To Whom It May Concern:

Αναλυτικότερα:

Στους φίλους μας, τους «αναρχοαυτόνομους κι έτσι», που ήρθαν εδώ, νομίζοντας ότι έχουν να κάνουν με παιδάκια «ανυποψίαστα κι αθώα», ικανά μόνο για «ψηλές λενινιστικές κορόνες» και «φτηνούς συναισθηματισμούς».

Στους κουφιοκεφαλάκηδες, γραφειοκράτες, γραμμιτζήδες και κομματόσκυλα των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων. Όλων τών αριστερών κομμάτων και οργανώσεων. Είτε έχουν στον τίτλο τους το «Κ», είτε όχι.

Στους συντρόφους τών νεοτέρων κλάσεων (αλλά και των παλαιότερων —επιλεκτικά), και πάλι όλων τών κομμάτων και οργανώσεων τής Αριστεράς, που «τρώνε το φαί τους, αγαπάνε το κελί τους και διαβάζουν πολύ», σφίγγοντας τα δόντια για να μη χάσουν την ψυχή τους.

Εικόνα: φωτογραφία τού RJPoole από το xaxor.com

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Το Κ.Κ.Ι. προς τους νέους

Του Pier Paolo Pasolini (1968) —μετάφραση Χρύσας Κακατσάκη (από το περιοδικό Οροπέδιο, τεύχος 13, χειμώνας 2013)

Είναι θλιβερό. Η πολεμική ενάντια στο Κ.Κ.Ι. γινόταν

το πρώτο μισό τής περασμένης δεκαετίας. Αργήσατε παιδιά μου.

Και δεν έχει καμιά σημασία πως τότε ήσασταν ακόμη αγέννητοι.

Τώρα οι δημοσιογράφοι όλου τού κόσμου

(συμπεριλαμβανομένων και εκείνων τής τηλεόρασης)

σας γλείφουν τον κώλο

(όπως πιστεύω ότι ακόμα το λέτε στην πανεπιστημιακή γλώσσα).

Εγώ όμως, όχι, φίλοι μου.

Φαίνεται στην όψη σας πως είστε βουτυρομπεμπέδες.

Η καλή ράτσα δεν κρύβεται. Έχετε το ίδιο κακό βλέμμα.

Είστε φοβητσιάρηδες, ανασφαλείς, απογοητευμένοι

—πολύ καλά—, ξέρετε όμως να γίνεστε και θρασείς, εκβιαστές και

υπερόπτες. Απαραίτητα μικροαστικά πλεονεκτήματα, φίλοι μου.

Όταν χθες στη Valle Giulia πλακωθήκατε στο ξύλο με τους μπάτσους

εγώ ήμουν με το μέρος τών αστυνομικών.

Φτωχόπαιδα κι εκείνοι,

έστω κι αν ζουν στην περιφέρεια της επαρχίας ή της πόλης.

Όσο για μένα, γνωρίζω καλά πώς πέρασαν

τα παιδικά τους χρόνια και την εφηβική τους ηλικία

με χίλιες λιρέτες όλες κι όλες, πολύτιμες ωστόσο για να επιβιώνουν

με έναν πατέρα που ποτέ του δεν ωρίμασε,

γιατί η φτώχεια ποτέ δεν δίνει αξία.

Η μάνα τους με ροζιασμένα άκρα, σαν αχθοφόρος

ή πολύ αδύναμη, σαν το πουλάκι, απ’ τις αρρώστιες.

Με πολλά αδέρφια, και μια καλύβα

μέσα σε περιβόλια με κόκκινο φασκόμηλο

σε ξένο οικόπεδο, με κλήρο μοιρασμένη.

Σπίτια-χαμοκέλες πάνω στους υπονόμους

και διαμερίσματα σε εργατικές πολυκατοικίες.

Και κάτι ακόμα. Κοιτάξτε πώς τους ντύνουν:

σαν παλιάτσους, με ύφασμα τραχύ που βρομοκοπά

συσσίτιο του στρατού και τάξη λαϊκή.

Μα το χειρότερο απ’ όλα, το τέλμα τής ψυχής τους

(βάλτωσαν για τρεις κι εξήντα).

Χωρίς πια χαμόγελο.

Χωρίς φιλικές σχέσεις με τον κόσμο

απομονωμένοι,

αποκλεισμένοι (με έναν αποκλεισμό που δεν έχει όμοιό του)

ταπεινωμένοι που έπαψαν να είναι άνθρωποι

για να γίνουν μπάτσοι (άλλωστε, το μίσος γεννά μίσος).

Είναι είκοσι χρονών, συνομήλικοί σας, φίλες και φίλοι μου.

Είμαι κι εγώ μαζί με σας ενάντια στο θεσμό τής αστυνομίας.

Μα για βάλτε τα, αν έχετε τα κότσια, με τη δικαστική εξουσία!

Οι νεαροί αστυφύλακες, που με τελετουργική βιαιότητα

(πιστοί στην παράδοση του αγώνα τής εθνεγερσίας)

πλακώσατε στο ξύλο, σαν παιδιά τού μπαμπά,

ανήκουν σε άλλη κοινωνική τάξη.

Χθες, στη Valle Giulia πήραμε μια γεύση από την πάλη τών τάξεων.

Και σεις, φίλοι μου (όσο κι αν έχετε δίκιο), ήσασταν οι πλούσιοι

ενώ οι αστυνομικοί (όσο κι αν είχαν άδικο) ήταν οι φτωχοί.

Ωραία νίκη, μα την αλήθεια!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, φίλοι μου,

στους αστυνομικούς δίνουν λουλούδια.

Ελπίζω να ’χετε καταλάβει ότι ο πουριτανισμός

είναι ένας καλός τρόπος ν’ απαλλαγείτε

απ’ τον μπελά μιάς πραγματικά επαναστατικής δράσης.

Για πηγαίνετε όμως, ανόητοι, να καταλάβετε τα κομμουνιστικά σωματεία!

Τολμήστε να εισβάλετε στις κομματικές οργανώσεις!

Πηγαίνετε να κλείσετε την είσοδο της Κεντρικής Επιτροπής!

Πηγαίνετε να στρατοπεδεύσετε στα κεντρικά Γραφεία τού Κ.Κ.Ι.!

Αν θέλετε την εξουσία, κατακτήστε την εξουσία ενός κόμματος

που είναι στην αντιπολίτευση

(αν και σε κακά χάλια λόγω της παρουσίας κάποιων κουστουμαρισμένων κυρίων

που παίζουν τις αμάδες,

που μιλούν με μισόλογα και διπλωματία.

Αστοί, συνομήλικοι των απαίσιων πατεράδων σας)

και έχει στόχο την κατάργηση της εξουσίας.

Πολύ αμφιβάλλω, ωστόσο, αν το κόμμα έχει σκοπό να καταστρέψει

ό,τι ένας αστός κουβαλά μέσα του

ακόμη και με τη δική σας στήριξη

γιατί, όπως έλεγα,

η καλή ράτσα δεν κρύβεται...

Τέλος πάντων, το Κ.Κ.Ι. απευθύνεται στους νέους,

που να πάρει ο διάολος!

Μα τι κάθομαι και σας λέω τώρα;

Τι είναι αυτά που σας συμβουλεύω; Πού σας σπρώχνω;

Ανακαλώ, ανακαλώ!

Έχασα το δρόμο που οδηγεί στο μικρότερο κακό,

ο Θεός να με τιμωρήσει. Μη δίνετε βάση στα λόγια μου.

Αχ, αχ, εκβιαστής και εκβιαζόμενος,

διακήρυσσα την καλή μου προαίρεση.

Μα σταμάτησα εγκαίρως,

διασώζοντας ταυτόχρονα

τη φανατική μου αντιπαλότητα και την αμφισημία.

Έφτασα όμως στο χείλος τής ντροπής.

Ω, Θεέ μου. Μήπως πρέπει να πάρω υπόψη μου το ενδεχόμενο

να συνταχθώ μαζί σας σ’ έναν εμφύλιο πόλεμο

αφήνοντας στην άκρη τις επαναστατικές μου ιδέες;