You can’t teach an old dog new tricks. Can you?

Με αποκλειστική δήλωση στο enosy.blogspot.gr νωρίτερα σήμερα, η Ελένη Πορτάλιου σχολίασε ως εξής το ζήτημα που προέκυψε μετά το εκ παραδρομής λάθος τού Γιάννη Μουζάλα να αναφερθεί στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία τής Μακεδονίας με το όνομα «Μακεδονία» και το τελεσίγραφο(;) του Πάνου Καμμένου με το οποίο ζήτησε την παραίτηση του υπουργού:

Να παραιτηθεί ο ακροδεξιός υπουργός Εθνικής Άμυνας

Δεν μας φτάνουν οι σκατόψυχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ακροδεξιοί και οι φασίστες στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες που υψώνουν φράχτες, κυνηγούν και κακοποιούν απελπισμένους ανθρώπους, δεν μας φτάνει η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού και η επικοινωνιακή πολιτική για το προσφυγικό ζήτημα, χθες προστέθηκε στη χορεία κυνηγών κεφαλών ο υπουργός των ΑΝΕΛ Π. Καμμένος.

Η επίθεση στον αν. υπουργό για το Μεταναστευτικό κ. Γιάννη Μουζάλα από έναν ακροδεξιό, ο οποίος κυκλοφορεί με στρατιωτική στολή και εμποδίζει κάθε μέτρο χρησιμοποίησης χώρων του στρατού που διαθέτουν επαρκείς υποδομές για να στεγάσουν πρόσφυγες, είναι άθλια και κατάπτυστη. Όσοι άκουσαν τη συνέντευξη του κ. Μουζάλα –στην οποία η γειτονική χώρα αποκλήθηκε με το όνομα Σκόπια, FYROM, Μακεδονία– σίγουρα θα αναγνώρισαν την ειλικρίνεια και τη σοβαρότητα των απαντήσεών του πάνω στα εξαιρετικά δύσκολα και κρίσιμα θέματα του προσφυγικού, τα οποία χειρίζεται απελπιστικά μόνος.

Είναι ντροπή να δέχεται ο πρωθυπουργός ότι υπάρχει θέμα Μουζάλα. Η ακροδεξιά έχει λουφάξει κάτω από τις μαζικές πράξεις αλληλεγγύης του ελληνικού λαού. Δεν θ’ αναστηθεί τώρα μέσα από κυβερνητικούς θώκους. Αν κάποιος πρέπει να παραιτηθεί αυτός είναι ο «στρατηγός» του γλυκού νερού που προσβάλει βάναυσα τις αξίες, τις αρχές και την ακατάβλητη αλληλεγγύη του κόσμου.

Η απομάκρυνση του κ. Μουζάλα και η αναγνώριση Καμμένου σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί σε λάθος γραμμή για το προσφυγικό, προσβάλλοντας εκατομμύρια δημοκράτες πολίτες, μεταξύ αυτών μέλη και ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Εντυπωσιακός ο οίστρος τής πένας τής Ελένης Πορτάλιου, δεν μπορώ να πω. Και παρά τις υπερβολές και τις κορόνες, ορισμένες αιτιάσεις της είναι βάσιμες, αν όχι σωστές. Όμως, παρατηρώ το εξής: Στο κείμενό της παραλείπει να τοποθετηθεί απέναντι στο επιχείρημα των «φίλων τής ελληνικής Μακεδονίας» ότι η διατήρηση του Μουζάλα στη θέση του θα δώσει πόντους στη πΓΔΜ, στην παρτίδα που παίζει μ’ εμάς σχετικά με την οριστική ονομασία της.

Κι αμέσως μετά απορώ: πώς και δεν χτυπάει το σχεδόν παιδαριώδες επιχείρημα ότι ένα lapsus linguae σε τηλεοπτική συνέντευξη, για το οποίο δόθηκαν όλες οι εξηγήσεις, και μάλιστα μετά συγγνώμης, μπορεί να βλάψει τις ελληνικές θέσεις; Παιχνιδάκι μού φαίνεται κάτι τέτοιο, ιδίως για μία βετεράνα τής Αριστεράς.

Κι αμέσως μετά θυμάμαι: η Ελένη Πορτάλιου παραμένει σταθερή στη θέση της (το old dog που λέγαμε), όπως εξ άλλου, αν δεν κάνω λάθος, και η πρώην οργάνωσή της, η πρώην ΑΚΟΑ –και αρκετοί άλλοι: «Μακεδονία θέλουν οι γείτονες; So be it. Εκείνοι έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού κι εμείς, ως διεθνιστές, την υποχρέωση να το σεβαστούμε.» Κι έτσι μού λύνεται η απορία. Η Πορτάλιου απαξιοί  να ‘‘σκοτώσει’’ με «λειτουργιστική» λογική τα επιχειρήματα των «εθνικοφρόνων», διότι γι’ αυτήν το ζήτημα δεν τίθεται, δεν πρέπει να τίθεται έτσι. Είναι ζήτημα αρχής! Και είναι από θέσεις αρχής που συμφωνούσε και εξακολουθεί να συμφωνεί με τους νεολαίους τού τότε (2008) ΣΥΝ που έγραφαν στο διαδίκτυο: «Εμείς θα τη λέμε Μακεδονία!»

Και ποια είναι άραγε τα new tricks που η βετεράνα τής Αριστεράς αδυνατεί να μάθει; Μήπως ότι το ζήτημα της ονομασίας τής πΓΔΜ είναι ένα ζήτημα ανοικτό, όχι μόνο για τους Καμμένους και τους «εθνικόφρονες» αυτής τής χώρας, αλλά και για το συντριπτικό μέρος τής ελληνικής Αριστεράς (συμπεριλαμβανομένης και της τέως, του Νέου ΣΥΡΙΖΑ), η οποία και παραμένει σταθερή στη θέση «σύνθετη ονομασία με κάποιου είδους προσδιορισμό»; Σιγά τα new! Αυτή η αριστερή θέση είναι πιο παλιά κι από τις πέτρες! Άλλα είναι.

Είναι το ηλίου φαεινότερο γεγονός ότι σήμερα στην Ελλάδα, σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πριν από 10 ή 15  χρόνια, υπάρχουν 1.000.000 περισσότερες αιτίες (κι ένα νεοναζιστικό κόμμα σταθερά στην τρίτη θέση...) που ευνοούν την ανάπτυξη ακραία εθνικιστικών απόψεων. Επομένως, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κι άλλη μία, το Μακεδονικό. Ακόμα, λοιπόν, κι αν δεν πιστεύει ότι είναι δίκαιο να περάσει η οριστική ονομασία τής πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας από την έγκριση της Ελλάδας, ας κάνει μια θυσία, χάριν τού αντιφασισμού.

Μ’ άλλα λόγια, έστω και τώρα, ένα βήμα πριν από τη συνταξιοδότησή της και από το λειτούργημα της πολιτικής, ας κάνει μια εξαίρεση από τη συνήθεια μια ζωής να υπηρετεί «τις ιδέες και τις αξίες τής Αριστεράς» χωρίς άλλο αντίκρισμα πέρα από τη σωτηρία τής αριστερής ψυχής της.

Κι ας κάνει πολιτική!