Γιατί Θέλουμε να Γαμήσουμε τον Χρήστο Λάσκο και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο

Στις 4 Νοεμβρίου, δημοσιεύτηκε στο Red Notebook ένα ομολογουμένως πολύ καλό άρθρο για τα καμώματα του Σταύρου Θεοδωράκη και την υποτιθέμενη ψυχανάλυσή του από τον Στέλιο Ράμφο. Το άρθρο υπογραφόταν από τον άγνωστό μας Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου και έφερε τον οσκαρικό τίτλο «Γιατί Θέλω να Γαμήσω τον Σταύρο Θεοδωράκη». Το Όσκαρ δεν το έπαιρνε ο αρθρογράφος τού Red Notebook. Το είχε πάρει προ πολλών δεκαετιών ο Βρετανός συγγραφέας και προφανώς «κακό παιδί» J. G. Ballard, ο οποίος είχε επιγράψει ένα ευρηματικά σαρκαστικό κείμενό του για τον Ronald Reagan, όταν εκείνος ήταν ακόμα κυβερνήτης τής Καλιφόρνιας, το 1968, με τον τίτλο «Why I Want to Fuck Ronald Reagan» («Γιατί Θέλω να Γαμήσω τον Ρόναλντ Ρήγκαν»). Για να συμπληρωθεί το ωραίο τής υπόθεσης, 12 χρόνια μετά, το 1980, κάποιοι καταστασιακοί με μπόλικη δημιουργική φαντασία, κατάφεραν να διανείμουν το κείμενο του Ballard στο προεκλογικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, δημιουργώντας την εντύπωση ότι επρόκειτο για επίσημη ψυχαναλυτική επιστημονική εργασία! —πληροφορίες εδώ κι εδώ.

‘‘Ζήλεψε’’ τον τίτλο τού Ballard ο Παπαδημητρίου και τον κοτσάρισε, βάζοντας στη θέση τού Ρήγκαν τον Θεοδωράκη, τον ‘‘ζήλεψα’’ κι εγώ με τη σειρά μου —που, οφείλω να ομολογήσω, αγνοούσα και τον Βρετανό συγγραφέα και την πλάκα που σκάρωσαν οι φίλοι μας οι καταστασιακοί στους Ρεπουμπλικάνους— και τον κοτσάρισα, ‘‘γυρνώντας’’ τον να κοιτάει τον Χρήστο Λάσκο και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Τι μ’ έπιασε; Τεταρταίος πυρετός! Ή μάλλον, ...Λαρισαίος!

Όπως έχει γίνει γνωστό εδώ και δύο ημέρες, η Οικονομική Επιτροπή τού Δήμου Λαρισαίων αποφάσισε να ασκηθεί αγωγή από τον Δήμο (ο Δήμαρχος έχει εκλεγεί με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ) εναντίον τής δικαστικής απόφασης που δικαίωσε την προσφυγή 41 απολυμένων σχολικών φυλάκων και διέτασσε την παραμονή στην εργασία τους. Στην ψηφοφορία, όλες οι δημοτικές παρατάξεις πλην Λακεδαιμονίων υπερψήφισαν την επαίσχυντη πρόταση. Οι «Λακεδαιμόνιοι» ήταν η Λαϊκή Συσπείρωση του ΚΚΕ —να που οι «Λακεδαιμόνιοι» δεν είναι πάντα οι κακοί τής υπόθεσης...

Όλα αυτά τα πραγματικά απίθανα και κωμικοτραγικά τα μάθαμε ύστερα από (προχθεσινή) καταγγελία τής Λαϊκής Συσπείρωσης Λάρισας, που δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο, και τα εμπεδώσαμε από χθεσινό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη. Κι όμως! —το «κι όμως» είναι ρητορικό, ουδεμία έκπληξη από τη μεριά μας. Μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί η παραμικρή εξήγηση από τη μεριά τού ΣΥΡΙΖΑ —η διάψευση δεν παίζει καν ως ενδεχόμενο· μόνο αν η Λαϊκή Συσπείρωση Λάρισας αποτελείτο από απατεώνες ολκής θα ήταν δυνατόν να είναι η καταγγελία ψευδής και ανυπόστατη!

Ωραία και καλά όλα τούτα, θα πει κάποιος. Όμως, ο Χρήστος Λάσκος και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος τι σας φταίνε και θέλετε να τους πλακώσετε στα σαδομαζοχιστικά;

Δεν μας φταίνε για το συγκεκριμένο γεγονός. Είναι αυταπόδεικτο ότι δεν είχαν την παραμικρή ανάμιξη. Εδώ όμως ακριβώς είναι το ζήτημα. Όπως δεν είχαν καμία ανάμιξη στην ανάδυση τού «συμβάντος», έτσι δεν θα έχουν και καμία ανάμιξη μετά τη συντέλεσή του (τους έχουμε ‘‘τσεκάρει’’ και σε άλλες περιπτώσεις και κοίταζαν πέρα, να δουν αν βρέχει...).

Και θα πει κάποιος άλλος: «Ελάτε, ρε παιδιά! Εκτός από τους ‘‘μενσεβίκους’’ τής Αριστερής Πλατφόρμας ποιος άλλος ‘‘κουνιέται’’ στον ΣΥΡΙΖΑ; Αμαρτία δεν είναι να πληρώσουν τη νύφη ο Λάσκος με τον Τσακαλώτο;»

Αμ δεν είναι! Γιατί πολλοί είναι αυτοί που κάνουν το κορόιδο (ή χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο σαν τις στρουθοκαμήλους) για τα όσα συμβαίνουν εκεί, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που έχουν το πολιτικό θράσος (ή την πολιτική ευήθεια) του περί ου ο λόγος «δίδυμου», ώστε να γράφουν δεκάρικα άρθρα για την έλευση του κομμουνισμού εδώ και τώρα, όπως συνηθίζουν οι «φίλοι» μας. Και για να μην πάμε σε άλλα πιο παλιά και κάπως ξεθωριασμένα:

Δεν πάνε ούτε τρεις βδομάδες που έπιασαν και συνέγραψαν από κοινού ‘‘βαρυσήμαντο’’ άρθρο με τον βαρύγδουπο τίτλο «Κομμουνισμός, που σημαίνει μετάβαση». Όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, μάς μιλούσαν για τις δυνατότητες ανάδυσης στοιχείων τής κομμουνιστικής κοινωνίας μέσα από νέες πρακτικές που μπορούν να εισαχθούν εδώ και τώρα στην οικονομικοκοινωνική ζωή από την Αριστερά (εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά). Φρόντιζαν μάλιστα, προς επίρρωση, να μας θυμίζουν και τα λόγια τού Μαρξ, από τη Γερμανική Ιδεολογία:

«Ο κομμουνισμός δεν είναι για μας μια κατάσταση προς επίτευξη, ένα ιδεώδες στο οποίο η πραγματικότητα πρέπει να προσαρμοστεί. Καλούμε κομμουνισμό το πραγματικό κίνημα που καταργεί την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων. Οι προϋποθέσεις αυτού του κινήματος προκύπτουν από τις τωρινές προκείμενες.»

Καταλάβατε πώς «το πραγματικό κίνημα [του ΣΥΡΙΖΑ] καταργεί την παρούσα κατάσταση των πραγμάτων»; Μέσω της έφεσης του Συριζικού (με ολίγο από ΠΑΣΟΚ) Δήμου Λαρισαίων, η οποία έχει στόχο να καταργήσει τη δικαστική απόφαση που δικαιώνει τους απολυμένους σχολικούς φύλακες!!!

Γι’ αυτό σας λέμε! Τους γαμείς μετά, ή δεν τους γαμείς;