Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Μερικές φορές, το καλύτερο που έχεις να κάνεις, για να ξεδοντιάζεις τους αντικομμουνιστές που στα νιάτα τους πέρασαν για λίγο κι από την Αριστερά, είναι απλώς να τους δίνεις το λόγο!




Αναδημοσιεύουμε από τη Μεταρρύθμιση το πόνημα του κυρίου Σάκη Μουμτζή, συγγραφέα τού βιβλίου Η κόκκινη βία 1943 – 1946. Όπως διαβάζουμε στο biblionet.gr, ο κύριος Σάκης Μουμτζής:

[Γ]εννήθηκε το 1953 στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο το 1971 και πήρε το πτυχίο της Νομικής το 1976. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στο χώρο του Ρήγα Φεραίου, στη Σπουδάζουσα και στη συνέχεια στις γραμμές της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ εσωτερικού μετέχοντας στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού «Αγώνας». Από το 1980-2009 ασχολήθηκε επαγγελματικά με την οικογενειακή επιχείρηση. Ζει στη Θεσσαλονίκη.

Κυρίες και κύριοι, στο βήμα ο Σάκης Μουμτζής. Παρακαλούμε πολύ να μη σας διαφύγει ότι ο σημερινός μας φιλοξενούμενος δεν καταδέχεται να κρυφτεί πίσω από καταγγελίες για τον «Μεγάλο Κακό», τον Στάλιν, ή πίσω από ‘‘επιφυλάξεις’’ και ‘‘ενστάσεις’’ για τον Λένιν, όπως κάνουν οι (πολλοί) αντικομμουνιστές με πολιτικά —αρκετοί και με αριστερό προσωπείο. Σαν «έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος», επιχειρεί να καρφώσει το δηλητηριασμένο του μαχαίρι κατ’ ευθείαν στον Μαρξ. Ο καημένος ο κυρ Σάκης... (που φαντασιώνεται μάλιστα κι ότι ...θεωρητικολογεί!).  Εδώ ο Παππούς έχει θάψει κόσμο και κόσμο —συχνά μεγάλου διαμετρήματος. Είναι δυνατόν να το βρει από έναν κάποιον ...Μουμτζή;



Εικόνα: Φωτογραφικό έργο τού Νοτιοκορεάτη Seung-Hwan Oh. Από το xaxor.com

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Μια θεωρητική προσέγγιση

Στην Ελλάδα η συγκριτική μελέτη του κομμουνισμού με το ναζισμό είναι απαγορευμένο θέμα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και έγκλημα καθοσιώσεως. Το τίμημα που εισπράττει ο τολμών είναι ειρωνεία, χλεύη, αφορισμός. Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι ευρωβουλευτές τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας και στα πλαίσια της ιδεολογικής τους αιχμαλωσίας δεν ψήφισαν στο ευρωκοινοβούλιο (Σεπτέμβριος 2008) την πρόταση να καθιερωθεί η 23η Αυγούστου, ως ημέρα αφιερωμένη στα θύματα του ναζισμού και του κομμουνισμού. Δηλαδή φοβήθηκαν μήπως η αριστερά τους κατηγορήσει για αντικομμουνισμό.

Και όμως οι δυο ολοκληρωτικές ιδεολογίες έχουν πολλά κοινά σημεία , τα οποία δεν μπορούν να παρατεθούν και να αναλυθούν σε αυτό το κείμενο. Θα σταθώ σε μια θεωρητική θέση που είναι κοινή και στον ναζισμό και στον κομμουνισμό, αποτελώντας μάλιστα καταστατική τους αρχή.

Και οι δυο ιδεολογίες θεωρούν ως ιστορικό υποκείμενο ως υποκείμενο με λόγο και ρόλο μέσα στην ιστορία, ως υποκείμενο που σκοπό έχει να απελευθερώσει και να εξυψώσει την ανθρωπότητα μια συλλογικότητα. Ο μαρξισμός το προλεταριάτο, ο ναζισμός την άρια φυλή. Το προλεταριάτο σπάζοντας τα δεσμά της εκμετάλλευσης και εξοβελίζοντας από την ιστορία την αστική τάξη, οδηγεί την κοινωνία σε ένα ανώτερο στάδιο, η δε άρια φυλή εξολοθρεύοντας τους Εβραίους και τις άλλες κατώτερες φυλές, δημιουργεί ένα νέο κόσμο καθαρό, σφριγηλό, ρωμαλέο.

Αυτή ακριβώς η σωτηριολογική διάσταση του συλλογικού υποκειμένου που υφίσταται και στις δυο θεωρίες, θεωρεί εξ ορισμού τις λοιπές συλλογικότητες που ενυπάρχουν στην κοινωνία εχθρικές προς το όραμα που ο ναζισμός και ο κομμουνισμός επαγγέλλονται. Συνεπώς πρέπει να υποταχθούν στην σιδερένια θέληση της εργατικής τάξης η της άριας φυλής, με δεδομένο ότι τα προταγματα και των δυο ιδεολογιών οδηγούν την ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο στάδιο. Και βέβαια αν δεν υποταχθούν επιβάλλεται να εξαφανιστούν.

Η πορεία και των δυο ιδεολογιών κορυφώνεται με την δημιουργία του «νέου ανθρώπου». Ο «νέος άνθρωπος» είναι μια αφηρημένη έννοια, μια θεωρητική κατασκευή των δυο ιδεολογιών, που εξωθεί εκατομμύρια μεμονωμένους ανθρώπους στην ισοπέδωση η στην προκρούστεια κλίνη προκειμένου να εξομοιωθούν με αυτόν τον ιδεότυπο. Απαιτείται η βίαιη προσαρμογή της ζωής τους στο επείσακτο πρότυπο, που παίρνει πλέον τον χαρακτήρα μιας αφελούς και απλοϊκής στην σύλληψη, δυσμορφίας. Παρατηρούμε λοιπόν ότι και από ένα άλλο μονοπάτι, αυτό της κατασκευής του νέου ανθρώπου με την νέα ανώτερη συνείδηση, οδηγούμαστε στην σύγκρουση ουτοπίας και πραγματικότητας με την πλήρη υποταγή της δεύτερης στις επιταγές της πρώτης. Μόνο που την πραγματικότητα εκπροσωπούν εκατομμύρια άνθρωποι.

Ο μαρξισμός όπως και ο ναζισμός είναι δημιουργήματα της κεντροευρωπαϊκής σκέψης. Ο μαρξισμός όμως διαθέτει πολύ μεγαλύτερο θεωρητικό βάθος από τον ναζισμό χρησιμοποιώντας ποικιλία νοητικών εργαλείων που πλάνεψαν εκατομμύρια φωτεινά μυαλά.

Έτσι είναι ίδιον της μαρξιστικής σκέψης να λειτουργεί μόνο με συλλογικότητες (συλλογικό κεφάλαιο, συλλογικός εργαζόμενος, συλλογικός διανοούμενος κλπ) και αφηρημένα σχήματα. Αυτό την οδηγεί σε αδυναμία να αντιληφτεί τον ιστορικό ρόλο του ατόμου με συνέπεια την απουσία της έννοιας της ελευθερίας η των ελευθεριών από το χειραφετητικό πρόταγμα του μαρξισμού (αυτό εξαντλείται στην εξάλειψη της εκμετάλλευσης στον χώρο της παραγωγής). Γιατί δεν νοείται βέβαια ελευθερία χωρίς την ατομική ιδιοκτησία. Αυτή έχει εξοβελιστεί από την κοινοκτημοσύνη στο τελικό στάδιο προς τον κομμουνισμό. Συγχρόνως η μαρξιστική σκέψη με την δημιουργία συλλογικών υποκειμένων, εγκλωβίζει και ταξινομεί άπαξ τα άτομα σε αυτά. Επειδή αυτό την οδηγεί σε αντιφάσεις και αδιέξοδα προσδίδει στα συλλογικά υποκείμενα υπερβατικά χαρακτηριστικά και ανθρωπομορφικές συμπεριφορές.

Από την άλλη πλευρά ο ναζισμός με φτωχότερο ιδεολογικό οπλοστάσιο και με λιγότερο περίπλοκα θεωρητικά σχήματα και έννοιες, δεν συγκίνησε τον κόσμο των διανοουμένων. Έδειξε όμως όπως και ο κομμουνισμός απίστευτη αποτελεσματικότητα στην σύνδεση της θεωρίας του με την πράξη.

Απέναντι στους δυο ολοκληρωτισμούς, η φιλελεύθερη αστική σκέψη έχοντας τις ρίζες της στους Έλληνες φιλόσοφους, θεωρεί ως ιστορικό υποκείμενο τον μεμονωμένο άνθρωπο , την απόλυτη μονάδα στην ανθρώπινη της διάσταση. Αυτόν που οι μαρξιστές απαξιωτικά χαρακτηρίζουν εγωιστικό ,άπληστο, αυτόνομο άτομο. To «cogito ergo sum» του Καρτέσιου εισάγει με το πρώτο ενικό πρόσωπο το νέο υποκείμενο της ιστορίας. Τον πολίτη, το άτομο αυτόν που ο Καντ ορίζει ως νομοθέτη του εαυτού του και ο διαφωτισμός διασφαλίζει την αυθυπαρξία του θεσπίζοντας ρυθμίσεις για να το προστατεύσει από τις αυθαιρεσίες των ποικιλόμορφων εξουσιών. Έτσι αναδύθηκαν μέσα από την ιστορική όσμωση του δέκατου όγδοου αιώνα τα ανθρώπινα δικαιώματα και συγκροτήθηκε μια πολιτειακή οργάνωση, αυτή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, οι θεσμοί της οποίας αποτέλεσαν την εγγύηση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη. Όλα αυτά λοιπόν συγκροτούν τις αξίες για τις οποίες είναι υπερήφανος ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, κληρονομιά του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και των μεγάλων στοχαστών των τελευταίων διακοσίων πενήντα χρόνων.

Απέναντι αλλά και μέσα σε αυτήν την φωτεινή πλευρά της Ευρωπαϊκής ιστορίας υπάρχει το σκοτάδι των δυο ολοκληρωτισμών που κατέστρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και που πίσω τους δεν άφησαν καμιά κληρονομιά στην ανθρωπότητα παρά μόνο τις απαξίες που παρήγαν: τον ταξικό φθόνο και το μίσος για τον άνθρωπο. Έτσι κλείνω το κείμενο μου με μια φράση του Δ. Δημητρακου που εύληπτα συνοψίζει όλα τα παραπάνω : «ούτε είναι ορθό να υποβιβάζεται η εξάλειψη μιας κοινωνικής τάξης, όπως συνέβη επανειλημμένως στα κομμουνιστικά καθεστώτα, σε χαμηλότερη βαθμίδα γενοκτονικης φρικαλεότητας από την εξάλειψη της φυλής».




41 σχόλια:

Οργουελ είπε...

Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕΚ-ΤΟ

Οργουελ είπε...

Το μονο κοινο που εχουν οι δυο ιδεολογιες ειναι οτι ειναι αντιθετες. Η μια ειναι συμπτωμα και ψευδος απο την αρχη ως το τελος και η αλλη εχει στερεες βασεις θεωρητικες και επιστημονικες. Αποδειξη ποσοι διανοουμενοι επηρρεαστηκαν απο την μια και ποσοι απο την αλλη(αριθμητικα και αξιολογικα).

Στην εφαρμογη της καθε κοσμοθεωριας, υπαρχουν προβληματα.
Το ιδιο συνεβη και κατα την διαρκεια της παντοκρατοριας του Μεγαλου Αρχηγου.
Ο οποιος στηριχθηκε στην παλλαικη γοητεια του για την τελικη πολιτικη του επικρατηση. Με την ανοδο στην εξουσια γινεται μεγας κοινωνικος αναμορφωτης και οργανωτης ενος κρατους προτυπο-η υσχυς του πηγαζει απο το λαο και υπηρετει το λαο. Στον επερχομενο πολεμο γινεται υψιστος στρατηγικος νους που χωρις να εχει σπουδασει σε καμμια στρατιωτικη ακαδημια εφευρισκει και εφαρμοζει νεα στατηγικα δογματα και εξαιρετικα στρατηγηματα.
Πιθανον τα λαθη που εγιναν να οφειλονται στην αναγκη να αντιμετωπισει τον τρομερο αντιπαλο σε μια αναμετρηση μεχρι θανατου.

Οργουελ είπε...

Στις σημερινες συνθηκες υποχωρησης του λαικου κινηματος, οι δυο αυτες 'ιδεολογιες' γοητευουν καποιες μειοψηφιες. Η μια γοητευει τους αδυναμους χρησιμοποιωντας το φοβο και η αλλη τις αξιες της ελευθεριας και της αλληλεγυης. Και στις δυο βρισκονται καιροσκοποι, απατεωνες.
Η ελπιδα βρισκεται στην αποκαλυψη τους δηλαδη στην εφαρμογη. Αν η μια εφαρμοστει πιστα θα οδηγησει σε πολεμο ολων εναντιων ολων. Αν εφαρμοστει τιμια η αλλη θα πραγματοποιηθει το οραμα ολων των φιλοσοφων απο τον Πλατωνα και εδω.

spiral architect είπε...

Βάλε ρε μάστορα και μια ολιά(*) κάστανα να' χουμε να πορευόμαστε!

(*)ολιά: Λιγουλάκι, λίγη ποσότητα στο κρητικό ιδίωμα.

spiral architect είπε...

Πριν καμιά εξηνταριά χρόνια κάτι τέτοιους τους λέγανε σκέτα δωσίλογους, πιο μετά όταν έσιαξε το πράμα έγιναν επιχειρηματίες και σχετικά πρόσφατα ήταν υμνητές της χούντας. Δικαιολογιόντουσαν δε με το κλισέ: "εξέλειπε το κοινοβουλευτικό καθεστώς, αλλά η στρατ. δικτατορία είναι αναγκαίο κακό έναντι του κομμουνιστικού κινδύνου".
Τώρα αυτοί σφίγγουν το χέρι του Χούφτελ προσβλέποντας σε κάποια υπεργολαβία διαχείρισης απορριμάτων παρέα με ροκάδες δήθεν ανεξάρτητους δημάρχους.

Ορίστε, δες και σχόλιο του στυλ "ότι σκατά και το φτυάρι"
"Η άμυνα της ανοιχτής κοινωνίας είναι να αντιτάσσεται σε κάθε μορφή ολοκλρωτισμού. Η αλήθεια να λέγεται ακόμη και κόντρα στην ιδεολογική τρομοκρατία της κομμουνιστικής αριστεράς που έχει επιβάλλει στη χώρα μας έναν ζουρλομανδία πολιτικής ορθότητας που υποχρεώνει πολλούς σε δειλή ατολογοκρισία."

Παρεμπιπτόντως ο Κυριακίδης υπεύθυνος της (μη χέσω!) Μεταρρύθμισης αρθρογραφεί τακτικότατα στο Έθνος του Μπόμπολα, όπως και οι περισσότεροι εκ των συγγραφέων κει μέσα.

Τα ορφανά του Σημίτη επανήλθαν ...

Οττο Ρύλε είπε...

Είπατε "κόκκινος φασισμός";
μα εγώ τα έλεγα αυτά τη δεκαετία του τριάντα.
Τώρα οι αντικομουνιστές τσακώνονται μεταξύ τους ποιος θα πρωτοπεί αντικομουνιστή τον άλλο...
Μόνο που οι πιο πονηροί κρατούν όπως και τότε ψηλά και τα λάβαρα μας. Πίκρα!

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Απαράδεκτο ξαπαράδεκτο, αυτό είναι κι άλλο δεν έχει. Ή μάλλον, έχει και πολλούς άλλους. Ο Μουμτζής είναι ο πιο εύκολος αντίπαλος. Οι περισσότεροι αυτής τής κατηγορίας κρύβονται κάτω από την κουκούλα τού "αντισταλινισμού" ή ανάμεσα στα φουστάνια τής Ρόζας και τα πλούσια μαλλιά τού Γκράμσι...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Σπειροειδή,


Πάντα στα σχόλιά σου υπάρχει και (τουλάχιστον) ένα λινκ. Τώρα που πολύ με γαργαλάει να δω ποιο "καμάρι" έγραψε τα περί τής ιδεολογικής τρομοκρατίας τής Αριστεράς, βρήκες να πρωτοτυπήσεις; :-)

Τα κρυφά ορφανά τού Σημίτη να φοβάσαι (ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε ;-) ), όχι τα φανερά!


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε "Όττο",


Έλα, ρε Ιωσήφ! Λες να μη σε καταλάβαμε επειδή άλλαξες όνομα; Αφού άφησες το μουστάκι, καημένε!

Τι να σου πω τώρα... Βρήκες παιδάκια να δουλέψεις! ;-) :-)


Τα λέμε


ΥΓ Ένα περίεργο πράγμα: ψοφάω να μου απαντήσεις «δεν κατάλαβα το σχόλιό σου»!

spiral architect είπε...

Απ' την αρχική ανάρτηση στη Μεταρρύθμιση είναι.

LeftG700 είπε...

Φίλε Σπειροειδή,


Ή μου κάνεις καψόνια, ή έχεις χάσει τη φόρμα σου! Τρόμαξα να βρω ότι το κείμενο που παράθεσες ήταν σχόλιο στη Μούμτζεια ανάρτηση τού σοφού φιλελεύθερου (περιττολογία: όλοι οι φιλελέδες είναι σοφοί! ;-) ) Κώστα Σοφούλη! Μπα σε καλό σου! :-)

Αποζημιώθηκα όμως! Έτσι, είχα την τύχη να δω και το σχόλιο του μπούρδα Καραβάγγου - Φύσσα! ;-) :-)


Τα λέμε

Οργοθελ είπε...

Νομιζω αρκετα ξεκουραστηκα, ηλθε η ωρα για σκληρο ροκ.



Κατά την αρχή του ισπανικού εμφυλίου πολέμου το 1936, η Δημοκρατική Κυβέρνηση έδωσε στην Καταλωνία την ανεξαρτησία της, για να εξασφαλίσει τη βοήθειά της στον αγώνα της εναντίον των Εθνικιστών του στρατηγού Φράνκο. Αμέσως σχηματίστηκε η Χενεραλιτάτ, η αυτόνομη καταλανική κυβέρνηση, στην οποία ο Νιν διορίστηκε στη θέση του Υπουργού Δικαιοσύνης, υπό την προεδρία του Λιουίς Κομπάνυς, που συνέχισε τον αγώνα εναντίον των Εθνικιστών, καθώς ο στρατηγός Φράνκο είχε ρητώς διακηρύξει την αντίθεσή του στην αποσκίρτηση της Καταλωνίας και ορκιζόταν ότι θα την επανέφερε υπό τη σκέπη της Ισπανίας μετά τη νίκη του στον εμφύλιο. Καθώς οι ισπανοί κομμουνιστές πήραν το πάνω χέρι στη Δημοκρατική κυβέρνηση, άρχισαν τους διωγμούς στις πόλεις που ήλεγχαν, ενάντια σε πρώην κομμουνιστές και σε αυτούς που ακολουθούσαν ανεξάρτητη γραμμή από τη Μόσχα, όπως το POUM, το ICE κ.α. Στις 16 Δεκεμβρίου 1936 ο Νιν άφησε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μέσα σε μεγάλη ιδεολογική διαμάχη και ένταση.

Τελικώς, μετά τις βίαιες Μέρες του Μαΐου του 1937 στη Βαρκελώνη και υπό την πίεση του Κ.Κ.Ι. (PCE), το POUM κηρύχθηκε τον επόμενο μήνα παράνομο από την κεντρική κυβέρνηση των Δημοκρατικών. Οι περισσότεροι ηγέτες του POUM, ανάμεσά τους κι ο Νιν, συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην έτερη μεγάλη πόλη που παρέμενε ακόμα υπό των έλεγχο των Δημοκρατικών, τη Μαδρίτη. Εκεί, ο Νιν εκτελέστηκε μετά από φριχτά βασανιστήρια (γδάρθηκε ζωντανός) από πράκτορες της Νικαβεντέ (NKVD) που δρούσαν στην Ισπανία ως σύμβουλοι, πληροφοριοδότες και πάτρωνες της Δημοκρατικής κυβέρνησης ώστε να ελέγχουν το ισπανικό κομμουνιστικό κίνημα προς όφελος της Μόσχας και του Στάλιν.

Υμετερος

Οργοθελ είπε...

Ολοι αυτοι οι αντικομμουνιστες ειναι αντισταλινικοι :-) Τα επιχειρηματα τους πηγαζουν κατευθειαν απο το Σταλιν.
Το να χρξσιμοποιεις την τρομοκρατια για να επιτυχεις την ουτοπια, αυτο δεν ειναι υποταγη της πραγματικοτητας στην ουτοπια αλλα το αντιθετο. Αυτο το κατορθωμα χρεωνεται στον Σταλιν. Καταφερε για ολες τις επομενες γενιες μεχρι το απροσδιοριστο μελλον να χρεωνεται η Ουτοπια την Τρομοκρατια. Το Μουμτζη θα μπορουσες να τον πεις νετο-σκετο Ψευτη αλλα δεν μπορεις.

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Δεν βαρέθηκες, αδερφάκι μου, να σκαλίζεις τα παλιά; Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί εξ ορισμού, λόγω ιδεολογικού DNA!

Για θυμήσου τι έγραψε ο Βλαδίμηρος στην περίφημη πολιτική διαθήκη του για τον Λέοντα:

«Από το άλλο μέρος, ο σ. Τρότσκι, όπως έδειξε ήδη η πάλη του ενάντια στην ΚΕ για το ζήτημα του Λαϊκού Επιτροπάτου Συγκοινωνιών, δεν διακρίνεται μόνο για τις εξαιρετικές ικανότητές του. Προσωπικά ίσως να είναι ο πιο ικανός άνθρωπος στη σημερινή ΚΕ, όμως είναι και ο άνθρωπος που κατέχεται από μία υπερβολική αυτοπεποίθηση και από μια υπερβολική τάση προς τις καθαρά διοικητικές μεθόδους δουλειάς

Φίλε Όργουελ, με τη μικρή πείρα μου και γνώση, εκείνο που έχω καταλάβει εγώ είναι πως αν έχει νόημα να ασχολούμαστε κριτικά με το παρελθόν, είναι μόνο και μόνο για να αντλήσουμε διδάγματα που εν δυνάμει μάς αφορούν όλους, κι όχι για να πάρουμε τη ρεβάνς από την όποια ‘‘αντίπαλη’’ ομάδα.


Τα λέμε

Οττο Ρύλε είπε...

πάρε λίγο τώρα και μετά άμα θες κι άλλο θα σου το δώσω

http://youtu.be/3-AOPFRXebg

"the struggle against fascism must begin with the struggle against bolshevism"

Οργουελ είπε...

Νομιζω σε προλαβα. Δεν επιστρεφω εγω. Το παρελθον επιστρεφει. Τα σταλινικα κατορθωματα βλεπεις τα χρησιμοποιουν ολοι σαν επιχειρημα εναντιον του κομμουνισμου και τελικα εναντιον καθε διαφορετικης φωνης που κανει κριτικη στο υπαρχον.
Υ.Γ. το σ. σημαινει συντροφος?
Γιατι εγω ξερω οτι ηταν πρακτωρ του Χιτλερ.

Οργουελ είπε...

ΕΓΩ οταν διαβαζω
'κατέχεται από μία υπερβολική αυτοπεποίθηση και από μια υπερβολική τάση προς τις καθαρά διοικητικές μεθόδους δουλειάς', το μυαλο μου παει στο Σταλιν. Αν ειναι καποιος που ΑΠΟΘΕΩΣΕ τη διοικητικη μεθοδο δουλειας ηταν αυτος. Με μεγαλη διαφορα απο τον κακομοιρο ΛΕΒ ΝΤΑΒΙΒΤΟΒΙΤΣ.

Orgoyel είπε...



1920: Ο Λένιν απευθύνεται στον λαό. Ακριβώς στα αριστερά του, όρθιος με το πηλήκιο,
διακρίνεται ο Τρότσκι. Αργότερα, όταν επέλθει η ρήξη μεταξύ τους, η μορφή του Τρότσκι
θα εξαφανιστεί από την φωτογραφία.

Ετσι εξαφανιζεις και εσυ τον ΤΡΟΤΣΚΙ

Δόκτωρ Σπινγκ είπε...

Λες: «αν έχει νόημα να ασχολούμαστε κριτικά με το παρελθόν, είναι μόνο και μόνο για να αντλήσουμε διδάγματα που εν δυνάμει μάς αφορούν όλους, κι όχι για να πάρουμε τη ρεβάνς από την όποια ‘‘αντίπαλη’’ ομάδα».

Λοιπόν, χωρίς να έχω καμιά διάθεση να μπλεχτώ με τα … εσωκομματικά σας, σου λέω ότι συμφωνώ μ’ αυτό που λες και έχω να προσθέσω το εξής:

Οι εχθροί μιας ιδέας βρίσκουν τα καλύτερα πατήματα για να την χτυπήσουν όχι στους καθαρούς προδότες της αλλά σ’ εκείνους τους οπαδούς της που, βάζοντάς την στην πράξη με την αίσθηση ότι μόνο αυτοί την παίζουνε στα δάχτυλα κι όλοι οι άλλοι είναι καθυστερημένοι ή μικροαστοί, τη μεταμόρφωσαν τελικά σε ένα τέρας.

Αυτό είναι, για μένα, το κύριο μάθημα που έχουμε ΟΛΟΙ μας να πάρουμε από την ιστορία του παλιού επαναστατικού κινήματος.

Υ.Γ. Άμα ξεκουραστείς κι έχεις δυνάμεις για νέο φατούρο, συνεχίζουμε τη γνωστή διαμάχη μας. :-)

LeftG700 είπε...

Φίλε ("αναρχοσταλίνα") Όττο,


«The struggle for the revolutionary change must be inseparably linked to the struggle against the corrosion of marxism from the fallacy of anarchy.»

Ευχαριστώ για το τραγουδάκι (δεν θέλω άλλο :-) )


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Εσένα το μυαλό σου μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει. Το ζήτημα είναι ποιον είχε στο μυαλό του ο Βλαδίμηρος!

Ο «κακόμοιρος ο Λεβ Νταβίντοβιτς» δεν ήρθε ποτέ στα πράγματα για να δούμε τα χαΐρια του. Πήραμε όμως μια ιδέα από την άποψή του ότι οι εργάτες έπρεπε να δουλεύουν με συνθήκες πειθαρχίας του Κόκκινου Στρατού τον καιρό τού εμφύλιου...

Άσε, μη με κολάζεις βραδιάτικα!


Τα λέμε

Orgoyel είπε...

Se περιπτωση που σου διαφευγει παραθετω ολοκληρο το αποσπασμα.
Ηταν προφητικος ο Λενιν. Ισως ειχε προδει ολη την εξελιξη απο το μεγαλειο στην τραγωδια. Μπορει να μην ειχε δει την αφορμη της διαφωνιας, αλλα σιγουρα η παρουσια του Τροτσκι θα ειχε αλλαξει την πορεια των πραγματων. Ειτε το θελουμε ειτε οχι τα γεγονοτα ειναι πεισματαρικα. Ο σταλιν διελυσε το κομμα των μπολσεβικων και εφτιαξε ενα ΑΛΛΟ δικο του στα μετρα του πρωτογονου (οχι κατα Ενγκελς) σοσιαλισμου του.

' Από τότε που ο Στάλιν έγινε Γενικός Γραμματέας του Κόμματος, συγκέντρωσε στα χέρια μία τεράστια δύναμη. Δεν είμαι εντελώς βέβαιος πως κατορθώνει πάντοτε να χρησιμοποιεί τη δύναμη αυτή με αρκετή σύνεση. Από το άλλο μέρος ο Τρότσκι, όπως το απόδειξε στον αγώνα του ενάντια στην Κεντρική Επιτροπή απ' αφορμή του ζητήματος του Επιτροπάτου της Συγκοινωνίας, διακρίνεται όχι μόνο για τις εξαιρετικές ικανότητές του - ως πρόσωπο είναι το δίχως άλλο ο πιό ικανός σύντροφος μέσα στη σημερινή Κεντρική Επιτροπή - αλλα διακρίνεται επίσης και για την πάρα πολύ μεγάλη αυτοπεποίθησή του καθώς και για την τάση του να τραβιέται πολύ από τη διοικητική όψη των ζητημάτων.
Οι ιδιότητες αυτές των δύο ικανώτερων μελών της σημερινής Κεντρικής Επιτροπής θα μπορούσε, χωρίς αυτοί να φταίνε, να οδηγήσουνε σε σχίσμα, και, αν το Κόμμα μας δεν πάρει κανένα μέτρο για να αποφύγει το σχίσμα, αυτό θα μπορούσε να επέλθει αναπάντεχα.
Ο Στάλιν είναι πολύ απότομος και το ελάττωμα αυτό, που είναι εντελώς ανεκτό στις προσωπικές σχέσεις κομμουνιστών αναμεταξύ τους, δεν είναι ανεκτό για κείνον που κατέχει τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Γι' αυτό, προτείνω στους συντρόφους να βρούν ένα μέσο να βάλουν στη θέση του κάποιον άλλο, ο οποίος σχετικά με τον Στάλιν να έχει τούτο το χαρακτηριστικό, να είναι πιό υπομονετικός, πιο ανοιχτόκαρδος και πιο ευγενικός απέναντι στους συντρόφους και να είναι λιγότερο δύστροπος. Το ζήτημα αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μικρολογία. Μα πιστεύω πως άμα το ιδούμε από την άποψη της αποφυγής ενός σχίσματος και από την άποψη των σχέσεων Στάλιν και Τρότσκι, δεν είναι καθόλου μικρό, ή καλύτερα είναι ένα τέτοιας λογής μικρό πράγμα που αργότερα μπορεί να έχει αποφασιστική σπουδαιότητα.'

Orgoyel είπε...

Ayta τα λεει ο Λενιν, οχι ο Μουμτζης. Επισις υπαρχει και το Γεωργιανο ζητημα και ο συνομωτικος χειρισμος του Λενιν για να παρακαμψει τον (οχι ακομα) Μεγα Σταλιν.

Orgoyel είπε...

Άκρως Απόρρητο Μυστικό

Προσωπικό

Αγαπητέ Σύντροφε Τροτσκι:

Είναι ένθερμη παράκληση μου οτι εσύ πρέπει να αναλάβεις την υπεράσπιση του Γεωργιανού ζητήματος στην Κ.Ε. του Κόμματος. Αυτό το ζήτημα είναι τώρα κάτω από "διωγμό" από τον Στάλιν και τον Dzerzhinsky, και δεν μπορώ να βασιστώ στην αμεροληψία τους.Εντελώς αντιθέτως.Θα ένιωθα άνετα εάν συμφωνούσες να αναλάβεις την υπεράσπισή του. Εάν πρέπει να αρνηθείς να κάνεις έτσι για οποιοδήποτε λόγο, επέστρεψε το όλο ζήτημα σε εμένα. Θα το θεωρήσω σημάδι οτι δεν δέχεσαι.[Β]

Με τους καλύτερους συντροφικούς χαιρετισμούς

Λένιν

Eδω βεβαια βρισκεται η αφετηρια τπυ τραινου για την Κολιμα

Οττο Ρύλε είπε...

Αναρχοσταλίνας!

Ωχ,
Πάλη σε επιστήμωνες παισαμε....
Χερετο νασε καλα

LeftG700 είπε...

Φίλε Δόκτωρ Σπινγκ,


Κι εγώ με τη σειρά μου θα συμφωνήσω με την προσθήκη σου. (Πάντως, «εσωκομματικά» με τον κύριο Μουμτζή δεν έχουμε. Όπως είδες από το άρθρο του, ο άνθρωπος έχει περάσει εντελώς τελείως, προ πολλού και σε μεγάλο βάθος, ‘‘απέναντι’’...)

Εμένα μη με φοβάσαι. Όπως σου έχω ξαναπεί, είμαι «παιδάκι έξυπνο» και όχι μόνο δεν πιστεύω πως υπάρχει δρόμος χωρίς κακοτοπιές, αλλά, επιπλέον, έχω εντοπίσει αυτές που υπάρχουν στο δικό μου και σπάω το κεφάλι μου για να τις αποφεύγω. Αυτή την «κολλημένη τρότσκα τού κερατά», το φίλο μας τον Όργουελ, μπορείς να βάλεις ένα χεράκι να τη συνεφέρουμε; ;-) :-)

Θα υπάρξει ο δεύτερος γύρος. Αν καθυστερεί, είναι γιατί άλλαξα άποψη, ‘‘έστριψα’’ που λένε (ο Βλαδίμηρος μου το έχει διδάξει αυτό, όχι ο κολλημένος «στις αρχές» Μπακούνιν :-) ) και αποφάσισα να μη του δώσω πολεμικό χαρακτήρα. Δεν έχω κατασταλάξει όμως ακόμα στη νέα προσέγγιση.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Όργουελ,


Ξεκόλλα! :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Όττο,


Για basta! Έρχεσαι εδώ με ένα σχόλιο που αμολάει την πιο απόλυτη άποψη, από τα συμφραζόμενα της οποίας προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς ότι θεωρείς τον μπολσεβικισμό είτε την άλλη όψη τού φασισμού, είτε τη χειρότερη εκδοχή του! Κι εγώ σου λέω, με ‘‘τρόπο’’ αρχικά και πιο ευθέως κατόπιν, ότι τέτοιες απόψεις μού θυμίζουν αυτόν ακριβώς που εσύ ασφαλώς απεχθάνεσαι, τον «Μεγάλο Κακό», πάνω στον οποίο φορτώσατε πολλοί αριστεροί (κάθε ιδεολογικής κατασκευής και προελεύσεως και ειδικά οι αριστεροί «παλαιότερων κλάσεων») όλες τις αμαρτίες τού κόσμου, μαζί με τις δικές σας (όσες είναι όντως αμαρτίες, γιατί δεν είναι όλες) και έχετε την εντύπωση ότι καθαρίσατε κι ότι μπορείτε να μοστράρετε ακριβώς τις ίδιες απολυταρχικές αντιλήψεις χωρίς κανείς να σας παίρνει μυρωδιά!

Κι ξαναέρχεσαι τώρα και με χαρακτηρίζεις ...«επιστήμωνα»;;; Γιατί; Επειδή σού επισήμανα ότι το κουστουμάκι που φοράς είναι ντούμπλε φας κι ότι η δεύτερη όψη του είναι ακριβώς αυτό που αντιμάχεσαι;;;

Εδώ εμείς τα λέμε όλα. Νομίζεις ότι θα κάνουμε εξαίρεση με σένα επειδή είσαι trendy και τρέλα με την αντικομματική φανέλα και κλαις γοερά τάχα για την «καταπίεση των μαζών» και στην πραγματικότητα επειδή εσύ —όχι εσύ προσωπικά· οι απόψεις σου— δεν μπορείς να γίνεις αρχηγός σ’ αυτό το πανηγύρι;

Σε γελάσανε! Άλλα παιδάκια μπορεί να τα τρώνε αυτά. Εμείς, όχι!


Τα λέμε (άμα θέλεις, δημοκρατία έχουμε· ξεκόλλα όμως και λίγο από τη λατρεία τού «αυτό-» —οποιαδήποτε λέξη κι αν του κολλάς από πίσω—, που νομίζεις ότι είναι κάτι ριζικά και δομικά διαφορετικό από τον ατομικισμό τών διαφόρων Μουμτζήδων...).

Οττο Ρύλε είπε...

Η πιο απόλυτη άποψη, από τα συμφραζόμενα της οποίας προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς ότι ο μπολσεβικισμός είναι είτε η άλλη όψη τού φασισμού, είτε η χειρότερη εκδοχή του δεν σχετίζεται με αναρχικούς ούτε με αυτό-εαυτούς.
Είναι από το κείμενο στην εισαγωγή του οποίου παρέπεμψα και ανήκει στον Οττο Ρυλε διάσημο ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗ!
(http://www.MARXISTS.org/archive/ruhle/1939/ruhle01.htm)

πάρε και το παρακάτω...

http://coghnorti.wordpress.com/texts/revolution-parteisache-ruehle/

ρε συ λεφτ,
ενταξ, υπάρχει ακόμη καιρός ...

LeftG700 είπε...

Φίλε Όττο,


ΟΚ. Και γιατί δεν μπορεί ένας Όττο Ρύλε (ή και ένας Λένιν, έτσι, για να σε μπερδέψω ;-) ), γιατί δεν μπορεί να κάνει λάθος, και μάλιστα χοντρό;;; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εκείνον τον γέννησε μάνα κι εμένα σκύλα; Σε παρακαλώ, δεν είναι επιχειρήματα αυτά...


Τα λέμε

Μιχάλης Σβίγκος είπε...

...και δε με λένε Ιωσήφ, Μιχάλη με λένε
Είμαι ο Μιχάλης Σβίγκος.(συγγνώμη για το παρατσούκλι, το έκανα για την έμφαση, αλλά δεν έδωσες καμία σημασία)
Η άποψη αυτή ("the struggle against fascism must begin with the struggle against bolshevism")που είναι άποψη του σκληρού πυρήνα του κομουνιστικού κινήματος (διεθνιστών-συμβουλιακών κτλ.) δεν είναι σε καμία περίπτωση απόλυτη.
Εκτίθεσαι συνέχεια και σε συνέχειες.
Απαιτείς από όποιον διαφωνείς, λες και είσαι μπάτσος, να προσδιορίσει την "ακριβή" πολιτική του θέση μέσα στο δικό σου κοινότοπο μικροσύμπαν και μας πετάς μέσα στη σούπα, ενώ ταυτόχρονα είσαι έτοιμος να χαρακτηρίζεις τον καθένα πότε "αυτόνομο" πότε "αναρχικό" πότε "τροτσκιστή" πότε "αναρχομαοικό" και ότι σε φωτίζει η τσίχλα λαμπατέρ που έχεις στο κεφάλι σου.


Μιχάλης Σβίγκος είπε...

εκτός από την πλάκα να μαθαίνουμε και τίποτα όμως μικρέ μας φίλε.
λοιπόν:
Μαύρος φασισμός ήταν το ναζιστικό κόμμα, κόκκινος οι το μπολσεβικικό,
κοινό στοιχείο εδώ είναι ο πατριωτισμός και ο συγκεντρωτισμός μαζί με την λατρεία της βιομηχανίας Αντίστοιχα υπήρξε μαύρος (αναρχικοί-φεντεραλιστες-υπέραριστεροί)και κόκκινος (συμβουλιακοί-διεθνιστές-"αριστεροί") κομουνισμός κοινό στοιχείο είναι ο διεθνισμός,η αποκεντρωμένη εξουσία, και μια έντονη επιφυλακτικότητα απέναντι στην αστική αξία της προόδου...
(αυτοί όλοι τσακώνονται μεταξύ τους σα τα σκυλιά
αυτά υπερβολικά χονδρικά εν τω μεταξυ)
τώρα τι γίνεται...

κόκκινοι κομουνισταί: Πανεκουκ, Ρυλε, Κορς,Γκόρτερ, Λούξεμπουργκ,Πάνκχερστ
αντε θα τα ξαναπούμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Σου απαντώ επιγραμματικά, γιατί γράφω μία αναρτησούλα και θέλω να την τελειώσω πριν φύγω για κάποια δουλειά:

Πώς δεν είναι απόλυτη; Εγώ θυμάμαι ένα συνθηματάκι παλιό που έλεγε «λευτεριά στο λαό – θάνατος στο φασισμό». Δεν το φώναζαν αιμοδιψείς άνθρωποι. Το φώναζαν άνθρωποι που θεωρούσαν το φασισμό/ναζισμό τον μεγαλύτερο εχθρό για το εργατικό κίνημα. Αν ο μπολσεβικισμός είναι κάτι παραπλήσιο, θάνατος (=ολοκληρωτική και αμετάκλητη εξάλειψη από προσώπου γης) δεν πρέπει να είναι η ποινή και γι’ αυτόν;

Γιατί δεν με βοηθάς να μη σε αποκαλώ μια το ένα και μια το άλλο; Γιατί δεν μου προσδιορίζεις εσύ πώς θέλεις να σε αποκαλώ;

«Τρότσκα τού κερατά» αποκάλεσα (περισσότερο αστεία και λιγότερο σοβαρά) το φίλο μου τον Όργουελ. Κανέναν άλλον.

Το κατάλαβες κι εσύ ότι η εμφάνισή σου με περισσότερα του ενός ψευδώνυμα δεν βοηθάει στο διάλογο, μια και ο διάλογος είναι συνεχής και δεν τελειώνει σε ένα ποστ. Έτσι είναι. Γι’ αυτό, θα σε παρακαλούσα πολύ να μείνεις σταθερός σε ένα, όποιο θέλεις εσύ. (Παρεμπίπτουσα απορία: Τι σημασία να έδινα στο παρατσούκλι; Νομίζεις ότι κατάλαβα, εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος, πως Μιχάλης Σβίγκος ίσον Όττο Ρύλε;)

Τέλος, όπως γράφω και στο Δόκτορα παραπάνω, εγώ έβαλα το σπαθί μου στη θήκη του. Έτσι, δεν θα σε ακολουθήσω στις πολεμικές αιχμές. Φυσικά, εσύ είσαι απολύτως ελεύθερος να μιλάς όπως θέλεις...


Τα λέμε

Μιχάλης Σβίγκος είπε...

Λοιπόν , χαίρομαι που τη γλύτωσα με απλή παρατήρηση για την "καγκουριά" με τα δύο ονόματα.
Το έκανα για να τιμήσω τον Ρύλε, έναν κομουνιστή που ως κομουνιστής κι εγώ εκτιμώ.
Τα παρατσούκλια στα μπλογκ έχουν διάφορες λειτουργίες, τιμή ειρωνεία δηκτικότητα κτλ.)

Επειδή τα βλέπεις όλα ως φάσμα, τετράγωνα, μετρήσιμα και με διακριτά όρια, πράγμα που δυσκολεύομαι αλλά μπορώ να μαζέψω και να κάνω το ίδιο, να πω, με αυτούς τους σκληρούς όρους που θέτεις, ότι ανήκω στο απέναντι στρατόπεδο από εσένα.
Αδρά σου είπα τη γνώμη μου. Δεν είπα ότι ο ναζισμός με τον μπολσεβικισμό είναι το ίδιο, αν και υπάρχουν οι συνδυασμοί (http://drugoros.ru/)
(http://en.wikipedia.org/wiki/National_Bolshevik_Party)
ούτε είναι κάποια άκρα (τι βλακεία κι αυτή!)

Η σούπα την οποία δείχνεις να υποστηρίζεις είναι άκρως επικίνδυνη.
Μια συμβουλή που θα σου έδινα είναι να μείνεις κοντά στο μαρξικό όχημα.
Και ίσως κάποια στιγμή να ανέβεις και πάνω.
Τα ζιγκ-ζαγκ που διακρίνεις ενστικτωδώς (και τα κριτικάρεις στην τύχη) είναι αυτά που κάνουν οι ενεργοί κομουνιστές για να αποφύγουν τις λασπουριές της ιδεολογίας και τα ζόμπι που ξεφυτρώνουν κάτω από τα πόδια τους.
Μαζί με τον Μαρξ τον Μπένγιαμιν, τον Κορς, τον Λούκατς, την Λουξεμπουργκ και τον Πανεκουκ, ρίχνε και μια ματιά προς την Σιμόν Βεϊλ, τον Κροπότκιν, τον Βολίν, αλλά και τον Γκρέμπερ τον Μάους τον Σάλινς κτλ.
Γιατί εμείς τι φταίμε ρε συ Λεφτ αν εσύ αντί να διαβάζεις τις ίδιες πηγές διαβάζεις τις θολωμένες πολεμικές για αυτές.

Με βιαστικά περάσματα στο Γουίκιπίντια δε γίνεται αδερφέ...
Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Μιχάλη,


Να με συμπαθάς και με όλο το θάρρος, γιατί φαίνεται ότι μού ρίχνεις μερικά χρονάκια:

Κάνεις λάθος! Μπορεί να μην είμαστε στον ίδιο λόχο, ή ακόμα και στο ίδιο τάγμα. Μπορεί να μην είμαστε στο ίδιο σύνταγμα. Μπορεί να μην είμασε καν στην ίδια μεραρχία. Αλλά, στο ίδιο στρατόπεδο, είμαστε και παραείμαστε, κατά την ταπεινή μου πλην εδραιωμένη άποψη.

Όποιος από ‘‘εσάς’’ (ή από ‘‘εμάς’’ ) δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν έχει καταλάβει γρυ από «τον Μαρξ, τον Μπένγιαμιν, τον Κορς, τον Λούκατς, την Λουξεμπουργκ και τον Πανεκουκ» (όπως θα έλεγε και ο Βλαδίμηρος... ;-) ).


Τα λέμε

Μιχάλης Σβίγκος είπε...

Φίλε λέφτ,
και οι Σέρβοι με τους Πρώσσους το καλοκαίρι του 14 στο ίδιο στρατόπεδο ήταν, πριν να φθινοπωριάσει σφάζονταν.
Ναι όμως θα λεγα πως αυτό το καλοκαίρι είμαστε όντως στο ίδιο στρατόπεδο αλλά όπως μας τα λες, αν φάνε λάχανο κάνα "Φερδινάνδο" σε βλέπω να μας ματσουκώνεις με τη πρώτη. Για αυτό και προβλέπω.
Είσαι σε επικίνδυνο δρόμο με γλίτσες λάσπες, γενικώς πέφτει και ομίχλη και νυχτώνει...
Κρατήσου στο θεωρητικό όχημα και μην ενδίδεις στις λουμπεναρίες.

Η σημερινή αντικομουνιστική λαίλαπα, αυτή που κρατά από το 34-35 και το Μανιαδάκη επανασυμβολοποιήθηκε προ τριετίας (συνοπτικά) στην εξής εικόνα.

Η "περιφρούρηση", το στειλιάρι με την κόκκινη σημαία στο χέρι και την πλάτη γυρισμένη στα ΜΑΤ.
Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες και "αναλύσεις" των επικαίρων...
Ο αντικομουνιστής λοιπόν κρατάει κόκκινη σημαία
(από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα).
Είναι πικρό αλλά είναι η αλήθεια, και το πιο πικρό είναι ότι τα 'χαν πει...από τότε!
Αυτό δε χωνεύεται με τίποτα

Ανώνυμος είπε...

Aν θελετε λαβετε υποψη οτι το κοινο αυτων των υπεραριστερων επαναστατων (τιποτα κακο δεν υποννοω) ειναι οτι δεν τους δοθηκε η ευκαιρια να εφαρμοσουν την εξουσια τη δκια τους ή αυτη που τους παραχωρηθηκε. Αυτοκανει τη οποια κριτικη τους λιγο αφερεγγυα.

Η συνολικη αρνητικη σταση τους στο θεμα εξουσια δεν επιτρεπει καν ενα κοινο πεδιο σιγκρισης και διαλογου.

Και μην ξαναπατε στην κομμουνα, ηταν πραγματι συγκεντρωτικη συμφωνα με το Μαρξ

Ο κομμουνιστης είπε...

O κομμουνιστής κρατάει μαύρη σημαία ,φοράει κουκούλα , πετάει κοτρονες και όταν τρώει ματσουκι απο αυτους που τις τρώγανε ,τρέχει μέχρι το Μοναστηράκι.
Μετά μυξοκλαιει στα διάφορα blogs.Ο κομμουνιστης.

LeftG700 είπε...

@Ανώνυμο (Σάββατο, Οκτωβρίου 25, 2014 7:25:00 μ.μ):


Κάνε μου τη χάρη, σε παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα σχολιάσεις να διαβάσεις το κειμενάκι πάνω από το πλαίσιο των σχολίων και να σεβαστείς αυτόν τον ελάχιστο όρο σχολιασμού που βάζουμε. Εντάξει;

Orgouel είπε...

http://www.tedgrant.org/archive/grant/1941/07/fascism.htm

Defend the Soviet Union—Fascism Can Only be Defeated by International Socialism

Τροτσκιστες δεν ειναι ενιαιο πραγμα, οπως δεν ειναι και οι σταλινικοι.

Σταλινικος ειναι το πιο ευκολο πραγμα να γινεις. Αρκει να κανεις δικες προθεσεων και κυνηγια μαγισσων σε καθε πολιτικο αντιπαλο σου και να κρατας για τον εαυτο σου το αξιωμα του συνεχιστη των Λενιν-Σταλιν. Αυτο ειναι το γνωρισμα των.

Αντιθετα για να εισαι Τροτσκιστης χρειαζονται πολλα διαπιστευτηρια και πολλες δαφνες. Εγω δεν μπορω να ονομασω τον εαυτο μου ετσι.

Σημερα η τυχη των τροτσκιστων (Και του ιδιου του Τροτσκι) ειναι λιγο σαν των πρωτων χριστιανων.

http://www.youtube.com/watch?v=hHWy-MyMAtw

Μιχάλης Σβίγκος είπε...

@άντρακλα που δε μυξοκλαίει κομουνιστη:
γίνεται έτσι ακριβώς όπως το λες.
Καμιά φορά , σπάνια, οι πετριές πιάνουν τόπο στα κεφάλια ανθρωπάκιδων της προσωρινής διοίκησης και εμπροσθοφύλακες της νομιμότητας, στα κράνη και τις ασπίδες των ματ που στέκουν ακριβώς πίσω τους, σε κανένα "επίσημο" παραδίπλα κτλ.
Τότε όλοι αυτοί ενωμένοι σε κανάλια και λοιπά μέσα μιλούν για κουκουλοφορισμό και προβοκάτορες, για τρομοκράτες και αλήτες...