«Είμαι άνεργος από το ’13,
το Φλεβάρη. Για το καθημερινό τα βγάζω πέρα με κάτι μαύρα από δυο μηχανικούς κι
ένα γιατρό που τους κρατάω τα βιβλία. Είχα και κάτι οικονομίες και τσοντάριζα
κι απ’ αυτές. Όσο υπήρχαν, γιατί τώρα... Άσε που βγαίνει κι ο γιατρός στη
σύνταξη... Ευτυχώς να λες που είναι η σύνταξη του γέρου. Δε βαριέσαι, φίλε μου.
Πάνω απ’ όλα υγεία!
»Τα Μάλμπορο έχουν πάει
στο Θεό. Έ, δεν θα πεθάνω και για τα Μάλμπορο. Το έχω γυρίσει στα Καρελάκια που
κάπνιζα και στο στρατό. Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη. Στο κάτω-κάτω δεν είπαμε; Υγεία!
»ΝOVA και τέτοια; Τώωωρα; Ο Θεός να έχει καλά τον
κουνιάδο μου. Βάζελος είναι, αλλά ντάξει... μη τα θέλουμε κι όλα.
Καλά, για διακοπές δε
μιλάμε. Τρία χρονάκια έχω να μπω σε θάλασσα. Δε το βάζω μαράζι, μη νομίζεις.
Και ποιος πέθανε, εδώ που τα λέμε, επειδή είχε να μπει σε θάλασσα τρία χρόνια;
»Η γυναίκα, είναι κάτι
μήνες –τι λέω; χρόνος!– που όλο «δεν μπορώ τώρα» με πάει και «είμαι κουρασμένη»
και «δεν έχω όρεξη» και του κώλου τα εννιάμερα. Στ’ αρχίδια μου, με συγχωρείς
κιόλας. Τον παίζω και θυμάμαι και τα νιάτα μου που έπαιρνα μάτι τα καλοκαίρια μια
ξαδέρφη μου μουνάρα. Όχι θα κάτσω να σκάσω.
»Ο μεγάλος μού είπε την Καθαρή
Δευτέρα «μπαμπά, δεν είσ’ εντάξει, πέρασαν οι Απόκριες κι ακόμα να έρθει ο Άι
Βασίλης». Ακούς εκεί, το κωλόπαιδο; Ευτυχώς, έχω τη μικρή που τρελαινόταν για
μένα από μωρό.
»Τις προάλλες, άκουσα την
πεθερά μου να ψιθυρίζει κάτι κουβέντες στον άντρα της που δεν ήταν και πολύ σόι.
Κάτι «τα λέγαμε εμείς, αλλά ο έρωτας βλέπεις... φάε έρωτα τώρα», κάτι «τι θα
γίνει άμα κλείσουμε τα μάτια μας; τώρα πρέπει να την πάρει την απόφαση».
Τέτοια. Σιγά μη τα πάρω τοις μετρητοίς! Πεθερά είναι, θα πει τα δικά της. Άμα
παντρευτείς, θα καταλάβεις.
»Εκείνο όμως που δεν
αντέχω, ρε φίλε, αυτό που δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια και γυρνάω σαν το
βρικόλακα στο κρεβάτι, αυτό που με γαμάει στην κυριολεξία, ξέρεις ποιο είναι;
Που έχω φτάσει σαρανταπέντε χρονώ άνθρωπος, κι ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω
ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ ενιαίου και λαϊκού μετώπου! Και να σκεφτείς ότι ένα
τσογλάνι που μένει στη γκαρσονιέρα τού πρώτου, ακόμα δεν βγήκε απ’ τ’ αυγό,
δεύτερο Παντείου πάει, αυτά τα παίζει στα δάχτυλα!»
»Ρε φίλε, εδώ θα είμαστε! Θα
το δεις! –είσαι και νέος εσύ. Απ’ αυτό θα πάω! Απ’ αυτά τα γαμημένα τα μέτωπα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου