Ομιλία Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή. Τρεις χιλιάδες τετρακόσιες εβδομήντα τέσσερις λέξεις. Where is the beef?

Σε μία μακροσκελή ομιλία με σαφή προεκλογικό χαρακτήρα, σαν αυτή που εκφώνησε χθες το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας, ανοίγοντας τις εργασίες τής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής τού ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μοιραίο να κυριαρχήσει η σφοδρή αντικυβερνητική ρητορεία, από την οποία δεν έλειψαν κάποιες μεγαλοστομίες και μερικά «εγερτήρια σαλπίσματα». Ανάμεσα σε όλα αυτά, εμείς ξεχωρίσαμε και καταγράψαμε ό,τι αποτελεί το ‘‘ζουμί’’ της. Βεβαίως, η ομιλία Τσίπρα δεν είναι η Πολιτική Απόφαση που θα ψηφιστεί σήμερα. Το τι είπε και τι δεν είπε όμως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως από τη στιγμή που έχει γίνει φανερό ότι το κόμμα διολισθαίνει προς την «προεδροκρατία», έχει οπωσδήποτε τη σημασία του. Είπε και δεν είπε, λοιπόν, τα εξής:

1. Αυτοδυναμία/Συμμαχίες: Επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά ο τρόπος τον οποίο το Γενικό Επιτελείο τού ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να ακολουθήσει προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα εκλογικά ποσοστά του, οψέποτε διεξαχθούν οι εκλογές. Μέσω τής κατάρτισης ψηφοδελτίων που θα είναι «ανοιχτά, πολυσυλλεκτικά και ελκυστικά στην κοινωνία» —κάτι που κατά τον Αλέξη Τσίπρα θα επιτευχθεί αν το κόμμα αφήσει πίσω του τους «στρουθοκαμηλισμούς» και αποφύγει την «παγίδα της υποτιθέμενης ιδεολογικής καθαρότητας». Αυτό σημαίνει, όπως εξ άλλου έδειξαν και οι ευρωεκλογές, ότι, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει την αυτοδυναμία —στόχο που, μεταξύ μας, ποτέ δεν επιδίωξε με πάθος...—, η κοινοβουλευτική του ομάδα θα είναι κάθε άλλο από πολιτικά συμπαγής και δημοκρατικά υπόλογη στις κομματικές και κυβερνητικές αποφάσεις.  

2. Χρέος: Η ομιλία τού Αλέξη Τσίπρα επισφράγισε αυτό που είναι ορατό εδώ και μερικές βδομάδες: Η διαγραφή τού μεγαλύτερου όγκου τού χρέους, ανεξάρτητα από το πώς θα επιδιωχθεί, καθώς και οι προϋποθέσεις για την εξόφληση του ποσού που θα απομείνει (η ρήτρα ανάπτυξης), οι τελευταίες ίσως κόκκινες γραμμές που μέχρι και την εμφάνιση Τσίπρα στη ΔΕΘ δεν είχαν υπονομευθεί ή ατονήσει, βαίνουν προς απόσυρση, διακριτικά μεν, αναμφίβολα δε. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σχετικές αναφορές τού Προέδρου τού ΣΥΡΙΖΑ δεν περιελάμβαναν καμία από τις ‘‘κακές’’ και ‘‘επικίνδυνες’’ λέξεις «κούρεμα» ή «διαγραφή», όπως είχε κάνει στη Θεσσαλονίκη τον προηγούμενο μήνα, αλλά εκφράστηκαν μέσω τών ‘‘διπλωματικών’’, πολύσημων και γι’ αυτό ανοιχτών σε κάθε ‘‘ερμηνεία’’ διατυπώσεων, όπως «ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους»  και «δίκαιη και κοινωνικά βιώσιμη λύση» στο πρόβλημα της αποπληρωμής του. Αυτό δεν έχει βέβαια καμία ιδιαίτερη σημασία για την Αυγή, που στο σημερινό της πρωτοσέλιδο βάζει στο στόμα τού Τσίπρα τις ‘‘κακές’’ λέξεις που δεν πρόφερε ποτέ, όπως και για το Κόκκινο 105,5 που κάνει το ίδιο στα ειδησεογραφικά δελτία του. Ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε και θα είναι η τελευταία. Τα ΜΜΕ τού κόμματος έχουν την ίδια ‘‘καλή’’ συνήθεια των ΜΜΕ «τού Κόμματος»: Δημοσιεύουν μόνο τις αλήθειες που συμφέρουν το λαό. Κι αν δεν υπάρχουν, τις κατασκευάζουν...

3. Ευρώπη: Σε αντίθεση με το Συριζικό «success story» που θέλει «όλο και περισσότερους αξιωματούχους και παράγοντες στην Ευρώπη να συνειδητοποιούν τα αδιέξοδα των ακολουθούμενων πολιτικών και να ζητούν την αλλαγή τους», αφήγημα το οποίο ακούμε σε διάφορους τόνους, ευθείς και πλάγιους, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ιδιαίτερα φειδωλός σε παρόμοιες αναφορές. Το ακριβώς αντίθετα, θα έλεγα. Αυτό έγινε σε εφαρμογή του αξιώματος «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια» ή στα πλαίσια της προσγείωσης στην πραγματικότητα; Δύσκολο να πει κανείς και οπωσδήποτε εγώ δεν ξέρω την απάντηση. Θα ευχόμουν να ισχύει το δεύτερο. Με τη μανία όμως τού ΣΥΡΙΖΑ να στρουθοκαμηλίζει, αν και όχι με την έννοια που το επισήμανε ο Πρόεδρος, δεν θα στοιχημάτιζα ούτε πέντε ευρώ...

4. Εσωκομματική κριτική: Άφησα τελευταίο αυτό το ζήτημα γιατί είναι το πιο εντυπωσιακό (με την κακή έννοια...). Ποια ήταν η στάση τού επί κεφαλής ενός κόμματος το οποίο θέλει να υπερηφανεύεται για τις δημοκρατικές του διαδικασίες, —αρετή που ως ένα βαθμό όντως το χαρακτηρίζει, αν και με ένα σωρό διαστρεβλώσεις κατά την έμπρακτη εκδήλωσή της—, απέναντι στις πλούσιες και από διάφορες κατευθύνσεις κριτικές που έχουν ασκηθεί το τελευταίο διάστημα για πράξεις ή παραλείψεις τής ηγεσίας;  Δεν θέλετε να ξέρετε!

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αλέξης Τσίπρας τις ξεπέταξε με «συνοπτικές διαδικασίες», απαξιώνοντάς τις και απαξιώνοντας να τοποθετηθεί στο παραμικρό θέμα που έχει τεθεί. Δεν βρήκε τίποτε το γόνιμο σε αυτές. Κι αφού δεν βρήκε τίποτε γόνιμο και χρήσιμο, όπως ήταν φυσικό και επόμενο, τις απέρριψε «συλλήβδην και όλες μαζί ομού», αποδίδοντάς τις σε «παραγοντισμούς» και υπεραντιδράσεις για «το πήδημα ενός ψύλλου». Με τα δικά του λόγια:

Να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες. Τον μικροπαραγοντισμό και τον μεγαλοπαραγοντισμό. Τις τρικυμίες μέσα στα ποτήρια. Τις υπαρξιακές κρίσεις και κρίσεις ταυτότητας για ψύλλου πήδημα.

Να έχουν κόψει άραγε το χέρι τους κάποιοι από αυτούς τους «υπερδημοκράτες» τού κόμματος —εκείνοι που ομνύουν στο όνομα της Ρόζας, βάζουν ‘‘διακριτικούς’’ πλην ευδιάκριτους αστερίσκους στο όνομα του Λένιν και φτύνουν και μόνο στη σκέψη που φέρνει στο νου τον «Μεγάλο Κακό» και θεμελιωτή τής προσωπολατρίας—, να το έχουν κόψει ΣΥΡΙΖΑ κι από τον ώμο όλοι αυτοί οι εραστές τού σοσιαλισμού «με δημοκρατία και ελευθερία» που στο Ιδρυτικό Συνέδριο υπερψήφισαν την πρόταση ο Πρόεδρος να εκλέγεται από το συνεδριακό σώμα και όχι από την Κεντρική Επιτροπή, όπως ήθελαν οι «κολλημένοι στο παρελθόν» που δεν διαπνέονται από το «πνεύμα τής αριστερής ανανέωσης»;

Ίσως. Αν και ως τώρα δεν έχουμε διαπιστώσει ούτε μια σταγόνα αίματος να έχει τρέξει δημόσια...