Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Ο Πάνος Λάμπρου μάς λέει ότι «η Πρωτοβουλία Μελών 53+ θα συνεχίσει να μιλά και να πράττει». Πιάστε τ’ αρχίδια σας!*




* Η παραίνεση ισχύει και για όσες από τις αναγνώστριες του ιστολογίου είναι γυναίκες μ’ αρχίδια. Έχουν δηλαδή την ίδια παλικαριά και παρρησία με αυτήν που κατά (βιολογικό) τεκμήριο χαρακτηρίζει τους άνδρες. Την ίδια; Όχι! Μάλλον μεγαλύτερη, αν λογαριάσουμε ότι για πολλούς άνδρες το θάρρος τους (όταν υπάρχει) πηγάζει κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, ακριβώς από το βιολογικό χαρακτηριστικό τους που τους ξεχωρίζει από τις γυναίκες, από το γεγονός δηλαδή ότι γεννήθηκαν με πουλάκι!


Άνευ ετέρων σχολίων αναδημοσιεύουμε από το commonality.gr (που αναδημοσιεύει από την εφημερίδα τής Εποχής για την ...κομμουνιστική ανανέωση και το ...σοσιαλισμό!).

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

του Πάνου Λάμπρου, μέλους τής Πολιτικής Γραμματείας τού ΣΥΡΙΖΑ

Δεν ξέρω αν έχουν ειπωθεί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τόσα πολλά για μια εσωκομματική τάση, όπως για την Πρωτοβουλία Μελών 53+ του ΣΥΡΙΖΑ. Τα περισσότερα, βέβαια, προέρχονται από τα δεξιά, που ξεψαχνίζουν οτιδήποτε κινείται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι «53+», έγιναν πρώτο θέμα σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων, ακόμα και πρώτη ή δεύτερη είδηση σε κανάλια της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ιδού ορισμένοι χαρακτηριστικοί τίτλοι: «Επιστρέφουν οι 53», «Τραβούν το αριστερό αυτί του Τσίπρα», «Οι 53 σφυροκοπούν», «Οι 53 εσωκομματική πληγή», «Κατά της συμφωνίας για το προσφυγικό οι 53», «Καταψήφισαν οι 53 στην Πολιτική Γραμματεία», «Μήνυμα σε Τσίπρα από τους 53»… και άλλα πολλά, που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή, μέλη των 53+ μπαίνουν βάναυσα στο στόχαστρο των συστημικών ΜΜΕ, ο Κ. Μητσοτάκης κάνει ειδικές αναφορές, ξένα, κυρίως γερμανικά, περιοδικά και εφημερίδες θέτουν ανοιχτά ερωτήματα για την τάση, στελέχη του ΠΑΣΟΚ σχολιάζουν επικριτικά, ενώ το κείμενο των έντεκα σημείων της τάσης προκάλεσε ποικίλα σχόλια από αρθρογράφους, που επιτίθενται με σφοδρότητα στους 53+.
Το σχέδιο του αντιπάλου
Ποιος είναι άραγε ο στόχος τους; Θέλουν απλώς να δείξουν ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει εσωκομματικό πρόβλημα; Ή μήπως κάτι περισσότερο; Αν είναι μόνο αυτό, δεν χρειάζεται ούτε καν μια αράδα σχολιασμού από την πλευρά μας. Τη δουλειά τους κάνουν, άλλωστε. Ωστόσο, η εμμονή τους, οι αναφορές σε συγκεκριμένα ζητήματα, η στοχοποίηση προσώπων, δείχνουν ότι μια τέτοια προσέγγιση, μάλλον είναι λάθος.
Το σχέδιό τους το είχαν δείξει εξαρχής. Έπρεπε να κατασκευάσουν το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, αυτού του άγνωστου για πολλούς, έτσι ώστε να ανακατεύει τα πάντα. Και προσαρμογή και ανυπακοή. Και συνταγματικό τόξο και ολίγον τρομοκρατία. Και μετριοπαθής δύναμη και άκρα αριστερά. Την ίδια ώρα, λοιπόν, που τον εγκαλούν για τα μέτρα (που αυτοί δεν θα ψηφίσουν, ως αντιλαϊκά), οι κατηγορίες για λαϊκισμό πέφτουν βροχή. Την ίδια ώρα που κατηγορούν την κυβέρνηση για… δεξιά πολιτική, καταγγέλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως άκρα αριστερά.  Απευθύνονται στο συντηρητικό κοινό τους, αλλά και σε «μεσαία» κοινωνικά στρώματα, έτσι ώστε να αποδομήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ απ’ όλες τις πλευρές.
Όμως, η εμμονή του αντιπάλου δεν μπορεί να εξηγηθεί αποκλειστικά από τις επικοινωνιακές ανάγκες. Μην ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία και οι συνοδοιπόροι της αντιμετωπίζουν τα ζητήματα από ταξική και ιδεολογική σκοπιά και ομολογούμε ότι το κάνουν με συνέπεια. Η πρώτη ομιλία του Κ. Μητσοτάκη ως αρχηγού του κόμματός του στη Βουλή ήταν χαρακτηριστική για τη νεοφιλελεύθερη οπτική, αλλά και για τον βαθύ συντηρητισμό του. Στην πρόσφατη ομιλία του, επίσης στη Βουλή, με αφορμή την προ ημερήσιας συζήτηση για την ασφάλεια, που προκάλεσε ο ίδιος, ήταν αποκαλυπτικός ως προς το ιδεολογικό του στίγμα. Η… ασφάλεια πάνω απ’ όλα, πάνω από δικαιώματα, πάνω από ελευθερίες. Και για να είναι απολύτως σαφής, καυτηρίασε την ανακοίνωση του τμήματος Δικαιωμάτων, που ζητούσε τον εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας, αναφέρθηκε στους 53+ για το προσφυγικό, ενώ αναρωτήθηκε (;) αν ο Αλέξης Τσίπρας με έχει διώξει από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε ο ίδιος με τους νεολαίους του, που τους διέγραψε εν μία νυκτί και χωρίς φυσικά να ρωτήσει κανέναν!
Μάχη για την ιδεολογική ηγεμονία
Στην προκειμένη, δεν είναι αμελητέο ή ελάσσονος σημασίας να υπάρχουν σε ένα κόμμα, που είναι στην κυβέρνηση, άνθρωποι, απόψεις και πρακτικές που έρχονται σε ανοιχτή σύγκρουση με τον ιδεολογικό πυρήνα του συστήματός τους. Αυτό δεν γίνεται εύκολα και ανώδυνα ανεκτό. Μπορεί όσο ήμασταν στην αντιπολίτευση να μας πέρναγαν στα… ψιλά, αλλά τώρα, που η αριστερά είναι στην κυβέρνηση, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, συνθήκες επιτροπείας, θεωρείται πρόκληση στα ιερά και τα όσια του κοινωνικού συντηρητισμού.
Δεν στέλνουν απλώς μήνυμα «τελειώστε με τα βαρίδια», που το κάνουν, επιδιώκουν στην ουσία να τελειώνουν με την αριστερά. Όπως το λένε οι ίδιοι, με την αριστερή ηγεμονία που οικοδομήθηκε τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Και αυτό δεν γίνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στα μνημόνια ως αντίπαλο πολιτικό σχέδιο, ως επιβολή και πραξικόπημα. Αυτό δεν γίνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει ανακοινώσεις που καλούν τους εργαζόμενους και τους άνεργους να συμμετάσχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Αυτό δεν γίνεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τους φτωχούς, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όσο δίνουμε τη μάχη της αλληλεγγύης, όσο επιχειρούμε να εφαρμόσουμε ένα παράλληλο πρόγραμμα, όσο πολλοί και πολλές από μας εκδηλώνουμε την κατηγορηματική αντίθεσή μας στη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία. Αυτό δεν γίνεται όσο μιλάμε για τα εργασιακά, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, τις ελευθερίες, όσο δεν συμβιβαζόμαστε με την ιδέα μιας Ευρώπης φρούριο, όσο υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χώρο και τον δημόσιο πλούτο. Όσο θίγουμε έτσι το αντιλαμβάνονται τη ρήση «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», όσο μιλάμε για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τα δικαιώματα των φυλακισμένων, για την αντιαπαγορευτική πολιτική και τις εξαρτήσεις. Όσο πολεμάμε το ρατσισμό, τον εθνικισμό και το φασισμό, όσο δεν ξεχνάμε τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, όσο ο μαρξισμός είναι μπροστά μας, όσο εμείς οι ίδιοι, όταν χρειάζεται, ερχόμαστε σε αντίθεση με την κυβέρνησή μας. Αυτό τους ενοχλεί και λένε «ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ»… Τους ενοχλούν όλα αυτά γιατί αντιλαμβάνονται ότι δεν τελείωσαν με την αριστερά…
Να μιλήσουμε για μας
Όλο αυτό το διάστημα έχουν δει το φως της δημοσιότητας εκατοντάδες άρθρα για την «Πρωτοβουλία Μελών 53+», τα περισσότερα από τα οποία είναι ανάξια οποιουδήποτε σχολιασμού. Εξαρχής, άλλωστε, είχαμε πει ότι το ιδεολογικό μας ρεύμα, η τάση μας, λειτουργεί ανοιχτά. Τα μέλη του κόμματος και της Νεολαίας γνωρίζουν τι λέμε, επιδιώκουμε το διάλογο, την ώσμωση, τις εσωτερικές ανασυνθέσεις. Δεν είμαστε κλειστό κλαμπ. Η πανελλαδική σύσκεψη ήταν ανοιχτή, το κείμενο των έντεκα σημείων αναρτημένο στο σάιτ commonality. Την άποψή μας, που δεν είναι απαραίτητα ενιαία, κάθε φορά, την εκφράζουμε στα όργανα και στις κομματικές συνελεύσεις, αλλά και δημόσια.
Γνωρίζουμε ότι ο ρόλος μας ως τάση σε ένα μαζικό κόμμα που αυτή τη στιγμή είναι στην κυβέρνηση, δεν είναι εύκολος. Δίνουμε μια μάχη μετά από ήττα. Ζούμε με αντιφάσεις και δεν φοβόμαστε να το πούμε. Έχουμε αμφιβολίες, επίσης δεν το κρύβουμε. Παλεύουμε για να νικήσουμε. Διόλου εύκολη υπόθεση. Ο εχθρός είναι πανίσχυρος, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στον κόσμο της αριστεράς. Υπάρχουν σοβαρές καθυστερήσεις, ενοχλητικές, που δημιουργούν ερωτηματικά στον λαϊκό κόσμο, που υποφέρει στην καθημερινότητά του. Αναζητάμε εναλλακτικές, δρόμους απεγκλωβισμού από επιτροπεία και μνημόνια. Ζούμε στην Ευρώπη, αλλά παλεύουμε για μια άλλη Ευρώπη, που θα κινείται σε απόλυτη αντίθεση με το σημερινό έκτρωμα της Ε.Ε.
Διεκδικούμε μια διαφορετική πορεία. Το λέμε. Πιστεύουμε ότι μπορούν να γίνουν βήματα, που θα αλλάξουν το τοπίο και τις συνειδήσεις. Χρειάζονται, όμως, τολμηροί βηματισμοί, ανταγωνιστικό σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος. Η διάκριση αριστεράς-δεξιάς, παραμένει υπαρκτή και αυτή που μπορεί να δώσει απαντήσεις, αρκεί να ξεδιπλωθεί, να γίνει παράδειγμα, εφαρμοσμένη πολιτική εκεί που στις σημερινές συνθήκες μπορεί.
Η «Πρωτοβουλία Μελών 53+» θα συνεχίσει να μιλά και να πράττει.

7 σχόλια:

Eriugena είπε...

Να κάνουμε και λίγη πλάκα;
όχι, δεν είναι για πλάκα..
Οι άνθρωποι αυτοί είναι αθάνατοι, δεν παίζονται ως προς την ικανότητά τους να επιβιώνουν μέσα σε όλους τους χώρους της κυρίαρχης "αριστεράς" και ¨"άκρας αριστεράς", αλλά γιατί άραγε;
μα γιατί ξέρουν πολύ καλά πως εκφράζουν και εκφράζουν την εσωτερικότερη ιδεολογική της δικτύωση, πέραν των πολιτικών μηχανοραφιών κ.λπ.
Είτε το θέτε είτε όχι, αυτή η δικτυωσούλα συνοψίζει τον κοινό τόπο ενός χώρου που εκτείνεται από τα πανεπιζήμια, τις "κινήσεις" για τα δικαιώματα, τα εξάρχεια, τις δημοσιογραφικές ποντικομαμμές της εφ.τ.συντακτών, και έναν ευρύ χώρο της νεολαίας, κυρίως των μητροπολιτικών κέντρων της χώρας. Κάπου εκεί δίπλα είναι και οι "μαλωμένοι" της "ζωής μετά", οι αντικαπιταλιστές "μη γίνουμε όμως και τρίτος κόσμος", οι υστερικοί αντιφα, οι μετα-μετα-μεταφεμινιστές, και γενικά το λουρί της μάνας.
Η λαε θα στριμωχθεί πολύ άσχημα όχι μόνον γιατί έχει στα σπλάχνα της συμπαθούντες αυτή την κατάσταση, αλλά γιατί δεν έχει καμμία σοβαρή σχέση με κάτι στην "βάση" της κοινωνίας που να είναι ας πούμε αριστερό αλλά δεν έχει την συγκεκριμένη ίωση (γρίπη κανονική). Και μάλιστα η επαφή της με το φοιτηταριάτο καθίσταται προβληματική ακριβώς γιατί από ότι είδα σέρνεται σε σύμπραξη με χώρους που μια χαρά τα βρίσκουν σε θέματα φωτιά, οπότε αντί να είναι ο "θεραπευτής" αυτής της κατάστασης θα είναι ο ασθενής μονίμως στο κρεββάτι του εκάστοτε ιεροεξεταστή της "νέας αριστεράς των δικαιωμάτων".
Η προληπτική υστερία του Μπελαντή ενάντια σε κάθε σταλινισμό, οι αφροί που έβγαλε, είναι ένδειξη μιας τέτοιας ομηρίας της λαε και γενικά μιας τάσης να φανεί η βαθύτερη απόσταση των χώρων αυτών με ό,τι έχει σχέση με το κκε και γενικά την λαϊκή αριστερά, με την έννοια όμως πως αυτοί οι χώροι έχουν σαν σκοπό την "ιδεολογική ηγεμονία" και δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τα πάρουν όλα, εξάλλου έχουν και παγκόσμια αντιπροσώπευση, δεν υπάρχει καμμια "λαϊκή" (ρεφορμιστική) αριστερά να ηγεμονεύει ειδικά εις τις ευρώπες και τις αμερικες, και η χώρα ανήκει σε αυτή την ιδεολογικη σφαίρα, όχι στην ιδεολογική σφαίρα της λατινικης αμερικής.
Οπότε, άλλος ένας λόγος για να στηρίξουμε μερικοί κκε, είναι αν μη τι άλλο ένας ιδανικός τρόπος (συν τοις άλλοις) να θέτουμε πάντα ένα καρφί στα μάτια όλων αυτών,,

πικάπα είπε...

Ωρε Εριουτζένα τα λές πάρα πολύ καλά. Αλήθεια. Αν μπορούσες όως να το κάνεις και υπό μορφή πλάκας, θα ήτανε ακόμη καλύτερα - γιατί η κατάσταση (είναι δε είναι για πλάκα), πάντως είναι της πλάκας. Και έκλεισε και ο πιτσιρίκος.

Σημ1. Δίκιο 100 τα 100 έχεις για το φολσ αλάρμ του Μπελαντή για το σταλινισμό, (έκανε απανωτά μαλφάνκτιον τότε και με άλλα 2-3 άρθρα και φυσικά θα ξανακάνει - όλοι όσοι τολμούν και εκτείθενται κάνουν..). Τουλάχιστο του λόγου μου δεν τάφησα το θέμα να πέσει κάτω χωρίς να το καυτηριάσω - όσο μπορούσα βέβαια ο φουκαράς άσημος και ανώνυμος.

Σημ2. Για το θέμα του ΚΚΕ, έχω τις ενστάσεις μου. Πέρα από το ότι είναι λογικό για τους περισσότερους αριστερούς να το στηρίξουν μπας και γλυτώσουμε για λίγο έστω από αυτές του κόσμου τις βλακείες του "λοιπών". Πέρα από το ότι κι αν δεν υπάρχει και το ΚΚΕ τότε μετά τι; κλπ - επιχειρήματα δηλαδή για να το στηρίξεις, ωστόσο αυτό δεν είναι λύση. Ούτα καν αμυντική λύση, καθώς άμυνα και κατενάτσιο σε τείχη, χωρίς ίχνος δημιουργικότητας, αργά η γρήγορα θα πέσουν. Εκεί που ξανακαταλήγω είναι, όπως είχα ξαναπεί, όσο δεν φαίνεται οτιδήποτε άλλο σοβαρό, τότε δεν είναι σωστό να μην το ψηφίζω τουλάχιστο μια φορά κάθε δεκαετία...Λες να τα συμφωνήσουμε;

πικάπα είπε...

Αν και ειδήσεις σαν την παρακάτω, αρκετές φορές μου θυμίζουν κάτι στο οποίο είχα καταλήξει απο χρόνια: Το ΚΚΕ είναι ένα πράμα άγονο, αντιφατικό και αν το καλοσκεφτείς μυστήριο. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειατα από αυτο να ξεκινήσει καμία αλλαγή.

http://www.pandiera.gr/%CE%BD%CE%B4-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CF%80-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%80/

Eriugena είπε...

Αυτό με τα αντιπροσωπευτικά δσ μου τα έχουν κάνει τσ@@@@κια οι αριστεριστές (όχι εσύ!), μα την αγία θέκλα. Σιγά το θέμα! να μην γίνει αριστερό και καλά προεδρείο και γραμματεία αλλά αντιπροσωπευτικό, γυρνάνε όλα τα τρόλ της ανταρσυα (όχι εσύ!!!) και η παντιέρα, το μεγατρόλ και το έχουν διαδώσει παντού λες και απασχολεί κανέναν (ούτε εμενα με απασχολεί τόσο, για την ακρίβεια γελάω με την αγωνία ναρ να έχει επιτέλους ένα προεδρείο σε εργατικό σωματείο ή σε σωματείο τέλος πάντων)
Πολύ μεγάλο θέμα από το 1981 που θυμάμαι τον πατέρα μου να απορεί γιατί το κκε δεν κάνει "αντιδεξιά" προεδρεία. Το κκε γενικά την σπάει άσχημα σε ότι είναι μεταξύ αυτού και της δεξιάς, θέλει την μονομαχία στο έλ πασο αφού τελειώσει με όλα αυτά τα ενοχλητικά ενδιάμεσα, να είσαι σίγουρος πως τότε θα είναι λίγο δύσκολο να αφήνει καν δεξιούς συνδικαλιστές να έχουν παρουσία σε δσ σωματείου. Δεν έχετε καταλάβει την πολιτική του κκε, είναι απλή. Εδώ δεν άφησε το καραπασοκ με τα πλήθη στα εργοστάσια και τον δημόσιο τομέα το 1981-1985 και θα αφήσει την ανταρσυα να έχει προεδράρες;
χαχαχαχαχα!
μην ασχολείστε με αυτά τα πράγματα φίλοι, όσον αφορά το κκε, το θέμα είναι αλλού, το κκε θέλει το πάνω χέρι και μόνον και αυτό είναι πολύ δημιουργικό όπως και να το δεις, γιατί δεν του κάνουμε το χατήρι; τι θα γίνει δηλαδή; ακόμα και μια εσωτερική αναταραχή στο κκε, ας πούμε δημιουργική, θα ειχε νόημα αν γίνονταν σε κενό χώρο.
Ακούγεται "σουρεαλιστικό", αλλά είναι μια λύση μέχρι τουλάχιστον να εξαφανιστούν οι άλλοι, τόσο με κουράζουν εμενα τουλάχιστον, για να μην πω κάτι άλλο χειρότερο.

Eriugena είπε...

Δεν σου κάνει εντύπωση που αυτές οι ποντικομαμμές της ανταρσυα (τα στελέχια) έχουν οργώσει το νετ με την παντιέρα και το πόσο μη ταξικό είναι το κκε;
καλά το ξέρουμε το κκε, ότι έχει τέτοιες πρακτικές, αν θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά ούτε και γω είμαι απόλυτα σύμφωνος, δεν το κατέχω το θέμα, καταλαβαίνω μόνον το "μακιαβελικό" της υπόθεσης (και ψιλογουστάρω βέβαια), αλλά ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΤΣΟΥΖΕΙ, και αυτό είναι μια μαζική ροή πρωην ναρ ανταρσυα στο κκε..δες μένανε, τι έπαθα, εντάξει πάντα είχα μια αμφίθυμη σχέση αλλά τώρα ΤΑ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΜΕ ΤΟΝ "ΧΩΡΟ", εδώ ακόμα και τον λέφτη φίλοι κατά τά άλλα τον αντιμετώπισαν σαν κάτι περίπου μεταξύ χρυσής αυγής ετροκανονικου εθνικιστή και εθνικοσοσιαλιστή!
ρε δεν πάνε να γαμηθούνε τα καριόλια! (συγγνώμη λέφτη) καλύτερα κκε μπρουτάλ και να μην μας τα ζαλίζουνε τα εξαρχειάκια, να πάνε να βρούνε αλλού..
τόσο απλά, έχουμε βαρεθεί, πάμε στην μαμά μας που δεν είναι και τόσο κακιά, σε σχέση τουλάχιστον με την αααααααλλη αριστερά,

Eriugena είπε...

Θα κάνω και πλάκα όμως πικαπα, το έχω, αρκεί να το επιτρέψει ο λέφτης,,,έχουμε φοβηθεί μηπως και μας κατηγορήσει για ετεροκανονικό! (λές;)
Ένας λόγος που οι εργάτες στις ΗΠΑ ψηφίζουν Ντόναλντ Τράμπ Τρούμπ είναι η επαφή τους με την άλλη κλιντονοφιλελέ αριστερά,..σκεφτείτε απλά, είναι και έτσι,.,
Τι λές λέφτη να το ρίξουμε λίγο στη πλάκα, ή στο τσαρδί μας μόνον;

πικάπα είπε...

Εριουτζένα, είναι πρωτότυπη η ανάλυσή σου, συνδυάζει τη σφαιρικότητα,τη σύνδεση με τις διεθνείς τάσεις, το ρεαλισμό χωρίς τα κλισσέ και τις παρωπίδες της επίσημης "ορθοδοξίας", επιμένοντας όμως να μην τσιμπάει και παραμυθιάζεται από τον ανορθόδοξο μεταμοντερνισμό αλλά και και τον τσιχλοαριστερισμό.
Δύσκολο να το κάνεις όλο αυτο Σύνθεση, Πρόταση, Διέξοδο. Και ο λέφτης έχει προσπαθήσει αρκετά κάπου εκεί, αλλά.
Κάπου εκεί θα βρεθεί νομίζω (κάποτε) η ¨λύση¨, αλλά είναι μια πορεία γεμάτη Φάβες και Λάκους.
Για το θέμα του ΚΚΕ και των λοιπών, προς συντομία, θα πω κατά αναλογία μια φράση που είπε νομίζω ο Άγιος Βλαδίμηρος: "Οι αναρχικοί είναι τα δικά μας λάθη".
Δυστυχώς (ή ευτυχώς κατ άλλους) άλλους Βλαδίμηρους δεν σηκώνει η εποχή, επομένως, λίγη περισσότερη προσπάθεια αλληλοκατανόησης και ανοχής και μαζί αυτογνωσία από όλους, μικρούς και μικρομέγαλους, δεν βλάπτει.