Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Τι να κάνουμε; Ό,τι κάνουν τα απελπισμένα ψάρια στα δίχτυα, ή ό,τι μία πονηρή —και γενναία— αλεπού στο δόκανο;




Για κάθε αριστερό άνθρωπο, για κάθε έναν και μία δηλαδή που καταφάσκει στην αποστροφή τής Ρόζας «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», αλλά, ταυτόχρονα, διατηρεί την ικανότητα να βλέπει τα πράγματα όπως είναι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την κατάρρευση τών πρωτοσοσιαλισμών τού 20ου αιώνα και την κατακυρίευση της γης από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, εκτός ελαχίστων νησίδων, εξακολουθεί να μη διαφαίνεται μία εναλλακτική λύση που, αφενός να οδηγεί στην έξοδο από τον αδηφάγο καπιταλισμό και όχι απλώς στο μετριασμό τών ορέξεών του, και, ταυτόχρονα, να είναι αρκούντως πειστική για να την υιοθετήσει η κρίσιμη μάζα τών ανθρώπων η οποία χρειάζεται για να την επιβάλλει και να τη στηρίξει. Η ταξική πάλη, που βέβαια συνεχίζεται, αποβαίνει σταθερά εις βάρος μας και μικρές νίκες εδώ ή εκεί δεν αρκούν για να απαλύνουν τις πληγές μας. Με τα λόγια ενός αντιπάλου που δείχνει να μην αισθάνεται καμία ανάγκη να στρογγυλέψει τα λόγια του, του Γουόρεν Μπάφετ: «Εντάξει, έχουμε ταξικό πόλεμο. Μόνο που είναι η δική μου τάξη, οι πλούσιοι, που τον διεξάγουν. Και είμαστε εμείς που κερδίζουμε.»

Αν θελήσουμε να περιοριστούμε στην Ευρώπη (όχι πριν σημειώσουμε ότι η Λατινική Αμερική παραμένει παρά τα προβλήματά της μία πηγή ελπίδας, αν και με κοινωνικοοικονομικές συνθήκες σημαντικά διαφορετικές από αυτές που επικρατούν στις χώρες τής Δ. Ευρώπης), τι θα είχαμε να παρατηρήσουμε για την αντιμετώπιση αυτής τής ζοφερής κατάστασης εκ μέρους τής Αριστεράς —από την οποία εξαιρούμε πάντως το προ πολλών δεκαετιών σαπισμένο τμήμα της και απολύτως ψευδεπίγραφα πλέον αποκαλούμενο «σοσιαλδημοκρατία»;

Καθώς η Αριστερά δεν λέει να ξεκολλήσει από τον παλιό δίλημμα μεταρρύθμιση ή επανάσταση, οι δύο τάσεις τής ζωντανής —αν και διασωληνωμένης— Αριστεράς, εξακολουθούν να παραμένουν ευδιάκριτες παρά τα κάποια μερεμέτια.

Στο ένα κομμάτι, το σαφώς μειοψηφικό, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι παραμένουν πιστοί στον ιστορικό κομμουνισμό τού περασμένου αιώνα και στα επαναστατικά οράματα και φαντασιώνονται τους εαυτούς τους σαν τον γερο-τυφλοπόντικα του Μαρξ που ροκανίζει τα θεμέλια του συστήματος με στόχο τη μεγάλη ημέρα τής εξέγερσης και το ξεθεμελίωμα του καπιταλισμού. Γερο-τυφλοπόντικας; Χμ... Πιο πολύ για ψάρια πιασμένα μέσα στα δίχτυα που σπαρταράνε ανώφελα μοιάζουν, αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά... Γιατί, τι άλλο από ανώφελο σπαρτάρισμα είναι οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις προς τους κυριαρχούμενους και υφιστάμενους την καπιταλιστική εκμετάλλευση να «συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού» και οι φαινομενικά επαναστατικές προτροπές τύπου «ξεσηκωμός τώρα» που αδιαφορούν παντελώς για τα προαπαιτούμενα τέτοιων εξελίξεων και περιφρονούν βαθιά το καθήκον να τις προετοιμάσουν; Σε τι διαφέρει από απελπισμένο —και γι’ αυτό ελάχιστα ευφυές— σπαρτάρισμα η απαίτηση που έχουν από ένα μωρό (= το λαό) να εκτελέσει επιτυχώς άλμα επί κοντώ πριν καν έχει αρχίσει ακόμα να περπατάει;

Το άλλο κομμάτι, αυτό που συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες συμπάθειες και τα τελευταία χρόνια αυτοαποκαλείται κάπως (αρκετά) ναρκισσιστικά «ριζοσπαστική αριστερά», παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και χρειάζεται πιο προσεκτική εξέταση. Εδώ, συνωστίζονται εκείνοι που φαντασιώνονται (ή υποκρίνονται) ότι ακολουθούν τη λενινιστική τακτική τών «δύο βημάτων πίσω και του ενός μπροστά» ή, αλλιώς, της έξυπνης αλεπούς που όταν πιάνεται στο δόκανο κόβει μόνη της το πόδι της και το θυσιάζει για να δραπετεύσει.  

Xα! «Δύο βήματα πίσω και μετά άλλο ένα βήμα πίσω και μετά ένα πλάγιο και ύστερα πάλι ένα πίσω και ούτω καθ’ εξής αντί για μπροστά, έτσι ώστε να ...μπερδέψουμε τον αντίπαλο που περιμένει να ακολουθήσουμε τις τακτικές τού Λένιν», θα ήταν μια ακριβέστερη περιγραφή της ‘‘λενινιστικής’’ τακτικής τους. Γιατί, όπως μπορεί να δει ο καθένας που έχει τα μυαλά του σωστά και, ταυτόχρονα, δεν ταΐζει τον εαυτό του χορτάρι, οι κόκκινες γραμμές που ορίζουν μέχρι ποιο σημείο θα γίνουν τα βήματα προς τα πίσω σπάνια χαράζονται —κι όταν χαράζονται, παραβιάζονται με την πρώτη τουφεκιά.

Μεγαλύτερο καγχασμό προκαλεί η παρομοίωση της τακτικής που (νομίζει ότι) ακολουθεί αυτής η ‘‘ευέλικτη’’ Αριστερά με εκείνην τής πονηρής και γενναίας αλεπούς που συμβιβάζεται να ακρωτηριάσει με τα ίδια της τα δόντια το πόδι της, προκειμένου να επανακτήσει την ελευθερία της. Παράλληλα, όμως, επειδή από μία άποψη μπορεί να πει κανείς ότι οι «ριζοσπάστες αριστεροί» αυτής τής κατηγορίας όντως κόβουν το πόδι τους, απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη προσοχή για να εντοπίσει κανείς τη λεπτή διαφορά που παρουσιάζουν με ό,τι συμβαίνει μερικές φορές με τις σοφές αλεπούδες της παρομοίωσής μας. Και η λεπτή διαφορά είναι ότι, αντίθετα μ’ εκείνες, οι φίλοι μας πιστεύουν ότι αρκεί ο συμβιβαστικός ακρωτηριασμός και η τυπική απεμπλοκή τους από το δόκανο για να αποκτήσουν  και πάλι την ελευθερία τους. Έτσι, δεν απομακρύνονται από το σημείο τής παγίδας, αλλά παραμένουν εκεί, στην ίδια θέση, δίπλα-δίπλα στο δόκανο. Μέχρι που καταφτάνει ο κυνηγός για τα περαιτέρω! Δεν ταιριάζει αυτή η περιγραφή με τις αυταπάτες εκείνων τών «αριστερών ριζοσπαστών» φίλων μας που έχουν την εντύπωση (αληθώς ή προσχηματικά, επαναλαμβάνω) ότι η απλή χαλάρωση του σιδερένιου κουστουμιού τού ευρώ (το δόκανο που λέγαμε), με αντάλλαγμα κάποιους θυσιαστικούς συμβιβασμούς από τη μεριά τους, ισοδυναμεί με την απαλλαγή από τις δυσμενείς επιπτώσεις τού ενιαίου νομίσματος και τη διατήρηση μόνο τών ωφελημάτων από αυτό; Ταιριάζει αν δύο παπούτσια ενός και του αυτού ζευγαριού!

Ηθικό δίδαγμα: Ψαράκια πιασμένα στα δίχτυα που χτυπιούνται πάνω κάτι, ή αλεπούδες που ανταλλάσσουν εθελοντικά και αυτοβούλως το πόδι τους με την ελευθερία τους; Αλεπούδες, χίλιες φορές!

Αλλά, με IQ αλεπούς. Όχι ραδικιού!



25 σχόλια:

Гриша είπε...

Αα φιλε Λεφτ εισαι αφελης αν νομιζεις οτι οι αλεπουδες που περιγραφεις εχουν ελλειψη IQ.

ΑΕΚτζής είπε...

Δηλαδή, left, αν κατάλαβα καλά στο ερώτημα "κομμουνισμός ή διαιώνιση του καπιταλισμού" απαντάς "διαιώνιση του καπιταλισμού". Αν παραξενεύεσαι γι' αυτό που λέω, διευκρινίζω ότι το ερώτημα "κομμουνισμός ή σοσιαλδημοκρατία" από το 1914 είναι ισοδύναμο με το ερώτημα "κομμουνισμός ή διαιώνιση του καπιταλισμού".

Όλα τα παραπάνω γράφονται με μια ορισμένη επιφύλαξη σε περίπτωση που δεν κατάλαβα σωστά τις παραβολές που χρησιμοποίησες

ελληνοφρενικος είπε...

Φυσικα δεν εχουν καθολου ελλειψη IQ.Μονο που στο ρολο της αλεπους δεν ειναι η κυβερνωσα αριστερα αλλα ο λαος.Ο κυνηγος ειναι τα μονοπωλια,τα κυνηγοσκυλα ειναι η ΕΕ και οι κυβερνησεις που συμμετεχουν σε αυτην.Αρα εισαι με το κυνηγοσκυλο φιλε οχι με την αλεπου.....

ελληνοφρενικος είπε...

Με το πιο ταπεινο κυνηγοσκυλο μαλιστα....που το φτυνει το αφεντικο του,το κλωτσαει το αφηνει νηστικο,αλλα αυτο εκει γλυφει τα ποδια του κυνηγου μην τυχον δεν του δωσει το ξεροκομματο.....Οσο για τις σαρδελες εμεις παντα θα τις δειχνουμε οτι υπαρχει δρομος να αποφυγουμε τα διχτυα,αλλοι θεωρουν τα διχτυα μονοδρομο....

ελληνοφρενικος είπε...

Και το πιο γελοιο της υποθεσης ειναι πως το κυνηγοσκυλο(πριν το παρουν ακομα στο κυνηγι)ελεγε πως θα βαραει το ζουρνα και θα χορευει ο κυνηγος......για να μην πιασει λεει την αλεπου στο δοκανο.....οτι και καλα το κυνηγοσκυλο υποστηριζει την αλεπου......Μερικα πραγματα δεν υπακουουν σε κανενα νομο φιλε left οσο και να τα τανισεις......

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Το γεγονός ότι δεν είμαι «τού Κόμματος» ή ότι δεν μοιράζω μουράτες κάρτες με τον τίτλο Communist Pedagogy, Strategy & Tactics τού, παρά μόνο κάτι ψιλοάθλια τσαλακωμένα φωτοτυπημένα χαρτάκια και επί πλέον λεκιασμένα από καφέ και μπύρα που γράφουν απλώς «αριστερός τζιεφτακοσάρης»;-) :-) δεν νομίζω ότι αποτελεί επαρκή αιτία για να διαβάζεις τις ‘‘σοφίες’’ που γράφω επιπόλαια ή στο πόδι. Υπάρχουν δύο σημεία (τα τονίζω με μπολντ γράμματα) που δείχνουν ότι δεν είμαι τόσο αφελής όσο νομίζεις.

Το πρώτο βρίσκεται στην πέμπτη παράγραφο:

Το άλλο κομμάτι, αυτό που συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες συμπάθειες και τα τελευταία χρόνια αυτοαποκαλείται κάπως (αρκετά) ναρκισσιστικά «ριζοσπαστική αριστερά», παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και χρειάζεται πιο προσεκτική εξέταση. Εδώ, συνωστίζονται εκείνοι που φαντασιώνονται (ή υποκρίνονται) ότι ακολουθούν τη λενινιστική τακτική τών «δύο βημάτων πίσω και του ενός μπροστά» [...]

Το δεύτερο θα το βρεις στην τρίτη παράγραφο από τέλος:

Δεν ταιριάζει αυτή η περιγραφή με τις αυταπάτες εκείνων τών «αριστερών ριζοσπαστών» φίλων μας που έχουν την εντύπωση (αληθώς ή προσχηματικά, επαναλαμβάνω) ότι η απλή χαλάρωση του σιδερένιου κουστουμιού τού ευρώ [...]


Τα λέμε

LeftG700 είπε...

Φίλε ΑΕΚτζή,


Διαιώνιζε τον καπιταλισμό ο Λένιν όταν εισήγαγε μετά μυρίων κόπων και βασάνων τη ΝΕΠ; Η αναρχοαυτονομία και όσοι συντάσσονται με την «αριστερή αντιπολίτευση» εκείνης τής εποχής κόντρα στον Λένιν πιστεύουν πως ναι! Εγώ, πάλι, λέω όχι. Και για τους ίδιους λόγους (τηρουμένων τών αναλογιών) δεν πιστεύω ότι οι σκέψεις που έβαλα στην οθόνη οδηγούν σε διαιώνιση του καπιταλισμού.

Τώρα να σε δω! Αν με βγάλεις ‘‘ένοχο’’, βγάζεις ‘‘ένοχο’’ και τον Λένιν. Το χειρότερο: τακιμιάζεις με την αναρχοαυτονομία και τον αριστερισμό. Την προειδοποίηση διαγραφής την έχεις εξασφαλίσει! ;-) :-)


Τα λέμε


ΥΓ Τετάρτη, ανεβαίνω ΟΑΚΑ! Πέθανε τώρα από τη ζήλια σου! :-)

LeftG700 είπε...

Φίλε ελληνοφρενικέ,


Για τα περί έλλειψης IQ, βλέπε το σχόλιο προς τον Гриша. Για την αντιστοίχηση κυνηγού με τα μονοπώλια και κυνηγόσκυλων με την ΕΕ και των κυβερνήσεων που την υπηρετούν πιστά, είμαι μέσα. Για το γεγονός ότι βγάζεις το συμπέρασμα πως είμαι με το κυνηγόσκυλο, πέφτω ...ανάσκελα! :-)


Τα λέμε

Гриша είπε...

Το φανταζεσαι λεφτ; Διαβασα τρεις φορες το ποστ.Ε αυτο εστω και για ενα πολιτικο νηπιο δε λεγεται "στο ποδι".Απλα το σχολιο μου εγινε για το διαταυτα του κειμενου:"χιλιες φορες με τις αλεπουδες" που το προβλημα τους ειναι το IQ...Ειπα νηπιο αλλα ξεχασα οτι υπαρχει και το προνηπιο.

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Πρέπει να καταλάβεις κάτι. Στην ανάλυση, στο κύριο σώμα τού κειμένου δηλαδή, εξηγώ με σαφήνεια το τι παίζεται από τις ηγεσίες (το γεγονός ότι αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν και αφελείς εκτός από τους υποκριτές οφείλεται στις προσωπικές μου εμεπειρίες από ανθρώπους τού ΣΥΡΙΖΑ -κι έπειτα, δεν μου αρέσει το τσουβάλιασμα ούτε οι δίκες προθέσεων χωρίς, τουλάχιστον, αποχρώσες ενδείξεις).

Όμως, με αυτούς έχω ξεμπερδέψει. Έτσι, στο "κλείσιμο", απευθύνομαι στη βάση, η συντριπτική πλειοψηφία τής οποίας είναι μακριά από τα προσχηματικά παιχνιδάκια τής κορυφής και ακολουθεί αφελώς (αλλά καλή τη πίστει). Αυτών τη σκέψη προσπαθώ να ερεθίσω για να δουν μερικά πράγματα πιο καθαρά, να σκεφτούν και να κινηθούν αναλόγως.


Αυτό δεν είναι η agitprop;


Τα λέμε

ελληνοφρενικος είπε...

Αν συμφωνησουμε οτι η κυβερνηση(σαν κυβερνηση της ΕΕ)ειναι κυνηγοσκυλο τοτε και η αριστερη πλατφορμα ειναι.Απο το καλοκαιρι που θα διασπασθει θα μπορει να παρει τον τιτλο που ειχε ο συριζα προεκλογικα(κυνηγοσκυλο σταντ μπαι που περιμενει να το παρουν για κυνηγι).Υ.Γ.Δεν εχει καμια μα καμια σχεση η ΝΕΠ με το μνημονιο.Αν θες να σου κανω μια αντιστοιχια με την εποχη σοι και καλα σου κανω.Ειναι σαν ο Λενιν να ζητουσε απο τον τσαρο να τον ορισει αντιπροεδρο του βασιλειου το διαπραγματευοταν και το καταφερνε με ανταλλαγμα να μην γινει καμια αλλαγη απλα να διναν μια φετα ψωμι στο καθε ρωσο τη βδομαδα.Και οπως ξερεις ο Λενιν εκανε παρα πολλα παρολο της ΝΕΠ.Διαβασε λιγο Μπογιο(δεν λεω πως δεν τα ξερεις)τα εχει βαλει σε μια σειρα πολυ καλα.

kolokotronis είπε...

@ Left,

Μπα...
Κοινοτυπίες και αυθαίρετες προσομοιώσεις.

Είναι φανερό ότι ΠΡΩΤΑ έβγαλες το συμπέρασμά σου, έφτασες δηλαδή στο "δια ταύτα" και ΚΑΤΟΠΙΝ έπλεξες τον "μύθο" σου πάνω σε αυτό το προαποφασισμένο συμπέρασμα.

Σεβαστό αλλά όχι αποδεκτό.
Μετά από τη "δημιουργική ασάφεια" τώρα και η "δημιουργική μυθοπλασία".

Γιατί, δηλαδή, τα ψαράκια να είναι ψαράκια και όχι πιράνχας ή καρχαρίες.
Ή γιατί οι αλεπούδες να μην είναι κότες (λειράτες);
Να σού πω γιατί:
Γιατί ετούτος ο μύθος θα οδηγούσε σε διαφορετικό "δια ταύτα".

Ο καθείς και ο "μύθος" του...

LeftG700 είπε...

Φίλε ελληνοφρενικέ,


Βλέπω ότι η Αριστερή Πλατφόρμα σού έχει κάτσει στο λαιμό. Για να δικαιωθεί ακόμα μια φορά ο Μπογιόπουλος όταν διαπίστωνε ότι συμμαχείτε μόνο με τον εαυτό σας...

Αχ και πάλι αχ...


Τα λέμε


ΥΓ Κακώς γράφεις πως «δεν λέω ότι δεν τα ξέρεις». Είναι αυτονόητο ότι δεν έχω τις γνώσεις (πόσω μάλλον την εμπειρία) τού Μπογιό. Έτερον εκάτερον, όμως. Αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνος έχει δίκιο σε όλα κι εγώ άδικο.

LeftG700 είπε...

Φίλε Κολοκοτρώνη,


Είναι αυτονόητο ότι έπλεξα το μύθο πάνω σε αυτό που πιστεύω ότι είναι το σωστό, ουδεμία αντίρρηση. Αλλά γιατί αυτό είναι πρόβλημα; Δεν το καταλαβαίνω.

Τα ψαράκια είναι ψαράκια και όχι πιράνχας ή καρχαρίες γιατί ούτε δαγκώνουν ούτε κατασπαράζουν. Απλώς περιφέρουν τη "δυστυχία" τους με πικέτες που λένε Γενική Απεργία Διαρκείας (οι αριστεροί τρότσκες) ή πλακάτ που γράφουν Ξεσηκωμός τώρα (εσείς).

Όσο για τις αλεπούδες που δεν εννοούν να φύγουν μακριά απ΄το δόκανο της ευρωζώνης, ασφαλώς και είναι κότες λειράτες (ή λουμπίνες καραμπινάτες). Δεν το ξεκαθαρίζω αυτό στην ανάρτηση; Μόνο εσείς τού ΚΚΕ είσαστε οι ανοιχτομάτηδες κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι πιπιλάμε το δάχτυλο; ;-) :-)


Τα λέμε

Гриша είπε...

Λεφτ διαφωνουμε.Με τη προυποθεση οτι στη μεγαλη πλειοψηφια τη βασης που λες περιλαμβανονται και οι απλοι ψηφοφοροι του Συριζα.Ουτε αυτους τους θεωρω αφελεις. Στη πλειοψηφια τους ειναι ενας κοσμος με ΜΕΙΩΜΕΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ.Και δεν φτανει αυτο αλλα τους λενε και καταμουτρα μεσω των δημοσκοπησεων οτι επικροτουν τους χειρισμουςτης κυβερνησης.Τους προετοιμαζουν δηλαδη για παραπερα αποδοχη της κυβερνητικης πολιτικης και ενσωματωση.
ΥΓ.
Δεν θυμασαι μου λες οτι λυπαασαι. Μα δεν θυμασαι δε θυμααασαι.

LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


Ειλικρινά, ήθελα να ’ξερα: δεν καταλαβαίνεις ότι η εμμονική τήρηση αποστάσεων όχι μόνο από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από τους απλούς ψηφοφόρους του σε οδηγεί (εσένα και πολλούς οπαδούς τού ΚΚΕ) στο απόλυτο παράλογο αδιέξοδο; Για να καταλάβω (και να καταλάβεις):

Αν εξαιρέσεις τους ψηφοφόρους τού ΣΥΡΙΖΑ από τη βάση επειδή έχουν λίγες απαιτήσεις, σε ποιους θα απευθυνθείς; Στους απλούς ψηφοφόρους τής ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και της ΧΑ; Δηλαδή αυτοί έχουν περισσότερες αριστερές απαιτήσεις, όπως τις εννοείς εσύ (= περίπου κομμουνιστικές);;;

Φίλε Гриша, μήπως τελικά απευθύνεστε στους ...αγέννητους και σε αυτούς στηρίζετε τις ελπίδες σας να ανακάμψει «το Κόμμα»;;;


Τα λέμε

Гриша είπε...

Φιλε Λεφτ, για να καταλαβεις(γιατι σιγουρα δεν καταλαβες):

Δε σημαινει οτι επειδη ο κοσμος αυτος εχει μειωμενες απαιτησεις ή του εχουν καλλιεργησει νοοτροπια αναμονης και αναθεσης,δεν θα απευθυνεσαι σ αυτους.Το αντιθετο.
Κι αυτο γιατι εγω δε κανω το λαθος που κανεις εσυ οταν λες:

Ρηξη και αποδεσμευση απο την ΕΕ;

Aπαπα ο κοσμος τη φοβαται και νιπτεις τας χειρας σου ανεξαρτητα και χωρις να εξεταζεις αν αυτη η θεση ειναι σωστη.

Гриша είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
LeftG700 είπε...

Φίλε Гриша,


ΟΚ. Με παρέσυρε η διατύπωσή σου και νόμιζα ότι προχωρούσε πέρα από τη διαπίστωση και πήγαινε προς την απαξίωση.

Δεν υπάρχουν μόνο οι σωστές και οι λάθος θέση, φίλε Гриша. Υπάρχει και το σωστό ή λάθος timing για να τις εκφωνήσεις. Π.χ.: Μιλώντας γενικά, η σοσιαλιστική επαναστατική αλλαγή είναι μία σωστή θέση παντού και πάντα. Όταν όμως τη βάλεις σε μία συγκεκριμένη κατάσταση και την αναλύσεις συγκεκριμένα, μπορεί να καταλήξεις ότι κάποια δεδομένη στιγμή είναι νωρίς, ότι δεν είναι η ώρα ακόμα να παίξεις το χαρτί σου. Αυτό είναι η διαφορά μας.


Τα λέμε

Costis Papaioannou είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Гриша είπε...

Ξαναματαπαμε παλι:

Σε συνθήκες κρίσης σήμερα τι βάζουμε;(...)
Οχι μονόχνοτα αλλά ως κρίκο επικοινωνίας και συσπείρωσης του λαού: "Ανάκτηση των απωλειών". (...)
Εμείς, επειδή προβλέπουμε ότι η ανάκαμψη του βιοτικού επιπέδου δε θα έρθει, βάζουμε αυτό το θέμα με όλες τις πλευρές που έχει: Μισθοί, εργασιακές σχέσεις, τα πάντα. Αυτά που έχουμε χάσει.(...)
Σήμερα, ενώ φαίνονται αμυντικοί οι στόχοι,(...) απαιτεί πολύ μεγαλύτερη σύγκρουση απ' ό,τι είχες πριν από επτά - οκτώ χρόνια, όπου πάλευες, και καλά έκανες και πάλευες, για τη βελτίωση της ζωής.
Προχτές ο Δραγασάκης στη Βουλή απευθυνόμενος σε εμάς είπε: Κοιτάξτε να δείτε. Δεν έχουμε επαναστατική κατάσταση σήμερα και αυτό που προέχει, να συγκεντρώσουμε την προσοχή στην ανθρωπιστική κρίση.(...)
Διαστρέφει το εξής πράγμα: Βεβαίως δεν υπάρχει επαναστατική κατάσταση. Και μάλιστα εμείς το ξέρουμε πολύ καλά. Αυτός πάει να δικαιολογήσει τη γραμμή διαχείρισης της αστικής κρίσης με την επαναστατική κατάσταση.(...)
Εμείς όταν λέμε αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού εννοούμε ότι απάντηση στον καπιταλισμό, στα προβλήματα, είναι ο σοσιαλισμός. Από εκεί και πέρα όμως δε ρίχνουμε ως κόμμα το σύνθημα: Εμπρός πάμε για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Φιλε Λεφτ,μηπως δεν γνωριζεις καλα τις θεσεις του ΚΚΕ ή μηπως θες και συ να δικαιολογησεις τη γραμμη διαχειρισης της αστικης ταξης σαν τον Γιαννη (με τα 2 ν) ;

κάποιος σύντροφος είπε...

αυτό που λέει ο τάδε με τα κυριλλικά είναι ενδιαφέρον, για την ανάκτηση των απωλειών.

είναι μια εναγώνια προσπάθεια του ΚΚΕ, για διορθώσεις στην γραμμή του, εν πλω. Είναι σαφές ότι δεν αποκατάσταση των απωλειών, δεν είναι εργατική λαική εξουσία. Η πολυδιαφημισμένη, και πετυχημένη κινητοποίηση της 9 Νοέμβρη ήταν χαρακτηριστική.

Το θέμα είναι α)πως θα γίνει η αποκατάσταση των απωλειών β)αν μπορεί να γίνει.

Η απάντηση είναι πως το ΚΚΕ δεν λέει πως θα γίνει η αποκατάσταση των απωλειών. Κανένας δεν μπορεί να πειστεί πως "αστικές κυβερνήσεις", είτε την ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ θα το κάνουν, εν μέσω κρίσης, και με το πλαίσιο ΟΝΕ/ΕΕ να ακυρώνει κάθε λογικής εθνικής αναδιανομής. Επίσης κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως είμαστε στα πρόθυρα της εργατικής λαικής εξουσίας, που και να είμασταν δηλ, ποτέ η σοσιαλιστική επανάσταση δεν ακολουθείται από ... μεγέθυνση και κοινωνική αναδιανομή. Το τσάκισμα του ΑΕΠ θα είναι μεγάλο, οι επαναστάσεις εισάγουν άλλα πρότυπα παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης, με ποσοτικούς όρους θα πάμε πολύ κάτω από δω που είμαστε, όχι μόνο στο 2009. Επίσης το ΚΚΕ σαν συγκρότηση και ιστορία δεν μπορεί να πει "θα τα κάνει το κίνημα", απαιτείται μια απάντηση με όρους κράτους.

Βέβαια υπάρχει η απάντηση ότι η επαναφορά στο 2009 είναι στόχος πάλης, που δεν θα γίνει, αλλά μπαίνει για λόγους συσπείρωσης για την εργατική εξουσία. Αυτό όμως υποτιμάει βάναυσα τις οξυμένες λαϊκές ανάγκες.

Η ουσία είναι ότι δεν μπορεί να γίνει με πραγματικούς όρους μια ανάταξη της κοινωνικής συνθήκης σε εργασία (πτώση ανεργίας, εισόδημα, εργατικό δίκαιο) και κοινωνικό κράτος. Χωρίς ρήξη με το πλαίσιο σταθεροποίησης των αστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων (χρέος, ΟΝΕ, πρωτογενή πλεονάσματα, εσωτερική υποτίμηση , ανταγωνιστικότητα) μπορεί να γίνεται μόνο επιλεκτική στην καλύτερη σοσιαλφιλελευθερη πολιτική. Με ρήξη με αυτά, πάλι σοσιαλδημοκρατική ανάταξη δεν μπορεί να γίνει γιατί θα υπάρξει οικονομικό και παραγωγικό σοκ. Με σοσιαλιστική επανάσταση ακόμα περισσότερο.

Ο μόνος δρόμος που μπορεί να αρχίσει είναι της ρήξης με το διεθνές πλαίσιο, αλλά με επίγνωση πως οι μισθοί μάλλον θα πέσουν (!!!!), πως όχι μόνο δεν θα πάμε προς το 2009 αλλά πρέπει να πάμε εντελώς αλλού, να δοκιμαστούν άλλα πρότυπα ιδιοκτησίας, παραγωγής και κατανάλωσης. Τα οποία βέβαια επικρατούν σε άλλη εξουσία, αλλά δεν είμαστε εκεί, και βιαζόμαστε.

Το "η κυβέρνηση δίνει λίγα" δεν είναι παρά η μεγαλύτερη κοτσάνα που μπορεί να ειπωθεί, το μεγαλύτερο δώρο από τα "αριστερά" στον Δραγασάκη που έχει δίκιο ότι "αυτά υπάρχουν". Λεφτά υπάρχουν, αλλά θα πάψουν να υπάρχουν την στιγμή που μια κυβέρνηση σε αυτό το πλαίσιο πάει για πραγματική αναδιανομή, και προφανώς δεν θα υπάρχουν και εκτός αυτού του πλαισίου, πόσο μάλλον εκτός αυτής της εξουσίας.

"κάποιος σύντροφος"

Гриша είπε...

Ενταξει κσ το πηραμε το μηνυμα:

1.Mη παλευετε ουτε για τα αυτονοητα.

2.Ανακτηση απωλειων = αναδιανομη(!)

plus (για τα πανηγυρια) συγκριση μισθων, εργασιακων σχεσεων κλπ σε συνθηκες καπιταλισμου με αυτων σε συνθηκες λαικης εξουσιας και οικονομιας(!!!)

κάποιος σύντροφος είπε...

Δεν είναι υποχρεωτικό να αγοράζουμε όλοι τις ρεφορμιστικές σας μπαρούφες φίλε κυριλλικέ. Και ναι όταν λες σε μια "αστική κυβέρνηση" να ανεβάσει τους μισθούς, αυτό είναι σοσιαλδημοκρατία. Όταν λες ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλά το λες για λόγους συσπείρωσης, αυτό είναι πολιτική απάτη.

Είναι μια ορισμένη επιλογή πολιτικής καριέρας,και καριέρας γενικά για αρκετούς άλλος το λέει "κυβέρνηση σωτηρίας", άλλος "ανάκτηση απωλειών. Θα μπορούσα και γω να το πουλάω, και θα το πούλαγα και καλύτερα από πολλούς, αλλά έχω άλλες δουλειές

Φιλάκια

"κάποιος σύντροφος"

Гриша είπε...

Μεγαλε αλυγιστε επαναστατη δειξε μας το δρομο να γλιτωσουμε απ το ρεφορμισμο.Ταξιδεψε μας στους μεγαλους σταθμους της ταξικης παλης, στις πλατειες των aganaktistas και στις φιλοκυβερνητικες συγκεντρωσεις των ηρωικων διαπραγματευσεων που επιανες στασιδι.Σε παρακαλω μη μας αφηνεις στο σκοταδι ινστρουχτορα.Απο που πανε για την επανασταση;Απο εκει που υπεγραφαν και δυναμεις σας μειωσεις μισθων η μηπως περναει απο τα tweets-ονειρωξεις του πιπι και δελαστικ για τον Τσιπρα και την παρεα του.
Αλλα εσυ εχεις αλλες δουλειες μεγαλε.Ξερουμε πολυ καλα τι ειδους δουλειες εχεις ταξικο ναυαγιο.Να γινεις απο συριζα κατω του 3 τοις εκατο που εισαι τωρα συριζα ανω του 3.Καλη επιτυχια και

Φιλακια στο Λαλιωτη.