Ο πίνων (και δεν δίνων) κύριος Αντώνης Νταβανέλος

Θέλουμε οι αμαρτωλοί (με την πολιτική έννοια) να αγιάσουμε και δεν μας αφήνουν! Ο λόγος για κάποια από τα στελέχη τής Αριστεράς που δραστηριοποιούνται μέσα από τις γραμμές τής ΛΑΕ και τα οποία, με αφορμή την εμπλοκή τού ΝΑΤΟ στην επιχείρηση ανάσχεσης των προσφυγικών ροών έχουν ανοίξει το στόμα τους κουτάκι και λένε, λένε, λένε, και τι δεν λένε! Η πλάκα είναι ότι όλα όσα λένε τα έχουμε ξανακούσει άπειρες φορές από τότε που μπερδευτήκαμε «με τα κοινά τής Αριστεράς» και δεν είναι παρά «διακηρύξεις αρχών», ανασυρμένες για πολλοστή φορά από το φάκελο με τα pending, «γενικές αλήθειες», παντελώς ανίκανες να βοηθήσουν στα ειδικά τής υπαρκτής πραγματικότητας και λόγια, λόγια, λόγια που υπακούουν μεν στην προσταγή τού ποιητή –«σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις»–, αλλά, δεν κλείνουν καμία από τις τρύπες μας, δεδομένου ότι αναφέρονται σε δέοντα που είναι μακριά από τα αναγκαία. Ένα καλό παράδειγμα αυτής τής ιστορίας είναι το χθεσινό άρθρο τού Βασίλη Πριμικήρη (μέλος τού Πολιτικού Συμβουλίου τής ΛΑΕ, παρακαλώ –όι όι μάνα μου) που το είδα πριν από λίγο και είδα αστράκια πράσινα, κόκκινα και κίτρινα σαν τη Βουγιουκλάκη –link στο τέλος, να προλάβετε τουλάχιστον να μας διαβάσετε, πριν αρχίσετε να βλέπετε κι εσείς πολύχρωμα αστεράκια. Όλα αυτά όμως δεν είναι παρά το ορντέβρ. Το κύριο μενού για σήμερα είναι η περίπτωση του Αντώνη Νταβανέλου.

Όπως όλοι οι καλοί «αριστεροί διεθνιστές» (κι όχι τα «αριστερά εθνίκια» σαν και του λόγου μας), ο Αντώνης Νταβανέλος δεν μπορούσε να λείψει από αυτή τη μάχη, που θα μπορούσαμε να της δώσουμε την κωδική ονομασία «Βυθίσατε το ΝΑΤΟ – Καλοδεχτείτε τους πρόσφυγες», άσχετα αν, όπως συμβαίνει με τα αυγά, ούτε αυτά είναι δυνατόν να υλοποιηθούν με «αέριες εκτονώσεις». Έτσι, στρώθηκε στο γράψιμο, για να προλάβει το χθεσινό διαδικτυακό φύλλο τού RProject (link και του δικού του άρθρου επίσης στο τέλος). Κατ’ αρχήν, ουδεμία έκπληξη. Το κείμενό του ήταν η γνωστή κασέτα Νο 227 που παίζουν οι «αριστεροί διεθνιστές» όταν ο λόγος έρχεται στους πρόσφυγες ή/και μετανάστες. Μία δεύτερη ανάγνωση όμως αποκάλυπτε το εξής εκπληκτικό σημείο τού άρθρου του (ο υπερτονισμός με bold γράμματα δικός μας):

Η Τουρκία «φιλοξενεί» 2 έως 3 εκατομμύρια πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία αλλά και την υπόλοιπη ρημαγμένη Ανατολή. Πρόκειται για κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα, […]

Όπα! Τι μας λέει εδώ ο σύντροφος; Ή, μάλλον, τι παραδέχεται; Παραδέχεται ότι τα «2 έως 3 εκατομμύρια πρόσφυγες» συνιστούν «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα»! Έλα Κάρολε και Βλαδίμηρε (και Λέοντα, και Λέοντα, εντάξει σύντροφε!) και όλοι οι αγίοι! Είναι δυνατόν, αριστερός άνθρωπος –τι αριστερός; τροτσκιστής διεθνιστής!–, και να μιλάει όπως η Χρυσή Αυγή, η Μαρίν Λεπέν (και εμείς, οι «αριστεροί λεπενιστές», σύντροφε· για να μην πεις ότι πουλάμε μούφες πως τα λέμε όλα!); Κατανοεί ο Αντώνης Νταβανέλος τι έγραψε η πένα του; Και δεν είναι μόνο αυτά που έγραψε! Είναι και η ουρά τους. Την οποία, πριν προλάβει να σας την παρουσιάσει κανένας Χρυσαυγίτης, σπεύδουμε να σας την αποκαλύψουμε εμείς:

Πιάνω και κάνω κάποιους υπολογισμούς. Και λέω: 78.741.053 άτομα είναι ο πληθυσμός τής Τουρκίας, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία. Πόσο επί τοις εκατό μας κάνουν «2 με 3 εκατομμύρια»; Μας κάνουν 2,54 με 3,81%. Παίρνω τώρα αυτά τα ποσοστά και τα ‘‘φοράω’’ στον πληθυσμό τής Ελλάδας για να δω ποιος αριθμός προσφύγων συνιστά «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα» για την Ελλάδα, κατ’ αναλογία τής Τουρκίας. Λοιπόν, αφού ο πληθυσμός τής Ελλάδας, πάλι σύμφωνα με τα ίδια πρόσφατα στοιχεία, είναι 10.846.979 άτομα (μέσα και οι μετανάστες που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας), τότε ο αριθμός προσφύγων που θα συνιστούσε «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα» για την Ελλάδα», σύμφωνα με τα όσα βγάζει το κομπιουτεράκι μου, είναι 275.513 με 413.270 άτομα. Και τότε, θυμάμαι ότι, με βάση στοιχεία τής ΕΛΑΣ που δόθηκαν στη δημοσιότητα το Δεκέμβριο του 2015 και αφορούσαν στις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα μόνο για το έτος 2015, μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου είχαν μπει στην Ελλάδα 836.627 άνθρωποι, εκ των οποίων ένα ποσοστό περίπου 40% δεν είναι πρόσφυγες αλλά μετανάστες. Συμπέρασμα: ακόμα κι αν δεν έχουμε ξεπεράσει τον αριθμό που συνιστά «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα», είναι πασιφανές ότι τον προσεγγίζουμε με ταχύτατους ρυθμούς που αφήνουν, αν αφήνουν, περιθώριο λίγων εβδομάδων. Κι αυτό, με την προϋπόθεση ότι όλοι οι πρόσφυγες πιστοποιήθηκαν ως τέτοιοι και έφυγαν από την Ελλάδα για άλλες χώρες τής Ευρώπης.

Τι κάνουμε τώρα; Εμείς είπαμε τι σκεπτόμαστε εδώ –όχι απερίσκεπτα: προσθέσαμε και κάποιους αστερίσκους. Ο Αντώνης Νταβανέλος, που μάλιστα είναι εκείνος ο οποίος (ορθώς) επισήμανε το «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα», τι προτείνει; Τίποτε δεν προτείνει! Απλώς, μεθυσμένος από το «αθάνατο [κόκκινο] κρασί τού ’17» (ή και του 1879, χρονιά γέννησης του Τρότσκι), συνθηματολογεί: «Έξω το ΝΑΤΟ – Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες»! Έχουμε ένα παλιό μαγνητόφωνο στο σπίτι που κάνει την ίδια δουλειά!

***

Με αυτά τα μυαλά, σύντροφοι της ΛΑΕ, που κι εμάς γι’ αυτήν πονάει το δοντάκι μας, μ’ αυτά τα μυαλά φιλοδοξούμε να συσπειρώσουμε γύρω μας την κρίσιμη μάζα που προϋποθέτει η ανατροπή τού καθεστώτος εξαθλίωσης και υποτέλειας (ταξικής και εθνικής); Έτσι θα κατακτήσουμε την πολιτική ηγεμονία τής υποτελούς τάξης και των στρωμάτων που αντικειμενικά έχουν όλα τα ‘‘προσόντα’’ να συμπορευτούν μαζί της και μαζί μας; Ούτε γι’ αστείο μην το ισχυριστείτε! Γιατί, πριν καν το πείτε, σαν να μας φαίνεται ότι ήδη ακούμε τον Τσίπρα να γελάει τρανταχτά, και πιο πίσω τον Μητσοτάκη να σκάει ένα πιο συγκρατημένο γελάκι, κι ακόμα πιο στο βάθος τους νεοναζί (που δεν θα έχουν πάντα ως ηγέτη τον ‘‘βολικό’’ για μας Μιχαλολιάκο) να τρίζουν τα δόντια τους. Και δεν μας αρέσει καθόλου!

Το ευχέλαιο του Βασίλη Πριμικήρη

Η ομολογία (χωρίς καν ένα χαστουκάκι!) του Αντώνη Νταβανέλου