Ως συνέχεια και εξ αφορμής τού
προηγούμενου post, τρεις σκέψεις:
1. Με βάση τη στοιχειώδη λογική και τις στοιχειώδεις
ανθρωπολογικές γνώσεις που προκύπτουν από την απλή εμπειρία, αλλά και το
τεκμήριο που αποτελούν τα σχόλια τα οποία αποστέλλονται εδώ, η συντριπτική
πλειοψηφία τών αναγνωστών και των (σπάνιων) αναγνωστριών μας είναι αριστεροί
και αριστερές.
2. Ως τέτοιοι
δεν μπορούν να είναι αδιάφοροι για το Κ, το πρώτο γράμμα τού ιστορικού μας ονόματος, όπως ωραία το
διατυπώνουν οι Θέσεις τής ΚΕ προς το
πρώτο και ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να μη το γουστάρουν πια αυτό το
όνομα και να θέλουν να το πετάξουμε, σύμφωνοι. Άλλοι, πάλι, μπορεί να θέλουν να
το τροποποιήσουμε· κι άλλοι, τέλος, να το διατηρήσουμε ως έχει και να το
συντηρούμε τακτικά για να το βγάλουμε κάποτε από τα μπαούλα μας. Τίποτε όμως από
αυτά δεν μπορεί να γίνει σιωπηρά. Αφού είναι το ιστορικό μας όνομα, πρέπει,
επομένως, να αναμετρηθούμε με την Ιστορία μας. Η οποία, απ’ όσο ξέρουμε, δεν
παίζει πόκα για να την ξεπετάξουμε μ’ ένα ντούκου…
3. Ούτε ένα σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση. Εντάξει.
Τρόμος για το Κ. Αλλά τρόμος ακόμα και για να συζητήσουμε τον τρόμο που
προξενεί ένα γράμμα; Ούτε φάντασμα να
ήταν!
10 σχόλια:
Δεν ειναι τρομος για το Κ λογο της συκοφαντισης του κομμουνισμου απο την αστικη προπαγανδα οπως λενε οι θεσεις του ΣΥΡΙΖΑ.Απλως ο οπορτουνισμος ,δηλαδη η οργανικη σχεση της εργατικης αριστοκρατιας με τον ιμπεριαλισμο της ΕΕ πρεπει αναγκαστικα να αντανακλαται και στο λογο της.
Για οσους Συριζαιους θεορουν τουλαχιστο Μαρξιστες τους εαυτους τους εχω να τους θυμησω τα λογια του Μαρξ στο Μανιφεστο:"Οι κομμουνιστες θεωρουν αναξιο να κρυβουν τις αποψεις τους και τις προθεσεις τους..."
G.
Φίλε G,
Για πολλούς ισχύει αυτό που λες. Δεν είναι όμως όλοι οπορτουνιστές. Υπάρχουν και εκείνοι που έχουν εσωτερικεύσει τη στρατηγική ήττα τών σοσιαλισμών τού περασμένου αιώνα και έχουν πειστεί (ή απελπιστεί) ότι There Is No Alternative. Και υπάρχουν ακόμα και όσοι κουράστηκαν, ή λιποψύχισαν, ή συμβιβάστηκαν και άλλα παρόμοια. Δεν μπορούμε να τους ρίξουμε όλους στον Καιάδα…
Για την αποστροφή τού Μαρξ, κρύβε λόγια. Βγάζεις (αδίκως) οφσάιντ το ΚΚΕ, το οποίο, σε επίπεδο μαζικού επικοινωνιακού λόγου, έχει μετονομάσει τη Δικτατορία του Προλεταριάτου σε Λαϊκή Συμμαχία.
Πιο ευέλικτα, Κουροπάτκιν. ;-) :-)
Τα λέμε
Εγώ πάντως θα γουστάριζα να βάζατε ένα Κ στο τέλος
ΣΥΡΙΖΑΚ
συνασπισμός ριζοσπαστικής αριστεράς-Κέντρου :-)
κάνει και ορέο αναγραμματισμώνε
ΡΥΖΙ ΣΚΑ
πολλά φιλια να είστε καλά μπόϋδες
Pepermint
Γεια σου και χαρά σου, ορέ Pepermint! Και να λες κάνα καλό λόγο για πάρτη μας, άμα το φέρνει η κουβέντα! ;-) :-)
Τα λέμε
ξέρετε βρε ότι σας εγουστάρω...
αν μη τι άλλω αργά ή γρήγορα θα εμφανεί η δικιά μας δεξιά στην οποία και θέλουμε να προσχωρήσετε...εφόσον διαλύσετε τα νέφη εντός, εκτός και επίταυτά ;-)
ps- τώρα λαστ μου αρέσετε πιο πολύ γιατί τα ''βάζετε'' with your own bastards σε σουρεάλ μεν τόνο, αλλά αρκούντως δυναμικά...εφόσον σεις μικροί δαβίδηδες, κείνοι μεγάλοι γολιάθηδες
την καληνύχτα μου boys !
Φίλε Pepermint,
Εντάξει, δεν μας ήξερες από πιο παλιά, αλλά πάντα τα βάζαμε με τους our own bastards. Δεν μπορώ βέβαια να ισχυριστώ ότι πάντα είχαμε δίκιο (ποιος είναι αλάθητος;), μπορώ όμως να σε διαβεβαιώσω ότι το θάρρος τής γνώμης και η επιβεβλημένη "ασέβεια" γιά τις "ιερές αγελάδες" τής Αριστεράς δεν μας έλειψαν ποτέ.
Καληνύχτα κι από εμάς! :-)
Τα λέμε
ps-...κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι δεν είχαμε ανασκολοπίσει
...παλιότερες εκσφενδονίσεις στον οφθαλμό τον τρίτο από μέρους σας... (κάποτε θα σας πω...πιό άρθρο σας μου τράβηξε την προσοχή μεταξύ πλαδαρότητας, μολυσμένων νερών και λοιπών τοξικοτήτων των υπολοίπων της ''παρατάξεώς'' σας).
...στις ιερές γελάδες (μόνο τέτοιες έχει ο Γάγγης λέμε)
βέβαια είναι για άλλους λόγους π.χ. γιατί χέσατε στο φρεσκοκουρεμένο μου και ουχί στους γείτονα που έχει και τριφύλλι
και όχι για την ουσία του λίπους
αλλά είπαμε δεν είπαμε ?
ποτέ δεν είναι αργά
kisses
Pepermint
Pepe, εντάξει, πού να ξέρω από πότε μάς έχεις ...σταμπάρει! Τι μας πέρασες; Για τη …Στάζι; (εκ τού «ορφανά τού Χόνεκερ» ;-) ). Αναμένω με μεγάλη περιέργεια να μου πεις σε ποιο ποστ τσίμπησες! :-)
Τα λέμε
Λεφτ
κατά πρώτον να σου πω ότι είναι κρίμα που δεν σχολιάζεις πια στην Καλύβα.Δεν ξέρω τι είπες με τον Πάνο...αλλά μπορείς να τα ξαναπείς-κατ' ιδίαν ....ανοιχτά μυαλά σας θεωρώ και τους δύο.
Κατά δεύτερον ....να χαιρετίσω τον φίλο μου τον Πεπ και να του πω να εμφανίζεται συχνότερα.
Συνεχίζοντας από τον αναγραμματισμό του ...ΡΥΖΙ ΣΚΑ-ΤΑ (πιστεύω πως υπορρήτως εννοούσε...αν όχι το λέω εγώ ρητά,όχι ακόμη -τουλάχιστον- για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για την κατάσταση γενικά)
Δεν ξέρω για εσάς ,αλλά εγω κοντεύω να πάθω βερτικο.Αφήνω κατά μέρος το πολιτικό "ποιόν" μερικών τουλάχιστον από τους υπογράφοντες και προχωρώ...στον χαμό.
Την διαξήρυξη των 58 για την ανασυγκρότηση της αριστεράςτην χαιρετίζει το ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι στην δικομματική με ό,τι σημαίνει αυτό(το δικομματική) και με τα όποια αποτελέσματα της μέχρι τούδε.
Σημειωτέον ότι η κίνηση χαιρετίζεται και από τον Βαγγέλη ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης του Σαμαρά ,της Δεξιάς δηλαδή.
Όμως η Δεξιά δεν έχει καμία θέση στην ανασυγκρότηση ...what????
Στη συνέχεια ο Βαγγέλης "προσκαλεί" και την ΔΗΜΑΡ -η οποία το μελετά ακόμα -την οποία "μαλώνει" λέγοντάς της πως αν και πάντοτε ήταν απαξιωτική απέναντι στο ΠΑΣΟΚ ,εντούτοις είναι απαραίτητη στο νέο σχήμα.....ως το δεύτερο συνθετικό της λέξεως μάλλον.
Βάσει της διακυρηξης ευελπιστούν σε μία αγαστή συνεργασία του φιλελεύθερου κέντρου με την "δημοκρατική αριστερά" και του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.
Θα μπει σε εφαρμογή δηλαδή-για πρώτη φορά χαχαχαχα-η διελκυστίνδα μεταξύ της ελεύθερης οικονομίας (δεξιά) και των κοινωνικών ζητημάτων (αριστερά). Και κάπου στη μέση θα ισορροπήσει το πράγμα (κέντρο).
Ρε τι λέτε??????
Φίλε λέφτ ....το Κ για να πάψει να θεωρείται τρομοκρατικό, θα πρέπει να συμφωνήσουμε,νομίζω δηλαδή , ότι οιοσδήποτε συμβιβασμός και There Is No Alternative ή και το αντίθετο -στην ουσία τα ίδια είναι- δεν έχει καμία θέση στο λεξιλόγιο ενός αριστερού ....υπό τις παρούσες πολιτικοοικονομικοκοινωνικές συνθήκες βεβαίως .
Φίλε skipper,
Ακολουθώ τη δική σου θεματολογική δομή:
1) Το ζήτημα δεν είναι τι είπα και μου είπε. Και μόνο από το γεγονός ότι, όπως έχω δηλώσει κατ’ επανάληψη στο τσαρδί μας και έχω κάνει πράξη, ακόμα και κανονικές βρισιές (με την προϋπόθεση ότι είναι εις βάρος τών διαχειριστών βέβαια, όχι κάποιου σχολιαστή) δεν διαγράφονται, ή από το γεγονός ότι, για λόγους δεοντολογίας, έχω αναδημοσιεύσει στην πρώτη σελίδα ακόμα και λίβελους εναντίον μου, μπορείς να καταλάβεις ότι δεν είμαι μυγιάγγιχτος. Και ελπίζω να έχεις καταλάβει ότι μπορεί να τα λέω όλα, αλλά δεν βρίζω. Αντίθετα: αν κρίνω πως κάτι που είπα (όχι βέβαια βρισιά) είναι οφσάιντ, δεν διστάζω, χωρίς και πριν καν μου ζητηθεί, να ανακαλέσω ή να ζητήσω συγγνώμη. (Αν γκουγκλίσεις στο ψαχτήρι τής Καλύβας τη λέξη «συγγνώμη», θα βρεις τρία σχόλια δικά μου που την εμπεριέχουν· κι ας σχολίαζα μόνο για πέντε μήνες… Ουδείς άλλος έχει γράψει τη συγκεκριμένη λέξη σ' αυτό το διάστημα απ' όσο έχω δει —και έχω δει όλα σχεδόν τα σχόλια). Άρα το ζήτημα δεν είναι εκεί. Το ζήτημα είναι ότι, αν ήθελα να εξακολουθήσω να σχολιάζω στην Καλύβα έπρεπε να βάλω νερό στο κρασί μου. Δηλαδή να μη τα λέω όλα, να είμαι ‘‘κόσμιος’’ με γλώσσα σχολείου. Αλλά δεν έχει κανένα νόημα να σουλατσάρω στο ίντερνετ, αν μου αφαιρείται το δικαίωμα να τα λέω όλα.[***] Να πώς προέκυψε λοιπόν το διαζύγιο κοινή συναινέσει.
[***] Σκέψου ότι ο Πάνος μού διέγραψε με το έτσι γουστάρω σχόλιο που δεν απευθυνόταν σε κανέναν και δεν εμπεριείχε ούτε ένα ρε, παρά μόνο πολιτική άποψη και, σαν να μην έφτανε αυτό, μου διέγραψε το σχόλιο με το οποίο διαμαρτυρόμουν και τεκμηρίωνα με το νι και με το σίγμα για ποιους λόγους το σχόλιο πού πήγε στα σκουπίδια δεν είχε τίποτε το επιλήψιμο, με το αξιοθρήνητο σκεπτικό ότι επιδιώκω να συγκεντρώνω την προσοχή γύρω από τον εαυτό μου!!!
2) ΣΥΡΙΖΑ: Για να ‘‘παίξω’’ με ένα παλιό τραγούδι (δεν θυμάμαι ποιανού και βαριέμαι να γκουγκλίσω): «Όλοι [σ.σ.: ή σχεδόν όλοι] τα καταλαβαίνουν, όλοι τα καταλαβαίνουν» κι «όμως [σ.σ.: δεν πρέπει να] κάνουν το κορόιδο και [σ.σ.: να] σωπαίνουν». Χρειάζεται ανελέητη κριτική και πίεση, κυρίως από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ (η κριτική είναι πάντα πιο αποτελεσματική όταν εκπορεύεται από δικούς σου, όχι από αριστερούς ανταγωνιστές ή αντιπάλους). Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, είμαστε ‘‘αιχμάλωτοι’’ του ΣΥΡΙΖΑ: είναι το μόνο κλειδί στο ορατό μέλλον που μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε μια κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά. Ακριβώς γι’ αυτό επιβάλλεται η κριτική, κι όχι τα παλαμάκια τών γραμμιτζήδων και των κομματόσκυλων. Και νομίζω ότι πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας να μη τα καταφέρει (κάτι το οποίο θα είναι μια καταστροφή για όλη την Αριστερά, αν δεν εκπονήσουμε από τώρα ένα εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση αυτή).
3) Οι 58/59/60: Καμία τύχη. Τα ιμάτια του Κέντρου έχουν ήδη διαμοιραστεί μεταξύ Αριστεράς (πρώτο βιολί ο ΣΥΡΙΖΑ) και Δεξιάς (πρώτο φλάουτο η Νουδούλα). Άσε τα ορφανά του να κλαίγονται (πολλά από αυτά τα βλέπεις να χύνουν μαύρα δάκρυα κάθε μέρα στην Καλύβα ;-) ). Δεν ανασταίνονται οι πεθαμένοι όσο και να χτυπάνε τον πισινό τους οι ‘‘μετριοπαθείς’’! Το ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι…
4) …είναι να μη μεταβληθεί σε κεντροαριστερά. Αλλά (και εδώ αποκλίνω κάπως από την τελευταία σου επισήμανση περί συμβιβασμών κ.λπ. —εξαιρουμένης βέβαια της τρισκατάρατης ΤΙΝΑ):
Δεν μπορεί να ξεφορτωθεί ολοκληρωτικά, εκτός κι αν θέλει να συρρικνωθεί σε επιρροή, το χώρο τού κέντρου. Να πού είναι αναγκαίοι οι συμβιβασμοί. (Μην ξεχνάς ότι ακόμα και το έμβλημα του ιστορικού ονόματος της Αριστεράς, το σφυροδρέπανο, έναν τέτοιος συμβιβασμό απεικονίζει. Κάθε συμμαχία τι άλλο από ένας συμβιβασμός είναι;). Επομένως, Αριστερά-Αριστερά, έτσι νέτα σκέτα δεν μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι μπορεί να είναι; Για να μείνω στον όρο που σχολιάζουμε, αλλά αντιστρέφοντάς τον: Αριστερόκεντρο! Δηλαδή μια συμμαχία όπου όμως τον τόνο θα τον δίνει η Αριστερά. Όχι με διοικητική επιβολή, αλλά κερδίζοντας την ηγεμονία και διαχειριζόμενος με επιδεξιότητα αυτή την ηγεμονία.
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου