Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Θεέ τών Κόκκινων, την καλή συγχώρεσε Αλέκα και δώστης εκεί που είναι χαμένη να ξαναδιαβάσει τις αποφάσεις τού 19ου Συνεδρίου (και λίγο από Λένιν)...




Δεν άκουσα παρά τη μισή περίπου ομιλία τής Αλέκας Παπαρήγα από τη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής και βαριέμαι να την ακούσω τώρα, κλικάροντας στο βίντεο που έχει ανεβάσει το 902.gr. Δεν έχει όμως την παραμικρή σημασία. Προς το τέλος τής ομιλίας της, κατάφερε να συμπυκνώσει σε μία παράγραφο σχεδόν όλα τα κύρια στοιχεία τής προβληματικής καταστροφικής στρατηγικής που το ΚΚΕ ακολουθεί τα τελευταία χρόνια και από την οποία δεν λέει να απαλλαγεί. Σχεδόν όλα, γιατί λείπει ένα βασικό: αυτό τής εξομοίωσης του ΣΥΡΙΖΑ με τα κατ’ εξοχήν κόμματα του αστισμού, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ —κάτι που, φυσικά, δεν παρέλειψε να κάνει η Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τού ΚΚΕ σε άλλα σημεία τού λόγου της. Είπε λοιπόν η Αλέκα Παπαρήγα, κλείνοντας την ομιλία της (αντιγράφω από τον Ριζοσπάστη):

Κοιτάξτε να δείτε, είτε έχεις επαναστατική κατάσταση, είτε έχεις ήττα, είτε συμμετέχεις στον πόλεμο, είτε έχεις δεχτεί πόλεμο και κατοχή στη χώρα σου, είτε έχεις ταχύρυθμη καπιταλιστική ανάπτυξη είτε όχι, το θέμα μπαίνει: Με τα μονοπώλια ή το λαό; Με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ; [...], ο λαός ένα πράγμα δεν πρέπει να δεχτεί, να έχει μειωμένες απαιτήσεις, πρέπει να κάνει άλλη ιεράρχηση στα αιτήματά του. Και, τέλος, να σκεφτεί το εξής: Αν είναι ρεαλιστικό να γυρίσει το βιοτικό επίπεδο 50 χρόνια πίσω, γιατί δεν είναι ρεαλιστικό να ξεκινήσει μια πορεία για να νικήσει. Εμείς αυτό το ερώτημα βάζουμε στο λαό, και το ΚΚΕ αυτό θα προσπαθήσει να κάνει.

14 αράδες – τρεις παρατηρήσεις:

1. Η Αλέκα Παπαρήγα ξεκινάει με μία αφόρητη διακηρυκτική κοινοτοπία: ό,τι κι αν συμβαίνει, ο τελικός σκοπός μιας πραγματικής Αριστεράς (όπως είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τις αναλύσεις τού ΚΚΕ) είναι να γκρεμίσει την εξουσία τού κεφαλαίου, αρχίζοντας πρώτα και κύρια από τη μονοπωλιακή μερίδα του. Όμως, το ζήτημα που δίχαζε και διχάζει την Αριστερά είναι αυτό το πώς ακριβώς κάθε φορά «το θέμα μπαίνει». Διότι, λόγου χάρη, χάος χωρίζει την επαναστατική κατάσταση, και μάλιστα σε συνθήκες πολεμικής εμπλοκής μιας χώρας, από τη σημερινή κατάσταση του ελληνικού εργατικού και αριστερού κινήματος, το οποίο, σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις τού ίδιου τού ΚΚΕ, είναι πολύ πίσω από τις απαιτήσεις τών καιρών.

2. Η Πρόεδρος της ΚΟ τού ΚΚΕ, όπως και όλα τα κορυφαία στελέχη στο δημόσιο λόγο τους, μηδέ τού Δημήτρη Κουτσούμπα εξαιρουμένου, διακηρύσσει τους αντιμονοπωλιακούς στόχους τού κόμματός της. Για μια στιγμή! Αυτό αποτελεί παρελθόν! Στο 19ο Συνέδριο που έγινε πέρυσι τον Απρίλιο, η αντιμονοπωλιακή στρατηγική κατεύθυνση αντικαταστάθηκε από την αντικαπιταλιστική. Στο δε επικαιροποιημένο Πρόγραμμα που επικυρώθηκε στο ίδιο Συνέδριο, κοινωνικοποίηση δεν προβλέπεται μόνο για τα περίπτερα, ενώ προβλέπεται η απαγόρευση κάθε μισθωτής απασχόλησης! Τι συμβαίνει εδώ; Σε συζητήσεις που έχουν γίνει στο παρόν μπλογκ έχει ακουστεί από φίλους τού ΚΚΕ το επιχείρημα ότι στο δημόσιο λόγο τους τα στελέχη τού ΚΚΕ είναι φυσιολογικά να εστιάζουν στο κύριο. Αυτό είναι κάτι που, εγώ τουλάχιστον, ουδέποτε μπόρεσα να κατανοήσω. Αν το κύριο είναι τα μονοπώλια, αν εκεί σταματάει η μαζική προπαγάνδιση των θέσεων του ΚΚΕ από τα κεντρικά στελέχη του, για ποιο λόγο δεν έμεινε σταθερό το ΚΚΕ στην παλαιότερη στρατηγική του, αυτή τού αντιμονοπωλιακού μετώπου; Τι νόημα έχει μία στρατηγική όταν την κλειδώνεις στα συρτάρια τών αρχείων τής Κεντρικής Επιτροπής;

3. Για ποια «πορεία» κάνει λόγο η Αλέκα Παπαρήγα; Μία πορεία έχει φάσεις, σταθμούς, μεταβάσεις. Το ΚΚΕ μάς καλεί όλους να το ακολουθήσουμε στο μεγάλο άλμα του για να προσγειωθούμε στο σοσιαλισμό. Διότι, λέει, «όπως μάς δίδαξε ο μεγάλος επαναστάτης, ο Λένιν, μετά το μονοπωλιακό καπιταλισμό δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο ο σοσιαλισμός». Σωστά τα λέει το ΚΚΕ, έτσι είναι. Αλλά είναι έτσι βλέποντας τα πράγματα στη γενικότητά τους. Η πολιτική όμως δεν γίνεται πράξη μέσα από γενικότητες και θεωρητικές αφαιρέσεις. Γίνεται πράξη μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις, οι οποίες, υποτίθεται ότι πρέπει να απαντούν σε συγκεκριμένες καταστάσεις μετά από την ανάλυση αυτών τών καταστάσεων (κι αυτό μάς το δίδαξε ο «μεγάλος επαναστάτης, ο Λένιν»!). Κι έτσι επιστρέφουμε πάλι εκεί από όπου ξεκίνησε αυτή η μικρή ανάλυση: δηλαδή, σ’ αυτά τα «είτε-είτε» τής Παπαρήγα, όπου το ένα «είτε» από το άλλο τα χωρίζει άβυσσος. Μία άβυσσος που δεν μπορούσε βέβαια να διαφύγει από την προσοχή τού «μεγάλου επαναστάτη, του Λένιν», αλλά συχνά διαφεύγει της προσοχής τών «επίσημων κληρονόμων του», εκεί στο ΚΚΕ. Όπως διέφευγε και της προσοχής τών άγγλων κομμουνιστών τού 1920. Και μπορεί τα παρακάτω λόγια από το βιβλίο τού «μεγάλου επαναστάτη» Αριστερισμός παιδική αρρώστια τού κομμουνισμού  να γράφτηκαν για τους δεύτερους, αλλά ταιριάζουν μια χαρά και στους πρώτους!

Οι αριστεροί κομμουνιστές θεωρούν αναπόφευκτο το πέρασμα της εξουσίας στο Εργατικό Κόμμα και ομολογούν πως τώρα έχει με το μέρος του την πλειοψηφία των εργατών. Από δω βγάζουν το περίεργο εκείνο συμπέρασμα που η σ. Σίλβια Πάνκχερστ το διατυπώνει έτσι:

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν πρέπει να κλείνει συμβιβασμούς... Πρέπει να διατηρήσει τη θεωρία του καθαρή, την ανεξαρτησία του από το ρεφορμισμό άσπιλη. Η αποστολή του είναι να τραβά μπροστά, χωρίς να σταματά και χωρίς να ξεφεύγει από το δρόμο του, να τραβά ολόισια προς την κομμουνιστική επανάσταση».

Απεναντίας, από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των εργατών στην Αγγλία ακολουθεί ακόμη τους άγγλους Κερένσκι ή τους Σάιντεμαν, από το ότι δεν έχει ακόμη πείρα από την κυβέρνηση αυτών των ανθρώπων, πείρα που χρειάστηκε και στη Ρωσία και στη Γερμανία για να περάσουν μαζικά οι εργάτες στον κομμουνισμό, απ’ αυτό βγαίνει αναμφισβήτητα πως οι άγγλοι κομμουνιστές πρέπει να πάρουν μέρος στον κοινοβουλευτικό αγώνα, πρέπει μέσα από το κοινοβούλιο να βοηθήσουν την εργατική μάζα να δει στην πράξη τα αποτελέσματα της κυβέρνησης των Χέντερσον και Σνόουντεν, πρέπει να βοηθήσουν τους Χέντερσον και Σνόουντεν να νικήσουν τους ενωμένους Λόιντ Τζορτζ και Τσόρτσιλ. Κάθε διαφορετική ενέργεια σημαίνει δυσκόλεμα της υπόθεσης της επανάστασης, γιατί χωρίς μια αλλαγή στις αντιλήψεις της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης η επανάσταση είναι ανέφικτη και η αλλαγή αυτή δημιουργείται από την πολιτική πείρα των μαζών και ποτέ με την προπαγάνδα και μόνο. «Εμπρός χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς να ξεφεύγουμε από το δρόμο» –όταν αυτό το λέει μια ολοφάνερα αδύνατη μειοψηφία εργατών, που ξέρει (η πάντως πρέπει να ξέρει) πως σε περίπτωση νίκης του Χέντερσον και του Σνόουντεν ενάντια στον Λόιντ Τζορτζ και τον Τσόρτσιλ η πλειοψηφία μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα θα απογοητευτεί από τους αρχηγούς της και θα περάσει στην υποστήριξη του κομμουνισμού (ή πάντως στην ουδετερότητα και κατά το μεγαλύτερο μέρος στην ευμενή ουδετερότητα απέναντι στους κομμουνιστές) –αυτό το σύνθημα είναι ολοφάνερα λαθεμένο. Είναι το ίδιο σαν να ρίχνονταν στη μάχη 10.000 στρατιώτες ενάντια σε 50.000 αντιπάλους, ενώ θα έπρεπε να «σταματήσουν», «να αλλάξουν δρόμο», ακόμη και να κλείσουν «συμβιβασμό», μόνο και μόνο για να περιμένουν να φτάσουν οι ενισχύσεις από 100.000 που δεν μπορούν να μπουν αμέσως στη μάχη. Αυτό είναι διανοουμενίστικη παιδαριωδία και όχι σοβαρή τακτική της επαναστατικής τάξης.




33 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ο "αριστερισμός" η "εργατική κυβέρνηση" και το "ενιαίο μέτωπο", ο ύστερος Λένιν δηλ, δεν είναι αποδεκτά από το σημερινό ΚΚΕ.

πολύ καλά κάνεις βέβαια και τους "προκαλείς". Είτε να πουν ότι δεν είναι αποδεκτά (αναγνωρίζοντας χώρο για άλλες λογικές εξίσου "λενινιστικές" τέλος πάντων στο γράμμα, γιατί στο πνεύμα είναι πάντα ανοιχτό θέμα) είτε να μην το πουν, κρεμώντας την σημερινή γραμμή.

που ενδέχεται όντως να τρώει φραστικές διορθώσεις επί το αντιμονοπωλιακότερο, δείγμα, ίσως, οξυμένου εσωτερικού ζητήματος.

"κάποιος σύντροφος"

Οργουελ είπε...

Για να τα λεμε ολα, ουτε στα σοβιετ δεν θα επρεπε να συμμετειχαν οι μπολσεβικοι αν ειχε δικιο η Αλεκα. Ειχαν λαθος οι μπολσεβικοι την εποχη που τα κλειδια του κομματος κραταγαν οι χαφιεδες Μπουχαριν και Καμενεφ,Ζηνοβιεφ.
Πραγματι ο ρολος των σοβιετ αποκαλυφθηκε αργοτερα, μια που απο εκει ξεπηδησαν οι πρωταγωνιστες της αντεπαναστασης και του εμφυλιου.
Αυτα τα λαθη διορθωθηκαν μετα απο τον Μεγα Σταλιν. Το μονο που ξεχασε ηταν να αλλαξε το ονομα της ΕΣΣΔ (να βγαλει δηλαδη τη λεξη σοβιετ)

Ανώνυμος είπε...

3 Παρατηρήσεις 7 Λάθη!!!

1)"...μιας πραγματικής Αριστεράς (όπως είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα και δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ..."
Το σωστό: Ο σκοπός ενός εργατικού επαναστατικού κινήματος και όχι μιας τυχάρπαστης "Αριστεράς" όπου λέτε ότι ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ σας.

2)"... τελικός σκοπός ... είναι να γκρεμίσει την εξουσία τού κεφαλαίου.."
Ως εδώ. Χωρίς το παρακάτω. Σκέτο. Τα μονοπώλια είναι η εξουσία του κεφαλαίου. Τα γκρεμίζεις μια και καλή. Προφανώς μπερδεύεις (σκόπιμα;) την διαδικασία οικοδόμησης της νέας εξουσίας. Αυτή όμως θα γίνει αφού παρθεί η οικονομική και πολιτική εξουσία από τα χέρια τους.

3)"... Όμως, το ζήτημα που δίχαζε και διχάζει την Αριστερά ..." Δεν ξέρω αν διχάζει ή δίχαζε την Αριστερά, όμως τους κομμουνιστές δεν τους δίχαζε ποτέ. Σε οποιοδήποτε συνθήκες καλές ή κακές ο στόχος ήταν πάντα ίδιος: το γκρέμισμα της εξουσίας του κεφαλαίου. Ενδοιασμό σ' αυτό είχαν μόνο οι εκάστοτε λιποτάχτες του εργατικού κινήματος και κανείς άλλος (από την εποχή του Μαρξ).

4) "... η αντιμονοπωλιακή στρατηγική κατεύθυνση αντικαταστάθηκε από την αντικαπιταλιστική..." Πολιτικά αγράμματοι; Δεν ξέρω. Να σας πληροφορήσω όμως. Αντιμονοπωλιακό και αντικαπιταλιστικό είναι το ίδιο πράγμα ακριβώς. Α ναι ξέχασα, το καλό 15ο και το κακό 19ο. Ακόμα και τα μικρά παιδιά βαριούνται τα ίδια παραμύθια.

5)"... Τι νόημα έχει μία στρατηγική όταν την κλειδώνεις στα συρτάρια ..." Τελικά αποφασίστε. Το ΚΚΕ έκανε την στρατηγική του τακτική ή την κλείδωσε στα συρτάρια. Έλεος σταθεροποιηθείτε!!!

6) "... Η πολιτική όμως ... Γίνεται πράξη μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις ..." Μέγα λάθος η πολιτική γίνεται στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς. Εκεί δεν υπάρχουν "κινήσεις" Υπάρχουν ζυμώσεις και ταξικές συγκρούσεις.

7)Να μην αντιγράψω όλο το κομμάτι από τον "αριστερισμό" Είναι μεγάλο και ανούσιο. Τυπικό κλασικό παράδειγμα οπορτουνισμού, δηλαδή του τυχοδιωκτισμού που κάνει το μαύρο άσπρο κατά τα συμφέροντα.
Προσέξτε λοιπό: Θα ίσχυε όλο αυτό αν σήμερα σε μη επαναστατικές συνθήκες, σε περίοδο στασιμότητας των εργατικών αγώνων το ΚΚΕ έθετε ζήτημα έναρξης της επαναστατικής διαδικασίας. (Σ΄αυτό ακριβώς αναφέρεται το Λένιν) Έλα όμως που δεν καλεί σε κάτι τέτοιο το ΚΚΕ. Κρίμα (για σας)

Υστερόγραφο: Για τους δύο παραπάνω σχολιαστές. Δεν μαθαίνεται η Ιστορία και προπαντός ο Μαρξισμός από Μίκυ Μάους. Αφήστε τα αυτά. Ασχολούνται το Βήμα, τα Νέα, ο Στόχος, κι αν κωλώσουν κάπου αναλαμβάνει η Αυγή. Εσείς ετοιμαστείτε για την μέθη της σύντομης εξουσίας που έρχεται (λέμε τώρα..).
Νικήτας


κάποιος σύντροφος είπε...

Αστέρι του Μαρξισμού που τον έχει διαβάσει καλά (βέβαια δεν ξέρει ότι γράφεται με μικρό "μ")--------> Νικήτας

Βέβαια η παραδοχή ότι η πρόταση του ΚΚΕ δεν είναι για σήμερα είναι χρήσιμη, αλλά θέλει αποτίμηση. Λέει το ΚΚΕ ψέματα ?(λόγω αντιφάσεων όχι κάποιας απάτης) όταν λέει το αντίθετο ? Πάντως το ΚΚΕ δεν λέει ότι σε επαναστατική κατάσταση είναι με το σκεπτικό του "αριστερισμού", του εργατικού μετώπου, της εργατικής κυβέρνησης κλπ. Το ακριβώς αντίθετο λέει.

Δεν έχει καταλάβει ο Νικήτας ? Δεν το νομίζω γιατί είναι αστέρι.

Στην τελευταία γραμμή του σχολίου του , εκ παραδρομής, πέρασε στον λόγο του και ένας άλλος πιθανός λόγος που τον έκανε να γράφει αυτά που γράφει, σαββατόβραδο, δικαιολογείται.

Πιες καφέ τώρα με το καλό και ξαναγράψε τίποτα πιο στρωμένο ..

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Πάλι ξαναπέσαμε στο Ανώνυμος είπε.... Γιατί, γαμώ το κέρατό μου και τα μπρίκια τής γιαγιάς μου; Πρέπει να σας κάνω το γραμματικό;;;

Σε παρακαλώ!


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

Δεν είναι εύκολο να το θυμάται ο καθένας, άσε που δεν συνιστά και καμία πιστοποίηση, για την συνέχεια του διαλόγου, το τσεκάρισμα της συνοχής και συνέπειας των απόψεων κλπ. Δεν με βαραίνει κιόλας εννοείται, αλλά δεν με νοιάζει κιόλας για να στα λέω όλα, Υπάρχουν πολλά blogpot πάντως, και μένει συνήθεια πως θα ανεβάσεις σχόλιο, δεν υπάρχει κάποια κακή πρόθεση.

"κάποιος σύντροφος"

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Πώς δεν είναι εύκολο; Αφού σας το θυμίζω πάνω από το πλαίσιο των σχολίων κάθε φορά που θέλετε να γράψετε κάτι.

Μου είναι παγερά αδιάφορο, αν σε νοιάζει ή δεν σε νοιάζει. Μου αρκεί να βλέπω το σχόλιό σου να ξεκινάει με τη φράση κάποιος σύντροφος είπε...

Την επόμενη φορά θα στο διαγράψω χωρίς να το ξαναποστάρω διορθωμένο. Ακόμα κι αν συζητάς με τον ίδιο τον Λένιν αυτοπροσώπως!

Ελπίζω να είμαι σαφής.


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

κανένας δεν το κοιτάει, οι κινήσεις με το ποντίκι είναι αυτοματοποιημένες, με κλειστά μάτια.

ότι θες κόβε δεν με νοιάζει.

ΚΑΙ ΚΟΨΕ ΤΙΣ ΜΑΓΚΙΕΣ.

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Ρε φίλε κ.σ., πας καλά; Έχω βάλει έναν απλό κανόνα, και έρχεσαι και μου λες κατάμουτρα με αγένεια 1000 καρατίων ότι τον γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι και μου λες κι από πάνω να κόψω τις μαγκιές;;;

Για σύνελθε. Τα ίδια θα αρχίσουμε πάλι;

κάποιος σύντροφος είπε...

Δεν σου είπα ότι τον γράφω σου είπα ότι δεν είναι εύκολο να το θυμάται ο καθένας όταν μιλάμε για ενστικτώδεις κινήσεις. Έχει ο καθένας ανοιχτό και μιλάει σε φουμπού, τούιτερ, mail, δυο τρία μπλογκ, μιλάει στο τηλέφωνο, και προσπαθεί να κάνει και κάποια δουλειά ενδεχομένως. Μπορεί να το ξεχάσει.

Τίποτα δεν θέλω να αρχίσουμε, έξω από το να λέμε για την αριστερά, το κίνημα κλπ.

Από την άλλη εφόσον δεν με νοιάζει, διέγραφε σχόλια, κανένα πρόβλημα πάει να πει, καμία παρεξήγηση, μην κάνεις την τρίχα τριχιά.

"κάποιος σύντροφος"

κάποιος σύντροφος είπε...

άσε που, μάλλον δεν θυμάμαι, αυτό ρυθμίζεται, να μην υπάρχει καν η επιλογή.

"κάποιος σύντροφος"

Οργουελ είπε...

Η με το Λενιν ή με το Σταλιν και με τους δυο δεν γινεται. Στα σοβιετ συμμετειχε (με πλειοψηφια) ο ΚΕΡΕΝΣΚΙ Αυτο δεν ειναι λογος για να τα πολεμησει ο Σταλιν ? Ο οποιος παντως διορθωσε τα ουκ ολιγα λαθη του Λενιν. Που διαφωνεις δηλαδη?
Υ.Γ. Τελικα αποφασιστε. Λενινιστες ή σταλινικοι. Τιμια πραματα. Και τα ΔΥΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

LeftG700 είπε...

Φίλε Νικήτα,


Για να τα λέμε όλα, τα έκανες λίγο θάλασσα:

1) Ο ΣΥΡΙΖΑ (και κανένα άλλο κόμμα της Αριστεράς) δεν είναι «μας». Το μόνο «μας» που ισχύει είναι αυτό που πηγαίνει στην Παράταξη της Αριστεράς. Και στην Παράταξη της Αριστεράς έχουν κι άλλοι θέση, δεν είσαστε μόνοι σας.

2) Η διαδικασία οικοδόμησης της νέας εξουσίας, όπως την καθορίζει το 19ο Συνέδριό σας αποκλείει όλο το κεφάλαιο, όχι μόνο το μονοπωλιακό, από το οποίο θα αφαιρεθεί η εξουσία. Μ’ άλλα λόγια, δεν υπάρχει καμιά διαδικασία οικοδόμησης, ως προς αυτό. Πατάτε ένα κουμπί και καταργείτε ακόμα και το κεφάλαιο που απασχολεί δύο εργαζόμενους. Μάλλον δεν έχεις διαβάσει τα ντοκουμέντα (ουδεμία έκπληξη: έχω κάποια φιλαράκια δικούς σου και μου έχουν εξομολογηθεί ότι ακόμα δεν έχουν αξιωθεί να διαβάσουν τις Θέσεις τού Συνεδρίου...).

3) Τους κομμουνιστές δεν τους δίχασε ποτέ η τακτική τής μετάβασης; Αυτό να πας να το πεις στον Λένιν. Θα σηκωθεί από το κρεβάτι του και θα σε πάρει στο κυνήγι!

4) Αντιμονοπωλιακό και αντικαπιταλιστικό είναι το ίδιο πράγμα; Όι όι μάνα μου... Ρε συ, δεν φοβάσαι μην έρθει από εδώ κανένας «από πάνω» και σου τραβήξει το αυτί;

5) Το ΚΚΕ κάνει τη στρατηγική τακτική για να θωρακιστεί θεωρητικά (με το μυαλό τών ‘‘σοφών’’ του) απέναντι στο ζήτημα των συμμαχιών. Αυτό όμως δεν περπατάει στον κόσμο (λόγου χάρη: για την κουβέντα που είχε πει η Παπαρήγα στους βενζινοπώλες «κοιτάξτε, καθαρές κουβέντες, στο σοσιαλισμό θα είστε υπάλληλοι», ακόμα ακούγονται γέλια). Κι έτσι, το βάζετε στο συρτάρι και μιλάτε αντιμονοπωλιακά. Απλά είναι τα πράγματα.

6) Μάλιστα. Η πολιτική είναι μόνο για τη δράση «από τα κάτω». Κι όταν, ας πούμε, η Παπαρήγα μιλάει στη Βουλή, δεν κάνει πολιτική; Τι κάνει; Ασκήσεις ορθοφωνίας; Εκτός κι αν το γυρίσατε κι εσείς στην αναρχοαυτονομία και δεν αναγνωρίζετε κορυφές, αλλά μόνο τη βάση...

7) Στο απόσπασμα των Άγγλων κουφιοκεφαλάκηδων που παραθέτει ο Λένιν, κανένα κάλεσμα για έναρξη επαναστατικής διαδικασίας δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο το ίδιο τροπάρι που ψέλνετε κι εσείς (τα τελευταία χρόνια όλο και πιο δυνατά, αλλά και παράφωνα): «ο τελικός σκοπός είναι το παν, τα ενδιάμεσα δεν είναι τίποτε!». Μπορεί να ξέχεσε τους Εγγλέζους, αλλά, όπως τον βλέπω να χαμογελάει πονηρά, καταλαβαίνω ότι τα ίδια σας σούρνει κι εσάς! Ή μάλλον χειρότερα. Γιατί από τότε έχει περάσει κι ένας αιώνας και μυαλό δεν βάλατε!


Τα λέμε


ΥΓ Στο επόμενο σχόλιό σου, μην παραλείψεις να διαβάσεις τις οδηγίες σχολιασμού, που βρίσκονται πάνω από το πλαίσιο τών σχολίων. Όπως λέμε κι εκεί, ήδη πήρες κίτρινη κάρτα. Την επόμενη φορά που δεν θα γράψεις το όνομά σου στο σχετικό κουτάκι, θα το παίξω ‘‘σταλίνα’’ και θα σου διαγράψω το σχόλιο. Σόρυ, αλλά οι κανόνες είναι κανόνες! :-)

LeftG700 είπε...

14

Οργουελ είπε...

Το συνθημα 'Ειρηνη και ψωμι'
ειναι πολιτικη (ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗΣ ΙΔΙΟΦΥΙΑΣ διοτι συμπυκνωνει τις διαθεσεις του λαου)
'Ολη η εξουσια στα σοβιετ'
ειναι πολιτικη.
'Αρκετα με την προσωρινη κυβερνηση'
ειναι πολιτικη.

Αν το ΚΚΕ σνομπαρει την σημερινη κατασταση και την αποκαλει μη επαναστατικη (σε αντιπαραθεση προφανως με το '44) τοτε πρεπει να προσαρμοσει την πολιτικη του στοχευση σε συνεργασιες για πρακτικα θεματα (πχ συσσιτια) και οχι να αφηνει το γηπεδο στους "ρεφορμιστες ή τους σοσιαλφασιστες οπως λεει.
Αν παλι θεωρει την κατασταση επαναστατικη γιατι δεν βοηθαει αλλα προβοκαρει.
Οπως και να το παρεις η πολιτικη του κκε ειναι τροχοπεδη στο λαικο κινημα.

Υ.Γ.
Αμα περιμενει να επαναστατησουν οι νοικοκυραιοι (ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΣ χωρος του κκε) για να παρει το μυνημα της επαναστασης , θα περιμενει ΠΟΛΥ (μεχρι 200 τερμινα, δεν πειραζει, περιμενε ηδη 70)

Οργουελ είπε...

ΔΕΝ υπαρχει επαναστατικη κατασταση, ΔΕΝ υπαρχει ανθρωπιστικη κριση, βελτιωσεις δεν γινονται στο καπιταλισμο, ΔΕΝ το κλεινετε το μαγαζι να ξανανοιξει οταν υπαρξει? !!
Αλλα ξεχασα υπαρχουν και οι αργομισθοι που πρεπει να συντηρουνται...
ΓΙ αυτο ρε πεθανε τοσος κοσμος, γιαυτο περασε τοσος κοσμος τη ζωη του στα ξερονησια...ντροπη.

Οργουελ είπε...

'Συγκεντρωση δυναμεων για την ανατροπη' δηλαδη να φυλαμε την κιβωτο της διαθηκης (raiders of the lost ark)
http://www.youtube.com/watch?v=7nyBXdg1mrA

Гриша είπε...

Συγγνωμη τι συζηταμε ακριβως;
Αν ο αντικαπιταλιστικος αγωνας σημερα που ο καπιταλισμος ειναι στο μονοπωλιακο του σταδιο με αυξημενη ταση συγκεντρωποιησης κεφαλαιου πρεπει να στρεφεται εναντια στα μονοπωλια;
Παμε και σε καποια αλλα που βαζεις.
Εσυ λες:
"Στο δε επικαιροποιημένο Πρόγραμμα που επικυρώθηκε στο ίδιο Συνέδριο, κοινωνικοποίηση δεν προβλέπεται μόνο για τα περίπτερα, ενώ προβλέπεται η απαγόρευση κάθε μισθωτής απασχόλησης!"
Σοβαρα;
Για να να ριξουμε μια ματια στα ντοκουμεντα του 19ου. Που προβλεπεται η απαγορευση καθε μισθωτης απασχολησης και μαλιστα οπως θα δουμε σε μια διαδικασια εξελιξης της σοσιαλιστικης οικοδομησης και οχι με το πατημα ενος κουμπιου οπως φαινεται να υπονοεις.
Στο σοσιαλισμό δεν έχει εξαλειφθεί κάθε κατάλοιπο προγενέστερων τρό­πων παραγωγής και δεν έχουν ωριμάσει οι υλικές συνθήκες του σοσιαλι­στικού τρόπου παραγωγής, ώστε να πάρει πλήρως τον κομμουνιστικό χα­ρακτήρα του, ώστε να έχει πλήρη ισχύ η αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».
Αρχικά παραμένουν μορφές ατομικής και ομαδικής ιδιοκτησίας, που απο­τελούν βάση για την ύπαρξη των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων.
...
82. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι μια ενιαία διαδικασία, η οποία ξε­κινά με την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Αρ­χικά διαμορφώνεται ο νέος τρόπος παραγωγής, ο οποίος επικρατεί βασικά με την ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, της σχέ­σης κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας.
(θεσεις του ΚΚΕ για το 19ο συνεδριο)

Η ανάπτυξη του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής στην πρώτη βαθμί­δα του, τη σοσιαλιστική, είναι διαδικασία για την εξάλειψη της κατανομής του κοινωνικού προϊόντος με χρηματική μορφή.
....
Η εργατική δύναμη παύει να είναι εμπόρευμα. Απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας, δηλαδή η μίσθωση εργασίας από τους ακόμα κατέχοντες μεμονωμένα μέσα παραγωγής σε κλάδους που δεν υφίσταται υποχρεωτική κοινωνικοποίηση π.χ., στη βιοτεχνία, στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό - επισιτισμό, σε ορισμένες βοηθητικές υπηρεσίες.
(Προγραμμα του ΚΚΕ)

Παρακατω λες:
"Για ποια «πορεία» κάνει λόγο η Αλέκα Παπαρήγα; Μία πορεία έχει φάσεις, σταθμούς, μεταβάσεις."
Γιαυτη τη πορεια και γιαυτες τις φασεις,λεω εγω:

Ειδικότερα για το επαναστατικό εργατικό - λαϊκό μέτωπο
Η συσπείρωση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ και η προσέλκυση πρωτοπόρων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων θα περάσει από διάφορες φάσεις. Το εργατικό κίνημα, τα κινήματα των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις και των αγροτών και η μορφή έκφρασης της συμμαχίας τους (Λαϊκή Συμμαχία) με αντιμονοπωλιακούς - αντικαπιταλιστικούς στόχους, με την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ σε μη επαναστατικές συνθήκες, αποτελούν το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του επαναστατικού εργατικού - λαϊκού μετώπου σε επαναστατικές συνθήκες.
(Προγραμμα του ΚΚΕ)

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Από πού προκύπτει ότι έβαλα εγώ για συζήτηση αν ο αντικαπιταλιστικός αγώνας πρέπει ή δεν πρέπει να στρέφεται ενάντια στα μονοπώλια; Αστείο είναι αυτό; Αν είναι αστείο, πρόκειται για κακό αστείο.

Τα αποσπάσματα που πόσταρες επιβεβαιώνουν αυτά που έγραψα και τα οποία παραθέτεις κι εσύ («Στο δε επικαιροποιημένο Πρόγραμμα που επικυρώθηκε στο ίδιο Συνέδριο, κοινωνικοποίηση δεν προβλέπεται μόνο για τα περίπτερα, ενώ προβλέπεται η απαγόρευση κάθε μισθωτής απασχόλησης!») 100%!!! Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το καταλαβαίνεις.

1) Όταν μιλάω για περίπτερα, δεν κυριολεκτώ, βέβαια. Μιλάω για ιδιωτικές επιχειρήσεις ατομικές ή και συλλογικές (πολλά περίπτερα είναι συνεταιρικά). Δηλαδή μιλάω για τις εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και ‘‘μικρομάγαζα’’ (με τα λόγια τών κομματικών ντοκουμέντων: «στη βιοτεχνία, στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό - επισιτισμό, σε ορισμένες βοηθητικές υπηρεσίες.»).

2) Στο απόσπασμα από τις Θέσεις που έχει γίνει και Πολιτική Απόφαση, γράφεται φαρδιά-πλατιά ή δεν γράφεται «Η εργατική δύναμη παύει να είναι εμπόρευμα. Απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας, δηλαδή η μίσθωση εργασίας από τους ακόμα κατέχοντες μεμονωμένα μέσα παραγωγής σε κλάδους που δεν υφίσταται υποχρεωτική κοινωνικοποίηση π.χ., στη βιοτεχνία, στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό - επισιτισμό, σε ορισμένες βοηθητικές υπηρεσίες.»;

3) Σύμφωνα με τις αποφάσεις τού 19ου, δεν υπάρχει καμία «διαδικασία» ως προς αυτά τα μέτρα που παραθέτεις. Γιατί πριν από τα μέτρα υπάρχει η παραγραφούλα που πόσταρες κι εσύ παραπάνω και η οποία λέει καθαρά και ξάστερα:

«Η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι μια ενιαία διαδικασία, η οποία ξεκινά με την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Αρχικά διαμορφώνεται ο νέος τρόπος παραγωγής, ο οποίος επικρατεί βασικά με την ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, της σχέσης κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας.»

Επαναλαμβάνω: Αρχικά [σ.σ.: αμέσως μετά δηλαδή το ξεκίνημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που γίνεται δυνατό με την κατάκτηση της εξουσίας] διαμορφώνεται ο νέος τρόπος παραγωγής. Αυτό το αρχικά είναι που εγώ μετέφερα εδώ σε πιο ‘‘λογοτεχνίζουσα’’ έκφραση («με το πάτημα ενός κουμπιού»).

4) Το απόσπασμα που έβαλες για το επαναστατικό εργατικό – λαϊκό μέτωπο μιλάει για τις φάσεις κτισίματος αυτού τού ‘‘περίεργου’’ μετώπου, στο οποίο, όπως έχει πει κι ο Μπογιό, «συμμαχείτε μόνο με τον εαυτό σας». Εγώ (και ο Λένιν, όταν τα ψέλνει στους εγγλέζους αριστερούς ντενεκέδες) μίλησα για φάσεις τού αντικαπιταλιστικού αγώνα όπου ούτε την πλειοψηφία έχετε (καλή ώρα), ούτε βέβαια μπορείτε να επιβάλλετε τις απόψεις σας ως έχουν και ευρίσκονται. Είναι αυτό (η τρέχουσα πραγματικότητα και οι ανάγκες της δηλαδή) που η Αλέκα, όπως και η ηγεσία τού ΚΚΕ ‘‘ξεχνάει’’ ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό και δεν δικαιούται να μιλάει για «πορεία». Όπως ακριβώς δεν δικαιούται να λέει κάποιος ότι έχει διαβάσει το Κράτος και Επανάσταση, μόνο και μόνο επειδή διάβασε το πρώτο κεφάλαιο και μετά πήγε κατ’ ευθείαν στο τελευταίο...


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά,ποιες συλλογικές επεξεργασίες και μαλακίες...

Εδώ διδάσκει ο δάσκαλος ο LeftG700.

Μέγιστε διδάσκαλε και σοφέ του πνεύματος,δείξε κατανόηση και συγχώρεσε την φτωχή Αλέκα και τις συλλογικές επεξεργασίες του τυχάρπαστου ΚΚΕ και δώσε τα φώτα σου στο κίνημα.
Σε έχουμε ανάγκη.Δίδαξε μας.
Με το μαχητικό πληκτρολόγιο σου από εκεί ψηλά στο ιερό ησυχαστήριο σου,από όπου ρεμβάζεις την ταξική πάλη,στείλε τα φώτα σου και οδήγησε την εργατική τάξη στην νίκη!!

υ.γ Δάσκαλε,άσχετο,επειδή δεν είχα την τιμή να έχω νέα σου τελευταία...συνεχίζω να ακολουθώ την λαμπρή καθοδήγησή σου και είμαι Συριζα χωρίς αυταπάτες,το πάω καλά ή άλλαξε κάτι;

ομμμμμμμ......

"Δόκιμος"

Οργουελ είπε...

"Απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας, δηλαδή η μίσθωση εργασίας από τους ακόμα κατέχοντες μεμονωμένα μέσα παραγωγής σε κλάδους που δεν υφίσταται υποχρεωτική κοινωνικοποίηση π.χ., στη βιοτεχνία, στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό - επισιτισμό, σε ορισμένες βοηθητικές υπηρεσίες"
Εδω θα επιτρεπουνε συνεταιρισμους που δεν ειναι σοσιαλιστικο μεν αλλα δοκιμασμενι δε...
Παρεμπιπτοντως ενα αλλο δοκιμασμενο ειναι η μαυρη αγορα και γενικα η παραοικονομια που θα αναπτυχθει για να καλυψει τυχον ελλειψεις (η οικονομια απεχθανεται το κενο) αλλα και αλλα προβληματα που δεν εχω προχειρα -δεν ειμαι οικονομολογος- αυτα ΔΕΝ ασχολειται καν το 19ο. Μενει στα κλασσικα "α' δημοτικου" ΩΔΥΝΕΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕΝ ΜΥΝ
ΕΚΤΟς ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΚΑΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ (ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΗ)

LeftG700 είπε...

Φίλε Δόκιμε,


Την επόμενη φορά που θα σχολιάσεις, κάνε τον κόπο σε παρακαλώ να διαβάσεις τους κανόνες σχολιασμού που υπάρχουν πάνω από το πλαίσιο των σχολίων και να τους ακολουθήσεις. Για την ώρα, "τρως" μία κίτρινη. Αν επαναλάβεις το ίδιο στυλ, το σχόλιό σου θα πάρει την άγουσα προς τα αποδυτήρια...

Εντάξει;


Τα λέμε

Οργουελ είπε...

Υπαρχει και κατι που δεν υπαρχει στο προγραμμα οικοδομησης και που δεν το ειπε η Αλεκα, αλλα το ειπε ο Σταλιν. Στοσοσιαλισμο η ταξικη παλη οξυνεται... Προσοχη λοιπον

Гриша είπε...

Λεφτ,
Οντως το κλειδι στη μεταξυ μας διαφωνια ειναι αυτη ακριβως η παραγραφος:
«Η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι μια ενιαία διαδικασία, η οποία ξεκινά με την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Αρχικά διαμορφώνεται ο νέος τρόπος παραγωγής, ο οποίος επικρατεί βασικά με την ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, της σχέσης κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας.»

Η επικρατηση του νεου τροπου παραγωγης που θα καταργησει τη σχεση κεφαλαιου-μισθωτης εργασιας προυποθετει οτι σε προηγουμενη φαση στη διαδικασια της σοσιαλιστικης οικοδομησης η καταργηση αυτη δεν εχει επιτευχθει πληρως.(ολοκληρωτικη καταργηση).

Το ρημα επικρατω αυτην την εννοια δεν εχει; Yπερισχυω . Στη περιπτωση μας υπερισχυω εναντι επιβιωσεων(Μορφες ατομικης και ομαδικης ιδιοκτησιας.Σχεση κεφαλαιου-μισθωτης εργασιας. Kαταλοιπα που αφηνει ο καπιταλιστικος τροπος παραγωγης.

Και θα ηταν θεμιτο και εποικοδομητικο τετοιου ειδους παρατηρησεις να τις συζηταμε.Εσυ ομως φιλε κατα δηλωση σου θελεις ενα ΚΚΕ να ασπαζεται την αγαπημενη σου στρατηγικη(ενταξει δεν εχεις αγαπημενα κομματα αλλα αγαπημενη στρατηγικη εχεις) που τυχαινει να ειναι και η επισημα διατυπωμενη του Συριζα "καμια θυσια για το ευρω".Και μαλιστα τοσο αγαπημενη ωστε θα ησουν διατεθειμενος αν το ΚΚΕ την ασπαζοταν να κολλας αφισες και να σκουπιζεις το γραφειο του Κουτσουμπα.
Παλι κατα δηλωση σου θεωρεις θεμιτο τη διασπαση του ΚΚΕ και τη γεννηση ενος αλλου κομματος του ΕΚΚ (Ελληνικο κομμουνιστικο Κομμα)!
Εσυ προτεινεις στο ΚΚΕ να βαλει σε ενα φακελο με εκκρεμμοτητες! την παλη για αποδεσμευση απο το ΝΑΤΟ.
Εσυ θεωρεις κομμουνισταρα τον Μελανσον... Ποιον; Tον Μελανσον ρε;

Kαι μετα μας λες οτι επειδη το ΚΚΕ δε συμφωνει με ολα αυτα ,περιχαρακωνεται.Ε οχι ρε φιλε.

Гриша είπε...

ΥΓ.
Οταν ειδα την ομιλια της Αλεκας στη βουλη σκεφτηκα οτι αυτη ισως ειναι μια απο τις καλυτερες της.

Πλεον ειμαι σιγουρος.

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Τα όσα περιγράφει αυτή η επίμαχη παράγραφος αναφέρονται στην πρώτη βαθμίδα, στον ανώριμο κομμουνισμό, δηλαδή στο σοσιαλισμό. Και βεβαίως είναι σωστό ότι ο σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής (που δεν είναι όμως ώριμος κομμουνισμός γιατί δεν έχουν καταργηθεί/ατροφήσει οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις ανταλλαγής, αυτή είναι η κύρια διαφορά) επικρατεί με την κατάργηση της μισθωτής εργασίας. Αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό τού σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής. Το πότε θα εφαρμοστεί όμως είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Και επ’ αυτού, οι αποφάσεις που πήρατε είναι σαφείς: άμεση και πλήρης απαγόρευση της μισθωτής εργασίας (δες το και αλλιώς: αν προβλεπόντουσαν εξαιρέσεις σε κάποιους τομείς τής οικονομίας, δεν θα αναφερόντουσαν;).

Φυσικά, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου βασιλεύει ο μικροαστισμός (όχι μόνο από πλευράς δομικά ταξικής θέσης αλλά και ιδεολογικά), αυτό είναι τεράστιο στρατηγικό λάθος, κατά τη δική μου (και όχι μόνο) άποψη. Δεν το γράφω για να σας «την πω», πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβεις αυτό. Όπως δεν «την πέφτω» και στον ΣΥΡΙΖΑ για τέτοιους χαζούς λόγους. Απλώς, είναι ζήτημα κοινής αριστερής ωφέλειας τα αριστερά κόμματα να διορθώνουν τα στραβά τους. Και επειδή έχω πολλές αμφιβολίες για τις ικανότητες ή και τις προθέσεις (δεν πρακτορολογώ, βέβαια) των ηγεσιών τους, νομίζω ότι το παιχνίδι πρέπει να το πάρουν στις πλάτες τους τα μέλη και οι στενές επιρροές τού κάθε αριστερού κόμματος. Σ’ αυτούς μιλάω.

Η αγαπημένη μου στρατηγική (που δεν είναι βέβαια δική μου επινόηση, ο ίδιος ο Λένιν έχει βάλει το θεμέλιο λίθο και μετά σήκωσε μερικούς ορόφους ο άξιος ‘‘μαθητής’’ του, ο Γκράμσι) είναι αυτή τής ευελιξίας, της παράκαμψης και της εκμετάλλευσης/αξιοποίησης της φοράς τών κυμάτων (αυτό το τελευταίο θα μπορούσες να το πεις και στρατηγική τού πολιτικού σερφινγκ). Η ευρωστρατηγική τού ΣΥΡΙΖΑ (μετά το τέλος τού 2011), στρατηγική που όλα πια δείχνουν ότι οι ‘‘κουμανταδόροι’’ του ποτέ δεν πίστεψαν και ποτέ δεν εννοούσαν αλλά την υιοθέτησαν προσχηματικά, ήταν μια τέτοια στρατηγική, καθώς έβαζε σε παρένθεση, άρα παρέκαμπτε, το νομισματικό ζήτημα και πρότασσε τις ανάγκες τής χώρας και του μεγαλύτερου κομματιού τού λαού της, αφήνοντάς το ανοικτό και σε εκκρεμότητα. Αν δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που (έλεγε ότι) ακολουθούσε μία τέτοια στρατηγική και ήταν η ...ΟΑΚΚΕ, και πάλι θα επιχειρηματολογούσα υπέρ της. Το λέω έτσι τραβηγμένα για να καταλάβεις όχι τόσο εσύ, γιατί μού φαίνεται ότι εσύ αρχίζεις και το πιάνεις, άσχετα αν διαφωνείς ή συμφωνείς. Το λέω μπας και καταλάβουν κάτι δικοί σου, που ο μόνος καημός τους είναι γιατί δεν σηκώνω τη σημαία τού ΚΚΕ και γιατί «συκοφαντώ το Κόμμα».


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», όπως έχω ξαναπεί σε συζητήσεις εδώ (κάποια στιγμή θα πρέπει ίσως να το πω και πρωτοσέλιδα) είναι ένα λάθος σύνθημα. Μια αριστερίστικη σαπουνόφουσκα που εκτονώνει επαναστατικά αισθήματα, αλλά δεν μπορεί να κτίσει ηγεμονία. Γιατί, εκφωνημένο από ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι από το ΚΚΕ ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακυρώνεται την ίδια στιγμή που εκφωνείται (όποιος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει οποιαδήποτε θυσία για το ευρώ δεν διαπραγματεύεται, όπως πάντα έλεγε ότι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ· του βάζει φωτιά και το καίει). Επιπλέον και μάλλον χειρότερα: καταστρέφει την επαμφοτερίζουσα γραμμή τού «είτε-είτε» (μα αυτός ο επαμφοτερίζων χαρακτήρας είναι το ατού της!). Το σωστό σύνθημα ήταν αυτό που αρχικά είχε ρίξει ο Αλαβάνος, πριν κάνει το Σχέδιο Β: «το ευρώ δεν είναι φετίχ». Δηλαδή, όλα είναι ανοιχτά, όλα είναι πάνω στο τραπέζι, το μόνο φετίχ είναι η αποφυγή τής καταστροφής, όχι το νόμισμα.

Θεωρώ θεμιτή και επιβεβλημένη τη διάσπαση οποιουδήποτε κόμματος, όταν όλα τα άλλα προβλεπόμενα και μη μέσα για διόρθωση χοντρών λαθών έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει. Δεν κάνω καμία διάκριση σε βάρος τού ΚΚΕ. Για να ‘‘παίξω’’ με το προηγούμενο σύνθημα: «το κόμμα —ακόμα και το Κόμμα— δεν είναι φετίχ». (Πάντως, να διευκρινίσω ότι, ειδικά για το ΚΚΕ, το θετικό που ενδεχομένως θα προέκυπτε για σας δεν το εντοπίζω τόσο στη διάσπαση αυτή καθ’ αυτή, όσο στον ‘‘ανταγωνισμό’’ και την πίεση από ένα άλλο κόμμα με το Κ στην επωνυμία του.)

Όχι, ρε παιδί μου! Δεν θεωρώ κομμουνισταρά τον Μελανσόν. Αλλά, από τους κουραμπιέδες τού ΓΚΚ, μού φαίνεται 10 φορές καλύτερος! Αυτό είναι όλο.

Φίλε Гриша, ο Λένιν (ο Λένιν, όχι εγώ!) δεν ήταν που έλεγε «να μαθαίνουμε από τους εχθρούς μας»; Ακόμα λοιπόν κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως εχθρός, όπως πιστεύετε, έχετε να πάρετε κάτι από αυτόν! Αρνείστε όμως πεισματικά (και είναι κι αυτή η άρνηση ένα από τα στοιχεία που δομούν την περιχαράκωσή σας).

Πείσμα εσείς, πείσμα κι εμείς: Μάθετε από αυτούς που εσείς θεωρείτε εχθρούς σας! Αυτό για μένα είναι το σημαντικό ζήτημα και το έλλειμμα που πρέπει να καλύψετε άμεσα, στην παρούσα φάση. Όσο δεν μαθαίνετε, δεν έχει και πολύ νόημα η συζήτηση για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εχθρός, όπως το εννοείτε εσείς, ή όχι. Θα ‘‘τσακωνόμαστε’’ μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία κι άκρη δεν θα βγαίνει.

Εν κατακλείδι, αυτά είναι που προσπαθώ να σας πω εδώ και πεντέμισι χρόνια τώρα κι όχι «να γίνετε ΣΥΡΙΖΑ»...


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

1. Δεν υπάρχει σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής. Ήταν από τα κορυφαία καπιταλιστικά δάνεια στον μαρξισμό (μαζί με πρωτεραιότητα των παραγωγικών δυνάμεων, την διάσπαση διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού που ξαναχώρισε την θεωρία από την πράξη, ακυρώνοντας την τομή νεαρού και ώριμου Μαρξ, την κωδικοποίηση αντεργατικού εργατικού δικαίου την δεκαετία του 30, την κρατικοποίηση της γης, το τέλος της ταξικής πάλης στον σοσιαλισμό, την θεώρηση σαν ουδέτερων της εκπαίδευσης και της οικογένειας, τα στάδια, τον το "κόμμα του λαού", το παλλαϊκό κόμμα, τον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό, την ειρηνική συνύπαρξη).

Αυτό που ο σοβιετικός μαρξισμός ονόμασε ΣΤΠ ήταν ο κρατικός έλεγχος στην οικονομία, και η χρήση του πλεονάσματος στο πιο φιλολαικό κοινωνικό συμβόλαιο που υπήρξε στην ιστορία.

2. Το "καμία θυσία για το ευρώ" είναι μια κωδικοποίηση της πρωτεραιότητας των ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων και του λαού, και, με αυτή την έννοια, των εθνικών συμφερόντων ενός κοινωνικού σχηματισμού σε κατακόρυφη υποβάθμιση, σαν ταυτόχρονα επιβολή από έξω αλλά και επιλογή του ίδιου, για την σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας και εκμετάλλευσης.

Ταυτόχρονα είναι η απάντηση στην στρεβλή πρόταξη του "άμεση έξοδος", λες και αυτά γίνονται με κουμπί και όχι μέσα από διαδικασίες ωρίμανσης. Στον βαθμό πάντα που μιλάμε για (και) κοινοβουλευτική νίκη, αν μιλάμε για σοβιετική επανάσταση το σύνθημα είναι έξω από την ΕΕ. Το "θα κάνουμε λίγες θυσίες" που εννοεί το σύνθημα με το "φετίχ" είναι πολιτικά ανάπηρο, δεν σημαίνει τίποτε, δεν στοιχίζει κανέναν πίσω του, να αγωνιστεί, να κερδίσει πίσω την ζωή του και την χώρα του.

"δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε" ήταν η κωδικοποίηση της σχεδόν εξέγερσης του 10-12, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι "κάτι χρωστάμε, θα τα βρούμε, θα κάνουμε λίγες θυσίες, δεν είμαστε ακραίοι"

Το "καμία θυσία για το ευρώ" είναι του Αλαβάνου, η βλακεία με το φετίχ είναι του Τσίπρα (ακόμα και αν ο Αλαβάνος κάποτε έχει πει και την βλακεία με το φετίχ, δεν έχει καμία απολύτως σημασία, το σύνθημα με το οποίο ταυτίστηκε η περίοδος του ΜΑΑ, ήταν το "καμία θυσία για το ευρώ").

Μάλιστα, η μόνη "χρησιμότητα" του συνθήματος με το "φετίχ, ήταν το ηλίθιο σεξιστικό χιούμορ του Τσίπρα στην Στάη, "έχω άλλα ωραιότερα φετίχ".


"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


"Διαβάζουμε" διαφορετικά τα δύο σωνθήματα. Το έχουμε ξανασυζητήσει, οπότε, ας μείνουμε ο καθένας με την άποψή του.

Όσο για τα περί σοβιετικού μαρξισμού, σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής, κρατικού καπιταλισμού ή κρατικοποιημένου σοσιαλισμού, επειδή είχα πρόσφατα κάποιες παραπλήσιες συζητήσεις εδώ κι έχω μπουχτίσει, λέω για την ώρα να κάνω αποτοξίνωση απέχοντας.


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

δεν τα διαβάζουμε διαφορετικά.

Λες ότι μια άποψη για "διαπραγμάτευση" (που μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα, από συμβιβασμό, μέχρι απόλυτα θεμιτή διπλωματία) σημαίνει και αποδοχή θυσιών.

Με τον ίδιο τρόπο τα διαβάζουμε, κάνουμε άλλη επιλογή.

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


ΟΚ. Αφού αυτή είναι η άποψή σου, αυτή είναι η άποψή σου. Και στη δημοκρατία όλες οι απόψεις είναι σεβαστές.


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

δεν είναι "η άποψη μου" είναι διαφωνία με το ότι πρέπει η αριστερά να υποστηρίζει "κάποιες" και όχι "καμία" θυσία για το ευρώ.

είναι μια (μισο) Δημαρίτικη θέση από την μεριά σου που καλό είναι να την στηρίξεις, και όχι να λες για σεβαστές απόψεις.

από την μεριά μου να πω ότι δεν σέβομαι καθόλου μια άποψη ότι πρέπει να κάνουμε "κάποιες" θυσίες για το ευρώ.

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Το έχουμε συζητήσει κι άλλες φορές. Δεν με έπεισες και δεν σε έπεισα. Έτσι γίνεται: οι άνθρωποι δεν συμφωνούν σε όλα. Να το ξανασυζητήσουμε; Δεν θα βγει τίποτα και, κυρίως, επειδή η κουβέντα θα είναι περιορισμένη μεταξύ μας, δεν θα έχει και κάποιο ευρύτερο όφελος. Μπορεί να το κάνω ανάρτηση.

Πάντως, προς το παρόν, σκέψου πόσο πραγματικό βάρος έχει η κάθετα αρνητική θέση σου, αν αναλογιστεί κανείς ότι και μόνο η συζήτηση για ένα νόμισμα που δεν είναι εθνικό, συνιστά μιας πρώτης τάξης θυσία!


Τα λέμε


ΥΓ Στο ποστ με την Πορτάλιου, ενσωμάτωσα την επισήμανσή σου ότι αρχίζει να κλίνει προς την απόρριψη του ευρώ.