«
|
Οι
παλιοί «οικονομιστές», μετατρέποντας το μαρξισμό σε γελοιογραφία, δίδασκαν στους
εργάτες ότι για τους μαρξιστές σημασία έχει μόνο το «οικονομικό». Μήπως οι
καινούργιοι «οικονομιστές» νομίζουν ότι το δημοκρατικό κράτος τού νικηφόρου
σοσιαλισμού θα υπάρχει χωρίς σύνορα (κάτι σαν το «σύμπλεγμα των αισθημάτων
χωρίς ύλη»), ή μήπως ότι τα σύνορα θα καθορίζονται «μόνο» σύμφωνα με τις ανάγκες
τής παραγωγής; Στην πραγματικότητα τα σύνορα αυτά θα καθορίζονται δημοκρατικά,
δηλαδή σύμφωνα με τη θέληση και τις «συμπάθειες» του πληθυσμού. Ο καπιταλισμός
εκβιάζει αυτές τις συμπάθειες κι έτσι προσθέτει νέες δυσκολίες στο έργο τής
προσέγγισης των εθνών. Ο σοσιαλισμός, οργανώνοντας την παραγωγή χωρίς ταξική καταπίεση, εξασφαλίζοντας
την ευημερία όλων τών μελών τού
κράτους, επιτρέπει να εκδηλωθούν απολύτως ελεύθερα οι «συμπάθειες» του
πληθυσμού και γι’ αυτό το λόγο ακριβώς διευκολύνει και επιταχύνει σε τεράστιο
βαθμό την προσέγγιση και τη συγχώνευση των εθνών.
3 σχόλια:
Για το Λενιν, το εθνικο συναισθημα, είναι παρομοιο με το θρησκευτικο:
Είναι πολύ βαθια ριζωμενη πεποιθηση, (το 'γιατι' αφορα την ψυχολογια, αλλα ξεπερνα τις γνωσεις μου), αλλα για αυτό το λογο πρεπει να είναι πολύ προσεκτικοι όταν αναφέρονται σε αυτό στην προπαγανδα, για να μην κανουν ζημια παρα καλο. (αυτο δεν αφορα εσενα Λεφτ-το αντιθετο)
Μαλιστα, ο Λενιν αναφερομενος στην θρησκεια λεει ότι πρεπει να είναι ατομικη υποθεση και όχι κρατικη. Στο σοσιαλισμο, όμως ο λαος με την πολιτιστικη επανασταση θα ξεπερασει και τις θρησκείες και τα κρατη.
Εν τω μεταξύ, για να γυρισουμε στο σημερα, βλεπω μες την αριστερα τις πιο αντίθετες αποψεις για το ζητημα της αντιμετωπισης των μεταναστών, ως τακτικη και ως στρατηγικη. Στρατηγικα ολοι συμφωνουν ότι 'οι προλετάριοι δεν εχουν πατριδα' αλλα οι διαφορες αρχιζυν όταν πρεπει να αντιμετωπιστεί ένα σιγκεκριμενο ζητημα. Στα ζητήματα γεωπολιτικης, γινεται το ελα να δεις.
Κατά τη γνομη μου, το σύνθημα αυτο, εχει κακοπαθει από τοτε που πρωτοχρησιμοποιηθηκε. Και αυτο γιατι αντιμετωπισθηκε από διαφορες ομαδες υπεραριστερων σε διαφορες εποχές, ως αμεσο αιτημα, ενώ το σωστο είναι, ότι αποτελει τον απωτερο στοχο της σοσιαλιστικης εποχης (που ακομα δεν την ειδαμε βεβαια στην πληρη αναπτυξη της) καταργηση των παλαιολιθινων πεποιθήσεων, αλλαγη του ανθρωπου, καταργηση των στρατων, των θρησκειων, καταργηση των καταναγκασμων, του κρατους και του χρηματος)
Παντα κατά την γνωμη μου, οσο πλησιασε από το 1916 η εποχη της καταργησης του χρηματος και της θρησκεας, (το αντιθετο), άλλο τοσο πλησιασε και η ωρα που 'διευκολύνει και επιταχύνει σε τεράστιο βαθμό την προσέγγιση και τη συγχώνευση των εθνών'
Εχοντας αυτά υποψη μας, παμε στο κειμενο που παραθέτεις
'Οι παλιοί «οικονομιστές», μετατρέποντας το μαρξισμό σε γελοιογραφία, δίδασκαν στους εργάτες ότι για τους μαρξιστές σημασία έχει μόνο το «οικονομικό». Μήπως οι καινούργιοι «οικονομιστές» νομίζουν ότι το δημοκρατικό κράτος τού νικηφόρου σοσιαλισμού θα υπάρχει χωρίς σύνορα'
Κατι μου λεει ότι θελεις να παρομοιασεις τους 'οικονομιστες' με τους σημερνούς υπερμαχους της ''σοσιαλιστικης Ε.Ε.'' Αν επρεπε να βαλω τα χρηματα μου καπου , θα τα εβαζα στο Λενιν.
Φίλε Σκεπτικιστή,
Έβαλα το συγκεκριμένο απόσπασμα από γραπτό τού Λένιν (το βρήκες) με πολύ μικρότερες και πιο πεζές φιλοδοξίες από το να θίξω πλευρές τού Εθνικού Ζητήματος. Οι φιλοδοξίες μου λοιπόν περιορίζονται στη λέξη «σύνορα», μια πολύ κακή λέξη για ορισμένους αριστερούς τού ούλτρα διεθνισμού που, αν και δεν το ομολογούν, πολύ τους κάθεται στο στομάχι ο Βλαδίμηρος για κάτι τέτοια (και άλλα) που έγραψε ή είπε.
Για το περίφημο τσιτάτο «οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα», διαφωτιστική για τις απόψεις τού ιστολογίου είναι η γενέθλια ανάρτηση για τον Μαρξ. Το σύνθημα αυτό δεν έχει κακοπάθει απλώς. Έχει διαστρεβλωθεί είτε από άγνοια, είτε ενσυνείδητα είτε, από δογματική τύφλωση.
Η προσέγγιση των εθνών είναι πολύ μακριά γιατί είναι πολύ μακριά ο σοσιαλισμός. Η συγχώνευση είναι μία μάλλον λάθος λέξη που του ξέφυγε του Λένιν, μέσα στον οίστρο του. Έχω την υποψία ότι θα την άλλαζε αν είχε την ευκαιρία. Πώς μπορεί να συγχωνευθεί ένας Καυκάσιος με έναν κάτοικο της Κεντρικής Αφρικής; Και γιατί να συγχωνευθεί άλλωστε;
Οι σύγχρονοι «οικονομιστές» που είχα στο μυαλό μου όταν αντέγραφα τα λόγια τού Λένιν δεν ήταν μόνο οι οπαδοί τής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που τη θεωρούν(;) επειδή τάχα αποτελεί το συντομότερο δρόμο προς το σοσιαλισμό στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι και οι πάσης φύσεως εχθροί τών συνόρων (εδώ και τώρα και ανεξαρτήτως της υπαρκτής κατάστασης των πραγμάτων): τρότσκες, αναρχοαυτονομία, μεταναστευτιστές, δικαιωματιστές και όλο αυτό το κακό συναπάντημα που δουλεύει για τη ΧΑ όσο κι αν δεν το ξέρει (όπως ακριβώς δεν ήξερε η Ρόζα ότι η αντίθεσή της στον εθνικισμό τών αστικών τάξεων των καταπιεζομένων εθνών στην πράξη έστρωνε το χαλί τού μεγαλορώσικου εθνικισμού –λόγια τού Λένιν κι αυτά, αν και όχι κατά λέξη, όταν "πλακωνόταν" με τη Λούξεμπουργκ λίγο πριν τον Α´ ΠΠ για το ζήτημα της αυτοδιάθεσης των εθνών).
Τα λέμε
Αυτό δεν εκανε ο Λενιν, μετα την επανασταση, απελευθερώνοντας από το Ρωσικο κρατος Πολωνια και Βαλτικες;
(διαφωνησαν οι 'αριστεροι' του κομματος (Μπουχαριν κτλ), ο Τροτσκι ειχε την θεση της καθυστέρησης μεχρι να επαναστατησουν οι δυτικες χωρες, αυτό αποκαλεσα 'εθνικισμο' του Τροτσκι)
Ηταν λοιπον θεση αρχης και όχι παραχωρηση! Απελευθερωση των καταπιεσμένων λαων.
Στο θεμα μας. Θεση αρχης είναι η ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ. Θεση αρχης είναι να εξηγεις την αιτια των πολεμων (και των προσφυγων), τον ανταγωνισμο μεταξυ ανερχομενων και κατερχομενων ιμπεριαλισμων. Θεση αρχης είναι να μην επιτρεπεις στο προσφυγικο ζητημα να εμποδιζει τους εργαζομενους να πλησιαζουν στις θεσεις σου. Δεν προκειται να πεισεις το μεσο εργαζομενο για ανοικτα σύνορα οσο και αν προσπαθήσεις, όπως δεν μπορεις να πεισεις το χριστιανο να γινει αθεος. Απλα δεν γινεται σημερα.
Δημοσίευση σχολίου