«Γιατί, να το πω ξανά, υπάρχουν και χειρότερα από τα σημερινά χείριστα». Δηλαδή;

Μεγάλες απορίες μού δημιούργησε το τελευταίο τακτικό Σαββατιάτικο άρθρο τού Χρήστου Λάσκου στο alterthess.gr (θα παραθέσω το σχετικό link στο τέλος τού κειμένου). Γιατί περιείχε μερικές σιβυλλικές διατυπώσεις σχετικά με το ζήτημα που, όσο κι αν δεν συζητιέται πολύ, απασχολεί αρκετούς καλόπιστους αριστερούς –εννοώ εκείνους τους αριστερούς ανθρώπους που δεν έχουν ηττηθεί από μέσα τους και αρνούνται να παραδοθούν στο  «κακό το ριζικό μας». Και το ζήτημα αυτό είναι: «Ωραία, πέφτει η κυβέρνηση. Μετά; Μήπως είναι προτιμότερο να μην πέσει;» Γράφει σχετικά ο Λάσκος:

Δοκιμάζεται, λοιπόν, έντονα η κυβέρνηση. Και τα πράγματα θα σφίξουν κι άλλο. Με πολύ κακούς, ίσως, όρους συνολικά για την κοινωνία, στο μέτρο που οι επιλογές της, με κορυφαία την αποδοχή του 3ου Μνημονίου πριν από λίγους μήνες, έχουν απαξιώσει δραστικά την πεποίθηση πως υπάρχει εφικτή εναλλακτική απέναντι στις δολοφονικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που για έκτη συνεχή χρονιά διαλύουν την ελληνική κοινωνία. Κι αυτή η απαξίωση, όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, στρώνει το δρόμο για ακόμη χειρότερες  εξελίξεις. Γιατί, ας μην αμφιβάλλει κανείς, υπάρχουν και χειρότερα. Η απόσυρση του κόσμου, μέσα στην απόγνωσή του, διαμορφώνει συνθήκες οριστικής κατίσχυσης των πιο αντιδραστικών πλευρών της αστικής πολιτικής μέσα από την εξαναγκαστική «αποδοχή» της κανονικότητας της εξαθλίωσης.

Το μόνο, λοιπόν, σημάδι φωτός σε αυτή τη μαυρίλα, στο ζόφο, είναι η συμμετοχή των ανθρώπων στις κινητοποιήσεις. Και γι’ αυτό ήταν καλό αυτό που έγινε την Πέμπτη με τη μαζική συμμετοχή –δεδομένων των συνθηκών. Το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίσουμε είναι η διατήρηση της «παρουσίας» στο δρόμο όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων κόντρα στην ασκούμενη μνημονιακή πολιτική, ανθρώπων που αμφισβητούν έμπρακτα τους επιβεβλημένους «μονοδρόμους». Και αυτό υποχρεώνει, νομίζω, το σύνολο της αντιμνημονιακής αριστεράς να ενώσει, χωρίς πολλά πολλά, τις δυνάμεις της προκειμένου να δημιουργήσει την κρίσιμη κινηματική μάζα, που θα συντηρήσει και θα ενδυναμώσει αυτό το σημάδι φωτός. Γιατί, να το πω ξανά, υπάρχουν και χειρότερα από τα σημερινά χείριστα. Αν δεν γίνουν όσα πρέπει, ένα πιθανό πια «πολιτικό ατύχημα» είναι σίγουρο πως θα δώσει τη διακυβέρνηση σε παλαβά εγκληματικούς νεοφιλελεύθερους, σε συνθήκες μαζικής αποχής του κόσμου –το 54% εκλογικής συμμετοχής της 20ης Σεπτεμβρίου, ίσως σύντομα μοιάζει ρεκόρ απλησίαστο-  και επέλασης, επιπλέον, των φασιστικών συμμοριών. Είμαι πεπεισμένος πως δεν κινδυνολογώ –ίσως, μάλιστα, να λέω και λίγα.

[…]

Να ξαναγυρίσω, όμως, στην αρχή. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αντέδρασαν στην ασκούμενη πολιτική την Πέμπτη. Και το πιο πιθανό είναι πως η επόμενη πρόταση της επιτροπείας θα είναι ακόμη χειρότερη.

Να συνεχίσουμε, λοιπόν, να αντιδρούμε. Χωρίς πολλά πολλά. Ενωμένοι όλοι όσοι αμφισβητούμε αυτά που γίνονται κι αυτά που μέλλονται.

Να διατηρηθεί και να ενδυναμωθεί το λιγοστό φως. 

Τι καταλάβατε εσείς; Ποια είναι η κατεύθυνση που προτείνει ο Λάσκος; Να το κάνω πιο συγκεκριμένο; Ας υποθέσουμε ότι, αν πραγματοποιηθεί η εξαγγελμένη για το Παρασκευοσαββατοκύριακο κατάληψη της πλατείας Συντάγματος από τα τρακτέρ τών αγροτών, η κυβέρνηση θα πέσει (ή θα διευρυνθεί επί το κεντροαριστερότερον ή και το οικουμενικότερον). Τι μας προτείνει ο Λάσκος; Να μπλοκάρουμε στη Μαλακάσα και την Ελευσίνα την κάθοδο των τρακτέρ, ή, αντίθετα, να κατέβουμε στο Σύνταγμα μαζί τους;

Αντιστρόφως ανάλογα, δεν έχω την παραμικρή απορία για το πού το πηγαίνει το παρόμοιας θεματολογίας άρθρο τών φίλων (αλλά πιο πολύ φίλων τού Λέοντα, αν με εννοείτε… ;-) ) που κατοικοεδρεύουν στο avantgarde2009.wordpress.com (και οι οποίοι πόσταραν το link τού άρθρου τους με σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση). Διότι, οι άνθρωποι, δείχνουν καθαρά τα χαρτιά τους. Αν τα χαρτιά τους είναι αυτοκρατορικοί ασορηγάδες ή ταπεινά εξαροπενταράκια, δεν το κρίνω για την ώρα. Αλλά, πάντως, τα δείχνουν. Καθαρά ξάστερα και αριστερά. Και μόνο οι δύο τελευταίοι παράγραφοι το αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας (link και γι’ αυτό το άρθρο, στο τέλος):

Να μην πέσει η κυβέρνηση δηλαδή; Το ερώτημα είναι λάθος και εκ του πονηρού. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ποιός θα τη ρίξει και πάνω σε ποιές προσδοκίες. Αν είναι η κυβέρνηση του Τσίπρα να πέσει από κινητοποιήσεις της γραβάτας που ζητάνε μηδαμινές εισφορές για τα μεγάλα εισοδήματα και το πάνω χέρι έχει ο κόσμος της δεξιάς που συναντιέται σε αυτήν την κινητοποίηση με την Χ.Α., και η εναλλακτική είναι ο εκλεκτός της τρόικας ο Μητσοτάκης, τότε μια τέτοια ανατροπή είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση. Το πρόγραμμα που θα επιβάλει και μάλιστα με νωπή λαϊκή εντολή θα είναι να ισοπεδωθούν οι “εχθροί της αγοράς”, να απολυθούν μαζικά δημόσιοι υπάλληλοι, και να ριχτούν στον καιάδα οι συνταξιούχοι. Αν η ματαίωση των προσδοκιών από τον Τσίπρα ήταν ένα χαστούκι στον κόσμο της αριστεράς, η ολική επαναφορά του εθνικού κορμού θα ισούται με κοινωνική και πολιτική πανωλεθρία.  Ας ρίξουμε μια ματιά στους μαινόμενους εξεγερμένους σε όλη την Ελλάδα. Παντού ελληνικές και βυζαντινές σημαίες, παντού μια ρητορεία για εθνοπροδότες, πατρίδες, μετανάστες χοτ σποτ, όλα ένας εθνικιστικός αχταρμάς με τους φασίστες μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κερδίζουν όλο το χαμένο έδαφος. Επιμένουμε ότι όλο το σκυλολόι που κυβερνάει τη χώρα τα τελευταία 70 χρόνια είναι στο απυρόβλητο. Ούτε μισή τρίχα από το κεφάλι ενός στελέχους της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πειραχτεί. Ένα μέτωπο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και ΧΑ είναι σε εξέλιξη στους δρόμους. Σε πόλεις που δεν είχαν απεργήσει ποτέ στις 4 Φλεβάρη έκλεισαν όλα τα μαγαζιά σε κλίμα όχι ταξικής άλλα εθνικής έξαρσης. Όποιος απεχθάνεται την ψεύτικη αισιοδοξία το αντιλαμβάνεται το κλίμα από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Ναι να πέσει η κυβέρνηση από απεργίες, από λαϊκές κινητοποιήσεις όπου δεν θα συνυπάρχουν εργάτες και αφεντικά, από αγώνες που δεν θα χαρίζονται σε καμία πτέρυγα της αστικής αντεπανάστασης, που δεν θα ψάχνουν ένα νέο αφεντικό ή ακόμα και την ίδια την τρόικα να τους εξαιρέσει από τη λιτότητα ή τη φοροεπιδρομή αλλά να τη φορτώσει στα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Τέτοιοι αγώνες αξίζει να στηριχτούν με κάθε μέσο και πάνω τους να τσακιστεί η κυβέρνηση του Τσίπρα που ψάχνει ματαίως, μια «δίκαιη κατανομή των βαρών του μνημονίου». Αλλά αν είναι να πέσει ο Τσίπρας υπό τις ιαχές των τζημερομιχαλολιάκων, εμείς δεν θα λερώσουμε τα χέρια μας. Η αριστερά που θέλει να ρίξει τον Τσίπρα από τα αριστερά ας αποφασίσει και για τις κοινωνικές της συμμαχίες. Και σε αυτές δεν μπορεί να περιλαμβάνονται ούτε οι κανίβαλοι του Μένουμε Ευρώπη, ούτε τα φασιστοειδή που ετοιμάζονται για τη ρεβάνς με αφορμή τα χοτ σποτ και το προσφυγικό μέχρι το σύμφωνο συμβίωσης και το τι θα παίζεται στο εθνικό θέατρο. Όποιος ανησυχεί για την επανάσταση ας μάθει πρώτα απ’ όλα να την ξεχωρίζει από την αντεπανάσταση.

Επανερχόμενος στο άρθρο τού Λάσκου: Κάποιος να με διαφωτίσει; Ή να ρίξω τα χαρτιά; ;-) :-)

Το άρθρο τού Χρήστου Λάσκου

Το άρθρο (των Κ. Μαραγκού & Ο. Θαλασσινού) στο Αvant Garde