Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!! Αναδημοσιεύουμε, σε πιστή* αντιγραφή, το τελευταίο πόνημα «της εμβληματικής μορφής τής Αριστεράς», για να το απολαύσει το αριστεροφιλελεύθερο και φιλοπρόοδο αναγνωστικό κενό τού ιστολογίου μας μαζί με το σαββατιάτικο πρωινό καφέ του!



*Πλην τής εικόνας

 


Η εμβληματική μορφή της Aριστεράς γράφει στην A.V. για τη λογοκρισία και το κόμμα

 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ
 
 
Δεν ήταν παρόλα που ξέφυγε από το έρκος υφυπουργικών οδόντων η δήλωση ότι η αυτονόμηση των ΜΜΕ είναι παθογένεια της Δημοκρατίας. Το επαναβεβαίωσε ο ίδιος ο κ. Χρ. Βερναρδάκης με αγωνιστική παρρησία, εξηγώντας ότι η άποψή του δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτελεί ιδεολογικό προαπαιτούμενο. Και ως προς αυτό έχει δίκιο. Η ιδεολογία της ριζοσπαστικής αριστεράς θέλει την ενημέρωση των πολιτών κρατική υπόθεση· με τον έλεγχο, εννοείται, του κόμματος μονιμοποιημένου στην εξουσία. Διαφορετικά δεν θα ήθελε, βέβαια, κηδεμονία των ΜΜΕ από μια δεξιά κυβέρνηση π.χ., αφού η «παθογένεια» της Δημοκρατίας επιτρέπει την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία…
Η ριζική θεραπεία, επομένως, είναι η απαλλαγή από την αρχιπαθογένεια: τη Δημοκρατία.
Οι κυβερνητικές απόπειρες για τον έλεγχο των ιδιωτικών ΜΜΕ, μετά την ΥΕΝΕΔοποίηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, δεν είναι απλό επεισόδιο αυταρχισμού μιας διακυβέρνησης καταστροφικής και ανίκανης. Μαζί με την κομματικοποίηση του κράτους, εντάσσεται σε μια ολοκληρωτική αντίληψη ηγεμονίας λενινοσταλινικής μορφής.
Αυτού του είδους οι τάσεις ονομάζονται συνήθως φασιστικές, αλλά ορθότερο θα ήταν το επίθετο λενινικές. «Ο Μουσολίνι είναι ο πίθηκος του Λένιν»¹ είχε πει ο Καρλ Κάουτσκι, θεωρητικός του μαρξισμού και ηγετική μορφή της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας («αποστάτης» βέβαια).
Πράγματι. Τον ολοκληρωτισμό, που σακάτεψε την ανθρωπότητα τον περασμένο αιώνα, τον μοιράστηκαν φασισμός/ναζισμός και λενινοσταλινισμός, αλλά την αναμφισβήτητη πρωτιά την είχε ο δεύτερος. Όχι μόνο στη λογοκρισία και στον έλεγχο κάθε μορφής έκφρασης αλλά γενικότερα στην όλη επιστροφή στη βαρβαρότητα, με την κατάργηση του κράτους δικαίου και της κοινωνίας των πολιτών, με την ανθρωποκτηνοτροφία των στρατοπέδων, τις γενοκτονίες, τις μαζικές σφαγές.
Ας περιοριστούμε όμως στον έλεγχο του λόγου, γιατί είναι η προϋπόθεση, ο όρος για την υποταγή και την κοπαδοποίηση των «μαζών». Ο Λένιν την προγραμμάτισε κατά την πρώτη απόπειρα κατάληψης της εξουσίας, το 1905. Και την εφάρμοσε από την πρώτη μέρα της εξουσίας του, τον Οκτώβριο του 1917. Έγραφε το 1905: «Οι εκδόσεις, τα τυπογραφεία, τα βιβλιοπωλεία, τα αναγνωστήρια, οι βιβλιοθήκες, όλα όσα σχετίζονται με την παραγωγή και τη διακίνηση του βιβλίου πρέπει να τεθούν κάτω από τον έλεγχο του κόμματος και να του δίνουν λογαριασμό»². Αν υπήρχε τότε ραδιοτηλεόραση, λέτε να την άφηνε ξεκαπίστρωτη ο Βλαδίμηρος Ίλιτς; Ή μήπως θα ήταν η πρώτη στον κατάλογο; Οπωσδήποτε, η πρώτη πράξη της σοβιετικής εξουσίας ήταν η απαγόρευση των άλλων κομμάτων και των εφημερίδων. Εφεξής, στη σοβιετική επικράτεια μόνο δύο εφημερίδες κυκλοφορούσαν, η πρωινή «Πράβδα», όργανο της Κ.Ε. του κόμματος, και η απογευματινή «Ισβέστια», όργανο της κυβέρνησης. Στις μεγάλες πόλεις ανατυπώνονταν με προσθήκες ανακοινώσεων των τοπικών κομματικών και διοικητικών αρχών. Έτσι π.χ. στην Ουκρανία, την εποχή του διωγμού των «κουλάκων», της κολλεκτιβοποίησης (κολχόζ, σοβχόζ) και της μεγάλης πείνας με εκατομμύρια νεκρούς και μαζικές εκτοπίσεις πληθυσμών, ακόμα και εθνοτήτων, οι εφημερίδες πανηγύριζαν νίκες του σοσιαλισμού, αφθονία αγαθών, γενική ευτυχία, απομόνωση των προδοτών. (Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός της υποδοχής ως ελευθερωτών των ναζιστικών ορδών στην Ουκρανία το 1941, αλλά και των φασιστικών απηχήσεων σήμερα).
Ο Λ. Τρότσκυ, τότε (1905), υπερασπιζόταν τη λογοκρισία και τον κομματικό έλεγχο της πληροφόρησης, με μια εμπαθή ρητορική που θύμιζε συριζέικα επιχειρήματα περί διαπλοκής και νεοφιλελεύθερης συνωμοσίας των ΜΜΕ. «Δεν μειώνει κατά τίποτα την ελευθερία του Τύπου η απαγόρευση αντιδραστικών και φιλελεύθερων συκοφαντιών» έγραφε.³
Ο έλεγχος της πληροφορίας, της σκέψης και της έκφρασης ήταν ταυτόσημος στα δύο ολοκληρωτικά συστήματα, το λενινοσταλινισμό και το ναζισμό. Όπως ο Λένιν, έτσι και ο Χίτλερ στο «Mein Kampf» (1931) προέβλεπε: «Πρέπει κάθε έντυπο, από το αλφαβητάριο όπου το παιδί μαθαίνει να διαβάζει, μέχρι την τελευταία εφημερίδα, κάθε θέατρο και κάθε κινηματογράφος, κάθε κολώνα αφισοκόλλησης, κάθε τοίχος μάντρας να είναι στην υπηρεσία αυτής της μοναδικής αποστολής» (του ναζισμού). Στην ολοκληρωτική οργάνωση της κοινωνίας και του κράτους, ο λενινικός κομμουνισμός προηγήθηκε κατά πολύ του ναζισμού. «Ο Λένιν τη δίδαξε όχι μόνο στον Στάλιν αλλά και στον Μουσολίνι και έμμεσα, μέσω των Γερμανών κομμουνιστών, στον Χίτλερ».4
Η λενινική ντιρεκτίβα του 1905 αναφερόταν κατά κύριο λόγο στη λογοτεχνία και χρωματιζόταν από μόλις συγκρατούμενο μίσος κατά της πολυφωνίας, της διαλογικότητας, της ελευθερίας του πνεύματος και της φαντασίας. Έπρεπε να γίνει η λογοτεχνία «γρανάζι» και «μπουλόνι» της κομματικής προπαγάνδας. Έγραφε ο Λένιν: «Η λογοτεχνία πρέπει να είναι η λογοτεχνία του κόμματος. Το σοσιαλιστικό προλεταριάτο πρέπει να αξιοποιήσει την αρχή της κομματικής λογοτεχνίας και να τη μεταχειριστεί σαν αντίβαρο στην εξουσία του φιλελεύθερου Τύπου της μερκαντιλιστικής μπουρζουαζίας, αντίβαρο στον "αριστοκρατικό αναρχισμό" και στο κυνήγι του κέρδους […] Έξω οι άνθρωποι των Γραμμάτων που σνομπάρουν το κίνημα! Έξω οι υπεράνθρωποι της γραφής! Η λογοτεχνική δραστηριότητα πρέπει να είναι το γρανάζι και το μπουλόνι ενός μεγάλου σοσιαλδημοκρατικού μηχανισμού που κινείται κάτω από την άγρυπνη πρωτοπορία της εργατικής τάξης […] Οι άνθρωποι των Γραμμάτων οφείλουν να τεθούν στην υπηρεσία των οργανώσεων του κόμματος».5
Το άρθρο του Λένιν μεταφράστηκε στα γερμανικά το 1924 και έγινε το εγκόλπιο των κομμουνιστών διανοούμενων. Θεωρείται ότι αυτές οι λενινικές αρχές ενέπνευσαν τον Μάο Τσε Τουνγκ, αλλά και τον Μουσολίνι που ήταν, στα νιάτα του, θαυμαστής του Λένιν. Το κυριότερο είναι ότι εφαρμόστηκαν με εξίσου βάρβαρο τρόπο από τη σοβιετική εξουσία· με τον τερατώδη μηχανισμό λογοκρισίας και προπαγάνδας που διεύθυνε η Agitprop, τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής, με το «Επιτροπάτο του λαού για τη διαπαιδαγώγηση» και τον ΙΖΟ (τομέα Καλών Τεχνών).
Έτσι δολοφονήθηκε (είναι η αρμόδια λέξη) μία από τις μεγαλύτερες εθνικές λογοτεχνίες, εκείνη που έδωσε στον κόσμο μορφές σαν του Ντοστογιέφσκι, του Γκόγκολ, του Τσέχωφ, του Τολστόι, του Πούσκιν. Η ποίηση εξαφανίστηκε κυριολεκτικά, η πεζογραφία πνίγηκε από τη λογοκρισία και την αυτολογοκρισία, οι πρωτοπορίες στη λογοτεχνία και την τέχνη κατέληξαν σε αυτοκτονίες, αυτοεξορία στη Δύση, Γκουλάγκ, σιωπή. Είναι το μόνο καθεστώς στην ιστορία, όπως είπε ο Κορν. Καστοριάδης, που δεν άφησε ίχνη πολιτισμού. Μόνο οι κλασικές ερμηνευτικές τέχνες, δηλαδή η δεξιοτεχνία και όχι η καθαυτό δημιουργία, είχαν καλές επιδόσεις (μπαλέτο, όπερα, σολίστ, σκηνοθεσία) και αυτό είναι κραυγαλέο χαρακτηριστικό στραγγαλισμού της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας από ένα τυραννικό καθεστώς. Κατά μια –δυσανάλογη έστω– αντιστοιχία, το ίχνος πολιτισμού που θα αφήσει η «πρώτη φορά Αριστερά» θα είναι μάλλον το ανέβασμα του Ξηρού στο Εθνικό (ως πρωτοπορία, στην Πειραματική σκηνή), ο Λαζόπουλος και οι ξενέρωτες γυροβολιές στην πίστα ή στις εκλογικές εξέδρες.
Οι αυταρχικές παρορμήσεις για τον έλεγχο του λόγου εκδηλώθηκαν πάντα, στην ιστορία, στο βαθμό που μεγάλωνε η εμβέλεια του λόγου και διευρυνόταν το κοινό. Αυτό έγινε στην Αθηναϊκή Πολιτεία με τη θανάτωση του Σωκράτη –το πρώτο έγκλημα της Δημοκρατίας–, με τη δίωξη του Αναξαγόρα, με τις επεμβάσεις κατά του Αριστοφάνη, που η «παρρησία» του ενοχλούσε τον Κλέωνα, όχι όμως τον Περικλή… Αυτό έγινε με τη διάδοση της τυπογραφίας του 16ου αιώνα που προκάλεσε τη βαρβαρότητα της θρησκευτικής λογοκρισίας επί 4 αιώνες, με τον Κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανού. Αυτό έγινε στην Αγγλία του 17ου αιώνα με την ανάπτυξη του αστικού φιλελευθερισμού και του Τύπου.
Το μέτρο που καθιέρωνε κρατική άδεια για την έκδοση εφημερίδας και η λογοκρισία ήταν η θρυαλλίδα των φιλελεύθερων επαναστάσεων που επέβαλαν το πρώτο σύγχρονο Σύνταγμα, το Bill of Rights, το 1689. Ακριβώς έναν αιώνα αργότερα, το 1789, η Γαλλική Επανάσταση έδωσε στο δυτικό πολιτισμό τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη, όπου το άρθρο 11, γραμμένο από τον Μιραμπώ, ορίζει: «Η ελεύθερη ανακοίνωση σκέψεων και γνωμών είναι από τα πολυτιμότερα δικαιώματα. Κάθε άνθρωπος μπορεί να μιλάει, να γράφει και να τυπώνει ελεύθερα και είναι υπεύθυνος για την κατάχρηση αυτής της ελευθερίας στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος». Σ’ αυτή τη σειρά των ιστορικών «89» προστέθηκε, στη διακοσιοστή επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης, το 1989, η κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ο διάβολος και του Μανώλη η σκούφια: εκείνη τη χρονιά δημιουργήθηκε στη μικρή μας Ελλάδα η πρώτη ανεξάρτητη αρχή, θεσμός προστασίας της νομιμότητας και της ανεξαρτησίας του Τύπου, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Και τώρα, αναγεννημένος ο ανύπαρκτος «υπαρκτός» με τη συνδρομή και της ολίγης ακροδεξιάς, αχρηστεύει το ΕΣΡ και ονειρεύεται Λένιν (βλ. παραπάνω).
Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, με ευσεβή αναφορά στο λενινοσταλινικό κομμουνισμό, μας θύμισε το ανέκδοτο του Σοβιετικού Συντάγματος, που καταργούσε την εκμετάλλευση ανθρώπων από άνθρωπο! Πράγματι, αυτό βεβαίωνε στο προοίμιό του το αναθεωρημένο σοβιετικό Σύνταγμα του 1946, και μάλιστα όχι ως επαγγελία, αλλά ως πραγμάτωση: «Η Σοβιετική εξουσία προγραμμάτισε βαθύτατες κοινωνικο-οικονομικές μεταρρυθμίσεις, έβαλε τέλος για πάντα στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…»
Στην πραγματικότητα, το σοβιετικό καθεστώς ξεπέρασε και τον πιο άγριο καπιταλισμό στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αν πάρουμε στοιχεία από την αγορά εργασίας και χωρίς να λογαριάσουμε την αναβίωση της δουλοκτησίας, με δουλοκτήτη το κράτος και δούλους τον πληθυσμό του «αρχιπελάγους Γκούλαγκ». Έγραφε ο Λ. Τρότσκυ το 1936: «Υπάρχουν μισθοί 100 ρουβλίων και άλλοι 8-10 χιλιάδων ρουβλίων.
Οι μεν ζουν σε τρώγλες, με τρύπια παπούτσια, οι άλλοι μετακινούνται με πολυτελή αυτοκίνητα και διαθέτουν πολυτελή διαμερίσματα, βίλα κοντά στη Μόσχα και άλλη βίλα στον Καύκασο».6
Ο Γάλλος κομμουνιστής οικονομολόγος Σαρλ Μπετελέμ διαπίστωνε την εξής εισοδηματική κλίμακα: εργάτης 100 ρούβλια, διευθυντής 3000 ρ., συγγραφέας (καλός κομματικός) 16.000 ρ., αντιπρόεδρος της κυβέρνησης 25.000 ρ. (250 εργατικοί μισθοί). 7
Κατά τον Κορνήλιο Καστοριάδη («Η γραφειοκρατική κοινωνία», 1973) το 15% του σοβιετικού πληθυσμού καρπούται το 84% του κοινωνικού προϊόντος και ο λαός –το 85% του πληθυσμού– το 16%, έχουμε δηλαδή μια σχέση αντιστρόφως ανάλογη.
Τα προνόμια και τη χλιδή της νομενκλατούρας δεν τα είχε, μετά το μεσαίωνα, καμιά κοινωνική τάξη στη Δύση. Αντίστοιχα, το προλεταριάτο (που η δικτατορία ήταν δική του!...) ζούσε στη μιζέρια: από τη διατροφή, τη στέγαση, την περίθαλψη, ως τις συντάξεις πείνας. Πασίγνωστες είναι οι τεράστιες ουρές για προμήθεια τροφής και οι άθλιες συνθήκες κατοικίας: 4-9 τ.μ. κατ’ άτομο, κοινή κουζίνα, τουαλέτα, λουτρό… (κατά όροφο).
Τα πλήρη αποκαλυπτήρια αυτής της βάναυσης εκμεταλλεύτριαςτάξης έγιναν το 1980 με την έκδοση στη Γαλλία και στη Γερμανία του βιβλίου του σοβιετικού ιστορικού Μίκαελ Βοσλένσκτυ, «Η Νομενκλατούρα - Οι προνομιούχοι στην ΕΣΣΔ». Το σύνολο των προνομιούχων υπολογιζόταν σε 750.000 – 3 εκατ. με τα μέλη των οικογενειών τους, δηλαδή λιγότερο από 1,5% του σοβιετικού πληθυσμού. Το 1970, σε διευθυντικές θέσεις του κόμματος και του κράτους σημειώνονται 76.847 πρόσωπα: είναι η αφρόκρεμα της ελίτ. Συνολικά 250.000 πρόσωπα ασκούν εξουσία, μικρή ή μεγάλη: το 1 τοις χιλίοις του πληθυσμού. Η περιγραφή των προνομίων τους, των αηδιαστικών ηθών τους, του τρόπου ζωής τους θα προκαλούσε ντροπή και σε πίθηκο. Ήταν η μόνη άρχουσα τάξη που είχε το «λίμπρο ντ’ όρο» και στην εποχή μας. Νομενκλατούρα = ονομαστικός κατάλογος. Ο νομενκλάτωρ ήταν ισόβιος, όσο ανίκανος ή διεφθαρμένος και αν αποδειχνόταν. Επιλεγόταν για να γραφτεί στη Νομενκλατούρα με κριτήρια κομματικά (καλή ώρα…) και όχι ικανότητες. Παρέμενε στη νομενκλατούρα ισοβίως, ακόμα και αν έχανε το πόστο του, εκτός αν έκανε κομματικό στραβοπάτημα. Επιζούσε το «μπαξίς» στις υπηρεσίες, αλλά και το απίστευτο: αγοραπωλησία των πόστων, με ταρίφες που σημειώνονταν σε εμπιστευτικές εκθέσεις. Αναφερόταν π.χ. ότι το 1969 το πόστο του α΄ κομματικού γραμματέα περιοχής του Αζερμπαϊτζάν κόστιζε 200.000 ρούβλια (2 χιλιάδες μισθοί εργάτη ). Ο λόγος που το κόμμα (του ηθικού πλεονεκτήματος) ανεχόταν τη διαφθορά-θεσμό ήταν απλός: η αγοραπωλησία και η υψηλή ταρίφα εξασφάλιζαν τη διαδοχή στα πόστα ανθρώπων της νομενκλατούρας, των μόνων που διέθεταν κεφάλαια!... Η άρχουσα τάξη στην ΕΣΣΔ ήταν κληρονομική και δεν είχε τους κινδύνους της Γουώλ Στρητ, των κρίσεων, του Χρηματιστηρίου. Ο νομενκλάτωρ ροχάλιζε ήσυχος.
Δεν ήταν έκπληξη λοιπόν το γεγονός ότι κατά την εξέγερση των εργατών στην Πολωνία, από τα κυριότερα αιτήματα ήταν «η κατάργηση της Νομενκλατούρας». Τότε έγινε παγκόσμια γνωστή η λέξη. Οι μόνες εργατικές εξεγέρσεις στη μεταπολεμική Ευρώπη έγιναν στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Έχω όμως μια απορία: γιατί ο πρωθυπουργός χρειάστηκε να επικαλεστεί το Σοβιετικό Σύνταγμα. Δεν είχε παρά να επαναλάβει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης· η 13η σύνταξη φτάνει από ώρα σε ώρα. Για να πάρει φόρα κάνει πίσω. Είμαστε ακόμα στην 7η…
Αντίθετα, δεν είναι τυχαίο ότι ανέσυρε τη σοβιετική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο κατά τη συζήτηση για τον έλεγχο των ΜΜΕ. Το Σοβιετικό Σύνταγμα, πάλι, εκτός από την παραδείσια ισότητα, κατοχύρωνε και την ελευθερία του Τύπου. Αλλά: «Άρθρο 50. Σε αντιστοιχία με τα συμφέροντα των εργαζομένων και με σκοπό το δυνάμωμα του σοσιαλιστικού συστήματος, στους πολίτες της ΕΣΣΔ εξασφαλίζεται η ελευθερία του λόγου, του Τύπου, των συγκεντρώσεων…» κ.λπ. Εξασφάλιζε, δηλαδή, την ελευθερία να συμφωνούν.
Το λαμπρό εκείνο Σύνταγμα του '18 του Λένιν και του '41 του Στάλιν κατοχύρωναν, με τον ίδιο τρόπο, τις πολιτικές ελευθερίες, την κριτική (άρθρο 49: Καταδίωξη για κριτική απαγορεύεται), τις ελεύθερες εκλογές (με ένα κόμμα!).
Για τους διαφωνούντες, απρόθυμους, μη ζητωκραυγαστές υπήρχε η τρομοκρατία, το Γκούλακ, οι αγγαρείες, η πείνα. Αυτά τα τελευταία τα διαφήμιζε ως απόλυτο όπλο του σοσιαλισμού, ο μεγάαααλος Λένιν:
«Το μονοπώλιο του ψωμιού, το δελτίο ψωμιού, η γενικευμένη αγγαρεία, ιδού ποιο είναι, στα χέρια των παντοδύναμων Σοβιέτ, το καλύτερο μέσον ελέγχου […], πιο τρομερό και από την γκιλοτίνα. Η γκιλοτίνα απλώς τρομοκρατούσε, εξουδετέρωνε τις δραστικές αντιστάσεις. Θέλουμε κάτι περισσότερο […] θέλουμε να τσακίσουμε την παθητική αντίσταση, που είναι πιο επίφοβη και επιβλαβής. Και έχουμε το μέσον. Αυτό είναι το μονοπώλιο του ψωμιού, το δελτίο, η γενικευμένη αγγαρεία». 8
Αυτό, βέβαια, είναι ένα μάξιμουμ πρόγραμμα. Το ιδανικό, η κατάργηση της εκμετάλλευση... κ.τ.λ. η γενικευμένη φτώχεια, η καταστροφή της ιδιωτικής οικονομίας, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, το μαύρο στον εγκέφαλο. Για την ώρα, προϋπόθεση είναι ο έλεγχος του Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, ένα άλλο παράλληλο πρόγραμμα.
Κατά της διαπλοκής, βεβαίως-βεβαίως…



1 Karl Kautsky «Le bolchevisme dans l’ impasse» Paris, PUF 1982, 6. 109-112
2 Lenin «Partinaia Organizatsii I partinaia literatura» (
κομματική οργάνωση και κομματική λογοτεχνία) Μόσχα 1965, σ. 5-6
3 Bertram D. Wolf, «Three who made a Revolution»,
Ν. Υόρκη, 1948, σ. 324
4 L. Saphiro, «Totalitarianism»
Λονδίνο 1972, σ. 23
5
Λένιν, ο.π.
6 L. Trotsky, «Buletin oppositsii»
αρ. 52-53, Οκτώβριος 1936
7 Charles Bettelem «
Η σοβιετική σχεδιοποίηση», 1945
8 Lenin, XXXVI (
σοβ. Έκδοση Απάντων) κεφ. 6 στο: Vladimir Volkoff, La Trinité du mal ou Réquisitoire pour servir au procès posthume de Lénine, Trotsky, Staline, Ed. De Fallois/ L ‘Âge d’Homme, 1991, σ. 65
 


33 σχόλια:

smart asss είπε...

προσυπογράφω.
εσείς πριν πείτε ΠΟΥ διαφωνείτε.

Πείτε πρώτα ΠΟΥ γράφονται από τον κ. Ραυτόπουλος ανακρίβειες.

Ανακρίβειες να ακούσω, όχι ύφος.

Αν θέλετε γράφετε.

Bella Ciao.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2016 9:19:00 π.μ.

Σκεπτικιστής είπε...

Λεει ο Κυριος Ραυτοπουλος:'Στην ολοκληρωτική οργάνωση της κοινωνίας και του κράτους, ο λενινικός κομμουνισμός προηγήθηκε κατά πολύ του ναζισμού.'

Πως αλλοιως να το χαρακτηρισω παρα ευκολια. Επιχειρημα του συρμου, μιση αληθεια απο αυτες που βρισκεις σε ολους τους χωρους απο την δεξια και την ακροδεξια, ως την δημοκρατικη 'αριστερα', που παντως κοινο γνωρισμα εχουν οτι απεμπολησαν το ονειρο οποιοδηποτε τυπου σοσιαλισμου, γκραμσιανου ή λενινιστικου.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2016 1:27:00 μ.μ.

smart asss είπε...

Σκεπτικιστης.
Ο οπαδισμός είναι κακό πράμα.

Ψέματα λέει ο Ραυτόπουλος (ή μάλλον ο Λένιν):

Έγραφε ο Λένιν: «Η λογοτεχνία πρέπει να είναι η λογοτεχνία του κόμματος. Το σοσιαλιστικό προλεταριάτο πρέπει να αξιοποιήσει την αρχή της κομματικής λογοτεχνίας και να τη μεταχειριστεί σαν αντίβαρο στην εξουσία του φιλελεύθερου Τύπου της μερκαντιλιστικής μπουρζουαζίας, αντίβαρο στον "αριστοκρατικό αναρχισμό" και στο κυνήγι του κέρδους […] Έξω οι άνθρωποι των Γραμμάτων που σνομπάρουν το κίνημα! Έξω οι υπεράνθρωποι της γραφής! Η λογοτεχνική δραστηριότητα πρέπει να είναι το γρανάζι και το μπουλόνι ενός μεγάλου σοσιαλδημοκρατικού μηχανισμού που κινείται κάτω από την άγρυπνη πρωτοπορία της εργατικής τάξης […] Οι άνθρωποι των Γραμμάτων οφείλουν να τεθούν στην υπηρεσία των οργανώσεων του κόμματος»

και δίνει ο αθεόφοβος Ραυτόπουλος και την πηγή....

Ψέματα τα προαναφερόμενα, μισές αλήθειες;(αγαπημένη σου φράση)
Τι απ'όλα είναι.

Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί κλασικές μαρξιστικές πηγές.
Ή όχι.

Κι αν είναι "επιχειρήματα του συρμού" ποια είναι τα... εμπεριστατωμένα δικά σας;

Κακό να είσαι οπαδός του "εμείς έτσι τα βρηκαμε κλπ., κλπ."

Ή γνωρίζεις τα εδάφια και τα κρίνεις αρνητικά/θετικά...
ή είσαι τούβλο.

Μέση άποψη δεν υπάρχει.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2016 1:54:00 μ.μ.

Σκεπτικιστής είπε...

Το κομματι που παραθετεις, αφορα την περιοδο του 1905. Τοτε νομιζω δεν ειχε καμμια εξουσια το κομμα. Ηταν μαλιστα και παρανομο. Σαλατα φιλε τα κανατε.

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2016 2:11:00 μ.μ.

smart asss είπε...

Σκεπτικιστης...
Γνωρίζω ότι ήταν το 1905. Ε, και.
Δεν είναι κείμενα αυτά "διαφώτισης";
Δεν αποτελούν μέρος της μαρξιστικής βιβλιογραφίας;
Δεν εφαρμόστηκαν με θρησκευτική ευλάβεια όταν το κόμμα (όχι το προλεταριάτο) αφού πρώτα τον Φλεβάρη του 1917 ο Λένιν είδε ότι τα Σοβιέτ... παραήταν αυτόνομα και τα άλωσε μετά τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς και τα εφάρμοσε κατά γράμμα μετά την επανάσταση σε ολόκληρη την κοινωνία μέσω του κόμματος "νέου τύπου";

Δουλευόμαστε άνθρωπέ μου.

Ξέρω "Εμείς έτσι τα βρήκαμε κι έτσι θα τα μεταδόσουμε κλπ., κλπ."
Αυτό όμως είναι δόγμα.
Εκεί δεν χωρά κριτική άποψη.

Bella Ciao!

Σάββατο, Φεβρουαρίου 27, 2016 2:44:00 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Φόλα στους νεοφιλελέ

Από που να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς με το σώτειο πόνημα της "εμβληματικής μοφής"...

Απ' την ενσυνείδητη στρέβλωση ενός αποσπάσματος που αφορά την κομματική εκδοτική δραστηριότητα ή την στρέβλωση του ενσυνείδητου πιθηκισμού των σοσιαλιστών από τους φασίστες ώστε να παγιδεύσουν τις εργατικές μάζες σε ..."ομοιότητα φασισμού κομμουνισμού";

Ας αρχίσει κι ας τελειώσει με το ότι υπάρχουν, σε πείσμα του κάθε ανανήψαντος που πέρασε απέναντι, τάξεις, και ότι οι τάξεις επιβάλλουν διαχρονικά τη βούλησή τους και με τη μορφή λογοκρισίας, όταν και αν αυτό επιβάλλεται.

Και οι φιλελεύθεροι, κύριε;

Πρώτοι οι φιλελεύθεροι, παιδί μου.

"In 1798, President John Adams signed into law the Alien and Sedition Acts, the fourth of which, the Sedition Act or "An Act for the Punishment of Certain Crimes against the United States" set out punishments of up to two years' imprisonment for "opposing or resisting any law of the United States" or writing or publishing "false, scandalous, and malicious writing" about the President or Congress (but specifically not the Vice-President)"

Τσάκω και καμιά ταινιά να δεις, smartass, γιατί από ιστορία, κλάφτα Χαράλαμπε...

https://www.youtube.com/watch?v=n0dZ_2ICpJE

LeftG700 είπε...

Φίλε Ανώνυμε,


Θενξ για το σχόλιο. Αν μάλιστα, την επόμενη φορά που θα ποστάρεις σχόλιο, φροντίσεις προηγουμένως να ρίξεις μια ματιά στο κειμενάκι που βρίσκεται πάνω από το πλαίσιο των σχολίων, το οποίο εξηγεί με πολύ απλά λόγια την πολύ απλή διαδικασία που θα σου επιτρέψει στη θέση τού Ανώνυμος είπε να φιγουράρει το Ψευδώνυμο (που θα διαλέξεις) είπε, θα σε κάνω άγαλμα! :-)


Τα λέμε

Σκεπτικιστης είπε...

Οταν λες οτι 'ο Λενιν αλωσε τα σοβιετ, τι εννοεις; Ποτε εγινε αυτο. Γιατι εγω ξερω οτι το κομμα των μπολσεβικων βγηκε πρωτο στις εκλογες στα βασικα Σοβιετ. Βεβαια αυτο δεν διδασκεται στο σχολειο και κατα συνεπεια να μην ισχυει.
Και κατι αλλο. Ο Καστοριαδης και οι αλλοι, μιλωντας για την Νομενκλατουρα, μιλαγαν (καποιοι λενε οτι το εκαναν υποκριτικα) εξ ονοματος ενος αλλου, καλυτερου κοσμου, οχι παντως υπερ του καπιταλισμου. Εκαναν δηλαδη κριτικη στον υπαρκτο σοσιαλισμο υπερ αλλης αλλης πιο δημοκρατικης οχι αστικης κοινωνιας και σιγουρα οταν επιτηθονταν στην εκμεταλλευση που η νομενκλατουρα πραγματοποιουσε εις βαρος των εργαζομενων, μιλουσαν εξ ονοματος του συμφεροντος των εργαζομενων, και εναντια στην εκμεταλλευση τους, μιλαγαν δηλαδη απο θεσεις αντιεξουσιαστικες και πραγματικα σοσιαλιστικες, οχι εκ μερους της cia του Nato και του συνδεσμου βιομηχανων.

Σκεπτικιστης είπε...

Για το μονοπωλιο του ψωμιου. Σιγουρα ηταν καλυτερο μετρο απο το πλιατσικο. Οταν εμπαινε στην Τριπολιτσα το μπουλουκι των Ραγιαδων, μακαρι να υπηρχε μια λαικη εξουσια που να εμποδιζε τις ακροτητες και να μοιραζε ορθολογικα τα αποθεματα. Γιατι η κατασσταση ηταν τετοια και ετσι πρεπει να την κατανοουμε, οχι σαν πικνικ και αθλοπεδιες στην εξοχη.

Για μενα το κυριως θεμα ειναι αλλο. Οταν ενας βετερανος επιλεγει τετοιου ειδους επιχειρηματολογια, σημαινει οτι η αριστερα συνολικα εχει ηττηθει, δεν εχει πια ιδεολογια, δεν εχει ψυχη, δεν εχει κοτσια, εχει πεθανει.

Σκεπτικιστης είπε...

Κωστας Γαβρας, ο παραδεισος στη Δυση.

smart asss είπε...

Σκεπτικιστής,
Κλασικό:Όταν τα βρίσκουμε σκούρα, από έλλειψη επιχειρημάτων λέμε Ἡ Δύση είναι παράδεισος"

1. Η Δύση ποτέ δεν τάζει/έταξε επίγειο Παράδεισο.
2. Η (ανεπτυγμένη) Δύση ειναι το λιγότερο χειρότερο καθεστώς που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

αν βρεθεί κάτι άλλο, και εάν η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου μορφωθεί με τη βαθύτερη έννοια, και εάν μέσω της ελεύθερης έκφρασης του λόγου και της ψήφου της, καταφέρει να αλλάξει την κοινωνία ειρηνικά και με γνώση, καλώς. Εάν όχι κακώς, αλλά θα αυτό θα κρίνεται ΠΑΝΤΑ από την πλειοψηφία.

Παιδεία-Παιδεία-Παιδεία για όλους.
Εάν αυτό δεν συμβεί, καμία επανάσταση δεν θα φέρει καλύτερες μέρες, παρά μόνο ένα άλλου είδους δικτατορία.

Δίχως τη μόρφωση της συντριπτικής πλειοψηφίας, δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ελπίζα, όσοι αγώνες και αν γίνουν, όσες επαναστάσεις.

Ευχαριστώ.

(παρακαλώ το εδώ κοινό και διαχείριση, να συζητεί με ευπρέπεια, όπως κάνω εγώ)

Bella Ciao.

markos είπε...

To άρθρο είναι ακραία φιλοκαπιταλιστικό χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κριτική που ασκεί δεν έχει αληθοφλανεια.
Στους Μπολσεβίκους του Λένιν αρμόζει δόξα και τιμή που προσπάθησαν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό μέσα σε τρομερά αντίξοες συνθήκες και σε μια χώρα καθυστερημένη.
Η κριτική που τους ασκήθηκε από την Δεξιά του καπιταλισμού δεν είναι γόνιμη.
Αντίθετα η κριτική από Αριστερά και ιδίως της Λούξεμπουργκ παραμένει πάντα ζωντανή και προοδευτική.
Η Επανάσταση ήταν καταδικασμένη γιατί δεν εξαπλώθηκε στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και κυρίως γιατί το επαναστατικό προλεταριάτο δεν είταν -ούτε και σήμερα είναι- εξελιγμένο αρκετά για να πάρει την εξουσία το ίδιο και όχι τα ,,υποκατάστατα,, του.
Η Διαλεκτική του ΜΑΡΞΙΣΜΟΎ και η Ιστορία τιμωρεί και προχωρεί στην ανατροπή του καπιταλισμού εως την γνήσια προλεταριακή εξουσία και όχι της κάστας αλα Μπρέζνιεφ.

Σκεπτικιστης είπε...

Smartasss
Επαναλαμβανω, οι οδηγιες του Λενιν ειναι απο το 1905, για οσους δεν γνωριζουν περιοδος ολοκληρωτικης δικτατοριας του Τσαρου, οπου δεν επιτρεποταν λειτουργια κομματων (κανενος,ουτε και των Μπολσεβικων) και οπου η απεργια τιμωρουταν με βασανιστηρια και εξορια στην Σιβηρια. Σε αυτες τις συνθηκες ο Λενιν, (μοναδικη περιπτωση για να μην ξεχναμε διαννουμενου-πολιτικου και ανθρωπου που η ζωη του ταυτιστηκε με τις ιδεες του (δηλδη οχι ισουιτη)), δημιουργουσε τις βασεις της διανοητικης ζωης του κομματος, το οποιο χρειαζοταν την μορφωση για να δημιουργησει προσωπα ικανα για το βαρος της ευθυνης τους. Ολα αυτα σε ενα παρανομο κομμα, σε μια ρωσια οπου ισχυε το καθεστως του ιδιωνυμου (αν δεν ξερεις τι ειναι αυτο ρωτα τους δασκαλους σου να σου πουνε- ειπαμε παιδια-παιδια =παιδεια). Δεν εφτιαξαν λοιπον ο Μπολσεβικοι ενα στρατο για να αντιμετωπισουν στρατο του ολοκληρωτικου καθεστωτος, αλλα οργανωσαν συστημα αυτομορφωσης με τροπο ωστε να βαδιζει στις αποφασεις της ηγεσιας. Οσο για το ποια ηταν η ηγεσια και πως εβγαινε αυτη, μαθε οτι ηταν υποδειγμα δημοκρατιας και δε τη βλεπουν ουτε στον υπνο τους τα κομματα της εποχης.

Τα σοβιετ ηταν νομιμες οργανωσεις που δημιουργηθηκαν αυθορμητα απο τον λαο το 1917, οταν κατερρευσε ο Τσαρισμος υπο το βαρος της ηττας της ρωσιας στον α' π.πολεμο. Τα σοβιετ υποκατεστησαν την αναρχια και σε αυτα δρουσαν ισοτημα ολα τα αντιτσαρικα κομματα, καπιταλιστες, φιλο-δυτικοι, και 3-4 αρστερα κομματα.

Πλοιοψηφια εγιναν οι μπολσεβικοι οταν σε συνεργασια με τους Φιλοδυτικους (κερενσκυ) απετρεψαν πραξικοπημα των ολοκληρωτιστων που ηθελαν να επαναφερουν τον Τσαρο και το ολοκληρωτικο καθεστως του.


Τοτε οι ανθρωποι καταλαβαν οι οι Μπολσεβικοι ηταν το μονο οργαμωμενο συστημα που ειχε φτιαχτει ετσι ωστε αυτα που ελεγε (δημοκρατια,λαικη κυριαρχια), μπορουσε να τα εφαρμοσει κιολας και οτι δεν ητανε πολιτικαντηδες αλλα υπευθυνοι και αντιστοιχοι στις αναγκες του καιρου. Οταν οι αλλοι κρυβοτανε, για να αποφυγουν τα στρατευματα των φιλοτσαρικων που θα εκαναν πογκρομ (οπως συνηθιζαν αλλοστε ως τοτε) προβαλλαν το στηθος τους για να μην περασουν. Και νικησαν. Τοτε πηραν πλειοψηφια στα σοβιετ οι μπολσεβικοι, περοντας στην επιρροη τους αυτους που παραπλανηθηκαν απο τα αλλα αντιτσαρικα κομματα, τα οποια ηταν υπο την επιρροη ξενων δυναμεων.
Οταν οι Μπολσεβικοι πηραν την πλειοψηφια στα Σοβιετ Μοσχας Πετρουπολης και καποιων αλλων λιγοτερο σημαντικων, καταργησαν την εξουσια της προσωρινης κυβερνησης που ειχαν σχηματισει με επανασταση τα κομματα των αστων την Φλεβαρη και η οποια ειχε υποσχεθει εκλογες αλλα δεν ειχε δυναμη ή διαθεση να κανει. Αυτο ηταν το περιφημο πραξικοπημα του Λενιν.

Σαν αποτελεσμα της καθιερωσης των Σοβιετ σαν μοναδικης πηγης λαικης εξουσιας, ειχαμε την λειτουργια ολων των κομματων που δεχονταν (υποκριτικα ή οχι) την λαικη δημοκρατια, στα προτυπα της αρχαιας αθηναικης δημοκρατιας. Επικρατησε ειρηνη. Μονο ομως για 1-2 χρονια, γιατι επακολουθησε ο Εμφυλιος με εκατομμυρια νεκρους. Αντι ο λαος της ρωσιας να υποχωρησει στις ξενες δυναμεις, οπως εκανε κατα τον α' π.πολεμο, αντιθετα προτιμησε να θυσιαστει για τη νεα εξουσια. Δημιουργηθηκε ενα νεο ειδος πατριωτισμου.

(μετα την νικη στον εμφυλιο, ο Λενιν δολοφονηθηκε, και με αυτη την αφορμη, απαγορευτηκαν τα κομματα (καλως ή κακως)

Για να το πω ετσι, εσυ φιλε αν ησουν ο Λενιν τι ακριβως θα εκανες;

LeftG700 είπε...

«[…] μετα την νικη στον εμφυλιο, ο Λενιν δολοφονηθηκε, […]»


?????

Σκεπτικιστης είπε...

Πως να το γραψω φιλε: εγινε αποπειρα δολοφονιας που οδηγησε στο θανατο του μετα απο λιγο καιρο, κατα τον οποιο δεν μπορουσε να καθοδηγει το κομμα. Οτι εγινε μετα (τα γκουλαγκ, οι δικες απο τον Σταλιν της ιστορικης ηγεσια του Κομματος και του κοκκινου στρατου) δεν αφορα το Λενιν, για το θανατο του οποιου υπαρχουν πολλες θεωριες εκ των οποιων καποιες δεν βολεβουν καθολου.Θες να πω περισσοτερα.

Αλλα η νηφαλια καταδικη του ολωκληρωτικου Λενιν, ειναι στην ουσια καταδικη του επιστημονικου σοσιαλισμου, της οργανωσης και αποθεωση του βολεματος χρησιμοποιωντας επιχειρηματα του ...Καστοριαδη.

LeftG700 είπε...

Φίλε Σκεπτικιστή,


Απόρησα, επειδή αναφέρθηκε σε δολοφονία ως συντελεσμένο γεγονός (και απόρησα διπλά γιατί δεν πίστεψα πως αγνοείς την ιστορική πραγματικότητα). Τώρα, εντάξει.


Τα λέμε

Σκεπτικιστης είπε...

Φανταζομαιτο Ρηγα, να γραφει ερωτικα ποιηματα και το Κοραη επιστημονικη φαντασια με εξωγιηνους.

Και απο ψηλα τον smartasss να τους δινει την ευχη του.

Σκεπτικιστης είπε...

Smartass

Γραφεις '1. Η Δύση ποτέ δεν τάζει/έταξε επίγειο Παράδεισο.'

Η δυση εχει αυτο που λεμε τα γενια και τα χτενια. Οποτε βολευει εξαναγκαζει, πχ νεοιμπεριαλισμος, (Bietnam, Palestine Cosovo, Cyprus, etc.) και αλλοτε πειθει (tv-αποβλακωση)
σε παρενθεση: δεν υπαρχει δυση, υπαρχουν οικονομικες δομες και νομικα εποικοδομηματα, οι δε κοινωνια ειναι οχι δεδομενο μεγεθος και εκ των προτερων συγκροτημενο αλλα ζητουμενο -δεδομενο ειναι μονο το κοπαδι.


Λες: 2. Η (ανεπτυγμένη) Δύση ειναι το λιγότερο χειρότερο καθεστώς που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.αν βρεθεί κάτι άλλο, και εάν η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου μορφωθεί με τη βαθύτερη έννοια, και εάν μέσω της ελεύθερης έκφρασης του λόγου και της ψήφου της, καταφέρει να αλλάξει την κοινωνία ειρηνικά και με γνώση, καλώς.
Εάν όχι κακώς,'

Αλιμονο, δεν μιλαμε για τις σταυροφοριες και τον α' παγκοσμιο πολεμο, μιλαμε για το μικρο παραθυρο ειρηνης που ζουμε στην ευρωπη απο το 45 κι εδω (ειρηνη που επιτευχθηκε με τη βοηθεια των 'σταλινικων' ολοκληρωτιστων) μεσα στην ατελειωτη ιστορικη πορεια της Δυσης που ειναι μια διαρκης αλληλοδιαδοχη πολεμων, επεμβασεων και σφαγων μεταξυ προοδευτικων και δημοκρατικων κρατων.
Μιλαμε για μια στιγμη στην ιστορια του Καπιταλισμου που εσυ το ονομαζεις (ανεπτυγμενη) Δυση.

Και αυτη την στιγμη την σιγκρινεις με τον (ΜΗ ΑΚΟΜΑ αναπτυγμενο) σοσιαλισμο και βγαζεις τελεσιδικη αποφαση.
-Στο πυρ το εξωτερο ο σοσιαλισμος ! ειναι ολοκληρωτισμος
-Ζητω ο ανεπτυγμενος καπιταλισμος ! (γιατι δεν επεσε ακομα απο τον ουρανο το ανωτερο συστημα - εμεις παντως οταν πεσει, θα το χειροκροτησουμε ! προς το παρον μορφωνομαστε και καθε 4 χρονια ψηφιζουμε.
Πες μου smartasss, τι ειναι αυτα που συμβαινουν γυρω απο την ευρωπη, παρα ιμπεριαλισμος και τι ειναι ο ιμπεριαλισμος αλλο απο ολοκληρωτισμο;


Για το αν 'η' επανασταση φερνει δικτατορια, δεν ξερω να πω, πρεπει να ρωτησεις τους δασκαλους σου για την επανασταση του 1821, αλλα και για την αμερικανικη επανασταση και την γαλλικη επανασταση. Αν υπαρχουν καποιοι υπευθυνοι για τις επαναστασεις ειναι πρωτα και κυρια οι αστοι διαφωτιστες που νομιζω δεν θα αντιπαθεις.


-Και μια συμβουλη : καλη η Τατιανα αλλα για επιμορφωση δεν φτανει.


Tελος, Παρακαλω κυριε SMARTASSS να απαντας που και που στα επιχειρηματα και οχι να αλλαζεις γηπεδο.


skipper είπε...

" Η Δύση ποτέ δεν τάζει/έταξε επίγειο Παράδεισο."

Δεν τάζει , απλά εντέχνως ή ατέχνως κρατάει "ψηλά" την ελπίδα. Εκεί "παίζει" όλο το παιχνίδι , απ' το οποίο θα βγει κερδισμένο-υλικά εννοείται- το 1/1.000.000... οι άλλοι , τον πούλο αρμ!!
Για παράδειγμα , αυτή η γαμημένη διαφήμιση του τζόκερ με τον θείο και τον μαλάκα τον ανηψιό, έχει τις περισσότερες προβολές εβερ.

Κατά τα λοιπά , όταν σε μία καπιταλιστική κοινωνία , προβάλλεται ως επιχείρημα "φόβητρο" για το τι εστί σοσσιαλισμός-κομμουνισμός, η οικονομική ανισότητα της πάλαι ποτέ Λενινοσταλινικής ΣΕ -που λέει κι ο ποιητής του πονήματος - ε!!!!!....γελάνε κι οι πέτρες.

LeftG700 είπε...

" Η Δύση ποτέ δεν τάζει/έταξε επίγειο Παράδεισο."

Δεν τάζει , απλά εντέχνως ή ατέχνως κρατάει "ψηλά" την ελπίδα. Εκεί "παίζει" όλο το παιχνίδι , απ' το οποίο θα βγει κερδισμένο-υλικά εννοείται- το 1/1.000.000... οι άλλοι , τον πούλο αρμ!!
Για παράδειγμα , αυτή η γαμημένη διαφήμιση του τζόκερ με τον θείο και τον μαλάκα τον ανηψιό, έχει τις περισσότερες προβολές εβερ.



Φίλε skipper,


Είσαι Θεός!!! (για να μην πω ...ημίθεος! ;-) :-) ) Κι ας μη μας καταδέχεσαι και πολύ εμάς τους θνητούς... :-)

Το σχόλιό σου είναι η καλύτερη παρακίνηση για να βάλω μπροστά μία ανάρτηση επί τού θέματος που όλο και πηγαίνει πιο πίσω λόγω επικαιρότητας. Stay tuned!


Τα λέμε

skipper είπε...

Φίλε Λεφτ

σε παρακολουθώ ανελλιπώς , μην κοιτάς που δεν σχολιάζω... περνάω φάση , μην σου πω και φάσεις :-)

LeftG700 είπε...

Φίλε skipper,


Εντάξει, κι εγώ, όταν έγραψα πως δεν μας καταδέχεσαι, αυτό εννοούσα, το μη σχολιασμό.

Φάση; Φάσεις;; Ευτυχώς που έβαλες το χαμόγελο κι έτσι δεν πάει το μυαλό μου σε δυσάρεστες καταστάσεις. Αντίθετα, ένας διάβολος μου βάζει στο μυαλό την ιδέα πως αυτές οι φάσεις έχουν μια κάποια σχέση με το γνωστό ανέκδοτο τού παπαγάλου («Αφεντικό! Αφεντικό! Άσε με να δω αυτό το κόλπο κι ας πεθάνω!» ;-) :-) )


Τα λέμε

Гриша είπε...

@smartass

Μου κανει εντύπωση (στη περίπτωση που δε θες απλά να προκαλέσεις) οταν λες οτι προσυπογραφεις δηλαδή οτι αποδέχεσαι το σύνολο του κειμένου του Ραυτόπουλου.Απο που κι ως που τέτοια βεβαιότητα δηλαδή δε κατάλαβα.

Άλλο πράγμα να είσαι σε μια διαρκή αναζήτησή και να αμφισβητείς και άλλο να λες οτι προςυπογραφεις χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Δε νομίζεις οτι αυτο δείχνει δογματισμο στη σκέψη κατι για το οποίο εσυ υποτίθεται οτι κατηγορείς τους άλλους;
Η μήπως νομίζεις οτι επειδή ο Ραυτόπουλος παραθέτει κάποιες παραπομπές αυτο σημαίνει οτι περιγράφει και τη πραγματικότητα;
Ειναι πολυ συχνό φαινόμενο οταν κάποιος θέλει να διαστρεβλώσει να καταφεύγει στη συρραφή και στην αποσπασματικότητα.
Και να σου πω επιπλέον οτι αυτα που λέει καθόλου πρωτότυπα δεν ειναι.Αυτα προς το παρόν.Αν βρω χρόνο θα γράψω και κάποια ακομα αυτονόητα πράγματα που απαντούν στις ανοησίες του Ραυτόπουλου.

smart asss είπε...

Προς "αριστερούς" bullies.

- πρώτα θα απορρίψετε ένα-ένα τα επιχειρήματα Ραυτόπουλου, διότι κ α ν έ ν α ς Σας ακόμη δεν το ε π ι χ ε ί ρ η σ ε.

και μετά εδώ είμαστε.

Bella Ciao

Σκεπτικιστης είπε...

ώαωαω αντεχεις τις σφαλιαρες βλεπω

πικάπα είπε...

θα έλεγα smart ass, ότι με τον ταξικό αντίπαλο δεν έχουμε καμία πρόθεση ή αυταπάτη να συνεννοηθούμε "περί των επιχειρημάτων του". Ούτε νερό, ούτε ψωμί, ούτε καιρός για μια τέτοια συζήτηση. Οποιανού του αρέσει ας εντρυφήσει. Δεν ευκαιρούμε για τέτοια, ούτε και μπορούμε να αρέσουμε σε όλους...

Гриша είπε...

"πρώτα θα απορρίψετε ένα-ένα τα επιχειρήματα Ραυτόπουλου"

Ααααα δηλαδη πρεπει καποιος σχολιαστης να τα απορριψει ενα προς ενα,γιατι αυτοι που σου απαντησαν σε καποια δε σου κανουν.θες ενα προς ενα η τιποτα ε;Και μονο τοτε "εδω ειμαστε"αλλιως τι;Δεν ασχολεισαι;Στο ξαναλεω καποιοι σου απαντησαν και αν θες και καποιοι κατα τη γνωμη μου οχι και τοσο ικανοποιητικα κατι που θα σου δινε τη δυνατοτητα αν ειχες προθεση να κανεις ειλικρινη συζητηση να την κανεις.Αλλα εσυ θες ενα προς ενα κ τα ρεστα.Τελεσιγραφο.
Και αυτο το "αριστεροι bullies" δε το πιασα.Φιλε σου εκανε κανεις bulling εδω μεσα;Σε τραμπουκισε κανεις;Πλακα μας κανεις;

Φιλίστωρ είπε...

@smartass

Διαδικαστική ερώτηση: Γνωρίζει ο κ. Ραυτόπουλος τη ρωσική γλώσσα;

Αν όχι (που είναι και το πιθανότερο), πώς παραπέμπει σε κείμενα γραμμένα σε γλώσσα που δε γνωρίζει; Με παραπομπές από δεύτερο και τρίτο χέρι θ' ανοίξουμε κουβέντα με τον κ. Ραυτόπουλο; Με συμπαθάς, φίλε smartass, αλλά δε μου επιτρέπει το πτυχίο μου ν' ανοίξω κουβέντα πάνω σε παραπομπές από δεύτερο και τρίτο χέρι, ιδίως όταν είναι φανερό ότι ο προσκομίζων τις παραπομπές δε μπήκε στον κόπο να τις ελέγξει, πολλώ δε μάλλον να τις εντάξει στο συγκείμενο (context) που αναλογεί σ' αυτές.

Αλλά και στην απίθανη περίπτωση, κατά την οποία ο κ. Ραυτόπουλος είναι γνώστης της ρωσικής, δε γνωρίζει άραγε ότι τα έργα του Λένιν και του Τρότσκι έχουν μεταφραστεί στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες (για να μην πω σχεδόν σε όλες), ώστε να παραπέμψει σε μία έκδοση προσιτή στους δυνητικούς αναγνώστες του;

Επειδή όμως εσύ μας καλείς ν' ανοίξουμε κουβέντα, σου μπαίνει ένα διαδικαστικό καθήκον: Να ταυτοποιήσεις τα αποσπάσματα που παραθέτει ο Ραυτόπουλος και να μας δώσεις σελίδα της ελληνικής ή κάποιας άλλης έκδοσης, υπό τον όρο ότι θα είναι στοιχειωδώς προσιτή σε μας, που υποτίθεται ότι μας θέλεις για συνομιλητές σου.

Σκεπτικιστης είπε...

Τι ηταν η επανασταση;
Aπο εναν αυτοπτη μαρτυρα:

Στις 23 (10) του Οχτώβρη, (1917) στο λιμάνι της Ρίγας έγινε ναυμαχία με μια γερμανική μοίρα.

Η κυβέρνηση, με πρόσχημα ότι η Πετρούπολη βρίσκεται σε κίνδυνο, έκανε σχέδια εκκέν
ωσης της πρωτεύουσας.

Στην αρχή έπρεπε να μεταφερθούν και να κατανεμηθούν σ' όλη τη Ρωσία τα μεγάλα εργοστάσια που δούλευαν για την άμυνα και μετά η ίδια η κυβέρνηση ετοιμαζόταν να πάει στη Μόσχα.

Οι μπολσεβίκοι δήλωσαν ότι η κυβέρνηση εγκαταλείπει την κόκκινη πρωτεύουσα μόνο και μόνο για ν' αδυνατίσει την επανάσταση. Τη Ρίγα την πρόδωσαν κιόλας στους Γερμανούς, τώρα προδίνουν και την Πετρούπολη!


Ο αρχηγός της δεξιάς πτέρυγας του κόμματος των καντέ Ρουτζιάνκο δήλωσε στην εφημερίδα Ρωσικό Πρωινό, πως η κατάληψη της Πετρούπολης από τους Γερμανού
ς θα ήταν μεγάλη ευτυχία, γιατί θα τσάκιζε τα Σοβιέτ και θα λύτρωνε τη Ρωσία από το επαναστατικό ναυτικό της Βαλτικής. .....


Ο Λουνατσάρσκι, ξερακιανός, όμοιος με φοιτητή, με ευαίσθητο πρόσωπο καλλιτέχνη, εξηγούσε γιατί τα Σοβιέτ πρέπει να πάρουν την εξουσία. Μόνο αυτά μπορούν να υπερασπίσουν την επανάσταση από τους εχθρούς της, που συνειδη
τά ερημώνουν τη χώρα, που αποσυνθέτουν το στρατό, που προετοιμάζουν το έδαφος για έναν καινούργιο Κορνίλοφ.
......

Σκεπτικιστης είπε...


Η προσωρινή κυβέρνηση ετοιμαζόταν να στείλει τη φρουρά της Πετρούπολης στο μέτωπο.


Η φρουρά της Πετρούπολης αριθμούσε περίπου εξήντα χιλιάδες ανθρώπους και έπαιξε στην επανάσταση σοβαρό ρόλο. Αυτή ακριβώς ήταν εκείνη που έλυσε την υπόθεση στις
μεγάλες μέρες του Φλεβάρη, αυτή δημιούργησε το Σοβιέτ των στρατιωτών βουλευτών, αυτή αναχαίτισε τον Κορνίλοφ στα πρόθυρα της Πετρούπολης.

Τώρα μέσα στη φρουρά ήταν πάρα πολλοί μπολσεβίκοι. Τότε που η προσωρινή κυβέρνηση μιλούσε για εκκένωση της πόλης, η φρουρά της Πετρούπολης τής έδωσε την απάντ
ηση. "Ενα από τα δύο: Μια κυβέρνηση που είναι ανίκανη να προστατεύσει την πρωτεύουσα πρέπει είτε να κλείσει αμέσως ειρήνη, είτε, αν είναι ανίκανη να κλείσει ει
ρήνη, να μας αδειάσει τη γωνιά και να παραχωρήσει τη θέση της σε
μια γνήσια λαϊκή κυβέρνηση...".

Ηταν ολοφάνερο πως κάθε προσπάθεια εξέγερσης εξαρτιόταν ολοκληρωτικά από τη στάση της φρουράς της Πετρούπολης. Το σχέδιο της κυβέρνησης ήταν ν' αντικαταστήσει τα συντάγματα της φρουράς με "έμπιστα" τμήματα, με κοζάκους και "τάγματα θανάτου". Οι επιτροπές ορισμένων στρατιών, οι "μετριοπαθείς" σοσιαλιστές και η ΚΕΕ
υποστήριζαν την κυβερνηση.
Το Σοβιέτ της Πετρούπολης φοβόταν τα σχέδια της κυβέρνησης, στο μεταξύ όμως από το
μέτωπο κατέφθαναν εκατοντάδες αντιπρόσωποι των απλών στρατιωτών, που με μια φωνή δήλωναν:

"Είναι αλήθεια ότι μας χρειάζονται ενισχύσεις, όμως ακόμα πιο πολύ μας
χρειάζεται να ξέρουμε ότι εδώ, στην Πετρούπολη, η
επανάσταση βρίσκεται σε σιγουριά... Κρατάτε τα μετόπισθεν, σύντροφοι, κι εμείς θα κρατήσουμε το μέτωπο...".

Σκεπτικιστης είπε...

Στις 30 (17) του Οχτώβρη η συνέλευση των αντιπροσώπων όλων των συνταγμάτων της Πετρούπολης πήρε την παρακάτω απόφαση: "Η φρουρά της Πετρούπολης δεν ανα
γνωρίζει πια την προσωρινή κυβέρνηση. Κυβέρνησή μας είναι το Σοβιέτ της Πετρούπολης. Θα υποτασσόμαστε μόνον στις διαταγές του Σοβιέτ της Πετρούπολης, που θα εκδίδονται από τη Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή του". Τα τοπικά στρατιωτικά τμήματα διατάχθηκαν να περιμένουν οδηγίες από το τμήμα των στρατιωτών του Σοβιέτ της Πετρούπολης.
......
Την Τρίτη το πρωί στις 6 του Νοέμβρη (24 του Οχτώβρη), η πόλη αναστατώθηκε από την έκκληση που κυκλοφόρησε στους ρόμους με την υπογραφή:"Στρατιωτική Επαναστατική Ε
πιτροπή, δίπλα στο Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών της Πετρούπολης":

"Προς τον πληθυσμό της Πετρούπολης Πολίτες! Η αντεπανάσταση σήκωσε το εγκληματικό της κεφάλι. Οι κορνιλοφικοί επιστρατεύουν δυνάμεις για να
συντρίψουν το Πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ και να ματαιώσουν τη Συντακτική Συνέλευση. Ταυτόχρονα οι πογκρομιστές μπορεί ν' αποπειραθούν να δημιουργήσουν
στους δρόμους της Πετρούπολης ταραχές και σφαγές. Το Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών της Πετρούπολης αναλαβαίνει την ευθύνη της φρούρησης της
επαναστατικής τάξης από τους αντεπαναστάτες και τις απόπειρες πογκρόμ. Η φρουρά της Πετρούπολης δε θα επιτρέψει κανενός είδους βία και ασχημίες. Ο πληθυσμός καλείται να πιάνει τους αλήτες και τους εκατονταρχίτες πράκτορες και να του
ς παραδίνει στους κομισάριους του Σοβιέτ, στο πιο κοντινό στρατιωτικό τμήμα. Με την πρώτη απόπειρα των σκοτεινών στοιχείων να προκαλέσουν στους δρόμους της πρωτ
εύουσας ταραχές, λεηλασίες, καβγάδες ή πυροβολισμούς, οι εγκληματίες θα εξαφανιστούν από το πρόσωπο της Γης.Πολίτες! Σας καλούμε να δείξετε απόλυτη ψυχραιμία κα
ι αυτοκυριαρχία. Η υπόθεση της τάξης και της επανάστασης βρίσκεται σε σταθερά χέρια... ".
.......
Μπήκα σ' έναν κινηματογράφο
κοντά στον καθεδρικό ναό του Καζάν. Προβαλλόταν ένα ιταλικό φιλμ γεμάτο αίμα, πάθη και ραδιουργίες. Μπροστά μου κάθονταν κάμποσοι ναύτες και στρατιώτες. Κοίταζαν μ
ε παιδική κατάπληξη την οθόνη, χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί χρειάζονταν τόσα τρεχάματα και τόσοι σκοτωμοί. Από τον κινηματογράφο γύρισα γρήγορα στο Σμόλνι. Στο 10
ο δωμάτιο, στο απάνω πάτωμα, συνεδρίαζε χωρίς διακοπή η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή. Προέδρευε ένας ξανθός νέος δεκαοκτώ χρονών, που τον λέγαν Λαζιμίρ.
Περνώντας από κοντά μου, σταμάτησε και κάπως δειλά μου 'σφιξε
το χέρι.

"Το φρούριο του Πετροπάβλοφσκ πέρασε ήδη με το μέρος μας! είπε χαμογελώντας ευτυχισμένα. Μόλις πήραμε ειδήσεις ια ένα σύνταγμα, που στάλθηκε από την κυβέρνηση στην Πετρούπολη για καταστολή. Οι στρατιώτες άρχισαν να
υποψιάζονται, ότι εδώ δεν είναι όλα παστρικά, σταμάτησαν την αμαξοστοιχία στην Γκάτσινα κι έστειλαν σ' εμάς αντιπροσώπους. "Τι γίνεται; μας ρώτησαν. Τι έχετε να μας πείτε; Εμείς πια πήραμε την απόφαση, όλη η εξουσία στα Σοβιέτ. "Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή τους απάντησε: "Αδέλφια, σας χαιρετούμε, στο όνομα της επανάστασης!
Σταθείτε στη θέση σας και περιμένετε διαταγή".
"Ολα τα τηλεφωνικά μας καλώδια, είπε, κόπηκαν. Ωστόσο, οι στρατιώτες τηλεφωνητές έστρωσαν έρπουσα τηλεφωνική γραμμή για την επικοινωνία με τα εργοστάσια και τους σ
τρατώνες..."".

Σκεπτικιστης είπε...

Κάτω, στα γραφεία των εργοστασιακών επιτροπών, καθόταν ο Σεράτοφ. Υπόγραφε τις διατακτικές για το δημόσιο οπλοστάσιο - από εκατόν πενήντα τουφέκια για κάθε εργοστάσιο... Μπροστά του μπήκαν στη γραμμή σαράντα αντιπρόσωποι. Στην αίθουσα συνάντησα μερικούς λιγότερο ξακουστούς παράγοντες των μπολσεβίκων. Ενας απ' αυτούς μου 'δειξε το περίστροφο. "Αρχισε!" είπε.

Το πρόσωπό του ήταν χλομό. "Είτε ενεργήσουμε εμείς είτε όχι, ο εχθρός πια ξέρει πως ήρθε καιρός να ξεμπερδέψει μ' εμάς ή να χαθεί ο ίδιος". Το Σοβιέτ της Πετρούπολης συνεδρίαζε ολόκληρα εικοσιτετράωρα χωρίς διακοπή. Οταν μπήκα στη μεγάλη αίθουσα, ο
Τρότσκι μόλις τέλειωνε το λόγο του.

"Μας ρωτούν, έλεγε, αν ετοιμαζόμαστε να οργανώσουμε επίθεση. Μπορώ να δώσω καθαρή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης κατανοεί, ότι έφ
τασε πια η στιγμή, που όλη η εξουσία πρέπει να περάσει στα χέρια των Σοβιέτ. Αυτή η αλλαγή της εξουσίας θα πραγματοποιηθεί από το Πανρωσικό συνέδριο. Αν χρειάζεται ή όχι
η ένοπλη εξέγερση, θα εξαρτηθεί από κείνους, που θέλουν να ματαιώσουν το Πανρωσικό συνέδριο.

Εμείς, όμως ακόμα και τώρα, ακόμα και σήμερα, προσπαθούμε ν' αποφύγουμε τη σύγκρουση. Ελπίζουμε ότι το Πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ θα πάρει στα χέρια του την εξουσία, που θα στηρίζεται στην οργανωμένη ελευθερία όλου του λαού.

Σκεπτικιστης είπε...

Μπήκαμε στην τεράστια αίθουσα των συνεδριάσεων, διασχίζοντας το ανήσυχο πλήθος,
Στο προεδρείο κάθονταν οι ηγέτες της παλιάς ΚΕΕ. Τελευταία φορά τους δόθηκε ευκαιρία να διευθύνουν τη συνεδρίαση των ανυπόταχτων Σοβιέτ, που τα διοικούσαν από τις πρώτες μέρες της επανάστασης. Τώρα τα Σοβιέτ ξεσηκώθηκαν ενάντιά τους.
Το προεδρείο εκλέχτηκε μέσα σε γενικό θόρυβο και κίνηση Ο Αβανέσοφ δήλωσε, ότι έπειτα από συμφωνία ανάμεσα στους μπολσεβίκους, τους αριστερούς εσέρους και τους μενσεβίκους - διεθνιστές αποφασίστηκε να σχηματιστεί το προεδρείο με βάση την αναλογική αντιπροσώπευση.

Το αποτελέσματα των εκλογών: δεκατέσσερις μπολσεβίκοι, εφτά εσέροι, τρεις μενσεβίκοι
και ένας διεθνιστής(από την ομάδα του Γκόρκι).

Ο Χέντελμαν δηλώνει από μέρους των δεξιών εσέρων και των εσέρων του κέντρου ότι αραιτούνται από τη συμμετοχή στο προεδρείο. Ο Χεντσούκ κάνει παρόμοια ακριβώς δήλωση από μέρους των μενσεβίκων. Κι οι μενσεβίκοι διεθνιστές δηλώνουν ότι δεν μπορούν να πάρουν μέρος στο προεδρείο,
Ο εκπρόσωπος των αντιπροσώπων της Ουκρανίας ζητάει και παίρνει θέση στο προεδρείο.

Μετά απ' αυτό η παλιά ΚΕΕ εγκαταλείπει το βήμα και τη θέση της την παίρνουν ο Τρότσκι, ο Κάμενεφ, ο Λουνατσάρσκι, η Κολοντάι, ο Νόγκιν... Ολοι σηκώνονται και η αίθουσα τραντάζεται από τα χειροκροτήματα.
Πόσο ψηλά πέταξαν αυτοί οι μπολσεβίκοι! Από μια αποκηρυγμένη και καταδιωκόμενη ομάδα που ήταν πριν τέσσερις μήνες, έφτασαν ως τη λαμπρή θέση των τιμονιέρηδων της μεγάλης Ρωσίας, που την είχε αγκαλιάσει η θύελλα της εξέγερσης.