Wolfgang Munchau: «Το λογικό επιχείρημα για την έξοδο από την ευρωζώνη είναι η ευκαιρία να μην είσαι τόσο χαζός»

Από το άρθρο τού γνωστού δημοσιογράφου Wolfgang Munchau στους Financial Times την περασμένη Κυριακή:

Στο μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου ήμουν φιλοευρωπαίος και υποστηρικτής της νομισματικής ένωσης. Γίνεται όμως όλο και πιο δύσκολο να επιχειρηματολογήσεις υπέρ μίας ένωσης που συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πάντα ένιωθα πως ο ευρωσκεπτικισμός ήταν ένα παράλογο ένστικτο. Σήμερα όμως, υπάρχουν απολύτως λογικά επιχειρήματα για να αντιτίθεται κανείς στην ένταξη τόσο στην ευρωζώνη, όσο και στην ίδια την Ε.Ε.

Ακόμη και κάποια από τα προηγούμενα επιτεύγματα της Ε.Ε. εξαφανίζονται. Το πιο σημαντικό είναι τα θεμελιώδη δικαιώματα που συμφωνήθηκαν πριν από καιρό, που σχηματίζουν μέρος των σημερινών μας νομικών συστημάτων. Σε αυτά περιλαμβάνεται η ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, κεφαλαίων, προϊόντων και —σε ένα μικρότερο βαθμό— υπηρεσιών. Περιλαμβάνεται επίσης το δικαίωμα απόκτησης κατοικίας σε οποιοδήποτε μέρος της Ε.Ε.

Σήμερα όμως, έχουμε λιγότερο ενιαία αγορά στον χρηματοοικονομικό κλάδο από ό,τι είχαμε πριν από την κρίση. Η βρετανική κυβέρνηση αμφισβητεί το δικαίωμα κατοικίας. Το ευρώ, που ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια ως μέρος της διαδικασίας προς την οικονομική ολοκλήρωση, πλέον έχει εξελιχθεί σε μία μοντέρνα εκδοχή του κανόνα χρυσού, αλλά με εξόδους κινδύνου.

Αναρωτηθείτε τώρα: Θα μπορούσε ποτέ η Ελλάδα να έχει εύλογο συμφέρον για να διεκδικεί την έξοδό της από την ευρωζώνη; Η έμφαση πρέπει να δοθεί στις φράσεις «εύλογο συμφέρον» και «διεκδικεί».

Η απάντησή μου είναι «ναι». Για μένα, το κυρίαρχο επιχείρημα θα ήταν η απελευθέρωση από ένα ιδιαίτερα κακό σύνολο πολιτικών —προκυκλικής λιτότητας και αποπληθωριστικής νομισματικής πολιτικής. Το λογικό επιχείρημα για την έξοδο από την ευρωζώνη είναι η ευκαιρία να μην είσαι τόσο χαζός.

Καθώς η πολιτική της Ε.Ε. γίνεται κυνική και δυσλειτουργική, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τους καλούς από τους κακούς σε αυτές τις συζητήσεις μεταξύ φιλοευρωπαίων και ευρωσκεπτικιστών. Πριν από 20 χρόνια δεν θα δίσταζα να χαρακτηρίσω ξενόφοβο —αν όχι χειρότερα— έναν ευρωσκεπτικιστή. Δεν ισχύει το ίδιο και σήμερα.

Πφ... Θα τα έγραφε όλα αυτά αν ήταν αριστερός που κοιμάται και ξυπνάει με το όραμα της σταδιακής μεταρρύθμισης τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και το μέσο-μακροπρόθεσμο στόχο (εκεί, λίγο πριν τη Δευτέρα Παρουσία...) τής βαθμιαίας μεταμόρφωσής της σε Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες τής Ευρώπης;;;