Ανατροπή στην Ελλάδα; Ναι, αλλά όχι αυτή που νομίζατε!

Ανεξάρτητα από το τέλος πού θα έχει η σφαγή, αυτή η οποία ονομάστηκε «διαπραγματεύσεις», και ανεξάρτητα από την προσπάθεια των κυβερνητικών να εμφανίσουν την κυβέρνηση Τσίπρα ως στόχο (παμπάλαιο όπλο τής πολιτικής που το χρησιμοποιούν όλοι και δεν παλιώνει ποτέ), έχει γίνει πλέον φανερό ότι η Νέα Ιερά Συμμαχία έχει αποφασίσει να ‘‘τελειώσει’’ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την ελληνική κυβέρνηση το συντομότερο δυνατόν. Οι πιθανότητες να το πετύχει —χωρίς αυτό υποχρεωτικά να σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα εκθρονιστεί— είναι καταθλιπτικά πολλές. Η υποκείμενη σκέψη μιας τέτοιας απόφασης περιγράφεται γλαφυρά από μία από τις πιο γνωστές ελληνικές παροιμίες: κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε. Εν προκειμένω: καλύτερα να αφαιρέσεις χειρουργικά ένα σπυρί, ακόμα κι αν δεν είναι πολύ κόκκινο, ούτε μεγαλύτερο από το κεφάλι μιας βίδας που υπάρχει στη λαβή ενός σφυριού ή ενός δρεπανιού, λόγου χάρη, παρά να το αφήσεις να υπάρχει και να διακινδυνεύσεις μία γενικευμένη μόλυνση, έστω κι αν οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο δεν ξεπερνούν το 0,76%

Από τα παραπάνω, προκύπτουν κατά την άποψή μου δύο ηθικά πολιτικά διδάγματα:

1. Τα όρια του ρεφορμισμού είναι καταφανώς μικρότερα από αυτά που νομίζει πως υπάρχουν ακόμα και ο πιο απαισιόδοξος ρεφορμιστής. Τόσο, που, πρακτικά, εξαλείφουν την ίδια την έννοια του Ρεφορμισμού και την καθιστούν ένα φαινόμενο του παρελθόντος (και να σημειωθεί εδώ ότι δεν εννοώ καν τον «παλιό καλό ρεφορμισμό», αλλά τον σύγχρονο, που αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες το φερετζέ τής καπιταλιστικής αιώνιας ζωής). Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η εξάλειψη αυτή, βέβαια, δεν επαναφέρει στη ζωή την ιδέα τής Επανάστασης με τις μορφές που τη γνωρίσαμε κατά τον 20^ο αιώνα, όσο κι αν διατηρούμε —και καλά κάνουμε!— τις ιστορικές μνήμες. Η ανάγκη τής επινόησης νέων μορφών αποκτά την κρισιμότητα ενός ζητήματος ζωής και θανάτου.

2. Αν οι εχθροί μας φοβούνται και τις πιο μικρές ρωγμές, κάτι άξιο φόβου θα πρέπει να υπάρχει σε αυτές. Κάτι που, ενδεχομένως και υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να ευνοήσει τη δημιουργία μιας ζωής άλλου τύπου. Ούτε αυτό το κάτι το έχουμε βρει ακόμα —αν εξαιρέσει βέβαια κανείς τις σελίδες τών βιβλίων σύγχρονης πολιτικής θεωρίας όπου αποτελεί είδος εν αφθονία...