Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Οι 1.873.428 ταφές τού Βλαδίμηρου Ίλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν)




Ναι, περί αυτού πρόκειται. Του Λένιν αυτοπροσώπως. Αυτόν είχα στο μυαλό μου όταν έκανα λόγο για εκατομμύρια ενταφιασμών. Ενταφιασμών, με την κακή έννοια βεβαίως βεβαίως.

Όπως όλοι οι νεκροί, που δεν μπορούν πια να πάρουν το λόγο, υφίσταται κι αυτός όλες τις συνέπειες της ανημπόριας του. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να τον ‘‘θάβει’’ κατά τα καλά και συμφέροντά του, χωρίς εκείνος να έχει την παραμικρή δυνατότητα αντίλογου ή διάψευσης. Ο οποιοσδήποτε. Πα’ να πει φίλος ή εχθρός.

Αν είναι δικός μας, μπορεί να τον επικαλείται για να ισχυροποιήσει τις απόψεις του φέρνοντάς τον ως μάρτυρα υπεράσπισης, αλλά διαστρεβλώνοντας με τον έναν ή άλλον τρόπο (κοπτοραπτική, αποσιώπηση ‘‘λεπτών’’ σημείων, ‘‘στραμπούληγμα’’ των αναλογιών, παραχάραξη του νοήματος, κ.λπ.).  Κι αν είναι εχθρός, για να μας χτυπήσει μέσω εκείνου είτε καταγγέλλοντάς μας ως θιασώτες τού ‘‘ολοκληρωτισμού’’ του. είτε παρουσιάζοντάς μας ως ασυνεπείς προς τις υποθήκες του —ό,τι βολεύει κάθε φορά.  

Ατυχώς, επειδή μιλάμε για τον Λένιν, τα θαψίματα που έχει υποστεί, είναι πολύ-πολύ περισσότερα από τις τρεις ταφές τού δυστυχούς Μελκιάδες Εστράδα. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό έφτασα στον αριθμό τού τίτλου. Και η τύχη το ’φερε τα δύο τελευταία να έγιναν από χέρια δικών μας.   

Ο πρώτος ήταν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας που, πριν από δύο βδομάδες περίπου, επιστράτευσε τον Λένιν τού Αριστερισμός: η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού τσιτάροντας μερικά από όσα έγραψε εκεί περί συμβιβαστικών συμμαχιών. Το έκανε με σκοπό να πείσει την κοινοβουλευτική ομάδα τού κόμματός του για την ανάγκη ένταξης στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητων βουλευτών τής σημερινής βουλής με αντάλλαγμα (εντάξει αυτό δεν το είπε, αλλά τα ευκόλως εννοούμενα...) την αρνητική τους ψήφο κατά τη διαδικασία ανάδειξης του νέου Προέδρου Δημοκρατίας. Φυσικά, καμία σχέση! Ο κακόμοιρος ο Λένιν μιλούσε για συμβιβαστικές συμμαχίες με αντίπαλα και πάντως διακριτά πολιτικά κόμματα και σχήματα. Δεν υποστήριξε ποτέ την ιδέα τού εισοδισμού στις τάξεις τών μπολσεβίκων! Φυσικά, δεν βρέθηκε ποτέ σε παρόμοια κατάσταση κι έτσι δεν ξέρουμε τι θα αποφάσιζε αν έπρεπε να διαλέξει μεταξύ Σκύλας (παράταση της ζωής μιας καταστροφικής κυβέρνησης) και Χάρυβδης (μεταγραφή στο κόμμα του βουλευτών που τη στήριξαν στο καταστροφικό έργο της και ανάληψη του ρίσκου να αποτελέσουν μέλη τής νέας κοινοβουλευτικής ομάδας). Ένα μόνο ξέρουμε, τουλάχιστον εμείς: Δεν θα αποφάσιζε ποτέ με αποκλειστικό κριτήριο τη συνέπεια στις «κομμουνιστικές αρχές και αξίες». Θα εξέταζε παράλληλα και ποιο θα ήταν το κόστος αυτής τής συνέπειας... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί ο Τσίπρας (και ο κάθε Τσίπρας, αν με εννοείτε) να τον φέρνει μπροστά στην κοινοβουλευτική ομάδα τού ΣΥΡΙΖΑ ως οιονεί ψευδομάρτυρα!

Ο δεύτερος που έθαψε τον Βλαδίμηρο ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος (με την κακή έννοια) Θανάσης Καρτερός. Ο οποίος, στο τελευταίο κυριακάτικο άρθρο του στην Αυγή, τσιτάρισε κι αυτός Λένιν, παραθέτοντας τη γνωστή μεταφορά του από το ίδιο πάλι βιβλίο που προανέφερα, με την οποία ο Βλαδίμηρος υπενθύμιζε ότι συχνά η αδυσώπητη πραγματικότητα σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό και σε υποχρεώνει σε συμβιβασμούς:

Φανταστείτε πως το αυτοκίνητο σας το σταμάτησαν οπλισμένοι ληστές. Τους δίνετε τα λεφτά, το διαβατήριο, το πιστόλι, το αυτοκίνητό σας. Έτσι γλιτώνετε από την ευχάριστη συντροφιά με τους ληστές. Εδώ υπάρχει αναμφισβήτητα συμβιβασμός. «Do ut des» («σου δίνω» τα λεφτά, το όπλο, το αυτοκίνητο, «για να μου δώσεις» τη δυνατότητα να φύγω σώος και αβλαβής). Είναι όμως δύσκολο να βρει κανείς άνθρωπο που να είναι στα καλά του και να λέει πως ένας παρόμοιος συμβιβασμός είναι «καταρχήν απαράδεκτος» ή να θεωρεί το πρόσωπο που έκανε ένα τέτοιο συμβιβασμό συνένοχο των ληστών (αν και οι ληστές θα μπορούσαν να καθίσουν στο αυτοκίνητο και να το χρησιμοποιήσουν, καθώς και το όπλο, για καινούργιες ληστείες).

Όπως ο Τσίπρας, έτσι και ο Καρτερός ξεπατίκωσε τον Λένιν για να υποστηρίξει την ανάγκη τών συμμαχιών. Με μία διαφορά. Αν ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εστίασε εμμέσως πλην σαφώς στην ανάγκη να εξασφαλιστούν οι 121 αρνητικοί ψήφοι κατά την εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας, ο δεύτερος έμεινε στο γενικό ζήτημα των συμμαχιών. Ήγουν, τουτέστιν, δηλαδή, επιστράτευσε τον Λένιν για να υποβάλει στο αναγνωστικό κοινό τής Αυγής την ιδέα πως οι συμβιβαστικές συμμαχίες (όπως τις εννοεί εκείνος και ο Τσίπρας και άλλοι, όχι πάντως ο Λένιν!) δεν πρέπει να σταματήσουν στην ενσωμάτωση μίας Τζάκρη, λόγου χάρη, αλλά και στη συμπερίληψη στις εκλογικές λίστες τού ΣΥΡΙΖΑ περίπου κάθε πονηρού πολιτευτή που είδε ‘‘φως’’ και είπε να μπει.

Όπως εξήγησα παραπάνω, εκτιμώ με βεβαιότητα ότι ο Λένιν θα προβληματιζόταν με  την Τζάκρη πριν την απορρίψει —αν την απέρριπτε. Αλλά είμαι σίγουρος και για το άλλο: δεν θα δεχόταν ποτέ να φορέσει «δίχως κέρδη κέρατα», φορτώνοντας στο κόμμα του, άνευ αυτής ακριβώς τής αδυσώπητης ανάγκης που περιέγραψε με τη μεταφορά τών ληστών, τον κάθε κερατά! Αν ο Θανάσης Καρτερός είναι πρόθυμος να το κάνει, no problem. Ας αφήσει όμως ήσυχο τον Λένιν κι ας σταματήσει να τον θάβει. Δεν του φταίει σε τίποτε πεθαμένος άνθρωπος!




Η φωτογραφία είναι από το huffingtonpost.com.

9 σχόλια:

ΕΟΣ είπε...

Άλλη μια "ταφή" του Λένιν:

Καρτερός – Λιακόπουλος: Σημειώσατε 2

ή μήπως όχι;

LeftG700 είπε...

Φίλοι τής ΕΟΣ,


Μπερδεύτηκα, ρε παιδιά. Η αναφορά σας στον Λιακόπουλο, άσχετα αν εμπίπτει στην κατηγορία τής χιουμοριστικής υπερβολής, δεν ακυρώνει μόνο τις κινήσεις κορυφής τού ΣΥΡΙΖΑ. Ακυρώνει και τις κινήσεις κορυφής τού Λένιν! Γιατί, άσχετα με τις διαφορές τών συνθηκών και των εποχών, κίνηση κορυφής είναι η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας μέσω τής ακύρωσης της εκλογής νέου Προέδρου Δημοκρατίας, κίνηση κορυφής είναι και η κατάληψη των κυβερνητικών κέντρων διοίκησης από ένοπλους μπολσεβίκους.


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

προσπαθείς λίγο να τα βάλεις όλα, να μην το πάρεις δεξιά, να μην το πάρεις και αριστερίστικα, αλλά η ανάλυση σου πάσχει από βασικό λάθος.

ο Λένιν δεν θα προβληματιζόταν ούτε ένα δευτερόλεπτο για την Τζάκρη, όπως δεν προβληματιζόταν πχ για το αν πρέπει να συνεχιστεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αν πρέπει να υπάρξει ειρήνη, αν πρέπει να δωθεί γη στους αγρότες, ψωμί στους εργάτες.

σε καμία στιγμή δεν υπήρχε στον Λένιν αμφιβολία για την επαναστατική κατεύθυνση. Η δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς γινόταν δικτατορία του προλεταριατου σκέτο, και πάλι το ανάποδο, αλλά να πάμε να τα βρούμε με τους καντέτ πχ, τον Τσάρο και δεν ξέρω ποιον, δεν υπήρχε. Αυτή ακριβώς είναι η αντιστοιχία, και δεν είναι θέμα αν είναι η κάθε Τζάκρη τόσο σημαντική, είναι ότι για να τα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ με την κάθε Τζάκρη, τα βρίσκει αυτό που μας έμαθε να μονοπωλεί τον πολιτικό διάλογο (καλώς μέχρι ενός σημείο με τους απέναντι, κακώς όμως εντός αριστεράς) δηλ το μνημόνιο. Τα τετελεσμένα του, την λογική του, τα κοινωνικά και οικονομικά όρια μιας πολύ στενής συνθήκης. Τα ίδια ισχύουν και για τους ΑΝΕΛ, ένα νεοφιλελυθερο εθνικιστικό κόμμα, ένα μνημονιακό μόρφωμα εν τέλει, όποια και αν είναι η στάση του συστήματος εξουσίας, με την συγκεκριμένη μορφή κυβερνητικού προσωπικού, και media. Τα ίδια και με την ΔΗΜΑΡ.

Στο οικονομικό ο Λένιν καταλάβαινε πολλά παραπάνω από ότι θέλουν οι "υπεραριστερές" απλουστέυσεις, καταλάβαινε την αξία της αγοράς εν μέσω επανάστασης, της ανάγκης πρωταρχικής συσσώρευσης, πρακτικών μεικτής οικονομίας κλπ. Πάλι όμως όχι για νέρωμα του ψωμί-γη, με την επανάσταση ενεργή, κλπ.

Το βασικό λάθος στην ανάλυση σου, που είπα στην αρχή, είναι ότι ο μοναδικός τρόπος να βρούμε αντιστοιχίες με τον Λένιν, είναι να δούμε τι θα κάνουν οι επαναστάτες απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, και όχι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά ποιους ? Δεν υπάρχουν κάποιοι άλλοι, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εξ αριστερών του είναι το θέμα, ενδεχομένως και κάποιοι που λόγοι κουλτούρας τους, ιστορίας τους από το 2004 και δώθε αν και σαφώς εξ αριστερών στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, είναι εντός του .

Αν ο μπούμε λοιπόν στην κουβέντα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά του, τελειώνει η κουβέντα, δεξιά του είναι το μνημόνιο, δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ενδιάμεσο. Δεξιά του είναι ο σοσιαλφιλελευθερισμός της μπλερικής σοσιαλδημοκρατίας, το αν θα σταθεροποιηθεί ή θα καταρρεύσει σε τέτοιον ρόλο θα φανεί, τρόπος να προβλεφθεί δεν υπάρχει, και η ζημιά στο εργατικό κίνημα και την αριστερά θα είναι βαθιά και ιστορική.

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Δεν ξέρω πού θα καταλήξει μία ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να καταλήξει σοσιαλφιλελεύθερη, δεν το αποκλείω καθόλου και οπωσδήποτε το αποκλείω λιγότερο από όσο δύο χρόνια πριν. Εκείνο που ξέρω όμως πολύ καλά είναι πως, αν συμβεί αυτό, δεν θα οφείλεται σε καμία Τζάκρη, άσχετα αν αυτό θα ‘‘ψιθυρίζουν’’ τα παπαγαλάκια του.

Πολύ σίγουρο σε βλέπω για το τι θα έκανε στις σημερινές συνθήκες ο Βλαδίμηρος με την Τζάκρη και τις διάφορες/διάφορους Τζάκρηδες. Να μου επιτρέψεις να αμφιβάλω. Και οι παραινέσεις του προς τους Άγγλους κομμουνιστές σε σχέση με τη κοινοβουλευτική τακτική τους σε συνθήκες μη επαναστατικές (καλή ώρα) μου λένε ότι δικαίως αμφιβάλω. Ακριβώς επειδή ο Λένιν ήταν επαναστάτης, δεν νομίζω να πίστευε ότι το καθήκον ενός επαναστάτη σε μη επαναστατικούς καιρούς είναι απλώς να σαλπίζει την επανάσταση...

Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

οι Εργατικοί ήταν προωθημένοι μέχρι το 85, είχαν μαζικές αριστερές πτέρυγες, δεν είναι δύσκολο να φανταστείς τους Εργατικούς του 20, την γείωση τους στην εργατική τάξη και τις γειτονιές.

και πάλι να πω ότι ο Λένιν έλεγε τι θα κάνουν οι κομμουνιστές με τους εργατικούς. Εδώ συζητάμε κάτι άλλο, τι θα κάνουν οι αντίστοιχοι ας πούμε εργατικοί με τους Τόρυδες. Τίποτα ήταν θα ήταν η απάντηση του Λένιν.

δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι επιμένεις, πραγματικά όμως.

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Δεν ξέρω πόσο προωθημένοι ήταν οι Άγγλοι Εργατικοί τού 1920. Εγώ διαβάζω τον Βλαδίμηρο να γράφει:

Είναι σωστό ότι οι Χέντερσον, οι Κλάινς, οι Μακντόναλντ, οι Σνόουντεν είναι άνθρωποι αδιόρθωτα αντιδραστικοί. Είναι επίσης σωστό ότι θέλουν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους (προτιμώντας ωστόσο το συνασπισμό με την αστική τάξη), ότι θέλουν «να κυβερνούν» σύμφωνα με τους ίδιους παμπάλαιους αστικούς κανόνες, πως, όταν θα βρεθούν στην εξουσία, θα φέρνονται οπωσδήποτε σαν τους Σάιντεμαν και τους Νόσκε.



Ακόμα κι αν η Τζάκρη μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως τόρυς, είναι χειρότερη από αυτούς που ‘‘στολίζει’’ ο Λένιν παραπάνω; Επιπλέον, σου διαφεύγει ένα πράγμα: είναι αποστάτρια τόρυς! Αυτό περιπλέκει κάπως τα πράγματα, δεν νομίζεις; Κι αυτή η αποστασία της, ενδεχομένως, μπορεί να σου δώσει την ευκαιρία να γκρεμοτσακίσεις την κυβέρνηση και να γίνεις εσύ βεζίρης στη θέση τού βεζίρη. Γιατί αυτό είναι το επίδικο στην προκείμενη περίπτωση. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Να γιατί υποστηρίζω ότι στη θέση τών Συριζαίων, σήμερα, τώρα, ο Λένιν δεν θα αποφάσιζε αβασάνιστα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Συχνά, ένας από τους λόγους που μας κάνει να δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι ο συνομιλητής μας επιμένει σε μία άποψη που θεωρούμε λάθος είναι το ότι δεν έχουμε καταλάβει ποια ακριβώς είναι η άποψή του.


Τα λέμε

κάποιος σύντροφος είπε...

η κυβέρνηση θα πέσει ή από την τρόικα (που καλοβλέπει να μπει σε εφαρμογή μια δοκιμή ΣΥΡΙΖΑ, και βλέπουμε, μπορεί για παρένθεση και βατερλό της αριστεράς, μπορεί και να το κρατήσει, ότι κάτσει, έχει πολλά σενάρια) ή από το κίνημα. Και μάλλον θα πέσει, σίγουρο βέβαια δεν είναι.

η Τζάκρη και όποιος παρόμοιος δεν έχει καμία επιρροή είτε στο ένα, είτε στο άλλο. Από την Τζάκρη και τέτοιες φάτσες ο Σαμαράς θα πάει για 200 και όχι 180 (που λέει ο λόγος). Η τελευταία ελπίδα της κυβέρνησης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, και το "αμάν να πέσει η κυβέρνηση, όπως να ναι". Αν αφήσουμε έξω σενάρια ανοιχτής εκτροπής (οικονομικής, στις μέρες μας) που δεν τα αποκλείω καθόλου.

και προφανώς δεν είναι άποψη της αριστεράς ότι θέλει να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη, το ακριβώς αντίθετο θέλει να κάνει, και όχι να διαδεχτεί τον Σαμαρά.

αλλά αυτό είναι μια έκφραση μάλλον, απλά επειδή μιλάμε καιρό, θα στο πω χωρίς περιστροφές.

δεν είναι μόνο πρόθεση σου να τα λες και λίγο προκλητικά και λίγο δεξιά, να την σπας στην "πολιτική αρχών" που λες καμιά φορά.

νομίζω έχεις πιστέψει την προβοκάτσια σου.

"κάποιος σύντροφος"

κάποιος σύντροφος είπε...

"προβοκάτσια"

"κάποιος σύντροφος"

LeftG700 είπε...

Φίλε κ.σ.,


Για την ώρα πάντως, το κίνημα αναζητείται στο silver alert.

Οι διάφορες/διάφοροι Τζάκρηδες που θα μπλοκάρουν την εκλογή Προέδρου δημοκρατίας τη ρίχνουν και την παραρίχνουν την κυβέρνηση. Το τι θα γίνει από εκεί και μετά είναι άλλης τάξεως ζήτημα.

Φυσικά και είναι έκφραση το «χαλίφης/βεζίρης στη θέση τού χαλίφη/βεζίρη». Αλλά εσύ είσαι Αδιάφθορος. Ούτε ως έκφραση δεν την ανέχεσαι. Πρέπει να συζητάμε σαν να βγάζουμε διάγγελμα μπροστά στις μάζες.

Εγώ προβοκάτορας/’’προβοκάτορας’’ για το ζήτημα των «αρχών»; Άμα το θες έτσι, πες το κι έτσι. Αλλά τι φταίω εγώ; Μ’ όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις:

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κύριοι Γκόμπερς, Χέντερσον, Ζουό και Λεγκίν θα χρωστούν μεγάλη ευγνωμοσύνη στους «αριστερούς» αυτούς επαναστάτες, που σαν τη γερμανική αντιπολίτευση «αρχών» (ο θεός να μας φυλάει από παρόμοιες «αρχές»!) ή σαν μερικούς επαναστάτες από τους αμερικανούς «Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου» προπαγανδίζουν την αποχώρηση από τα αντιδραστικά συνδικάτα και την άρνηση να δουλεύουμε σ’ αυτά.

Κάνε τις σχετικές αντικαταστάσεις και θα βρεθείς στο σήμερα στο τσακ μπαμ!


Τα λέμε