Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

«Περιέργως πως, ενώ η Αριστερά δαπανά ένα καθόλου ευκαταφρόνητο μέρος τής φαιάς ουσίας της για τη μελέτη τής ακραίας δεξιάς και του ακραίου κέντρου, αμελεί χαρακτηριστικά να μελετήσει τη δική της ακραία πτέρυγα»©


νθρώπων καστος δύο πήρας φέρει, τν μν μπροσθεν, τν δ πισθεν, γέμει δ κακν κατέρα· λλ' μν μπροσθεν λλοτρίων, δ πισθεν τν ατο το φέροντος. Κα δι τοτο ο νθρωποι τ μν αυτν κακ οχ ρσι, τ δ λλότρια πάνυ κριβς θενται.
 
Το χειρότερο είναι άλλο: δεν αμελεί μόνο χαρακτηριστικά. Αμελεί και ‘‘συστημικά’’. Πάει να πει, κλείνει τα αυτιά της στις ακραίες αριστερές φωνές –οι υψηλοί τόνοι τών οποίων συχνά επιλέγονται ως μία άπελπις προσπάθεια να διασκεδαστεί ή και να αποκρυβεί η αίσθηση ματαιότητας, κάτι σαν το ψάρι που χτυπιέται στα δίχτυα– επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο να εγκαθίσταται ένα αόρατο (αλλά απόλυτα αισθητό για όσους διαθέτουν τις σχετικές κεραίες) οιονεί πλέγμα ιδεολογικής τρομοκρατίας. Έτσι που να πρέπει να είναι κανείς και μικρός και τρελός, για να αγνοήσει τα καχύποπτα βλέμματα που θα τον δείξουν ως «ύποπτο», αμέσως μόλις ανοιξει το στόμα του, και να βρει το θάρρος να επιστήσει την προσοχή στους κινδύνους που εκπορεύονται από την Άπω Αριστερά.
Ευτυχώς, είμαστε ακόμα και (σχετικά) μικροί και (αρκετά) τρελοί…
 
Η εικόνα προέρχεται από το 100mythoi.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: