.jpg)
Λίγο νωρίτερα, απαντώντας
σε ένα σχόλιο κάποιου επισκέπτη μας, στο οποίο αναφέρθηκε —με την απαισιόδοξη
έννοια— στο (άδειο) κιβώτιο τού σπαραγμένου και σπαρακτικού Άρη Αλεξάνδρου, έγραψα
κάτι που θέλω να το μεταφέρω στην πρώτη σελίδα. Αλλάζω, λοιπόν, το πρόσωπο
απεύθυνσης από ενικό σε πληθυντικό και αντιγράφω (είναι αυτονόητο ότι δεν απευθύνομαι
σε όλους, αλλά μόνο σε αυτούς τους οποίους αφορά —πού να τους ξέρω;):
Όσο
για το άδειο κιβώτιο, εγώ δεν ξέρω κανένα κιβώτιο στην Ιστορία που, ακόμα κι
όταν δεν ήταν άδειο, δεν αποδείχθηκε ελλιποβαρές. Οπότε, σάς συγχαίρω! Καλύτερη
δικαιολογία για να την κάνετε με ελαφρά πλάγια πηδηματάκια δεν μπορούσατε να βρείτε...
4 σχόλια:
Χρησιμοποιεις το 'κιβωτιο' σαν επικεφαλιδα για να πεις τα ακριβως αντιθετα απο οσα υπαινισσεται...
Με αυτο τον τροπο ουτε υπερασπιζεσαι την αποψη σου, ουτε φανερωνεις κατι.
Το κιβωτιο (με την απαισιοδοξη εννοια) ειναι νιχιλιστικο κειμενο, αφου αντιπαραθετει το Ατομο στην Ιστορια. Ξεπερναει και τον αναρχισμο γιατι δεν ειναι πολιτικο κειμενο αλλα ανθρωπολογια.
Φίλε Όργουελ,
Μιλάς σαν να μου καταλογίζεις κάποια παγαποντιά, ή είναι ιδέα μου; Δεν έκαν τίποτε τέτοιο. Ούτε υπαινίσσομαι κάτι. Αυτά που έγραψα ισχύουν ως έχουν και ευρίσκονται χωρίς κρυφά νοήματα και διφορούμενες φράσεις. Για ξαναδές το. Καμιά φορά πέφτουμε όλοι θύματα παρανάγνωσης. Εγώ έπεσα σήμερα, καθώς απαντούσα σε ένα σχόλιο -συμπτωματικά στο ίδιο σχόλιο που έγραψα αυτά τα περί κιβωτίου.
Τα λέμε
το σιγκεκριμενο κειμενο δεν αφομοιωνεται απο τον πολιτικο λογο γιατι τον ξεπερνα.
Παρολαυτα Μαρια....
Φίλε Όργουελ,
Δεν ξέρω για άλλους, για μένα πάντως είναι δύσκολοι οι γρίφοι σου...
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου