Τελικά, η κόκκινη γραμμή τού ΣΥΡΙΖΑ είναι τα μέτρα για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης»;

Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνω εγώ από την ακροτελεύτια πρόταση τού κύριου άρθρου τής προχθεσινής, κυριακάτικης Αυγής:

[Π]ρώτο καθήκον και πολιτικό τεστ [η] αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης —αδιαπραγμάτευτα!

Αν θυμάμαι όμως καλά, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ, κάπως αλλιώς μάς τα είχε πει. Και θυμάμαι καλά. Γιατί, ανατρέχοντας στα ντοκουμέντα, διαπιστώνω πως όντως είχε πει:

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και δεσμευόμαστε απέναντι στον Ελληνικό λαό για ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, με το οποίο θα αντικαταστήσουμε το μνημόνιο από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης, προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Τι περιελάμβανε αυτό το περίφημο «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης»; Κι αυτό το είχε ορίσει με κάθε σαφήνεια ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του:

Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης περιλαμβάνει τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από τη κρίση:

ΠΡΩΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ: Το Πρόγραμμά μας για την αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ: Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας

ΤΡΙΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ: Το εθνικό σχέδιο  για την ανάκτησης της εργασίας

ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΠΥΛΩΝΑΣ: Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος

Όπως μπορεί να διαπιστώσει ακόμα κι ένας μετανάστης που έχει παρακολουθήσει για μερικές εβδομάδες μαθήματα ελληνικής γλώσσας στο Σχολείο Μεταναστών, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης είναι ένας και μόνο ένας πυλώνας από τους τέσσερις συνολικά που, σύμφωνα με τον Πρόεδρο του κόμματος, θα εφαρμοστούν από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης». Πράγμα που σημαίνει ότι, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου που πραγματοποιήθηκε η εμφάνιση Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, όλα όσα εξαγγέλθηκαν εκεί, και όχι μόνο τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ήταν αδιαπραγμάτευτα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, όλοι είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν εξαιρείται. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, αυτό το δικαίωμά του, το δικαίωμα στο λάθος δηλαδή, ανατρέχω στη συνέντευξη τύπου που έδωσε την Κυριακή το μεσημέρι, στον απόηχο της ομιλίας του, για να τσεκάρω αν στα παραπάνω λόγια του έχει παρεισφρήσει κάποιο εκ παραδρομής λάθος.

Εκεί, λοιπόν, η πρώτη-πρώτη ερώτηση στην οποία απαντά υποβάλλεται από τον Αλέξανδρο Τριανταφυλλίδη τής μαυρισμένης ΕΤ3, ο οποίος, είτε επειδή δεν έχει καταλάβει τι άκουσε την προηγούμενη ημέρα, είτε για άλλους λόγους που αδυνατώ να καταλάβω (όχι όμως και να υποπτευθώ), τού ζητάει διευκρινίσεις για τα ίδια λόγια που απασχολούν κι εμάς, λέγοντας:

Η διευκρίνιση έχει να κάνει με τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης [που] είναι αποσυνδεδεμένα από την πορεία και την έκβαση της διαπραγμάτευσης για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Δηλαδή μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πει ότι επειδή είναι  αργόσυρτη και καθυστερεί η διαπραγμάτευση, ή δεν αποδίδει, δεν μπορώ να λάβω αυτά τα μέτρα;

Και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είτε επειδή κι αυτός ο ίδιος δεν έχει καταλάβει τι έχει πει την προηγούμενη ημέρα, είτε ακριβώς επειδή έχει καταλάβει τι είπε και χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο (ή τού το χτυπάει ο Σταθάκης), απαντά όλο χαρά:

[Σ]ωστά καταλάβατε. Το πρόγραμμά μας, το κοστολογημένο πρόγραμμά μας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην πατρίδα μας, δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με κανέναν εταίρο ή πιστωτή, το εάν θα έχουμε ή όχι στους δρόμους φτωχούς και άστεγους, το εάν θα έχουμε 300.000 οικογένειες στα συσσίτια ή θα τους αφήνουμε να πεθαίνουν της πείνας. Το εάν θα έχουμε περιστατικά σαν αυτό που είδαμε πριν από λίγους μήνες στην Κρήτη, στα Χανιά, μιας γυναίκας που πέθανε αβοήθητη διότι διεκόπη το ρεύμα.

Όλα αυτά συνιστούν στοιχεία που συγκροτούν όχι μόνο τον πολιτικό μας πολιτισμό, τον ανθρώπινό μας πολιτισμό, αλλά όλα αυτά συγκροτούν στοιχεία μιας χώρας που θέλει να αποκαλείται χώρα ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε πόλεμο, είναι σε καιρό ειρήνης.

Συνεπώς, το ελάχιστο που θα μπορούσαμε, όχι που θα θέλαμε, που θα μπορούσαμε, είναι να αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα, εξαιτίας άστοχων και παράλογων επιλογών  που επιβλήθηκαν από την τρόικα, μέσα από το μνημόνιο, μέσα από ένα αποτυχημένο και άστοχο πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης.

Τελικώς, με τούτα και με ’κείνα έχω μπερδευτεί. Το κυριακάτικο κύριο άρθρο τής Αυγής δεν μας τα λέει καλά, ο Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης δεν τα ρώτησε καλά, ή ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που ούτε καλά τα είπε το Σάββατο στις 13 Σεπτεμβρίου, ούτε σωστά απάντησε την Κυριακή στις 14;[*]

Κανένας Συριζαίος τού «βαθέως κόμματος» (ή, έστω, της στενής επιρροής του) να μου λύσει τις απορίες;

≈≈≈≈≈

[*] Φυσικά, μου περνάει και μια άλλη, φρικτή σκέψη από το μυαλό. Μου περνάει η σκέψη πως όλοι τα έχουν πει καλά, αλλά απλώς εγώ είμαι ο μεγαλύτερος ηλίθιος του κόσμου που δεν μπορεί να τα καταλάβει. Δεν είμαι όμως και τρελός να την εκμυστηρευτώ φωναχτά. Προτιμώ να την ψιθυρίσω...

Στην εικόνα, φωτογραφία τού Waldek Wyszynski. Από το photodom.com.