Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Βγάλτε μια κόλλα χαρτί! Πρόχειρο διαγώνισμα στα Ευρωπαϊκά!



Στην Αυγή τής Τρίτης, 13ης Νοεμβρίου, δύο ημέρες μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού 2013 στη Βουλή, δημοσιεύθηκε το παρακάτω άρθρο τού Κώστα Κάρη, άτυπου υπεύθυνου τού άτυπου Γραφείου Τύπου τής ΔΗΜΑΡ (το οποίο, στα πλαίσια τού «σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία»,  λειτουργεί σε καθεστώς πλήρους νομιμότητας στη συγκεκριμένη εφημερίδα):



Η συζήτηση των προηγούμενων ημερών στη Βουλή —εκτός από τις απαράδεκτες και επικίνδυνες ακρότητες— συνόψισε και τα βασικά σχήματα σκέψης και ανάλυσης που επικρατούν στον δημόσιο λόγο. Δεν έχει πολλή αξία να συζητάμε τα συνθήματα, δεν τα πιστεύουν ακόμη κι εκείνοι που τα επαναλαμβάνουν.

Εντός της κρίσης είμαστε, ξαναφούσκωσε η “λατρεία” της δραχμής. Στη αρχή, το 2010, γοήτευε περισσότερο τμήμα των αριστερών πολιτών. Τότε, μέσα στη δημόσια αντιπαράθεση, οι περισσότεροι αριστεροί κατάλαβαν την κρυφή όψη του νομισματικού εθνικισμού: τη μεγάλη υποτίμηση των πραγματικών αμοιβών, πολλαπλάσια των σημερινών περικοπών.

Τώρα, είμαστε σε απειλητική κατάσταση. Την έξοδο από το ευρώ υποστηρίζουν ανοικτά ένα κόμμα της Δεξιάς και οι νεοναζιστές. Τώρα, δεν πρόκειται για ιδεολογική αναζήτηση, χωρίς ιδιοτέλειες. Όσο κι αν φωνάζουν πατριωτικά. Πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι, λόγω της παράτασης της κρίσης, τμήμα των κεφαλαιούχων αναζητά την κερδοφορία στη νομισματική λύση. Έχει ρίζες αυτή η νοοτροπία στις συστηματικές υποτιμήσεις της ελληνικής Ιστορίας. Γι' αυτό και θα επανέρχεται ακριβώς μέσα από αυτούς τους πολιτικούς χώρους, που ούτως ή άλλως εχθρεύονται γενικότερα την κοινή ευρωπαϊκή πορεία.

Αυτό που κρύβουν οι λάτρεις της επιστροφής στη δραχμή είναι το κόστος της εξόδου. Τώρα έχουμε νόμισμα πολυεθνικό. Η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα ούτε προγραμματισμένη μπορεί να είναι —όπως η ένταξη στο ευρώ— ούτε ομαλή, λόγω του κινδύνου φυγής των κεφαλαίων. Και είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει δραματικές απειλές στη ζωή των απλών ανθρώπων και επικράτηση της βίας για άγνωστο χρονικό διάστημα.

Με δύο λόγια, ενώ λανσάρεται ως πατριωτισμός —απάντηση στους εκβιασμούς και τις πιέσεις— η “λατρεία” της δραχμής είναι εργαλείο δραματικής επιδείνωσης των εισοδημάτων και της ασφάλειας των εργαζόμενων και των ανέργων, των γυναικών και των συνταξιούχων.

ЖΟЖΟЖΟЖЖ


ΖΗΤΗΜΑ 1ον: Ποιος άλλος από τους παρακάτω θα μπορούσε να γράψει —με τα δικά του λόγια, αλλά το ίδιο νόημα— το παραπάνω άρθρο; (μέχρι τρεις επιλογές και με καθορισμένη σειρά προτεραιότητας)

● Δούρου Ρένα
● Δραγασάκης Γιάννης
● Μηλιός Γιάννης
● Λάσκος Χρήστος
● Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος Δημοσθένης
● Παπαδημούλης Δημήτρης
● Παππάς Νίκος
● Σταθάκης Γιώργος
● Τσακαλώτος Ευκλείδης
● Τσίπρας Αλέξης
● Κανένας (αν επιλέξετε αυτή την απάντηση, πρέπει να την αιτιολογήσετε για να θεωρηθεί έγκυρη)


ΖΗΤΗΜΑ 2ον: Δεδομένου ότι ο Κώστας Κάρης εντάσσεται στο ρεύμα τού δεξιού ευρωπαϊσμού και οι παραπάνω αναφερθέντες στο αριστερό, απαντήστε στα κάτωθι ερωτήματα:

α) Θα υπήρχαν κατά την άποψή σας κάποιες διαφοροποιήσεις από όποιον ή όποιους επιλέξατε ως δυνητικούς αρθρογράφους τού ίδιου άρθρου;

β) Αν ναι, περιγράψτε τις αναλυτικά και αιτιολογημένα.


ΣΗΜ. Διάρκεια διαγωνίσματος: 24 ώρες


Στη photo, ο γνωστός ‘‘καθηγητής’’ τής διαφήμισης του Πάμε Στοίχημα. Από το peristerinews.gr.

3 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Ζόρια, ε; ;-)

kapetanios είπε...

"..Πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι, λόγω της παράτασης της κρίσης, τμήμα των κεφαλαιούχων αναζητά την κερδοφορία στη νομισματική λύση..."

Μαλακίες(όποιος κι αν το έγραψε ή μπορούσε να το γράψει) , το νομισματικό παίγνιο καλά κρατεί γενικώς. Μου θυμίζει αντίστοιχες παπαρίες για τα 600δις της Ελβετίας που θα «μας» αγόραζαν μπιρπαρα εφόσον υιοθετούσαμε την δραχμή..

LeftG700 είπε...

Captain our Captain (για να ‘‘σκάσει’’ ο Νίκιπλος! ;-) ),


Καλημερίζω και χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ.

Μπερδεύτηκα με το σχόλιό σου. Από την πρώτη σου πρόταση βγάζω το συμπέρασμα ότι στην ουσία λες: Σιγά τα ωά. Η αξιοποίηση των νομισμάτων ήταν πάντα μέρος του παιχνιδιού που λέγεται ανταγωνισμός κεφαλαίων. Στη δεύτερη πρότασή σου όμως σαν να το αποδομείς αυτό, εσύ ο ίδιος. Μου είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση.

Κατά τα άλλα, σύμφωνα με την άποψή μου, αυτό που γράφει ο Κάρης είναι όντως είναι μία παπαριά. Από καταβολής κοινωνιών ένα τμήμα τής οικονομικής δραστηριότητας ήταν προσανατολισμένο στην εσωτερική αγορά και ένα άλλο στην εξωτερική. Δεν ανακάλυψε το εμπόριο ο καπιταλισμός. Στα καθ’ ημάς και στη συγκυρία. Πιστεύω ότι ένα σημαντικό τμήμα τού μικρού κεφαλαίου, στην απελπισία του, σκέφτεται ότι μία επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα το έσωζε. (Κάτι αντίστοιχο δεν παρατηρείται και στους μισθωτούς, συνταξιούχους και ελευθεροεπαγγελματίες που μέχρι το 2010 ή το 2011 είχαν το ευρώ εικόνισμα;) Ωραία. Και τι πολιτικά συμπεράσματα μπορούν να βγουν από εκεί; Το συμπέρασμα που βγάζει ο Κάρης, και το εκφράζει υπαινικτικά, συμπίπτει με τα όσα ισχυρίστηκε η Παπαρήγα στη Βουλή δύο ημέρες πριν γράψει το άρθρο του. Και πάλι ωραία. Αν δεχθούμε ότι το τμήμα τής Αριστεράς που φλερτάρει με την ιδέα τής δραχμής ή δεν την απορρίπτει, σηκώνει τη σημαία τού εσωστρεφούς μικρού ή αδύναμου και καθυστερημένου κεφαλαίου, τότε το τμήμα τής Αριστεράς που δεν θέλει να ακούσει για δραχμή (ή που δεν θέλει να ακούσει για δραχμή πριν επιτευχθεί η λαϊκή εξουσία και οικονομία —λέγε με ΚΚΕ), σηκώνει τη σημαία τού μεγάλου, διεθνοποιημένου και δυναμικού κεφαλαίου που ορκίζεται στο ευρώ. Κι αυτό είναι κάτι που δεν επισημάνθηκε, αν και γράφτηκαν ουκ ολίγα επικριτικά για τα περί «λόμπι τής δραχμής» στην Παπαρήγεια έκδοση.


Τα λέμε