Τελικά, τι το θέλουμε το ΝΑΤΟ, τα κανόνια και τους Κρουζ;;;

 

«Και μας ήρθαν τα μαντάτα, μαχαιριές πανάθεμά τα!» (λαϊκή έκφραση που λέγεται στις περιπτώσεις δυσάρεστων εξελίξεων)

 

Στις αρχές τής προηγούμενης εβδομάδας, «καλωσορίσαμε το ΝΑΤΟ». Δανείζομαι τη φράση που έβαλα εντός εισαγωγικών από τον τίτλο άρθρου τής Ιωάννας Γαϊτάνη, στελέχους τής ΔΕΑ και πρώην βουλεύτριας τού ΣΥΡΙΖΑ. Προβοκάτσια (με την καλή έννοια) αυτό το δάνειο; Ούτε λόγος! Ψοφάω να προκαλώ τo μεταναστευτιστικό λόγο (δεξιό κι αριστερό), όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Οι παλιοί επισκέπτες αυτού τού ιστολογίου το ξέρουν πια πολύ καλά.

Όμως, δεν είναι μόνο προβοκάτσια. Από μία άποψη, η Ιωάννα Γαϊτάνη, που δεν το έγραψε βέβαια για μας, για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ προοριζόντουσαν τα βέλη της, έχει δίκιο: όντως καλωσορίσαμε το ΝΑΤΟ. Όχι, φυσικά, επειδή ξαφνικά γίναμε «φίλοι τής Βορειοατλαντικής Συμμαχίας». Αλλά επειδή, όπως ακριβώς ο σύντροφος Αντώνης Νταβανέλος –και σύντροφος της Ιωάννας Γαϊτάνη στη ΔΕΑ–, έτσι κι εμείς είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ένα ποσοστό προσφύγων και μεταναστών μεταξύ 2,54 και 3,81%  σε έναν καθορισμένο με γεωγραφικά όρια εθνικο-κοινωνικό σχηματισμό αποτελεί «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα». Και επειδή, αν δεν έχουμε πιάσει ήδη αυτό το ποσοστό με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οικονομικούς πρόσφυγες που έχουν μείνει στην Ελλάδα από όσους έφτασαν εδώ via Τουρκίας και Αιγαίου από τις αρχές τού 2015, με το ρυθμό που εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια όπου να ’ναι θα το φτάσουμε, και επειδή οι χώρες τής ΕΕ ουδεμία προθυμία δείχνουν να μοιραστούν αυτό το «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα» αναλογικά με τον πληθυσμό τους, αν και σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι ένοχες της δημιουργίας του, και επειδή, φυσικά, οι γείτονές μας Τούρκοι μάς δουλεύουν ψιλό γαζί παίζοντας τα παιχνίδια τους, κρίναμε ότι η ανάσχεση μιας προσφυγικής πλημμυρίδας, που δεν μπορεί να αντέξει η Ελλάδα –ιδίως η Ελλάδα τής εξαθλιωτικής κρίσης–, έστω και μέσω της επαναπροώθησης των προσφύγων στα τουρκικά παράλια από τα πλοία τού ΝΑΤΟ ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή –και για τους πρόσφυγες– κάτω από τις δεδομένες συνθήκες και μέχρι νεοτέρας. Από την άλλη, επειδή δεν είμαστε και τόσο αφελείς, εκφράζαμε τις ανησυχίες μας για το κόστος ενός τέτοιου free lunch, μια και η ελάφρυνση της Ελλάδας από το υπέρογκο προσφυγικό βάρος θα γινόταν εις χρέωσιν της Τουρκίας τού Ερντογάν.

Φευ! Οι μέρες που πέρασαν από τότε έδειξαν ότι τελικά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς καθόλου έτσι. Πιο συγκεκριμένα, τούτη τη στιγμή, είναι λίαν αμφίβολο αν υπάρχει αυτό το free lunch στο τραπέζι –ή και αν θα υπάρξει καν! Διότι, είτε επειδή το δικό μας Υπουργείο Άμυνας μας παραμύθιαζε εξ αρχής, είτε επειδή οι Τούρκοι «τα γύρισαν» και πήραν πίσω τις υπογραφές τους, οι επαναπροωθήσεις τών πλοιαρίων και των φουσκωτών με τους δυστυχισμένους –που δεν έγιναν από μόνοι τους τέτοιοι, αλλά με το χεράκι τής ‘‘πολιτισμένης’’ Δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Ιεράς Συμμαχίας που τώρα κοιτάει πέρα να δει αν βρέχει–, οι επαναπροωθήσεις λοιπόν, η μόνη τακτική δηλαδή που θα ανέκοπτε δραστικά το προσφυγικό κύμα, θα περιορίζονται μόνο στις περιπτώσεις ναυαγών οι οποίοι θα διασώζονται από τα νατοϊκά πλοία. Το κύριο έργο τής δύναμης του ΝΑΤΟ που θα αρχίσει να αναπτύσσεται από αύριο θα είναι η …επιτήρηση των περασμάτων τού Αιγαίου και η …ενημέρωση της τουρκικής και ελληνικής ακτοφυλακής καθώς και της (ποσοτικά ανεπαρκούς) FRONTEX. Λες και οι εξ ανατολών γείτονες δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα μέχρι τώρα με τη φύλαξη των ακτών τους, επειδή, τάχα, δεν έχουν δικά τους ραντάρ και μέσα επιτήρησης και περίμεναν τα νατοϊκά ‘‘σαΐνια’’ να τους δώσουν τα φώτα τους!

Μακάρι οι μέρες που έρχονται να μας διαψεύσουν, αλλά πολύ φοβόμαστε ότι οι εισροές τών προσφύγων και των δύο κατηγοριών ελάχιστα θα ανακοπούν. Και με τα σύνορα σχεδόν κλειστά και πολύ πιθανόν εντελώς τελείως κλειστά από τις 8 Μαρτίου, όχι μόνο θα έχουμε να διαχειριστούμε ένα «κολοσσιαίο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα» (© Αντώνης Νταβανέλος), αλλά θα φορέσουμε και δίχως κέρδος κέρατα. Όπου, βέβαια, τα κέρατα δεν είναι μόνο το αυξημένο traffic στο Αιγαίο και τα απόβλητα των νατοϊκών πλοίων, αλλά οι αυξημένοι κίνδυνοι από τη μετατροπή του σε «σιδερένια θάλασσα»…

Αν συνυπολογίσουμε και «τα δικά μας» με τους Τούρκους, και το μπέρδεμα με τις «γκρίζες ζώνες» και όλα τα σχετικά, μπλέξαμε άσχημα! Και χειρότερα!