Σπέσιαλ αφιερωμένο σε εκείνους τους φίλους τού ΚΚΕ που, ακόμα κι αν «αγαπάνε το κελί τους, τρώνε το φαί τους και διαβάζουν πολύ», δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τα σώβρακα από τις γραβάτες!

Με αφορμή τη διαφαινόμενη εδώ και κάμποσες ημέρες και πλέον βέβαιη πρόθεση της κυβέρνησης να μη φέρει τη συμφωνία που προσυπόγραψε στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου προς ψήφιση στη Βουλή, κόσμος και κοσμάκης βγήκαν στα κάγκελα: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και άλλες φιλελεύθερες δυνάμεις, δεξιόστροφες ή αριστερόστροφες, έχουν βαλθεί να στηθοχτυπιούνται και να τσιρίζουν (όψιμα) επειδή, λέει, τα δύο κόμματα που συναποτελούν την κυβέρνηση ξέχασαν τις καταγγελίες τους για την παράκαμψη της Βουλής σε όλη την πενταετία 2010 – 2014 και την άσκηση της διακυβέρνησης μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και Προεδρικών Διαταγμάτων και επιδίδονται στο ίδιο ‘‘άθλημα’’. Τους αφήνουμε να βράζουν στο ζουμί τους διότι, για σήμερα τουλάχιστον, δεν είναι όλα αυτά τα ρετάλια το θέμα μας. Το θέμα μας:

Εκτός από τους παραπάνω προαναφερθέντες, βγήκαν στα κάγκελα και μερικοί δικοί μας, δηλαδή τής Αριστεράς.[1] Συγκεκριμένα το ΚΚΕ. Το οποίο και απαιτεί να έρθει η συμφωνία στη Βουλή. Ο σκοπός του, προφανής: να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ «στα Τρίκαλα στα δυό τρία στενά». Όπου το ένα στενό είναι οι ενδεχόμενες διαφοροποιήσεις βουλευτών τής αριστερής του πτέρυγας κατά την ψηφοφορία, το άλλο η υπερψήφιση της συμφωνίας από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, πράγμα που θα επιβεβαιώσει το γνωστό ρητό «επτά κόμματα – δύο πολιτικές» και το τρίτο η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να το εισάγει προς ψήφιση στη Βουλή, οπότε να αποκαλυφθούν οι αντιδημοκρατικές πρακτικές του και η ασυνέπειά του, χαρακτηριστικά ταυτόσημα με αυτά τών προηγούμενων κυβερνήσεων. Win-win-win situation![2]

Βλέποντας πως δεν τους βγαίνει η πασιέντζα οι φίλοι τού ΚΚΕ, φορτσάρισαν να τους βγει η τρίτη win situation: εκείνη τής αντιδημοκρατικότητας και της ασυνέπειας. Έτσι βγήκε και το Lenin Reloaded, όπως γράψαμε χθες, για να βγάλει στη σέντρα (με το μυαλό του!) τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Κι έτσι βγήκαμε κι εμείς για να εξηγήσουμε στους κουφιοκεφαλάκηδες Κουκουέδες τύπου Lenin Reloaded και συντροφία τα αυτονόητα που εξηγήσαμε χθες. Δηλαδή, ποια; Ότι, ασχέτως αν υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικάντηδες (που υπάρχουν!), οι οποίοι για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να μην τραυματιστεί η (ήδη τραυματισμένη) εικόνα συνοχής τής κυβέρνησης, τα κίνητρα ειδικά τών ‘‘μενσεβίκων’’ τού ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν φρικάρει με τη συμφωνία παράτασης του προγράμματος διάσωσης και κάνουν ό,τι μπορούν για να χαλάνε αυτήν ακριβώς την εικόνα συνοχής, δεν μπορούν παρά να είναι υπονομευτικά τής συμφωνίας. Και συμφωνία που δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, όπως και να το κάνουμε και να το κάνει και το ΚΚΕ, είναι πιο ‘‘κουτσή’’ από εκείνη που έχει την ευλογία τών «Πατέρων τού Έθνους»!

Εμφανίστηκαν εδώ διάφοροι οπαδοί και φίλοι τού ΚΚΕ, στην πλειοψηφία τους τής τάσης τών Ούγκα Μπούγκα (έχει και το ΚΚΕ τάσεις, τι νομίζατε;) που δεν εννοούν να καταλάβουν το προφανές, ακόμα κι αφού τους το εξηγήσαμε, και επιμένουν ότι ο μοναδικός λόγος που η αριστερή πτέρυγα τού ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αποφύγει την ψήφιση στη Βουλή είναι η προστασία του κόμματός τους από ‘‘διαρροές’’ και η δική τους από διλήμματα. Ε, τώρα, θα τους το κάνουμε νιανιά! Γι’ αυτό, τούς επισυνάπτουμε ένα άρθρο τών Γιώργου Κασιμάτη και Γιώργου Κατρούγκαλου που δημοσιεύεται στο σημερινό Βήμα και εξηγεί πολύ καλά γιατί δεν μας συμφέρει («μας», δηλαδή όλους, δηλαδή και το ΚΚΕ) η εισαγωγή τής συμφωνίας προς ψήφιση στη Βουλή. Άρθρο που αποδεικνύει, να το πούμε κι αυτό, ότι δεν είναι μόνο οι ‘‘μενσεβίκοι’’ τού ΣΥΡΙΖΑ που προσεγγίζουν σωστά (και από αριστερά) το συγκεκριμένο ζήτημα.

Αν ούτε αυτό τους αρκεί, ας μάθουν πως εκείνος που τσινάει με την παράκαμψη της ψηφοφορίας στη Βουλή είναι ο ...Παπαδημούλης! Ή, μια και ακόμα είναι ώρα για το τελευταίο καφεδάκι τής ημέρας, ας κάνουν μια βόλτα σε ένα δημοφιλές ιντερνετικό καφενείο τού ακραίου κέντρου, για να τον πιούν εκεί και να δουν τον ακροκεντρώο καφετζή του (που ψήφισε αυτή τη φορά ΣΥΡΙΖΑ και προπαγάνδισε υπέρ του) μαζί και κάποιους πελάτες του να χύνουν μαύρο δάκρυ για τον «αντιδημοκρατικό κατήφορο» της κυβέρνησης!

Γκέγκε; Ελπίζουμε πως ναι. Έτσι κι αλλιώς πάντως, πιο νιανιά δεν γίνεται να το κάνουμε!

≈≈≈≈≈

[1] Ναι! Even if they are bastards, they are our own bastards!

[2] Win-win-win situation; Κολοκύθια μετά ριγάνεως και φέτας Παρνασσού! Το σημαντικό ρεύμα εκείνων από τον ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν με τη συμφωνία παράτασης του προγράμματος διάσωσης έχει ήδη καταγραφεί και με το παραπάνω, οι έπαινοι από τα συστημικά κόμματα για τη στροφή τού ΣΥΡΙΖΑ στο ρεαλισμό έχουν περισσέψει (μέχρι και ο ΣΕΒ τη χαιρέτησε, μαζί κι ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος!) και μια εκ μέρους τους υπερψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή δεν πρόκειται να κόψει την ήδη κομμένη μαγιονέζα. Όσο για την «ασυνέπεια» του ΣΥΡΙΖΑ, το σκεπτικό που προβάλλεται, όπως θα δούμε παρακάτω, πείθει ακόμα και τα (μετριοπαθή) μέλη τής Κεντρικής Επιτροπής τού ΚΚΕ πως είναι μία «ασυνέπεια» επιβεβλημένη!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ

των Γιώργου Κασιμάτη, Ομότιμου Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και 

Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Αποκέντρωσης

Όπως έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένα και οι δύο (βλ. ήδη Γ. Κασιμάτη, Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας, Α. Λιβάνης, Αθήνα, 2015), οι Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια παραβιάζουν με βασικούς τους όρους σε βάρος της χώρας μας θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, καθώς και της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας.

Ειδικότερα, οι Συμβάσεις Δανεισμού και τα μνημόνια πλήττουν την εθνική κυριαρχία, την ύπαρξη, δηλαδή, της Ελληνικής Δημοκρατίας, τα αγαθά της πολιτισμικής της κληρονομιάς και της ιστορίας της, προσβάλλουν θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, κυρίως δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, καθώς και αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας, παραβιάζουν όλες τις βασικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης και ανάπτυξης της προσωπικότητας του ανθρώπου, επιπλέον δε παραβιάζουν, με την παράκαμψη της Βουλής των Ελλήνων, τη δημοκρατική και την αντιπροσωπευτική αρχή.

Συγκεκριμένα, είναι φανερό ότι με τους όρους που περιλαμβάνουν την παραίτηση από τις ενστάσεις προστασίας της εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλου υπέρτερου αγαθού της χώρας, την καθολική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας και της οικονομικής πολιτικής της, την εξευτελιστική υποχρέωση συνεχούς, σε κάθε στάδιο εκτέλεσης των συμβάσεων, υπογραφής γνωμοδότησης από απλούς νομικούς συμβούλους του κράτους που βεβαιώνει τη νομιμότητα των Συμφωνιών και την πολλαπλή παραβίαση της συμβατικής ισότητας σε βάρος της Ελλάδας, με όλα αυτά προσβάλλουν τα υπέρτερα αγαθά και της υπόστασης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της αξίας και αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού.

Για τη σωστή κατανόηση των συζητήσεων που διεξάγει σήμερα η κυβέρνηση με τους δανειστές της, πρέπει να είναι σαφές ότι: πρώτον, οι εν λόγω συζητήσεις ανήκουν στο στάδιο των διαπραγματεύσεων που δεν δεσμεύουν το περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας, αν υπάρξει, και δεύτερον, ότι κάθε συζήτηση και συμφωνία γίνεται στη βάση της συνταγματικής, της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας. Καμιά συζήτηση και καμιά συμφωνία δεν μπορεί να γίνει, ούτε, και αν γίνει, μπορεί να έχει κύρος και να δεσμεύει, αν παραβιάζει τις αρχές και τους κανόνες έστω και ενός από τα τρία αυτά επίπεδα νομιμότητας. Και οι δύο αυτές αρχές έχουν παγκόσμια ισχύ, ισχύ διεθνούς δικαίου, και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ή να παραβιασθούν από κανένα μέρος των συζητήσεων.

Οι λογικές συνέπειες που προκύπτουν από τις δύο αυτές αρχές είναι οι ακόλουθες:

1) Οι συμφωνίες και η σύμβαση παράτασης της «δανειακής σύμβασης» και οι όποιες προτάσεις έχουν κατατεθεί για συζήτηση από την κυβέρνηση ανήκουν στο στάδιο των διαπραγματεύσεων και δεν δεσμεύουν το τελικό περιεχόμενο της συμφωνίας που, ενδεχομένως, θα υπάρξει στο τέλος της τετράμηνης παράτασης. Η σύμβαση παράτασης δεν αναγνωρίζει ούτε το περιεχόμενο της δανειακής σύμβασης ως βάση της υπό διαπραγμάτευση επόμενης σύμβασης, ούτε, φυσικά, τη νομιμότητα της παρατεινόμενης δανειακής σύμβασης —ούτε, άλλωστε, θα μπορούσε να αναγνωρίσει, όπως είπαμε, παράνομους όρους και νομικές ακυρότητες. Οι ασάφειες που παρατηρούν επικριτικά πολλοί ανήκουν στο διαπραγματευτικό λόγο. Η συμφωνία παράτασης είναι συμφωνία χρόνου, τρόπου και διαδικασίας διαπραγμάτευσης και μόνο μέσα στα πλαίσια της συνταγματικής και της διεθνούς νομιμότητας. Η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος των διαπραγματεύσεων.

2) Άμεση συνέπεια της παραπάνω διευκρίνισης είναι ότι η συμφωνία παράτασης της δανειακής σύμβασης, ως διαπραγματευτική πράξη, δεν είναι ανάγκη, ούτε πρέπει πολιτικά και συνταγματικά να εγκριθεί από την Βουλή. Μόνο ενημέρωση του αντιπροσωπευτικού σώματος, στο μέτρο που επιτρέπει η φύση των διαπραγματεύσεων, και κοινοβουλευτική έγκριση της διαδικασίας επιβάλλονται από τη δημοκρατική και την κοινοβουλευτική αρχή. Διαφορετικά, εάν υποβληθεί για κύρωση, θα πρέπει η Βουλή να μπει τώρα, κατά το στάδιο των διαπραγματεύσεων για νέα νόμιμη συμφωνία, στη συζήτηση του ζητήματος και να αποφασίσει σχετικά για το κύρος των δανειακών συμφωνιών, που στην ουσία θα σημαίνει την πλήρη άρση της σημερινής βάσης των διαπραγματεύσεων που ακολουθεί η κυβέρνηση. Αν τεθεί αυτό το ζήτημα στη Βουλή, η κυβέρνηση, φυσικά, θα αρνηθεί το κύρος των δανειακών συμφωνιών.

3) Η κατά το τέλος των τετράμηνων διαπραγματεύσεων οποιαδήποτε ενδεχόμενη συμφωνία θα πρέπει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα, με τις Συνθήκες της ΕΕ και με το διεθνές δίκαιο, που αποτελούν και εσωτερικό δίκαιο της Ελλάδας. Εάν παραβιάζει τις αρχές και τους κανόνες αυτούς νομιμότητας (την αρχή προστασία της εθνικής κυριαρχίας, των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της δημοκρατικής νομιμότητας) —και αν ακόμη κυρωθεί από τη Βουλή— θα είναι άκυρη και δε θα δεσμεύει την Ελλάδα —ούτε τις επόμενες κυβερνήσεις. Η αρχή του διεθνούς δικαίου “pacta sund servanda” («οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται») εννοεί τις κατά το διεθνές δίκαιο νόμιμες συμφωνίες.

4) Εάν κατά το τέλος του τετραμήνου οι δανειστές δεν συμφωνήσουν σε μια νόμιμη σύμβαση, σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν απομένει πια παρά να τεθεί το ζήτημα κύρους των συμφωνιών και νομιμότητας του χρέους της Ελλάδας. (Η ακυρότητα των συμφωνιών και η ανάγκη ρύθμισης του χρέους στη βάση της συνταγματικής νομιμότητα και της νομιμότητας των συνθηκών της ΕΕ και του διεθνούς δικαίου θα είναι καλύτερο να τεθούν τώρα και στη Βουλή και στους δανειστές).

5) Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η μη καταβολή της δανειακής δόσης προς την Ελλάδα στο τέλος του τετραμήνου για οποιοδήποτε λόγο διαπραγματευτικό και ιδίως για λόγους αμφισβήτησης του κύρους των συμφωνιών, δεν θα είναι νόμιμη, γιατί θα αποτελεί άσκηση οικονομικής βίας, εάν ληφθούν υπόψη οι άμεσες ανάγκες της χώρας και του ελληνικού λαού και η αρχή της διεθνούς αλληλεγγύης και των Συνθηκών της ΕΕ.

6) Ας επιτραπεί στον πρώτο από εμάς, που δεν είναι μέλος της κυβέρνησης και δεν έχει τις εκείθεν απορρέουσες δεσμεύσεις, η διατύπωση των παρακάτω καταληκτικών σκέψεων: Παρατηρείται τελευταία μια πολύπλευρη κριτική των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης, η οποία έχει σαφή τα στοιχεία της ενορχήστρωσης, άρα και της διεύθυνσης και κατεύθυνσης. Φαίνεται σαφώς να αποβλέπει στη διάσπαση της παλλαϊκής αντιμνημονιακής βάσης στις διαπραγματεύσεις. Η αντιπολίτευση αυτού του είδους που γίνεται κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της χώρας δεν είναι σύμφωνη με το πολιτικό ήθος. Γι’ αυτό δεν πρέπει να παρασυρθούν άδολοι πολίτες. Θα πρέπει να περιμένουν, όταν πραγματικά θα πρέπει να κριθεί η κυβέρνηση. Ο λαός θα έχει τον τελικό λόγο και την τελική κρίση.