Μία πιο αναλυτική γνωμάτευση για την πιθανή μεταναστευτίτιδα του Δημήτρη Μπελαντή

Ένας από τους αναγνώστες τού ιστολογίου, και μάλιστα από τους παλιούς, αλλά και παλιός αριστερός και blogger, πρόβαλε κάποιες ενστάσεις και ζήτησε διευκρινίσεις (με το δίκιο του!) για όσα υποστηρίξαμε στην προηγούμενη ανάρτηση. Κρίνω χρήσιμο να μεταφέρω στην πρώτη σελίδα το απαντητικό μου σχόλιο.

Αγαπητέ φίλε τού ftanei_pia,

Κατ’ αρχήν σε καλωσορίζω εδώ και σε ευχαριστώ για το κολακευτικό ενδιαφέρον που δείχνεις για τις ‘‘σοφίες’’ μας. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να εξηγήσω την προσέγγισή μας. Όπου δεν σε καλύψω, μη διστάσεις να επανέλθεις για συμπληρωματικές διευκρινίσεις. Και εννοείται ότι θα ακούσω επίσης με μεγάλο ενδιαφέρον τυχόν αντιρρήσεις σου. Λοιπόν:

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πω είναι πως ναι, έχεις δίκιο: προσεγγίζουμε το άρθρο τού Μπελαντή με ειρωνεία (αλλά και κάποιο χιούμορ –ελπίζω να συμφωνήσεις σε αυτό· λέω ελπίζω γιατί μού αρέσει το χιούμορ και οι άνθρωποι που αφήνουν λίγο χώρο γι’ αυτό, ακόμα και σε σοβαρά πολιτικά ζητήματα). Όμως, δεν θα πρέπει να σου διαφύγει ότι δεν εκφράζουμε ακλόνητη βεβαιότητα πως έχει όντως νοσήσει και, σε κάθε περίπτωση, η αίσθηση που νομίζω ότι μένει στον αναγνώστη είναι πως ακόμα και αν έχει συμβεί αυτό, η νόσος βρίσκεται σε αρχικό, άρα και ιάσιμο, στάδιο. Αφού εξηγήθηκαν αυτά, προχωρώ.

Νομίζω ότι πρέπει να σκεφτούμε μια διαδικασία με την οποία θα μπορέσουμε να βρούμε την άκρη, ώστε μετά, αφού σού γίνει καθαρό ποιο είναι το πραγματικό υπόβαθρο της αλληγορίας μας, να συμφωνήσουμε σε ό,τι συμφωνήσουμε και να διαφωνήσουμε στα όποια υπόλοιπα . Προτείνω να ακολουθήσουμε την εξής:

α) Να ορίσουμε, δηλαδή να ορίσω, την πολιτική ασθένεια μεταναστευτίτιδα ώστε να κρίνεις αν συμφωνείς πως υφίσταται τέτοια ασθένεια ή, αντίθετα, είναι πλάσμα τής φαντασίας μου.

β) Εν συνεχεία, στην περίπτωση που συμφωνήσεις ότι όντως έχουμε να κάνουμε με υπαρκτή ασθένεια, να εξετάσουμε ‘‘κλινικά’’ την εικόνα που παρουσιάζει στο συγκεκριμένο άρθρο ο Δημήτρης Μπελαντής για να δούμε αν όντως έχει αρχίσει να προσβάλλεται από αυτήν.

Νομίζω ότι είναι μια καλή διαδικασία και την ακολουθώ:

α) Τι είναι η μεταναστευτίτιδα;

Είναι μία ιδεολογική κατά βάση αρρώστια, στην εκδήλωση της οποίας συνεργούν πολιτικοί αλλά και ψυχολογικοί παράγοντες, η οποία προσβάλλει τους αριστερούς ανθρώπους και η οποία έχει ως αποτέλεσμα να αναγορεύουν πρώτιστο πολιτικό καθήκον την απροϋπόθετη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους μετανάστες και να αρνούνται πεισματικά να εντάξουν αυτές τις στάσεις στο συνολικό και στρατηγικό πολιτικό σχέδιο της Αριστεράς. Στα τελευταία της στάδια αυτή η αρρώστια οδηγεί τους πάσχοντες από αυτήν σε θλιβερά παραληρήματα, στα οποία αυτοί βγάζουν σχεδόν άναρθρες κραυγές τύπου «οι μετανάστες είναι τής γης οι κολασμένοι» ή «οι μετανάστες είναι αδέλφια ταξικά», αγνοώντας, οι δυστυχείς, ότι ειδικά ανάμεσα σε αυτούς που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν λόγω πολέμων, ανιχνεύεται ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό κεφαλαιούχων και μικροαστών –παραδοσιακών και (κατά Ν. Πουλαντζά) νέων. Να προσθέσω δε, ότι σε ορισμένους ασθενείς ανωτέρου μορφωτικού και θεωρητικού επιπέδου παρατηρούνται παραληρήματα τύπου «οι μετανάστες αντιπροσωπεύουν ένα κίνημα υπέρ τής ελευθερίας τής μετακίνησης»!!! Κάτι που, κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορεί να σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος τελικά ο λόγος να μορφώνεται κανείς αν είναι να καταντάει έτσι…

Πάει αυτό. Ας δούμε τώρα αν δικαιούμαστε να ανησυχούμε για το κατά πόσον ο Μπελαντής έχει μολυνθεί.

β) Προσβλήθηκε από μεταναστευτίτιδα ο Δημήτρης Μπελαντής;

Εγώ βλέπω τα εξής τρία φανερά συμπτώματα (για την οικονομία τής κουβέντας, περιορίζομαι στα κύρια):

1. Αν και δεν αποφεύγει να πει την αλήθεια για την ταξική διαστρωμάτωση των προσφύγων από τη Συρία (εντάξει, ο Μπελαντής δεν είναι αριστερός καραγκιόζης, ούτε και υπονοούμε κάτι τέτοιο στην ανάρτηση), που αποτελούν και τον κύριο όγκο τών προσφυγικών και μεταναστευτικών μετακινήσεων, εν τούτοις, αρνείται να αποκηρύξει ρητά τις διακηρύξεις περί «ταξικής αλληλεγγύης» και «διεθνιστικού καθήκοντος» με τις οποίες οι πέραν πάσης αμφιβολίας ασθενείς από μεταναστευτίτιδα προσπαθούν να μολύνουν τους υγιείς αριστερούς.

2. Παρομοίως, δεν παραλείπει να μιλήσει για τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα τού φιλομεταναστευτικού κινήματος (ξαναλέω: δεν είναι καραγκιόζης). Όμως, και πάλι αποφεύγει να δηλώσει ρητά ότι, ασχέτως τού ρόλου που παίζουν οι αριστεροί σε αυτό το κίνημα, ο χαρακτήρας αυτός ο ανθρωπιστικός είναι και ο κυρίαρχος. Διότι και ο κατεστραμμένος επιχειρηματίας που τα παιδιά του ξεπαγιάζουν στην Ειδομένη και ο πρώην εργάτης του είναι σε τελική ανάλυση άνθρωποι (όπως και σε τελική ανάλυση ανθρωπιά επιδεικνύουν τόσο η αριστερή συνταξιούχος τών 500 ευρώ, όσο και η δεξιούρα ευκατάστατη κυρία τού Κολωνακίου ή του Ψυχικού που θα πάνε μέχρι την πλατεία Βικτωρίας με τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια για τα παιδιά). Για να γίνω κατανοητός ακόμα περισσότερο σε αυτό το σημείο, θέλω να σου ζητήσω να δεις τις ομοιότητες με το φιλειρηνικό κίνημα. Πρέπει να είναι κανείς αριστερός για να μη θέλει τον πόλεμο; Όχι, ασφαλώς, έτσι δεν είναι; Επιπλέον –και για να αποκαλυφθεί η πολυπλοκότητα των πραγμάτων:

Το σύνθημα «ειρήνη» το έριξαν οι μπολσεβίκοι, εντάξει; Ε, λοιπόν, γιατί να μην το υιοθετούσε ένας ρώσος μεγαλοτσιφλικάς που ασφαλώς θα προτιμούσε οι μουζίκοι του να είναι σκυμμένοι πάνω από τα χωράφια του κι όχι μέσα στα χαρακώματα;

3. (Το πιο ανησυχητικό) Γράφει ο Μπελαντής στην τέταρτη και τελευταία ενότητα τού άρθρου του:

Από ό,τι φαίνεται, το προσφυγικό ήρθε για να μείνει στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτό δεν είναι μια διαπίστωση μόνο του αρμόδιου υπουργού και άλλων κυβερνητικών και διακυβερνητικών αξιωματούχων. Είναι μια πραγματικότητα, την οποία οφείλουμε να αποδεχθούμε και απέναντι στην οποία πρέπει να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας και αυτό πέρα από το συχνά μη εύλογο ερώτημα του «πόσες» ροές μπορεί να αντέξει η χώρα

Τι μας λέει εδώ ο Μπελαντής; Δεν το καταλαβαίνω. Μπορείς εσύ να με βοηθήσεις; Να μου πεις δηλαδή, αυτό που αποφεύγει να μας πει εκείνος: πότε το ερώτημα «πόσες ροές μπορεί να αντέξει η χώρα» είναι εύλογο και πότε δεν είναι; Εμένα μού φαίνεται ότι αυτό το ερώτημα είναι πάντα εύλογο. Όπως είναι πάντα εύλογο το ερώτημα πόσα κιλά μπορεί να ανυψώσει το ασανσέρ μιας πολυκατοικίας, ας πούμε. Δεν είναι υποχρεωτικό να εγκλωβιστείς πρώτα για να το θέσεις. Μη μου πεις τώρα ότι εγώ το γιαννάκι είμαι ο έξυπνος της υπόθεσης και ο Μπελαντής, με θητεία δεκαετιών στην Αριστερά και, επιπλέον, κάτοχος ντοκτορά, είναι ο χαζός!

Αυτά είχα να πω για την ώρα, φίλε μου. Είμαι στη διάθεσή σου για οποιαδήποτε περαιτέρω διευκρίνιση και, φυσικά, για ενστάσεις, αντιρρήσεις, διαφωνίες και γενικώς. :-)***

Τα λέμε

***Αυτό είναι το διαδικτυακό σήμα τού φιλικού χαμόγελου (το διευκρινίζω καλού κακού, μια και οι παλαιότερες κλάσεις, στην οποία είπες ότι ανήκεις, δεν είναι πολύ εξοικειωμένες με τα ιντερνετικά σύμβολα)

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Ναι, η ανάλυση του Μπελαντή για το πώς αναδύθηκε το προσφυγικό πρόβλημα είναι σε γενικές γραμμές καλή και οπωσδήποτε χρήσιμη. Αλλά εγώ, επειδή τυχαίνει να είμαι και μαρξιστής, θυμάμαι την ατάκα τού παππού Κάρολου για τους φιλοσόφους που ερμηνεύουν τον κόσμο, ενώ το ζήτημα (ζητούμενο) είναι να τον αλλάξεις, και μου φαίνεται ότι μια χαρά ισχύει για τον πολιτικό Μπελαντή εν προκειμένω –όπως άλλωστε ισχύει παντού και πάντα για όλους εμάς που ασχολούμαστε με την πολιτική.