–Στρατηγοί, τι ζητούσατε στις Βρυξέλλες σεις, τρεις Υδραίοι; –Εμείς;;; Στις Βρυξέλλες;;; Δεν θυμόμαστε τίποτε! Πρέπει να ήμασταν τύφλα!

 

Τεράστια έκπληξη, που πριν προλάβει να μεταλλαχθεί σε απογοήτευση μετατράπηκε σε απέραντη οργή, νιώσαμε όταν διαπιστώσαμε ότι ανάμεσα στους ευρωπαίους πολιτικούς, διανοούμενους και ακτιβιστές τής Αριστεράς και των κινημάτων (αχ αυτά τα «κινήματα», ως πότε θα τα πληρώνουμε ο κούκος αηδόνι!) που υπογράφουν τη διακήρυξη «Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη», το οποίο δεν είναι τίποτε λιγότερο, αλλά, κυρίως, τίποτε περισσότερο από ένα «Κάλεσμα για να δημιουργήσουμε ένα χώρο  σύγκλισης ενάντια στη λιτότητα και για την οικοδόμηση μιας πραγματικής δημοκρατίας» ήταν και μερικοί δικοί μας (με την καλή έννοια).

Για όσους δεν ξέρουν ή για εκείνες που έχουν ξεχάσει, η ιστορία αυτή τού εναλλακτικού σχεδίου για την Ευρώπη ξεκίνησε το φθινόπωρο που μας πέρασε, μετά την πανωλεθρία τού πΣΥΡΙΖΑ και πριν τις ελληνικές εκλογές τού Σεπτεμβρίου, με πρωτοβουλία τών Μελανσόν, Φασίνα, Κωνσταντοπούλου, Λαφονταίν και Βαρουφάκη. Στο μανιφέστο που είχαν δημοσιοποιήσει τότε, καλούσαν στη δημιουργία μιας πανευρωπαϊκής κίνησης με σκοπό την ανατροπή τών ακολουθούμενων αντιδημοκρατικών πολιτικών λιτότητας, αναφέροντας ρητά ότι μέσα στη φαρέτρα τών όπλων ήταν και η ριζοσπαστική λύση στο νομισματικό ζήτημα. Με τα δικά τους λόγια:

Αντιμετωπίζοντας αυτόν τον εκβιασμό [σ.σ.: τον εκβιασμό τών ευρωπαϊκών ολιγαρχιών] χρειαζόμαστε επίσης ένα δικό μας σχέδιο Β για να αποτρέψουμε το σχέδιο Β των πιο αντιδραστικών και αντιδημοκρατικών δυνάμεων της Ευρώπης. Για να ενισχύσουμε τη θέση μας απέναντι στη βάναυση δέσμευση τους στις πολιτικές θυσίας της πλειοψηφίας για τα συμφέροντα μια μικρής μειοψηφίας. Αλλά και για να διεκδικήσει εκ νέου την απλή αρχή της Ευρώπης για τους ευρωπαίους. Τα νομίσματα είναι εργαλεία για την προώθηση της ευμάρειας και όχι όργανα βασανιστηρίων ή όπλα με τα οποία δολοφονείται η δημοκρατία. Αν δεν μπορεί να εκδημοκρατιστεί το Ευρώ, αν επιμένουν να το χρησιμοποιούν για να πνίξουν τους ανθρώπους θα ξεσηκωθούμε για να τους δούμε στα μάτια και να τους πούμε: όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα! Οι απειλές σας δεν μας φοβίζουν. Θα βρούμε έναν τρόπο να εξασφαλίσουμε ότι οι ευρωπαίοι έχουν ένα νομισματικό σύστημα που λειτουργεί υπέρ τους και όχι εις βάρος τους.

Εν όψει τής προαναγγελθείσας από το φθινόπωρο διεθνούς διάσκεψης, που θα πραγματοποιηθεί τελικά στη Μαδρίτη το Φεβρουάριο, αφού ο αρχικός σχεδιασμός που προέβλεπε Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο άλλαξε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις, οι επί κεφαλής και συντονιστές τής πρωτοβουλίας έδωσαν στη δημοσιότητα ένα νέο κείμενο. Όμως, ω του θαύματος! Όπως θα δείτε παρακάτω στην αναδημοσίευσή του, ενώ σε αυτό επαναλαμβάνονται οι σκοποί τής κίνησης, που παραμένουν ίδιοι με τους αρχικώς διακηρυχθέντες, απουσιάζει ακόμα και η πιο έμμεση αναφορά, έστω και με τη μορφή «δημιουργικά ασαφούς υπαινιγμού» (το πιάσατε το υπονοούμενο, φαντάζομαι!) στο υπερόπλο τής ριζοσπαστικής λύσης τού ευρωπαϊκού νομισματικού ζητήματος, την αποχώρηση δηλαδή χωρών από την ευρωζώνη, αν όλα τα άλλα όπλα αποδειχθούν ατελέσφορα! Ενέργεια η οποία, όπως καταδείχθηκε πιο πάνω στο απόσπασμα που παραθέσαμε, ρητά εκφραζόταν στο ιδρυτικό μανιφέστο ότι συμπεριλαμβάνεται στα μέσα επίτευξης του σκοπού τής κίνησης.

Ε, αυτό το «πράγμα», διότι από πολιτική άποψη περί «πράγματος» πρόκειται, για να μην πούμε σκουπίδι, πήγαν και το υπέγραψαν και οι τριάστεροι και τετράστεροι στρατηγοί μας Κώστας Λαπαβίτσας, Αντώνης Νταβανέλος και Στάθης Κουβελάκης! Οι οποίοι, βεβαίως, όπως γνωρίζουν και οι πέτρες, βρίσκονται ανάμεσα στους πολλούς εκείνους που πολύ πολύ πριν την τραγική κατάληξη του τελευταίου καλοκαιριού είχαν διακηρύξει με όλους τους τρόπους την εκτίμησή τους ότι δεν υπάρχει ζωή –ζωή όπως την εννοούμε εμείς οι αριστεροί– μέσα στη ζώνη τού ευρώ. Προσέξτε: Δεν δίσταζαν να καταθέσουν την εκτίμησή τους, και τώρα που η ίδια η ζωή απέδειξε πανηγυρικά ότι η εκτίμησή τους ήταν ορθή, την καταπίνουν!

Γιατί την καταπίνουν; Δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μας! Οι ίδιοι οι πρωτεργάτες της κίνησης «Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη» τούς έδιναν όλα τα δικαιώματα να προσθέσουν στο κείμενο τουλάχιστον αυτό που και εκείνοι είχαν συμπεριλάβει στο αρχικό μανιφέστο τους. Καλά, να μην επιχειρήσουν να περάσουν ως θέση τη δική τους, επιβεβαιωμένη πια από τα πράγματα, εκτίμηση, θα ήταν και ανόητο άλλωστε (όλοι ξέρουν πως οι αντιευρώ θέσεις είναι απολύτως μειοψηφικές στις ηγεσίες τής ευρωπαϊκής Αριστεράς, προς μεγάλη χαρά τών διαφόρων Λεπέν...). Αλλά να βρεθούν πιο πίσω και από τις θέσεις που φαινόταν να έχουν κατακτήσει το φθινόπωρο οι πρωτεργάτες τής κίνησης; Και γιατί όλο αυτό; Για να μην «απομονωθούμε» από την πλειοψηφία; Ε τότε, γιατί να μην καθόμασταν στα αυγά μας και να «στηρίζαμε κριτικά» όλοι τον πΣΥΡΙΖΑ (όπως κάνουν τα κουρέλια τών 53 και η καταγέλαστη Εποχή, λόγου χάρη); Κι εμείς μπορεί να τσιμπάγαμε κανένα διορισμό, έστω και πεντάμηνο, κι εκείνοι θα διατηρούσαν τις εδρούλες τους και τα πόστα τους!

***

Αστειότητες, σύντροφοι! Αστειότητες που, όμως, φέρνουν δάκρυα στα μάτια, αν σκεφτεί κανείς σε τι πολιτική σχιζοφρένεια ωθείτε τον κόσμο που ακολουθεί τη ΛΑΕ! Η συγκεκριμένη σας ενέργεια δείχνει απίστευτη προχειρότητα και ερασιτεχνισμό, τραγική επιπολαιότητα και τραγικά αβαθή πολιτική σκέψη και, σε τελική ανάλυση, απόλυτη πολιτική ανεπάρκεια! Συνέλθετε!

Ή αδειάστε μας τη γωνιά!

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

 

Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη

Κάλεσμα για να δημιουργήσουμε ένα χώρο  σύγκλισης ενάντια στη λιτότητα και για την οικοδόμηση μιας πραγματικής δημοκρατίας

Τον Ιούλιο του 2015 γίναμε μάρτυρες ενός χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε  από την Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) και τους θεσμούς της ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Με αυτό τον τρόπο, η ΕΕ καταδίκαζε τον ελληνικό πληθυσμό να συνεχίσει να υποφέρει από τις πολιτικές λιτότητας που ο ίδιος είχε απορρίψει δυο φορές μέσα από τις κάλπες.  Αυτό το πραξικόπημα ενέτεινε τη συζήτηση σχετικά με την εξουσία των θεσμών της ΕΕ, το ασυμβίβαστό της με τη δημοκρατία και το ρόλο της ως εγγυήτριας των στοιχειωδών δικαιωμάτων που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολιτικές εναλλακτικές προς τη λιτότητα. Πρωτοβουλίες όπως η «Για ένα Σχέδιο Β στην Ευρώπη», «Austerexit» ή «DIEM25»  (Democracy in Europe Movement 2025) καταγγέλλουν  τον εκβιασμό που ασκείται στην Ελλάδα μέσω του τρίτου μνημονίου. Αυτές οι πρωτοβουλίες καταγγέλλουν επίσης την οικονομική αποτυχία που θα προκαλέσει αυτό το τρίτο μνημόνιο καθώς και τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της ΕΕ. Έναν αντιδημοκρατικό χαρακτήρα που αναγνωρίζεται εξάλλου από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, που δήλωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες».

Γινόμαστε επίσης μάρτυρες της απουσίας αλληλεγγύης, μερικές φορές και της ξενοφοβίας, των ευρωπαϊκών θεσμών και των Κρατών μελών απέναντι στην άφιξη προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και μπροστά στο ανθρωπιστικό δράμα που βιώνουν οι τελευταίοι. Υπογραμμίζουμε την υποκρισία της ΕΕ στο τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η ΕΕ είναι, και με έμμεσο τρόπο μέσω της πώλησης όπλων ή των εμπορικών της πολιτικών, ένας παίκτης-κλειδί των συγκρούσεων που προκάλεσαν τις πρόσφατες ανθρωπιστικές κρίσεις.

Οι πολιτικές λιτότητας που ξεκίνησαν από τις αρχές της κρίσης πριν από οκτώ χρόνια ιδιωτικοποιούν τα κοινά αγαθά και καταστρέφουν το εργατικό δίκαιο, ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις αιτίες της κρίσης όπως την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τον έλεγχο των θεσμών της ΕΕ από τις επιχειρήσεις μέσω των μεγάλων λόμπι και της πρακτικής των «περιστρεφόμενων θυρών». Η ΕΕ προωθεί ψεύτικες λύσεις διαπραγματευόμενη με τη μεγαλύτερη αδιαφάνεια και χωρίς σχεδόν κανένα δημοκρατικό έλεγχο, εμπορικές και επενδυτικές συνθήκες  όπως η TTIP/TAFTA, η CETA ή η TISA, που εξαλείφουν ό,τι θεωρούν πως είναι εμπόδιο στο εμπόριο: τα δικαιώματα και τους κανόνες που προστατεύουν τους πολίτες, τους εργαζόμενους και το περιβάλλον.  Αυτό συνιστά ένα πλήγμα ενάντια στις δημοκρατίες μας  και στο Κράτος δικαίου, ειδικά μέσω των μηχανισμών προστασίας των επενδυτών. Η σημερινή ΕΕ κυβερνιέται, ντε φάκτο, από μια τεχνοκρατία στην υπηρεσία των συμφερόντων μιας μικρής αλλά πανίσχυρης μειοψηφίας που εκπροσωπεί την οικονομική και χρηματοπιστωτική εξουσία. Όλα αυτά προκάλεσαν, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, την αναβίωση του ακροδεξιού λόγου και των ξενοφοβικών και εθνικιστικών θέσεων. Ως δημοκράτες, έχουμε την ευθύνη να αντιδράσουμε απέναντι σε αυτή την απειλή και να εμποδίσουμε τους φασισμούς να εκμεταλλευθούν τον πόνο και τη δυσαρέσκεια. Εξάλλου, παρόλα αυτά, οι πολίτες έδειξαν την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες που πληρώνουν τις συνέπειες  αυτής της ανθρωπιστικής τραγωδίας.

Η κοινωνία έχει ήδη αρχίσει να εργάζεται για τη ριζική αλλαγή των πολιτικών της ΕΕ. Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις όπως εκείνες του Blockupy, της εκστρατείας ενάντια στην  TTIP/TAFTA, του Alter Summit, η ευρωπαϊκή γενική απεργία του 2012, οι Ευρωπορείες ή το σημαντικό έργο που πραγματοποιήθηκε από πολυάριθμες πλατφόρμες πολιτών και ΜΚΟ δημιούργησαν ένα πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο, πνευματικό και ιδεολογικό για την υπεράσπιση των ανθρώπων πέρα από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.  Πιστεύουμε όμως ότι χρειαζόμαστε έναν ακόμα μεγαλύτερο συντονισμό και συνεργασία των κινητοποιήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πάνω στο τραπέζι υπάρχουν πολλές προτάσεις για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: μια δίκαιη φορολογική πολιτική, το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων,  συστήματα συμπληρωματικών συναλλαγών, η επιστροφή στη τοπική αυτοδιοίκηση των δημόσιων υπηρεσιών, ο ισότιμος καταμερισμός της εργασίας συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων που παραμένουν στις εστίες τους, η μεταρρύθμιση ή η κατάργηση του ευρωπαϊκού φορολογικού συμφώνου, ειδικότερα της συνθήκης για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην οικονομική και νομισματική Ένωση.

Το ελληνικό παράδειγμα μας έδειξε ότι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την παρούσα συγκυρία πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε όλες τις χώρες μέλη και σε όλους τους τομείς: τον πολιτικό, τον πνευματικό αλλά και σε επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών. Το όραμά μας είναι αλληλέγγυο και διεθνιστικό.

Για αυτούς τους λόγους, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο σύγκλισης μέσα στον οποίο όλα τα κινήματα, οι άνθρωποι και οι οργανώσεις που αντιτίθενται στο σημερινό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούν να συζητήσουν και να επεξεργαστούν μια κοινή ατζέντα δράσεων, σχεδίων και στόχων. Και αυτό με κύριο στόχο  τη ρήξη με το καθεστώς λιτότητας της ΕΕ και το ριζικό εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών, για να μπουν στην υπηρεσία των πολιτών.

Για αυτό, καλούμε σε μια ευρωπαϊκή διάσκεψη στις 19, 20 και 21 του Φλεβάρη στη Μαδρίτη και απευθύνουμε δημόσιο κάλεσμα για συμμετοχή στις συζητήσεις, στις ομάδες εργασίας και στις παρουσιάσεις που θα οργανωθούν.