Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Δόξα σοι ο Βλαδίμηρος! Κάποιοι μέσα στο προσωρινό Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑΕ θυμήθηκαν ότι ο καλός Θεούλης τούς έχει δώσει μυαλό και αποφάσισαν να το βάλουν να δουλέψει!



 
Την προπροηγούμενη Κυριακή, μέσω δύο ερωτήσεων που υποβάλαμε στο προσωρινό Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑΕ, εκ των οποίων η σοβαρή και ουσιαστική ήταν η δεύτερη (συνιστάται θερμά σε όσους και όσες δεν έχουν διαβάσει εκείνη την ανάρτηση να το κάνουν τώρα, πριν συνεχίσουν να διαβάζουν αυτές τις γραμμές), εκφράζαμε εμμέσως πλην σαφώς τη διαφωνία μας για το απύθμενης αριστερίστικης πολιτικής αφέλειας σύνθημα «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες» που έχει φιλοτεχνήσει η ΔΕΑ και υιοθέτησε σύσσωμη και η Λαϊκή Ενότητα. Well, things change!

Την παραμονή τής 25ης Μαρτίου, σε επίσκεψη του «ηγετικού κλιμακίου» τής ΛΑΕ στο λιμάνι τού Πειραιά σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους πρόσφυγες το πανό τής Λαϊκής Ενότητας είναι αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία παραπάνω. Όπου, εκεί, το σύνθημα «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες», ένα σύνθημα που ελπίζουμε να μην ξαναδούμε –με υπογραφή ΛΑΕ εννοώ, γιατί ότι κάπου θα ξαναπαίξει το έχω σίγουρο, από κουφιοκεφαλάκηδες ποτέ δεν είχε έλλειψη η Αριστερά–, έχει αντικατασταθεί από ένα άλλο που λέει «αλληλεγγύη στους πρόσφυγες».

Θα πει κάποιος, ίσως: και ποια είναι η διαφορά, ρε καλόπαιδα;

Είναι η εξής και είναι τεράστια:

Το σύνθημα «καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες», στη χειρότερη για μας περίπτωση, δημιουργεί την ισχυρή εντύπωση ότι προσκαλούμε όλους τούς πρόσφυγες των ιμπεριαλιστικών πολέμων στη χώρα μας επί μονίμου βάσεως. Και στην καλύτερη, προκαλεί σχεδόν αυτομάτως, το ερώτημα «πόσοι;». Ένα ερώτημα που δεν έχει, δεν μπορεί να έχει την απάντηση της αριστερής καρδιάς μας («πόσοι; όλοι!»): είναι αδύνατον, απλά αδύνατον, μια χώρα, και μάλιστα μια χώρα στην κατάσταση της σημερινής Ελλάδας, να περιθάλψει όλα αυτά τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων θυμάτων τού δυτικού ιμπεριαλισμού. Και από τη στιγμή που η ΛΑΕ δεν έχει βρει ακόμα τη γενναιότητα (ή το μυαλό) να το παραδεχθεί ανοικτά αυτό, όπως και κανένα κομμάτι τής Αριστεράς, για να τα λέμε όλα, ποιος ο λόγος να συνθηματολογεί με τρόπο που τη στριμώχνει στα σκοινιά; Για να τα έχουν καλά με τη συνείδησή τους μερικές «εβέστητες αριστερές ψυχές»; Μα γι’ αυτό υπάρχουν τα μοναστήρια. Η πολιτική είναι άλλο πράγμα, νομίζουμε.

Από τα παραπάνω προβλήματα, το κλασικό «αλληλεγγύη στους πρόσφυγες» είναι απολύτως απαλλαγμένο. Δεν προκαλεί, δεν διευκολύνει καν να ακουστεί το ποσοτικό ερώτημα. Αλλά, ακόμα κι αν ακουστεί («αλληλεγγύη σε πόσους;»), δεν υπάρχει η παραμικρή δυσκολία να απαντηθεί και πειστικά και αποστομωτικά (φυσικά, δεν μιλάμε για Χρυσαυγίτες!):

Πειστικά: «Μα σε αυτούς που έχουμε στη χώρα μας! Τι θέλεις; Να τους αφήσουμε μήπως να πεθάνουν από την πείνα ή την ηπατίτιδα;».

Και αποστομωτικά: «Και για πες μου, σε παρακαλώ; Ποιο είναι το πρόβλημά σου να στηρίξουμε τους πρόσφυγες στον αγώνα τους υπέρ του ανοίγματος των συνόρων ώστε να πάνε στις χώρες προορισμού τους;».

Ας εμπιστευτούμε τις αριστερές μας ψυχές στον Ύψιστο, συντρόφισσες και σύντροφοι (αν υπάρχει, αριστερός είναι, τι νομίζετε;). Κι ας κάνουμε, επί τέλους, πολιτική!
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: