Πρόλαβες
να ζήσεις δέκα χρόνια. Θα ζούσες περισσότερα, αν δεν σε φαρμάκωναν τα χημικά. «Αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι». Ας είναι. Πρόλαβες να τους γαυγίσεις κατάμουτρα «κάτω
οι τύραννοι» αμέτρητες φορές. Πρόλαβες να γίνεις τραγούδι. Πρόλαβες ακόμα και
να βγεις σε τιμητική αποστρατεία. Με πλάκα τα παράσημα-κλωτσιές —εκείνων— και τα
παράσημα-χάδια —τα δικά μας. Και (σύμπτωση;) έτυχε οι δεκάδες επικήδειοι για σένα να ακούγονται σήμερα, τη μέρα που μνημονεύουμε και τον Τσε...
Να
πας να βρεις οπωσδήποτε τον Ντικ. Σύνδεσμο δεν χρειάζεσαι. Θα τον καταλάβεις
εύκολα. Έχει κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι μια μικρή πινακίδα με το σύνθημα που φώναζες κι εσύ και σε περιμένει πώς και πως! Καλά παιχνίδια, φιλαράκο! Και να μας
φυλάτε από ψηλά! Τ’ ακούς, ρε συ; Να μας φυλάτε!
ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου