Συχνά, όπως συμβαίνει και με άλλες επιβλαβείς επιδράσεις, ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς τον αριστερισμό αποτελεσματικά είναι να παραχωρεί το βήμα σε εκπροσώπους του για να εκτεθούν. Elementary, our dear comrades!

Η αριστερή πολιτική θέση και ταυτότητα του παρόντος ιστολογίου –αλλά και ο ρόλος του– έχουν αμφισβητηθεί, από τη στιγμή τής ύπαρξής του μέχρι σήμερα, σε τρεις περιπτώσεις (περιορίζομαι μόνο στις σοβαρές: αυτές που είχαν διάρκεια, αυτές στις οποίες προηγήθηκε της αμφισβήτησης διαδικτυακή διαλογική σχέση με τους αμφισβητίες και αυτές που μου έπρηξαν το συκώτι).

Στην πρώτη περίπτωση είχαμε να κάνουμε με κάποιον (οιονεί) αριστερό τής πολυπληθούς τάσης ΑΣA (Ακραία Συγχυτική Αριστερά –© Left G700) ο οποίος μάς κατήγγειλε κάποια στιγμή ως …Μανιαδάκια!  Δεν χρειάζονται να σας πω πολλά για δαύτον. Αρκεί να σας πληροφορήσω ότι στο περσινό δημοψήφισμα διέκοψε την ενασχόλησή του με (γενικά και πολιτικά) ψυχαναλυτικά  ζητήματα και την ερωτική κυρίως ποίηση, θέματα με τα οποία ασχολείται τα τελευταία δύο-τρία χρόνια στο blog του, για να δηλώσει μέσω αναδημοσίευσης σχετικού άρθρου την υποστήριξή του στο «ΝΑΙ». Κοντολογίς, μιλάμε δηλαδή για έναν από τους «μένουμε Ευρώπη για να μην  έρθουν οι μπολσεβίκοι και μας γυρίσουν στο ρούβλι στη δραχμή».

Η δεύτερη περίπτωση, στην οποία κατηγορηθήκαμε ανοιχτά ως φασίστες, δεν πιάνεται. Εννοώ ότι δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως κατηγορηθήκαμε ειδικά εμείς ως φασίστες. Ο συγκεκριμένος κατήγορος εγκαλεί συλλήβδην όλο το φάσμα τής υπαρκτής πολιτικής Αριστεράς ως φασιστικό.

Ερχόμαστε στην τρίτη περίπτωση που είναι και το θέμα αυτής τής ανάρτησης.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποιον αναγνώστη και σχολιαστή που σουλατσάρει στο τσαρδί μας επί τρία περίπου χρόνια. Αρχικά μάς αγάπησε, μετά από λίγο ξενέρωσε, για να καταλήξει μετά από άλλο λίγο να αμφιβάλει για το αν είμαστε από την εδώ μεριά, την αριστερή, ή την …απέναντι! Επιπλέον, αποδείχθηκε ένα στραβόξυλο ολκής, κακόπιστος μέχρι αηδίας και στρεψόδικος τόσο που να κόβεις φλέβες. Πάνω απ’ όλα, όμως, ήταν ένας καραμπινάτος αριστεριστής. Ερχόντουσαν στιγμές που έλεγες: «Δεν μπορεί! Γι’ αυτόν έγραψε ο Λένιν τον αριστερισμό! Τόσο μπροστά έβλεπε ο μεγάλος!»

Να μην τα πολυλογώ, οι σχέσεις μας πέρασαν από 40 κύματα. Του έδειξα την έξοδο από εδώ δύο (τουλάχιστον) φορές, επανερχόταν μετά από κάποιο διάστημα, έλεγα ότι είχε βάλει μυαλό, έβγαινα λάθος, και πάλι από την αρχή. Στην τελευταία πλαγιομετωπική που είχαμε, δήλωσε  παραίτηση, αποχώρηση δηλαδή από το blog, καλώντας και όσους σχολιάζουν εδώ να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Του δήλωσα κι εγώ ότι η παραίτησή του έγινε αποδεκτή και έβαλα το φάκελό του στο αρχείο οριστικά.

Τώρα, όπως θα δείτε, επανήλθε. Δεν του διέγραψα το σχόλιο διότι θεώρησα πως είναι ένα σχόλιο-θησαυρός, για τον πόλεμο εναντίον τού αριστερισμού. Το έγραψε όταν διάβασε τις πρόσφατες αναρτήσεις μας σχετικά με την προσφυγική κρίση (μία, δύο, τρεις, τέσσερις) και, προφανώς, του γύρισαν τα μάτια ανάποδα όπως συνέβη με αυτό το κοριτσάκι. Είναι το εξής:

κάποιος σύντροφος είπε...

Μου αρέσει που συνεχίζετε και μιλάτε με έναν "αριστερό" που συμφώνησε με την νατοποίηση του Αιγαίου, και που λέει ανερυθρίαστα πως θέλει το ΝΑΤΟ να γίνει κυματοθραύστης για τους μετανάστες και πρόσφυγες, για τα μωρά παιδιά που πάνε από την Αθήνα στην Μακεδονία με τα πόδια, και την ίδια ώρα να καταργήσει κάθε κυριαρχικό δικαίωμα στο Αιγαίο, να είναι σε επίκαιρη θέση για την επέμβαση του σε κάθε απόπειρα απελευθέρωσης του λαού από τα ευρωατλαντικά νεοφιλελευθερα δεσμά και να είναι σε επίκαιρες θέσεις εναντίον της Ρωσίας, εναντίον δηλ του πόλου του ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που τα συμφέροντα και η παρέμβαση του τείνουν στην σταθεροποίηση της διεθνούς κατάστασης και με αυτή την έννοια είναι σαφώς σύμμαχος για μια χώρα σαν την Ελλάδα που πρέπει να επιχειρήσει να αποδεσμευτεί από τα δεσμά της.

ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΤΕ [σ.σ.: Τοπική Επιτροπή] ΤΗΣ ΛΑΕ, ΠΕΤΑΧΤΕ ΤΟΝ ΕΞΩ

"κάποιος σύντροφος"

Τι έχουμε εδώ; Έχουμε όλη τη στερεοτυπική, δογματική, κοντόφθαλμη και γενικά νεκρωμένη σκέψη τού αριστερισμού! Plus άφθονη διαστρεβλωτική κακοπιστία. Ένας εκρηκτικός συνδυασμός δηλαδή συστατικών που επιτρέπουν στο σύντροφο να με τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί και να με μαγειρέψει στο φούρνο με κρεμμυδάκια. Έτσι νομίζει!

Όπως όλοι οι αριστεριστές, από καταβολής τού νεότερου εργατικού και αριστερού κινήματος, είναι πασιφανές ότι ο φίλος μας αγνοεί την έννοια του συμβιβασμού. Κι όταν τη σκέφτεται, τη σκέφτεται ως προδοσία. Έτσι, λοιπόν:

«Προδοσία», η «νατοποίηση του Αιγαίου». Εντάξει, η απόδειξη της «προδοσίας» είναι ότι «συμφωνώ» με αυτήν (φαντάζομαι τι θα είχε σούρει στον Βλαδίμηρο για το Μπρεστ-Λιτόφσκ, αν ζούσε εκείνα τα χρόνια, και ανατριχιάζω). Ποιος όμως θα πει στο σύντροφο ότι  όλη η Μεσόγειος είναι νατοϊκή λίμνη, με βάση τις υπάρχουσες βάσεις τού ΝΑΤΟ;

«Προδοσία» το να θεωρεί κάποιος αυτό που ο κόσμος το έχει τούμπανο κι ο «διεθνιστής» μας κρυφό καμάρι, δηλαδή ότι η Ελλάδα δεν μπορεί λύσει μόνη της το τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα και, επομένως, μέχρι να βρεθεί λύση ανάλογη με το μέγεθος της κρίσης, το κύμα τών προσφύγων πρέπει να ανακοπεί.

«Προδοσία» να θεωρεί ότι η επαναπροώθηση στα τουρκικά παράλια, ακόμα κι αν υλοποιείται με νατοϊκά μέσα, είναι προτιμότερη από το πνίξιμο στο Αιγαίο.

Και, βέβαια, «προδοσία» είναι να «θέλει» την εμπλοκή τού ΝΑΤΟ εις βάρος κάθε «[εθνικού] κυριαρχικού δικαιώματος στο Αιγαίο». Τι κι αν εκφράστηκε εδώ η ανησυχία μας για τα «κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο»; Τι κι αν δείξαμε εδώ ότι δεν είμαστε ανόητοι να δεχόμαστε το συμβιβασμό όταν δεν προκύπτει όφελος; Αυτά είναι ‘‘λεπτομέρειες’’ για τον αριστεριστή φίλο μας.

Όταν δεν είναι στάχτη στα μάτια για να κρυφτεί η «προδοσία» –ή το «πρακτοριλίκι»…