Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Για να τα λέμε όλα, δεν ξέρουμε αν όντως μπορεί να σέρνει καράβια. Πάντως, κάτι αριστερές βάρκες-γιαλό* τις πάει και τις φέρνει!




*«Βάρκα-γιαλό»: Έτσι με είχε αποκαλέσει, όχι πάντως εχθρικά, ένας συνομιλητής μου σε μία καλοκαιρινή συζήτηση στο στέκι τών φίλων μας Danger Few. Μου άρεσε ως έκφραση, την υιοθέτησα και, μια και ‘‘κούμπωνε’’ με την ιδέα τού τίτλου, είπα να τη λανσάρω κι εδώ —επίσης όχι εχθρικά.



Είναι γνωστό ότι, για ένα μεγάλο μέρος τής Αριστεράς, ο φεμινισμός, ιδίως ο φεμινισμός τής δεκαετίας τού ’60, που συνέπεσε χρονικά (και ως ένα ποσοστό και από πλευράς ιδεολογικών προσανατολισμών) με την εμφάνιση της λεγόμενης «Νέας Αριστεράς», θεωρείται ως περίπου το φιλί τής ζωής που αναζωογόνησε και έσπρωξε προς τα μπρος το σύγχρονο αριστερό κίνημα. Για το παρόν ιστολόγιο πάλι, όπως έχει φανεί σε μερικές συζητήσεις εδώ κατά καιρούς, η σούμα από τη συνάντηση Αριστεράς και φεμινισμού (καθώς και του ομόσταβλου ομοφυλοφιλικού κινήματος), μέχρι στιγμής, είναι μάλλον αρνητική. Το σκεπτικό μας —με δυο λόγια, γιατί το σημερινό σημείωμα δεν φιλοδοξεί να αναλύσει το ζήτημα σε βάθος— είναι το εξής: Εκείνο που καταλογίζουμε σε αυτή τη συνάντηση, με τον τρόπο και υπό τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που έγινε (το απόγειο του κράτους πρόνοιας και της σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης), είναι ότι συνετέλεσε σε σημαντικό βαθμό στην ‘‘εκθήλυνση’’ του ταξικού/πολιτικού χαρακτήρα τού αριστερού κινήματος, στην ιδεολογική σύγχυση που το κατέλαβε και στη διολίσθησή του προς τη μεταμοντέρνα θεώρηση των πολιτικών πραγμάτων. Έχουμε δε την άποψη ότι, με την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση του φεμινιστικού κινήματος και την επικράτηση των ιδεών τού λεγόμενου «τρίτου κύματος του φεμινισμού», η κατάσταση έχει επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, καθώς η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι ο φεμινισμός, τελικά, παίζει το ρόλο τού ερζάτς φάρμακου για τα παγκόσμια αδιέξοδα της Αριστεράς καθίσταται ακόμα δυσχερέστερη.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μία ακόμα αποχρώσα ένδειξη ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Είναι η εισήγηση της Μάνιας Σωτηροπούλου, μέλους της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και της ομάδας φεμινιστικών και ΛΟΑΔΚΙ διεκδικήσεων που λειτουργεί στα πλαίσια της οργάνωσης, σε συζήτηση που έγινε στο πρόσφατο 3ο Φεστιβάλ τών νεολαίων τού ΣΥΡΙΖΑ. Δημοσιεύτηκε υπό μορφή άρθρου στο Red Notebook. Θα διαβάσετε και θα βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Να πω μόνο το εξής, πριν δώσω το λόγο στη Σωτηροπούλου:

Αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς τα λόγια της, και δει τα πράγματα από την ίδια σκοπιά που τα βλέπει κι εκείνη, φαίνεται ότι το Protagon είναι πολύ πιο «προοδευτικό», «ριζοσπαστικό» και «αριστερό», από (τουλάχιστον) το  ίδιο το Red Notebook! Πράγματι:

Το Protagon, ανάμεσα στους ανθρώπους που αρθρογραφούν επί μονίμου βάσεως εκεί, έχει να επιδείξει δύο ομολογημένα ομοφυλόφιλους και μία τρανσέξουαλ. Απέναντι σε τέτοια «δύναμη πυρός» (που είναι ισχυρότερη απ’ ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως, γιατί οι δύο από τους προαναφερθέντες είναι πολύ δραστήρια μέλη τού ΛΟΑΔΚΙ κινήματος), τι έχει να αντιπαρατάξει το Red Notebook;  



Εικόνα: «Η προέλευση του κόσμου». Πίνακας του Γάλλου ζωγράφου (και υποστηρικτή τής Παρισινής Κομμούνας)  Γκυστάβ Κουρμπέ (1819 – 1877).

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ


Αυτή η συζήτηση με το παρόν θέμα «πιάνει» ουσιαστικά όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν ως δρώντα υποκείμενα στην πολιτική. Εξετάζει, λοιπόν, (α) τη σχέση κόμματος – κινήματος, (β) την έννοια της κρίσης όχι μόνο ως οικονομικής, (γ) την έννοια του φουκωικού «discours» σε σχέση με το τι εννοούμε σήμερα «προοδευτικό» και «ριζοσπαστικό» και (δ) τέλος πως εμείς αντιλαμβανόμαστε την «έξοδο από την κρίση» και πιο συγκεκριμένα (καθώς είμαι μέλος μίας Αριστερής Νεολαίας του 21ου αιώνα) το ρόλο της οργάνωσης νεολαίας.

Ξεκινώντας από τη σχέση κόμματος – κινήματος και εστιάζοντας στη σχέση του φεμινιστικού κινήματος με τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς, θα κάνω μία αναδρομή στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Η αλληλεπίδραση των νέων κοινωνικών κινημάτων με τα κόμματα της νέας αριστεράς είναι καθοριστική και για το φεμινστικό κίνημα. Πρόκειται για μια επανοηματοδότηση τόσο στο περιεχόμενο της πολιτικής και των αιτημάτων όσο και στο επίπεδο του ρεπερτορίου δράσης. Κι αυτό φαίνεται τόσο στο επίπεδο του λόγου αλλά και στο αποτέλεσμα της σύζευξης μεταξύ ριζοσπαστριών και μαρξιστριών, όπως η ανάλυση της αναπαραγωγής του καπιταλισμού και μέσω της οικιακής εργασίας (Christine Delphy «L’ ennemi principal: No1: Économie politique du patriarcat» όσο για το ρεπερτόριο δράσης γίνεται κατανοητό όταν δούμε πως τα νέα κοινωνικά κινήματα διαποτίζουν μέσω της εμπειρίας τα σύγχρονα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς με εναλλακτικά ρεπερτόρια δράσης.

Προχωρώντας στην διαπίστωση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης στην Ευρώπη, παρατηρούμε πως πανευρωπαϊκά οι χώρες «οπισθοχωρούν» στα κεκτημένα του φεμινιστικού κινήματος. Εν καιρώ κοινωνικής κρίσης τόσο οι κοινωνίες όσο και τα κράτη επιστρέφουν στις παραδοσιακές ταυτότητες που ορίζονται από το σύστημα εξουσίας της πατριαρχίας. Επανέρχομαι στην ιδεολογική οπισθοχώρηση που εκφράζεται μέσω του επίσημου θεσμικού λόγου, στο πλαίσιο της οποίας αναπαράγονται όλα τα κυρίαρχα στερεότυπα για την ετεροκανονικότητα. Αναπόφευκτα κάπου εκεί εμφανίζονται οι κατηγορίες των «μη κανονικών» και όσοι —όσες δε συμβιβάζονται με το κυρίαρχο ή αυτό πού παρουσιάζεται ως «φυσιολογικό» στοχοποιούνται και υφίστανται αποκλεισμούς. Την ίδια στιγμή σε χώρες της Ευρώπης τίθενται υπό αμφισβήτηση τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα (το χάπι, τις αμβλώσεις, το προφυλακτικό) ενώ συνεχίζουν φαινόμενα εκμετάλλευσης γυναικών και παιδιών (εξαναγκαστική πορνεία, ακραία εργασιακή εκμετάλλευση κ.α.).

Για να οδηγηθούμε στη δική μας απάντηση πρέπει να αναλύσουμε και τις έννοιες «προοδευτικός» και «ριζοσπαστικός». Είναι σαφής η ανάγκη ανανοηματοδότησης της έννοιας του «προοδευτικού» ώστε να προσλάβει πια για μας μία άλλη αναφορά, η οποία θα σχετίζεται πια με έναν άλλον συγκεκριμένο τρόπο πολιτικής και με μια νέα αισθητική. Και εν προκειμένω, σε ό,τι αφορά την πολιτική της Αριστεράς, ο τρόπος πολιτικής να εμποτίζεται και με τις φεμινιστικές ανησυχίες.

Διαχρονική και επίκαιρη παραμένει η φράση-μανιφεστο του δεύτερου κύματος του φεμινισμού «το προσωπικό είναι πολιτικό». Αναμφίβολα, η σύνδεση της πολιτικής πρακτικής με το καθημερινό βίωμα είναι μια πολύ κρίσιμη στιγμή στην διαμόρφωση της στρατηγικής ενός σύγχρονου κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη σημερινή συγκυρία. Το αξιακό πλαίσιο, οι φεμινιστικές αξίες καθώς και το όραμα του κοινωνικού μετασχηματισμού πρέπει να διαποτίζουν την διαμόρφωση της πολιτικής μέσα στην συγκυρία.

Κλείνοντας, να δούμε πως η οργάνωση νεολαίας μπορεί να συμβάλει σε όλο αυτό. Αρχικά, να πούμε πως ως ομάδα Φεμινιστικών και ΛΟΑΔΚΙ διεκδικήσεων της νεολαίας θεωρούμε πως τα φεμινιστικά και lgbtqqi αιτήματα πρέπει να διατυπώνονται και να τίθενται μαζί, χωρίς η μία κατηγορία αιτημάτων να καλύπτει την άλλη, αλλά εμπλουτίζοντας την.

Η ατζέντα των προκλήσεων που θέτει η συγκυρία είναι πλούσια και πολύπλευρη: η υπόθεση Test Pap, και ο νέος περιορισμός για τις γυναίκες κάτω των 20 και άνω των 65 ή το κρίσιμο ζήτημα της διεκδίκησης της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου για τα διεμφυλικά άτομα κα. Πέρα από τις επιταγές της συγκυρίας όμως οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ρήξη με την πατριαρχική δομή της κοινωνίας καθώς και για την εξάλειψη των διακρίσεων φύλου και σεξουαλικότητας. Κλείνω υπενθυμίζοντας πως ο κοινωνικός μετασχηματιμός εάν δεν είναι φεμινιστικός δε θα είναι μετασχηματισμός, αλλά απλώς μία ακόμη μετάβαση!



29 σχόλια:

Dr Who είπε...

Γαματο Κορεατικο γνωμικο: "Δεν αποφευγεις τα σκατα σκυλων γιατι φοβασαι αλλα γιατι βρωμανε".
Οι τρεις-τεσσερεις που 'κουβεντιαζουν' (οθντκ συζητηση αυτο) ακομα μαζι σου δεν ειναι μονο γραφικοι, πασχουν κι απο ανοσμια.
Ο ταλαιπωρος ο πινακας...στα χερια σου εγινε θλιβερη βρωμικη πορνογραφια.
Οι ακατασχετες κι απιστευτες μαλακιες για τον φεμινισμο ειναι ο.τι ακριβως θα περιμενε κανεις απο εναν αδαη μισογυνιστη φασιστα σαν κι εσενα. Ρε, μιζεριολα, το πορνο δεν ειναι πολιτικη θεωρια! Τι αλλο να περιμενει κανεις, βεβαια, αφου ολα - το αιδοιο, τη Γυναικα, τις γυναικες, τον φεμινισμο - τα βλεπεις μεσα απο το πορνο.

LeftG700 είπε...

Φίλε Dr Who,


Μισογυνιστής εγώ;;; Αγόρι μου, εσύ κοιμάσαι όρθιος και πληρώνεις ξενοδοχείο! Για ρώτα τη γκόμενά σου! ;-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Τι έγινε, ρε φιλενάδα Dr Who; Δεν έχεις άντερα ούτε για να παραδεχθείς το φύλο σου (μπαμ κάνει ότι είσαι θηλυκό); Ωραία φεμινίστρια (και αριστερή)! Άμα σε είχαμε στον εμφύλιο, δεν θα βγάζαμε ούτε το ΄48!

Κοτάρα!

ΑΕΚτζής είπε...

Επειδή κατά καιρούς σχολιάζω κι εγώ στο blog αυτό, είμαι κατά τον/την Dr. Who "γραφικός" και πάσχω από "ανοσμία". Κατ' αρχάς δεν γνωρίζω τι σημαίνει η λέξη "ανοσμία". Κατά δεύτερον, και για να μιλήσουμε επί του συγκεκριμένου, ποια είναι τα κριτήριά σου κ. Dr. Who για να θεωρήσεις κάποιον "γραφικό";

LeftG700 είπε...

Φίλε ΑΕΚτζή,


Σιγά μη σου απαντήσει!


Τα λέμε


ΥΓ Πληροφοριακά να σου πω ότι, κατά πάσα πιθανότητα, πρόκειται για ένα ‘‘λυσσασμένο’’ θηλυκό, (ξέρεις, από αυτά που καταριούνται το Θεό γιατί δεν τους έδωσε φαλλό για να γ@!&%*ν μερικούς άντρες), που με έχει βάλει στο μάτι από παλιά και περνάει στη χάση και στη φέξη για να βγάλει το άχτι του...

Τι να πεις; Γυναίκες... ;-) :-)

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=n4zRe_wvJw8

κάποιος σύντροφος είπε...

O/H Dr Who έχει τρομερό τρόπο να συζητάει, παίρνοντας σβάρνα και τον άμεσο συνομιλητή, και τους έμμεσους, μιας και ο ανυποψίαστος αναγνώστης του σχολίου του/της, διαβάζει ξαφνικά ότι είναι γραφικός, και αναρωτιέται γιατί (άλλο που είναι έννοια και με θετικές συνεπαγωγές, ένα γραφικό χωριό πχ). Έχει πάντως πλάκα το ότι τον λες και σεξιστική επίθεση τον τρόπο που προσπαθεί να μειώσει τον άλλον. Και να μην επιχειρήσει απάντηση ότι το "θύμα" όταν απαντάει, το κάνει χωρίς να εξομοιώνεται με τον θύτη, γιατί δεν υπήρξε όντως επίθεση, κατάθεση μιας άποψης από αυτές που υπάρχουν στον μαρξισμό υπήρξε, και που ακόμα και αν κανείς τις κρίνει για το αν είναι επαρκώς και αποτελεσματικά φεμινιστικές ή οτιδήποτε παρόμοιο τέλος πάντων, μισογύνικες ή φασιστικές δεν είναι. Να μάθουμε στην αριστερά να συζητάμε, αν ο/η συγκεκριμένος/η ξεκινάει από μια τέτοια σκοπιά, και, κυρίως, αν συνεχίζει με αυτό το άγχος.

Επί της ουσίας δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν λάθος η συνάντηση της αριστεράς με το φεμινιστικό και εν γένει τα νέα κοινωνικά κινήματα, στις εποχές της αφθονίας κλπ.Δεν το είπες βέβαια αυτό ακριβώς left, αλλά κάπως συνάγεται, και θα σου πω γιατί το λέω.

Σύμφωνα με την οικονομίστικη προβληματική (από την οποία ξεκινάει η συνολική σου θεώρηση σε κάποια πράγματα, νομίζω πάντα) και σε εποχές κρίσης, αποπτώχευσης κλπ η απάντηση είναι "μα τώρα? πρέπει να κάνουμε ιεραρχήσεις". Τα έχεις πει νομίζω αυτά.

Η ουσία είναι στον τρόπο της συνάντησης (όπως το λες και αυτό) και όχι στο πότε. Ο τρόπος όμως επικαθορίστηκε από γενικότερες ήττες του κομμουνιστικού κινήματος.

Τα κινήματα ιδεολογίας, αναπαραγωγής κλπ, αταξικοποιήθηκαν και εξαιτίας μιας ήδη αταξικοποιημένης αριστεράς με την οποία ήρθαν σε επαφή.

Η οποία αριστερά δεν μπορούσε να μελετήσει τον κτπ στα 3 του επίπεδα, το κράτος σαν συλλογικό καπιταλιστή, και την ιδεολογία (τις ιδεολογικές πρακτικές που έλεγε και ο μαρξισμός της εποχής που σχετίζεται με το θέμα)σαν το "τσιμέντο" των καπιταλιστικών σχέσεων.

Έτσι δημιουργούσε το δίπολο. Η μόνο εργατικό κίνημα (και μάλιστα νοούμενο με έναν στενό, μόνο οικονομικό τρόπο) ή 3 λαλούν και 2 χορεύουν.

Το κείμενο που παραθέτεις πάλι είναι και αυτό κακό, μιας και, αν και σύντομο, 2 κουβέντες κριτικής για το πως της συνάντησης θα έπρεπε να τις έχει. Προφανώς δεν τις έχει για την θεωρεί υποδειγματική.

Πάντως είμαστε ήδη λάθος αν μιλάμε για "συνάντηση", ή για κάτι που έγινε ειδικά στον ευρωπαϊκό μαρξισμό της δεκαετίας του 60. Είναι θέματα (και αυτά) που η επιστροφή για μελέτη και έμπνευση στο πρώιμο μπολσεβίκικο υπόδειγμα, έχει να μας πει πολλά.

Εν ολίγοις δηλ, ο λάθος τρόπος συνάντησης, ειναι λάθος τρόπος επανασύνδεσης. Η ρίζα του κακού είναι η αποσύνδεση, κατά την πορεία που πήρε η μεταβατική κοινωνία της ΣΕ, από αρκετά νωρίς δυστυχώς.

Τελικά δηλ, δεν σέρνει βάρκες το γυναικείο γεννητικό όργανο (σε κάτι τέτοιες συζητήσεις έρχομαι σε αμηχανία, να χρησιμοποιήσω slung ή όχι, που είναι η χυδαιότητα και που ο πουριτανισμός?) μάλλον ο οικονομισμός σαν αστική επίδραση στον μαρξισμό είναι που τα σέρνει.

"κάποιος σύντροφος"

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=UtEi65MZfPA&index=7&list=UU6exYBpLgN93c3MHkZ5admw

Dr Who είπε...

Για τους διαμαρτυρομενους γραφικους που τσιτωσαν με τον χαρακτηρισμο, εχουν αγνωστες λεξεις κλπ: το lexigram.gr δινει τον ορισμο "ιδιορρυθμος με συμπεριφορα που τον κανει συμπαθη η φαιδρο (ειρων.)". Ειπα να το πω πλαγια οτι ειστε γελοιοι αλλα δεν τραβαω κανα ζορι, σας το λεω και στα ισα. Ο Χριστος στηλιτευσε την υποκρισια των Φαρισαιων που καταπινουν την καμηλα και διυλιζουν το κουνουπι και βεβαια πριν δυο χιλιαδες χρονια αυτο μονο μπορουσε να κανει, να βγει εκτος εαυτου για την υποκρισια. Στην εποχη μας ομως αυτη η ιδια υποκρισια ειναι γελοιοτητα και μονο ως τετοια αντιμετωπιζεται.

Σας πειραξε που σας χαρακτηρισε καποιος γραφικους αλλα το αυτακι σας δεν ιδρωσε που ο αρχι-κλοουν εδω ταυτισε το αιδοιο με τον φεμινισμο (!!!), τον φεμινισμο με την εκθηλυνση του αρρενωπου αριστερου κινηματος (!!!) και μιλησε για λυσσασμενα θηλυκα που κανουν κρα γιατι δεν εχουν πεος (!!!) να γαμανε αντρες (προφανως αυτος αυτο κανει η θα ηθελε να κανει στις γυναικες, να τις γαμαει).

Τι μου ζητατε εμενα να τεκμηριωσω τον χαρακτηρισμο? Το κανατε εσεις με την σταση σας. Ευγενικα, γραφικοι. Στα ισα, γελοιοι.

κάποιος σύντροφος είπε...

Την εκθήλυνση δεν την είχα δει, προφανώς η αριστερά δεν είναι αρσενική, ή δεν πρέπει να είναι αρσενική, και είναι ατάκα εκτός αριστεράς αυτή, προφανώς και άποψη εκτός αριστεράς πίσω από την ατάκα.

Επίσης δεν πρέπει να νοείται η σύγκρουση φύλων σαν μια υποτιθέμενη βιολογική αντεπίθεση των γυναικών κατά των αντρών, ούτε να μπερδεύεται το κίνημα φύλου με μια τέτοιου είδους "εκδίκηση" που παίρνει σαν δεδομένο ότι στον ετεροφυλοφιλικό έρωτα, ο άντρας "κάνει κάτι κακό και μειωτικό" στην γυναίκα, η οποία θέλει να τον "εκδικηθεί". Και αυτό δεν είναι αριστερή άποψη.

Προσπάθησα να πάω την κουβέντα στην ρίζα της, να της δώσω χρόνο να αναπτυχθεί φυσιολογικά, να φανούν τα πραγματικά όρια των απόψεων, τα σχήματα λόγου, τα προβοκαρίσματα της κουβέντας, να κριθούν αυτά σαν επιτυχημένα ή αποτυχημένα, αλλά και οι ενδεχόμενες κυριολεξίες, αλλά δεν με αφήνεις.

Εντάξει Dr Who ? Είμαι γενναίος τώρα ? Είμαι λιγότερο γελοίος ?

Έχεις κάνει ποτέ σου "πολιτική" παρέα με την αριστερά ? Δυστυχώς υπάρχει βαθιά ριζωμένος σεξισμός, το θέμα είναι ότι προτείνεις μια μέθοδο που ακυρώνει κάθε πιθανότητα ανάδειξης του φαινομένου, των αιτιών του, όξυνσης της αντίφασης για την επίλυση της από τα αριστερά κλπ.

"κάποιος σύντροφος"

Ανώνυμος είπε...

bingo

http://www.youtube.com/watch?v=8yYGktui8bs

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=1YsL4HXZN9E

beatlemania

Dr Who είπε...

Καποιε συντροφε, μπορεις να εισαι ο,τι τραβα η ψυχη σου. Τα σχολια μου ειναι πολιτικα κι οχι προσωπικα. Ακριβως γιατι ολοι ζουμε μεσα στον βουρκο του σεξισμου.
Δεν προτεινα καμια μεθοδο, δεν ξερω που το ειδες αυτο.
Αυτο που εκανα ηταν να πω - γιατι κανεις αλλος δεν θα το ελεγε - οτι η αποψη που εκφραζεται σ' αυτη την αναρτηση ειναι απαραδεκτη . Οχι γιατι κατι θα καταλαβει ο ζαβος που την εγραψε αλλα γιατι καποιες φορες, οχι παντα γιατι τοτε δεν θα εκανα αλλη δουλεια, επιλεγω να σπαω τη σιωπη και την συναινεση ολων (και των αριστερων, οι οποιοι την τελευταια φορα που τσεκαρα δεν ειναι εξωγηινοι).

LeftG700 είπε...

Ρε παίδες, όλοι εσείς οι ανώνυμοι δεν ξέρετε να διαβάζετε; Κάντε μας τη χάρη να ρίξετε μια ματιά σε όσα γράφει το κειμενάκι πάνω από το πλαίσιο των σχολίων. Τόοοσο δύσκολο είναι να ακολουθήσετε αυτόν τον απλό και ελάχιστο κανόνα σχολιασμού; Τι σας ζητάμε γμω το κέρατό μου; Ψυχή σάς ζητάμε;

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Καλό θα είναι να αξιοποιήσεις το χρόνο που έχεις μέχρι να έχω κι εγώ τη δυνατότητα να απαντήσω κανονικά, για τα εξής:

1) Να προσέξεις το είδος τών εισαγωγικών που έχω βάλει στη λέξη εκθήλυνση (όπως έχω εξηγήσει με διάφορες ευκαιρίες, είναι εισαγωγικά που υποδηλώνουν μια κάποια απόσταση από την αρχική έννοια της λέξης ή και αμφισβήτηση και οπωσδήποτε όχι λήψη της στην πλήρη και κυριολεκτική έννοια).

2) Να σκεφτείς πόσο ‘‘λυσσασμένος μπορεί να είναι ένας συνομιλητής σου, ο οποίος χάνει τη στοιχειώδη ικανότητα που έχει οποιοσδήποτε ξέρει γραφή, ανάγνωση και έχει διαβάσει και δυο τρία λογοτεχνικά βιβλία να αντιλαμβάνεται φράσεις που ανήκουν στην κατηγορία λόγου που συνήθως αποκαλούμε «λογοπαίγνιο» (αυτή είναι η περίπτωση του τίτλου, στoν οποίo, κατά την άποψη του/της ‘‘μυστηριώδους’’ Dr Who, ταυτίζεται «το αιδοίο με το φεμινισμό» .

3) Να διερωτηθείς ποια μπορεί να είναι η προσωπικότητα ενός ανθρώπου που δεν έχει ούτε το θάρρος τού φύλου του αλλά ούτε και το θάρρος να υπογράφει έστω και με το ψευδώνυμο (ψευδώνυμο!) με το οποίο έγινε αρχικά γνωστός εδώ, αν και ουδείς τού έχει απαγορεύσει τον (οποιουδήποτε ύφους) σχολιασμό.


Τα λέμε

Ανώνυμος είπε...

Επισκέπτρια Χ
Φίλοι Λέφτηδες
Τα θέλατε και τα πάθατε!
Ναι είναι επιθετικό το άρθρο σας και γίνεται ακόμη πιο επιθετικό με τον πίνακα που επιλέξατε...
Δεν ξέρω σε τι βοηθάει αυτή η επίθεση, εκτός από το “μπετονάρισμα”....άντε και μισογύνηδες να μην σας πω (λόγω άλλων άρθρων σας), αλλά ένα προβληματάκι (λόγω επίθεσης) φαίνεται ότι το έχετε...

Από εκεί και πέρα δεν έχω άποψη για τις συνέπειες της συνάντησης φεμινισμού και Αριστεράς....Αν η Αριστερά ήταν διαφορετική, πιθανότατα να ήταν διαφορετικός και ο φεμινισμός....Βεβαίως εγώ δεν παίρνω πολύ στα σοβαρά τα περί “επανοηματοδότησης τόσο στο περιεχόμενο της πολιτικής και των αιτημάτων όσο και στο επίπεδο του ρεπερτορίου δράσης ” Αν αυτό εννοείτε ως “ερζάτς φάρμακο” (άντε χάρη σε σας έμαθα και τι είναι το ερζάτς) μάλλον συμφωνείτε με την άποψη της Σωτηροπούλου, άρα το άρθρο της έχει βάση...

Πάντως την ανάλυση για την αναπαραγωγή του καπιταλισμού και μέσω της οικιακής εργασίας, αν και έχω ακούσει λίγα πράγματα γι' αυτή, τη βρίσκω ενδιαφέρουσα....Οπως επίσης βρίσκω ότι έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε αν πράγματι “ εν καιρώ κοινωνικής κρίσης τόσο οι κοινωνίες όσο και τα κράτη επιστρέφουν στις παραδοσιακές ταυτότητες που ορίζονται από το σύστημα εξουσίας της πατριαρχίας”
Συνεπώς θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον και θα ήταν και πολύ πιο χρήσιμο, αν αφήνατε τις επιθέσεις (με τους πίνακες – το χετε ξανακάνει) και δίνατε περισσότερο βάρος στην ουσία της συζήτησης

Επισκέπτρια Χ

Επισκέπτρια Χ είπε...

Επισκέπτρια Χ
Φίλοι Λέφτηδες
Τα θέλατε και τα πάθατε!
Ναι είναι επιθετικό το άρθρο σας και γίνεται ακόμη πιο επιθετικό με τον πίνακα που επιλέξατε...
Δεν ξέρω σε τι βοηθάει αυτή η επίθεση, εκτός από το “μπετονάρισμα”....άντε και μισογύνηδες να μην σας πω (λόγω άλλων άρθρων σας), αλλά ένα προβληματάκι (λόγω επίθεσης) φαίνεται ότι το έχετε...

Από εκεί και πέρα δεν έχω άποψη για τις συνέπειες της συνάντησης φεμινισμού και Αριστεράς....Αν η Αριστερά ήταν διαφορετική, πιθανότατα να ήταν διαφορετικός και ο φεμινισμός....Βεβαίως εγώ δεν παίρνω πολύ στα σοβαρά τα περί “επανοηματοδότησης τόσο στο περιεχόμενο της πολιτικής και των αιτημάτων όσο και στο επίπεδο του ρεπερτορίου δράσης ” Αν αυτό εννοείτε ως “ερζάτς φάρμακο” (άντε χάρη σε σας έμαθα και τι είναι το ερζάτς) μάλλον συμφωνείτε με την άποψη της Σωτηροπούλου, άρα το άρθρο της έχει βάση...

Πάντως την ανάλυση για την αναπαραγωγή του καπιταλισμού και μέσω της οικιακής εργασίας, αν και έχω ακούσει λίγα πράγματα γι' αυτή, τη βρίσκω ενδιαφέρουσα....Οπως επίσης βρίσκω ότι έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε αν πράγματι “ εν καιρώ κοινωνικής κρίσης τόσο οι κοινωνίες όσο και τα κράτη επιστρέφουν στις παραδοσιακές ταυτότητες που ορίζονται από το σύστημα εξουσίας της πατριαρχίας”
Συνεπώς θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον και θα ήταν και πολύ πιο χρήσιμο, αν αφήνατε τις επιθέσεις (με τους πίνακες – το χετε ξανακάνει) και δίνατε περισσότερο βάρος στην ουσία της συζήτησης

Επισκέπτρια Χ

Υ.Γ. Επαναλαμβάνω το σχόλιο τηρώντας τον κανόνα

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Ατυχώς, και παρά τη σφοδρή επιθυμία μου για το αντίθετο, μας τιμάς σπάνια με τα πάντα ενδιαφέροντα, εποικδομητικά και χρήσιμα σχόλιά σου. Αυτό με υποχρεώνει να είμαι διπλά προσεκτικός με την απάντησή μου. Έτσι, θα μου επιτρέψεις να επανέλθω αργότερα, αφού κάνω κι εγώ λίγο «τα μαθήματά μου»;

Εντάξει; :-)


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Για τον ‘‘ιδιόρρυθμο’’ τρόπο με τον οποίο αρέσκεται εδώ και χρόνια να συζητά η Dr Who (το δεύτερο όνομα που παίρνει για να σχολιάσει εδώ) δεν θα πω κάτι, εκτός από ένα πράγμα. Έχει πραγματικά μεγάλη πλάκα να παρατηρεί κανείς ότι μία φεμινίστρια, άρα εξ ορισμού ‘‘αντισταλινικιά’’, μπορεί κάλλιστα να διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά εκείνου τού οποίου το όνομα, για λόγους που βόλευαν κόσμο και κοσμάκη, μετατράπηκε τεχνηέντως σε σύμβολο της πιο στυγνής επιβολής και της με κάθε τρόπο ηθικής εξόντωσης —με την εξαίρεση του μουστακιού, υποθέτω. :-)

Κατά τα άλλα:

1. Φυσικά και από μία ορισμένη οπτική (τη δική της οπτική) η τωρινή παρουσία της είναι και σεξιστική. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Εκείνη έχει ‘‘κουτάκι’’ κι εγώ ‘‘πουλάκι’’. Όποιος συμμερίζεται τις παπαρολογίες τών φεμινιστριών τού τρίτου κύματος και τα κηρύγματά τους υπέρ τής αφυλοποίησης του ανθρώπινου γένους θα βρίσκει τις εκδηλώσεις αντιθέσεων που, εκτός άλλων, πηγάζουν και από τη διαφορετική βιοψυχική σύνθεση των δύο φύλων, «σεξιστικές». Ούτε εγώ, ούτε κανείς από την παρέα μου ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Άρα, δεν έχω να προσάψω «σεξισμό» στην περί ης ο λόγος. Μη με ρωτήσεις όμως πόσους μεγατόνους υποκρισίας τής καταλογίζω...

2. Τις ξέρεις τις απόψεις μου. Δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση για οποιαδήποτε συνάντηση. Ακόμα και με τον διάβολο. Άρα, δεν έχω ένσταση για τη συνάντηση αυτή καθ’ αυτή. Εσύ βέβαια δεν είσαι και τόσο βέβαιος γι’ αυτό. Αλλά εδώ ισχύει αυτό που λένε: «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος».

3. Όταν ακόμα και για να δένουμε τα κορδόνια τών παπουτσιών μας χρειάζεται να ιεραρχούμε τις κινήσεις μας, δεν βλέπω πώς είναι δυνατόν να φιλοδοξεί κανείς να προωθήσει την κοινωνική αλλαγή χωρίς ιεράρχηση στόχων και προϋποθέσεων.

4. Από μια άποψη, η είσοδος τού φεμινισμού στα αριστερά πράγματα από τη δεκαετία τού ’60 και μετά πρόσθεσε και δεν αφαίρεσε ιδεολογία. Το ατύχημα είναι ότι αυτό που πρόσθεσε, ακριβώς επειδή δεν ιεραρχήθηκε αλλά απλώς μπήκε στο μίξερ τής Αριστεράς, αλλοίωσε την ψυχή της. Και η ψυχή τής Αριστεράς είναι υλιστική. Αν αυτό λες οικονομισμό, είμαι οικονομιστής μέχρι τα μπούνια.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 είπε...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


5. Νομίζω ότι δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον φεμινισμό με τον αντικαπιταλισμό, όπως ο αριστερός φεμινισμός θέλει να πιστεύει. Ο πρώτος, όπως έχει δείξει η Ιστορία, μπορεί κάλλιστα να υπάρξει χωρίς τον δεύτερο.

6. Για τα περί «εκθήλυνσης» νομίζω ότι εξηγήθηκα. Για να σε βοηθήσω να το καταλάβεις εντελώς τελείως να προσθέσω ότι θα έλεγα πως ο Λένιν στις Θέσεις τού Απρίλη είναι το απόλυτο ‘‘αρσενικό’’. Ο Λένιν όμως τού Μπρεστ – Λιτόφσκ ή της ΝΕΠ είναι ‘‘τραβεστί’’ που κάνει πιάτσα στη Συγγρού! Μ’ άλλα λόγια: στη θεώρηση των πραγμάτων και γενικότερα στον κοινωνικό και πολιτικό αγώνα πρέπει κανείς να μπαινοβγαίνει με άνεση και στα δύο φύλα, φορώντας άλλοτε την επιθετική ορμή τού αρσενικού και άλλοτε την ευελιξία και την πλαγιομετωπική ή κυκλωτική κίνηση τού θηλυκού. Επομένως, η ‘‘εκθήλυνση’’ μπορεί κάλλιστα να είναι και αρετή. Δεν είναι αρετή όταν για κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα/πρόβλημα η σωστή κίνηση είναι η ευθεία επιθετικότητα (εννοείται ότι το ίδιο ισχύει και αντίστροφα, όταν δηλαδή πρέπει να είσαι θηλυκός και πηγαίνεις σαν μαλάκας και σπας τα μούτρα σου). Και στο ζήτημα του πολιτικού/ταξικού χαρακτήρα της, η Αριστερά κατά την άποψή μου δεν χρειάζεται την παραμικρή ‘‘εκθήλυνση’’. Όχι στους τρόπους που θα χρησιμοποιήσει για να κερδίσει την πολιτική εξουσία. Αλλά στους σκοπούς για τους οποίους επιδιώκει την πολιτική εξουσία (γι’ αυτό μίλησα για «χαρακτήρα»). Ελπίζω τώρα να έχω γίνει πλήρως κατανοητός.

Έβδομο και τελευταίο: Συντάσσομαι με τον Λακάν: Τα δύο φύλα δεν πρόκειται να ζήσουν ποτέ τη διαρκή ειρήνη τους. Με μία άλλη, δική μου διατύπωση: είναι καταδικασμένα να συνυπάρχουν διαλεκτικά αιωνίως. Ο (θεωρούμενος) αριστερός φεμινισμός στην ακραία του και δυστυχώς πιο δημοφιλή εκδοχή σήμερα, τουλάχιστον στη διανόηση, μπερδεύει το ανδρικό φύλο με την τάξη τών κεφαλαιοκρατών και καταλήγει να πρεσβεύει, συνειδητά ή όχι, ότι πρέπει να έχουν την ίδια μοίρα. Πράγμα που σημαίνει «κάτω η πατριαρχία – ζήτω η μητριαρχία» (όπως ακριβώς η εξάλειψη της εξουσίας τής αστικής τάξης προϋποθέτει την ανάρρηση της εργατικής τάξης στην εξουσία). Αλλά δεν πάει έτσι. Γιατί οι κοινωνικές τάξεις είναι δημιούργημα της κοινωνικής εξέλιξης. Τα φύλα είναι φυσική κατασκευή. Άντε να το πεις όμως αυτό στη/στον/στο Μπάτλερ...


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Μέχρι να σου απαντήσω, αν θέλεις, ρίξε μια ματιά στα όσα γράφω προς τον κ.σ. (= κάποιος σύντροφος), αμέσως παραπάνω. Θα σε βοηθήσουν στο να με καταλάβεις (ανεξάρτητα αν συμφωνήσεις ή διαφωνήσεις).


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

Το βασικό που λέω είναι ότι δεν υπάρχει συνάντηση γιατί αυτή είναι δεδομένη. Διαφωνείς γιατί επιμένεις να τα θεωρείς ξένα, αλλά ένας τέτοιος μαρξισμός θα πάει είτε στον τρειντγιουνισμό και εργατίστικο αναρχοσυνδικαλισμό κλπ, είτε στην ασφάλεια του σοβιετικού μαρξισμού, των ατσάλινων νόμων, της κοινωνικής ευταξίας και της φυσικής διαδοχής των τρόπων παραγωγής. Ίσως και σε σοσιαλδημοκρατικές λογικές. Όχι γιατί δεν θα γίνει η δήθεν συνάντηση, αλλά γιατί θα εξακολουθήσει να γίνεται η τεχνητή ρήξη βάσης και οικοδομήματος, θεωρίας και πράξης, παραγωγής και αναπαραγωγής, διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού.

Από την σκοπιά του επαναστατικού μαρξισμού η επαναστατικοποίηση της ηθικής, των έμφυλων σχέσεων, κλπ είναι κάτι πάγιο. Το πρόβλημα ήταν η αποσύνδεση τους στον μεταλενινιστικό τριτοδιεθνίστικο μαρξισμό. Δεν υπάρχει κανένα θέμα πρωτεραιοτήτων. Υπάρχει άρθρωση των αντιθέσεων. Όλων πάντα. Μπορεί να μην μπορέσεις, αυτό είναι άλλο, υπάρχει και η ήττα, και αυτό είναι μια περίπτωση της αλλά γενικά πάμε για να νικάμε. Η καπιταλιστική κυριαρχία είναι ενιαία, δεν μπορείς να την τεμαχίσεις. Το ΕΑΜ ΕΛΑΣ έβαλε πρώτη την εθνική απελευθέρωση, και ταυτόχρονα άλλαξε την θέση της γυναίκας. Προφανώς τα "ιεράρχησε" αυτά τα 2 αλλά τα άρθρωσε, δεν επέλεξε, δεν μπορείς ποτέ να επιλέξεις.

Επίσης δεν μπορεί να σταθεί σε καμία κριτική η άποψη οτι η Dr Who, αν είναι όντως γυναίκα, σου επιτίθεται από κάποιον βιοψυχικό ντετερμινισμό.

Δεν τα γνωρίζω αυτά με τα κύματα που λες, γνωρίζω όμως οτι οι θεωρίες του κοινωνικού φύλου έχουν προχωρήσει και την ψυχολογία, και την κοινωνιολογία, την ανθρωπολογία κλπ. Γενικά λίγα πράγματα είναι "φυσική κατασκευή" στον άνθρωπο. Μέχρι και αλλαγές που όντως περνάνε στο DNA και γίνονται "φυσικές" πολλές φορές είναι προϊόν κοινωνικών πρακτικών επί πολλούς πολλούς αιώνες.

Δεν καταλαβαίνω γιατί μου λες να μην ταυτίζω τον αντικαπιταλισμό με τον φεμινισμό.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος κακώς εννοούμενος αριστερός φεμινισμός που είναι ... μητριαρχικός. Μην έχεις την ανάγκη να φτιάχνεις καρικατούρες για να τσακώνεσαι.

Όπως ποτέ δεν υπήρξε κάποιος μαρξισμός να θεωρεί επαναστατικό υποκείμενο τους φοιτητές όπως έλεγε κατά κόρον ο οικονομίστικος μαρξισμός για όσους έλεγαν για την νεολαία σαν κοινωνική κατηγορία κλπ.

Το πρόβλημα είναι για απόψεις και στάσεις που αρνούνται να δουν την εργατική κεντρικότητα στο πλήθος των καθορισμών του εκμεταλλευόμενου κοινωνικού υποκειμένου.

Δεν δείχνεις να έχεις οποιοδήποτε ενδιαφέρον για το θέμα. Δεν δείχνεις να θες οποιαδήποτε σχέση αριστεράς- εμφυλου θέματος. Ίσως μια ιεράρχηση του τύπου ΚΚΕ, δηλ καθόλου.

Όσον αφορά τον Στάλιν που το θεωρείς τόσο πια "σκανδαλιάρικο" να τον αναφέρεις στην βάση του ότι αντισταλινισμός=αντικομμουνισμός, πάντα είχα και έχω οδηγό το "ο σταλινισμός είναι δεξιός" της Ροσάνα Ροσάντα.

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Για να δούμε αν και αυτή τη φορά, όπως και τις προηγούμενες που συνομιλήσαμε, θα συνεννοηθούμε, ανεξάρτητα από διαφωνίες και συμφωνίες (εγώ πάντως αυτό πιστεύω ότι θα γίνει).

Χαρακτηρίζεις την ανάρτηση «επιθετική». Εντάξει, θα προτιμούσα το χαρακτηρισμό «πολεμική», αλλά δεν θα ‘‘τα χαλάσουμε’’ εκεί. Θα ‘‘τα χαλάσουμε’’ όμως, αν ισχυριστείς πως αυτή την πολεμική διάθεση τη βλέπεις για πρώτη φορά εδώ ή, ακόμα χειρότερα, ότι τη βλέπεις μόνο όταν έρχεται η κουβέντα στο φεμινιστικό ζήτημα.

Από την άλλη, για να τα λέμε όλα, η «επίθεση» που λες περιορίζεται μόνο στον τίτλο. Πράγμα που σημαίνει ότι ως έναν κάποιο βαθμό οφείλεται και στην ανάγκη προσέλκυσης κοινού προς συζήτηση (κάτι σαν τυράκι στη φάκα... :-) ).

Λες πως τα θέλαμε και τα παθαίνουμε. Δεν θα διαφωνήσω. Αλλά, κατά το ήμισυ: δεν πάθαμε τίποτε. Αντίθετα, ωφεληθήκαμε και, πιστεύω, ωφελήσαμε. Γιατί η ανάρτηση έγινε η αφορμή να δείτε κι εσείς οι φεμινίστριες ότι ανάμεσά σας έχετε και κάτι ‘‘μπουμπούκια’’, κάτι ‘‘σταλίνες’’ τού κερατά που μόνο τα μουστάκια τούς λείπουν, κάτι τζιχαντίστριες του φεμινισμού που μπορεί να είχαν πρόβλημα να κόψουν ανδρικά κεφάλια, αλλά θα έκοβαν ευχαρίστως μερικούς φαλλούς! —αυτή δεν είναι η ριζοσπαστικότερη λύση στο πρόβλημα της ανδροκρατίας; Κανονίστε λοιπόν την πορεία σας και ξεκαθαρίστε το ‘‘στρατόπεδό’’ σας από τις ρεβανσίστριες που είναι τόσο χαζές, ώστε δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το σύνθημα «πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών» δεν μπορεί να αποτελέσει σε καμία περίπτωση δικαιολογητική βάση για το σύνθημα «γυναικεία εξουσία στην εξουσία τών ανδρών». Κι αυτό γιατί ο ‘‘πόλεμος’’ μεταξύ τών φύλων δεν έχει κανένα νόημα (αφού δεν μπορεί να τελειώσει με νικητή) με την ειρηνική συνύπαρξη να αποτελεί τη μοναδική λογική, εφικτή και χρήσιμη για το αριστερό κίνημα λύση.

Όπως γράφω και στο ποστ, η ανάρτηση δεν φιλοδοξούσε να αναλύσει το ζήτημα σε βάθος. Εκτός τού ότι δεν ήμουν σε τέτοια φάση, είχα τις τεμπελιές μου δηλαδή :-), το ίδιο το άρθρο τής Σωτηροπούλου δεν ήταν αναλυτικό. Περιοριζόταν σε διαπιστωτικά συμπεράσματα. Έτσι, τη μιμήθηκα. Και όπως είδες από τα σχόλια του κ.σ., αυτό δεν αποτελούσε εμπόδιο για όποιον/όποια ήθελε να πει και δυο λόγια επί τής ουσίας. Δεν συζητήθηκαν αυτά που για σένα είναι πιο ουσιαστικά. Ας πω εγώ δυο λόγια.

Για το πρώτο: Εγώ ξέρω λιγότερα κι από σένα για τη θεωρία ότι η οικιακή εργασία συμβάλλει στην αναπαραγωγή τού καπιταλισμού. Κάνω όμως κάποιες σκέψεις και νομίζω ότι κάτι υπάρχει εδώ.

Για το δεύτερο: Δεν θα συμφωνήσω ότι η κρίση ωθεί τους ανθρώπους στη συσπείρωση στις παραδοσιακές αξίες και ιδέες. Με τις εξής διευκρινίσεις:

1) Ασφαλώς και στη λεγόμενη «σιωπηλή πλειοψηφία», αυτή τών ‘‘νοικοκυραίων’’, κυριαρχεί το ‘‘συμμάζεμα’’. Όμως, στην πραγματικότητα δεν τους ωθεί η κρίση σε αυτό. Το έχουν ήδη μέσα τους. Απλώς τούς το ισχυροποιεί και τους το επιβεβαιώνει.

2) Μη ξεχνάμε ότι κάποιες μειοψηφίες τις ριζοσπαστικοποιεί (ατυχώς όχι μόνο προς τα αριστερά, όπως αφελώς πίστευε κάποτε η Αριστερά). Θα μου πεις: μειοψηφίες. Και θα σου απαντήσω: οι μειοψηφίες δεν τραβάνε πάντα το κάρο;


Τα λέμε (και συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση· μία κυρία δεν πρέπει να αφήνεται να περιμένει ποτέ! :-) )

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Στο πρώτο σου σχόλιο σ’ αυτή την ανάρτηση μίλησες κι εσύ για συνάντηση. Τώρα λες ότι δεν υπάρχει, επειδή είναι δεδομένη. ΟΚ. Αλλά δεν μπορούσα να μυρίσω τα νύχια μου.

Καθόλου ξένο σώμα δεν θεωρώ το φεμινισμό. Με τις τζιχαντίστριες του φεμινισμού έχω πρόβλημα. Όπως φάνηκε από την εκπρόσωπό τους που εμφανίστηκε εδώ, δικαίως το έχω το πρόβλημα, δεν είμαι μυγιάγγιχτος.

Δεν υπάρχει κανένα θέμα προτεραιοτήτων; Εντάξει. Άμα σου παρουσιαστεί καμία φεμινίστρια και σου συστηθεί ως μαρξίστρια στη βάση τού ότι ο μαρξισμός εμπεριέχει την «επαναστατικοποίηση και των έμφυλων σχέσεων», να το δεχθείς. Εγώ θα τη ρωτήσω και κάνα δυο άλλα ‘‘πραγματάκια’’ πριν το κάνω.

Με την έννοια που το βάζεις εσύ, όχι, δεν με πολυαπασχολεί το θέμα τών έμφυλων σχέσεων. Εγώ, βλέπεις, δέχομαι πως υπάρχουν προτεραιότητες. Μία από τις οποίες σχετικά με το θέμα των έμφυλων σχέσεων είναι να ‘‘διαμαρτύρομαι’’ για τις ακραίες αντιλήψεις τών ‘‘λυσσασμένων’’ θηλυκών που θέλουν να μας βάλουν να κόψουμε μέχρι και το μουστάκι και να κατουράμε καθιστοί...

Για το πρώτο δεν με πολυνοιάζει, για την ώρα τουλάχιστον (δεν διαθέτω μουστάκι). Για το δεύτερο, ένα κάποιο θέμα το έχω... :-)

Ασφαλώς και «λίγα πράγματα είναι "φυσική κατασκευή" στον άνθρωπο». Συζητάμε για ένα από αυτά: Το φύλο.

Υπενθύμισα το γεγονός ότι ο φεμινισμός δεν ταυτίζεται με την Αριστερά γιατί τα σχόλιά σου θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποιον σε αυτό συμπέρασμα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις σου. Έτσι, έκρινα σκόπιμο να ξεκαθαρίσω τη δική μου (και κάθε στοιχειωδώς λογικού ανθρώπου) θέση.

Θα έμπαινα στον κόπο να προβληματιστώ για το συμπέρασμα της Ροσάντα ότι «ο σταλινισμός είναι δεξιός». Τα προβλήματά μου είναι δύο:

α) εγώ δεν αποδέχομαι καν τον όρο «σταλινισμός» και τα παράγωγά του.

β) Κάθε λάθος, ακόμα και το πιο αριστερό, ευνοεί τους αντιπάλους τής Αριστεράς. Δηλαδή τη Δεξιά και όλες τις παραφυάδες της. Με αυτή την έννοια, όλα τα λάθη δεξιά είναι...


Τα λέμε

Επισκέπτρια Χ είπε...

Φίλοι Λέφτηδες

Ο.Κ. Να δεχθώ ότι η ανάρτησή σας ήταν “πολεμική” και όχι “επιθετική”.... Η “πολεμική” όμως έχει νόημα όταν υπάρχει διακύβευμα, υπό την έννοια ότι κάτι “παλεύεται” και υπάρχει κίνδυνος να ακολουθηθεί λάθος δρόμος.

Τι παλεύεται όμως σήμερα σε επίπεδο γυναικείου κινήματος για να τίθεται και ζήτημα “πολεμικής”; Υπάρχει μήπως φεμινιστικό κίνημα; Κατά την άποψη μου όχι, εκτός και αν πάρουμε στα σοβαρά τη Σωτηροπούλου που βλέπει μεν φεμινιστικό κίνημα (ψάχνει μάλιστα μέσα από αυτό τα βήματα για την “ανατροπή και τον μετασχηματισμό”),αλλά μετά βίας μπορεί να αρθρώσει έστω και ένα αίτημά του (κάτι ψελίζει για τον περιορισμό του TEST PAP που προφανώς εντάσσεται στο γενικότερο ζήτημα του ψαλιδίσματος των διαγνωστικών εξετάσεων που επίσης δεν παλεύεται από κανέναν).

Προς τι λοιπόν η “πολεμική”; Αδικος κόπος, αν είναι μόνο για να αποδείξετε ότι υπάρχουν “τζιχαντίστριες” του φεμινισμού, αφενός γιατί αυτό οι περισσότεροι/ες το ξέρουμε, αφετέρου γιατί με το ύφος σας μπετονάρετε ακόμη και τις ημι-τζιχαντίστριες.

Γι' αυτό, μήπως θα έπρεπε βρε παιδιά να ρίξετε λίγο τους τόνους; Γιατί είναι κρίμα, ενώ λέτε ενδιαφέροντα πράγματα, να πρέπει κανείς να ασχολείται με το ύφος και όχι με την ουσία της ανάρτησης σας... 'Οσο δε για το τυράκι με τη φάκα... δεν λέω καλή μέθοδος, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι καμιά φορά πιάνει και το δάχτυλο αυτού που τη βάζει... :-)
Επισκέπτρια Χ

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Ελπίζω να με συγχωρήσεις που θα σου απαντήσω αύριο. Δεν είχα καλή μέρα σήμερα και οι μπαταρίες μου τα έφτυσαν. Θα σουλατσάρω λίγο στο διαδίκτυο, μπορεί να ρίξω και καμία παρτίδα tetris για χαλάρωση και μετά, τσουπ, στο κρεβατάκι μου! :-)


Τα λέμε

Φιλίστωρ είπε...

Το φύλο δεν είναι "φυσική κατασκευή", βρε παιδιά. Το φύλο είναι μια φυσική (βιολογική) ιδιότητα, βαρύτατα επενδεδυμένη με κοινωνικές σημασίες. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η πολύκροτη -και εν πολλοίς αποπροσανατολιστική- φόρμουλα περί "κοινωνικής κατασκευής του φύλου".
Το (βιολογικό) δίπολο αρσενικό/θηλυκό θα ήταν από κοινωνική άποψη περίπου αδιάφορο, αν δεν είχε μετασχηματιστεί κοινωνικά στο δίπολο άνδρας/γυναίκα, με τις αντίστοιχες ιδιότητες που αποδίδονται στο κάθε σκέλος του δεύτερου αυτού διπόλου.

Τα σέβη μου
Φιλίστωρ

Υ.Γ.: Αυτά τα ολίγα για αρχή -και για τη διάλυση κάποιων παρεξηγήσεων περί την ορολογία. Αν χρειαστεί, μπορεί να επανέλθω.

LeftG700 είπε...

Φίλη Επισκέπτρια Χ,


Η πολεμική δεν έχει στόχο το φεμινιστικό κίνημα per se. Έχει στόχο το γεγονός ότι οι επικρατούσες ιδέες στο αριστερό φεμινιστικό κίνημα (το οποίο, θα συμφωνήσω μαζί σου, δεν είναι παρά ένα κίνημα μιας χούφτας διανοουμένων τού χώρου) είναι αυτές τού ακραίου φεμινισμού και, εκτός τής βλάβης που επιφέρουν σ’ εσάς τις ίδιες, αποτελούν πηγή συγχύσεων και παρανοήσεων εντός τής Αριστεράς, ιδιαίτερα στις δικές μας ηλικιακές κλάσεις. Αυτός είναι ο λόγος που βγάζουμε τα ‘‘σπαθιά’’ και κανένας άλλος.

Έχεις δίκιο. Το τυράκι τής φάκας μπορεί να πιάσει και το δικό μας χέρι (ή και μόνο το δικό μας χέρι). Ίσως και να έχει συμβεί αυτό, λόγω δικής μου ανεπάρκειας. Είναι όμως ένα ρίσκο που νομίζουμε ότι αξίζει να το πάρουμε. Και η παρουσία σου εδώ δείχνει ότι πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν σταματάνε στο ύφος, ακόμα κι αν έχουν ενστάσεις γι’ αυτό, αλλά προχωράνε στην ουσία. Μέρος τής οποίας (και καθόλου αμελητέο) είναι να τα λέμε, αγοράκια και κοριτσάκια, με σκοπό τη συνεννόηση και όχι την κυριαρχία.


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε Φιλίστορα,


Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι εδώ, ύστερα από κάμποσο καιρό!

Βεβαίως και με βρίσκει σύμφωνο το σχόλιό σου. Και βεβαίως έχεις δίκιο για την ακυρολεκτική διατύπωσή μου! :-)


Τα λέμε (και μη χάνεσαι! :-) )