσικά, όπως επίσης προείπαμε, περιμένουμε να τη δούμε αν και όταν θα βρεθεί με το μαχαίρι στο χέρι. Το ίδιο αποφασισμένος δείχνει και ο βρετανός Νάιτζελ Φάρατζ (για τον Ντέιβιντ Κάμερον δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι εννοεί όσα λέει και δεν συζητάμε βέβαια για πολιτικούς τύπου Μπερλουσκόνι ή Μπέπε Γκρίλο). Όμως, η Βρετανία είναι ήδη εκτός ευρωζώνης και παραδοσιακά ευρωσκεπτικιστική. Μία ενδεχόμενη αποχώρησή της από την ΕΕ (καλοδεχούμενη κι αυτή) είναι μία ιδέα με την οποία είναι εξοικειωμένες οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ τής ηπειρωτικής Ευρώπης και, όσο κι αν κλονίσει, δεν θα γκρεμίσει την Ένωση.

β) Προέρχεται από μία χώρα που αν βήξει θα ταρακουνηθεί όλη η ΕΕ. Η Γαλλία είναι η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία τής Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι πυρηνική δύναμη, μόνιμο μέλος τού Συμβουλίου Ασφαλείας τού ΟΗΕ και παραμένει, έστω και εξασθενημένη, το έτερο ήμισυ του «γαλλογερμανικού άξονα» που οδηγούσε την ευρωπαϊκή κούρσα επί σειρά ετών. Δεν νοείται Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς αυτήν.

γ) Η Μαρίν Λεπέν, ανεξάρτητα από την ιδεολογία την οποία πρεσβεύει ή επιλέγει να προβάλει ως ιδεολογία της, απέδειξε ότι είναι επιδέξια και πραγματίστρια πολιτικός. Αυτή η αρετή τής έδωσε τη δυνατότητα να βγάλει το Εθνικό Μέτωπο από το στενό ακροδεξιό κουστούμι που του είχε φορέσει ο πατέρας της και να το εφοδιάσει με ευρύχωρα και πιο ανάλαφρα ρούχα, αρεστά σε πανεθνικό και διαταξικό επίπεδο. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως είναι η προσωποποίηση της πιο αντιδραστικής ακροδεξιάς ιδεολογίας, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι είναι μια γάτα πιο μαύρη κι απ’ την κόλαση, τουλάχιστον είναι μια έξυπνη γάτα. Έτσι, το γεγονός ότι ξέρει πως δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει την απαιτούμενη δύναμη για να τρίξει τα δόντια στη γερμανική Ευρώπη χωρίς να εγκαταλείψει κάθε στοιχείο ακροδεξιού εξτρεμισμού είναι ένα πολύ καλό αντίβαρο ασφαλείας. Τέλος,

δ) Ακόμα και οι πιο πραγματιστές και ευφυείς πολιτικοί μπορεί να χάσουν κάποια στιγμή να χάσουν το μέτρο ή και το μυαλό τους και αξιοποιώντας εξαιρετικές και ευνοϊκές περιστάσεις να χρησιμοποιήσουν τις δημαγωγικές τους ικανότητες για να παρασύρουν το λαό σε ανοιχτά αντιδραστικές κατευθύνσεις. Το ίδιο ενδεχόμενο ισχύει και στην περίπτωση της Μαρίν Λεπέν. Όμως: Μπορεί ο γαλλικός λαός να χαρακτηρίζεται από μία ιδιαίτερη προσκόλληση και ευαισθησία απέναντι στην εθνική του ταυτότητα, αλλά, από την άλλη, η Γαλλία είναι μία χώρα με ισχυρές δημοκρατικές, προοδευτικές ή και ριζοσπαστικά επαναστατικές παραδόσεις. Οι Γάλλοι ποτέ δεν θα επέτρεπαν σε οποιαδήποτε Μαρίν Λεπέν να σύρει τη χώρα τους σε σκοτεινά μονοπάτια. Η απόσταση ανάμεσα στην «Ευρώπη τών εθνών», όπως την οραματιζόταν ο Ντε Γκολ, και στην «Ευρώπη τού περιούσιου λαού» είναι πολύ μεγάλη και δεν πρόκειται να τη διαβούν.