Έχει ο Αλέκος Αλαβάνος την «παραμικρή γαμημένη ιδέα»* για αυτούς που διαχειρίζονται την ιστοσελίδα τού Σχεδίου Β; Ή μήπως, αντίθετα, έχει μία «εξαιρετικά γαμημένη ιδέα»** για την ελεύθερη διακίνηση ιδεολογικοπολιτικών απόψεων;

* © Ζοζέ ντε Σόουζα Σαραμάγκο

** © Left G700

 

Το πρώτο πράγμα που έκανα, μόλις ανέβασα τη μοναδική ανάρτηση της Παρασκευής που μας πέρασε, ήταν να ποστάρω ένα σχόλιο στο άρθρο με τη συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στην ιστοσελίδα τού Σχεδίου Β. «Σχόλιο» είναι ένας πολύ κολακευτικός χαρακτηρισμός που δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα. Στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ο τίτλος (με link) τής ανάρτησης. Δηλαδή ακριβώς αυτό: Μια ερώτηση στον Αλέκο Αλαβάνο: Και το Plan B, κύριε; Ο λόγος που έστειλα το σχόλιο δεν ήταν, βέβαια, για να επιχειρήσω να ‘‘σύρω’’ τον Αλέκο Αλαβάνο σε διάλογο στο blog μας, ούτε, ακόμα, για να εκμαιεύσω κάποιο απαντητικό του σχόλιο κάτω από το δικό μου. Το έκανα, διότι, πρώτον, το θεώρησα δεοντολογική υποχρέωση εκ μέρους μας και, δεύτερον, με την ελπίδα ότι σε κάποιο άλλο άρθρο άποψης, όχι υποχρεωτικά τού Αλαβάνου, αλλά οπωσδήποτε στελέχους τού Σχεδίου Β, θα μπορούσε να δοθεί μια κάποια απάντηση, έστω και ‘‘διπλωματική’’ στο (εύλογο) ερώτημα που είχαμε υποβάλει στον επί κεφαλής τού συγκεκριμένου πολιτικού φορέα. (Εντάξει, με τσακώσατε! Υπάρχει κι ένας τρίτος λόγος: να διαβαστεί η ανάρτησή μας από κάποιους οπαδούς τού Σχεδίου Β. Μεγάλο έγκλημα;)

 

Αφού ολοκλήρωσα τη σχετική διαδικασία, πάτησα το publish, για να δω τη σχετική ειδοποίηση που εμφανίζεται σε ιστοσελίδες με προέλεγχο των σχολίων (moderation): «το σχόλιό σας έχει αποθηκευτεί και θα εμφανιστεί μόλις ολοκληρωθεί ο έλεγχος» –ή κάτι παρόμοιο, δεν θυμάμαι ακριβώς τη φράση. Το γεγονός δεν με εξέπληξε. Ήξερα από προηγούμενες εμπειρίες στο ιστολόγιο του Σχεδίου Β, ότι έχουν υιοθετήσει τη συγκεκριμένη τακτική στο σχολιασμό –όπως και πολλά άλλα πολιτικά «επίσημα» sites άλλωστε.

Αν και ομολογώ ότι μέσα στο Παρασκευοσαββατοκύριακο έριξα δυο-τρεις ματιές για να δω αν είχε δημοσιευτεί το σχόλιό μου, από την άλλη, δεν έδινα και πολλές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο. Ξέρω ότι η ομάδα τού Σχεδίου Β είναι ολιγομελής και πιθανότατα βεβαιότατα η διαχείριση της ιστοσελίδας τους θα διεκπεραιώνεται  σε εθελοντική βάση. Κι όταν δικαιούνται πενθήμερη εργασία πολλοί (όχι και τόσο πολλοί πια…) εργαζόμενοι επί μισθώ, να μη δικαιούνται κάτι ανάλογο οι πολιτικοί εθελοντές; Έτσι λοιπόν, περίμενα το απόγευμα της σημερινής μέρας, για να δω το ‘‘σχολιάκι’’ μου δημοσιευμένο.

Κατά πώς φαίνεται, θα περιμένω πολύ ακόμα. Και δεν είναι επειδή ο εθελοντής διαχειριστής υπηρεσίας έκανε κοπάνα: υπάρχει δημοσιευμένο (τουλάχιστον) ένα άρθρο με σημερινή ημερομηνία.

Ομολογώ, η (δυσάρεστη) έκπληξή μου είναι πολύ μεγάλη. Το κείμενό μας ήταν καθ’ όλα ευπρεπές και politically correct, σύμφωνα με τις απαιτήσεις ακόμα και των πιο συντηρικούρων αριστερών, και εξέπεμπε μία ολοφάνερα θετική διάθεση για τον Αλαβάνο από τη μεριά μας. Επιπλέον, όπως ήδη είπα, η απορία μας ήταν απολύτως εύλογη –την έχει συμμεριστεί εξ άλλου ήδη ένας σοβαρός αναγνώστης μας και σχολιαστής. Και, για να τα λέμε όλα, έχω και τη φρικτή υποψία πως το ερώτημα που θέσαμε στον Αλέκο Αλαβάνο δεν αποτελεί και καμιά απόδειξη σοφίας για την οποία δικαιούμαστε να κοκορευόμαστε. Νομίζω πως και παιδιά τού Λυκείου Γυμνασίου να διάβαζαν τη συγκεκριμένη συνέντευξή του, θα τον ρωτούσαν ό,τι τον ρωτήσαμε κι εμείς…

Αυτάαα… ;-) :-)