ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ: Για την πολιτική αποκατάσταση των Χρήστου Λάσκου και Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Με την ολοκλήρωση της καθαρογραφής τής Πολιτικής Απόφασης που προαναγγείλαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, τη δίνουμε στη δημοσιότητα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Όπως είναι γνωστό στους παλιούς τουλάχιστον αναγνώστες και αναγνώστριες αυτού τού ιστολογίου, δύο από τα πρόσωπα του στελεχιακού δυναμικού τής Αριστεράς, και πιο συγκεκριμένα τού ΣΥΡΙΖΑ, που συγκέντρωσαν κατ’ επανάληψη τα πυρά τής πολεμικής μας κριτικής ήταν οι Χρήστος Λάσκος και Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος. Οι πολεμικές αυτές δεν είχαν βέβαια κανένα προσωπικό χαρακτήρα (ας μάθουν κάποτε οι πολλοί από τους αναγνώστες τού διαδικτύου που τα μπερδεύουν ότι η επίκριση πολιτικών απόψεων κάποιου προσώπου δεν συνιστά ad hominem επίθεση —στην πραγματικότητα, καμία σχέση!). Ήταν καθαρά πολιτικής αιτιολογίας και εδράζονταν στη δομική αντίθεσή μας με ορισμένες από τις πάγιες σε βαθμό εμμονικής καθήλωσης απόψεις τους, που θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν στην εξής διατύπωση: «ο δρόμος για το σοσιαλισμό περνά μέσα από την πάση θυσία συμμετοχή τής Ελλάδας στην ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την περαιτέρω ομοσπονδοποίηση των κρατών τής Γηραιάς Ηπείρου». Όμως (ευτυχώς που υπάρχει και το όμως σ’ αυτή τη ζωή):

Το τελευταίο διάστημα, και ιδίως μετά την άνευ όρων παράδοση της κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Ιερά Συμμαχία, με συνεχή άρθρα τους, αλλά και με την προσυπογραφή τού κειμένου τών 109 μελών τής Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής με την οποία εκφραζόταν η αντίθεσή τους στην συνομολόγηση της συντριπτικής ήττας και ζητείτο η άμεση σύγκληση του οργάνου, φαίνεται εμμέσως πλην καθαρά να κάνουν μία παραδοχή. Και η παραδοχή αυτή δεν συνίσταται σε κάτι άλλο από τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι το πολιτικό αφήγημα, και μαζί η στρατηγική, του «αριστερού ευρωπαϊσμού» (ή «αριστερού ευρωκομμουνισμού», όπως προτιμούν να προσδιορίζουν οι ίδιοι), σύμφωνα με το οποίο η σταδιακή μετάλλαξη του ευρωενωσιακού οικοδομήματος επί το φιλολαϊκότερον με ορίζοντα τις «Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες τής Ευρώπης» είναι σχέδιο και ρεαλιστικό και επιτεύξιμο και συμβατό με την «ψυχή» τής αριστερής θεωρίας, δηλαδή το μαρξισμό, έχει καταρρεύσει εκ των πραγμάτων. (Αξίζει να σημειωθεί ότι η μεταστροφή αυτή εκφράζεται και με κάμποσα ακόμα κείμενα άλλων αρθρογράφων τού Red Notebook, το οποίο, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, αποτελεί αποτελούσε το διαδικτυακό προπύργιο του περί ου ο λόγος αποξηραμένου πλέον ρεύματος πολιτικής σκέψης.)

Χαιρετίζουμε με ειλικρινή χαρά και απολύτως ανυστερόβουλα τη μεταστροφή αυτή τών συγκεκριμένων συντρόφων. Μπορεί, κατά την άποψή μας, να άργησε —ίσως και να ήρθε αργά. Και μπορεί να μη συνοδεύεται ακόμα ούτε καν με υπόνοια αυτοκριτικής ως όφειλαν μια και οι ίδιοι συμπεριλαμβάνονται στους πρωτοστάτες που στήριξαν και τελικά πέτυχαν την υιοθέτηση της παταγωδώς αποτυχημένης γραμμής τού «αριστερού ευρωπαϊσμού» εκ μέρους τής ηγετικής ομάδας τού ΣΥΡΙΖΑ. Κι ακόμα, δεν προδικάζει την τελική θέση που θα πάρουν στην εν εξελίξει εσωκομματική σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ, θέση που, όταν την πάρουν, δεν αποκλείεται να μας φέρει και πάλι απέναντί τους. Ωστόσο, δεν θα ‘‘κολήσσουμε’’ σ’ αυτά. Θα εστιάσουμε στο μείζον (και πιο χρήσιμο): Οι σύντροφοι, μπροστά στην πραγματικότητα που, προς τιμήν τους, αναγνώρισαν και δεν επιχείρησαν να φτιασιδώσουν, επέδειξαν μία πολύτιμη αρετή για κάθε άνθρωπο που έχει την ευγενή φιλοδοξία να αλλάξει εκ βάθρων τον κόσμο και να τον κάνει ανθρωπινότερο: «έστριψαν» (όχι «τα έστριψαν» —έχει τεράστια διαφορά). Δεν θέλουμε να φανούμε κατώτεροί τους, κι ας μην έχουμε τα ένσημα του Χρήστου Λάσκου ή τα παράσημα του Δημοσθένη στην Αριστερά. Έτσι λοιπόν, «στρίβουμε» κι εμείς:

Αποκαθιστούμε πολιτικά στο ιστολόγιό μας τους συντρόφους Χρήστο Λάσκο και Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο και βάζουμε τα σπαθιά μας στη θήκη τους. Και δηλώνουμε με κάθε δεσμευτικότητα ότι στο εξής (και μέχρι απευκταίας νεωτέρας) θα επιδιώκουμε να βρίσκουμε τα σημεία που μας ενώνουν μαζί τους κι όχι αυτά που μας χωρίζουν.

ЖΟЖΟЖΟЖΟЖ