Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Η μονταζιέρα τού Χρήστου Λάσκου




Στο σχετικά σύντομο άρθρο που ακολουθεί, γραμμένο για το αριστεροευρωπαϊστικών συριζικών προσανατολισμών alterthess και αναδημοσιευμένο σε χρόνο ντε τε στο ιδίων αντιλήψεων Red Notebook, ο ασυναγώνιστος στις ‘‘συνδικαλιές’’ Χρήστος Λάσκος καταφέρνει να στριμώξει ένα σωρό αντιπερισπασμούς, μισές αλήθειες, διαστρεβλώσεις, αποσιωπήσεις κι όλα αυτά τα ‘‘ορέα’’ που πολλοί από τους παλιούς τής Αριστεράς τα αγαπούν περισσότερο κι από τη ζωή τους κι εμείς τα σιχαινόμαστε πιο πολύ κι από τις αμαρτίες μας. Βρείτε όσα πιο πολλά μπορείτε από αυτά τα ξεπερασμένα πια κόλπα και κερδίστε το δικαίωμα να μη σας θεωρούν χειραγωγίσιμους βλάκες οι τρύπιες και σκουριασμένες πλέον παλιοκαραβάνες τού μεταλλαγμένου κομματιού τής Αριστεράς!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Κι αν έχει δίκιο ο Λαφαζάνης;
Του Χρήστου Λάσκου

Ο τίτλος του άρθρου είναι η ερωτηματική μετάθεση του τίτλου ενός άλλου άρθρου. Αυτού που δημοσίευσε το «Πρώτο Θέμα» (!) με την υπογραφή του Σπύρου Γκουτζάνη και το οποίο με παρρησία υποστηρίζει: ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ.

Από το «Πρώτο Θέμα», λοιπόν, μαθαίνουμε για το φυσικό δίκιο του Λαφαζάνη. Το εκπληκτικό, ωστόσο, δεν είναι αυτό. Το εκπληκτικό είναι πως πληροφορηθήκαμε το γεγονός από την Ίσκρα, η οποία αναδημοσίευσε το κείμενο του «Πρώτου Θέματος» ως εάν αποτελούσε ενίσχυση της άποψης που η ίδια η Ίσκρα υποστηρίζει. Ως εάν, δηλαδή, ένα δημοσίευμα στη φυλλάδα του Αναστασιάδη βοηθούσε τον αγώνα τον καλό των συντρόφων που στρατεύονται στη μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ.

Άβυσσος η ψυχή της ιστοσελίδας!

Τέλος πάντων. Θεωρώντας πως το άρθρο δεν γράφτηκε στη φυλλάδα και αναγκασμένος να αποδεχτώ πως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το περιεχόμενό του εκφράζει κάτι ουσιώδες για τους διαχειριστές της ιστοσελίδας, θα επιχειρήσω να αντιμετωπίσω το ερώτημα που έθεσα στον τίτλο.

Μήπως έχει δίκιο ο Λαφαζάνης; Σε τι, όμως; Μα, στο ζήτημα, όπως γράφει ο Γκουτζάνης, πως ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι υποχρεωμένος να προετοιμαστεί για την ρήξη [όσο κι αν] φυσικά και θέλει και θα προσπαθήσει να μείνει η χώρα στην ΕΕ».

Μόνο που αυτό δεν το λέει ο Λαφαζάνης, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ολούθε. Πάμπολλες φορές τα επίσημα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ συνεδρίων, συνδιασκέψεων και οργάνων έχουν με το σαφέστερο τρόπο τοποθετηθεί σχετικά. Ακριβώς επειδή η ρήξη και η ριζική ανατροπή σε τοπικό και ευρωπαϊκό επίπεδο είναι αυτό που επιδιώκει η ριζοσπαστική Αριστερά, άλλωστε, σε κάθε ευκαιρία σημειώνεται πως «δεσμευόμαστε πως θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο […] απειλών και εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε και με τη χειρότερη έκβαση». Γιατί, «όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για μας είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι…».

Με δυό λόγια: Καμιά θυσία για το ευρώ. Αλλά και καμιά αυταπάτη για τη δραχμή.

Σε αυτές τις λίγες λέξεις συνοψίζεται η θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί τα σχετικά ζητήματα.

Επιπλέον, ακριβώς, επειδή η κεντρική γραμμή του αντιλαμβάνεται πόσο μεγάλη θα είναι η πολιτική και κοινωνική σύγκρουση στην οποία οδηγούμαστε επιχειρεί να προετοιμαστεί για τους πραγματικούς κινδύνους που θα προκύψουν. Και ξέρει πως όλα θα κριθούν στο πολιτικό επίπεδο. Θέλω να πω, αυτό που θα καθορίσει την έκβαση της μεγάλης ρήξης, που είναι δεδομένη και πέρα από προθέσεις ακόμη, θα είναι όχι οι τεχνικές και προγραμματικές λεπτομέρειες, αλλά ο συσχετισμός των δυνάμεων.

Είναι προφανές πως για ένα κόμμα που ευαγγελίζεται την ανατροπή σε Ελλάδα και Ευρώπη ο συσχετισμός δεν μπορεί παρά να καθοριστεί κατεξοχήν από την ενεργό συμπαράταξη και αλληλεγγύη των εργαζομένων σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Και το «δίκιο» του καθενός μας σε αυτό το πεδίο θα κριθεί. Ριζοσπαστική είναι η στρατηγική που ενώνει τον κόσμο της εργασίας στη ευρύτατη δυνατή έκταση στην περίοδο της μεγαλύτερης, ίσως, συστημικής κρίσης στην ιστορία του καπιταλισμού και μαζί του διατροφικού, ενεργειακού και κλιματικού αδιεξόδου σε πλανητική κλίμακα.

Και η πρόταξη της «εξόδου» δεν το κάνει αυτό. Δεν ενώνει. Η πρόταξη του νομισματικού είναι προβληματική γιατί αδυνατεί να προτείνει στις επιμέρους αριστερές δυνάμεις της Ευρώπης οποιαδήποτε κοινή στρατηγική παρέμβασης στα κοινά προβλήματα των εργαζόμενων της Ευρώπης και, ιδίως, των εργατικών τάξεων της Νότιας Ευρώπης.

Η επιμονή στο εθνικό νόμισμα ως αναγκαίας προϋπόθεσης της πολιτικής ανατροπής είναι έωλη στο μέτρο που δεν δημιουργεί κανενός είδους ουσιώδεις διαχωριστικές. Την προσφυγή σε εθνικό νόμισμα υποστηρίζουν πολιτικές δυνάμεις, που περιλαμβάνουν από δεξιούς γερμανούς εργοδότες, αριστερούς διαφόρων ειδών, κεντρώους γάλλους «ρεπουμπλικανούς» μέχρι και πατεντάτους ακροδεξιούς.

Πράγμα που ισχύει, βεβαίως, και για τους υποστηρικτές της νομισματικής ενοποίησης. Το θέμα, συνεπώς, αναμφισβήτητα δε διαμορφώνει τις ταξικές και πολιτικές γραμμές μιας αριστερής παρέμβασης. Το πραγματικό διακύβευμα, που συνθηματοποιείται ως «την κρίση να πληρώσουν οι πλούσιοι», αντίθετα, είναι το κομβικό σημείο αναφοράς οποιασδήποτε πραγματικά συγκρουσιακής και ανατρεπτικής Αριστεράς. Ως προς αυτό, οι πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου ομογενοποιούνται εσωτερικά με τον πιο σκληρό και ανελαστικό τρόπο. Εδώ, το «ή εμείς ή αυτοί» δεν χωράει την παραμικρή εξαίρεση: η πολιτική διαχωριστική δεν είναι γραμμή, αλλά άβυσσος.

Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η πραγματική διαφορά των απόψεων.

Και η γνώμη μου είναι πως δεν έχει καθόλου δίκιο ο Λαφαζάνης. Αντίθετα, η προχθεσινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες και τα καλά κουράγια προς τον Όλι Ρεν, νομίζω, δείχνουν το δρόμο που είναι αποφασισμένος να πορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Με βασική έγνοια τη στάση όλων των εργαζομένων στην Ευρώπη και τον κόσμο, που εξαρτάται καθοριστικά από το «ποιος θα έχει δίκιο» στα παραπάνω θέματα.

Περί αυτού, λοιπόν, πρόκειται. Και αυτό δεν πρέπει να θολώνει από το γεγονός πως πράγματι στη TV συχνά οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά στο να εκφράζουν αυτά που το κόμμα υπερασπίζεται. Γιατί αυτή η αρρώστια είναι απολύτως διατασική και, πολύ φοβάμαι, δεν επιδέχεται ίαση.

***


Στην εικόνα, τα σύνεργα του Χρήστου Λάσκου στην επιφάνεια εργασίας του. 



9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ το μόνο που βρήκα είναι η απεριόριστη εμπάθεια σας απέναντι σε πρόσωπα που έχουν προσφέρει πολλά στην Αριστερά και εκφράζουν τη σχετική με τα νομίσματα άποψη που ηγεμονικά κυριαρχεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Εμπάθεια που δεν απευθύνεται στην αντιδραχμολαγνική εμμονή της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε συγκεκριμένα πρόσωπα που την εκφράζουν.
Εμπάθεια που μου απαγορεύει κάθε ανταπάντηση και περαιτέρω συμμετοχή εδώ.

Μιχάλης Καστρινάκης

Ανώνυμος είπε...

αντιδραχμολαγνική επιμονή και όχι εμμονή

Ανώνυμος είπε...

Δεκτόν, σ. Καστρινάκη! Πολλά έχει προσφέρει στην Αριστερά ο σ. Λάσκος. Και λοιπόν; Επειδή έχει προσφέρει πολλά, αυτό τον θέτει στο απυρόβλητο της κριτικής; Δεν εννοείς κάτι τέτοιο, φαντάζομαι.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα και συμφωνούμε ότι κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής, επίτρεψέ μου να σε ρωτήσω κάτι απλό -κι απάντησέ μου με το χέρι στην καρδιά:
Το παρόν άρθρο του σ. Λάσκου πώς σου φαίνεται από την άποψη της μεθοδολογικής αυστηρότητας, που θα 'πρεπε να διακρίνει την επιχειρηματολογία μας; Σου φαίνεται ότι πληροί τα κριτήρια που περιμένουμε από το δημόσιο λόγο ενός διανοουμένου και ενός δασκάλου της δικής μας Αριστεράς; Μήπως, αντί για την εννοιολογική σαφήνεια, τη μεθοδολογική αυστηρότητα και (επίτρεψέ μου τη βαριά κουβέντα) τη διανοητική εντιμότητα, που θα 'πρεπε να μας διακρίνει, βλέπουμε εδώ έναν λόγο που κινείται στην πεπατημένη της ρητορείας των πάλαι ποτέ πανσπουδαστικών συνεδρίων, που οι παλαιότεροι από μας -και σίγουρα ο ίδιος ο σ. Λάσκος- τα προλάβαμε, για να μην πω ότι "διαπρέψαμε" κιόλας σ' αυτά;

Τα σέβη μου
Φιλίστωρ

Υ.Γ.: Επίτρεψέ μου να σε ρωτήσω και κάτι άλλο, σ. Καστρινάκη: Αν πραγματικά έχεις τόσο έντονη δυσανεξία απέναντι στην "εμπάθεια" (εντός ή εκτός εισαγωγικών), πώς και δε σε πιάνει π.χ. στο blog των Ροΐδη-Λασκαράτου και σου βγαίνει μαζεμένη εδώ;

Ανώνυμος είπε...

Προς Φιλίστωρα
αυτό που μου προκαλεί δυσανεξία είναι η δίκη προθέσεων. Η εισαγωγή του left g 700 δεν αντιπαρατίθεται σε επιχειρήματα. Απαξιώνει ως συνδικαλιά και κόλπο την άποψη που στηρίζει ο ΧΛ. Εγώ θα δεχτώ ως πραγματική την καλύτερη, για το ιστολόγιο που μας φιλοξενεί, από τις υποθέσεις εργασίας που μπορώ να κάνω για να καταλάβω την συμπεριφορά του. Ο left g 700 θεωρεί αδιανόητη την σκέψη του ΧΛ, δεν μπορεί να πιστέψει πως η επιχειρηματολογία του είναι ειλικρινής και έτσι εκδίδει την δικαστική του απόφαση, σύμφωνα με την οποία ο ΧΛ μας κοροιδεύει , είναι παλιά καραβάνα στην εξαπάτηση κ.λ.π. Με βάση αυτή την υπόθεση εργασίας που κάνω, οι χαρακτηρισμοί του left g οφείλονται στην αδυναμία του να αποδεχτεί πως υπάρχουν σχολές σκέψης,επιχειρήματα, τοποθετήσεις που διαφέρουν απόλυτα από τα δικά του προφανή και αυτονόητα. Καταλαβαίνεις πως η λέξη εμπάθεια που χρησιμοποιώ είναι η πιο ευγενική που μπορώ να βρω, ενώ η υπόθεση εργασίας μου είναι η πιο φιλική, καθώς εύκολα το μυαλό σου μπορεί να πάει σε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς που με ευκολία ανταλλάσσονται στην Αριστερά.
Φυσικά, δεν σου κρύβω πως πέρα από την γενικότερη απέχθεια μου για τις πρακτικές που υποκαθιστούν την πολιτική αντιπαράθεση με τις δίκες προθέσεων και τους ηθικολογικούς χαρακτηρισμούς, μπήκα στον κόπο να στείλω το πρώτο σχόλιο για δύο πιο προσωπικούς λόγους.
Πρώτον, γνωρίζω αρκετά τον ΧΛ από την εποχή που συναποτελούσαμε μια πολύ μικρή ομάδα στον Συνασπισμό τοποθετημένη στα ακραία αριστερά όρια του κόμματος αυτού, και είμαι βέβαιος για την εντιμότητα των προθέσεων του και της μεθοδολογίας που επιλέγει.
Δεύτερον, συμφωνώ απολύτως με κάθε γραμμή του κειμένου του ΧΛ, μου είναι ακατανόητο το πως κάποιος πιστεύει πως σε αυτό υπάρχουν ντρίμπλες και κόλπα, εγώ βλέπω μια συνοπτική και συνεκτική απόδοση των θέσεων που ενστερνίζονται τα περισσότερα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, επομένως, σύμφωνα με την κατάταξη του left g ανήκω στους χάνους.
Τέλος, σχετικά με την παρουσία μου στο blok των Ρ και Λ.
Επειδή ακριβώς έχω διαπιστώσει πως σε θέματα που σχετίζονται με εκτιμήσεις για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ μας χωρίζει χάος, αφού προσπάθησα να παρέμβω αρχικά σε τέτοιου είδους ζητήματα, εδώ και αρκετό καιρό εγκατέλειψα αυτή την προσπάθεια και έχω στείλει μόνο δυο συντομότατα σχόλια για άσχετα με τον ΣΥΡΙΖΑ θέματα (Φωτόπουλος και δικαστικές ακρότητες στη δίκη Τσοχατζόπουλου).
Η παρουσία μου πάντως στους Λ-Ρ εγκαινιάστηκε με έντονες κατηγορίες για την εμπάθεια που επιδεικνύουν σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκω πως θα ήταν μη παραγωγικό να επαναλαμβάνω αυτή την εκτίμηση με συνεχείς σχετικές παρεμβάσεις. Εξίσου άσκοπη μου φαίνεται η παρουσία μου σε έναν τόπο όπου άνθρωποι που πιστεύουν τα ίδια με εμένα δεν θεωρούνται λάθος ή ρεφορμιστές ή ο,τιδήποτε ανάλογο, αλλά λοιδορούνται ως απατεώνες ή ηλίθιοι ηγέτες και οπαδοί μιας μεταλλαγμένης Αριστεράς

Μ.Κ.

anexartiti-rizospastiki-mag είπε...

Γενικώς δεν φαίνεται να τα πάμε καλά με τα επιχειρήματα, ενώ είμαστε πολύ καλοί στο να ειρωνευόμαστε ανθρώπους και να κάνουμε σκόνη τις καρικατούρες των απόψεων τους. Αυτός που φταίει λιγότερο από όλους είναι ο Σ. Γκουτζάνης ακριβώς λόγω ότι γράφει σε συγκεκριμένο μέσο και δεν φιλοδοξεί να γράψει άρθρο «γραμμής». Με την ευκαιρία τυχαίνει να γνώριζα τον Σπύρο Γκουτζάνη από τα φοιτητικά μας χρόνια, αλλά ακόμα και αν δεν τον γνώριζα δεν θα μπορούσα να μην αντιδράσω στις εύκολες ταμπέλες και ειρωνίες του Λάσκου….

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Γκουτζάνης έχει δίκιο. Ο Λαφαζάνης μιλάει για την αναπόφευκτη σύγκρουση (και έχει δίκιο) αλλά προχωράει παραπέρα και μας καλεί αφού θα χάσουμε με τη σύγκρουση να χάσουμε …χωρίς σύγκρουση…

Ο Λάσκος σωστά εντοπίζει ότι περί σύγκρουσης δεν μιλά μόνο ο Λαφαζάνης αλλά ο επίσημος (πλειοψηφικός) ΣΥΡΙΖΑ αλλά ξεχνά το ότι ο ίδιος ο Λάσκος σπάνια ή καθόλου μιλάει για σύγκρουση στην ευρώπη και μεταθέτει τη σύγκρουση μόνο στο ταξικό εγχώριο ζήτημα λες και οι τάξεις υπάρχουν μόνο εντός της Ελλάδας.
Επίσης το γελοίο επιχείρημα ότι την κριτική στο ευρώ την κάνει ο Λαφαζάνης και οι … ακροδεξιοί, δεν διαφέρει και πολύ από το ότι την Ελλάδα στο Ευρώ θέλουν ο Τσίπρας ο Σαμαράς και ο Σόυμπλε, ή ότι εναντίον του μνημονίου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χ.Α….

Τέλος και ο Λεφτ δεν μπαίνει καν στον κόπο να κρίνει επιχειρήματα ή έστω τακτικές επιχειρηματολογίας, αλλά βρίζει τον Λάσκο…. Τι καλά!

Τι; Και εγώ καριακτούρες κρίνω; Α!!! όχι εγώ είμαι ο σωστός και εσείς όλοι οι λάθος. Αριστερός δεν είμαι και εγώ;

Ανώνυμος είπε...

Ομολογώ ότι δεν το ξέρω καλά το θέμα και δεν έχω το χρονο να το μελετήσω.
Γενικά μιλώντας, νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ καλώς επιμένει στη συνολική παραμονή μας στην Ε.Ε., αλλά ώφειλε να έχει εκπονήσει και γνωστοποιήσει και σχέδιο αποχώρησης από το ευρώ, με όση λεπτομέρεια μπορεί, γιατί μόνο τότε είσαι σοβαρός στις διαπραγματεύσεις σου με την Ε.Ε. και εμπνέεις και ασφάλεια στους πολίτες ότι έχεις και ασφαλιστική δικλείδα.

Αν είχαν, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική του ομάδα, πείσει πως μιλούν καθαρά, υπεύθυνα, έντιμα και ειλικρινά και με Γνώση, καμία προπαγάνδα και καμία μονταζιέρα δεν θα μπορούσε να ταυτίσει την ανακοίνωση της ύπαρξης και μιας τέτοιας μελετημένης εναλλακτικής επιλογής, με αντιευρωπαϊκή δήλωση αποχώρησης.

Όλοι θα την αντιλαμβάνονταν ως μια διαφορετική, πάρα πολύ δύσκολη, αλλά υπό προϋποθέσεις (που κανείς δεν τις επεξεργάζεται δυστυχώς),ελπιδοφόρα διέξοδο.

Τώρα βεβαίως είναι καταγραμμένος ο ΣΥΡΙΖΑ στο συλλογικό υποσυνείδητο ως κόμμα πολιτικάντηδων, δίγλωσσων, ασυνεπών ανθρώπων, κι έτσι νομίζω έχει αυτοευνουχισθεί και αφοπλιστεί.

Για τον κ.Χ.Λάσκο, ηθικό αυτουργό, απολογητή και αρχιτέκτονα της ιλλαροτραγωδίας της προσέγγισης Αριστεράς και κρατικής Εκκλησίας, να προσθέσω ότι είναι στο ΣΥΡΙΖΑ ο θεωρητικός ή έστω ένας από αυτούς, μιας πλαστογραφίας. Της ταύτισης του ευαγγελικού λόγου (με τον οποίο αναμφισβήτητα η Αριστερά έχει πολλά κοινά σημεία τα οποία αξίζει να επισημαίνονται και να αξιοποιούνται) με τον απολυτα αντιχριστιανικό λόγο (και πρακτική) σύσσωμης της Ιεραρχίας, γιατί ακόμη και οι ημέρες και τα έργα κάποιων "προοδευτικών" επισκόπων, δεν πείθουν για την αγαθότητα ούτε του ήθους ούτε των προθέσεων.

Χρειάζονται πολλές λαθροχειρίες, λογικά άλματα αποσιωπήσεις αλλά και συνειδητά ψέματα (όπως αυτά που είπε ο κ.Τσίπρας στην Κροατία για τον "εκπληκτικά" θετικό ρόλο της Εκκλησίας), για να τολμήσει στα σοβαρά κάποιος να βρει κοινά μεταξύ του ευαγγελικού λόγου και των ανόητων έως επικίνδυνων κηρυγμάτων της φασίζουσας εθνικής Εκκλησίας των δεσποτάδων.

Από εκεί και πέρα, είναι υποχρεωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, για να στηρίξει αυτό το τερατούργημα, να καλύπτει τις καθημερινές εκδηλώσεις μίσους, εξουσιασμού, ρατσισμού, αρπακτικότητας, φανατισμού, οπισθοδρόμησης, σκοταδισμού, φονταμενταλισμού, σκανδάλων κλπ της κρατικής Εκκλησίας. Και αυτό δυστυχώς κάνει, με τρόπο που δεν αντέχει στο δημόσιο έλεγχο, ο οποίος δυστυχώς απουσιάζει και εδώ.

Αυτή η τακτική, πέρα από την ηθική απαξίωση και τη γελοιοποίηση της Αριστεράς, δεν της προσκομίζει ούτε ψήφους, γιατί το πιστό κοινό της οργανωμένης Εκκλησίας, έχει τα δικά του αυθεντικά κόμματα να ψηφίσει και οι αποκριάτικες μεταμφιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν το πείθουν.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι, χάνει ενα μικρό αριθμό ανθρώπων με μεγάλη όμως δυνατότητα πολιτικής και ηθικής εμβέλειας, που θα τον στήριζαν και δεν κερδίζει ούτε τη μεγάλη μάζα των αδιάφορων, οι οποίοι μπορεί να μην παίρνουν ακριβώς χαμπάρι τα καραγκιοζιλικα του, όμως τα διαισθάνονται και σε καμία περίπτωση δεν στρατεύονται κάτω από τις σημαίες ενός κόμματος που κραυγάζει πως δεν έχει όραμα και αρετές αλλά πορεύεται με μασκαριλίκια, φλερτάροντας ακόμη και με ακροδεξιούς μητροπολίτες, ή με τους κ.κ.Καμμένο, Φράγκο Φραγκούλη και Μαρκεζίνη.

Εσείς ανακαλύψατε τώρα τον κ.Λάσκο, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κλπ και την προφανή διγλωσσία και ασυνέπεια σε αυτά που κυρίως σας απασχολούν, όμως κάποιοι τα έχουν αποκαλύψει πολύ πριν από εσάς, σε άλλα (μικρά και ασήμαντα για εσάς)πεδία και πλανιούνται με οικτρή πλάνη, όποιοι βαυκαλίζονται πως ο ΣΥΡΙΖΑ ή όποιος άλλος, μπορεί να είναι ανέντιμος εδώ ή εκεί και έντιμος αλλού.

Η συνείδηση των ανθρώπων (και των συλλογικοτήτων)είναι ενιαία και εξ όνυχος γνωρίζεις τον λέοντα αν και εδώ δεν έχουμε λέοντα αλλά το πολύ κριάρι.
Λ.

Ανώνυμος είπε...

@Μ.Κ.
Συμφωνώ μαζί σου εν μέρει σ. Καστρινάκη. Θεωρώ κι εγώ σοβαρή παράλειψη του Left G700 ότι περιορίζεται στο να προτάξει μια άκρως απαξιωτική εισαγωγή στο παρατιθέμενο κείμενο του σ. Λάσκου, παραλείποντας ωστόσο να κάνει το πιο ουσιώδες απ' όλα: Όφειλε λοιπόν ο Left G700 να αποδομήσει το κείμενο του σ. Λάσκου σημείο προς σημείο, αναδεικνύοντας συστηματικά τις ουκ ολίγες λογικές, εννοιολογικές και μεθοδολογικές λαθροχειρίες, που εμπεριέχονται σ' αυτό, μία προς μία.
Από κει και πέρα όμως, επίτρεψέ μου να σου πω ότι το μοναδικό στην ουσία επιχείρημα που προσκομίζεις υπέρ του σ. Λάσκου (τον ξέρω από παλιά τον Χ.Λ. και σας διαβεβαιώνω μετά λόγου γνώσεως ότι είναι καλό παιδί) δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα και, αν θες τη γνώμη μου, περισσότερο κακό κάνει στην υπόθεση υπεράσπισης του σ. Λάσκου, παρά καλό. Ίσως δεν το αντιλαμβάνεσαι, αλλά η επίκληση του προτέρου εντίμου βίου δεν έχει νόημα παρά μόνο στην περίπτωση που ο εγκαλούμενος είναι όντως ένοχος και κοιτάζουμε πώς να του μειώσουμε την ποινή. Από την άλλη μεριά βέβαια, έχεις κι εσύ τα δίκια σου. Εφόσον ο κατήγορος δε φρόντισε να συντάξει λεπτομερώς το κατηγορητήριο, πώς να υπερασπιστείς κι εσύ ως συνήγορος τον κατηγορούμενο;

Τα σέβη μου
Φιλίστωρ

Ανώνυμος είπε...

Προς Φιλίστωρα.
Ξεχνάς πως δεν λειτουργώ αποκλειστικά σαν συνήγορος του ΧΛ αλλά και ως θιγόμενος προσωπικά,μια και αναφέρω πως με ενόχλησε η κατάταξη μου στους ηλίθιους, αφού συμφωνώ με το κείμενο του ΧΛ.
Επίσης, η παρέμβαση μου εστιάζεται αποκλειστικά στο ότι δεν υπάρχει κατηγορητήριο (αποδόμηση, πολιτική διαφωνία κ.λ.π.) αλλά αποκλειστικά και μόνο μπινελίκια.
Αν υπήρχε συγκροτημένο πολιτικό κατηγορητήριο το συντριπτικά πιθανότερο είναι πως δεν θα έμπαινα στον κόπο να γράψω τίποτα, μια και αφενός έχω εκφράσει την μη εμπεριστατωμένη (δεν είμαι ειδικός και παρότι σήμερα ψήφισα στις εκλογές του Οικονομικού Επιμελητήριου τα οικονομικά δεν είναι το καλύτερο μου) γνώμη μου σε παλιότερο σχόλιο και αφετέρου το θέμα με έχει κουράσει αφάνταστα,αφού από το 2010 ως μέλος τότε της ΚΠΕ του ΣΥΝ έχω βιώσει την δυσάρεστη εμπειρία να παρευρίσκομαι σε πάνω από 20 συνεδριάσεις όπου ήμουν υποχρεωμένος να ακούω την ίδια ελεγεία υπέρ της δραχμής.
Τέλος. καταλαβαίνω την επιδερμικότητα του επιχειρήματος πως γνωρίζω τον ΧΛ και σας λέω πόσο καλό άτομο είναι. Μην ξεχνάς όμως πως μιλάω για τις προθέσεις του και για το αν είναι απατεώνας ή όχι, και όχι για την ορθότητα των απόψεων του. Μην ξεχνάς, επίσης, πως απευθύνομαι σε φίλους που επανειλημμένα έχουν εκφράσει τη εκτίμηση τους για εμένα, επομένως η μαρτυρία μου επί των προθέσεων ενδεχομένως να είναι λιγότερο αστεία από όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται

Προς anejartiti κ.λ.π.
Μα ο ίδιος ο ΧΛ αναφέρει πως το ποιος συμφωνεί με ποιον (ακροδεξιοί, Αλαβάνος, Λαφαζάνης και από την άλλη ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡκ.λ.π.) για την καταστρεπτικότητα της μονομερούς επιστροφής στη δραχμή ή την κόλαση της παραμονής στο ευρώ του μνημόνιου δεν έχει σημασία και αυτά που μετράνε είναι η στρατηγική της σύγκρουσης κ.λπ.

Μ.Κ.

LeftG700 είπε...

Για τις παρατηρήσεις που κατατέθηκαν εδώ σε σχέση με το άρθρο τού Λάσκου, απαντήσεις στο τρίτο ποστ που θα ακολουθήσει, όπου θα παρουσιάσουμε όλες τις κατά την άποψή μας ‘‘συνδικαλιές’’ που εντοπίσαμε. Ένα-δυο μόνο παρατηρήσεις άπορίες σε κάτι που γράφει ο anexartiti-rizospastiki-mag (με την ευκαιρία, τον καλωσορίζουμε δώ):

Δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές απόψεις τού Λάσκου και όλων τών «αριστερών ευρωπαϊστών» ότι βλέπει το ταξικό ζήτημα μόνο στις εγχώριες διαστάσεις του. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ακριβώς επειδή η αντιστροφή είναι πλήρης, παίζει και το ενδεχόμενο να είναι λάθος διατύπωση εκ μέρους τού σχολιαστή. Μία διευκρίνιση για το τι εννοεί θα ήταν χρήσιμη.

Δεν κατάλαβα τι εννοεί όταν λέει ότι ο Λαφαζάνης μας καλεί «αφού θα χάσουμε με τη σύγκρουση, να χάσουμε χωρίς σύγκρουση». Όταν ξαναπεράσει από εδώ ας μας το διευκρινίσει κι αυτό.