Πολιτική απόφαση επί τής διαδικασίας

Από σήμερα και μέχρι νεοτέρας, όσοι και όσες θέλουν να σχολιάσουν θα διαπιστώνουν ότι τα σχόλιά τους θα περνούν από τη διαδικασία τής προέγκρισης (moderation στη μπλογκογλώσσα). Αυτό σημαίνει ότι τα σχόλιά τους δεν θα εμφανίζονται με το πάτημα του κουμπιού δημοσίευσης και ότι, αντί γι’ αυτό, θα βλέπουν να εμφανίζεται στην κορυφή τής σελίδας η ειδοποίηση «Το σχόλιο σας έχει αποθηκευτεί και θα είναι ορατό μετά την έγκριση του ιδιοκτήτη του ιστολογίου». Εννοείται πως θα φροντίζω να κάνω τον έλεγχο όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Είναι ένα δυσάρεστο, άβολο και οπωσδήποτε ανελεύθερο μέτρο που, όμως, είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε εξ αιτίας τής στοχοποίησης του blog από κάποιον προφανέστατα διαταραγμένο αναγνώστη και σχολιαστή ο οποίος ταλαιπωρεί κατά περιόδους το παρόν ιστολόγιο εδώ και περίπου τρία χρόνια, και ο οποίος, εσχάτως, βρίσκεται στο μέσον μείζονος μέγιστης κρίσης.

Η πάθησή του έχει διαγνωστεί από καιρό, όπως έχω εξηγήσει κάμποσες φορές στο παρελθόν, ακόμα και πρωτοσέλιδα: πρόκειται για την εμμονική καθήλωση στην ιδέα ότι «κάτι τρέχει» με αυτό το ιστολόγιο. Όπου, αυτό που «τρέχει» καλύπτει όλη την περιοχή η οποία εκτείνεται από το ενδεχόμενο να εμφορείται από ιδέες ξένες προς την Αριστερά («ρατσισμό»[1], «σεξισμό»[1] και γενικά φιλο-«ακροδεξιές»[1] απόψεις) αλλά να τις έχει μπερδέψει με τις αριστερές, μέχρι και την περίπτωση να χρησιμοποιεί ενσυνείδητα την αριστερή ταυτότητα ως προσωπείο, με πρόθεση (ή και σε υλοποίηση «διατεταγμένης υπηρεσίας») να την υπονομεύσει εκ των έσω, μολύνοντάς την με ιδέες τής μαύρης αντίδρασης.  

Κατά καιρούς, η πάθησή του έχει παρουσιάσει και άλλους παροξυσμούς, παρόμοιους με τη σημερινή κρίση του. Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν εκείνη τού περασμένου καλοκαιριού όταν εξέλαβε αυτήν την παραβολική ανάρτηση εναντίον τής ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) ως προτροπή για ομαδικό …βιασμό! (Μη ρωτήσετε εις βάρος ποιας. Για τα θολωμένα μυαλά κάτι τέτοια είναι λεπτομέρειες…) Μάλιστα, μήνες μετά, έκρινε σκόπιμο να μας υπενθυμίσει απειλητικά ότι αυτή η «προτροπή» έγινε …«με τρόπο ΟΡΙΑΚΑ ΝΟΜΙΜΟ»!!! Πολύ θα ήθελα να μάθω τι του είπε ο εισαγγελέας υπηρεσίας, στην περίπτωση που κατέφυγε στη δικαιοσύνη, ή κάποιος δικηγόρος τον οποίο, πιθανόν, ρώτησε για «την περίπτωσή μας». Και πεθαίνω να μάθω τι του είπε ο ψυχίατρος στον οποίον ασφαλώς θα τον παρέπεμψαν…

Όλα αυτά θα ήταν αρκούντως διασκεδαστικά αν, όπως εξιστόρησα συνοπτικά εδώ, ο διαταραγμένος φίλος μας ήταν η πρώτη περίπτωση παρενόχλησης του ιστολογίου για παρόμοια ζητήματα. Και θα ήταν ακόμα περισσότερο διασκεδαστικά αν αποφάσιζε να φτιάξει ένα μπλογκ για να καταπολεμήσει τον «εχθρό εντός τών τειχών», ή, έστω, να πάρει τους δρόμους τής μπλογκόσφαιρας και να αρχίσει εκστρατεία ενημέρωσης του αριστερού κοινού για το «δημόσιο κίνδυνο» που αντιπροσωπεύουμε.     Για κακή μας τύχη –ιδίως, για να μην πω αποκλειστικά, δική μου–, ο τύπος έχει αποδυθεί τις τελευταίες ημέρες σε μία μανιασμένη αποστολή σχολίων, στα οποία επαναλαμβάνει μονότονα τις ίδιες και τις ίδιες παραληρηματικές ιδεοληπτικές εμμονές του, αλλά με διαφορετικά ψευδώνυμα[2] από αυτό που χρησιμοποιούσε εδώ (κάποιος σύντροφος) –μερικά εκ των οποίων ευφάνταστα, ομολογώ. Πρόκειται ασφαλώς για τα συμπτώματα της κρίσης που προανέφερα, η οποία, όπως είναι γνωστό στους τακτικούς επισκέπτες και επισκέπτριες αυτού τού ιστολογίου, ξέσπασε με αφορμή τις συζητήσεις τών τελευταίων ημερών σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα.

Έτσι, φτάσαμε στη σημερινή απόφαση. Την οποία, για να τα λέμε όλα, ίσως και να την είχαμε αποφύγει, αν εγώ δεν έδειχνα επί χρόνια ανεκτικότητα απέναντί του λόγω δημοκρατικής ευαισθησίας, αν δεν έτρεφα φρούδες ελπίδες ότι μπορεί να διορθωθεί και του επέτρεπα να επανέρχεται και αν δεν ενθαρρυνόταν από καλόπιστους –πλην εξαιρετικά αφελείς σχολιαστές– που έβρισκαν ότι τα παραληρήματά του είχαν πολιτικό ενδιαφέρον μέχρι και τού σημείου να αποτελούν «πολύ δυνατή κριτική»…

≈≈≈≈≈

[1] Τοποθετώ τις λέξεις αυτές εντός εισαγωγικών για να υποδηλώσω την απόσταση του ιστολογίου από την ευκολία με την οποία η αριστερή σκέψη, στη στερεοτυπική, δογματική και απονεκρωμένη της μορφή, μοιράζει τέτοιους χαρακτηρισμούς σε «ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει» έξω από τη συνήθη και πατροπαράδοτη αριστερή πεπατημένη. Ευκολία, από την οποία ασφαλώς διακατέχεται ο περί ου ο λόγος παρανοϊκός, χωρίς, όμως, και δυστυχέστατα, να είναι ο μόνος…

[2] κάποιος νατοϊκός, Μιχάλης, Ιάκωβος, Κατερίνα, Ιεροκλής, Καλλιόπη, Θεοπούλα, CASE CLOSED, Κατερινιώ, Σεβαστιανός, Βησσαρίωνας.