ΣΥΡΙΖΑ: Από ήττα σε ήττα (με πλούσιο γαρνίρισμα υποκρισίας) μέχρι τον τελικό θρίαμβο της …Χρυσής Αυγής;

Από την εποχή που τελείωσαν οι διπλές περσινές εκλογές μέχρι χθες, πολλές είναι οι περιπτώσεις που διάφοροι χειρισμοί τού ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορες πτυχές τής πολιτικής αντιπαράθεσης και διαπάλης έκαναν τους αριστερούς —άντρες, γυναίκες, ακόμα και μικρά παιδιά— που εξακολουθούν να έχουν πέντε γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι τους και δεν βλέπουν τα πράγματα με κομματικά γυαλιά να διερωτώνται: «Θεέ μου, είναι πράγματι τόσο ανόητοι ή υποκρίνονται;». Η χθεσινή όμως απόφαση της κομματικής παραδέρνουσας στους ανέμους τής πολιτικής περιπλοκότητας ηγεσίας να συμπλεύσει με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και να υπερψηφίσει αγκαλιά και πλάι-πλάι μαζί τους την ‘‘παύση πληρωμών’’ προς το νεοναζιστικό κόμμα ξεπερνά κάθε όριο ανοησίας. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι το χρεωστικό κόστος αυτής τής ‘‘εμπνευσμένης’’ κίνησης μεταφράζεται σε αυτόματη πίστωση υπέρ τού πολιτικού λογαριασμού τής Χρυσής Αυγής! Πώς αυτό; Έτσι:

Δύο ‘‘άνεμοι’’ φουσκώνουν τα μαύρα πανιά τού νεοναζισμού: Ο πρώτος, ο αρχικός, αυτός που τον έκανε να ξεκολλήσει από το μώλο, είναι  το μεταναστευτικό ζήτημα. Ο δεύτερος είναι κατά τις χρυσαυγίτικες αφηγήσεις «ο συνδυασμός ανικανότητας, προδοσίας και διαφθοράς τού πολιτικού προσωπικού που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτό το δυστυχές κατάντημα». Ποίου πολιτικού προσωπικού; Η Χρυσή Αυγή δεν κάνει εξαιρέσεις: «Άπαντες οι πολιτικοί, είτε άσκησαν κυβερνητική εξουσία είτε όχι, είναι ένοχοι και με λερωμένη τη φωλιά τους, ποιος λίγο ποιος πολύ». Άπαντες πλην τών ιδίων φυσικά που μπορεί τα χέρια τους «καμιά φορά να χαιρετάνε έτσι [= ναζιστικά], αλλά είναι καθαρά χέρια». Sure.

Είναι αυτονόητο ότι όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και ξεμακραίνει το φως στην άκρη τού τούνελ επειδή πηγαίνουμε προς τα πίσω, ο δεύτερος άνεμος καθίσταται πιο ισχυρός.[1] Και ακριβώς γι’ αυτό απαιτούνται πολύ λεπτοί χειρισμοί στον αντιφασιστικό αγώνα τής Αριστεράς, ιδίως τώρα, μετά τη δολοφονία τού Παύλου Φύσσα, που όλοι, από την κουτσή Μαρία μέχρι τον Μάκη Βορίδη έγιναν φανατικοί αντιναζιστές! Πολύ λεπτοί γιατί όσο είναι αναγκαίο για την Αριστερά να συναντηθεί με την αντιφασιστική διάθεση ευρέων κοινωνικών στρωμάτων που δεν είναι υποχρεωτικά αριστερών προσανατολισμών, άλλο τόσο είναι αναγκαίο να μη μπαίνει στο κάδρο μαζί με κόμματα που διαχειρίστηκαν για δεκαετίες τις τύχες τής χώρας και τα οποία, εμείς οι ίδιοι, πολύ πριν ‘‘ξυπνήσουν’’ οι νεοναζί, έχουμε καταγγείλει για ανικανότητα και διαφθορά. Αν πετύχουμε το πρώτο χωρίς να αποφύγουμε το δεύτερο, πολύ απλά, δεν θα κάνουμε τίποτε άλλο από το να δώσουμε στον Μιχαλολιάκο όλες τις ευκαιρίες τού κόσμου να πει με στόμφο και καμάρι: «Τι σας λέγαμε; Ορίστε! Και η Αριστερά μέσα στο κόλπο είναι!».

Γνωστά πράγματα αυτά και δεν είμαστε τόσο ανόητοι για να έχουμε την αφελή ιδέα ότι κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας. Αυτός ο κίνδυνος εξ άλλου είναι και ο κυριότερος λόγος που σύμπασα η Αριστερά, με τον ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στους πρώτους, έδειξε κουμπωμένη στην πρόταση αυτών που έχουν εξευτελίσει κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας εδώ και πάνω από τρία χρόνια να τεθεί αυτοβούλως εντός τού ‘‘περίφημου’’ «συνταγματικού τόξου».

Ε λοιπόν, ακριβώς επειδή είναι γνωστά, και ακριβώς επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ το «είχε πιάσει το θέμα» από τους πρώτους, γι’ αυτό και είναι ακατανόητο πώς πήρε την απόφαση να συνυπογράψει με την κυβέρνηση την περί ου ο λόγος τροπολογία (σε αντίθεση με τη στάση τού ΚΚΕ, που θα εκφραστεί με «παρών», και τους ΑΝΕΞ.ΕΛ. τού Καμμένου). Διαβάζουμε δεξιά και αριστερά, των Συριζικών μέσων συμπεριλαμβανομένων, ότι το έκανε δείχνοντας συναινετική διάθεση κι αφού η κυβέρνηση, μετά από πολυήμερες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις, έκανε κι εκείνη μερικά βήματα προς την αξιωματική αντιπολίτευση. Λίγο μας κόφτει για τα συστημικά ΜΜΕ και τους παπαγάλους τους. Αλλά για τα Συριζικά μέσα και τα στελέχη[2]  που προσπαθούν, λες και απευθύνονται σε ηλιθίους, να βαφτίσουν το κοτόπουλο ψάρι με θράσος χιλίων πιθήκων και την αφελέστατη προσδοκία να το πιστέψουμε, πίσσα και πούπουλα! Για τον εξής απλό λόγο:

Στις συζητήσεις με την κυβέρνηση, όπως αποδεικνύεται και από τη δική του ξεχωριστή τροπολογία που είχε καταθέσει στη Βουλή, πριν την αποσύρει υπέρ τής πρότασης του Υπουργείου Εσωτερικών, δύο ήταν οι κόκκινες γραμμές που είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ:

α) Αποσύνδεση των προτεινομένων ρυθμίσεων από διατάξεις (και το πνεύμα) τού τρομονόμου, και

β) Αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών προκειμένου να εγκρίνει η Βουλή διακοπή χρηματοδότησης για κάποιο κόμμα.

Καμία από τις δύο αυτές κόκκινες γραμμές δεν έγινε αποδεκτή από τη συγκυβέρνηση του αεί άθλιου, πλην τέως πια δικομματισμού! Κα-μί-α. Και, επομένως, κανένας συμβιβασμός δεν επετεύχθη. Το μόνο που συνέβη ήταν να συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πίσω από την κυβέρνηση —πραγματικό ‘‘επίτευγμα’’! Το να προσπαθεί κανείς  να το παρουσιάσει ως συμβιβασμό είναι (επιεικώς) γελοίο.

Γελοίο, αλλά, σύμφωνα με το σκεπτικό που εκθέσαμε προηγουμένως (ακόμα και χωρίς να συνυπολογίσουμε τον κίνδυνο ο τρομονόμος, που με όλες τις γκρίζες ζώνες του ενσωματώθηκε στην τροπολογία, να στραφεί κάποια στιγμή εναντίον μας),  καθόλου μα καθόλου για γέλια…


ΥΓ (19 Οκτωβρίου, 2013) Διαβάστε οπωσδήποτε το συναφές άρθρο τού Δημήτρη Μπελαντή, μέλους τής ΚΕ τού ΣΥΡΙΖΑ, Η «τρομοκρατική οργάνωση», ο ΣΥΡΙΖΑ και η αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων. Ο Μπελαντής ασκεί κριτική στην απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί τη σύνδεση της τροπολογίας με τον αντιτρομοκρατικό νόμο και δεν ασχολείται με το ζήτημα που θίγουμε εμείς εδώ. Ωστόσο, είναι πολύ χρήσιμο να δείτε από κοντά (και με νομική τεκμηρίωση: ο Μπελαντής, εκτός από αριστερός, είναι και δικηγόρος) και τη δεύτερη αλλά καθόλου αμελητέα αρνητική πλευρά τής ακατανόητης απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ που εμείς απλώς τη θίξαμε en passant.
 

≈≈≈≈≈

[1] Αυτό διόλου δεν σημαίνει όμως, όπως αφελώς πιστεύουν μέσα στην ιδεοληψία τους διάφοροι γνωστοί και μη εξαιρετέοι εκπρόσωποι του ιδεολογικού ρεύματος του μεταναστευτισμού που θεωρούν τη μετανάστευση ευλογία, ότι δεν χρήζει αναθεώρησης ο μεταναστευτικός μαξιμαλισμός σημαντικού τμήματος της Αριστεράς, ή ότι (ακόμα χειρότερα!), αν χρήζει, είναι για να γίνει ακόμα πιο απόλυτος και ολοκληρωτικός, όπως υπονοούν!

[2] Σαν τον Γραμματέα τής Κοινοβουλευτικής Ομάδας Νίκο Βούτση που δήλωσε μέσα στην καλή χαρά: «Σε θετική κατεύθυνση οι τροπολογίες Μιχελάκη για την αναστολή χρηματοδότησης της Χ.Α.»… Ή σαν τον ανεκδιήγητο Παπαδημούλη, ο οποίος, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συγκατατεθεί αντί πινακίου φακής στην κυβερνητική πρόταση, εξέφραζε την ...ευχή να υιοθετηθεί τελικά, κατά τη συζήτηση της τροπολογίας, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών...