Το ανέκδοτο είναι το πασίγνωστο και παμπάλαιο (οι γονείς
τής παρέας θυμούνται ότι το έλεγαν όταν ακόμα πήγαιναν στο …Δημοτικό!), με τον τύπο που έχει τρελαθεί και νομίζει πως είναι καλαμπόκι. Οπότε, τον
πλακώνουν στα ηλεκτροσόκ και στις αλοπεριντίνες και τον κάνουν καινούργιο. Έτσι,
μετά από μερικές βδομάδες, όταν τον ρωτούν οι γιατροί τι νομίζει πως είναι,
εκείνος απαντά: «Ε, τι να είμαι; Άνθρωπος είμαι!». Αποφασίζουν να του δώσουν
εξιτήριο. Για να τον ακούσουν να τους λέει, λίγο πριν περάσει την πύλη τού
τρελοκομείου: «Ρε παιδιά, εντάξει, εγώ το ξέρω πως δεν είμαι καλαμπόκι. Οι
κότες όμως το ξέρουν;»
Ε, λοιπόν, ώρες-ώρες σκέπτομαι ότι εμείς
οι αριστεροί είμαστε σε χειρότεροι διανοητική κατάσταση από τον τρελό τού
παραπάνω ανεκδότου. Γιατί, συχνά, παραλείπουμε να κάνουμε στον εαυτό μας και τους συντρόφους
μας την εξής ερώτηση:
«Εντάξει, εμείς το ξέρουμε: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Γιατί, όμως,
συνηθίζουμε να μιλάμε στους ανθρώπους, έχοντας ως δεδομένο ότι το ξέρουν κι εκείνοι;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου