Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα που θα πραγματοποιηθεί ο χωρισμός εκκλησία και κράτους έτσι ώστε να ασχοληθεί το κάθε μέρος αποκλειστικά με τα
του οίκου του, μας φτάνει ένας Θεός. Δεν θα βγάλουμε τα ματάκια μας με τα ίδια
μας τα χεράκια, ενισχύοντας από το πουθενά το θεοκρατικό μέτωπο και
τροφοδοτώντας την αντιπαράθεση θρησκειών, χάριν τής υπεράσπισης τών δικαιωμάτων
αυτής ή της άλλης μειοψηφίας. Enough is enough με τους «μενσεβίκους»! Υπάρχουν
και οι «μπολσεβίκοι»! Πάνω απ’ όλα, υπάρχει ο στρατηγικός στόχος. Όχι ως κλίνη
τού Προκρούστη, ερήμην συγκεκριμένων καταστάσεων, αλλά ως οδηγός.
Αυτό είναι για μένα το
κομβικό σημείο (που με βοήθησε να το συνειδητοποιήσω μια συζήτηση πριν από λίγο
μεταξύ μπύρας και τσιγάρου). Συνεπώς:
Έξω οι μαντήλες από τις
παρελάσεις, τα σχολεία και κάθε δημόσιο ή ημιδημόσιο οργανισμό! Όπως Γαλλία!
20 σχόλια:
Καπνιστός: Η σωστή απάντηση σ' αυτές τις καρικατούρες κοσμοπολιτισμού και ψευτοσεβασμού στο "διαφορετικό" είναι "εδώ όπως τα βρήκες, όχι όπως τα 'ξερες".
Για το πούμε πιο απλά, τα διάφορα θρησκευτικά και πολιτισμικά σύμβολα δεν είναι ουδέτερα, ούτε επιδέχονται περιεχόμενο και ερμηνείες κατά το δοκούν. Η μαντήλα είναι θρησκευτικό σύμβολο, προσδιορίζει μια διαφορετική σχέση και ρόλο για τη γυναίκα στην κοινωνία, που πολύ απέχει από τη χειραφέτηση, την ελευθερία και τα... συναφή.
Για να μην χρειαστεί να ανακαλύψουμε ξανά το διαφωτισμό...
Προφανώς όσο απαράδεκτη είναι η μαντίλα άλλο τόσο θα ήταν παρέλαση με κομποσχοίνια, σταυρούς, εξαπτέρυγα, χαϊμαλιά του γιν και γιαν και ο,τι αλλο βάλει ο νους μας...
Φίλε Καπνιστέ(;),
Συμφωνούμε απολύτως.
Επί τής διαδικασίας: Ρίξε μια ματιά στο κειμενάκι που βρίσκεται πάνω από το πλαίσιο όπου γράφονται τα σχόλια. Εξηγεί με το νι και με το σίγμα την πολύ απλή διαδικασία η οποία επιτρέπει να εμεφανίζεται το σχόλιό σου όχι με το "καπέλο" Ο/Η Ανώνυμος είπε... αλλά, π.χ., Καπνιστός είπε...
Τα λέμε
To ένα θέμα είναι η μαντήλα και τα διάφορα άλλα θρησκευτικά σύμβολα.
Το άλλο θέμα είναι οι ίδιες ...οι μαθητικές παρελάσεις.
Ας διευρύνουμε λιγάκι το οπτικό μας πεδίο κι ας φανταστούμε ότι στη θέση της συγκεκριμένης μαθήτριας ήταν το παιδάκι της φωτογραφίας:
http://media.npr.org/news/images/2009/jan/05/joel3_200-3c9f830e54690bf6e3ef95772a6730d955fca027-s2-c85.jpg
Όχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή, όταν επικαλούμαστε τον Διαφωτισμό, πρέπει να έχουμε υπόψη μας κάτι που λέγεται "καθολικότητα του Λόγου"... Raison à la carte δε νοείται.
Φίλε Φιλίστορα,
Η μαντήλα παίζει, διότι με μαντήλα έγινε το σκηνικό. Αν ήταν το ορθόδοξο Εβραιόπουλο, θα έπαιζε εκείνο –αν έχεις αμφιβολίες, έκφρασέ τις για να τις συζητήσουμε, ουδεμία αντίρρηση. Από εκεί και πέρα, η ανάρτηση δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες (δεν έχει όμως και μαγικές ιδιότητες για να τις αποκλείσει). Και το οπτικό της πεδίο είναι αρκούντως διευρυμένο. Αυτό (ξανα)καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον όταν (ξανα)διαβάζω:
Δεν θα βγάλουμε τα ματάκια μας με τα ίδια μας τα χεράκια, ενισχύοντας από το πουθενά το θεοκρατικό μέτωπο και τροφοδοτώντας την αντιπαράθεση θρησκειών, χάριν τής υπεράσπισης τών δικαιωμάτων αυτής ή της άλλης μειοψηφίας. Enough is enough με τους «μενσεβίκους»! Υπάρχουν και οι «μπολσεβίκοι»! Πάνω απ’ όλα, υπάρχει ο στρατηγικός στόχος. Όχι ως κλίνη τού Προκρούστη, ερήμην συγκεκριμένων καταστάσεων, αλλά ως οδηγός.
Ποιου Θεού το μέτωπο; Όλων! (δεν υπάρχει ειδική αναφορά σε συγκεκριμένη θρησκεία).
Μεταξύ ποιων θρησκειών να μην προωθήσουμε την αντιπαράθεση; Μεταξύ όλων! (δεν υπάρχει ειδική αναφορά σε συγκεκριμένη θρησκεία).
Ποιας μειοψηφίας; Αυτής ή της άλλης; Όλων! (δεν υπάρχει ειδική αναφορά σε μειοψηφία συγκεκριμένης θρησκείας).
Όλων και à la carte δεν πάνε πακέτο, νομίζω.
Τα λέμε
Επί της διαδικασίας: Εγώ προσωπικά δεν είχα παρερμηνεύσει την ανάρτησή σας. Ακριβώς όμως επειδή καμία ανάρτηση δεν έχει τη μαγική ιδιότητα να αποκλείει τις παρερμηνείες, σκέφτηκα ότι δε θα ήταν άσχημο να δώσω μια ευκαιρία ακόμα σαφέστερου ξεκαθαρίσματος.
Επί της ουσίας τώρα: Τα θέματα αυτά τα κουβεντιάζουμε 200 χρόνια τώρα και θα 'πρεπε να τα έχουμε λυμένα από τον καιρό που ο Κάρολος δημοσίευε μια μπροσούρα με τίτλο "Zur Judenfrage". Όποιον βέβαια θέλει να κινείται ακόμα στη γραμμή του Μπάουερ, δεν έχω τρόπο να τον μεταπείσω. Άμα δεν τα κατάφερε ο Κάρολος, τι με κάνει να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω εγώ;
Φίλε Φιλίστορα,
Επί τής διαδικασίας κι εγώ: Δεκτή απολύτως και ανεπιφύλακτα η διευκρίνισή σου περί μη παρερμηνείας. Από την άλλη μεριά, όμως, θα σε παρακαλούσα να προστατεύεις το γραφιά τού κειμένου που σχολιάζεις από δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων σε τρίτους, που είτε διαβάζουν επιπόλαια, είτε είναι αρνητική προκατειλημμένοι. Επειδή έχεις γλωσσική υπερεπάρκεια νομίζω ότι κάτι τέτοιο θα σου είναι παιχνιδάκι.
Επί τής ουσίας: Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό το ζήτημα. Η αντιπαράθεση Μαρξ - Μπάουερ δεν εφαρμόζεται φούστα-μπλούζα. Για παράδειγμα, δες τι έχει γράψει ο Κάρολος στο «Zur Judenfrage» (= «Για το εβραϊκό ζήτημα»):
[...] Το ζήτημα «ποια η σχέση της πολιτικής απελευθέρωσης με τη θρησκεία» γίνεται για μας: «ποια η σχέση της πολιτικής απελευθέρωσης με την ανθρώπινη απελευθέρωση;» [...] Η πολιτική απελευθέρωση του ιουδαίου, του χριστιανού και γενικά του θρησκευτικού ανθρώπου σημαίνει την απελευθέρωση του κράτους από τον ιουδαϊσμό, τον χριστιανισμό, και γενικά τη θρησκεία. Το κράτος χειραφετείται από τη θρησκεία με τρόπο και μορφή που ταιριάζουν στη φύση του ως κράτος: Χειραφετείται από την κρατική θρησκεία, δηλ. δεν επικυρώνει καμμιά θρησκεία επικυρώνοντας αντ' αυτής τον εαυτό του ως κράτος [...]
Μ’ άλλα λόγια, ο Μαρξ μπορεί να διαφωνούσε με τον Μπάουερ, που έθετε ως προϋπόθεση της πολιτικής απελευθέρωσης των Εβραίων το σπάσιμο των θρησκευτικών τους αλυσίδων, αλλά, αν ήταν ανάμεσα στους θεατές τής παρέλασης, θα είχε βγάλει τρίχα-τρίχα το μαλλί τής κοπελιάς –μαζί και τη μαντήλα της! ;-) :-)
Τα λέμε
ΥΓ Η Εποχή σήμερα (χθες) γράφει κάτι μαλακίες στο πρωτοσέλιδο επί τού θέματος. Αν έχω κέφι, θα την κρεμάσω στο τσιγκέλι αργότερα. :-)
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι, αν ο Μαρξ ήταν ανάμεσα στους θεατές τις παρέλασης, η πρώτη του δουλειά θα ήταν να κατεβάσει τους κληρικούς από την εξέδρα των επισήμων. Το λέει πολύ καλά στο παρατεθέν απόσπασμα: "Το κράτος χειραφετείται από τη θρησκεία με τρόπο και μορφή που ταιριάζουν στη φύση του ως κράτος: Χειραφετείται από την κρατική θρησκεία, δηλ. δεν επικυρώνει καμμιά θρησκεία επικυρώνοντας αντ' αυτής τον εαυτό του ως κράτος".
Όταν κατέβαζε τους κληρικούς από την εξέδρα των επισήμων, τότε (και μόνο τότε) θα γυρνούσε στην κοπελιά και θα της έλεγε: "Τούτο εδώ το κράτος, κοπελιά, δεν είναι θρησκευτικό κράτος. Εδώ δεν υφίστασαι κανενός είδους διάκριση ως μουσουλμάνα. Εφόσον θέλεις να τιμήσεις τη γιορτή ενός κοσμικού κράτους, είναι θέμα κοσμιότητας από μεριάς σου να συμμορφωθείς με το dress code του κοσμικού κράτους, έστω και μόνο κατά τη διάρκεια της παρέλασης".
Πλην όμως, το ελληνικό κράτος δεν είναι κοσμικό. Είναι εξίσου θρησκευτικό με την Πρωσία του 1848, όταν έγραφε ο Μαρξ το "Εβραϊκό Ζήτημα". Μια βόλτα σε οποιαδήποτε σχολική αίθουσα το πιστοποιεί και με το παραπάνω.
Ποια ήταν η ουσία του ζητήματος; Οι Εβραίοι ζητούσαν να έχουν ίσα αστικά/πολιτικά δικαιώματα με τους Χριστιανούς υπηκόους του βασιλιά της Πρωσίας. Ο Μπάουερ τι τους απαντούσε; Συνοψίζω: "Έχετε τα δικά σας ιδιαίτερα, εβραϊκά προνόμια. Πώς λοιπόν θέλετε, πλάι σ' αυτά, ν' αποκτήσετε και τα καθολικά αστικά/πολιτικά δικαιώματα; Παραιτηθείτε των εβραϊκών σας προνομίων -χειραφετηθείτε δηλαδή από τον εβραϊσμό- κι ελάτε να το κουβεντιάσουμε".
Ο Μαρξ τι τους λέει; Συνοψίζω και πάλι: "Για να αποκτήσετε πλήρη αστικά/πολιτικά δικαιώματα, θα πρέπει το κράτος να πάψει να είναι θρησκευτικό. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη λύση για τη δική σας θρησκευτική μειονότητα. Η λύση θα είναι καθολική και θα περιλαμβάνει επίσης και τη θρησκευτική πλειονότητα."
Άρα λοιπόν, αγαπητοί μου, το θέμα δεν τίθεται με όρους πλειοψηφίας και μειοψηφίας ("μπολσεβικισμού" και "μενσεβικισμού"). Τίθεται με όρους καθολικότητας. Το να πεις στον άλλον ότι "η μαντήλα απαγορεύεται, επειδή η πλειοψηφία εδώ είναι χριστιανική", μας πάει πίσω από τον Μαρξ. Και υποψιάζομαι ότι ίσως μας πάει και πίσω από τον Μπάουερ.
Φίλε Φιλίστορα,
Όταν απαντήσω θα επιχειρήσω να εξηγήσω γιατί ο μειονοτισμός σου (η διάθεσή σου να προστατέψεις τη μειοψηφία/μειονότητα/γουατέβερ από την καταπίεση της πλειοψηφίας) σε οδηγεί χωρίς να το καταλαβαίνεις σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Για την ώρα, ένα ερώτημα, το οποίο, κανονικά, και από τη στιγμή που έχουν προηγηθεί τόσες κουβέντες μας, δεν θα έπρεπε να με υποχρεώσεις να στο θέσω:
Τι σε κάνει να πιστεύεις πως όταν εγώ έγραφα περί ‘‘μπολσεβικισμού’’ και ‘‘μενσεβικισμού’’ είχα στο μυαλό μου τη χριστιανική πλειοψηφία;
Τα λέμε
Φίλε Φιλίστορα,
Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αρχικά, ως πρώτη αυθόρμητη και ενστικτώδη σκέψη, αυτό θα ήθελε να κάνει. Αλλά, νομίζω, δεν θα αργούσε να συνειδητοποιήσει πως κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο εκείνη τη δεδομένη χρονική περίοδο. Κι όταν το συνειδητοποιούσε αυτό, αμέσως μετά θα καταλάβαινε ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα δίλημμα: να αφήσει να ενισχυθεί η θεοκρατία στο όνομα της καθολικότητας των δικαιωμάτων, ή να παραβιάσει αυτήν την καθολικότητα χάριν τής αναγκαιότητας να μη βρεθούμε να αντιμετωπίζουμε δύο Θεούς αντί για έναν; Δεν ξέρω τι θα επέλεγε (και δεν σκοπεύω, βέβαια, να σύρω τον Παππού από τα γένια για να έρθει ως μάρτυρας υπεράσπισης της δικής μου άποψης). Εκείνο που καταλαβαίνω, γιατί το λες καθαρά, είναι πως εσύ επιλέγεις την καθολικότητα των δικαιωμάτων και προσπερνάς το ζήτημα της ενίσχυσης του θεοκρατικού μετώπου. (Είναι αυτό που λέει κι η Εποχή στο πρωτοσέλιδο κειμενάκι της, μόνο που εκείνη, σε αντίθεση με σένα, το λέει περιδιαγραμμάτου για να μη φανεί πολύ ότι μία κατ’ εξοχήν αντικληρικαλιστική εφημερίδα θυσιάζει στη συγκεκριμένη περίπτωση τον αντικληρικαλισμό της χάριν τού μειονοτισμού της. Τι να κάνουμε... Γέμισε κότες η αριστερά και απέκτησαν και δική τους εφημερίδα, φαίνεται...). Ας αφήσουμε λοιπόν τον Μαρξ στην ησυχία του και ας συνεχίσουμε μεταξύ μας.
Λοιπόν, ξέρεις κάτι, φίλε Φιλίστορα; Νομίζω ότι εκκινείς από μία τελείως λανθασμένη αφετηρία, γεγονός που αποτελεί το κλειδί για το πώς καταλήγεις να παίρνεις πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.
Ποιο ακριβώς είναι το δικαίωμα της κοπελιάς που θα καταπατιόταν αν της έλεγε η γυμνάστρια (που ίσως να μην της το είπε γιατί διαβάζει Εποχή όχι κριτικά αλλά με αυτόματο πιλότο στο μυαλό της... ;-) ) «κοριτσάκι μου, κάποιο λάθος κάνεις, στην παρέλαση δεν φοράει ο καθένας ό,τι τού γουστάρει», μπορείς να μου το πεις; Μήπως είναι το ίδιο δικαίωμα με το δικαίωμα κάποιου ορθόδοξου εβραιόπουλου να παρελάσει με το σκουφάκι και τις μπούκλες του, τη φωτογραφία τού οποίου εσύ ποστάρισες; Μήπως είναι το ίδιο με το δικαίωμα ενός δωδεκαθεϊστή να παρελάσει με χλαμύδα; Και, για να φύγουμε από τα θρησκευτικά ζητήματα, μήπως η κοπελιά με τη μαντήλα θα καταπιεζόταν σε περίπτωση απαγόρευσης να παρελάσει έτσι όπως ήθελε, όσο ακριβώς ένας μαθητής Λυκείου και φανατικός οπαδός τού Ολυμπιακού, π.χ., ή του ΠΑΟΚ, που θα ήθελε να παρελάσει με τη φανέλα τής ομάδας του και ο γυμναστής θα του την έδινε να τη φάει; Καταλαβαίνεις το point μου, έτσι; Δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα της κοπελιάς με τη μαντήλα στη μαντήλα κατά την παρέλαση! Δεν έχει τέτοιο δικαίωμα κατά τους κανόνες που ισχύουν στις μαθητικές παρελάσεις! Ούτε αυτή, ούτε ο Αλλάχ, ούτε ο Χριστός ή ο Βούδας. Υπάρχει καθολική στέρηση ατομικού δικαιώματος σε ιδιαίτερη ατομική εμφάνιση. Period. Οπότε, αν κάποιος παραβίασε την καθολικότητα της παρέλασης, αυτή ήταν η κοπελιά. Ο κανονισμός προβλέπει μία ομοιόμορφη και οπωσδήποτε κοσμική εμφάνιση (εξ όσων γνωρίζω, δεν προβλέπονται στολές σταυροφόρων). Άρα, στο γάλα υπήρχε μύγα. Και αυτή ήταν η μουσουλμάνα μαθήτρια (όπως θα ήταν το εβραιόπουλο ή ο Μπαοκτσής με τη φανέλα τού Κλάους).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Όταν κάποιος ξεκινάει από μία τόσο εσφαλμένη αφετηρία και νομίζει ότι υπερασπίζεται «το δίκιο και τη λευτεριά», ενώ στην πραγματικότητα υπερασπίζεται μία πλάνη, είναι μοιραίο να παραγνωρίζει απόλυτα αναγκαίες σ’ εμάς σκοπιμότητες που μας υποχρεώνουν να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα τη στενοχώρια τής μουσουλμάνας μαθήτριας ή του Μπαοκτσή πιτσιρικά επειδή στερήθηκαν την αγαπημένη τους ατομική στολή. Και η σκοπιμότητα υποδεικνύεται στην ανάρτηση. Καλύτερα να έχεις να αντιμετωπίσεις ένα Θεό, παρά δύο (ή τρεις και τέσσερις αύριο μεθαύριο, who knows?). Ιδίως όταν (εδώ θα δοκιμαστεί η αφοσίωσή σου στην καθολικότητα, δείξε θάρρος! ;-) :-) ):
Αυτός ο δεύτερος Θεός είναι πιο αντιδραστικός από εκείνον τής επικρατούσας θρησκείας (αν μη τι άλλο, μας αφήνει να βλέπουμε λίγο «λίγο μπούτι λίγο στήθος» ;-) ). Και πιο προοδευτικός από τους Θεούς τών Ίνκας, βεβαίως βεβαίως (ας το πώς κι αυτό, μη μου βγει κανένα όνομα ...ισλαμοφοβικού, δεν ξέρεις τι γίνεται... ;-) :-) ).
Το καταλαβαίνεις δεν το καταλαβαίνεις η υπεράσπιση του (ανύπαρκτου) δικαιώματος στη μαντήλα κατά την παρέλαση είναι βούτυρο στο ψωμί αυτού τού Θεού. Και ένα ακόμα καρφί στα δεσμά τής κοπελιάς που παρέλασε υπερήφανη για την ...τύφλα της, υπό τα χειροκροτήματα της Εποχής και ίσως και τα δικά σου…
Τέλος: Πού παίζει ο Μαρξ και τα όσα υποστηρίζει στο Εβραϊκό Ζήτημα, στη συγκεκριμένη περίπτωση που εξετάζουμε (= μαντήλα σε παρέλαση); Φοβάμαι πως δεν παίζει πουθενά. Μπορεί το ελληνικό κράτος να είναι ημικοσμικό, αλλά η προβλεπόμενη εμφάνιση των παιδιών είναι κοσμική, όπως είπα και παραπάνω. Όπως, λοιπόν, μπορεί να παρελάσει ένας άθεος μαθητής χωρίς να υποχρεώνεται σε εμφάνιση που υποδηλώνει ατομική δήλωση πίστης στην ορθόδοξία, έτσι μπορεί να παρελάσει και μία μουσουλμάνα. Η μαντήλα σε παρέλαση μας κάνει λίγο λιγότερο κοσμικό κράτος από όσο είμαστε χωρίς αυτήν. Και στους Θεούς, δεν χωράει ούτε μειονοτισμός ούτε μεταναστευτισμός. Ούτε καν ο Ξένιος Δίας!
Τα λέμε
ΥΓ Άφησα απ’ έξω τα περί ‘‘μπολσεβίκων’’ και ‘‘μενσεβίκων’’ διότι εκκρεμεί η απάντησή σου στο ερώτημά μου.
Θα ξεκινήσω με μία παρατήρηση, που μπορεί να φανεί άσχετη, αλλά δεν είναι καθόλου: Γνωρίζετε, αγαπητοί μου, ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική μη μουσουλμανική χώρα, όπου αναγνωρίζεται και εφαρμόζεται η σαρία; (Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι στις μουσουλμανικές χώρες en toto αναγνωρίζεται και εφαρμόζεται η σαρία. Κάθε άλλο.) Αν δεν το γνωρίζετε, είμαι σίγουρος ότι πέφτετε από τα σύννεφα. Κι όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Τι θαρρείτε ότι είναι οι μουφτήδες της Θράκης; Κάτι σα μουσουλμάνοι δεσποτάδες; Αμ δε! Ιεροδικαστές είναι οι μουφτήδες. Αυτός είναι ο ρόλος τους και το αξίωμά τους. Ιεροδικαστές, που εκδίδουν αποφάσεις βασισμένες στη σαρία. Γνωρίζετε ότι η Ελληνική Δημοκρατία αναγνωρίζει τον μουφτή ως φυσικό δικαστή για τις αστικές, οικογενειακές, κληρονομικές κλπ διαφορές μεταξύ των μειονοτικών συμπολιτών μας στη Θράκη; (Πα να πει ότι, για να φτάσει στο ελληνικό δικαστήριο και να κριθεί με βάση τους ελληνικούς νόμους μια διαφορά μεταξύ μειονοτικών, θα πρέπει να συμφωνούν όλοι οι αντίδικοι. Στην αντίθετη περίπτωση, η διαφορά πηγαίνει στον μουφτή και κρίνεται με βάση τη σαρία. Αν έστω κι ένας από τους αντιδίκους δε θέλει να υπαχθεί στους ελληνικούς νόμους, ο default δικαστής είναι ο μουφτής. Αυτό σημαίνει "φυσικός δικαστής".)
Θα μου πείτε: Και γιατί μας τα λες αυτά, ρε Φιλίστορα; Πού θες να καταλήξεις;
Απαντώ αμέσως: Τόσα χρόνια που υπάρχει αυτό το ιστολόγιο, δεν το 'χω δει να ασχολείται -έστω και ως πάρεργο- με ζητήματα κοσμικού κράτους. (Προφανώς θα τα λύσουμε "μετά". Στον σοσιαλισμό ίσως.) Αν κάνω λάθος, διορθώστε με, δείχνοντάς μου τις αντίστοιχες αναρτήσεις. Ενώ όμως το παρόν ιστολόγιο έχει γραμμένη την προβληματική του κοσμικού κράτους και κουτσοβολεύεται με μια κατάσταση που θυμίζει Πρωσία του 1848, βγαίνει στα κεραμίδια για τη μαντήλα μιας μαθήτριας. Κάτι δεν πάει καλά, μου φαίνεται.
Και ήρθε η ώρα να σας πω τι δεν πάει καλά. Είναι το ίδιο που δεν πήγαινε καλά με τη στάση του κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στο γυναικείο ζήτημα. ( "Προέχει η καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου, προέχουν οι αγώνες του προλεταριάτου. Εσείς, συντρόφισσες, με το να θέτετε ειδικά, "γυναικεία" θέματα, διασπάτε την ενότητα του προλεταριάτου. Τα θέματα που βάζετε, θα λυθούν στον σοσιαλισμό.")
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δεν πάει καλά -και εδώ θα εξηγήσω τα περί "μπολσεβικισμού" και "μενσεβικισμού". Κάποιοι αντιλαμβάνονται ως "μπολσεβικισμό" την απόλυτη επικέντρωση στον κύριο στόχο (είτε είναι "ο αγώνας για τον σοσιαλισμό", είτε "η πάλη ενάντια στο μνημόνιο", είτε κάτι άλλο) και θεωρούν μπολσεβίκικο το να καταγγέλουν οτιδήποτε άλλο ως "επιμέρους" και "διασπαστικό". Με τον τρόπο αυτό, υποκλίνονται μετά χαράς σε ό,τι πιο καθυστερημένο υπάρχει στην κοινωνική συνείδηση, ώστε να μη δημιουργούν "δευτερεύοντα μέτωπα".
Από την άλλη μεριά, εγώ έχω τη γνώμη ότι η κύρια αντίθεση (μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας) ενυπάρχει και διαθλάται σε όλα τα πεδία. Τούτου λεχθέντος, πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία αντίθεση, την οποία να μπορούμε να αναβάλουμε για "μετά". Δεν υπάρχει "μετά". Η μάχη είτε δίνεται σε όλη τη γραμμή του μετώπου, είτε δε δίνεται καθόλου. Κάθε υποχώρηση στο "δευτερεύον" απειλεί να ξηλώσει όλο το πουλόβερ. Και, αν θέλετε τη γνώμη μου, έτσι έδωσαν τη μάχη οι μπολσεβίκοι. Αλίμονο αν είχαν πάει με τα νερά των καθυστερημένων μαζών.
Αλλά οι μπολσεβίκοι δε σκέφτονταν έτσι. Δεν είπαν: "Τώρα προέχει το ζήτημα της ειρήνης και το ζήτημα της γης, τα άλλα θα τα βρούμε μετά". Αντιθέτως, είπαν: "Επειδή οι καθυστερημένες μάζες έχουν ανεβεί στα κάγκελα για τα ζήτημα της ειρήνης και το ζήτημα της γης, τώρα είναι η ώρα να τις τραβήξουμε μαζί μας για το σύνολο του προγράμματός μας". Αυτό είναι μπολσεβικισμός. Τα υπόλοιπα είναι "θεωρία σταδίων", δηλαδή μενσεβικισμός.
Φίλε Φιλίστορα,
Δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση να συζητήσουμε τις προεκτάσεις που δίνεις στο συζητούμενο θέμα. Όχι όμως τώρα. Όταν ξεμπερδέψουμε με το θέμα πριν τις προεκτάσεις του. Και θα ξεμπερδέψουμε όταν μού απαντήσεις στα ερωτήματα που έχω θέσει:
1) Ποιο ακριβώς είναι το δικαίωμα της κοπελιάς που θα καταπατιόταν αν της έλεγε η γυμνάστρια (που ίσως να μην της το είπε γιατί διαβάζει Εποχή όχι κριτικά αλλά με αυτόματο πιλότο στο μυαλό της... ;-) ) «κοριτσάκι μου, κάποιο λάθος κάνεις, στην παρέλαση δεν φοράει ο καθένας ό,τι τού γουστάρει», μπορείς να μου το πεις;
2) Τι σε κάνει να πιστεύεις πως όταν εγώ έγραφα περί ‘‘μπολσεβικισμού’’ και ‘‘μενσεβικισμού’’ είχα στο μυαλό μου τη χριστιανική πλειοψηφία;
Για το πρώτο δεν άκουσα ούτε κιχ, εκ μέρους σου. Για το δεύτερο είδα κάτι συμφραζόμενα, που όμως δεν με καλύπτουν. Στον ιδεολογικοπολιτικό διάλογο χρειάζονται «καθαρές κουβέντες» που λέει κι η Αλέκα. Διαφορετικά, επικρατεί χάος. Και είμαι ο τελευταίος που θα προσχωρούσε στο ρεύμα τού χάους.
Περιμένω. λοιπόν, αυτές τις «καθαρές κουβέντες» στα ερωτήματά μου.
Τα λέμε
Στο ερώτημα περί "μπολσεβίκων" και "μενσεβίκων" νομίζω ότι απάντησα καθαρά. Δεν καταλαβαίνω γιατί επανέρχεται το θέμα. 235 λέξεις έγραψα, οι οποίες είναι τελείως άσχετες με τη "χριστιανική πλειοψηφία" και αναφέρονται στο πώς δίνεται η μάχη για την ανθρώπινη χειραφέτηση. Με βάση αυτές τις 235 λέξεις, φαίνεται καθαρά -νομίζω- ότι αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τον μπολσεβικισμό. Δε χάλασε δα κι ο κόσμος.
Στο άλλο ερώτημα, θα σας πω ότι, αν ήμουν στη θέση της γυμνάστριας, δεν είμαι σίγουρος τι θα έκανα. Είμαι όμως σίγουρος πως, οτιδήποτε κι αν έκανα, δε θα ήταν με βάση το δικό σας σκεπτικό. Με άλλα λόγια, δε θα εκκινούσε με βάση το "Αν θέλετε να είστε ορατοί, θα πρέπει να αφομοιωθείτε και να μην ξεχωρίζετε". Αυτή ήταν, θυμίζω, η γραμμή του Μπρούνο Μπάουερ απέναντι στους Εβραίους. (Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στην integration και στην assimilation. Εγώ είμαι με την integration, όχι με την assimilation. Οι γυναίκες θα χειραφετηθούν ως γυναίκες και παραμένοντας γυναίκες. Όχι μέσα από την εξομοίωσή τους με τους άνδρες. Οι μαύροι θα χειραφετηθούν ως μαύροι, οι μειονότητες ως μειονότητες κλπ. Εγώ τουλάχιστον, έτσι καταλαβαίνω τη γραμμή του Μαρξ στο "Εβραϊκό Ζήτημα".)
Φίλε Φιλίστορα,
Αρχίζουν και μου μπαίνουν ιδέες ότι υποτιμάς πάααρα πολύ τη νοημοσύνη μου όταν βλέπω να μου γράφεις «[σ]το ερώτημα περί "μπολσεβίκων" και "μενσεβίκων" νομίζω ότι απάντησα καθαρά. Δεν καταλαβαίνω γιατί επανέρχεται το θέμα». Διότι καθόλου καθαρά δεν απάντησες, όπως καθόλου καθαρά δεν μου απαντάς και τώρα, με αυτό το τελευταίο σου σχόλιο. Πράγμα που δεν με εκπλήσσει γιατί κι άλλες φορές είχα την αίσθηση ότι δεν μιλάς καθαρά (εκείνο που με εκπλήσσει είναι γιατί ακολουθείς τέτοια τακτική στις συζητήσεις μας το τελευταίο αρκετά μεγάλο διάστημα). Θα ξετυλίξω το κουβάρι προς τα πίσω αρχίζοντας από το σήμερα.
Καθαρές απαντήσεις; Να ποιες είναι οι καθαρές απαντήσεις, αν ήθελες να τις δώσεις:
Για το πρώτο ερώτημα (το θυμίζω: Ποιο ακριβώς είναι το δικαίωμα της κοπελιάς που θα καταπατιόταν αν της έλεγε η γυμνάστρια (που ίσως να μην της το είπε γιατί διαβάζει Εποχή όχι κριτικά αλλά με αυτόματο πιλότο στο μυαλό της... ;-) ) «κοριτσάκι μου, κάποιο λάθος κάνεις, στην παρέλαση δεν φοράει ο καθένας ό,τι τού γουστάρει», μπορείς να μου το πεις;):
«Εντάξει, ρε παιδιά. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, κανένα δικαίωμα της μουσουλμάνας μαθήτριας δεν θα καταπατιόταν, αν δεν της επέτρεπαν να πάρει μέρος στην παρέλαση με μαντήλα και φούστα μέχρι τον αστράγαλο σαν καλόγρια. Πράγματι: όπως και να δεις τους κανονισμούς περί μαθητικών παρελάσεων, το βέβαιο είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν έρχονται σε σύγκρουση με την αρχή τής ανεξιθρησκίας.»
Και η καθαρή απάντηση για το δεύτερο ερώτημα (το θυμίζω κι αυτό: Τι σε κάνει να πιστεύεις πως όταν εγώ έγραφα περί ‘‘μπολσεβικισμού’’ και ‘‘μενσεβικισμού’’ είχα στο μυαλό μου τη χριστιανική πλειοψηφία;):
«Και πάλι εντάξει, ρε παιδιά. Το συμπέρασμα που έβγαλα ότι μιλάτε από θέσεις και στο όνομα της χριστιανικής πλειοψηφίας δεν πατάει πουθενά. Είναι αυθαίρετο και άκυρο. Θα μου πάρετε το κεφάλι; Εσείς δεν έχετε πει ποτέ κάτι που ήταν άκυρο ή το έχετε σίγουρο πως δεν θα πείτε σε όλη σας τη ζωή;»
Αυτές θα ήταν οι καθαρές απαντήσεις, φίλε Φιλίστορα. Τις οποίες δεν τις είδα να δίνονται, ούτε καν υπαινικτικά και ‘‘ντροπαλά’’. Αντί γι’ αυτό, είδα να μου ζητάς και τα ...ρέστα! («Δεν καταλαβαίνω γιατί επανέρχεται το θέμα.»). Και αυτό είναι το λιγότερο!
Διότι, όπως συχνά συμβαίνει με αυτούς που ζορίζονται να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, κατέληξες να γράφεις τόσο άκυρα πράγματα που κινδυνεύεις άμεσα να χαρακτηριστείς γραφικός! Συγκεκριμένα:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Στη μεν απάντησή σου περί χριστιανικής πλειοψηφίας εξ ονόματος της οποίας τάχα μιλάω, άφησες την ουσία του ερωτήματος («πού είδες, κύριε Φιλίστορα, να μιλάω ως χριστιανός που πλειοψηφεί;» –αυτό ήταν το ερώτημα!) και κατέφυγες στην ...παρομοίωση!!! (‘‘μπολσεβίκοι’’/ ‘‘μενσεβίκοι’’). Μα έπρεπε να πηγαίνω Δημοτικό, και να είμαι μάλιστα και κακός μαθητής, για να μην καταλάβω τη ντρίμπλα σου! Τέτοια εντύπωση σου έχω δώσει; Επιπλέον δε, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι αποκηρύσσεις μεν τα της χριστιανικής πλειοψηφίας («235 λέξεις έγραψα, οι οποίες είναι τελείως άσχετες με τη "χριστιανική πλειοψηφία" [...]») πουθενά δεν είδα όμως να αναφέρεις ρητά ότι η αρχική εντύπωσή σου είναι αποκύημα δικό σου που δεν έχει την παραμικρή βάση, αν δει κανείς τι έχω γράψει εγώ στην ανάρτηση.
Στη δε απάντησή σου για το ποια δικαίωμα της μαθήτριας θα παραβιαζόταν αν της ζητούσαν να βγάλει τη μαντήλα και να φορέσει μια φούστα που να φαίνεται έστω και λίγο η γάμπα της, για να αποφύγεις την παραδοχή ότι δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα που να παραβιάστηκε, δραπέτευσες περίπου στο υπερπέραν και επεκτάθηκες σε ζητήματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την αμφίεση των μαθητών σε μία παρέλαση. Και πραγματικά είναι αρκετά αστείο να διαβλέπεις πίσω από τη συμμόρφωση όλων τών μαθητών (Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων, Σέρβων, Βούλγαρων, Ρουμάνων) σε μία ομοιόμορφη περίπου εμφάνιση την εξαναγκαστική απαίτηση «Αν θέλετε να είστε ορατοί, θα πρέπει να αφομοιωθείτε και να μην ξεχωρίζετε» και να ανακατεύεις τη γυναικεία χειραφέτηση, τη χειραφέτηση των μαύρων και όλα αυτά που παραθέτεις. Νομίζω ότι αυτό είναι το τελευταίο στάδιο του μεταναστευτισμού.
Κι εδώ, προκύπτουν ευθέως δύο άλλα ερωτήματα.
Το πρώτο: Τι σε εμπόδισε να δώσεις αυτές τις καθαρές απαντήσεις;
Και το δεύτερο: Τι σε έσπρωξε να παρερμηνεύσεις τόσο χοντρά τα λόγια μου και να βγάλεις το συμπέρασμα ότι επικαλέστηκα τη χριστιανική πλειοψηφία;
Σε αυτά τα ερωτήματα θα επιχειρήσω να καταθέσω τις σκέψεις μου αύριο για να συνεχίσουμε την κουβέντα μας.
Τα λέμε
Παίδες, ακούστε. Όποιος θέλει να παρεξηγηθεί, θα βρει αφορμή. Ή θα την κατασκευάσει. Εγώ, αν ήθελα να βρω τέτοια αφορμή, δε θα είχα καμία ανάγκη να την κατασκευάσω. Μου την έχετε δώσει στο πιάτο, ήδη από τον τίτλο: "Μας φτάνει μια μαντήλα - το ράσο του παπά". Το οποίο σε πολύ απλά ελληνικά σημαίνει ότι (α) αναγνωρίζετε ότι η Ελλάδα είναι θρησκευτικό κράτος, και (β) δεν είναι στην άμεση πολιτική σας ατζέντα σας η πάλη για την αλλαγή αυτής της κατάστασης. (Να υποθέσω ότι παραπέμπετε το ζήτημα στη "λαϊκή εξουσία", που θα λύσει και εκκρεμή αστικοδημοκρατικά καθήκοντα; Σας έχω ήδη ζητήσει, με πολύ ευγενικό τρόπο, να με διαφωτίσετε, αλλά δεν το κάνατε. Σας το ξαναζητάω λοιπόν, με εξίσου ευγενικό, αλλά περισσότερο επιτακτικό τρόπο αυτή τη φορά.)
Είπα λοιπόν να μην αξιοποιήσω αυτή την αφορμή, που μου δώσατε στο πιάτο. Και, σα να μην έφτανε αυτό, είπα επίσης να μην επισημάνω και την κραυγαλέα αντίφαση να ξεκινάτε το άρθρο με "το ράσο του παπά" και να το κλείνετε με την αναφορά στη Γαλλία. Διότι η Γαλλία, αγαπητά μου παιδιά, είναι το νούμερο ένα υπόδειγμα κοσμικού κράτους παγκοσμίως. Τα τελευταία 200 χρόνια, όποιος θέλει να εφαρμόσει τις αρχές του κοσμικού κράτους, από το γαλλικό παράδειγμα εμπνέεται και αυτό αντιγράφει. Κι ο Κεμάλ αυτό έκανε. Γαλλία όμως και ράσο του παπά δεν πάνε μαζί. Ή το ένα, ή το άλλο. Διαλέγετε και παίρνετε. Αλλά δε θα τσαλαβουτάτε από δω κι από κει.
Είπα λοιπόν να μη σας πάρω από τα μούτρα. Είπα να σας πάρω με το μαλακό. Και σας θύμισα ευγενικά ότι η Ελλάδα του 2016 όχι μόνο δεν είναι Γαλλία, αλλά μοιάζει εξαιρετικά με την Πρωσία του 1848, όταν έγραφε ο Μαρξ το "Zur Judenfrage". Δεν ήταν τυχαία η αναφορά μου, ούτε προσπάθεια για επίδειξη γνώσεων. Ήθελα να σας δώσω μια ευκαιρία να ξαναδείτε το όλο θέμα από μια άλλη οπτική γωνία. Την ευκαιρία αυτή δε θελήσατε να την αξιοποιήσετε. Αντί γι' αυτό, φτάσατε στο σημείο να πείτε ότι ο Μαρξ θα εξανίστατο στη θέα της μαντήλας, αλλά θα παρέμενε απαθής -έστω και ποιούμενος την ανάγκην φιλοτιμίαν- στη θέα του ράσου, θρονιασμένου μάλιστα στην εξέδρα των επισήμων.
Δεν αμφιβάλλω ότι έχετε διαβάσει το "Εβραϊκό Ζήτημα", απορώ όμως τι στην ευχή καταλάβατε. Διότι, όταν ο Μαρξ υποστηρίζει ότι οι Εβραίοι πρέπει να χειραφετηθούν ως Εβραίοι και παραμένοντας Εβραίοι, υποθέτω ότι το αυτό θα πρέπει να ισχύει και για τις λοιπές θρησκευτικές μειονότητες. Ούτε είδα πουθενά τον Μαρξ να συμβουλεύει τους Εβραίους: "Παραμείνετε Εβραίοι, αν σας κάνει κέφι, αλλά μην το δείχνετε στον δημόσιο χώρο, αν θέλετε να έχετε δικαίωμα στη χειραφέτηση". Το χριστιανικό κράτος βάζει στο στόχαστρο ο Μαρξ. Όχι τον εβραϊσμό. Απέναντι στο χριστιανικό κράτος (στο ράσο του παπά, θρονιασμένο στην εξέδρα των επισήμων) στρέφει πρωτίστως τα βέλη της κριτικής του και, μολονότι στην ιδιωτική αλληλογραφία του λέει ότι η ιουδαϊκή θρησκεία του προκαλεί απέχθεια, η δημόσια παρέμβασή του έρχεται να συνηγορήσει στο αίτημα της εβραϊκής κοινότητας.
Μένουν δύο ζητηματάκια ακόμα, με τα οποία θα μου επιτρέψετε να ασχοληθώ αύριο. Τα θέματα αυτά είναι (α) Οι κανονισμοί και οι εγκύκλιοι περί παρελάσεων, και (β) Η έννοια της ανεξιθρησκίας και οι εξ αυτής απορρέουσες συνέπειες.
Εις το επανιδείν
Φίλε Φιλίστορα,
Αφού σε διαβεβαιώσω ότι δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να παρεξηγηθώ μαζί σου ή με οποιονδήποτε άλλον σχολιαστή παρά μόνο να συνεννοηθούμε, δηλαδή να καταλαβαίνει ό ένας τι λέει ο άλλος (κι ας μη συμφωνούμε υποχρεωτικά), συνεχίζω το προχθεσινό μου σχόλιο.
Ως προς το τι σε εμπόδισε να δώσεις καθαρές απαντήσεις στα ερωτήματά μου και που, όπως ανέλυσα στο προηγούμενο σχόλιο, δεν μπορούσαν να είναι παρά μόνο παραδοχή λαθών εκ μέρους σου, βλέπω ένα κοκτέιλ από τέσσερις αιτίες:
α) Το αντικειμενικό ζόρισμα που φέρνει σε οποιονδήποτε άνθρωπο η προοπτική να πρέπει να παραδεχθεί κάποιο λάθος του.
β) Το ιδιαίτερο ζόρισμα που νιώθει ένας Έλληνας άνθρωπος μπροστά σε αυτή την προοπτική (ο εγωισμός είναι ένα εθνικό ελάττωμα, νομίζω).
γ) Το ακόμα πιο ιδιαίτερο ζόρισμα που προκύπτει όταν αυτός που πρέπει να κάνει μία τέτοια παραδοχή τυχαίνει να είναι μεγαλύτερος σε ηλικία από εκείνον στον οποίο πρέπει να παραδεχθεί το λάθος του. Και τέλος,
δ) Τον επιβαρυντικό παράγοντα η παραδοχή τού λάθους να μην αφορά σε κάτι συνηθισμένο αλλά ιδεολογικά ζητήματα και διαφορές σε μία συζήτηση μεταξύ αριστερών.
Αυτό είναι το κοκτέιλ. Φυσικά, είμαι σε απόλυτη αδυναμία να προσδιορίσω και τη δοσολογία του (σε αντίθεση με σένα, εγώ δεν διαθέτω μαγικές ιδιότητες να μπαίνω στο μυαλό τού συνομιλητή μου και, παρ’ όλο που δεν ξέρω ούτε καν πώς δείχνει η εξωτερική φυσική του εμφάνιση, να καταλαβαίνω τι και πώς σκέπτεται, ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις του, πέρα από όσα λέει, κ.λπ.). Πάει αυτό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Το άλλο ερώτημα (τι σε έκανε να νομίσεις ότι μιλώ εξ ονόματος της χριστιανικής πλειοψηφίας) το έχω ήδη απαντήσει. Είναι η καχυποψία και η προκατάληψη απέναντί μου που σε έχουν κυριεύσει και σε έχουν κάνει παιχνιδάκι τους, χωρίς, δυστυχώς, να καταλαβαίνεις ότι αυτό το παιχνιδάκι δίνει συχνά την εντύπωση φασουλή.
Αυτή η καχυποψία σε έκανε να φαντάζεσαι συνδικαλιές εκ μέρους μου, εκεί που δεν υπήρχε παρά ειλικρινής διάλογος με σκοπό να με καταλάβεις και να σε καταλάβω.
Αυτή η καχυποψία σε οδήγησε μετά από συζητήσεις επί συζητήσεων να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ζορίζομαι (και το κρύβω) με το Μακεδονία, με την υπόνοια ότι ακόμα και με κάποιο προσδιορισμό η ονομασία Μακεδονία σε άλλο κράτος από το ελληνικό μού κάθεται στο στομάχι ορθάνοιχτη.
Αυτή η ίδια καχυποψία σε έφτασε να συμπεράνεις ότι «[σ]την ουσία ζητάτε από το ΝΑΤΟ να κάνει τη βρομοδουλειά, για να μην κηλιδωθεί στη συνείδησή σας το Ελληνικό Ναυτικό και οι ηρωικές παραδόσεις του. Ας κάνουν άλλες σημαίες τη βρομοδουλειά, για να μη λεκιαστεί η γαλανόλευκη. Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε, αλλά εγώ μόνο ως κουτοπόνηρο μπορώ να χαρακτηρίσω ένα τέτοιο σκεπτικό...». Συμπέρασμα που έδειχνε ότι, στην καλύτερη περίπτωση, δεν είχες καταλάβει Χριστό από τα πραγματολογικά στοιχεία τής ιστορίας στην αρχική της εκδοχή, κι ας τα είχα γράψει εγώ με το νι και με το σίγμα. Στην οποία αρχική εκδοχή, σύμφωνα με δηλώσεις τού ΓΓ τού ΝΑΤΟ, τα πλοία τού ΝΑΤΟ θα διενεργούσαν επαναπροωθήσεις, κάτι που ασφαλώς ήταν αδύνατο να γίνει από «το Ελληνικό Ναυτικό», παρά «τις ηρωικές παραδόσεις του». Φυσικά, στη χειρότερη περίπτωση, το συμπέρασμα που έβγαλες πήγαζε από τη διαφωνία σου με τις επαναπροωθήσεις αυτές καθ’ αυτές. Και αντί να εκφράσεις αυτή τη διαφωνία για να μπορέσουμε να τη συζητήσουμε σαν άνθρωποι, την έκρυψες –μήπως έχεις την εντύπωση ότι είσαι παράνομος εδώ; σε κυνηγάει κάποιος και δεν το έχω καταλάβει;– και μου ξεφούρνισες αυτή τη μπούρδα για την εκ μέρους μου διάθεση προστασίας τού Ελληνικού Ναυτικού από την ατίμωση!
Φοβάμαι ότι αυτή η χειρότερη περίπτωση είναι που ισχύει. Δεν ξέρω για ποιους λόγους το κάνεις, αλλά αρχίζει και γίνεται φανερό ότι κρύβεις τις πραγματικές σκέψεις και απόψεις σου και τις βγάζεις σιγά-σιγά στην πορεία τής κουβέντας. Γιατί το λέω αυτό; Μήπως ζήλεψα τη δική σου ικανότητα να μπαίνεις στο πίσω μέρος τού μυαλού τών ανθρώπων και να διαβάζεις τις προθέσεις τους και πήγα και βρήκα το δάσκαλο τη Ούμα Θέρμαν στο Kill Bill και με έκανε ξεφτέρι; Όχι, σε καμία περίπτωση. Απλώς βλέπω τη στάση σου απέναντι σε αυτή την ανάρτηση:
Χρειάστηκες έξι (6) ημέρες για να μπορέσεις να εκφράσεις τη διαφωνία σου με την ύπαρξη αυτής ταύτης τής ανάρτησης, που αρχικά την έκρυψες, και χρειάστηκες άλλες τέσσερις (το σύνολο 10!) για να διατυπώσεις τη διαφωνία σου με τη διάφανη σε όποιον ξέρει στοιχειώδη ελληνικά θέση αυτού τού ιστολογίου να μη θεωρεί το ζήτημα της μετατροπής τού ελληνικού κράτους από ημικοσμικό σε πλήρως κοσμικό άμεσης προτεραιότητας!
Εδώ σταματώ. Για να συνεχίσω, περιμένω την ολοκλήρωση της παρέμβασής σου, σύμφωνα με αυτά που γράφεις στο τελευταίο σου σχόλιο. Και περιμένω και τις εξηγήσεις σου γιατί όλο αυτό το κρυφτούλι και η καχυποψία και προκατάληψη από τη μεριά σου.
Τα λέμε
Δημοσίευση σχολίου