«Κι όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια διαγραφή από τις τάξεις των ζωντανών!» (+ UPDATE)

Φυσικά και δεν πρόλαβα να κάνω αυτό που ήθελα πολύ: να δω την παράσταση. Όχι βέβαια για να διαπιστώσω αν το έργο προπαγανδίζει την ατομική τρομοκρατία (κάτι τέτοιο δεν ισχυρίστηκε, απ’ όσο είδα, ούτε ο πιο ακραίος από εκείνους που βγήκαν στα κεραμίδια για να διαμαρτυρηθούν –στους «εκείνους» δεν συμπεριλαμβάνω κανέναν από τους συγγενείς των θυμάτων, εννοείται). Αλλά για να δω πώς χειρίστηκε ο Ξηρός το θεατρικό έργο τού Αλμπέρ Καμί Οι Δίκαιοι, το οποίο διέπλεξε με τα δικά του κείμενα και το οποίο έχω δει, ανεβασμένο από ένα νεανικό θίασο, σε κάποια «παραδοσιακή» οικογενειακή χριστουγεννιάτικη έξοδο πριν λίγα χρόνια. Ας είναι. Το έργο κατέβηκε άρον-άρον, μετά από τις γνωστές αντιδράσεις γνωστών κύκλων. Πασιφανώς, για κάποιους, που τίποτε δεν αποκλείει να είναι «από θέσεις αρχής» αντίθετοι με τη θανατική ποινή, στην ποινή τής ισόβιας κάθειρξης συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας υποδηλώνει ότι ο ισοβίτης εξακολουθεί να είναι εν ζωή και όχι ζων εν τάφω...

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

Ανακοίνωση της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης του Εθνικού Θεάτρου

Η παράσταση Ισορροπία του Nash που παίζεται στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ξέφυγε από τον καλλιτεχνικό της στόχο και μοιάζει, χωρίς να το επιδιώκει, να εξαντλεί τις αντοχές μιας κοινωνίας. Έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης σε μια δύσκολη συγκυρία και παρερμηνεύτηκε η ιδεολογική της πρόθεση. Δέχτηκε τη σκληρή και απολύτως δογματική κριτική ανθρώπων που, ως επί το πλείστον, δεν την έχουν παρακολουθήσει.

Ενώ το βασικό της μήνυμα είναι πως καμία ιδέα δεν δικαιούται να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή, η παράσταση οδήγησε, ερήμην της, στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, προξενώντας περισσότερο πόνο παρά προβληματισμό. Τέλος, ενεργοποίησε αντιδράσεις ακραίων κύκλων, που έφτασαν στο σημείο να εκφράζουν απειλές για τη σωματική ακεραιότητα του κοινού, των καλλιτεχνών και των εργαζομένων του Εθνικού Θεάτρου.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες θεωρούμε ότι η συνέχιση της παράστασης θα καλλιεργήσει τη στρεβλή εντύπωση ότι το Εθνικό Θέατρο, αντί να προβάλει τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία και το γόνιμο προβληματισμό, στηρίζει εγκληματίες για πάντα καταδικασμένους στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Για τους παραπάνω λόγους επιλέγουμε να σταματήσουμε τις παραστάσεις του έργου Ισορροπία του Nash, χωρίς επ’ ουδενί να παραιτούμαστε από το δικαίωμα, τώρα και στο μέλλον, της ελεύθερης καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως οφείλουμε να κάνουμε ως Εθνικό Θέατρο.

Από την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου

 

UPDATE (Σάββατο, 30 Ιανουαρίου στις 6:50 μ.μ.): Σαλάτα τα έκανα στα πραγματολογικά στοιχεία τής ανάρτησης. Όπως είχα αντιληφθεί λίγες ώρες μετά από τη δημοσίευσή της αλλά μόλις τώρα καταφέρνω να αποκαταστήσω την αλήθεια, το έργο δεν είναι τού Σάββα Ξηρού, αλλά τής σκηνοθέτιδας Πηγής Δημητρακοπούλου και της ομάδας της. Tο δημιούργησαν συνδυάζοντας αποσπάσματα από το θεατρικό έργο τού Καμί με τμήματα από τα πρακτικά τής δίκης τής 17^ης Νοέμβρη και κείμενα του Σάββα Ξηρού από το βιβλίο του «Η Μέρα Εκείνη – 1560 ώρες στην εντατική – Μια μαρτυρία για το δικό μας Γκουαντάναμο». Και μη χειρότερα!