Εκ των πραγμάτων, οδηγός στον αγώνα τού ελληνικού λαού για αξιοβίωτη και αξιοπρεπή ζωή και υπερασπιστής τής τιμής τής ελληνικής Αριστεράς αναδεικνύεται η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Ευχή μας και ελπίδα μας: αυτή τη φορά να παίξει τα χαρτιά της σωστά!

Δεν είναι τής παρούσης να αναλύσουμε για άλλη μία φορά τα λάθη τών ‘‘μενσεβίκων’’ τού ΣΥΡΙΖΑ που, όπως έχουμε υποστηρίξει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, είναι και πολλά και μεγάλα. Ωστόσο, μία συνοπτική αναφορά σε αυτά δεν είναι ανώφελη.

Για όλο το μακρύ διάστημα από τις εκλογές τού Ιουνίου 2012 μέχρι σήμερα, πολύ απλά, κοιμήθηκαν τον ύπνο τού δικαίου! Σ’ αυτό το διάστημα, η ηγετική ομάδα (με την ολοπρόθυμη συνεπικουρία μιας στρατιάς στελεχών, μερικοί από τους οποίους, το τελευταίο διάστημα, «ευλογούν» εκ των υστέρων —ψευδόμενοι ξεδιάντροπα βεβαίως— ή ανακαλούν στην ενεργό υπηρεσία το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», το σύνθημα δηλαδή που, όταν το άκουγαν, έβγαζαν εξανθήματα ερυθηματώδους λύκου!) παραβίαζε ασύστολα και συστηματικά τις συλλογικές αποφάσεις, όπως αυτές διαμορφώθηκαν από την αριστερή στροφή τού Νοεμβρίου του 2011 και ύστερα. Κι ενώ συνέβαινε αυτό κάτω από τη μύτη τους και η ηγετική ομάδα πέριξ τού Αλέξη Τσίπρα έσερνε το κόμμα τους σε όλο και πιο δεξιές θέσεις, αυτοί επέμεναν με τη δογματική εμμονή τού κλασικού αριστερισμού που αναγνωρίζει  μία μόνο κατεύθυνση («εμπρός, πάντα εμπρός!» —κι ας έφαγε τα συκώτια του ο Λένιν να πείσει για το αντίθετο!), επέμεναν σαν κολλημένo cd να ζητούν και να ξαναζητούν το περίφημο «δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης». Ενώ το πρώτο ξεφούσκωνε με όλο και περισσότερο επιταχυνόμενο ρυθμό και είχε γίνει σχεδόν ένα ξεψυχισμένο κυματάκι που μόλις και μετά βίας έσκαγε μέχρι την αμμουδιά, αυτοί ζητούσαν το δεύτερο και μεγαλύτερο! Το πιο βαρύ λάθος; Αντί να βγουν στα κάγκελα για τη διαστρέβλωση των κομματικών αποφάσεων που μεταμόρφωναν φαντασμαγορικά τον ΣΥΡΙΖΑ σε μία μεγάλη ΔΗΜΑΡ, σε κομβικές και κρίσιμες περιστάσεις κάλυψαν το βιασμό αυτών τών αποφάσεων από την ηγεσία!

Ό γέγονε γέγονε. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μετά την αυτοκτονική και αντικειμενικά προδοτική στάση τής ανώτατης ηγεσίας τού ΚΚΕ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου (έτσι είναι: ο ανυποχώρητος μέχρι τέλους σεχταριστής καταλήγει κάποια στιγμή αντικειμενικά προδότης, έστω κι αν υποκειμενικά είναι παντελώς αθώος τής προδοσίας!)[1] ανοίχτηκε ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ τού κόμματος και ευρέων λαϊκών στρωμάτων, ακόμα και δικής του επιρροής. Όσο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εγώ τουλάχιστον δεν τρέφω και πολλές ελπίδες ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις μέσα σε αυτήν θα εγκαταλείψουν τον καταστατικό αριστερισμό τους,[1] που την εμποδίζει εξ αρχής και σταθερά να προσεγγίσει τις μεγάλες μάζες. Έτσι, λίγο μοιραία, η Ιστορία (έστω: η μικρή ιστορία τής μικρής Ελλάδας) αναθέτει στην αριστερή πτέρυγα του πΣΥΡΙΖΑ το βαρύ και δύσκολο καθήκον να οδηγήσει τον ελληνικό λαό στους αγώνες που έχει μπροστά του και που πρέπει, πρώτα και κύρια, να θέλει να τον δώσει ο ίδιος —όχι όμως χωρίς συλλογικό οδηγητή. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να το αποδεχθεί και να ανταποκριθεί σε αυτό με επιτυχία. Το άρθρο που ακολουθεί, αναδημοσίευση από την Iskra, μας ενισχύει με αισιοδοξία.

[1] Είναι αυτονόητο ότι αυτή η κρίση διόλου δεν μηδενίζει την αγωνιστικότητα και την προσφορά τής βάσης τόσο τού ΚΚΕ όσο και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ούτε υπονοεί την παύση τών προσπαθειών σύγκλισης και, ει δυνατόν, συμπόρευσης.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

του Χρήστου Κασίμη,

μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής της ΝΕ Βόρειας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ

Μετά από 17 ώρες «διαπραγματεύσεων» οι ηγέτες των χωρών-μελών της Ευρωζώνης κατέληξαν σε ταπεινωτική για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό συμφωνία.

Πρόκειται για νέο επαχθέστερο μνημόνιο, που επανεγκαθιδρύει και επεκτείνει την τροϊκανή κηδεμονία και τον κοινωνικό εξανδραποδισμό και διατηρεί τη χώρα σε καθεστώς αποικίας χρέους της υπό γερμανική κηδεμονία ΕΕ!

Πρώτοι έσπευσαν να ανακοινώσουν στο Twitter την τραγική κατάληξη των «διαπραγματεύσεων» οι πρωθυπουργοί του Βελγίου και του Λουξεμβούργου, αλλά και ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος!

Η επίσημη επιβεβαίωση ήρθε από τον ίδιο τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, μέσω twitter.

Ως «μεγάλα αγκάθια» παρουσιάζονταν, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, ο ρόλος του ΔΝΤ και η εξωφρενική νεοπαοικιακή απαίτηση της Τρόικα για δημιουργία στο Λουξεμβούργο Ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας της χώρας προς αποπληρωμή του χρέους.

Κι όλα αυτά την ώρα που κατά τη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» χιλιάδες χρήστες του twitter ανά την υφήλιο τόνιζαν ότι οι τροϊκανές απαιτήσεις συνιστούν πραξικόπημα της ΕΕ (#thisisacoup*) και καλούσαν τον Αλέξη Τσίπρα να αποχωρήσει από την εξευτελιστική διαδικασία της δήθεν διαπραγμάτευσης!

Τούτες τις ώρες έγινε φανερό με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι μέσα στην λυκοσυμμαχία της ευρωζώνης δεν υπάρχουν περιθώρια άσκησης ανεξάρτητης και ακηδεμόνευτης πολιτικής με αντι-υφεσιακό και φιλολαϊκό πρόσωπο.

Ο ελληνικός λαός δεν θα πρέπει να απογοητευθεί από αυτήν την εξέλιξη. Αντίθετα πρέπει να πεισμώσει , όπως έκανε με το δημοψήφισμα και τις μεγαλειώδης συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν ανά τη χώρα, για ένα «ΟΧΙ» μέχρι τέλους! Ένα «ΟΧΙ» σε σύγκρουση με τα μνημόνια, τον νεοφιλελευθερισμό και την λιτότητα που μέσα στην ευρωζώνη είναι θεσμοποιημένα!

Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, οι εργαζόμενοι , η νεολαία , η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία στη χώρα σε θέση μάχης θα συνεχίσουν τον αγώνα για να μην περάσουν τα νέα υφεσιακά – αντιλαϊκά μέτρα και να έρθουν στο προσκήνιο ξανά τα λαϊκά αιτήματα, που διαμορφώθηκαν μέσα στους κοινωνικούς αγώνες όλα τα προηγούμενα χρόνια για την πλήρη κατάργηση των μνημονίων, για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των εργαζομένων και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.

*Το hashtag #thisisacoup (που σημαίνει αυτό είναι πραξικόπημα) έφτασε στην πρώτη θέση των «trend» παγκοσμίως και αποτέλεσε, έτσι, το πρώτο θέμα συζήτησης στο κοινωνικό δίκτυο.